[RPG]A Pirate Life For Me - 1 - Speeltopics

De Vrijbuiter is een piratenschip.
Alle bemanningsleden hebben hun eigen redenen om de wet te ontlopen. De een wil gewoon niet deugen, de volgende heeft per ongeluk een moord gepleegd, een volgende liep weg van huis op de vlucht voor een huwelijk wat hem/haar niet aanstond en weer een ander komt uit een lange traditie van piraterij. Waarom ze er ook zitten vast staat dat de bemanning van De Vrijbuiter over de hele zeven zeeën bekend is. Ze duiken op uit het niets, zijn zeer vriendelijk als je doet wat ze vragen en ander heb je je eigen begrafenisakte net getekend.

[ bericht aangepast op 24 nov 2012 - 10:50 ]

Remember to be ridiculous.

Charles Wright Nixon

Ik keek Maria even aan, die er nogal stijf bij zat en stopte met zingen. "Jij hebt er ook zin in," mompelde ik sarcastisch. "Hoe is het met je hand?"
Ze slurpte even van haar rum. Ik keek even om me heen. Waar was de rest van de bemanning? Ze waren alles aan het missen.
In een slok dronk ik mijn tweede glas leeg. Ik had er geen problemen mee, want meestal voelde ik na zes glazen rum nog altijd niets.

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Maria Blanca Cruzz

"Ik ben een stille genieter lieve Charles," Grijnsde ik en hield mijn glas wat omhoog. "Dat je dat nog altijd niet weet."
Voor zover ik wist, was ik altijd iemand die eerst alles observeerde en dan pas uit de bol ging.
Hoewel ik niet zeker was of dat het er vandaag wel in zat.
"Hoe is het met je hand?" Hoorde ik hem zeggen en keek automatisch naar mijn hand.
"Eh, het hangt er nog aan." Zei ik droogjes en bewoog even met mijn vingers. "Gaat wel, het zal wel weer genezen."

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Charles Wright Nixon

Ik lachte even. Ik vergat altijd dat niet iedereen zo luidruchtig was als ik.
"Eh, hangt er nog aan." Maria bewoog even met haar vingers. "Gaat wel, het zal wel weer genezen."
"Liefst," lachte ik. Ik stak mijn hand weer de lucht in om nog wat te bestellen.
"Wie wil nog wat?" vroeg ik.

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Maria Blanca Cruzz

"Ik wil wel," Zei ik en stak uitdagend mijn kin wat in de lucht. "Ik ga jullie allemaal onder tafel drinken."
Waarschijnlijk zou het me niet eens lukken, tegen Dennis kon ik immers niet op.
Maar nu we hier toch waren, konden we beter even wat plezier maken nu het nog kon.
"Wie gaat de uitdaging aan?" Vroeg ik in het algemeen en keek iedereen grijnzend aan. "Of durven jullie niet."
Het was waarschijnlijk erg dom wat ik nu probeerde, maar veel kon het me niet schelen.
Ik wist gewoon dat de jongens mij eerder onder tafel zouden drinken dan ik hen.

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Jane

'ik' zuchtte ik. 'hierna stop ik hoor.....' Ik was moe.... Maar ik had zin om weg te gaan. Ik.wist niet waargeen, maar weg uit deze madness. Ik kreeg het glad, en dronk het in een teug leeg. Daarna liep ik half schomelend naar buiten. 'zo, toch genoeg gehad van die jongens? Of viel het tegen? ' hoir ik een stem zeggen. De msn die eetder net ons "flirtte" 'ik zal je niet teleurstellen hoor' gaat hij door. 'man, tief toch op' grom ik. Rn stap stevig door

Ik neem even afstand van Quizlet, sorry. Ik stop met alle RPG's.

Charles Wright Nixon

"Kom maar op," grijnsde ik. Het tweede glas werd voor me neergezet. "Als ik niet meer kan lopen... Gelieve me dan tot aan het schip te slepen en me niet in het water te duwen zoals bij Dennis gebeurde."
Ik nam het glas beet en sloeg het in een teug achterover.
Drinken was geen probleem voor me en het gebeurde niet zo vaak dat ze me echt tot aan het schip moesten dragen. Maar ik had zo'n voorgevoel dat het vandaag wel zo zou zijn.
Gewoon omdat ik te graag win. Ik stak mijn hand in de lucht. "Breng er maar 5 tegelijk of zo," riep ik naar de barman.

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Maria Blanca Cruzz

Jane was al vertrokken dus besloot ik er niet al te veel aandacht aan besteden.
Ik richtte me op Charles en zijn drang om te winnen waardoor ik hem lachend aankeek.
"Je weet niet waar je aan begint," Lachte ik en sloeg met mijn goede hand even op tafel ten teken dat ik er klaar voor was. "Hou je vooral niet in."
Terwijl ik me afvroeg of ik het echt wel kon, bestelde ik bij de vijf extra glazen rum.
"Laten we het leuk maken." Zei ik lachend ik en haalde uit mijn boezem een klein buideltje met geld. "Ik daag jullie uit."
Ik legde het buideltje met geld op tafel en kruiste mijn armen terwijl ik het tweetal afwachtend aankeek.
Af en toe hield ik wel van een goede weddenschap.

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

[Sorry voor de late reactie, we gingen eten en we zijn lord of the rings aan het kijken]
Xeon Lorea Devolimonde
'Inderdaad. Kom mee, ik denk niet dat jij al weet waar de taverne zit?' Ik probeer de stad voor me te halen en te bedenken waar de taverne zit. Er was maar één conclusie.
'Nope, ik heb geen idee.' Grijns ik en ik gris ergens een hoed vandaan, ik zet hem even op maar kom tot de conclusie dat hij een beetje te groot is. Ik haal mijn schouders op en gooi de hoed weer ergens in een hoek. Als ik iets meer zin heb zal ik wel een goede zoeken. Ik wacht even op Nevvyandira zodat ik haar kan volgen.

Het onbegrijpelijkste van de wereld is dat hij begrijpelijk is - Albert Einstein

Charles Wright Nixon

"Goed," zei ik en gooide mijn zakje geld op tafel.
Ik goot het tweede glas naar achteren en wachtte op Maria en Dennis, zodat de tel een beetje gelijk bleef. Het was nogal riskant om al mijn gespaard geld in te zetten, omdat Dennis een moeilijke tegenstander was.
Aarzelend keek ik even naar het zakje van Maria. Had ze dat al die tijd al tussen haar boezem steken?
Ik moest mijn lach even inhouden. Ik voelde hoe verscheidene ogen op ons gericht waren. De helft van de bar was onze wedstrijd aan het volgen.

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

[Ik ga ff ofline, rond negen uur a half tien zal ik weer online zijn (als ik mijn Ipod niet vergeet teminste)]

Het onbegrijpelijkste van de wereld is dat hij begrijpelijk is - Albert Einstein

Maria Blanca Cruzz

"Je moet niet al je geld inzetten," Zei ik glimlachend tegen Charles en sloeg mijn benen over elkaar. "Doe ik ook niet, heb nog wat in mijn kajuit liggen."
Ik had altijd wat geld op zak en het stak altijd in mijn boezem.
Daar kwam niemand in de buurt en als ze dat wel deden, was de kans groot dat ik hen een pistool tegen het hoofd duwde.
Met mijn slanke vingers omsloot ik rustig een gevuld glas terwijl mijn ogen tussen Dennis en Charles flitsten.
Om wat zekerder over te komen, had ik een pokerface opgezet.
Op die manier konden ze moeilijk inschatten wat er nu in hemelsnaam in me opging.


[Ik ga slapen, val bijna in slaap en moet het nog zien te redden tot vrijdag :W Hope you don't mind.]

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Charles Wright Nixon

Ik grabbelde wat munten uit het zakje en stopte de rest weer in mijn broekzak.
Maria had een pokerface opgezet. Dat lukte me ondertussen al niet meer. Ik was veel te lacherig geworden door de alcohol.
Mijn ogen waren op Dennis gericht. Ik wist niet of hij iets zou inzetten, maar hij was natuurlijk ook niet verplicht.
Volgens mij kon hij nu al niet meer recht wandelen, dus misschien had ik nog wel een kans om te winnen. Maar Maria bleef me verbazen, met alles wat ze deed. Ik probeerde mijn kans in te schatten en waagde het er toch op.
Ik schoof het volgende glas voor me en wachtte tot iedereen klaar was.

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Dennis James Smith
'Doen we.' Ik sloeg met een hand op de tafel, waardoor bij een aantal volle glazen de inhoud er uit stroomde. 'Tellen de glazen van vanmorgen ook mee?' grijnsde ik. Want dan had ik nu al gewonnen. Maar die hoefde er niet eens bij, zonder speelde ik ze er ook wel uit. Het zou lullig zijn om nu geld in te zetten uit het buideltje wat we met z'n alle hadden gewonnen dus zocht ik in de vele zakken van mijn kleding. Uiteindelijk scharrelde ik nog best veel bij elkaar en legde het bij de twee buideltjes die in het midden lagen. 'Zo. Niet gaan jammeren als ik zo win hé?' Op het moment kon niks me van mijn zelfverzekerdheid afhalen. 'Barman! Nog een paar!' Die man had volgens mij de dag van zijn leven. Hij stond immens snel naast ons met weer een blad vol glazen. Ook wilde hij de lege weer weghalen, maar dat verbood ik hem, dan konden we straks de score bijhouden. Ik pakte met beide handen een glas vast om om en om te nemen. 'Klaar?' Ik keek Charles en Maria een voor een aan.

"Everything you see exists together in a delicate balance." -Mufasa

Charles Wright Nixon

Dennis had ook wat geld in het midden gegooid en keek ons beiden aan. "Klaar?" vroeg hij.
Ik knikte. "En nee die tellen niet," zei ik.
Ik had geen idee hoe we al die glazen gingen betalen, maar we waren ook niet voor niets piraten.
Ik kapte nog een glas achterover. Die gast was niet zat te krijgen en Maria kon er blijkbaar ook goed tegen.
Ik mompelde iets onverstaanbaar tegen mezelf en nam het volgende al beet. Ik ging niet opgeven.

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Dennis James Smith
'En nee die tellen niet,' kreeg ik als antwoord van Charles. Ik moest glimlachen, had ik ook niet gedacht, want die had ik ook niet echt meer door mijn bloed stromen op het moment. Wel de drank die ik op het moment naar binnen aan het gieten was. Ik voelde dat ik al wel lichtelijk aangeschoten was, vandaar ook mijn vrolijkere en lossere houding, maar ik kon nog wel even door. Ik hield niet van verliezen en zeker niet van dit soort weddenschapjes.
Betalen was een ander ding, dat zou nog wel eens lastig worden. Tot ik op wonderlijke wijze iets bedacht met mijn niet zo heldere gedachten. Ik draaide me om naar de menigte van het café, die grotendeels naar ons keek. Het kwam niet eens binnen, maar ze waren ons volgens mij zelfs aan het aanmoedigen. Grijnzend stond ik op, waarbij ik moest wankelen, maar ik greep me snel vast aan de Charles' schouder.
'Als jullie nou eens onze drank betalen, dan bezorgen wij u een show.' De menigte begon te joelen en te schreeuwen. Bingo. Die hadden we vast binnen.

"Everything you see exists together in a delicate balance." -Mufasa