Tomorrow ||| One Direction ||| Speeltopic - Speeltopics

Het begin:
Het is s ochtends vroeg op vrijdag ochtend. Morgen is het zo ver voor alle koppels. Alles staat al klaar, of er moet nog van alles gebeuren. Sommingen proberen kalm te blijven terwijl anderen totaal flippen. De spanning is in elk geval wel duidelijk merkbaar, of de jongens nu een vrije dag hebben of aan het werk moeten. Allemaal zitten ze met hun hoofd bij de dag van morgen, want dat is de dag des oordeels...

[ bericht aangepast op 14 april 2014 - 17:28 ]

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Zo grappig was het nou echt niet, vond ik toch. Wel hoorde ik een bijna hysterische ondertoon in zijn lach, wat waarschijnlijk de stress en spanning was die er nu uitkwam. Dit ging hij zo ontzettend terugkrijgen, niemand spotte met mij op dat vlak, dat begreep hij hopelijk zelf ook wel. Ik schonk hem alsnog een dodelijke blik en deed een poging mezelf een houding te geven toen Louis in de aanval ging. Een zachte lach rolde over mijn lippen bij het zien van Scott die zijn schot belemmerde. Toch kreeg hij de kans om te schieten, en wonder boven wonder, wist ik de bal nog net op tijd tegen te houden met twee handen. Mijn reflexen waren dus een stuk beter dan ik zelf dacht, en beter dan hij dacht als het goed was. In ieder geval beter dan ik me kon herinneren. Met een zelfvoldane grijns zorgde ik dat de bal weer voor mijn voeten kwam te liggen, en aangezien hij nog bezig was met teruggaan naar zijn goal, haalde ik snel en hard uit tegen het ding. Gecoördineerd kon je me niet noemen, maar volgens mij ging de bal toch aardig richting zijn doel. Winnen ging ik niet, maar ik mocht best van een paar kleine overwinningen genieten, dacht ik. "Geef je het al op, Tomlinson?" vroeg ik met een brede grijns. Dit zou hem alleen maar meer provoceren, maar dat vond ik juist amuserend om te zien. Vooral die blik in zijn ogen was dan onbeschrijflijk. Een mengeling van de drang om te winnen en de drang om mij te laten weten wie hier nu superieur was. En persoonlijk vond ik dat echt heel erg sexy. Niet dat ik dat hem ging vertellen, dan was de kans groot dat hij het expres ging doen om mij onder de duim te houden. Dat mocht niet gebeuren, ook omdat hij dan een nieuwe manier had gevonden om me te domineren in de slaapkamer.

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Ik zag hoe Harry de bal stopte. Zacht gromde ik. Ik werd hier namelijk erg competatief van en ik wilde heel graag winnen. Toen ik de jongen mijn kant op zag rennen ging ik klaar staan. Ik wist niet precies wat ik ging doen, maar winnen liet ik hem niet. Dit was mijn terrein en dat liet ik me niet afnemen. Zijn woorden lieten mij weer grommen. Ik wist dat hij me wilde opfokken en dat lukte hem ook. Ik rende zijn kant op en schopte de bal weg bij zijn voeten. "Dat woord ken ik niet, Styles." gromde ik naar hem. Er glom een vlam in mijn ogen. Met enige moeite draaide ik om hem heen en haalde toen hard uit om de bal hard in Harry zijn goal te schieten. Ik grijnsde en woelde even door Harry zijn krullen. "Ik denk dat jij beter kan opgeven, lief." zei ik met een grijns voor ik terug naar mijn goal hobbelde. Harry zou niet winnen en ik zou nu ook nog niet pushen. Dat kon later altijd nog, maar nu nog eventjes niet. Ik veegde wat losse plukken uit mijn gezicht en wachtte rustig tot Harry de bal weer had. Ondertussen snapte Scott dat hij in de weg liep en begon tussen de bomen te snuffelen en te rennen. Zo hoefden we in elk geval niet bang te zijn om die mafkees te schoppen. Ik dacht even aan het eerste potje voetbal wat Harry en ik hadden gespeeld. Hij was zo slecht geweest, dat ik gewoon had geprobeerd hem te laten scoren, maar alsnog had ik gewonnen. Nu deed ik dat niet eens meer. Hij was iets beter geworden en bleek verliezen niet erg te vinden, dus dan kon ik ook even lekker mijn energie kwijt. Ik sprong vrolijk op en neer, wachtend op Harry en de bal. Ondanks de vermoeiling van vanochtend was ik nu, zeker door de drive om te winnen, weer onvermoeibaar. Ik was een mafkees, net als mijn hond, en blijkbaar vond Harry dat ook leuk, anders was hij al wel weg geweest.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ik grinnikte zacht door zijn reactie op mij die de bal stopte, die kon echt niet tegen zijn verlies, hoe klein ook. Vervolgens ging ik zelf in de aanval, wat, als je terugkeek hoe ik het anders deed, best aardig ging. Toch viel het te verwachten dat Louis de bal bij me zou wegschoppen nog voor ik kon uithalen, wat dan ook gebeurde. Het kon ook niet anders eigenlijk, waarom probeerde ik het überhaupt nog? Hij won uiteindelijk toch wel weer. Een kleine grijns verscheen rond mijn mondhoeken door zijn woorden, al vaagde die redelijk snel weg toen hij met het grootste gemak langs me heen kwam en de bal in het net van mijn goal knalde. Met een zucht liet ik mijn hoofd even hangen in verslagenheid en door zijn woorden. Heel fijn. Al had hij gelijk natuurlijk. "Het zou de afslachting wel een stuk sneller maken," mompelde ik, om vervolgens achter de bal aan te slenteren, die alweer een stukje verderop was gerold. Ik was niet eens van plan echt moeite te gaan doen, hem irriteren kon ik ook prima met woorden. Eenmaal bij het ding schopte ik hem stukje bij beetje weer naar een plek waar ik volgens mij wel goed vanaf kon trappen, als ik dichter in de buurt kwam had ik al helemaal geen kans. "Raar joch," mompelde ik grijnzend, meer tegen mezelf dan hem toen ik hem zo zag stuiteren. Ik zette een voet op de bal en haalde eerst een hand door mijn haar, waarvan wat eigenwijze krullen voor mijn gezicht waren gaan hangen wat niet echt meehielp, om vervolgens een zo hard mogelijke schop te geven tegen het ding dat net nog voor me lag. Scoren ging ik waarschijnlijk niet, maar dan had ik het tenminste geprobeerd, wat toch iets beter was dan mezelf op het zachte gras te laten vallen en me over te geven. Zo triest was ik dan nog net niet.

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Ik grinnikte bij Harry zijn gemompel. "Als je zo graag je zeggenschap in de slaapkamer kwijt wil kan je het ook gewoon zeggen, he Hazza." zei ik uitdagend met een scheve grijns op mijn gezicht. Ik vond het prima dat hij de leiding nam daar, want misschien was ik wel dominant buiten, als het op dat vlak aan kwam was ik toch liever degene die op z'n rug lag overgeleverd aan de ander, al was dat in het verleden ook vaak genoeg niet zo geweest. Hoe het bij ons ging vond ik heerlijk, maar als hij het liever anders wilde zou ik daar natuurlijk begrip voor hebben. Het was niet dat omdat we zoveel sex hadden, het bij ons de hele relatie was, want in elk geval voor mij was dat maar een hele leuke bijzaak. Ik hield met heel mijn hart van de krullenbol en wilde niemand anders behalve hij meer in mijn leven hebben. Zelfs al was ik geen jongen voor vaste relaties. Terwijl hij de bal ophaalde begon ik weer te stuiteren. Ik moest daar echt eens iets aan doen, maar het feit dat ik hierdoor adrenaline kreeg en ik net suiker op had maakte me niet rustiger. Ook het feit dat ik de meest geweldige jongen van de wereld mijn vriendje mocht noemen hielp niet mee aan mijn rustige gedrag. Ik zag Harry alweer deze kant op komen met de bal, maar net toen ik uit het goal wilde komen zag ik hem stoppen. Hij schoot, en dom dat ik was dacht ik de bal te kunnen opvangen met mijn borstkas en verder te kunnen spelen. Dat resulteerde dus en het feit dat alle lucht uit mijn longen werd geslagen en ik even moest happen naar adem voor ik toch weer terug met mijn hoofd in het spel was en rustig zijn kant op begon te dribbelen terwijl ik nog op adem kwam. Nee, zo makkelijk kreeg je me er neit onder, al deed het wel flink pijn. Harry kon echt harder trappen dan hij zelf dacht.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Een zachte "tss" rolde over mijn lippen door zijn weerwoord, daar was ik niet van gediend. "Dat is ook alleen maar omdat ik het je toesta en dat weet je heel goed," bromde ik, al wilde ik het stiekem wel erg graag. Het was voor mij ook nieuw om mijn eeuwigdurende dominantie daar op te geven en me volledig aan zijn macht over te laten, daarom was ik ook benieuwd hoe het zou verlopen. Het was al een tijdje geleden sinds ik het laatst op mijn rug had gelegen, dus werd het weer even wennen. Erg vond ik het zeker niet, maar zeker spannend. Eenmaal de bal weer teruggehaald trapte ik er flink hard tegen, waardoor het ding recht op het doel af ging. Ik was best trots op het schot, al ging het gegarandeerd missen. Ik schrok wel een beetje omdat de trap duidelijk een stuk harder was geweest dan ik zelf had gedacht, dat was absoluut niet de bedoeling geweest. Even wist ik niet wat te zeggen, tot hij weer langzaam mijn kant op kwam met de bal. "Gaat het?" piepte ik, de bezorgdheid te horen in mijn stem. Ik wist wel dat hij prima tegen een stootje kon, maar toch wilde ik het zeker weten. Het voetbal kon me op dit moment niet zo heel schelen en ik schuifelde het veld over, tot ik recht voor hem stond. Voorzichtig legde ik mijn handen op zijn wangen zodat ik hem recht aan kon kijken, dan zag ik beter of hij loog. Ik zag altijd dwars door hem heen, dus als ik maar een greintje pijn zag zou ik het afkappen. Misschien was ik een overbezorgd type, dat was nog altijd beter dan dat ik dit alles ging negeren. "Sorry," zei ik er nog zacht achteraan, alsof ik het nog niet duidelijk genoeg had gemaakt. Dat deed ik ook te veel en te snel, mijn excuses aanbieden.

Because I love him, do I need another reason?

Liam Malik -Payne.
Hier lag ik dan, in het park, met Zayn dicht tegen me aan, en Harley vrolijk achter de eenden aan rennend. Een perfect leven. Maar toch verpest de realiteit in mijn achterhoofd het. Het feit dat we steeds iets dichter bij een volledig gezinnetje komen. Daar moeten we juist blij mee zijn, dat zijn we ook, heel erg, maar het blijf altijd in mijn achterhoofd spoken dat er nog steeds van alles mis kan gaan op die perfecte dag. Zayn drukte af en toe een kusje op mijn lippen, en ik sloeg mijn armen nu iets dichter om hem heen. Het is gewoon onbeschrijflijk hoeveel ik van hem houd, en wil dan ook niets lieve dan een perfect gezinnetje met hem hebben, waar we al aardig mee op weg zijn. Zijn vingertoppen gleden over mijn wang, en er was een kleine glimlach op zijn gezicht te zien. Ik keek hem aan, en zag dat hij ergens mee zat. Waarschijnlijk hetzelfde als waar ik al de hele dag mee zat. Ik glimlachte, en gaf hem een kusje op zijn lippen. 'Je denkt er weer aan hé?' vroeg ik. 'Je kan me alles vertellen, en je bent niet de enigste, wees daar maar niet bang voor, ik ben ook zenuwachtig voor morgen.' zei ik om hem enigszins wat gerust te stellen.

How far is far

Louis Tomlinson
Ik dribbelde weer rustig Harry zijn kant op toen ik wat was bekomen van de klap tegen mijn borstkas. Ik kon prima tegen een stootje, als douanier kreeg je er meerdere per dag, maar dit was wel een flinke geweest. Alsnog liet ik me niet uit het veld slaan. Bij Harry zijn bezorgde woorden grijnsde ik wat scheef, de pijn in mijn borst verbijtend. Die zou over zijn voor theetijd. "Onkruid vergaat niet." zei ik terwijl ik nogsteeeds richting het goal hobbelde met de bal. Ik was watverward toen hij mijn kant op kwam en trapte snel de bal richting zijn doel voor hij voor me kwam staan en me dwong hem aan te kijken. Harry was soms zo'n overbezorgd type. Binnenshuis een stuk minder, zeker als hij alles in de hand had, maar eenmaal buiten, waar hij geen grip op had hoefde ik maar een blauwe plek op te lopen en hij vond het al heel erg. Ik vond het stiekem en minder stiekem wel heel erg lief. Ik ging op mijn tenen staan en drukte nog een kusje op zijn neus, net als daarnet. "Het geeft niet, Harry. Tijdens een spel kan dat gebeuren. Er is niets aan de hand, dus maak je geen zorgen." zei ik met een glimlach. Even keek ik langs hem heen en zag de bal in het goal liggen. Een bredere grijns verscheen op mijn gezicht. "Ik denk dat ik vaker aan een potje voetbal privileges ga hangen, want je laat je nu echt heel erg makkelijk door zoals jij zegt een schattig kleintje oo je rug leggen en promoten tot theemeisje." zei ik grinnikend. Ik bedoelde het aan de ene kant lief, maar aan de andere kant wilde ik hem ook nog wat opfokken. Zo'n kalm werdstrijdje was namelijk nou niet echt heel interessant. "Daarbij heb je denk ik vanavond meer zorgen om je eigen lichaqm dan om het mijne, schat." zei ik terwijl mijn ogen weer gevaarlijk gingen twinkelen. Ik had nog niet echt een plan, maar ik zou hem zeker laten smeken en niet zo'n beetje ook.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ik zuchtte even bij zijn antwoord, blij dat het wel ging, al was het te zien dat het wel degelijk pijn deed. Toch liep ik naar hem toe zodra hij dichterbij kwam, om het zeker te weten. Het was gewoon hoe ik was opgevoed, ik kon er niet tegen als ik iemand zag die pijn deed en wilde helpen. Soms vroeg ik me af of ik dan niet ontzettend irritant was, gelukkig zei zijn kusje op mijn neus iets anders. "Oké, maar als het echt pijn doet moet je het wel tegen me zeggen," zei ik, om vervolgens me om te draaien om te kunnen zien waar hij naar keek. Natuurlijk, wat had ik anders moeten verwachten? Met een geïrriteerd geluideje draaide ik me weer naar Louis terug toen hij begon te spreken, die had lef om dat te durven zeggen. "Dan speel ik nooit meer een potje met je, als je dat maar weet. En ik kan me niet herinneren dat ik een vrouw ben, maar goed," was mijn weerwoord, waarna ik weer langzaam op weg ging om de bal te halen. Nog geen drie stappen verder en hij begon alweer, en dit keer ging hij me toch echt te ver. Ik plaatste twee vingers dominant onder zijn kin en drukte die een beetje omhoog, zodat hij gedwongen werd me aan te kijken. "Je had het toch over zeggenschap in alleen de slaapkamer?" gromde ik dreigend, nadruk leggend op de 'alleen'. Hopelijk voor hem begreep hij waar ik op doelde en ging hij op zijn tellen passen, want ondanks dat ik me in het algemeen heel ongemakkelijk voelde zo in het openbaar, was ik zeker in staat het te doen ook. Al was het alleen om hem nog even te laten merken dat ik nog altijd de touwtjes in handen had, zelfs nu ik hem toestond de rollen om te draaien. Ik liet hem weer los en liep naar de bal, die ik wat verder richting het midden schopte, vanaf daar was het gemakkelijker dan vanuit het goal. "Ga je nog naar je goal of blijf je daar staan staren, Tomlinson?"

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Ik hoorde Harry geirriteerd worden door mijn woorden. Ik probeerde alleen af te wegen of dit goede of slechte irritatie was. Niet veel later, net toen hij weg liep, besloot ik hem nog net iets verder te pushen in de hoop hem erger op te fokken. Dit liep alleen, zoals veel van mijn plannen niet zoals gehoopt. Harry stond promt weer dicht tegen me aan en dwong me hem aan te kijken. Ondanks mijn kunde en dominantie op het veld, was het mij nu wel duidelijk dat ik nooit de dominante in de relatie zou worden en ik dat alleen was als hij dat wilde. Erg vond ik het niet, maar het was goed dat hij ook eens mijn clownachtige haantjesgedrag op het veld terugfloot, want nu was ik nog rustig bezig met opfokken. Net als bij een klein kind had ik duidelijke regels nodig, alleen ik vergat en overtrad zeker de ongeschreven regels vaker dan eens. Toen zijn woorden eenmaal doordrongen begonnen mijn ogen weer te glimmen. Net toen ik een weerwoord wou geven zei hij dat ik beter terug naar mijn goal kon gaan. "Wat denk je zelf, Styles? En dan heb ik het niet over je drijgement van daarnet, want dit gaat inderdaad alleen over de slaapkamer, maar 3 keer op een dag buiten een huwelijksreis of een koppelsvakantie is misschien wat veel. Vind je niet?" Onder het spreken van deze woorden hobbelde ik achteruit naar mijn doel en ging klaar staan om nu gewoon met mijn handen de bal tegen te houden. Dat was toch een stuk minder pijnlijk. Ik haalde nog even een hand door mijn haren om ze weer uit mijn ogen te vegen. "Komt er nog wat van, Hazza? Of moet ik de bal komen halen?" broeg ik met een scheve grijns. Ik was misschien een stuk kleiner dan de krullenbol, ik zou hem echt niet laten scoren. Over my dead body. Nou ja, dat was wel erg extreem. Nee, ik wilde gewoon winnen, zoals eigenlijk altijd. Een doelpunt zou me niet omleggen, maar ik vond het natuurlijk ook niet echt extreem leuk.

Bowties were never Cooler

Zayn Payne -Malik
Liam zijn armen voelde ik nog beter om me heen waardoor ik automatisch wat dichter tegen hem aankroop, om te stoppen met kusjes geven en mijn gezicht in zijn shirt te verstoppen. Het was de realiteit die ervoor zorgde dat ik deze keer niet kon genieten van een dagje park met de jongen waar ik het meeste van hield. Ik was echt veel te bang over wat ons morgen te wachten zou staan, of we met goed nieuws naar buiten zouden staan. We waren zo dichtbij het perfecte gezinnetje, maar het zou op het laatste moment nog altijd in duigen kunnen vallen. Niet dat ik twijfelende aan Liam, maar meer aan mezelf, want ik had het vertrouwen in mezelf niet. Ik keek langzaam weer op toen de jongen zijn stem tot me doordrong om op mijn lip te bijten en heel langzaam te knikken. 'Je kent me te goed,' mompelde ik zachtjes, om wel een kleine glimlach te laten zien hij het kusje wat ik kreeg. Het maakte niet uit hoe of wat, maar dat zou altijd voor een glimlach op mijn gezicht zorgen. Net als dat de jongen wist dat er wat was, maar dat was andersom ook hetzelfde verhaal en zou ook altijd zo blijven. Daarvoor kende we elkaar te goed. 'Ik wil je er niet mee lastig vallen, omdat je zelf al zo zenuwachtig bent. Je hoeft mijn gezeik dan ook niet nog een keer erbij aan horen, want dan word het voor allebei nog erger,' verliet mijn mond terwijl ik mijn armen met ietwat moeite helemaal om zijn lichaam wikkelde. 'Als het echt iets anders was, dan had ik het wel met je besproken. Dat is dus iets waar je -je geen zorgen om hoofd te maken en je knappe koppie over hoeft te breken,' stelde ik hem erna nog gerust, om op te kijken toen ik een plons hoorde. Eigenlijk hoefde dat nog geeneens, want we wisten allebei wat het was en waarom. Dat was ook de reden dat k al snel weer op het kleed lag, mijn blik gericht op de jongen tegenover me.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Harry Styles
Soms moest hij echt oppassen met wat hij tegen me zei en op welke manier, vooral als het over dit onderwerp ging. Ik vond het negen van de tien echt geen probleem als hij liet merken in het openbaar dat ik van hem was en dan liet ik hem ook maar zijn gang gaan op wat voor manier hij dat wilde uitdrukken, maar niet zo. Dat was voor mij toch een stap te ver, wat ik hem even heel duidelijk maakte. Vooral omdat als ik het toestond dat hij zo overdreven ging doen, hij het vaker ging doen, waar ik echt geen zin in had. In dat opzicht was Louis net een puppy, ontzettend aanhankelijk en schattig, aan de andere kant koppig en had structuur nodig. Niet dat ik er mee zat, op deze manier was onze relatie eigenlijk nooit saai. Net voor ik me omdraaide om terug naar de bal te gaan zag ik de twinkel in zijn ogen nog, en door de woorden die volgden rolde ik met mijn ogen, wat hij gelukkig niet kon zien. "Hoor wie het zegt," grijnsde ik, eenmaal terug bij mijn eigen helft en langzaam de bal weer naar voren brengend. Net zoals daarnet was ik geenszins van plan verder te gaan, dat had minder zin dan als ik vanaf hier heel hard kon uithalen. Anders stond ik tegenover hem en kon hij makkelijk de bal van me overnemen, en een doelpunt was voor nu wel genoeg. "Ik zou het niet proberen als ik jou was." Nu ik wist dat mijn benen toch echt een heel stuk sterker waren dan ik in eerste instantie had gedacht, was ik ook van plan het te gebruiken. Ik nam een paar passen achteruit van de bal voor een aanloop, om vervolgens naar voren te schieten en hard tegen het ding aan te trappen. Harder dan eerder in ieder geval. Dit keer was het iets gerichter, en als ik geluk had kwam de bal naast Louis in het net terecht.

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Bij zijn antwoord rolde ik met mijn ogen. Ik wist ook wel dat ik normaal elke kans aangreep om met iemand, eigenlijk alleen Harry sinds het moment dat ik hem de bar in had zien lopen, te gaan fozen. Toch was het iets minder geworden sinds ik hem kende. Ik had geleerd dan een keer per dag met alle tijd 1000x beter was dan meer keer in veel haast, zeker met de krullenbol. Het enige was dat het idee van sex in het park me nog best opwond, dus het plan om hem daartoe uit te lokken bleef ook in mijn hoofd hangen. Harry kwam ondertussen weer met de bal hierheen en er gingen weer wat woorden heen en weer voor hij echt hard uithaalde. De bal kwam recht op de kruising af. Ik wilde hem nog wegtikken, maar toen ik Scott daar zag lopen dook ik expres eronder, waardoor Harry toch wel een erg mooi punt scorede. Ik krabbelde op van de grond en klopte het gras van me af voor ik de bal uit het net pakte. "Geluk." mompelde ik voor ik de bal voor mijn voeten legde en weer richting Harry zijn helft begon te spelen. "Je aanbod klonk eigenlijk zo gek nog niet, zo lekker in de zon. Of was het een dreigement?" vroeg ik met een scheve grijns en twinkelende oogjes terwijl ik zo ver mogelijk richting zijn goal bewoog. Toen ik daar recht voor stond haalde ik lekker hard uit om de bal in de kruising van Harry zijn altijd wat zwakkere kant te proberen te schieten. "We weten allebei dat je niet wint, dus als ik de dominantie over de slaapkamer van je mag, kan jij die hier in het park geheel op je neken terwijl Scott met de bal speelt en waarschijnlijk pas over 2 tot 3 uur hier mensen komen." zei ik met een grijns terwijl ik de bal nakeek. Het idee alleen al om sex te hebben in het openbaar zorgde voor een opgewonde spanning in mijn lijf, maar ik wist ook hoe onzeker mijn vriendje eigwnlijk altijd was in het openbaar, zeker met betrekking op onze relatie. Ik wachtte dus maar af wat hij deed.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Die hond bracht me af en toe toch echt wat geluk, misschien dat ik later in de middag nog wel een bot voor dat beestje kocht. Een grinnik verliet mijn mond bij het zien van hoe hij overeind moest krabbelen, nu kon ik tenminste met nog een beetje eigenwaarde intact verliezen. Net als dat zijn woorden weer aangaven dat hij slecht tegen zijn verlies kon, waarna hij weer met de bal richting mij bewoog. Langzaam ging ik alvast zo staan dat ik een.kans had de bal tegen te houden, maar raakte afgeleid door hetgene wafels hij zei. Meende hij die nu serieus? Ik wist een paar seconden niks uit te brengen, tot ik weer bij zinnen werd gebracht door het doel dat hij scoorde. "Het was meer een dreigement, eigenlijk," mompelde ik, plots onzeker van mijn woorden. Ik had namelijk nooit verwacht dat hij er ook echt op in zou gaan, al had ik het ergens wel kunnen weten. Zo erg was hij wel zo nu en dan. Stilletjes luisterde ik naar de rest van het aanbod, het klonk zo slecht nog niet, maar ik wist het even niet. "Nou," begon ik zachtjes, om vervolgens me op het gras te laten zakken en mijn benen te kruisen. Voor mijn gevoel had hij al gewonnen en was het wedstrijdje voorbij. "Als jij het graag wilt," maakte ik het af met een glimlachje. Als dat wat was Louis wilde, deed ik.het met alle plezier, zelfs als ik me er niet helemaal lekker bij voelde. "Maar liever niet hier, het is wel erg dicht bij de weg." Ik keek schuin over het veld richting de straat, waar wat enkele fietsers en auto's voorbij reden, om vervolgens mijn blik weer op de jongen te richten. Hopelijk wist hij dan een ietwat meer beschutter plekje, anders ging dit sowieso niet door. Ik was in voor heel veel dingen, wat hij ondertussen ook wel wist, dit ging me net iets te ver.

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Harry was echt niet meer bij het spel toen ik eenmaal de kans kreeg de bal weer in het goal te schieten. Hij had hem makkelijk kunnen houden, maar in plaats daarvan keek hij me lichtelijk schaapachtig aan. Ik hoorde hem zijn woorden mompelen en maakte zelf mijn voorstel af voor ik me naar de jongen toe draaide en naar hem toe liep. Hij begon met een antwoord en liet zich toen midden in het gras vallen. Ik wist nu even niet wat ik hiermee aan moest. Was dit een toestemming, of juist niet? Of wilde hij eerst mijn reactie pijlen. Ik bleef dus uiteindelijk maar verward op de hoogte van zijn middel staan, met mijn voeten bijna tegen zijn flank, naar hem kijken. Toen hij zijn zin afmaakte kreeg ik een vrolijke grijns op mijn gezicht, die langzaam terug veranderde in alleen een glimlach, toe bezonk wat het eigenlijk betekende. Ik liet me door mijn benen als een kleutertje in kleermakerszit zakken en begon zacht door Harry's pluizige krullen te aaien. Ze waren altijd zo zacht en fijn om aan te zitten. Hij ging vaak erg ver met dit soort dingen en was voor eigenlijk alles in, maar ik kreeg het gevoel dat hem dit niet compleet lekker zit. Ik slikte even en hakte een knoop door. "Weet je wat, lief. Het hoeft ook niet. Als je niet wil dan doen we het niet. Dan gaan we een ijsje halen, ik trakteer, en chinees of pizza en dan gaan we terug naar huis. Prima." Ik drukte een kusje op zijn voorhoofd en keek hoe Scott zijn kans groot zag en de bal uit het doel haalde en er vrolijk mee over het veld begon te rennen. Ik grinnikte zacht en keek naar Harry. Tuurlijk wilde ik wel een keer iets in de buitenlucht proberen, maar zolang de krullenbol er niet 100% achter stond kon het wachten. Anders kon het altijd nog een keer op het balkon midden in de nacht, als daar minder problemen mee waren. Alleen dan was het probleem dat zeker ik niet heel stil was tijdens dit soort dingen, en dat was erg zacht uitgedrukt. Ach, we zagen wel. Voor nu schoof ik het van tafel. Het was dan wel mijn serieuze idee geweest, maar goed. Die bleef kalmpjes op de bucketlist staan.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ik wist niet precies wat ik wilde, en was daarom de voor's en tegen's in mijn hoofd aan het nagaan. Het kwam eruit dat er voor mijn gevoel teveel tegen's waren, in ieder geval voor deze plek. Toch gaf ik als antwoord dat ik het prima vond als hij het wilde en liet me plat op mijn rug op het zachte gras vallen, dat verrassend comfortabel lag. Ik zag de verwarring in zijn ogen, waardoor ik begreep dat hij weer eens dwars door me heen zag. Hij was een van de weinige personen die dat kon, al vanaf ons eerste gesprek al. Dat was ook een van de redenen geweest dat de jongen me had geïntrigeerd en ik meer van hem wilde weten. Ik genoot van Louis zijn hand die zacht door mijn haren streek, en liet een tevreden geluidje horen, om vervolgens iets opzij te schuiven en mijn hoofd op zijn schoot legde, terwijl ik nog op mijn rug lag. Ik vond het wel prettig liggen, en de warmte van de zon die op mijn huid scheen maakte dat ik mijn ogen even sloot. Langzaam knikte ik instemmend bij zijn nieuwe voorstel, al wist ik dat ik hier niet meer onderuit zou komen. Het was wel fijn dat hij respecteerde dat ik het niet wilde, sowieso nu niet. Heel even kwam ik omhoog en drukte een kusje op zijn wang om erna weer onderuit te zakken. "Je bent te lief voor me," sprak ik. Ik zou niet protesteren als hij besloot nog hier te blijven, want ik lag best en de zon was heerlijk, dat ijsje kon best wachten voor mijn part. Mijn benen trok ik lichtjes op en luisterde naar het plotselinge gelach en het geluid van fietsbellen. Als ik de tijd kon gokken konden die geluiden maar een ding betekenen. "Volgens mij zijn de basisscholen uit," zei ik met een zacht lachje. Het kon me niet veel deren, tenzij ze besloten te gaan voetballen en ik een bal tegen mijn hoofd aan kreeg. Om hun verdere aanwezigheid maakte ik me geen zorgen, het waren kinderen die niet nadachten over hoe Louis en ik hier zaten. Dat hoopte ik tenminste wel.

Because I love him, do I need another reason?