[RPG]A Pirate Life For Me - 1 - Speeltopics

De Vrijbuiter is een piratenschip.
Alle bemanningsleden hebben hun eigen redenen om de wet te ontlopen. De een wil gewoon niet deugen, de volgende heeft per ongeluk een moord gepleegd, een volgende liep weg van huis op de vlucht voor een huwelijk wat hem/haar niet aanstond en weer een ander komt uit een lange traditie van piraterij. Waarom ze er ook zitten vast staat dat de bemanning van De Vrijbuiter over de hele zeven zeeën bekend is. Ze duiken op uit het niets, zijn zeer vriendelijk als je doet wat ze vragen en ander heb je je eigen begrafenisakte net getekend.

[ bericht aangepast op 24 nov 2012 - 10:50 ]

Remember to be ridiculous.

Jane

ik hap naar adem en onwillekeurig grijp ik de hand van Maria vast. alles komt weer terug. hoe mijn moeder me naar een oude man duwde, die al naakt op mmijn bed zat, hoe ik aan de delen van de mannen moest komen, hoe ik er dan geld voor kreeg waar ik van kon eten, hoe ik drank dronk om het te vergeten. 'ik..... ik weet het niet...' zeg ik verward

Ik neem even afstand van Quizlet, sorry. Ik stop met alle RPG's.

Maria Blanca Cruzz

"Ik," Het was de stem van Jane vlak nadat ze mijn hand beet had genomen. "Ik weet het niet."
Zonder iets te zeggen, trok ik mijn hand uit de hare, trok een wenkbrauw op en keek de twee mannen met een twinkeling in de ogen aan.
Mijn kin schoot een tikkeltje in de lucht, iets wat ik wel vaker had als mijn vastberadenheid naar boven kwam.
Zal wel iets Spaans zijn.
"Goed," Stemde ik toe, maar liet hen er niet zo makkelijk van af komen. "Maar ik wil er iets voor in ruil."
Geen denken aan dat ik me zomaar liet gebruiken door eender wie.
Dennis mocht dan wel hoger in rang zijn maar geen haar op mijn hoofd dat er aan dacht dat ik me op die manier liet commanderen.
"Als het moet ga ik wel alleen," Zei ik tegen Jane en glimlachte bemoedigend. "En als je mee wilt, neem ik je onder mijn vleugels. Je staat er niet alleen voor."
Een gemeende grijns stond op mijn gelaat toen ik terugdacht aan de moment dat Javier, mijn vader, me voorstelde aan mijn toekomstige man.
Hij kon niet van mijn lijf blijven, waardoor ik zonder aarzeling een vaas richting zijn hoofd stuk had gegooid en hem op één haar had gemist.
Mijn vader was in alle staten over mijn gedrag en het enige wat ik kon doen was lachen.
Piraten waren misschien wel gewelddadiger, maar ik was een gewapende vrouw en niets was zo dodelijk als ons.

[ bericht aangepast op 5 nov 2012 - 22:28 ]

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

(ik ga slapen, bye)

Ik neem even afstand van Quizlet, sorry. Ik stop met alle RPG's.

Xeon Lorea Devolimonde
Ik zucht terwijl ik een beetje loop te dag dromen, wanneer zou Nevvyandira weer willen vertrekken? Ik was het hier een beetje zat aan het worden. De wind waait onverwachts door mijn haar waardoor ik even niks meer kan zien. Geïriteerd haal ik de plukken uit mijn ogen vandaan en bind mijn haar vast in een staart zodat ik nog iets kan zien. Helaas na een paar minuten was het alweer ontsnapt uit mijn staart en waaide het vrolijk weer in mijn ogen. Ik draai me om en loop over het dek richting de plak die naar benenden gaat. Onderweg pak ik even mijn goede humeur op van eerder deze dag en ga ik op zoek naar Nevvyandira.
[ik hoop dat dit meer als drie regels was want ik kan dat niet zo goed inschatten op het ding waar ik op typ (naar vier woorden is namelijk een regel al vol) ook doet de spellings chekker het niet meer dus sorry voor de spelfouten die beslist nog gaan komen!]

Het onbegrijpelijkste van de wereld is dat hij begrijpelijk is - Albert Einstein

Kimology schreef:
Xeon Lorea Devolimonde
Ik zucht terwijl ik een beetje loop te dag dromen, wanneer zou Nevvyandira weer willen vertrekken? Ik was het hier een beetje zat aan het worden. De wind waait onverwachts door mijn haar waardoor ik even niks meer kan zien. Geïriteerd haal ik de plukken uit mijn ogen vandaan en bind mijn haar vast in een staart zodat ik nog iets kan zien. Helaas na een paar minuten was het alweer ontsnapt uit mijn staart en waaide het vrolijk weer in mijn ogen. Ik draai me om en loop over het dek richting de plak die naar benenden gaat. Onderweg pak ik even mijn goede humeur op van eerder deze dag en ga ik op zoek naar Nevvyandira.
[ik hoop dat dit meer als drie regels was want ik kan dat niet zo goed inschatten op het ding waar ik op typ (naar vier woorden is namelijk een regel al vol) ook doet de spellings chekker het niet meer dus sorry voor de spelfouten die beslist nog gaan komen!]

Ik neem even afstand van Quizlet, sorry. Ik stop met alle RPG's.

Dennis James Smith
Charles reageerde vastberaden, iets waar ik erg blij mee was. Want het was een goed plan, al zei ik het zelf. Mijn ongeduld werd echter weer op de proef gesteld door de twee dames. Jane omdat ze angstig keek en Maria omdat ze er iets voor terug vroeg.
'En wat mag dat dan zijn?' Ze dacht misschien dat ze er iets voor terug zou krijgen, maar zo makkelijk ging dat niet. Ik was hier altijd nog de gezaghebber. Ik behoorde alleen naar Nevvyandira te luisteren, naar niemand anders. En zeker niet naar een matrose zoals zij. Ik sloeg mijn armen over elkaar en leunde tegen de muur van het steegje waar we halt hielden. Mijn gezicht stond op een verveeld gezicht. Soms kon ik echt chagrijnig worden van de mensheid. Mijn lichaam snakte op het moment naar alcohol en hoe sneller we hier klaar waren hoe sneller ik daar gehoor aan kon geven.

"Everything you see exists together in a delicate balance." -Mufasa

Maria Blanca Cruzz

"En wat mag dat dan zijn?" Dennis stond verveeld tegen de muur van het steegje geleund met zijn armen over elkaar.
"Je hulp," Was mijn korte antwoord. "Als de tijd er is, merk je het wel."
Het was nog net iets te vroeg om mezelf wat duidelijker te maken, maar als de tijd er was had ik alle hulp nodig die ik kon vinden.
En ik hoopte ergens wel dat ik op hem kon rekenen.
Laten we zeggen dat ik, voordat ik op de vrijbuiter kwam, redelijk domme dingen had gedaan waar ik nog steeds voor gezocht werd.
Maar de laatste tijd zaten er veel veranderingen in de lucht en voelde ik gewoon aan dat er gevaar dreigde.
Ik wilde geen paniek zaaien bij de bemanning dus leek het me slim om er verder over te zwijgen.
Als Dennis zijn hulp beloofde, zou ik zonder enige moeite zijn bevel volgen.

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Dennis James Smith
'Je hulp. Als de tijd er is, merk je het wel.' Lekker duidelijk. Even zuchtte ik, maar knikte daarna.
'Oké, zolang ik maar niet hoef rond te lopen in een jurk of jouw taken op de boot moet doen zal ik helpen. Maar ik beloof niks met zekerheid.' Hé, ik was piraat, wat verwachtte je dan van me. 'Zijn we dan nu klaar om tot actie te komen? Ik heb dorst.' Ik was weer wat overeind gekomen en keek nu op het plein uit. Ik zocht naar de juiste ramen, tot ik ze gevonden had en er naar wees. 'Daar moeten jullie zijn. Aan de achter kant zit een deur die uitkomt op een zelfde soort steeg als dit.' Soms was het echt handig dat ik altijd al losbollig was geweest en ik ervaring had opgedaan met alle steegjes en gebouwen in verschillende steden die ik bezocht had in mijn leven.

"Everything you see exists together in a delicate balance." -Mufasa

Maria Blanca Cruzz

"Oké, zolang ik maar niet hoef rond te lopen in een jurk of jouw taken op de boot moet doen zal ik helpen. Maar ik beloof niks met zekerheid."
Ik lachte even om zijn uitspraak en schudde daarna mijn hoofd.
Dat zou ik hem niet aandoen, hij kon op zijn twee oren slapen.
"Zijn we dan nu klaar om tot actie te komen? Ik heb dorst." Hoorde ik hem zeggen en was meteen weer alert, het echte werk kon beginnen. "Daar moeten jullie zijn. Aan de achter kant zit een deur die uitkomt op een zelfde soort steeg als dit."
"Wij moeten er gewoon voor zorgen dat die vent de kamer niet verlaat, toch?" Vroeg ik om zeker te zijn dat ik het snapte. "Dan kunnen jullie met de voorraad aan de haal."

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Dennis James Smith
Gelukkig stemde Maria met mijn antwoord in en deed ze er niet moeilijk over dat ik het niet beloofde.
'Wij moeten er gewoon voor zorgen dat die vent de kamer niet verlaat, toch? Dan kunnen jullie met de voorraad aan de haal.' Ik knikte dat ze het goed begrepen had.
'Er zijn binnen twee ruimtes. Jullie staan in de ene en wij in de andere. We ontmoeten elkaar na een tijdje weer hier. Oké?' Dat was alles, verder was er niks meer. Het kon niet mis gaan, 100% zeker dat die man niet meer op ons zou letten als Maria en Jane verschenen. Als ze ook nog eens extra hun best deden om hem af te leiden was hij van de wereld. En als hij het toch ontdekte, wist ik zeker dat wij in het voordeel waren. 4 tegen 1. Niet echt eerlijk, maar het kon me niet boeien wat eerlijk was en wat niet.
'We gaan.'

"Everything you see exists together in a delicate balance." -Mufasa

Charles Wright Nixon

Ik knikte en probeerde de grijns van mijn gezicht te houden. Ik grijnsde bijna altijd als ik iets ging doen wat niet mocht en dat maakte me verdacht. Ik keek even naar Maria en Jane. Ergens vond ik het wel erg voor Jane, maar ze werd niet gedwongen. Ze moest het dus zelf maar weten. Zolang ze het maar niet verknalde.
Ik ging iedereen voor naar de winkel, misschien vielen we minder op als we niet allemaal tegelijk binnenkwamen.
Ik trok de deur open. Een walm van bezweette lichamen, rook en alcohol overviel me. Ik probeerde mijn gezicht van de man af te wenden en richtte mijn aandacht op een of andere prul die in de hoek stond.

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Xeon Lorea Devolimonde
Ik begin heen en weer te lopen over de kade, er zijn twee opties mogelijk. Of Nevvyandira zit in de stad of ik ben nogal erg blind. Nevvyandira is niet een persoon die je snel mist en meestal als je haar mist is dat geen goed teken. Ik ga weer naar het schip en klim over de reling. Het kan natuurlijk ook zijn dat ze in het schip is... ergens. Naar een paar rondjes en haar nog steeds niet te kunnen vinden geef ik het op en ga ergens buiten op een verdwaalde ton zitten. Niemand kan een schip voor eeuwig ontwijken. Het is gewoon een kwestie van tijd en kijk nou wat!
Ik heb toch niks beters te doen...

Het onbegrijpelijkste van de wereld is dat hij begrijpelijk is - Albert Einstein

Jane Elizabeth Miller

We liepen de winkel binnen, en ik zag de man al meteen naar ons loeren. Ik haalde diep adem en ging voor hem staan terwijl ik zo sexy migenlijk probeetde te kijken.

Ik neem even afstand van Quizlet, sorry. Ik stop met alle RPG's.

Dennis James Smith
Charles was ons al voorgegaan en ook Jane was al de winkel ingelopen. Vlak voor ook Maria en ik de winkel betraden, sloeg ik een arm over haar schouders. Eenmaal binnen sprak ik overdreven hard. 'Ik ga even aan de andere kant kijken schat, blijf jij maar hier en zoek iets leuks uit.' Aan de ene kant was het niet slim, want nu wist de man dat we samen waren en als ze straks alleen de winkel weer zou verlaten viel dat op. Maar aan de andere kant zou de man nu niet op mij en Charles letten, aangezien we toch alleen maar even 'keken'. En volgens mij had de man net zoals ik eerder op de dag al aardig wat op dus zo helder zou hij niet zijn. Door een gat in de muur liep ik naar de andere kant van de winkel, in het voorbij gaan een tikgevend op de schouder van Charles. Met een knikje gaf ik aan dat we daar moesten wezen. En zoals ik al gedacht had: Er stonden verscheidende tonnen opgesteld langs alle muren.
'Nu nog de goede vinden.'

"Everything you see exists together in a delicate balance." -Mufasa

Maria Blanca Cruzz

"Ik ga even aan de andere kant kijken schat, blijf jij maar hier en zoek iets leuks uit." Hoorde ik Dennis overdreven hard zeggen nadat hij zijn arm om me heen had geslagen.
Om het wat leuk te houden, besloot ik om het spelletje wat mee te spelen en knikte terwijl ik als een verliefd meisje op mijn onderlip beet.
Nadat hij weg was gegaan, beet de man al toe en stond hij in een mum van tijd al in ons buurt.
Vanuit mijn ooghoeken keek ik toe hoe Jane een sexy blik wierp naar de man, wat ik best grappig vond.
Wanneer de man niet keek, trok ik mijn blouse wat naar beneden en deed de eerste twee knoopjes wat open zodat hij een goede kijk zou hebben op mijn boezem.
Vervolgens wandelde ik heupwiegend naar de man en keek hem onschuldig aan.
"Ik ben opzoek naar een leuk souvenir," Sprak ik op zachte toon terwijl ik hem vanonder mijn lange wimpers aankeek. "Kan u mij soms helpen?"
De man legde zijn hand in zijn nek en keek van Jane naar mij en terug, niet goed wetend waar hij moest beginnen.
"Ik heb er veel voor over," Lachte ik en trok mijn wenkbrauw uitdagend op waarna ik even met mijn tong langst mijn lippen ging.
De arme stakker kreeg het benauwd, ik zag het in zijn ogen.

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.