Tomorrow ||| One Direction ||| Speeltopic - Speeltopics

Het begin:
Het is s ochtends vroeg op vrijdag ochtend. Morgen is het zo ver voor alle koppels. Alles staat al klaar, of er moet nog van alles gebeuren. Sommingen proberen kalm te blijven terwijl anderen totaal flippen. De spanning is in elk geval wel duidelijk merkbaar, of de jongens nu een vrije dag hebben of aan het werk moeten. Allemaal zitten ze met hun hoofd bij de dag van morgen, want dat is de dag des oordeels...

[ bericht aangepast op 14 april 2014 - 17:28 ]

Bowties were never Cooler

Louis Tomlinson
Ik merkte dat Harry van me schrok, maar ik liet hem niet los. Hij was van mij en ik liet dat graag aan iedereen zien. Al snel drukte ik een kusje op zijn schouder waarna ik op zijn rug sprong als een koala en zo bleef hangen. Ik had hem stevig vast vast met mijn benen om hem heen en mijn armen fijn om zijn nek. Ik bleef zo comfortabel hangen en glimlachte schaapachtig naar hem toen hij naar me keek. Ik sloot mijn ogen rustig door de warmte van de zon, Harry's lichaam en de rust die over dit heen hing nu het duidelijk was dat hij van mij was. "Omdat iedereen mag weten dat je van mij bent." mompelde ik naar de waarheid en verrassend loom. Ik was nooit zo snel loom, maar soms kwam het over me heen. Ik wist ook wel dat is zo weer een hele preek zou krijgen dat ik niet zo jaloers moest zijn, dat hij voor altijd de mijne zou zijn en dat ik me geen zorgen moest maken. Toch bleef ik hoe ik was en dat was vrij jaloers en het feit dat hij bijna dagelijks in z'n naakie voor honderden mensen stond hielp zeker niet mee. Ik drukte een kusje in zijn nek en bleef zo prettig hangen en bleef zacht neurien met mijn hoofd op zijn schouder. Zo kon ik mijn hele dag wel blijven hangen. Harry zou het vast niet prettig vinden, maar ik vond het zeker wel fijn. Ik was dicht bij hem, in de zon, in zijn heerlijke warme joggingbroek en sweater terwijl hij niets meer droeg dan een afzakkende boxer. Doordat mijn benen om zijn middel lagen zakte die nog verder af. Gelukkig was dat onder het raamkozijn, want niet de hele straat hoefde zijn klokkenspel te zien.Dat hij die voor geld liet zien vond ik al helemaal niets, maar gratis al helemaal niet. Misschien was ik iets te jaloers en aanhankelijk, maar hij was nogsteeds hier, dus er moest iets zijn wat hem tot nu toe bij me hield ondanks mijn jaloezie. Ik opende loom mijn ogen en keek de straat in. Er speelden kinderen, er stonden moeders buiten en oude omatjes lieten hun hondjes uit. Het was allemaal zo vredig, terwijl niemand kon voorspellen dat voor ons morgen zo zwaar zou zijn. Ondanks het heerlijke weer en de mooie tijden die we tegemoet gingen, leek alles te verbleken als ik dacht aan al het verschrikkelijke wat door dit weekend kon gebeuren.

[ bericht aangepast op 17 maart 2014 - 15:27 ]

Bowties were never Cooler

Zayn Malik
Ik had me dicht tegen Liam aangenesteld op het rode picknickkleed, die in het gras in het park lag, om heel af en toe een kusje op zijn lippen te drukken, de mensen die langsliepen negerende. Iedereen mocht denken wat ze wilde, want in mijn ogen was het gewoon jaloezie. Jaloezie door het feit wat wij hadden, wat in mijn ogen ook nog heel apart was. Zeker als ik terugkeek hoe het door de loop van de jaren was gegaan. Al kon ik over de tijd met Liam niet klagen, want die was gewoonweg geweldig. Natuurlijk hadden we momenten dat het wel eens stroef liet, maar dat maakte het een gezonde relatie, toch? Daarbij waren het nooit van die lange momenten, want we konden ondertussen ook niet zonder elkaar.
Harley was achter de eenden aan, leek ook te genieten, en het zou me niet verbazen als dat beest straks nog in de vijver belandde. Niet dat het erg was, want het zou niet de eerste keer zijn, of laatste. Daarbij was het lekker weer, dus was hij ook zo weer droog en had de hond ook nog een beetje plezier, want ik wist dat hij er toch geen te pakken kreeg. Het leek allemaal zo zorgeloos, net als de ochtend thuis, maar de zenuwen waren nog steeds mijn lichaam niet uit. Nog altijd zat ik bij mijn gedachten bij morgen, ondanks we dat op deze manier juist probeerde te vermijden. Al was ik niet bang, was het gezonde spanning, maar alsnog. Het was spannend en het zou toch mijn laatste droom in vervulling te laten gaan.
Mijn vingertoppen gleden over de wang van de jongen, om een kleine glimlach te laten zien. Ik wilde mijn mond openen, zoveel leggen, maar had eigenlijk gene behoefte om dit moment te verbreken. Daarbij zeiden mijn ogen volgens mij wel genoeg.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Harry Styles
Zijn gewicht was geen probleem voor me, maar het onverwachte eraan wel. Toch hield ik hem nog stevig vast met mijn handen rond zijn benen voor meer grip. Ik lachte zachtjes door het lome antwoord dat ik kreeg, het was ook wel erg lekker met de zon die recht op ons scheen. "Volgens mij weten ze dat ondertussen wel, hoor," kaatste ik terug, doelende op het feit dat hij altijd overbeschermend was in het openbaar, en dan ook precies op plekken waar het erg druk was. Alsof ik zomaar met een willekeurig persoon hem zou achterlaten. Zo was ik niet en zo wilde ik ook niet zijn, dus was er niks om hem zich zorgen te laten maken. Ik gaapte nog even en glimlachte bij het kusje in mijn nek, dat vond ik altijd heerlijk, ongeacht de situatie. Stiekem kon ik zo best wel even met hem staan, maar dat gingen mijn armen niet houden en ik wilde echt nog even naar buiten. Daarbij irriteerde het me mateloos dat mijn boxer zo afzakte en ik er niks aan kon doen. Voorzichtig duwde ik zijn benen van mijn middel weg zodat hij wel moest gaan staan. "Kom op, eraf. Ik moet me nog aankleden," mompelde ik, om vervolgens met mijn nu vrije handen zijn greep rond mijn nek los te maken. Gapend rekte ik me eens uit en haalde vervolgens een hand door mijn haar. Daarna draaide ik me om -om mijn kleren bij elkaar te kunnen sprokkelen, maar niet voordat ik een kusje op zijn wang had gedrukt. Zoals gewoonlijk trok ik mijn zwarte skinny jeans aan en zocht naar iets om er bovenop aan te trekken. Het was een warme dag en dan kon ik niet iets met lange mouwen gebruiken. Schouderophalend pakte ik een wit t-shirt met korte mouwen uit de kast en trok het aan, het maakte niet zo heel veel uit, zolang het maar niet te warm was. Vervolgens draaide ik me terug naar Louis. "Goedgekeurd?" vroeg ik met een glimlachje. Zijn mening deed me nog steeds veel, al was het over zoiets kleins.

Because I love him, do I need another reason?

(Kanga went Subestimado.)

Because I love him, do I need another reason?

Roe -> Periwinkle

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

PresIey went TinkerbelI (de tweede l is een hoofdletter i)

How far is far

Louis Tomlinson
Ik was erg blij dat in geen hele preek kreeg over mijn overbeschermendheid en mijn jaloezie, maar dat ik gewoon een tijdje comfortabel op zijn rug kon blijven hangen. Ik genoot er echt van en werd er toch verrassend rustig van, al was ik natuurlijk wel weer aan het neuriën omdat ik mijn klep niet kon houden. Zelfs niet in dit soort situaties. Toen ik zijn handen mijn benen van zijn middel voelde duwen piepte ik was tegenstribbelend, maar ik werkte toch mee, door netjes op mijn tenen te gaan staan om hem toch nog vast te kunnen houden. Zijn woorden deden me wat meer morren, al wst ik dat het moest. Ook ik kon niet voetballen met deze kleren aan en mijn haar in de staat waarin het nu was. Ik liet hem met tegenzin los en draaide me naar de kast om er zelf shorts en een t-shirt van mijn favorite voetbalclub uit te halen. Ook trok ik een boxer uit de kast. Rustig trok ik Harry's trui uit om die te vervangen voor het te grote t-shirt. Ik had het namelijk ook een stuk minder op naakt lopen rond vreemden. Naakt zijn voor seks had ik geen problemen mee, maar naakt rondlopen, wat de meneer tegenover me geen probleem leek te vinden, vond ik een heel stuk minder. Dit shirt viel gelukkig tot ver over mijn kont, waardoor ik rustig de joggingsbroek kon uittrekken om vervolgens mijn boxer en korte broek aan te doen. Mijn schoenen stonden beneden, dus daar hoefde ik me hier geen zorgen om te maken. Ik wilde net naar de badkamer lopen om mijn haar, wat echt niet zat na daarnet, te fatsoeneren, toen Harry vroeg naar zijn outfit. Ik glimlachte en slikte even om het kwijl wat ik aanmaakte door zijn verschijnen weg te slikken. Zijn haar was alleen net als het mijne flink ontploft. "Geweldig, lief. Alleen je haar is nog een puinzooi. Ben ik ook goedgekeurd?" vroeg ik voor ik een rondje draaide op mijn tenen voor hem als een vreemd soort voetbalhooligan ballerina.

[ bericht aangepast op 17 maart 2014 - 23:05 ]

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Zijn tegenstribbeling ging sowieso niet werken, want we moesten toch echt een keer naar buiten vandaag. Net als mijn woorden, die ervoor zorgden dat hij me helemaal losliet zodat ik me kon aankleden. Ik nam wat simpele kleren, als we dan toch gingen voetballen kon ik beter niks aan doen wat echt van waarde was, want iets zei me dat ik gegarandeerd op de grond zou belanden. Dat gebeurde altijd al, dus nu vast ook. Misschien waren mijn skinnies dan niet zo handig als ik veel moest bewegen, maar het was eigenlijk het enige soort broek dat ik bezat, op een heel kort spijkerbroekje na. Heel slecht van me eigenlijk, maar over tijd raakte je gewend om er veel in te bewegen. Ik was redelijk snel klaar en leunde met mijn rug tegen de muur terwijl ik toekeek hoe Louis zich omkleedde. Persoonlijk vond ik het contrast tussen hoe hij vanmorgen omging met zijn kleren en nu ontzettend amuserend. Je zou bijna denken dat hij preuts was. Met mij in de buurt had hij toch niks om zich voor te schamen. Ik was blij door zijn goedkeuring, en keek hem wat bedenkelijk aan toen hij de vraag terug stelde, om vervolgens te glimlachen en een kus op zijn lippen drukte. "Ontzettend sexy," mompelde ik tegen zijn lippen aan om vervolgens terug te trekken en mijn weg naar de badkamer te maken. Hij had zeker gelijk gehad over mijn haar,maar wat wilde je na vanmorgen plus nog een paar uur slaap? Na zoiets was het gewoon onmogelijk om het goed te hebben zitten. Zuchtend pakte ik de borstel en haalde het ding een paar keer goed door mijn haren om tenminste de klitten eruit te krijgen, verder zat het normaal ook zo warrig dus hoefde ik daar niks aan te doen. Als het goed was lagen mijn sokken en schoenen nog beneden nadat ik ze vannacht achteloos had uitgetrapt en hoefde ik me daar ook niet druk om te maken. Ik plaatste de borstel terug op de wasbak en keek afwachtend naar Louis, wiens haar al net zo vreselijk zat als het mijne.

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Ik voelde Harry's ogen op me branden terwijl ik me omkleedde. Daar had ik weinig problemen mee, maar zeker nu ik in een relatie had hoefde ik niet alles aan iedereen te laten zien. Het feit dat velen het wel haddem gezien in een bezemkast ofzo betekende niet dat ik nu minder preutsig werd. Toen ik klaar was keek ik naar Harry en keurde zijn kleren goed. Hij zag er echt extreem sexy uit. Zelf draaide ik een rondje en wachtte op zijn oordeel. Ik grijnsde toen hij zei dat ik er sexy uitzag. De kus die ik erbij kreeg voelde heel erg prettig. Ik wilde net mijn armen om hem heen slaan toen hij terugtrok. Ik pruilde even en huppelde erna achter Harry aan naar de badkamer. Daar pakte ik mijn kam en probeerde hopeloos mijn haren uit de klit te halen. Ik had er geen wax in moeten doen voor ik zeker weg ging. Ik kamde zo goed als ik kon, maar er zaten hopeloos veel klitten in. Ik zuchtte en pakte Harry's borstel toe hij ermee klaar was. Daarmee ging het altijd veel makkelijker. Nogsteeds trok hard aan mijn haren. Gelukkig gingen de klitten er wel zoetjes qan uit. Toen eenmaal alles eruit was legde ik de borstel terug en blies een plukje uit mijn gezicht. Ik haalde er een hand doorheen en gaf het maar op. Tijdens het voetbal bleef het toch niet zitten. Ik keek naar mijn vriendje en pakte toen zijn pols om hem mee naar beneden te trekken. Ik had mijn energie terug en zin om te voetballen. Scott zouden we wel meenemen, die vermaakte zich altijd wel in het park en anders zou hij hier vast iets slopen. Dat wilde ik graag voorkomen en Harry vast ook. Eenmaal beneden liet ik Harry zijn hand los en ging opzoek naar mijn gympen. Ik vond ze en trok ze, net als eigenlijk altijd, zonder sokken aan mijn voeten. De veters deed ik vast en ik keek naar mijn vriendje, in de hoop dat hij ook klaar was.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Het antwoord dat ik gaf op zijn vraag was honderd procent waar en mocht echt wel zo nu en dan gezegd worden, alleen door mij weliswaar, maar alsnog. Gelukkig had ik een hele fijne borstel en kreeg ik de paar klitten er met gemak uit, bij Louis ging het duidelijk wat minder dus liet ik hem ook gewoon mijn borstel gebruiken. Kammen vond ik altijd zulke vervelende dingen, het deed pijn en dan kreeg je de klitten er meestal nog niet goed uit. Mijn haar zelf werkte op zich altijd wel mee, behalve als het om een of andere reden nat was geworden. Dan leek ik net een verzopen poedel en hielp niks meer, tot het enigszins droog was. Gewillig liet ik me door hem mee naar beneden trekken, waar mijn speurtocht naar mijn schoenen begon. Ik had namelijk geen flauw idee in welke richting ik ze had uitgetrapt. Eerst sokken kon ook wel handig zijn. Die vond ik redelijk snel achter de bank waarna ik zocht naar mijn laarzen. Die dingen waren zo kapot en versleten dat het niet meer uitmaakte waarvoor je ze gebruikte, maar weggooien deed ik ze niet. Over mijn lijk. "Neem jij de bal mee?" vroeg ik al zoekende, want zonder bal zou het een beetje lastig worden. Louis was ondertussen al klaar terwijl ik net een laars gevonden had in de hoek van de kamer. Nu de ander nog. Zuchtend keek ik verder, echt hoor, hoe kreeg ik het voor elkaar? Uiteindelijk vond ik het ding onder de bank en trok beide aan, om vervolgens terug naar mijn vaste plekje naast de jongen te gaan staan en pakte zijn hand vast. Met de ander deed ik de deur alvast open en haalde de sleutel eruit. Scott zou automatisch ons wel volgen, met riem of zonder. Ik trok zachtjes aan zijn hand, ik had er best zin in gekregen en wilde graag gaan, al was ik degene die er langer over deed en er vreselijk slecht in was.

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Harry was wat verloren aan het zoeken naar zijn schoenen, terwijl ik mijn afgetrapte gympen al snel had gevonden en aangetrokken. Ondertussen stond Scott weer vrolijk blaffend bij de deur. "Mafketel." mompelde ik terwijl ik bij Harry's vraag de bal van onder de kapstok vandaan viste, wat een vrolijk geblaf van de zwarte hond opleverde. "Hebbes" riep ik vrolijk. Al snel kwam de krullenbol naast me staan en trok me mee naar buiten toen de deur eenmaal open was. Onze, of nouja mijn, hond rende vrolijk voor ons uit terwijl we richting het parkje met het voetbalveldje liepen. Onderweg verstrengelde ik onze vingers. Ik wist niet waardoor het kwam, maar daardoor werd handje in hand lopen toch opeens veel specialer. Al snel waren we bij het veldje. Scott rende in afwachting snelle rondjes om ons heen en ik draaide me even naar Harry. "Hoe doen we het?" vroeg ik terwijl mijn ogen van zijn groene kijkers naar zijn lippen afdwaalden. Ik was echt heel erg en ik zou er eens iets aan moeten veranderen, maar dat lukte me gewoon niet. Ik was verslaafd aan deze jongen en had constant behoefte aan ook maar de kleinste aanraking van hem. Ik ging dus even op mijn tenen staan en drukte zacht mijn lippen op die van hem. Gelukkig was het nu onder schooltijd, want ik had hier ook al vaak genoeg allerlei verwensingen naar onze hoofden horen komen door onze geaardheden, maar zeker nu ik met |Harry was kon het me niets schelen. Het had me nooit veel kunnen schelen, maar Harry wel. Dat wist ik en daarom maakte ik me ook zo'n zorgen over dit weekend. Hij twijfelde namelijk al en als een van onze ouders hem maar genoeg kon laten twijfelen zou ik hem kwijt zijn. Iets waar ik in geen miljoen jaar overheen zou komen. Voor nu zette ik die angst even van me af en trok met een glimlachje op mijn gezicht terug. "Wie het meeste scored? Of wil je het anders doen?" vroeg ik terwijl ik hem weer aan keek. De vorige keer had ik hem de mond gesnoerd door hem te kussen, maar nu moest ik van mezelf geduldig wachten tot hij antwoord gaf. Ik was alleen niet goed in wachten, dus al snel werd ik door alle geluidjes om me heen weer afgeleid.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Zodra ik eindelijk mijn schoenen gevonden had pakte ik zijn hand vast om hem zacht mee te trekken, het gebouw uit. De zon scheen fijn, het was niet al te fel, maar wel lekker warm. Precies goed voor de tijd van het jaar. Het park was niet al te ver weg, een minuutje of vier lopen. Ik glimlachte even toen ik voelde hoe hij zijn vingers door de mijne haakte, al was ik wel op mijn hoede. Buiten ons appartement was ik altijd op mijn hoede, bang voor eventuele opmerkingen van mensen. Eenmaal in het park lachte ik zacht om Scott die als een dolle rondrende en keek op bij de vraag van Louis. Net op het moment dat ik wilde antwoordden drukte hij zijn lippen al op de mijne en wist ik spontaan niet meer wat ik wilde zeggen. Automatisch legde ik mijn handen op zijn onderrug en leunde wat verder naar voren. Daar kon ik nooit nee tegen zeggen, wat de situatie ook was of hoe ongemakkelijk ik me ook voelde. Een klaaglijk geluidje rolde over mijn lippen toen hij zich terugtrok, maar snel kwam het angstige gevoel weer opzetten en ik keek het veld even rond, gelukkig was er niemand te zien. Waarschijnlijk omdat de scholen bezig waren, al wist je het nooit zeker. Ik was als de dood voor zelfs de kleinste opmerking of blik, die konden me breken als niks anders. Langzaam liet ik mijn blik weer op de jongen voor me rusten. "Klinkt goed. Wat krijgt de winnaar?" vroeg ik met een kleine grijns. Dit was misschien de domste vraag die ik had kunnen stellen, maar het was nu te laat om er nog over na te denken. Hij ging sowieso wel winnen, dus kon hij alles voorstellen wat hij wilde, het gebeurde toch wel. Naar mijn verwachting zou het in mijn nadeel zijn, op welk vlak wist ik niet zeker. Hem kennende kon het letterlijk alles zijn. Ik liet hem weer los en deed een stapje achteruit, om hem vervolgens schuin aan te kijken. Stiekem was ik best nieuwsgierig wat hij zou zeggen, al wist ik niet of ik het wel zo lek ging vinden.

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Ik grijnsde wat scheef toen hij een klagelijk geluidje over zijn lippen liet rollen. Toch betrok mijn gezicht een beetje toen ik hem wat angstig zag rondkijken. "Rustig, Hazza. Ik laat niemand je iets aan doen." probeerde ik hem te kalmeren. Ik was dan misschien klein, ik had een goede opleiding gehad om mensen onderuit te werken. Ik legde mijn handen op zijn schouders en vroeg toen hoe we het gingen doen. Hij stemde in, maar deed toen het domste wat hij had kunnen doen: hij stelde iets tegenover winnen. Ik had nog voorzichtig willen doen, maar dit zorgde ervoor dat die gedachte uit mijn hoofd werd geblazen. Ik wilde zoizo graag winnen, maar als er een privilege, wat ik zelf mocht kiezen, aan hing was ik nog gedrevener. Ik brede grijns kwam op mijn gezicht en mijn ogen twinkelden gevaarlijk. "De winnaar krijgt de rest van de dag zeggenschap in de slaapkamer en mag daar dus alles doen met de ander wat hij maar wenst... En de ander voorziet de een de hele dag van thee wanneer gevraagd." Ja hoor. Dat was ook echt alleen een prijs voor mij: de grootste theeleut van heel Engeland. Ach, en dat andere had hij me al toegezegt, maar het was fijn om het te benadrukken door hem in te maken met voetbal. Dan had ik het nog enigzinds verdient. Ik zag Harry me schuin aankijken en gaf hem snel een speelse kus op zijn neus voor ik met de bal hooghoudend naar de verste kant van het veldje hobbelde. Toen ik daar eenmaal was legde ik de bal voor me en krakte mijn nek even. "Naar je goal, Styles. Of ga je direct al voor me op je rug liggen?" vroeg ik mer een stoute grijns en een wenkbrauwwiebel. Ik wist dat hij dat nooit zou doen en dat dat echt nooit zo makkelijk zou gaan, maar een beetje uitdagen kon geen kwaad als ik nog wat tegenstand van de jongere knul wilde hebben. Aan mijn zege twijfelden we allebei volgens mij neit, maar hoe groot die zege zou zijn lag totaal aan de krullenbol zelf.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Zijn woorden stelden me enigszins gerust, al wist ik heus wel dat hij niemand mij op een verkeerde manier met een vinger liet aanraken. Daar was ik ook niet bang voor, maar wel voor hatelijke opmerkingen, die raakten me zo veel meer. Bij de vraag hoe we dit gingen aanpakken maakte ik een voorstel, wat achteraf gezien misschien niet het slimste was om te doen. Ik slikte even bij het zien van de twinkel in zijn ogen, waarvan ik ondertussen geleerd had dat het niets goeds betekende. Zoals normaal bleek ik gelijk te hebben, al was het minder erg dan ik had verwacht. Het eerste had ik hem sowieso beloofd en het tweede betekende het einde van de wereld nog niet. Dat deed ik anders ook wel als hij erom vroeg. Aan de andere kant had hij het zo gezegd dat ik nog een uitweg had, niet dat ik het hardop ging zeggen. Ik glimlachte kort door het kusje op mijn neus, om erna een beetje hulpeloos toe te kijken hoe hij naar zijn eigen deel van het veld ging. Oh god, waar was ik in hemelsnaam aan begonnen? Voor ik me kon omdraaien kaatste Louis alweer wat naar me toe, waardoor mijn mond nog net niet openviel. Verontwaardigd plaatste ik mijn handen op mijn heupen, elke godsganselijke dag piepte hij wel anders, dit was machtsmisbruik. En dat ging hij weten zodra we na vandaag weer een moment voor onszelf hadden. Arrogant draaide ik me om en paradeerde naar mijn eigen goal. Makkelijk gewonnen zou ik mij niet geven, al stond het zo goed als vast dat ik ging verliezen, dan kon ik het tenminste doen met nog een beetje van mijn trots intact. "Kom maar op," zei ik, net hard genoeg dat hij het vanaf daar kon horen. Gelukkig kon prima tegen mijn verlies, anders werd het nog wat. Daarbij raakte je het gewend als je letterlijk elk potje verloor, wat tot nu toe bij mij het geval was. En niet alleen als ik tegenover Louis stond, eigenlijk mijn hele leven al. Veel erger kon het dus niet worden.

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Harry leek wat verontwaardigd door mijn woorden, waardoor ik in de lach schoot. Zijn geparadeer maakte het er niet beter op en ik moest steun zoeken aan mijn knieen om niet dubbel van het lachen op de grond te kieperen. Ik wist eigenlijk niet goed waar de lachbui vandaan kwam, waarschijnlijk ook van de spanning voor morgen. het was dus maar goed dat ik die eruit kon schoppen tegen de bal. Ik herpakte me weer bij de krullenbol zijn woorden en strekte mijn benen goed. Met een scheve grijns op mijn gzicht begon ik rustig met de bal in zijn richting te dribbelen terwijl Scott vrolijk in rare figuurtjes voor mij en de bal uit rende. Dit zorgde ervoor dat ik niet als een malle uit kon halen. Daarbij zou dat ons een bal kunnen kosten als Scott zijn tanden erin zou zetten. "scott, achter." zei ik tegen de hond, maar zonder zijn tuigje luisterde hij echt voor geen meter en bleef vrolijk voor me rond rennen. Uiteindelijk kwam ik dichtbij genoeg om toch een flinke uithaal te maken in de hoop dat de bal achter mijn vriendje terecht zou komen en mijn hond hem niet kapot zou bijten. Als dat gebeurde kon ik naar de winkel voor een nieuwe bal. Ik bleef dus staan en keek de bal na terwijl ik wachtte op wat er ging gebeuren. Het zou me zoizo niet echt deren als hij een of twee doelpunten zou maken, want nog nooit, volgens mij zelfs nog nooit in zijn leven, had hij een potje gewonnen, en vandaag was niet de dag dat ik daar verandering in liet komen, of het moest wel heel raar lopen. Ik begon nu toch maar weer rustig achteruit naar mijn goal te hobbelen, want een harde trap van hem en de bal vloog langs me het goal in. Dat ging me nog net iets te ver in het hem een doelpunt toestaan.

Bowties were never Cooler