[RPG]A Pirate Life For Me - 1 - Speeltopics

De Vrijbuiter is een piratenschip.
Alle bemanningsleden hebben hun eigen redenen om de wet te ontlopen. De een wil gewoon niet deugen, de volgende heeft per ongeluk een moord gepleegd, een volgende liep weg van huis op de vlucht voor een huwelijk wat hem/haar niet aanstond en weer een ander komt uit een lange traditie van piraterij. Waarom ze er ook zitten vast staat dat de bemanning van De Vrijbuiter over de hele zeven zeeën bekend is. Ze duiken op uit het niets, zijn zeer vriendelijk als je doet wat ze vragen en ander heb je je eigen begrafenisakte net getekend.

[ bericht aangepast op 24 nov 2012 - 10:50 ]

Remember to be ridiculous.

Dennis James Smith
Charles had een raampje gevonden, net groot genoeg dat een volwassen man er door heen kon. Of een ton. Perfect.
'Klim jij er doorheen, dan duw ik de tonnen naar jouw door.' De ton met sinaasappels versjouwde ik alvast richting het raam. Nu nog op zoek naar nog een vat rum. Snel gevonden en klaargezet bij de andere. Nu bestudeerde ik het raam, maar gelukkig was het niet een kiepraam, maar kon het helemaal open. Ik zette hem wagenwijd open en keek er even doorheen. Het begin van een steeg. Aan de rechterkant was het plein en af en toe liep er iemand langs, aan de andere kant was een donkere gang, waar niemand te zien was.
'Goed. Kun je er doorheen?'

"Everything you see exists together in a delicate balance." -Mufasa

Charles Wright Nixon

Ik hees mezelf door het raam en gleed er moeiteloos door. "Geef maar door," zei ik toen ik uiteindelijk buiten was.
Ik keek even om me heen. Af en toen liep een nietsvermoedend persoon voorbij het steegje, maar volgens mij stonden we diep genoeg om niet te hard op te vallen.
"Zeg wanneer je het buskruit doorgeeft, ik wil niet dat de tent de lucht in gaat," zei ik. Het was nu niet dat ik met de tonnen zou gooien, maar dan nog moest ik extra voorzichtig doen.
Ik wist niet of Dennis zelf ook door het raam zou klimmen aangezien hij zijn zogenaamde vriendin nog moest gaan halen.
Ik grijnsde even. Ik stond droog en nu ik er over nadacht had ik ook nog wel zin in wat te drinken. Mijn volgende stop als we terugkwamen zou de bar zijn. We konden beter pas aan de rum beginnen als we eenmaal op zee zaten. Die vaten waren altijd snel leeg.

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Y0L0 schreef:
[Jep. Ze gaan 'morgen' uitvaren. De kapitein is ergens rond het schip, zoals de meeste matrozen. De eerste stuurman, Dennis, (me ^^) is met 3 matrozen naar het stadje om fruit en drank in te slaan (of eigenlijk gewoon te stelen...)
En nog iets in het algemeen, wat is er eigenlijk gebeurd met de 3de stuurman/vrouw? Of klopt het gewoon niet dat die in de beginpost is ingevuld?]

Ik neem even afstand van Quizlet, sorry. Ik stop met alle RPG's.

Dennis James Smith
'Zeg wanneer je het buskruit doorgeeft, ik wil niet dat de tent de lucht in gaat,' kwam Charles stem vanaf de andere kant naar me toe.
'Ik begin wel met die ton.' Ik zocht de goede uit en pakte hem op. Voorzichtig legde ik hem goed en schoof hem door. Er was echt nog geen centimeter ruimte aan beide kanten. Maar we hadden geluk vandaag. Één voor een tilde ik ze op en gaf ze door, tot alle vier aan de andere kant van de muur stonden. Daarna stak ik mijn hoofd even door het raam.
'Is hier misschien een kar die we even kunnen lenen?' Ik keek om me heen, maar kon zelf niks vinden. Maar ik kon natuurlijk zelf gewoon via de hoofdingang gaan. Dan konden de meiden ook helpen. Een extra ton zou dus nog wel lukken. Snel opzoek naar de bananen. Shit, onder een andere. Wie heeft dat nou weer bedacht. Zo stilletjes mogelijk probeerde ik hem er van af te tillen, maar hij viel plotseling om. Kut! Wegwezen!

"Everything you see exists together in a delicate balance." -Mufasa

Scatach schreef:
(...)

(Jane is 4e stuurvrouw hoor ^^ dus geen matroos xd)

"Everything you see exists together in a delicate balance." -Mufasa

Charles Wright Nixon

Ik vloekte wat binnensmonds toen ik iets op de grond hoorde vallen. "Dennis, godverdomme," mompelde ik, "klim door het raam en snel."
Ik nam twee tonnen onder mijn armen en maakte mezelf klaar om te rennen en snel ook. Ik wist het wel, dit was té makkelijk geweest. Maar we waren niet voor niets piraten.
Ik keek even rond of de kust veilig was. Over het plein rennen zou wel verdacht zijn, maar aangezien die man vast ging kijken was het de snelste uitweg.
Ik hielde mijn adem in - iets wat ik altijd deed als er iets spannend gebeurde.

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Jane Elizabeth Miller • 4e stuurvrouw

Ik stond nu achterde man, en liet mijn armen over zijn schoeders hangen. Ik moest van mijn angst afkomen. Plots hoorde ik een doffe knal. Shit. Snel gaf ik de man een kus in zijn nek, en keek vragenden en dwingend naar Maria

Ik neem even afstand van Quizlet, sorry. Ik stop met alle RPG's.

Maria Blanca Cruzz

Wanneer de man na het horen van heel wat kabaal weg wilde gaan, hield ik hem tegen aan zijn arm.
"Wacht," Zei ik terwijl ik snel een plan bedacht. "Die halsketting daar,"
Ik wees op een peperdure ketting, het eerste dat in mijn bereik lag en pakte hem op van de plank.
"Ik wil weten hoe hij me staat." Terwijl ik sensueel op mijn onderlip beet, overhandigde ik hem de halsketting en deed mijn haren aan één zijde zodat hij me de ketting om kon doen.
De man leek te twijfelen, maar hielp me toch bij het aandoen van de ketting.
Om hem wat te doen blozen, schuurde ik met mijn achterste wat tegen zijn intiemere delen en deed moeite om niet te grijnzen.
"Oh, het spijt me." Zei ik op een onschuldige toon en keek hem over mijn schouder even aan.

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Oeps, ik pas het ff aan!

Dennis James Smith
Buiten hoorde ik Charles tegen me vloeken, maar ik lette meer of er aan de andere kant geluid klonk. Maar het enige wat ik kon onderscheidden is wat gegiechel van meiden. Hopelijk kwam het goed. Maar ik nam het zekere voor het onzekere. Snel klom ik door het raam, greep de twee overgebleven tonnen onder mijn armen en ging achter mijn mede bemanningslid aan.
'Charles! Rennen! Gewoon gaan!' Het was gevaarlijk, we vielen best wel op en hier had iedereen wel een pistool of een zwaard. En met een ton buskruit ging dat niet goed. Maar sensatie was altijd goed.

[ bericht aangepast op 6 nov 2012 - 21:08 ]

"Everything you see exists together in a delicate balance." -Mufasa

Charles Wright Nixon

Met een grijns van oor tot oor liep ik met Dennis achter me aan het plein over. Volgens mij vielen we wel op, maar we waren niet de enige die hier met grote dingen aan het sjouwen waren. Misschien vielen we juist op omdat we aan het rennen waren.
Toen we aan de overkant stonden hield ik halt. Ik kon het schip in de verte al zien liggen.
"Moeten we Maria en Jane niet halen?" vroeg ik, "of doen we eerst deze dingen weg?"

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

( lol)

Jane Elizabeth Miller • 4e Stuurvrouw

'of deze?' Zei ik toen ik een leren heup tas pakte. 'Wilt u deze bij me omdoen?' Zeg ik zwoel. 'j.. Ja..' Stotterd hij waneer hij kijkt naar het medalion- hij kijkt meer naar Maria's boezem.. Dan doet hij de band bij me om, waarbij hij "perongeluk" met zijn hand tegen mijn edele deel komt, en ik pak zijn hand vast. 'na-ah, niet nu! Mijn vriendje is in de buurt! Morgen oke?' Zeg ik, in de wetenschap dat we morgen weg gaan

[ bericht aangepast op 6 nov 2012 - 21:15 ]

Ik neem even afstand van Quizlet, sorry. Ik stop met alle RPG's.

Dennis James Smith
'Moeten we Maria en Jane niet halen? Of doen we eerst deze dingen weg?' Ik wil net gaan antwoorden, als naast me een oude krakerige stem klinkt. Het is de oude vieze man die eerder naar ons floot.
'Zo zo, hebben de jongemannen haast? Waar zijn de lieftallige meisjes gebleven? Het was zeker maar voor een nachtje. Waren ze lekker?' Oké, die zag ik niet aankomen.

"Everything you see exists together in a delicate balance." -Mufasa

Charles Wright Nixon

Ik keek hem even met grote ogen aan en keek even naar Dennis. Ik wist dat ik misschien beter niets kon antwoorden, maar mijn grote mond belemmerde dat.
"Uhu," zei ik. "Héél erg lekker. Maar dat betekend niet dat we ze willen delen met u. Ze gaan zo meteen weer met ons mee, dus ga er maar andere zoeken."
Ik wierp een blik op Dennis. Een hele korte maar, dus ik wist niet of hij me nu kwaad, grijnzend of waarschuwend aankeek. Maar het kon me niet erg schelen. De man leek een beetje ontdaan van mijn antwoord. "Nou, zullen we de dames zelf niet laten kiezen met wie ze liever meegaan?" Was zijn antwoord.
Ik moest mijn lach inhouden. Wie wilde er nu met zo'n zak meegaan?

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Dennis James Smith
Ik mocht die jongen wel. Hij antwoordde precies zoals ik ongeveer zou doen. Maar de man was nog niet helemaal van zijn brutaliteit af, dus zorgde ik daar voor.
'Waar zullen we om wedden? Naast de liefde van de meisjes natuurlijk.' Ik keek de man vragend aan, die moest grinniken. Hij was er vast helemaal van overtuigd dat ze toch wel voor hem kozen.
'Wat dacht je van een zak vol munten, voor in de kroeg?' Ik knikte als goedkeuring.
'Doen we. We zijn zo weer terug hoor.' Ik gebaarde richting de haven naar Charles, we konden beter deze tonnen eerst afleveren.

"Everything you see exists together in a delicate balance." -Mufasa

Maria Blanca Cruzz

Ik hoopte dat Dennis en Charles zich zouden haasten, ik was die man namelijk kotsbeu aan het worden.
En ik had zo'n vermoede dat het niet erg lang zou duren voordat hij lastig zou doen.
Blijkbaar was hij al vergeten dat ik het gouden medaillon nog aanhad, iets wat best wel in mijn voordeel was.
Op deze manier had ik nog een leuk souvenir aan dit stadje.
Het leek er op dat de man steeds meer zelfvertrouwen kreeg nu hij in ons gezelschap verkeerde.
Iets waar ik maar al te graag een eind aan maakte voordat hij te verwaand zou worden.
Nu hij toch bezig was met Jane, had ik genoeg tijd om een houten stoel vast te grijpen.
"Hé schatje," Zei ik op een uitdagende manier.
Hij draaide zich naar me om, maar had niet verwacht dat ik met de stoel tegen zijn hoofd zou slaan.
De stoel versplinterde wat, waardoor ik wat hout in mijn hand kreeg en het begon te bloeden.
"Kom," Zei ik tegen Jane, greep haar hand en sleurde haar met mijn goede hand mee naar buiten.
De eerste paar uren zou de man toch niet wakker worden.

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.