Tomorrow ||| One Direction ||| Speeltopic - Speeltopics

Het begin:
Het is s ochtends vroeg op vrijdag ochtend. Morgen is het zo ver voor alle koppels. Alles staat al klaar, of er moet nog van alles gebeuren. Sommingen proberen kalm te blijven terwijl anderen totaal flippen. De spanning is in elk geval wel duidelijk merkbaar, of de jongens nu een vrije dag hebben of aan het werk moeten. Allemaal zitten ze met hun hoofd bij de dag van morgen, want dat is de dag des oordeels...

[ bericht aangepast op 14 april 2014 - 17:28 ]

Bowties were never Cooler

Louis Tomlinson
Een hoge piep verliet mijn mond toen Harry zijn vlakke hand mijn achterwerk met een luide pats raakte. Ik had niet eens het idee dat ik dat geluid kon maken. Leuk om te weten. Al snel begon mijn aandacht toch alweer te verslappen en begon ik te wiebelen en te neurien. Daarmee stopte ik direct toen zijn koude vingers de huid van mijn been raakte. Ik spreidde vlug mijn benen en moest bijna direct alweer hard op mijn onderlip bijten om zijn regels niet te breken. Hij wist dat ik erg gevoelig was bij mijn benen, vooral de binnenkant, net als dat hij dat in zijn nek was. Nog voor hij in zijn langzame tempo bij mijn lies was smaakte mijn hele mond naar bloed door het harde bijten op mijn lip en ging mijn borstkas snel op en neer in een gejaagde zware ademhaling. Mijn rug trok zich al hol en mijn ogen rolden terug in hun kassen, wachtend tot hij dat ene gevoelige plekje zou raken, wat hij natuurlijk niet deed. Wat hij wel deed liet me happen naar adem, waarna een hees gekreun over mijn lippen rolde. Ik hield al dat geplaag van hem nu al niet meer en mijn vriendje kennende was dit pas het begin. Ik wist dat ik niet van hem mocht kreunen en niet van hem mocht praten, maar de eerste regel was al gebroken, de tweede bleef toch niet ongebroken, nu kon ik alleen nog maar smeken om de derde in stand te kunnen houden. "Harry, alsjeblieft. Ik hou het echt niet langer. Laat me alsjeblieft klaar komen. Je weet hoe slecht ik hier tegen kan. Je hebt me compleet in je macht, als een slaaf aan je voeten, maar laat het alsjeblieft toe." piepte ik hees tussen het kreunen door. Door de hese kreunen die ik nu uitstootte kon ik deze uitstellerij iets beter aan. Dat betekende niet dat ik niet nogsteeds op het randje bungelde en ik niet zo probeerde te kronkelen van genot om hem me zo aan te laten raken dat hij me over het randje zou duwen. Ik kon dit gedoe allemaal al niet goed aan zonder al die regels, maar met ging alles nog veel sneller en zou ik binnen de kortste keren leeg en op zijn.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Grijnzend keek ik toe hoe hij zich in allerlei bochten wrong, alleen om te zorgen dat ik hem zou aanraken op de manier die hij nu zo nodig had. Daardoor ging ik juist mee in zijn bewegingen om het te voorkomen. Zo vals was ik nog wel, al zou ik straks natuurlijk extra lief voor hem zijn, dat mocht wel na deze kwelling. Het was aan hem te zien dat als ik één verkeerde beweging maakte, het over en uit zou zijn met hem. Dat werd al helemaal duidelijk toen ik veranderde van strategie en hij zijn kreunen niet meer binnen kon houden. Eigenlijk had ik nu de zweep er weer bij moeten pakken, maar ik liet het even rusten. Ik luisterde stilletjes naar zijn smeekbede terwijl ik geen moment stopte met waar ik mee bezig was. "Ik weet het, maar je moet nog heel even voor me volhouden," mompelde ik, wetende wat hiermee hem aandeed. Ergens voelde ik me er wel schuldig over, al hoorde dit deel er ook bij. Met nog een laatste kusje tegen zijn been trok ik me terug en ging weer achter hem op mijn knieën zitten. Ik rechtte mijn rug even, om mijn handen vervolgens op zijn heupen te leggen, wat volgens mij al aankondigde wat ik van plan was. Toch boog ik me eerst over hem heen en drukte mijn lippen nogmaals tegen zijn schouderblad. "En wat is het precies dat je wilt dat ik doe?" mompelde ik tegen zijn schouder, om het nog een beetje te rekken. Gewoon, omdat het kon en ik genoot van de macht die ik over hem had. Ik vond het fantastisch om alle touwtjes in handen te hebben en te kunnen doen wat ik wilde, al vond ik het soms ook fijn om de onderdanige te zijn. Het was zelden dat ik onderdanig wilde zijn, maar als ik het wilde, deed ik het goed ook. Ondertussen bleef ik tedere kusjes tegen zijn schouder aan drukken terwijl ik wachtte op een antwoord, niet dat ik niet wist wat hij ging zeggen, ik wilde het simpelweg uit zijn mond horen.

Because I love him, do I need another reason?

Zayn Payne Malik
Ik schudde mijn hoofd om de jongen een klein kusje te geven en daarna pas mijn mond te openen. 'Je bent niet waardeloos, sowieso niet, maar ik ga ook niet al teveel doen. We zien we wat de dag ons brengt en ik doe maar een heel klein dingetje, zodat een ding geregeld is.' Ik wist hoe Liam was en vond het niet erg, want ik was juist voor hem gevallen, maar het betekende niet dat de jongen niet een keer onderuit op de bank kon gaan zitten. 'En wat dacht je ervan om als afsluiting vanavond uit eten te gaan? Niemand die hoeft te koken, maar gewoon een avondje allebei genieten?' voegde ik eraan toe, want naar mijn mening was dat ook veel te lang geleden. Mijn vingertoppen verplaatste zich naar de wang van de jongen, om daar in te prikken toen hij doodleuk met mijn ogen rolde. 'We zijn voor elkaar de liefste dan,' mompelde ik waarna het niet lang duurde dat er weer ver zijn lippen rolde dat ik lief was. Ik ging verder met zoeken alsof ik het niet hoorde, maar mijn twinkelde oogjes zeiden dat ik het wel degelijk had gehoord. Pas bij de bevestiging dat we samen gingen douchen, keek ik om met een nog bredere grijns. 'Alsnog, ik vind het leuk om uit je mond te horen komen.' Ik deed de kast weer dicht en zocht nog een paar sokken. 'Het als het een eer is om met meneer Malik -Payne getrouwd te zijn,' rolde lachend over mijn lippen naar waarheid. Soms had ik nog wel eens de gedachten hoe de jongen voor iemand als mij gevallen kon zijn. Toch hoorde je me niet klagen, want ik was gelukkig, en toch in de tussentijd ook verslaafd geraakt aan zijn aanwezigheid en aanrakingen. 'Ik kom eraan,' antwoordde ik voor ik de jongen nog een kusje gaf en, als een kind die hoorde dat hij een koekje mocht, Liam achtervolgde. Eenmaal in de badkamer ging ik weer achter hem staan en sloeg mijn armen om hem heen. 'Ik hou van je,' fluisterde ik zachtjes in zijn oor terwijl mijn blik was gevestigd op de spiegel, de ogen van de jongen. 'Heel veel zelfs,' voegde ik eraan toe.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Liam Malik -Payne.
Hij schudde zijn hoofd, en gaf me een kusje. 'Je bent niet waardeloos, sowieso niet, maar ik ga ook niet al teveel doen. We zien we wat de dag ons brengt en ik doe maar een heel klein dingetje, zodat een ding geregeld is.' zei hij, en ik knikte met een glimlach. 'En wat dacht je ervan om als afsluiting vanavond uit eten te gaan? Niemand die hoeft te koken, maar gewoon een avondje allebei genieten?' stelde hij voor. Ik knikte. 'Ik vind het een goed idee.' zei ik, en drukte een kus op zijn lippen. Zijn vingertoppen verplaatsten zich naar mijn wang om daar in te prikken, en ik liet een grinnik horen. 'We zijn voor elkaar de liefste dan,' mompelde hij, en ik knikte. 'Laten we het daar maar op houden.' zei ik. Hij keek met een nog bredere grijns aan toen ik bevestigde dat we samen gingen douchen. 'Alsnog, ik vind het leuk om uit je mond te horen komen.' zei hij. 'Het als het een eer is om met meneer Malik -Payne getrouwd te zijn,' zei hij lachend. Ik grinnikte. 'Het is ook een eer om met meneer Payne -Malik getrouwd te zijn' zei ik, en drukte een kusje op de wang van de jongen. 'Ik kom eraan,' zei hij, en volgde me naar de badkamer. Eenmaal in de badkamer ging hij achter me staan, en sloeg zijn armen om me heen. 'Ik hou van je,' fluisterde hij zachtjes in mijn oor, terwijl hij mij via de spiegel aan keek. 'Heel veel zelfs,' voegde hij er aan toe. Ik glimlachte en keek hem nu ook via de spiegel aan. 'Ik hou ook van jou.' zei ik. 'Ontzettend veel' voegde ik er aan toe.

How far is far

Zayn Payne -Malik
Het was waar dat een glimlach van iemand waarvan je hield al gelijk je hele dag goed kon maken. De glimlach van Liam maakte me keer op keer weer vrolijk, deed me goed, en herinneren wat het eerste was waar ik voor was gevallen. Net als zijn heldere ogen waar ik keer op keer in kon verdrinken, maar er lag nog meer achter. 'Mag jij beslissen waar we vanavond gaan eten,' zei ik met een brede glimlach toen hij instemde het het plan, zodat de taken waren verdeeld, en ik het kusje met alle genoegen in ontvangst kon nemen. 'Niet grinniken, maar daar houden we het dan op,' zei ik, om nog voor een kleine seconde mijn armen om hem heen te slaan. Ergens had ik helemaal geen zin om hem los te laten en het bed uit te kruipen, maar deed het toch, zodat Liam rustig kon eten en ik vast kleding kon zoeken voor na het douchen. Dit gedaan hebbende, draaide ik me terug, om weer naar de jongen terug te kunnen kijken. 'Met jou is toch echt een grotere eer,' zei ik naar waarheid, vergetende dat dit weer op een discussie uit kon lopen, want zoals eerder gedacht vroeg ik me nog steeds af hoe het kwam dat de jongen voor me was gevallen. Ik was nog altijd de stille tekenaar, die nergens echt bekend was. 'Al mag je dat laatste wel vaker doen,' zei ik, doelende op een kusje. Daarna liep ik hem vrolijk achterna naar de badkamer, om daar nog eens een 'ik hou van je,' over mijn lippen te laten rollen. Met een hand zette ik de kraan aan, om deze daarna weer terug te slaan om hem heen. Een zacht kusje plaatste ik op zijn wang terwijl mijn vingers over zijn warme huid trippelde, na zijn woorden. Mijn blik was nog altijd op zijn ogen gericht, via de spiegel, om een brede grijns te laten zien en me nog dichter tegen hem aan te nestelen. 'De enige woorden die ik nodig heb uit de mond van een perfecte jongen. Iemand waar ik niet meer zonder kan.'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Louis Tomlinson
Met elke rare kronkel die ik maakte bewoog Harry mee, waardoor ik er niets mee opschoot, behalve dat ik mijn rug, nek, liezen en schouders op verschillende punten verrekte. Dat kon me eigenlijk niets schelen. Ik begon toch maar aan een smeekbede terwijl ik bleef kreunen en wringen. Hij deed niets aan mijn smeken of kreunen en ging gewoon door met waarmee hij bezig was. Toen ik zijn adem tegen mijn liezen en lengte voelde slaan bij zijn woorden kronkelde ik vreemd door de geweldige rillingen die het me gaf. Alleen zijn woorden waren minder hoopvol voor mij. "Alsjeblieft. ik kan niet meer." rolde meer piepend van genot en benardheid over mijn lippen, dan dat het echt verstaanbaar was. Mijn lichaam trilde inmiddels om mezelf nog in de hand te kunnen houden. Hij drukte nog een kusje op mijn been en toen verdween hij compleet. Ik bleef totaal gespannen zitten wachten tot hij wat zou doen. Toen ik zijn handen weer op mijn heupen voelde had ik dan toch het gevoel dat hij me uit mijn lijden zou verlossen. Ik hapte naar adem en bleef dat doen toen ik hem over me heen voelde buigen. Zijn woorden deden me rillen. "Wat je maar wil, Harry." piepte ik al te ver over de rand om het iets te laten schelen. Zoizo scheelde het me nooit iets als hij de leiding had. Hij zorgde er toch wel voor dat we beiden aan ons trekken kwamen. Daarbij had ik nu zo weinig nodig om klaar te komen, dat het echt niet uitmaakte wat hij deed. Het lag er alleen aan hoe lang ik nog hier bleef liggen met spieren die trilden van de inspanning. Meer dan piepen en gehijg kwam er op dit moment niet uit mijn mond. Ongeduldig wachtte ik op zijn volgende woorden en of acties. Wat hij zou doen wist ik niet, maar ik wist vrij zeker dat het geweldig zou voelen. Het was niet alsof hij hier niet ook aan toe was, want ik had net voor ik de boeien om kreeg gevoelt hoever hij was, en dat zou zeker niet minder zijn geworden met de tijd dat ik hier zo hulpeloos voor hem lag en uit alle macht probeerde hem te blijven gehoorzamen, wat me in geen duizend jaar ging lukken.

Bowties were never Cooler

Harry Styles

Because I love him, do I need another reason?

Liam Malik -Payne.
'Mag jij beslissen waar we vanavond gaan eten,' zei hij met een brede glimlach. 'Oké, maar daar moet ik nog wel even over nadenken.' zei ik, het was niet zo dat ik hier elk restaurant uit mijn hoofd ken. 'Niet grinniken, maar daar houden we het dan op,' beindigte hij onze discussie over wie de liefste is, wat voor mij beslist Zayn is. 'Met jou is toch echt een grotere eer,' zei hij toen hij voor de kledingkast stond. Dit loopt waarschijnlijk weer over de discussie uit, en dit keer met wie het een grotere eer is om mee getrouwd te zijn. Ik rolde grinnikend met mijn ogen. 'Laten we het bij deze discussie het er ook maar op houden dat het voor beide een grote eer is.' zei ik. 'Al mag je dat laatste wel vaker doen,' zei hij, doelen op een kusje. 'Oh ja? Dat doe ik met plezier hoor' zei ik met een brede glimlach en begon kusjes in zijn nek te geven. Daarna vertrokken we naar de badkamer. 'ik hou van je,' zei Zayn nog een keer. 'Ik hou ook van jou' zei ik met een glimlach, en drukte een kusje op zijn wang. Het is moeilijk om te beschrijven hoeveel ik van deze jongen houd, ik hou van alles op de wereld het meeste van hem. Hij zette met een hand de kraan aan, en sloeg die daarna weer om me heen. Hij plaatste een zacht kusje op mijn wang, en trippelde met zijn vingers over mijn huid heen. Ik draaide mijn hoofd even om, en drukte nu ook een kusje op zijn wang, waarna ik hem via de spiegel weer aan keek. Zijn blik was ook nog altijd op mijn ogen gevestigd via de spiegel, en ik zag een brede grijns op zijn gezicht, en hij nestelde zich nog dichter tegen me aan. 'De enige woorden die ik nodig heb uit de mond van een perfecte jongen. Iemand waar ik niet meer zonder kan.' zei hij, en ik glimlachte. 'Ik hou zo veel van je, en ik kan ook nooit meer zonder jou.' zei ik, en legde mijn hoofd tegen zijn hoofd aan.

How far is far

Louis Tomlinson

Bowties were never Cooler

Harry Styles

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Hijgend en lichtelijk kapot liet ik mezelf half op zijn rug in elkaar storten, waardoor zijn knieën het ook niet meer hielden. Met een voldaan gevoel sloeg ik mijn armen om zijn borst en deed mijn best om weer een beetje normaal te kunnen ademhalen. Dat lukte wel, maar met moeite, dus na een tijdje was het enigszins zoals gewoonlijk. Ik grinnikte even bij zijn instemming en drukte een kusje op zijn schouder, om vervolgens breed te grijnzen bij zijn woorden. Eigenlijk zou ik et wel best vinden als ik nog even zo zou moeten blijven liggen, al herinnerde Louis me eraan waarom dat niet kon met zijn woorden en de sterling van zijn vingers. Misschien was ik traag van begrip, dit snapte ik wel gelijk. Vlug mompelde ik een verontschuldiging en kroop voorzichtig van hem af, ervoor zorgend dat ik hem verder geen pijn zou doen. Ik ging naast hem zitten en streek zacht door zijn haren, om hem vervolgens een beetje overeind te helpen. "Als je me nou verteld waar je die sleutels hebt gelaten kan ik je losmaken," mompelde ik. Ondertussen had ik Louis tegen me aan getrokken, het kon me niet veel schelen dat we dan beide onder zaten, en drukte teder een kus op zijn lippen. Zuchtend keek ik hem aan, mijn ademhaling weer op normaal tempo, al stroomde de euforie nog steeds hevig door me heen. "Dus dit was voor herhaling vatbaar?" zei ik met een kleine grijns, hem kennende verwachtte ik wel een ja. "Want als je wilt kunnen we dan de rollen omdraaien," vervolgde ik, wetende dat het dan de eerste keer was dat ik mijn dominantie in de slaapkamer vrijwillig op zou geven. Heel erg vond ik het niet, vooral niet op deze manier, zoals ik het zelf ook graag had. Als ik het dan opgaf, wel op een manier die ik graag wilde.

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Ik glimlachte dankbaar toen hij zich verontschuldigde en toen mijn lichaam verliet. Ik voelde me plots heel erg leeg, maar het ongemak en de pijn van een paar seconde gelden was nu wel weg. Zacht soesde ik langzaam toch een beetje weg toen hij door mijn haren aaide. Ik hoorde dit eigenlijk niet te doen, maar ik was eerlijk gezegd al best moe door deze ervaring. Ik wilde hem helpen, door mijn benen onder me te schuiven, maar ik faalde en liet me maar gewoon tegen hem aan zakken. O, wat wilde ik graag mijn armen om zijn warme fijne lijf slaan, maar dat ging niet want ik had nogsteeds de boeien om. Ik glimlachte bij zijn woorden en het fijne tedere kusje wat volgde. Dit naknuffelen, was echt het fijnste knuffelen, al was het ook het meest plakkerige knuffelen. Door het geweldige gevoel van net was ik eerlijk gezegd totaal vergeten waar de sleuteltjes waren. Dat ad ik weer natuurlijk. Ach ik kwam er wel weer op... Hopelijk. Anders moest Harry Steve bellen voor de sleuteltjes. Dat zou heel genant zijn, maar beter dan een betonschaar tegen mijn polsen. Bij mijn vriendje zijn vraag knikte ik met een tevreden glimlach. "Zeker." Ik was dan wel een hele tijd oncomfortabel en extreem gefrustreerd geweest, het was het zeker waard geweest. Bij zijn volgende woorden werden mijn ogen heel erg groot van verbazing. Was hij nou echt aan het suggereren dat hij vrijwillig een keer zijn macht in de slaapkamer op zou geven als ik in zo'n spelletje een keer de touwtjes in handen wilde hebben. Hij deed normaal al moeilijk als ik het een keer buiten de slaapkamer de dominantie probeerde op te eisen, wat dan dus ook eigenlijk altijd faalde, maar in de slaapkamer probeerde ik het niet eens. Ik wist namelijk wel beter. Toch klonk het op de een of andere manier wel aanlokkelijk, hoe nieuw dit ook voor mij was. Daarbij was dit waarschijnlijk mijn enige kans om een keer de dominante te zijn hier in bed, dus ik moest de kans met beide handen, figuurlijk, aanpakken nu het nog kon. "Klinkt goed." mompelde ik toen ik alles had verwerkt. Nu kwam ook opeens de plek van de sleuteltjes terug in mijn gedachten. "In m'n uniform jas die op de leuning van de bank ligt zitten ze in de linker binnenzak, net als het sleuteltje van het slot op de bench. Laat Scott alleen nu maar nog even zitten. Ik ga wel een eindje met hem hollen als we hier klaar zijn." mompelde ik voor ik nog een kusje op Harry zijn zachte lippen drukte en me zo goed als ik kon tegen hem aan nestelde.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ik hield hem wat dichter tegen me aan, met de gedachte dat als ik hem los zou laten hij sowieso in elkaar zakte. Een hand liet ik op zijn onderrug rustten terwijl ik met de ander nog steeds door zijn zachte haren streek. Het was altijd fijn om zo nog even te zitten, of liggen, dat lag aan de situatie. Gewoon nog even dicht bij elkaar zijn, dat kon anders ook, maar dat was niet hetzelfde. Ik kreeg geen antwoord toen ik vroeg waar de sleutels waren, dus veronderstelde ik al dat hij het vergeten was. Heel typisch. Ik hoopte voor hem dat hij het zich kon herinneren, want anders hadden we een probleem. Want er was geen sprake van dat ik ook maar iemand er voor ging bellen, dat was me te erg. Een grinnik rolde over mijn lippen door het antwoord dat ik kreeg, het was te voorspellen. De verbazing droop bijna van hem af bij hetgene wat ik er bij voegde, waardoor ik zo nonchalant mogelijk probeerde te kijken. Dit was een hele zeldzame uitzondering van mij, maar soms had ik het ook nodig om eens flink gedomineerd te worden, anders werd ik zelf te dominant. Het was ook nieuw voor hem, dus kon ik nog altijd hem wat aansturen of aanwijzingen geven als dat nodig mocht zijn, al dacht ik van niet. Hij was van nature al erg dominant, ik alleen op dit gebied, dus dat kwam vast wel goed. Ik knikte tevreden bij zijn instemming, en luisterde goed toen hij zich blijkbaar weer herinnerde waar de sleutels waren. Eigenlijk wilde ik al overeind komen om de dingen te gaan halen en hem te verlossen, maar hij dacht er dus anders over. Ik begreep het wel. "Schat, zal ik je anders eerst losmaken? Dit is vast prettiger als jij je ook normaal kan bewegen," stelde ik voor. Toch maakte ik nog geen aanstalten om hem echt los te laten, daarvoor was hij te warm en was het te fijn om hem nog even vast te kunnen houden. Ik drukte een kusje op Louis zijn kruin en zuchtte. Soms kon ik het niet begrijpen waar ik deze jongen aan had verdiend, hij was veel te goed voor en verdiende beter dan mij. Al hoorde je me niet klagen, helemaal niet. Daarvoor hield ik te veel van.hem.

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Ik hoorde hem grinniken bij mijn antwoord op zijn vraag. Blijkbaar was ik dus grappig, al was ik op dit moment te moe om nog expres grappig te zijn. Mijn verbazing over zijn gegrinnik werd nog duizenden malen groter bij zijn bijvoeging. Ik wist dat ik het met beide handen aan moest pakken omdat ik deze kans nooit meer zou krijgen, want het was ook echt iets onmogelijks in mijn gedachten. Ergens buitens huis of in elk geval buiten de slaapkamer kreeg ik het soms nog wel eens voor elkaar om hem voor mij te laten buigen als ik goed mijn best deed, maar hier? Hier neit. dit was zijn heiligdom zo'n beetje en nu krege ik daarvan opeens de touwtjes in handen. Het was wat veel om te bevatten, vooral omdat het op een vlak was waar ik geen ervaring in had dan alleen voorovergebogen aan zijn genade overgeleverd, maar toch stemde ik in. Toen herrinderde ik me ook waar de sleutels waren. ik zei het, maar ik wilde eigenlijk neit dat hij weg ging, hoe ongemakkelijk ik nu ook tegen hem aan hing. Hij was lekker warm en ik wilde zeker nu niet zonder hem. Ik wilde nooit zonder hem, maar dat was een heel ander verhaal. Toen hij het toch voorstelde bromde ik wat onverstaanbaars, om hem vervolgens een kusje op zijn kaak te geven na zijn kusje op mijn kruin. "Alleen als je het snel doet en daarna weer bij me komt liggen." mompelde ik voor ik nog twee kusjes op zijn kaak drukte. Het enige wat ik nu wilde was in zijn armen liggen soezen. Hij zou zoizo nog wat willen slapen en ik kon ook nog wel een uurtje of twee gebruiken hierna. Ik vond het allemaal wel best. Alleen Scoot werd beneden met de minuut drukker en mijn spierpijn zou er niet beter van worden als ik eerst ging slapen, maar ik was nu zo moe dat ik dan maar die pijn er straks uit zou rennen dan hem nu te gaan voorkomen en dan kon die extra kilometer of twee er ook wel bij. Ik moest toch mijn conditie behouden en Scott ook, dus dat zou wel goed zijn, al was het wat minder dat ik dan harry voor een uurtje of twee alleen moest laten. Misschien kon hij dan wel boodschappen doen en koken ofzo, twee dingen die ik echt niet kon, vooral door mijn concentratiespan van een goudvis zodra ik niet aan het werken was. Morgen bij de bruiloft zou dat nog een ramp worden. Hopelijk kon ik een pen mee smokkelen en in eht boekje gaan tekenen ofzo, want anders zou ik echt halverwege de ceremonie al op z'n kop achterste voren op m'n stoel zitten gewoon omdat ik me totaal verveelde.

Bowties were never Cooler