Tomorrow ||| One Direction ||| Speeltopic - Speeltopics

Het begin:
Het is s ochtends vroeg op vrijdag ochtend. Morgen is het zo ver voor alle koppels. Alles staat al klaar, of er moet nog van alles gebeuren. Sommingen proberen kalm te blijven terwijl anderen totaal flippen. De spanning is in elk geval wel duidelijk merkbaar, of de jongens nu een vrije dag hebben of aan het werk moeten. Allemaal zitten ze met hun hoofd bij de dag van morgen, want dat is de dag des oordeels...

[ bericht aangepast op 14 april 2014 - 17:28 ]

Bowties were never Cooler

Louis Tomlinson
Terwijl ik rustig genoot van mijn pizza schransde Harry zijn pizza naar binnen. Ik schonk er weinig aandacht aan. Hij was lekker warm en hoe sneller hij klaar was, hoe sneller ik op zijn schoot kon kruipen. Ik voelde ondertussen zijn hand steeds meer naar mijn kruis gaan. Ik was pas bij mijn tweede stuk en hij was al klaar. Ik knabbelde nog aan de korst en keek zijn glas leeg zoop. Ik grinnikte en schoof op zijn schoot voor ik verder ging met eten. Hij kon prima even wachten terwijl ik pizza at. Onder het eten schuurde ik mijn achterste langzaam over zijn kruis. Hij mocht plagen en ik vast ook. Hij had er altijd een handje van om me te plagen tot we ergens een prive plekje zochten. Nu plaagde ik hem terwijl hij niets kon doen, omdat hij anders pizza en scherven over zich heen kreeg. Ik was inmiddels bezig met mijn derde stuk en bijna halverwegen. Ik at nu toch iets door omdat ik er nu toch wel zij in begon te krijgen. Ik had nu al genoeg plannetjes gemaakt en nu met het plagen begon het toch wel te dagen. Scott kwam inmiddels aanlopen met een natte snoet en keek me smekend aan. Ik schudde mijn hoofd en stopte het laatste stukje van het derde stuk in mijn mond, op de korst na, die gooide ik naar de hond, die er vrolijk op begon te knabbelen. Ik rolde even met mijn ogen en ging verder met eten. Wat was het leven van een hond toch fijn, zo dacht ik af en toe. Veel minder zorgen en regels en vrolijk met alles. Ach. Ik had ook een heerlijk leven met mijn schatje die ik nu wat probeerde te plagen en mijn puppy die op mijn pizzakorst kauwde. Dat ik gewoon shorts aan had en Harry nogsteeds geen lapje gaf me wel een voordeel. Hij hoefde namelijk niet meer uit de kleren te worden gedaan terwijl ik nog genoeg kledingstukken had die mijn lichaam beschermden. Zeker nu was dat erg voordelig en kon ik gerust dooreten aan mijn pizza.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Het was dat er nog nooit iets ergs was gebeurt, want anders zou ik serieus moeten leren om langzamer te eten. Ik deed het al van jongs af aan, aangezien mijn broer en zus nog wel eens de neiging hadden wat van mijn stelen. Mijn moeder maakte er dan een grapje van en zei dat ik bakvrees had, maar omdat ik het nu nog steeds had, had ze misschien wel gelijk gehad. Met de cola deed ik iets rustiger, anders verslikte ik me nog en zat de vloer onder de cola, en op dit moment was ik niet bepaald in de stemming om dat op te moeten ruimen. Nadat ik het glas ook had weggezet kroop Louis met zijn eten op mijn schoot. Ik had het niet erg gevonden als hij gewoon rustig bleef zitten, maar natuurlijk was dat niet geval. Nee, meneer moest me op dit vlak weer in een hoek drijven. Het enige dat ik kon doen was mijn voorhoofd tegen zijn schouder aanleggen en met mijn vingers in de stof van zijn shorts grijpen, om zo mezelf tegen te houden om geen gesmoorde kreun over mijn lippen te laten rollen. Dat kreeg hij niet, niet hier in ieder geval. Dat was te makkelijk gedaan, zeker nu hij er toestemming voor had mocht hij er best voor werken. Zacht drukte ik kusjes op het ontblote deel van zijn schouder bij zijn nek, ik moest mezelf met iets afleiden en dat iets was voor nu zijn huid. Die simpele mentale houvast zou ik straks waarschijnlijk niet meer hebben, het lag er maar net aan wat hij van plan was. Ik moest toegeven dat ik wel heel nieuwsgierig was, want in principe had hij de kans om al zijn fantasieën op mij uit te leven. Vooral omdat Louis niet echt met me praatte over dat soort dingen, had ik geen idee wat te verwachtten. Aan de ene kant zat dat me niet helemaal lekker, en aan de andere was ik volledig bereid alles te doen wat in hem opkwam. Ik zuchtte tegen zijn huid en drukte mijn heupen iets omhoog, tegen hem aan. Omdat ik wist wat het met hem kon doen en als stille hint dat ik het absoluut niet erg zou vinden als hij een beetje op kon schieten.

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Ik grijnsde een beetje onder het eten toen ik hem naar mijn shorts voelde grijpen. Ik deed dus zeker wel iets goed. Doordat ik hem wat wist te beroeren en hij kusjes over het bovenste gedeelte van mijn ruk en nek begon te zetten, at ik wat door, maar toch niet te snel. Ik was vaak genoeg in mijn eten gestikt vroeger omdat ik te snel en te entausiast aan het eten was. Ik deed het dus nu rustig aan. De korstjes voerde ik aan Scott die daar tevreden mee leek. Zelf wilde ik gewoon even rustig afeten, maar de meneer onder me was het daar blijkbaar niet mee eens. Ik at mijn mond leeg en draaide even mijn hoofd naar hem om. "Geduld. Nu ik een keer mijn eten op kan eten voor je me op hol drijft wil ik daar graag van genieten." zei ik voor ik even tegen zijn neus tikte en verder ging met eten. Erg vond ik het niet, maar altijd was mijn eten dan ofwel koud ofwel afgeruimt ofwel opgegeten door Scott en dat werkte soms ook best wel op mijn zenuwen. Nu ik een keer dat niet had nam ik het er ook van ook. Daarbij hoefde ik toch nog maar anderhalf stuj, dus hij mocht niet klagen. De korsten gooide ik vast naar Scott, die op een andere korst kauwde, en zelf knabbelde ik rustig aan de pizza terwijl ik wel doorging met het schuren. Dat hij er zo op reageren zette bij mij ook van alles in stand, dat wist hij ook, maar ik zou al mijn energie nodig hebben zo en daarbij wilde ik niet een deel van mijn pizza hier achterlaten alleen om dan deze nooit meet terug te vinden omdat mijn zwarte pluizige vreetzak hem heeft opgegeten. Ik knabbekde rustig door en keek even naar het glas cola. Die wilde ik eigenlijk ook wel opdrinken voor die warm werd, maar daar had ik misschien nog wel een plannetje mee. Ik kon nu zo veel, te veel eigenlijk. Ik had besloten het bij smeken en gek maken te houden, gewoon omdat ik ook niet echt zijn grenzen kende en niet helemaal in deze rol zat. Harry zou smeken om genade en of ik het zou geven was de vraag, tuurlijk wel uiteindelijk, maar geduld zou hij zeker wel leren vanavond... Of in elk geval voor even.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ik zei niet dat ik dit erg vond, helemaal niet, maar dan moest hij wel opschieten. Helaas voor mij gebeurde dat niet, dus liet ik een zachte grom horen. Ik kon me nu niet echt concentreren om een tegenoffensief te beginnen, waardoor ik gedwongen was af te wachten terwijl ik stukje bij beetje steeds gefrustreerder werd. Bij zijn woorden keek ik hem wat donker aan. Het was misschien wel waar, dat ik hem bijna nooit zijn eten volledig op liet eten omdat ik meestal al bezig was met mijn vingers om hem gek te maken, maar alsnog. Nou ja, dit was in ieder geval beter dan niks. Het voelde goed, dus bleef ik mijn heupen tegen hem aan drukken voor meer frictie, zo erg zou hij dat niet vinden. Het was niet mogelijk dat het hem niks deed. Het enige dat ik voor nu vroeg was dat hij gewoon klaar was met eten. Met tegenzin zag ik hoe hij op zijn gemak verder at van de pizza, en merkte de korte blik naar de cola toe op. Het zou toch niet zoveel betekenen. Hummend door het gevoel dat Louis me gaf bleef ik herhaaldelijk mijn lippen tegen zijn schouder en nek drukken, al werden de kusjes wel wat steviger en dwingender. Mijn vingers haakten zichzelf nog steeds in zijn shorts, om hem dicht bij me te houden. Voor mijn gevoel kwam ik nu aardig in mijn rol te zitten, gezien je me al niet meer hoorde klagen zoals de grom van daarnet. De jongen kon alsnog best dooreten, zelfs al zou ik hem plagen. Daar moest hij dan maar tegen kunnen. Het kon ook niet zijn dat hij zelf niet wilde, want toen hij tegen me had gesproken had ik de gevaarlijke twinkel en speelse blik in zijn ogen gezien. Volgens mij was hij gelukkig toch bijna klaar, dus lang wachten hoefde ik niet meer. Of wel, het lag er maar net aan hoe je het bekeek.

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Harry zijn donkere blik zorgde voor een rilling over mijn rug, maar ik ging wel gewoon verder met waarmee ik bezig was: eten en klieren. Hij kon daar prima tegen. Ik voelde wel hoe hij zijn heupen wat dringend tegen de mijnen drukte. Het zorgde ervoor dat ook ik opgewonden raakte, maar ik probeerde niets te laten merkten. De kusjes tegen mijn schouder voelde ik dwingender worden, maar veel sneller dan dit durfde ik niet te eten. Ik was inmiddels aan mijn laatste stukje aan het knabbelen. Het glas cola nam ik anders wel mee... Ach, misschien was dat niet helemaal slim. Ik at het laatste stukje op en veegde met mijn handrug de saus van mijn gezicht. Voor ik het bord wegzette pakte ik mijn glas en dronk het rustig leeg. Harry moest nog heel even wachten, of nouja, hier in de kamer. Daarna begon het echte spel. Ik zette het nu lege glas en bord op tafel en draaide me om op zijn schoot. "Ben je er klaar voor, liefje? Of blijven we nog even hier?" vroeg ik met gevaarlijk twinkelende speelse ogen en een scheve glijns op mijn gezicht. Ik liet mijn vingers even door zijn krullen gaan en kriebelde wat aan zijn nek. Ondanks dat dit vreemd voelde ging ik er zeker wel lol aan beleven. Ik drukte mijn lippen vederlicht op zijn lippen voor niet meer dan een seconde. Daarna keek ik hem weer aan met diezelfde gevaarlijk speelse blik. Ik had wel een idee wat ik wilde doen en het was mooi dat mijn handboeien daar nog lagen. Voor de rest lagen er onder het bed vast nog wel dingetjes die hij had meegenomen van zijn werk. Ik had geen idee meer wat, te veel, maar er lag vast wat leuks tussen. Echt te vrezen had mijn liefje niet, hij zou alleen zijn trots opzij moeten zetten en dat zou misschien nog wel wat overtuigingskracht kosten, maar het zou vast wel lukken.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Hij weigerde nog steeds om wat sneller te gaan, al was hij bijna klaar, dus dat kleine beetje geduld had ik nog wel. Terwijl hij daarmee bezig was liet ik mijn vingertoppen van zijn shorts naar zijn zij glijden en streek zacht, om maar iets te doen te hebben in de tussentijd. Nadat hij eindelijk klaar was dronk hij eerst nog heel rustig zijn cola op, waarna hij beide dingen op de tafel zette en zich omdraaide op mijn schoot. De gevaarlijke twinkel in zijn ogen was niet verdwenen na net, en meestal stond me dat absoluut niet aan aan, maar nu maakte het me alleen maar nieuwsgieriger naar wat hij voor me in petto had. Door zijn woorden rolde ik even met mijn ogen, alsof hij niet heel goed wist wat ik wilde. "Kom maar op met dat plan van je," mompelde ik, genietend van zijn vingers in mijn nek en zijn lippen heel zacht op de mijne, al duurde dat tweede veel te kort. Langzaam liet ik mijn handen onder de stof van zijn tanktop glijden en liet ze daar op zijn borst rusten. Ik voelde zijn huid licht gloeien onder mijn handpalmen en glimlachte. Het kon prima door de warmte hier komen, al was het fijner om te denken dat het door mijn aanraking kwam. Ik boog me naar hem toe om mijn lippen weer op die van hem te drukken en ik beet speels op zijn onderlip, wetende dat als ik het goed deed het nog wel een leuke reactie kon uitlokken. Na even trok ik terug en keek ik hem met grote onschuldige oogjes aan. Hoe meer ik hem nu kon frustreren, hoe sneller hij naar boven zou willen en hoe minder hij de kracht had om het echt lang uit te rekken om me te laten smeken. Ik wilde namelijk nog wel een beetje waardigheid overhouden, en als ik zo naar hem keek wist ik dat -dat het plan niet was.

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Ik grinnikte zacht bij zijn woorden en gaf hem een kort vederlicht kusje op zijn lippen. Ik voelde zijn vingers onder mijn tanktop glijden en voelde mijn huid gloeien door zijn aanrakingen. Mijn vingers haakte ik in de kleinste krulletjes in zijn nek. Het voelde fijn, dus ik had absoluut niet het plan hem nu te stoppen. Ik wilde hem wel stoppen toen hij me probeerde te kussen, maar ik was niet snel genoeg. Ik trok zacht aan de krullen die ik om mijn vingers had gewikkeld. Zijn tanden in mijn lip deden me zacht grommen en ik trok iets harder tot hij terugtrok. Toen liet ik de druk gaan en keek recht in zijn semi-onschuldige ogen. "Geef mij niet die onschuldige puppy oogjes, Styles, want jij weet even goed als ik dat jij geensinds onschuldig bent. Zeker nu niet. Maar als je zo graag een puppy wil zijn, kan ik je ook wel een halsband om doen." zei ik met een knipoog voor ik nog even door zijn krullen aaide. Ik schoof naar achter en liet mijn handen mee glijden uit zijn haar. Ik haakte een vinger achter de ketting op zijn borst en ging staan. "Kom je mee, puppy?" vroeg ik aan hem voor ik zacht even aan zijn ketting trok. Ik had genoeg in gedachten, maar hem een oude halsband van Scott aandoen en die aan het bed binden was er echt geen van. Mijn handboeien wel, maar dat was nog iets heel anders. Toch kon ik hem nu nog wel even als een puppy behandelen, tot hij zou piepen en gewoon weer mijn lieve Harry werd, die ik nu een keer onder de duim mocht houden. Een keertje. Daarna mocht hij de touwtjes weer hebben. Met alle plezier. De klok hoefde maar 12 uur 's nachts te slaan en hij kreeg ze terug. Ik had het gevoel dat hij dat ook wist. Ook wist ik zeker dat ik dit alles hard terug ging krijgen, maar dat remde me zeker niet, misschien spoorde het me zelfs aan.

[ bericht aangepast op 17 april 2014 - 22:15 ]

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Zijn reactie was precies waarop ik gehoopt had, en dat hij wat aan mijn haar trok maakte dan ook niet uit. Ik kon ertegen en daarbij voelde het niet vervelend. Al hoorde je me ook niet klagen toen hij vingers weer ontspande. Onschuldig keek ik hem aan, alsof ik geen weet had van wat ik had gedaan. Bij zijn eerste woorden grinnikte ik, hij had dan wel gelijk, maar doen alsof mocht best. Toch veranderde mijn blik naar ongelovig door zijn laatste zin. Dat meende hij toch niet serieus hoopte ik. Misschien klonk het een beetje intrigerend, maar het ging ook te ver. Ik wilde wel iets terugkaatsen, het lukte niet om iets uit mijn keel te krijgen. Met grote nieuwsgierige oogjes keek ik hem aan en beet licht op mijn lip. Hij schoof naar achteren waardoor mijn handen slap op mijn schoot vielen, en nadat hij een vinger achter mijn ketting had gehaakt en zijn vraag stelde, stond ik braaf op. Mijn handen hield ik nu achter mijn rug en rilde even. Aan dit soort dominantie kon ik wennen, ik wilde het zelfs. Vlug besefte ik dat ik nog geen antwoord had gegeven, dus knikte ik en sloeg mijn blik naar de grond. Ik schuifelde wat meer naar hem toe en legde mijn hoofd op zijn schouder, waar ik mijn neus zacht tegen zijn hals drukte. Als ik behandeld werd als puppy werd waarschijnlijk ook van me verwacht dat ik me er als een gedroeg, wat ik dan ook deed. Ik zou geen kik geven tot hij me mee trok, want dat deden brave puppies. Wel werd ik met de seconde meer benieuwd naar wat hij ging doen als hij me eenmaal boven had, onderworpen aan zijn genade. Ik had meer dan zat dingetjes meegenomen van mijn werk door de tijd heen, dus er waren genoeg opties voor Louis om uit te kiezen. Daarbij wist ik zeker dat hij slim genoeg was om met een van die dingen iets compleet anders te verzinnen dan waar het eigenlijk voor was bedoeld.

[ bericht aangepast op 17 april 2014 - 22:16 ]

Because I love him, do I need another reason?

[ketting, geen kraag. Sorry]

Bowties were never Cooler

Louis Tomlinson
Harry leek wat verbaasd bij mijn woorden, maar toen ik verder ging ging hij er toch wel gedwee in mee. Hij stond op en nestelde als een puppy zijn hoofd in mijn nek. Ik aaide zacht door zijn krullen en drukte er nog een kusje op voor ik me omdraaide en zacht een rukje gaf aan zijn ketting. Ik deed zeker wel voorzichtig, want ik wilde zijn ketting echt niet breken. Ik hobbelde rustig richting de slaapkamer. Daar zag ik mijn handboeien al op het bed liggen. Ik grijnsde een beetje en legde toen een hand op mijn krullenbol zijn borst om hem te stoppen. "Wacht even." zei ik voor ik hem losliet en naar het bed hobbelde. De boeien legde ik op het nachtkastje en de kussens gooide ik gewoon maar van het bed. De deken en het laken volgden en daarna pakte ik het vuile laken om die wat klunzig om het bed te doen. Dan hoefde we niet nog een laken te wassen vandaag. Toen het eenmaal goed genoeg zat keek ik over mijn schouder en wenkte mijn vinger. Heel slecht voelde het niet om een keer hem te bedwingen, zeker omdat ik in zijn ogen wel zag dat het goed zat. Ik zou zo wel even onder het bed zoeken naar iets en anders lag er vast door het huis heen nog wel wat. Onder dat ik op hem wachtte pakte ik mijn boeien en zorgde ervoor dat ik ze zo zonder problemen om zijn polsen kon slaan. Het sleuteltje legde ik weg op het nachtkastje en wachtte geduldig af. Of nouja, geduldig was het niet te noemen. Ik wilde graag weer gewoon aan zijn prachtige lichaam zitten en zijn warmte tegen me aan voelen. Ik wist dat ik dan mijn kleren zo uit moest doen, maar dat overleefde ik wel. En hij overleefde wel wat ik met hem ging doen. Niets wat te ver ging hoefde hij te ondergaan. Wat geplaag van daarnet was echt alleen maar geplaag. Of hij dat wist was alleen onzeker, maar dan liet ik hem lekker in spanning, want erg was dat niet.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ik zuchtte zacht bij zijn kusje en het geaai door mijn haar, en liet me erna zonder tegenstribbelen mee naar boven trekken. Het moest wel en als ik was blijven staan was mijn ketting kapot getrokken, wat het laatste was dat ik wilde. Ik was ontzettend gehecht aan het sieraad en deed het bijna nooit af, tenzij het niet anders kon. Bij de slaapkamer zag ik hetgene waarmee ik hoogstwaarschijnlijk mee vast gemaakt zou worden al op het bed liggen. Louis zei dat ik moest wachten dus keek ik maar een beetje nutteloos toe hoe hij de dingetjes op het bed verwisselde zodat de wasmachine geen overuren hoefde te draaien. Niet dat het ding dat niet veel vaker moest doen op vrije dagen als deze, maar alsnog. Ik begreep alleen niet waarom ik niet mocht helpen, het zou op directeur manier sneller gaan en hoefde hij minder moeite te doen. Nadat hij me had gewenkt om bij hem te komen liep ik langzaam richting het bed en ging daar op het randje zitten. Ik was nog even benieuwd naar wat Louis ging doen als net, misschien zelfs meer. Het was dan ook een nieuwe situatie voor ons beide en als ik iets niet prettig vond walt hij deed gaf ik dat echt wel aan. Ik zag dat hij de boeien weer pakte dus hield ik bijna gelijk mijn polsen voor hem uit. Ik wist niet zeker of hij ze zo wilde of achter mijn rug, mocht dat tweede het geval zijn merkte ik het snel genoeg. Vol ongeduld schoof ik wat heen en weer op de plek waar ik zat, hij mocht nu wel heel snel bij me komen zitten en me aanraken, want ik werd best lastig te hanteren als ik ongeduldig raakte. "Zeg eens, wat is je grote plan?" vroeg ik uit het niets. Ik verwachtte niet dat hij het ook echt ging vertellen, maar misschien wel net genoeg voor mij om mezelf een beetje voor te bereiden. Ik kon immers niet meewerken als ik niet wist war ik moest doen.

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Toen ik eenmaal klaar was met het bed wenkte ik Harry. Ik klooide wat met de handboeien en voelde het bed wat inzakken aan de andere kant. Ik keek op met een glimlach en zag dat hij zijn polsen al voor zich uit stak. Tja, als het zo makkelijk zou zijn had ik het net al gedaan. Ik zag hem ongeduldig heen en weer schuiven en vond het eerlijk gezegd flink amusant. Pas bij zijn vraag grijnsde ik scheef en keek hem aan. "Dat merk je vanzelf, lief. Ga nu eerst maar eens lekker liggen met je handen boven je hoofd. Dan merk je het snel genoeg." Ik hield de open boeien in een hand en drukte zacht tegen zijn schouder met de andere, zodat hij zo achterover kon kieperen. Echt strak zou ik hem niet vast maken, maar strak genoeg om zijn handen onschadelijk te maken en hem net een klein beetje ongemakkelijk te maken. Meer hoefde echt niet. "Als je meewerkt krijg je nog een kusje. Anders moet je wachten tot morgen." zei ik om hem een beetje op te laten schieten. Ik wist dat die belofte ook voor mij lastig was om te houden, maar als hij hierdoor zou doen wat ik wilde durfde ik het wel te stellen. Anders kon ik me er vast wel aan houden, hoe vervelend ook. Ik hoorde Scott aan de kamerdeur krabben en rolde met mijn ogen. Die zou gewoon moeten wachten tot morgen ochtend. Hij was net uit geweest en aandacht had hij al meer dan genoeg gehad. Normaal kreeg hij een stuk minder van dit soort aandacht, al kon hij dan wel zijn energie kwijt in zijn werk. Ach, hij ging straks wel beneden op de bank liggen en onze pizzaborden aflikken, de mafketel. Nu ik dit een keertje mocht doen nam ik het ervan ook. Misschien dat ik zo nog even naar beneden moest als ik hier niet kon vinden wat ik zocht, maar goed. Dat zagen we dan wel weer. Eerst Harry vastbinden, dan was waarschijnlijk het moeilijkste van vanavond ook weer gedaan: Mijn krullenbol overmeesteren. Al wist ik ook dat ik ook nog heel vervelend kon zijn met mijn handen aan elkaar vast geboeid of gebonden.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ik vernauwde mijn ogen iets bij zijn woorden, wantrouwend. Ik wist wel wat het betekende en wat hij ongeveer van plan was, maar het stond me absoluut niet aan. Het idee alleen dat ik niks kon met mijn handen, echt helemaal niks, maakte nu al dat ik me ongemakkelijk voelde. De jongen drukte zacht tegen mijn schouder en ik kon niet anders dan gehoorzamen, dus schoof ik wat verder naar het hoofdeinde. Ik ging liggen en hield mijn handen zoals gevraagd boven mijn hoofd. Het was erg, ik lag nog niet eens vast of ik voelde me al niet prettig meer. Zijn woorden lieten me smekend kijken, ik wilde nog wel een kusje voor hij me ruw zou behandelen. En eerst nog een beetje teder behandeld worden kon geen kwaad volgens mij, dus hoopte ik dat hij zich aan zijn belofte zou houden. Ik trok mijn knieën een beetje naar me toe, het was een van de weinige keren dat ik me in zo'n situatie niet op mijn gemak voelde. Half afwachtend en smekend bleef ik hem aankijken, wachtende tot het koude ijzer van de boeien rond mijn polsen geslagen zou worden. Daarbij wilde ik hem gewoon aanraken, op wat voor manier dan ook. Het kon me niet schelen. Ergens hoorde ik de hond wel aan de deur krabben, maar mijn aandacht was meer gericht op Louis, die ik nog altijd een smachtende blik toezond. Smeken ging ik nog niet, niet hardop tenminste, maar zeuren voor simpel zijn huid tegen de mijne mocht wel. Ik balde mijn handen even als vuisten en ontspande ze weer, misschien kon ik toch nog iets kon verzinnen om te doen zonder het handige van mijn handen gebruiken. Dat werd lastig, maar als ik hem in de juiste hoeken kon drijven ging het echt wel lukken. Hem kennende ging dat lukken, op zijn minst een keer.

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Ik zag hoe Harry toch langzaam ging liggen en me smekend aankeek. Het was wel duidelijk al door de maniet waarop hij lag dat hij dit niet compleet gemakkelijk vond. Toch wilde ik hem zich gemakkelijker laten voelen voor ik hem vast maakte. Ik glimlachte naar hem en boog over hem heen. Heel zacht drukte ik mijn lippen op die van hem, maar al snel kon ik me niet meer inhouden en ging een stuk dieper de zoen in. Ik kroop over hem heen en zette mijn handen naast mijn hoofd. Ik moest mezelf er aan herrinderen dat ik zijn handen nog vast wilde vastzetten. Ik zocht met mijn handen de zijne en klikte om zijn eerste pols een van de boeien. Ik glimlachte wat tegen zijn lippen en beet zacht wat op zijn onderlip. Ik sloeg de boeien om de bovenste dwarsspijl van het bed en pakte hem weer vast aan de andere kant. Ondertussen ging ik helemaal op in de kus. Het was zo fijn dit. Ik voelde zijn hart tegen mijn huid kloppen, of dat was mijn hart dat zo hart klopte. Allebei kon zelfs nog prima. Ik klikte toen zijn andere pols vast en sloot de kus af. Ik gaf hem nog een licht kusje op zijn lippen voor ik rechtop ging zitten en vrij triomphantelijk keek naar hoe hij erbij lag: vastgeboeid aan het bed. Het enige wat hij nog kon was op zijn buik draaien en weer terug. Meer niet. In elk geval niet met zijn handen. Ik wist zeker dat hij me nogsteeds kon laten smeken om hem als hij echt wilde. Ik had dus geluk dat ik nu van hem de overhand kreeg. Ik aaide even door zijn krullen en trok toen in een snelle beweging mijn tanktop uit. Ik kreeg het hiet flink warm van. Om Harry zo te zien was echt geweldig, maar tegelijkertijd maakte het me ook wat ongemakkelijk omdat hij nu echt niets meer kon en nu zowel zijn als mijn lot in mijn handen lag. Dat zou niemand aan moeten durven.

Bowties were never Cooler

Topic 2


Dit topic is gesloten omdat het maximum van 300 berichten is bereikt

Bowties were never Cooler