Tomorrow ||| One Direction ||| Speeltopic - Speeltopics

Het begin:
Het is s ochtends vroeg op vrijdag ochtend. Morgen is het zo ver voor alle koppels. Alles staat al klaar, of er moet nog van alles gebeuren. Sommingen proberen kalm te blijven terwijl anderen totaal flippen. De spanning is in elk geval wel duidelijk merkbaar, of de jongens nu een vrije dag hebben of aan het werk moeten. Allemaal zitten ze met hun hoofd bij de dag van morgen, want dat is de dag des oordeels...

[ bericht aangepast op 14 april 2014 - 17:28 ]

Bowties were never Cooler

(MT)

Because I love him, do I need another reason?

[Mijn topics]

"Family don’t end in blood”

Kanga schreef:
(MT)

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Louis Tomlinson
Ik rende als een malloot hals aangekleed door het huis. Ik kon van alles niet vinden en ik was er nou ook niet echt met mijn hoofd bij. Morgen hadden we eerst een afspraak bij Harry zijn ouders en overmorgen een bij die van mij. Alles kon zo mislopen. Ik wist al dat Harry zijn ouders het niet leuk vonden dat zijn tweelingbroer met een jongen ging trouwen morgen. Na de bruiloft en de receptie hadden we een afspraak met de familie Styles en ik was er echt doodsbang voor, maar nu moest ik me eigenlijk focussen op mijn werk, wat me echt niet lukte. Mijn jas had ik gevonden, een sok en mijn boxer, maar mijn overhemd, stropdag, schoenen, das en andere sok waren spoorloos, net als Scott's tuigje. Natuurlijk kwam er ook nog eens bij dat ik te erg in gedachten verzonken door het huis rende, over de bank struikelde en pats boem op mijn bips aan de andere kant belandde. Zo vond ik wel mijn ene schoen, maar de sok die erbij hoorde was ik nogsteeds kwijt. Ja, leuk dat mijn moeder mijn naam in al mijn boxers en sokken had genaait, maar ik was ze nogsteeds kwijt en Scott kon veel opsporen, maar die niet. "Hazza! Heb je mijn kleren gezien?!" riep ik toch maar door het huis. De jongen was zoals altijd laat geweest, maar hopelijk wist hij het wel. Zijn baan vond ik nogsteeds maar niets, maar goed, de rekeningen moesten betaalt worden en zo konden we beiden de helft betalen en hier blijven wonen, wat erg fijn was. Ik had namelijk geen zin om weer terug thuis te gaan wonen, zeker niet omdat ik niet wist of dat na zondag nog kon.

Bowties were never Cooler

Oceanus schreef:
[Mijn topics]

But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

Harry Styles
Half wakker lag ik nog op bed, te moe en lui om op te staan. Ik had afgelopen avond moeten overwerken omdat er onverwachts veel mensen kwamen en daarom was ik nodig, wat resulteerde in het feit dat ik pas om half drie thuis was gekomen. Het liefst ging ik dus verder slapen, maar dat was onmogelijk met al het lawaai om me heen. Zuchtend trok ik de deken iets verder over me heen en krulde me wat verder op. Slaap kon me afleiden van de stress die morgen ging komen, al gebeurden er dan ook leuke dingen. Zoals de bruiloft van mijn broer, waar ik wel naar uitkeek. Ik was echt ontzettend blij voor hem, ondanks dat onze ouders het nog steeds niet helemaal accepteerden. Dat maakte het ook moeilijker voor mij om te vertellen dat ik net als mijn broer geen hetero was. Alhoewel, zelf twijfelde ik daar nog wel eens aan. Dit was immers de eerste keer voor mij dat ik me aangetrokken voelde tot een jongen, wat het lastig maakte om te bepalen wat ik nou echt voelde. Het plotselinge geroep dat op mij gericht was maakte dat ik moeizaam iets omhoog kwam en op mijn ellebogen steunde, om de kamer rond te kijken. Soms was Louis echt blinder dan een mol. "Ze liggen hier op de grond!" gilde ik terug, althans, ik deed er een poging toe. Ik was namelijk ontzettend schor van gisteravond, want het was soms echt lastig om boven de luide muziek uit te komen. Vervolgens plofte ik terug op mijn kussen, nog steeds niet van plan overeind te komen.

[ bericht aangepast op 1 maart 2014 - 16:22 ]

Because I love him, do I need another reason?

Zayn Payne -Malik
Ik floot een zacht wijsje terwijl ik de laatste pannenkoek op de stapel gooide. Deze maakte dat het ontbijt klaar was, het dienblad vol was en dat ik netjes de overige, gebruikte, spullen in de wasbak zette. Zelf nam ik nog een slok van mijn koffie, om vervolgens het blad vast te pakken en in de richting van de slaap kamer te lopen. Eerlijk? Ik was lang niet zo vrolijk zoals ik me voordeed, want stikte van de zenuwen, was bang voor wat er komen zou, en deed er alles aan om deze een beetje te verdringen. De zenuwen waren ook een reden dat Liam mocht genieten van pannenkoeken als ontbijt, want deze hadden ervoor gezorgd dat ik niet kon slapen en veel te vroeg, zeker voor mijn doen, zo vroeg wakker was. Een ochtendhumeur zou hij nu geen last van hebben van mijn kant, want deze was ondertussen ver gedaald. Daarbij wist ik dat Liam waarschijnlijk hetzelfde zou denken, dus hij verdiende het niet om ook nog eens mijn gezeik aan te horen. Ik deed voorzichtig met mijn voet onze slaapkamerdeur open, om richting het nachtkastje te lopen en het dienblad daar veilig neer te zetten. Daarna klom ik op het bed, om me half op de jongen te laten vallen en mijn vingers over zijn wang te laten glijden. 'Wakker worden, slaapkopje,' rolde zachtjes over mijn lippen en plaatste een kusje op zijn neus. 'Ik kan niet langer zonder je aanwezigheid,' grinnikte ik zachtjes. 'Al ben je nu ook aanwezig, maar je snapt me wel,'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Liam Malik -Payne.
Ik werd wakker door Zayn die zich half op me liet vallen. 'Mhm' mompelde ik, en ging weer verliggen. Ik had dus overduidelijk een ochtendhumeur. Hij liet zijn vingers over mijn wang glijden. 'Wakker worden, slaapkopje,' rolde zacht over zijn lippen, en gaf me een kusje op mijn neus. Ik opende mijn ogen nu een beetje en keek hem slaperig aan. 'Ik kan niet langer zonder je aanwezigheid,' grinnikte hij zacht. 'Al ben je nu ook aanwezig, maar je snapt me wel,' zei hij daarna en ik grinnikte. 'Ik snap je ja' lachte ik, en gaapte. Ik rekte me uit, en sloeg mijn armen om de jongen heen. 'Sorry voor mijn ochtendhumeur' grinnikte ik, waarna ik een kus op zijn lippen drukte. 'Goedemorgen trouwens' zei ik. Nu lijkt alles zo zorgeloos, maar diep van binnen gaan we allebei dood van de zenuwen, want morgen is het zo ver. Ik probeer de zenuwen maar gewoon te verbergen en mijn gedachten tot morgen te verzetten. 'Moet jij eigenlijk nog werken vandaag?' vroeg ik aan Zayn. Ik had persoonlijk eigenlijk geen idee of ik moest werken, ik kreeg meestal wel een sms van een van mijn collega's of ik moest komen of niet, maar ik heb sowieso wel iets te doen op kantoor, omdat ik nog ontzettend veel in moet voeren in de computer, en ander zakelijk gedoe. Bij de gedachte aan wat ik allemaal nog moest doen liet ik mijn hoofd weer op mijn kussen vallen, en zuchtte licht. Stress en zenuwen gaan niet samen.

How far is far

Louis Tomlinson
Ik kon mijn vriendje zijn gekreun moeilijk verstaan door het geblaf van Scott bij de deur. Dat zou vast de krantenjongen zijn. "Scott, kappen." zei ik voor ik naar boven sprintte en daardoor tot twee keer toe bijna van de trap af kieperde. Harry had erg schor geklonken. Het was vast door de harde muziek, maar het feit dat klanten wat meer van hem konden vragen dan alleen kijken naar zijn goddelijke lichaam zat me nooit echt lekker. Zeker niet als hij langer bleef dan afgesproken. Voor nu vond ik de rest van mijn kleren hier inderdaad op de grond. Snel trok ik ze aan. Uiteindelijk zat ik zoals altijd weer met mijn stropdas te kloten. Ik liet me dus rustig zakken op Harry's kant van het bed en streelde zacht door de krullen die boven het dekbed uit staken. "Lief, wil je me alsjeblieft helpen met mijn das?" vroeger had ik mijn moeder dat elke dag laten doen en daarna een van mijn collega's, want zelfs met een youtube instructievideo kon ik het nog niet. Voorzichtig haalde ik het dekbed van mijn vriendje zijn hoofd af en drukte een kusje op zijn voorhoofd, tussen zijn wilde bos verlijdelijke zachte krullen door. Ook ik snapte goed dat hij prima geld verdiende met zijn looks, maar ik vond het echt niets. Ik werd al stikjaloers bij de gedachte dat iemand anders zijn prachtige lichaam kon zien zoals ik: zonder kleren. Doordat ik dat niet kon voorkomen werd ik langzaam aan toch wel erg bezitterig als ik wel bij hem in de buurt was. "Alsjeblieft? En ik zie je toch wel als we weer thuis komen, he?" vroeg ik met twee grote blauwe puppyogen en een klein pruillipje. Naast mijn sterke jaloerse trekken was ik ook iemand met hoge seksuele trekken waar ik in alle relaties voor hem maar moeilijk aan kwam en daardoor vaak ook ernaast nog in de kroeg een of een paar anderen wipjes nam iedere avond. Sinds Harry had ik dat niet meer gedaan, misschien was het daarom ook dat ik het erg lastig vond om in te kunnen zien dat hij dit niet uit lust deed, omdat ik dat altijd wel had gedaan, maar dan zonder er geld aan te verdienen.

Bowties were never Cooler

Zayn Payne -Malik
Ik keek toe hoe Liam langzaam ontwaakte uit het dromenland, maar er blijkbaar nog niet heel veel zin in, dus doodleuk ging verliggen. Een protesterend geluidje verliet mijn mond, om opnieuw op hem te klimmen en weer een zacht kusje op zijn huid te plaatsen. Deze keer was hij degene die duidelijk last had van een ochtendhumeur. Uiteindelijk opende de jongen toch zijn ogen, om me slaperige aan te kijken, wat zorgde voor een 'awh' over mijn lippen. Mijn vingertoppen gleden nog altijd over zijn wangen, om een brede grijns te tonen bij de woorden dat hij me snapte. 'Goed, net als het feit dat je wakker bent,' zei ik zachtjes, om me goed tegen hem aan te nestelen toen ik zijn armen om me heen voelde. 'Maak niet uit, ik heb het ook vaak genoeg,' lachte ik, om het kusje met alle liefde in ontvangst te nemen. 'Goedemorgen schat,' rolde over mijn lippen en legde mijn hoofd tegen zijn schouder, om mijn armen rond zijn middel te wikkelen. Het leek alsof er niets was, maar omdat ik de jongen beter kende, wist ik dat hij ook op was van de zenuwen, bij morgen zat met zijn gedachten. Morgen zou namelijk geen normale dag zijn en zou een stap dichter naar een compleet gezinnetje zijn, als het meezat. 'Nee, ik ben vandaag vrij,' antwoordde ik. 'Jij? Gaan we iets leuks doen?' vroeg ik, wetende dat het misschien iets beter zou gaan dan alleen zitten, of werken. Mijn vingers trippelde over de jongen zijn borstkas, om mijn ogen op zijn gezicht gericht te houden. 'We kunnen dan allebei onze gedachten verzetten, kan er niets mis gaan en anders gaan we alsnog eerst rustig ontbijten,' zei ik en wees heel even naar het dienblad.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Harry Styles
Al snel hoorde ik hem de trap op gaan, met af en toe wat gestommel tussendoor waarvan ik wel kon raden wat het was. Terwijl ik nog zo vaak had gezegd dat hij nog eens een keer zijn nek ging breken als hij zo door bleef gaan. Zonder op te kijken luisterde ik hoe hij de kamer binnen kwam en zich begon aan te kleden. Het trok wel mijn aandacht toen ik het bed iets voelde inzakken aan mijn kant, maar weigerde nog steeds me te verroeren. Toch liet ik een zachte "hmm" horen bij de hand die door mijn haren ging. Langzaam opende ik mijn ogen weer door de vraag die me gesteld werd, en maakte een klaaglijk geluid horen toen hij de deken iets van me aftrok. Het was veel te koud daarvoor. Met tegenzin kwam ik maar overeind, mede door het kusje dat hij me gaf. Ik nam de stof tussen mijn vingers en begon het ding behendig om zijn hals te knopen. Zodra ik dat gefikst had keek ik op naar de puppyoogjes die Louis had opgezet, zonder de das los te laten. "Natuurlijk wel, maar je weet dat ik vanavond om acht uur weg ben voor werk, toch?" zei ik met een halve grijns, wetend dat hij het heel verkeerd kon opvatten. Ik wist wel dat hij het niet leuk vond wat ik deed, maar ik deed het graag en ging het voor niemand opgeven. Vanaf mijn achttiende was ik al bezig en daarom ging ik met plezier door. Stiekem wilde ik niet dat hij me achterliet, vooral niet met alle stress. Ik beet even op mijn lip en liet mijn ogen over hem heen glijden, misschien kon ik toch een manier verzinnen om hem hier te houden. Zachtjes trok ik hem wat naar me toe aan zijn das. "Kun je -je niet ziek melden, alleen voor vandaag?" smeekte ik zacht. "Dan kan ik vanavond misschien zelfs meenemen naar de club," voegde ik er nog aan toe. Hopelijk deed dat het hem, want ik wilde echt niet alleen achterblijven.

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Harry vond het blijkbaar niet zo prettig dat ik de dekens van hem af sloeg, maar ik kon moeilijk zonder das op mijn werk verschijnen. Ik drukte een kusje op zijn voorhoofd en glimlachte breed toen hij toch overeind kwam en mijn stropdas strikte. Ik vroeg ondertussen of hij er nog zou zijn als ik thuis kwam om kwart over 6 en zette mijn grote blauwe puppyoogjes op. Bij zijn antwoord fronste ik even en bedacht me toen dat hij mijn das nog vast had, waardoor ik weinig kon. Eigenlijk wond dat idee me heel erg op, maar ik wilde het niet laten merken, omdat het feit dat we elkaar vandaag maar twee uurtjes echt zouden zien, waarvan we er een aan het eten zouden zijn, me erg frustreerde. Toen hij op zijn onderlip beet en me wat naar hem toe trok aan mijn das maakte het alleen maar moeilijk om tegen zijn charmeoffensief te vechten, iets wat ik normaal nooit deed. Normaal kreeg hij eigenlijk altijd zijn zin, omdat dat ook mijn zin was, maar nu even neit, want ik meost naar mijn werk. Toch klonk zijn aanbod erg verlijdelijk. Toch had ik zelf ook nog een paar trucjes achter de hand. Ik legde mijn handen op zijn schouders en drukte hem op zijn rug op het matras terwijl ik bovenop hem klom en net boven zijn heupen ging zitten. "Wat nou als ik ga werken, jij me vanavond uit mijn uniform helpt als ik thuis kom en ik jou vanavond uit je resterende kleren help als je weer thuis komt van je werk?" zei ik met een speelse grijns en een knipoog. Hij wist precies waarover ik het had. Nogsteeds dat hij voor anderen zou strippen, maar als ik het laatste stukje thuis zou kunnen doen, zou hij tenminste niet helemaal naakt gaan en dat was misschien toch wel een kleine geruststelling. vrijnemen vandaag ging namelijk echt niet. ik had voor morgen al vrij voor de bruiloft en ik kreeg minder betaalt dan Harry, dus ik moest ook 6 dagen per week eigenlijk werken, ofwel overdag, ofwel s nachts. Misschien dat ik binnekort mijn werktijden kon omwisselen naar s nachts, zodat ik langer had per dag met Harry, maar dan moesten we eerst eens zien hoe dit weekend af zou lopen.

Bowties were never Cooler

Liam Malik -Payne.
Een protesterend geluidje verliet zijn mond toen ik gewoon weer ging verliggen, en hij klom opnieuw boven op me, en drukte zacht een kusje op mijn huid. Ik opende slaperig mijn ogen, wat van zijn kant een 'Awh' opleverde. Zijn vingertoppen gleden nog steeds over mijn wangen, en hij had een brede grijns op zijn gezicht. 'Goed, net als het feit dat je wakker bent,' zei hij zacht toen ik zei dat ik hem snapte. Ik glimlachte, en voelde hoe hij zich tegen me aan nestelde toen ik mijn armen om hem heen sloeg. 'Maak niet uit, ik heb het ook vaak genoeg,' lachte hij, en ik grinnikte. Tja, dat is waar, je moet Zayn niet vroeg zijn bed uithalen. 'Goedemorgen schat,' zei hij, en legde zijn hoofd tegen mijn schouder, en ik aaide even met mijn hand door zijn haar, waarna hij zijn armen rond mijn middel wikkelde. Toch zou dit fijne moment gauw voorbij zijn, want we werden al gauw weer met de zenuwslopende realiteit geconfronteerd. 'Nee, ik ben vandaag vrij,' zei hij, en ik knikte. 'Jij? Gaan we iets leuks doen?' vroeg hij. 'Ik ook. En wat had je in gedachte?' zei ik. Ik had wel zin om iets leuks te doen, dan kunnen we ons daar even op focussen, en onze gedachten even verzetten. Zijn vingers trippelde over mijn borstkas, en hij hield zijn ogen op mijn gezicht gericht, en even verdronk ik in zijn mooie ogen. 'We kunnen dan allebei onze gedachten verzetten, kan er niets mis gaan en anders gaan we alsnog eerst rustig ontbijten,' zei hij, en wees even naar het dienblad waar pannenkoeken op te vinden waren. Ik glimlachte. 'Awh. Je hebt een ontbijtje gemaakt' zei ik, en drukte een kusje op het voorhoofd van de jongen. 'Dat is lief van je' zei ik daarna.

How far is far

Harry Styles
Kort zag ik toch echt de twijfel in zijn ogen, wat me vurig liet hopen op een instemming. Die hoop was blijkbaar vals en ik liet me gewillig weer achterover drukken. In principe had ik nu nog maar amper bewegingsruimte, alleen was het zo erg niet, ik had namelijk geen plannen om me te bewegen. Het aanbod klonk niet slecht, verre van slecht zelfs. Op elk ander moment had ik de kans met beide handen aangepakt, dit keer niet. Mijn blik veranderde langzaam van uitdagend naar smekend. "Kun je echt niet bij me blijven? Elke andere dag vind ik het prima, maar ik heb je nu echt nodig. Dit kan ik niet alleen aan," mompelde ik zacht. Ik legde een hand op zijn wang en streek erover met mijn duim. Zacht gezegd was ik doodsbang voor mijn ouders, want de reactie op de relatie van mijn broer stond me nog al te goed in het geheugen gegrift. Dat was geen grapje geweest, en het was al helemaal mis toen ik eindelijk durfde te vertellen wat ik deed voor de kost. Daar was knallende ruzie van gekomen waarna ik ze een lange tijd niet meer gesproken had, al was het nu aardig bijgelegd. Ik wist ook wel dat Louis zich zorgen maakte om het geld, maar dat vond ik nu niet het belangrijkste. "Ik heb gister en vannacht genoeg extra gehad aan fooien voor jouw deel, het kan best. Dan neem ik ook vrij, dat is sowieso slimmer want ik wil niet als zombie op de bruiloft verschijnen," probeerde ik met een zwak glimlachje. Zo wanhopig als de situatie me maakte, was ik bereid om letterlijk alles te doen om hem bij me te houden. Het was maar één dag, en dan gewoon voor ons tweeën. Dat was toch niet teveel gevraagd? Mijn ogen vielen weer half dicht, zoveel slaap had ik nog niet gehad, en ik wilde dat hij bij me bleef liggen. Anders werd het gegarandeerd lastig om in slaap te komen, hoe moe ik ook was. De stress nam het beste van me, zo ook mijn slaap. Daarbij hielp het meestal als om dat te verminderen als Louis in de buurt was, wat hopelijk nu het geval was.

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Meestal zou Harry wel voor dat voorstel zijn gegaan, maar toen ik de blik in zijn ogen zag veranderen naar echt smekend was het wel duidelijk dat dat niet zo zou zijn. Dan moest het wel erg zijn. Ik zag de angst in zijn ogen bij zijn woorden, die me eigenlijk al liet toegeven. Zo wilde ik hem niet zien. Ja, ik was ook doodsbang voor dit weekend, maar om hem zo te zien brak mijn hart. Ik wreef zacht met mijn duimen over zijn sleutelbenen waar ze op rustten. Ik luisterde naar zijn bijvoeging en de pure wanhoop in zijn stem. "Het gaat niet alleen om het geld, Haz. Net als jij hou ik van mijn baan. En die fooien zijn van jou en dat blijven ze ook. Ik heb ieder jaar 24 betaalde verlofdagen, dit jaar 25 omdat ik eerste kerstdag heb gewerkt vorig jaar. Ik neem er wel een op. Of eigenlijk meld ik me wel ziek... Maar alleen als jij dat ook doet, want anders heb jij nu een fijn warm bed, maar ben ik straks hopeloos alleen als je weggaat." Ik keek met twee grote ogen in die van hem. Zoals altijd waren die prachtig groen. Het feit dat hij extra's en fooien kreeg zat me echt niet lekker, want waarvoor kreeg hij dat geld dan? Ik hoopte niet dat het was omdat hij meer deed dan strippen, want dat zou in een flinke ruzie kunnen uitlopen. Dat strippen vond ik al helemaal niets, maar als hij aan anderen ging zitten voor geld viel dat bij mij onder vreemd gaan en had hij toch zeker wel een erg groot probleem. Zelfs ik, de hoer van Doncaster, had niemand anders meer gehad in een kroeg of wat dan ook sinds deze relatie begon. Dat maakte het idee dat hij dat misschien wel aan het doen was alleen maar vervelender voor mij. Voor nu probeerde ik het was opzij te schuiven en ik drukte nog een kus op Harry zijn voorhoofd. "Als jij weet waar mijn mobiel is kan ik bellen." zei ik met een glimlachje. Nee, extreem erg vond ik het niet om een dag met Harry in bed te spenderen, al helemaal als dit betekende dat hij niet naar die striptent ging.

Bowties were never Cooler