Tomorrow ||| One Direction ||| Speeltopic - Speeltopics

Het begin:
Het is s ochtends vroeg op vrijdag ochtend. Morgen is het zo ver voor alle koppels. Alles staat al klaar, of er moet nog van alles gebeuren. Sommingen proberen kalm te blijven terwijl anderen totaal flippen. De spanning is in elk geval wel duidelijk merkbaar, of de jongens nu een vrije dag hebben of aan het werk moeten. Allemaal zitten ze met hun hoofd bij de dag van morgen, want dat is de dag des oordeels...

[ bericht aangepast op 14 april 2014 - 17:28 ]

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ik vond zijn verbazing nog steeds ontzettend grappig, al had ik mezelf er in eerste instantie ook mee verbaasd. Dit soort dingen zei ik niet snel, alleen als ik het echt graag wilde, zoals dit dus. Omdat ik gewoon een vaag persoon was hield ik van de brandende plekken die de zweep achterliet en de eeuwige machteloosheid, al vond ik het leuker om het zelf te veroorzaken. Bij de korte uitleg van waar de sleutels waren liet me voorstellen om ze toch nog even te pakken voor we zo bleven liggen. Hij bromde iets en ik knikte braaf bij zijn voorwaarde, om vervolgens te glimlachen bij de kusjes op mijn kaak. Ik haalde nog een keer mijn hand door zijn haar om hem voorzichtig los te laten en gooide mijn benen over de rand van het bed om zo op te staan. Een boxer aantrekken voor ik naar beneden ging vond ik onzin, als ik al gezien werd was dat niet mijn probleem. Vlug trippelde ik de trap af om op zoek te gaan naar zijn jas, maar niet voordat ik Scott een aaitje had gegeven door de tralies van de bench heen. Terugdenkend aan wat Louis had gezegd vond ik zijn jas al snel en grabbelde in de zakken. Kort daarna had ik de sleutels al tussen mijn vingers en ging weer net zo snel naar boven toe. Ik ging achter de jongen zitten en kreeg met wat gepruts de sleutel in het minuscule sleutelgat, om de boeien erna van zijn polsen af te klikken en ze gewoon op mijn nachtkastje gooide met een mooie boog. Ik wreef zachtjes over zijn polsen, die na al die tijd toch echt wel zeer moesten doen en liet ze weer los. "Ik weet wat je hebt gezegd maar als jij jezelf nou even schoonmaakt kan ik het beddengoed verwisselen, want echt fris is het anders niet," zei ik met een klein glimlachje. Ik had dan zo mijn dingetjes, en een daarvan was dat ik er niet tegen kon als er iets vies was en het niet mocht schoonmaken.

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Na mijn woorden aaide hij nog eventjes door mijn haren voor hij dan toch echt uit het bed stapte en ik weer hulpeloos plat op het bed viel. Ik bleef wat ongeduldig liggen en begon weer te neurieen en met mijn voeten en handen te wiebelen teriwjl ik wachtte op harry en bedacht hoe ik het in hemelsnaam zou aanpakken als hij binnekort zo onder me zou liggen. Daar had ik namelijk echt geen enkel idee van. Ondanks dat ik het wel eens fijn vond om de dominante van de twee in bed te zijn, want dat was ik in het grootste deel van de rest van de relatie ook, was ik toch liever onderdanig. Gelukkig kon ik niet te veel pijnzen, want al snel hoorde ik weer de bekende voetstapjes de trap op komen en glimlachte ik bij het gevoel van het sleuteltje waarmee hij prutste. ja, dat was echt een heel gedoe als je niet wist hoe het werkte, want dit waren wel andere boeien dan degene die hij gewend was, dat wist ik zeker. Toen ze eenmaal van mijn polsen waren hoorde ik ze ergens terecht komen terwijl ik mijn schouders losdraaide en harry over mijn polsen wreef. Na even liet hij ze weer los en kon ik mezelf weer rechtop duwen om hem goed aan te kunnen kijken. bij zijn woorden knikte ik. Ik vond het gekleef toch ook niet altijd even fijn, zeker neit omdat als we dan later elkaar weer los moesten laten mijn enkele borsthaar werd meegetrokken, wat veel pijn deed, en die zooi er niet meer goed af ging. Daarbij wist ik hoe fijn Harry het vond als alles weer schoon was. Daarom hadden we vaak ook 3 keer een was met lakens in de week. "Laat het wel even in de hoek liggen voor als we vanavond misschien weer willen, dan hebben we niet twee keer op een dag schone lakens. Dat is een beetje veel van het goede." zei ik voor ik opstond en me langzaam met een zacht gekreun uitrekte en wat van mijn botten liet kraken voor ik naar de badkamer liep om met babydoekjes eerst mezelf schoon te poetsen en daarna met het pakje terug te lopen naar de slaapkamer om ook Harry schoon te kunnen maken, want tegen een plakkerig vriendje aan liggen terwijl je net zelf weer vrij schoon was, was ook niet ideaal. Ik moest dan wel wachten tot hij klaar was met het bed verschonen, maar dan zou ik eerst wel even hem oppoetsen voor we het schone bed in zouden duiken, op de onschuldige manier dit keer.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Nadat ik hem verliet begon ik aan de korte speurtocht naar de sleutels, die ik al snel in mijn handen kreeg. Vervolgens kwam ik weer naar boven om hem te verlossen uit de boeien, wat met enige moeite lukte. Dat sleutelgat was ook veel te klein voor mijn aanzienlijk grote handen. Toch kreeg ik ze los en gooide ze ergens neer, waarna Louis overeind kwam toen ik hem eenmaal losliet. Ik was wel blij dat hij er hetzelfde over leek te denken als ik, want zo ging ik echt niet liggen. Ik liet een kort knikje zien en keek toe hoe hij de badkamer in verdween. Langzaam kwam ik overeind en bestudeerde de schade, gelukkig waren de kussens en deken onbevlekt gebleven, dus die mochten blijven. De kussens plaatste ik even op de grond en de deken sloeg ik over het voeteneind zodat ik het onderlaken eraf kon halen. Netjes vouwde ik het ding op en legde het in de hoek, om een schone versie te pakken en erop te leggen. De deken sloeg ik weer terug, zoals het hoorde te liggen, voor de kussens gold hetzelfde. Ik keek achterom en zag de jongen alweer in de kamer staan, dus liet ik mezelf op mijn rug op het bed vallen, mijn rug plakte toch niet. Zuchtend sloot ik mijn ogen, wachtend op het koele gevoel van een van de doekjes of Louis die tegen me aan kroop. Ik moest sowieso nog even slapen, want anders overleefde ik de rest van de dag niet. Hij ook volgens mij, want hij zag er redelijk moe uit nu. Ik dacht terug aan zijn woorden van daarnet, vanavond dus. Prima, dan kon ik mijn mentaliteit daar alvast op aanpassen, dat ik niet in mijn oude patroon terugviel en de dominante ging uithangen. Want die kans was namelijk redelijk groot, aangezien ik het gewend was. Het zou lastig zijn om het niet te doen, maar het was het zeker waard dus moest ik wel braaf meedoen.

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
In de badkamer had ik even nodig om mezelf schoon te maken met een aantal babydoekjes. Toen ik schoon was gooide ik de vieze doekjes weg en borstelde mijn haar om de grootste klitten eruit te halen. Toen mijn haar weer redelijk zat pakte ik het pakje babydoekjes en liep de kamer weer in. Ik glimlachte toen hij me zag staan en zich achterover liet vallen. Ik liep langzaam naar hem toe en wreef nog even over mijn polsen. Rustig ging ik naast hem zitten en ik veelde lichtjes de haren uit Harry's gezicht. Het pakje doekjes legde ik naast me. Voorzichtig trok ik er een doekje uit en begon hem schoon te poetsen. Hij was een stuk minder vies dan ik was geweest, maar alsnog kostte het een paar doekjes. Toen ik klaar was mieterde ik de vuile doekjes hier in de prullenbak en het pakje gooide ik op de grond om dicht tegen mijn vriendje aan te kruipen. Ik drukte een kusje op zijn lippen. Hij was zo'n schatje. Daarna drukte ik nog wat kusjes over zijn hele gezicht. "Ik hou zo veel van je, Hazza." mompelde ik. Mijn hoofd verborg ik na nog een kusje te stelen van zijn lippen in het holletje van zijn nek tussen zijn krullen. Zowel Harry, als ik, als de kamer roken naar sex, maar dat was op zo'n moment alleen maar prettig. Ik kroop nog wat dichter tegen hem aan en trok de deken over ons heen. Ik begon het toch wel koud te krijgen, ondanks dat Harry heerlijk warm was. Mijn kleine koude handjes legde ik onder zijn rug en ik bleef zo stil en content liggen. Nog een zachte zucht rolde over mijn lippen en ik sloot mijn ogen voor even. Een uurtje of twee zou niemand kwaad doen. Alleen Scott zou druk zijn, maar dat was hij nu toch al. Daarbij gebeurde het maar bar weinig dat we de dag geheel aan onszelf hadden en we konden doen wat we wilden, dus ik ging er zo veel mogelijk van genieten met Harry als mijn kussen, mijn kruik, mijn matras, mijn steun en toeverlaat en mijn grote liefde dicht tegen me aan.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Met een zucht liet ik me op mijn rug op het bed vallen, het maakte allemaal toch niet zo veel meer uit. Ik wilde al op mijn zij gaan liggen, tot ik me herinnerde dat het niet kon, dus wachtte ik rustig af. Ik glimlachte toen ik zijn vingers over mijn voorhoofd voelde om de haren weg te halen en humde bij de koele doekjes die over mijn huid gingen. Het voelde echt heel erg vreemd, maar he was niet zo dat dit nog nooit eerder was gedaan. Braaf bleef ik stil liggen tot hij klaar was, om vervolgens mijn armen rond zijn middel te slaan. Er was geen kans dat ik hem nog ging loslaten, alleen als hij het zelf zou willen, wat hopelijk de komende tijd niet ging gebeuren. Automatisch kuste ik hem terug zodra ik zijn lippen voelde. "Ik hou ook van jou, Boo. Heel veel," zei ik met een glimlach, om me iets dichter tegen hem aan te nestelen toen hij de deken over ons heen trok. Het ding voelde redelijk koel aan op mijn oververhitte huid, wat erg prettig was. Toch liet ik een piep horen door zijn onverwacht koude handen onder mijn rug, wel fijn, gewoon onverwacht. Ik schoof op mijn zij, zodat ik een been over de zijne kon leggen en hem dichterbij kon trekken. Mijn slaapgebrek begon me nu duidelijk wel in te halen, al gapend keek ik op Louis neer, die volledig tegen me aan was gekropen. Hij lag daar zo vredig met zijn ogen gesloten, mijn kleine engeltje, en niemand die me anders over hem kon laten denken. Zelfs mijn ouders niet, die morgen het idee om bij hem te willen zijn vast uit mijn hoofd wilden praten. Alsof een homoseksuele relatie iets vreselijks was, wat verboden zou moeten worden. Op dat vlak was mijn broer mijn grote voorbeeld, die gewoon had doorgezet dankzij alles en nu gewoon met de liefde van zijn leven ging trouwen. Ach, voor dit moment kon ik hem nog vasthouden, wat morgen kwam, kwam morgen wel.

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Ik hoorde wat gepiep uit mijn liefje zijn mond komen toen ik mijn koude handjes onder hem legde, maar ik verschoof ze niet. Hij was gewoon te lekker warm. Gelukkig kwam hij alleen maar dichterbij me liggen, dus erg was het blijkbaar ook niet. Toen hij zijn ene been om me heen sloeg deed ik hetzelfde met mijn been om zijn middel om nog net wat dichter en warmer met mijn oververhitte lichaam tegen het zijne aan te kruipen. Koelte was opzich nu lekker, maar de warmte van Harry's lichaam nog net iets fijner. Ik verborg inmiddels mijn gezicht al in zijn nek tussen zijn bruine licht plakkende krullen en had mijn ogen gesloten. Ik was best moe en een paar uurtjes slaap in de armen van mijn geliefde kon zeker geen kwaad. De komende dagen zouden namelijk al zwaar genoeg zijn. Zijn ouders, dat hadden we al gezien bij het huwelijk van zijn broer en uit Harry zijn verhalen al veel eerder, waren totaal tegen homoseksualiteit. Alsof onze relatie iets duivels was. Nou, dan zouden ze goed overweg kunnen met mijn ouders. Altijd hebben ze mij en mijn zusjes voor gehouden dat een homo een ziekte had, die genezen kon worden, maar dat deden de meesten niet. Toen ik merkte dat ik op jongens en meisjes viel en dus naast meisjes ook jongens mee het bed in ging nemen heb ik hele scheldpartijen over me heen gekregen. Na een lange tijd hadden mijn ouders zich erbij neergelegd dat het waarschijnlijk een fase was en ik later gewoon met een meisje zou trouwen. Al wist ik beter, ik durfde niets te zeggen uit angst om totaal verstoten te worden en ook nooit mijn lieve zusjes meer te mogen zien. Nu kwam alleen het punt waarop ik het toch zou moeten vertellen, omdat dit echt een serieuze relatie was, mijn eerste, mijn enige, en de relatie die ik voor altijd wilde laten voortduren. Maar ik wist ook dat deze relatie de zwaarste tot nu toe zou worden omdat geen van onze ouders dit goed zouden keuren en alles op alles zouden zetten om ons uit elkaar te drijven, waar ik toch wel erg bang voor was. Onze relatie zat goed in elkaar, maar iets te veel twijfels in een van onze hoofden en het zou zomaar over kunnen zijn, door onze vroeger zo lieve maar nu vervloekte ouders.

Bowties were never Cooler

Zayn Payne -Malik
'Ik hoor wel zodra je iets weet,' rolde zachtjes over mijn lippen, nadat ik knikte. De jongen had nog een hele dag om te beslissen waar we vanavond uit eten zouden gaan, want dat zou toch wel als een van het laatste aan bod komen. Mijn vingertoppen gleden ondertussen nog steeds over zijn huid, om heel af en toe ook een kusje erop te drukken, zodra ik niet hoefde te antwoorden. 'Niet waar, want jij bent Liam Payne, dus punt,' zei ik toen ik, jammer genoeg, alweer voor de kledingkast stond en het ook gelijk een stuk kouder had, omdat ik de warmte van Liam miste. Ik had ergens dan ook de neiging om gewoon weer naast hem in bed te kruipen, hem als knuffelbeer te gebruiken, maar wist dat het vandaag niet op de planning stond. 'Oké. dan houden we het bij die optie, al klopt het nog steeds niet,' rolde over mijn lippen bij zijn toevoeging van de woorden dat het een voor beide een eer was. De warmte die ik miste, kwam al snel weer terug toen de jongen bij me stond en kusjes begon te geven door mijn woorden, maar het was voor korte duur, want al snel stonden we toch weer in de badkamer. Daar kwamen de woorden over dat we van elkaar hielden, om me vervolgens weer tegen hem aan te klemmen en zijn ogen via de spiegel op de zoeken. Ik kon zoveel zeggen en doen, maar ik vond gewoon een moment samen zo staan met Liam eigenlijk al meer dan genoeg, zou al meer dan genoeg zeggen. 'Je zult ook niet meer zonder me hoeven, want ik kan ook niet meer zonder jou. En dat laatste weet ik toch,' Het laatste kwam met een enorme grijns uit mijn mond, om mijn hoofd gewoon tegen de zijne te laten liggen, ondanks ik hem een kusje wilde geven. 'Nee, ik hou ook heel veel van jou. Een van de redenen dat we nu zo staan, net als andersom.' Ik blikte even naar de douche, die volgens mij langzaam warm begon te worden, maar nam geen aanstalten om hem los te laten.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Harry Styles
Ik maakte een tevreden geluidje bij het gevoel van zijn been die rond mijn middel werd geslagen om me dichtbij te houden, en drukte nog een kusje op zijn haar toen hij zijn hoofd in mijn nek verborg. Heel even keek ik nog naar hoe ontspannen hij erbij lag, om daarna zelf ook mijn ogen te sluiten, mijn oogleden te zwaar om nog moeite te gaan gaan doen in de hoop ze open te houden. Ik dacht na over mijn ouders, de bruiloft en wat er allemaal mis kon gaan. Een hoop, dat stond vast. Het ene scenario erger dan het ander speelde zich af in mijn gedachten, maar ik wilde helemaal niet denken aan wat er fout kon gaan, dus probeerde ik het uit alle macht van me af te schudden en gewoon te gaan slapen. Zonder succes. Een tijdje geleden had ik mijn zus al over mij en Louis verteld, en zij leek het zonder problemen te accepteren. Ze had tegen me gezegd dat het haar niet uitmaakte met wie of wat ik een relatie had, zolang ik gelukkig was -was zij dat ook. Die woorden hadden me zeker goed gedaan, en lieten me afvragen waarom mijn ouders haar mentaliteit niet simpelweg konden overnemen. Zo moeilijk was dat niet, ze hoefden alleen maar blij te zijn voor mij en mijn broer, of konden tenminste doen alsof. Want constant de grond in geboord worden om degene waar je van hield was belachelijk in mijn ogen, al was het me persoonlijk nog niet gebeurd gelukkig. Maar ik had vaak genoeg toe moeten zien hoe het wel gebeurde bij Marcel, en zelfs ik zou in tranen zijn als dergelijke woorden naar mijn hoofd werden geslingerd. Ik wist in ieder geval dat ze een poging gingen doen om ons uit elkaar te halen, meerdere pogingen waarschijnlijk. Iets soortgelijks hadden ze ook geflikt toen ik had verteld over mijn baan, maar daarin had ik tot nu toe ook stand in gehouden, en hier was ik meer vastberaden over. Hopelijk kwam het dan wel goed, als ze tenminste niet tot Louis door konden dringen, want ik had gehoord dat zijn ouders er ook een handje van hadden.

Because I love him, do I need another reason?

Liam Malik -Payne.
'Ik hoor wel zodra je iets weet,' zei hij, en ik knikte. 'Je bent de eerste die het weet.' grinnikte ik. Zijn vingertoppen gleden nog steeds over mijn huid, en hij drukte er af en toe kusjes op. 'Niet waar, want jij bent Liam Payne, dus punt,' zei hij. 'Niet meer, nu heet ik Liam Malik -Payne' zei ik. 'Oké. dan houden we het bij die optie, al klopt het nog steeds niet,' zei hij. Ik rolde grinnikend met mijn ogen. Inmiddels stonden we samen in de badkamer. 'Je zult ook niet meer zonder me hoeven, want ik kan ook niet meer zonder jou. En dat laatste weet ik toch,' zei hij. Ik glimlachte. 'Daarom zijn we ook getrouwd, omdat we niet meer zonder elkaar kunnen.' bevestigde ik zijn woorden. 'Nee, ik hou ook heel veel van jou. Een van de redenen dat we nu zo staan, net als andersom.' zei hij. Ik glimlachte, en keek even naar de douche. 'Misschien kunnen we maar beter onder de douche stappen. Anders word het water misschien wel weer koud aangezien we geen haast hebben om elkaar los te laten.' zei ik met een grinnik, en drukte een kus op de lippen van de jongen.

How far is far

Louis Tomlinson
Terwijl ik tegen Harry aan lag met mijn armen en been stevig om hem heen gewikkeld dacht ik aan morgen. Alles zou kunnen gebeuren, maar een makkelijke dag zou het voor ons zoizo niet zijn. De bruiloft zou zowel goed als catastrophaal af kunnen lopen. Het lag er erg aan of de ouders van onze buren, enbinnekort Harry zijn broer en zwager, zouden op komen dagen of niet en hoe zij tegenover het huwelijk stonden. Ik wist dat Harry en Marcel hun ouders homo's nog slechtere mensen vonden dan serrie verkrachters en moordenaars. Van de ouders van Niall wist ik weinig, maar ik had ook niet het gevoel dat de geaardheid van hun zoon daar in zulke goede aarde was gevallen. Eigenlijk vond ik het nog wel het spannendst om met Harry binnen te komen. Als zijn ouders er namelijk wel zouden zijn hadden we echt een groot probleem. Misschien zou ik dat wel even snel checken voor we naar binnen gingen. Ik wilde geen hijsa veroorzaken. Daarbij zou hij toch de hele tijd vooraan staan terwijl ik zat omdat hij Marcel's getuigen was. Dan kon ik ook altijd nog in plaats van voorin achterin gaan zitten als het moest. Al was het natuurlijk wel minder fijn. Ik kreeg inmiddels ook het idee dat Harry doomsday scenario's aan het bedenken was over morgen, want hij was me nu echt aan het wurgen. Zacht drukte ik een kusje op zijn kaak en ik kriebelde wat in zijn flanken. "Lief, rustig. Alles komt goed en ik hoef niet plat. Misschien is het, het beste als ik nu met Scott ga hardlopen en jij hier gewoon iets gaat doen, om je af te leiden van morgen. Ik weet het, het is heel spannend. Eerlijk gezegd ben ik doodsbang voor dit weekend, maar laten we dat voor dit weekend laten. We kunnen er nu toch niet meer aan doen. Alles is geplant. We kunnen er niet meer onderuit. Weet alleen een ding: Ik hou van je met heel mijn hart en ziel en niets of niemand zal dat ooit nog veranderen." Ik drukte een kusje op zijn neus en hoopte dat hij zou ontspannen. Zelf werd ik altijd heel rustig van hardlopen. Hoe fijn dit ook lag, de spanning bouwde nu in ons beiden op en het was gewoon het beste als we nu even rustig werden voor we andere dingen gingen doen.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Terwijl ik steeds meer gespannen werd bij alle gedachten over morgen, kreeg ik het ook wel heel erg warm. Ik schudde de deken van mijn borstkas af, wel zorgvuldig zodat het ding volledig over Louis heen bleef liggen. Waarschijnlijk had hij het verre van koud te voelen aan zijn huid, maar ik wist het niet zeker dus was het gewoon zo. Voor morgen stond het in ieder geval vast dat mijn hele familie er zou zijn, wat het eigenlijk alleen maar enger maakte. Vooral bij de receptie achteraf, waar de eerste dans plaats zou vinden en de anderen erna volgden. Ik gokte dat daar het punt kwam waar alles eigenlijk op zijn plek zou vallen, hoe moeilijk het ook was alle puzzelstukjes op de juiste plaats te krijgen. Want ik ging het Louis echt niet aandoen om maar stilletjes aan de kant te blijven staan, dat was voor ons beide niet leuk of gezellig, en bruiloften hoorden juist zo te zijn. Ze moesten mensen bij elkaar brengen en ze niet van elkaar af duwen. Ik schrok een beetje op uit mijn gedachten door zijn lippen tegen mijn kaak en maakte een soort spastische beweging dankzij zijn gekriebel. Daar kon ik dus echt niet tegen. Langzaam opende ik toch mijn ogen toen hij begon te spreken en liet hem onmiddelijk los toen ik doorkreeg dat ik hem inderdaad in iets wat bijna een wurggreep was, ik had het niet opgemerkt in al mijn zorgen. "Sorry daarvoor, en dat weet ik allemaal wel. Ik ben gewoon zo ontzettend bang. Bang voor mijn bloedeigen ouders, is dat niet diep triest? Zelfs toen ik van plan was ze te vertellen wat ik deed om mezelf te onderhouden maakte ik me nog minder zorgen dan. Ik hou ook heel erg veel van jou, echt, maar de angst dat ze iets vinden om ons uit elkaar te breken is gewoon zo ontzettend groot," piepte ik zachtjes, al wist ik een heel klein beetje te ontspannen door het kusje op mijn neus. Hij had wel gelijk over dat ik mezelf maar beter van het geheel kon afleiden, als hij weg was met Scott ging ik de boel hier maar eens schrobben of iets dergelijks. Schoonmaken leidde me altijd af van minder leuke dingen, dus nu vast ook.

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Bij mijn gekriebel begon Harry spontaan te spasten. Ik wist dat hij er niet tegen kon, maar ik had niet verwacht dat hij me nog erger zou gaan wurgen. Gelukkig hielpen mijn woorden ook, hoe onrustig ik me van binnen ook voelde. Hij ontspande gelukkig een beetje door het kusje op zijn neus. In stilte luisterde ik naar zijn woorden terwijl mijn vingers over zijn rug paradeerden. Ik zuchtte haast hopeloos bij zijn woorden. "Dat is helemaal niet triest, want je bent hier niet de enige die doodsbang is voor dit weekend. Niet alleen voor jou ouders, van wie we de reactie weten en kunnen voorspellen, maar ik ben nog veel banger voor het bezoek aan mijn ouders overmorgen. Ze hebben me uit huis willen zetten toen ze erachter kwamen dat ik in het begin van de middelbare niet alleen met meisjes flirtte en alles, maar ook met jongens. Ze zien dit als duivels en een verschrikkelijke ziekte waar je ver van vandaan moet blijven. Nou is het dat ik met zowel jongens als meisjes m'n bed deelde voor jou en ze nog hoopten dat het een fase was, maar ik ben bang dat we daar nooit meer mogen komen als ze merken dat het niet zo is en ik ben neergestreken voor een jongen. En dat is dan nog het meest coulante scenario." ratelde ik zenuwachtig. Ja, ik moest echt alles er maar uit gaan hollen. Voorzichtig wrikte ik me uit Harry zijn armen en ik drukte nog een kort kusje op zijn lippen voor ik met moeite opstond. Ik had nu al flink spierpijn. "Ik zie je waarschijnlijk over anderhalf uur." zei ik terwijl ik een van de joggingbroeken van de grond pakte en die aan deed. Hij was wat groot, dus van Harry, maar het kon ermee door. De moeite om een boxer of shirt aan te doen deed ik niet. Ik banjerde naar benden en trok daar als eerste mijn versleten gympen aan om vervolgens Scott dan toch uit de bench te laten en direct aan te lijnen. Mijn huissleutels liet ik in mijn zak glijden. "Tot zo, schat." riep ik nog naar Harry voor ik de deur uit ging en in een vrij hard tempo begon te rennen met mijn hyperactieve zwarte hond in alleen versleten zwarte gympen en een te lange zwarte joggingsbroek. Gelukkig kon die wel strak genoeg dat die niet van m'n kont viel onder het rennen.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Na mijn reactie, of meer kleine uitbarsting, op zijn woorden ging hij er er al snel weer op in. Ergens had ik gehoopt dat hij iets ging zeggen dat me tenminste een beetje hielp om te kalmeren, maar het was meer precies het tegenovergestelde. Ik liet een wanhopig geluidje horen, wat in mijn geval meestal betekende dat het huilen me nader stond dan het lachen. Zodra ik merkte dat hij zich los probeerde te maken en overeind kwam, kreeg ik de neiging hem bij de pols te grijpen en terug te trekken, maar misschien was het beter als hij ook een.kans kreeg om alles even van zich af te gooien. "Is goed," mompelde ik zwakjes, om toe te kijken hoe hij mijn joggingbroek inpikte en zonder iets anders naar beneden vertrok. Vervolgens bleef ik even naar het plafond staren, tot ik hem een afscheid hoorde roepen, wat ik uiteraard terug deed, en kwam met moeite overeind toen ik de deur in het slot hoorde vallen. Het lag namelijk nog steeds fijn, maar als ik bleef liggen ging ik toch weer piekeren. Zuchtend zocht ik naar een van mijn boxers, die ik uiteindelijk ook vond. Mijn favoriete zwarte, die na tijden van dragen wat los om mijn heupen hing, maar niet te los gelukkig. Nadat ik die had aangetrokken had ik geen zin in andere kleren, mijn huid gloeide nog en ik had het ontzettend heet. Met tegenzin liep ik de trap af en dacht na over wat ik het eerst ging doen. Eerst wat muziek aan, dat hielp altijd wel. Ik pakte een van mijn lievelings cd's uit de daarvoor bestemde cdtoren en niet heel veel later knalde Laura Palmer al uit de speakers van de speler. Veel beter. Waarschijnlijk dan eerst stofzuigen, dweilen en als ik nog tijd had de ramen zemen. Zacht meeneuriënd met de harde muziek greep ik de stofzuiger uit zijn eenzame hoekje en zette het ding aan, nadat ik de stekker in het stopcontact had geduwd. Zelfs met die herrie kwam het nummer er nog bovenuit. Zo kon ik me wel vermaken, voor even.

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Ik rende in een veel hoger tempo dan normaal door de straten. Mijn lichaam was nogsteeds snikheet van daarnet en de spierpijn was begonnen met opkomen, maar dat hield me niet tegen. Ik wilde even alles van me af zetten. Het werd me veels te veel allemaal. Het liefst wilde ik natuurlijk bij Harry zijn, hem strelen en me in zijn armen nestelen, maar het idee dat ofwel zijn ofwel mijn ouders zijn twijfels zo erg zouden voeden dat hij bij me weg zou gaan spookte continue door mijn hoofd en greep me bij mijn keel. Hij was mijn alles, de enige bij wie ik niet de drang had aan sex met anderen, zelfs al stond ik al een week droog. Hij liet me speciaal voelen en oprecht geliefd, maar ik zag soms ook nog de twijfel in zijn ogen. Tuurlijk was het makkelijker voor ons bijden als we op meisjes waren gevallen, maar dat zat er voor mij gewoon niet in en voor hem hopelijk ook niet. Als hij me namelijk zoh verlaten wist ik niet waar ik zou eindigen. Waarschijnlijk als een goedkope hoer aan de kant van de weg met net iets te veel std's. Ik was nu dan wel douanier, als Harry mijn hart zou breken zou ik in zo'n gat vallen dat ik echt niet meer door de psychologische beoordeling heen kwam. Eigenlijk wilde ik hier helemaal niet aan denken, maar het gebeurde toch. Al hijgend van vermoeidheid rende ik met tranen in mijn ogen harder dan ooit. Scott hield ik nu bij en waarschijnlijk zouden we zo richting huis moeten afbuigen, maar dat kon ik nog niet aan. Mentaal gezien dan, want lichamelijk was ik ql best gesloopt na alles van daarnet en nu dit. De gedachten dat Harry me zou kunnen verlaten na dit weekend deden enorm veel pijn en deden mij twijfelen aan de stevigheid van onze relatie. Met hem kon ik alles aan en ik was berijd om tot de dood en verder voor hem te vechten, maar gold datzelfde voor hem. Was ik de ware voor hem? Zou hij zo ver voor me gaan? De twijfel maakte me gek en hoe langer ik rende hoe erger het werd. Ondanks dat ik meestal juist dit van me af wist te hollen. Uiteindelijk voelde ik Scott zo ver vertragen dat ik oo moest gaan lopen. Allebei hijgden we zwaar. Ik besloot dus maar richting huis te gaan, terwijl ik emotioneel gebroken was. Scott maakte nog een paar heet een plasje onderweg voor we weer bij het complex waren. Met mijn sleutel draaide ik de juiste deur open twee uur nadat ik weg was gegaan. Ik liet de hond los van de riem en schopte mijn schoenen uit voor ik naar de bank liep en mezelf in het hoekje ernaast oprolde op de koele, heel erg propere vloer.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Heel erg zorgvuldig zoog ik met de stofzuiger elk klein hoekje en spleetje schoon. Het tapijtje in de woonkamer was iets lastiger om volledig stofvrij te krijgen, maar met enige moeite was ik uiteindelijk er toch tevreden mee. Ik ging ook nog even met het ding naar boven, minder lang weliswaar, aangezien ik al snel blij was met hoe schoon het daar was. Ondanks de luide muziek en de aandacht die ik nodig had om mijn werk echt goed te doen, spookten de ergste dingen nog steeds door mijn hoofd. Het idee alleen al dat ik maandag weer in mijn eentje zou zijn maakte me gek. Zelfs al waren we dan nog niet zo heel lang bij elkaar, zonder hem wist ik me geen raad. Dan wist ik niet meer hoe of wat, en aangezien ik al zo fantastisch was met emotionele dingen verwerken, was de kans groot dat ik naar de drank of zoiets greep. Terwijl ik zo bezig was, ondertussen al met het dweilen, gleden de tranen stilletjes over mijn wangen. Ik wist van mezelf dat ik een beïnvloedbaar persoon was, die zich heel erg aantrok wat andere mensen van mij dachten, en dat wist Louis ook. Ik begreep ook dat hij zich daar zorgen om maakte, dat de kans er was dat ik hem verliet omdat onze ouders tot me doorgedrongen waren. Ja, ik hield heel veel van hem en wilde absoluut niet dat het zo zou gaan, maar je wist maar nooit. Op een gegeven moment zette ik de muziek af, want als het zo doorging was ik ervan overtuigd dat ik er een gehoorbeschadiging aan over zou houden. Alles was me nu heel duidelijk geworden, en wat de consequenties zouden zijn, dus het enige geluid wat in het appartement te horen was waren de zachte snikken die uit mijn borstkas kwamen. Ik schrok me kapot toen ik deur plotseling open hoorde gaan, was de tijd zo snel gegaan? De dweil had ik net pas opgruimd en in de keuken gezet en was niet aan de ramen toegekomen. Ik bleef maar even in de keuken staan en leunde met beide handen op het aanrecht, Louis hoefde me zo niet te zien. De snikken probeerde ik zonder succes wat in te dimmen, geen sprake van dat ik hem in deze staat onder ogen wilde komen

Because I love him, do I need another reason?