[RPG]A Pirate Life For Me - 1 - Speeltopics

De Vrijbuiter is een piratenschip.
Alle bemanningsleden hebben hun eigen redenen om de wet te ontlopen. De een wil gewoon niet deugen, de volgende heeft per ongeluk een moord gepleegd, een volgende liep weg van huis op de vlucht voor een huwelijk wat hem/haar niet aanstond en weer een ander komt uit een lange traditie van piraterij. Waarom ze er ook zitten vast staat dat de bemanning van De Vrijbuiter over de hele zeven zeeën bekend is. Ze duiken op uit het niets, zijn zeer vriendelijk als je doet wat ze vragen en ander heb je je eigen begrafenisakte net getekend.

[ bericht aangepast op 24 nov 2012 - 10:50 ]

Remember to be ridiculous.

Maria Blanca Cruzz

"Mag je zelf kiezen," Zei ik en haalde mijn schouders lichtjes op. "Je hebt geen verplichtingen."
Ik wilde namelijk niet dat iemand zich verantwoordelijk zou voelen, ik was immers diegene die ervoor had gezorgd dat mijn hand nu aan het bloeden was.
Soms kon ik redelijk impulsief zijn en dacht ik niet na over de gevolgen, gelukkig was het resultaat nooit zo heel erg.
Tot hiertoe wist ik me altijd al te redden, soms met dank aan de bemanning van de vrijbuiter.
"Je ziet maar," Glimlachte ik wanneer ik zeker was dat hij zich niet verplicht voelde.

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Charles Wright Nixon

'Ik ga wel even mee,' zei ik. Dan kon ik nog wat geld meenemen dat in de slaapzaal lag. Ik had zo'n voorgevoel dat dit zakje niet genoeg zou zijn en ik had van de rest gehoord dat de bar nogal duur was.
Ik glimlachte even en wandelde richting het schip. De haven lag iets buiten de stad en ik kon niet wachten tot we morgen weer zouden vertrekken.

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Maria Blanca Cruzz

"Wat heb jullie allemaal meegenomen uit die winkel?" Vroeg ik onderweg naar de vrijbuiter.
Ik had nog niet naar de lading kunnen kijken aangezien Jane en ik onze handen al vol hadden aan de verkoper.
Ergens had ik wel een vermoeden dat ze wel wat buit hadden gemaakt, genoeg om weer een tijd toe te komen.
Op zee was het altijd lastig als je plots geen voorraden meer had, dan was je haast verplicht om te stoppen in de eerste beste haven.
"Of lag er niets?" Dat kon ik me eigenlijk niet voorstellen.
Meestal hadden die mannen wel wat voorraad staan, deels voor zichzelf ook.
Voor ons doemde de vrijbuiter al op, wat ik eigenlijk zag als een grote opluchting.


[I'm off to bed (: Je kan nog posten als je wilt, dan reageer ik wel voordat ik morgen naar school vertrek.]

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Charles Wright Nixon

'Een ton sinaasappelen, een ton buskruit en twee vaten rum,' zei ik.
Ik keek even naar haar mouw die helemaal vol hing van het bloed. 'Wat heb je met die gast gedaan?' vroeg ik, 'En hoe komt je hand zo... Bloederig?'
Ik keek even naar haar hand. Waarschijnlijk was al dat bloed van haar afkomstig, toch? Bij Maria wist je nooit, ze ging soms over lijken. Ik had nog nooit iemand een persoon zo medogenloos zien neerknallen als Maria, waar ik wel respect voor had.
Ik liep het schip op en zocht wat spullen om haar hand mee te verzorgen.

[Ik ga ook slapen, slaapwel ^^]

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Maria Blanca Cruzz

Ze hadden blijkbaar een goede vangst, waar ik best trots op was.
Het was niet makkelijk om zomaar aan sinaasappelen te raken deze dagen, dus was een ton echt wel goed.
"Wat heb je met die gast gedaan?" Hoorde ik hem vragen en lachte even automatisch. "En hoe komt je hand zo... Bloederig?"
"Ik heb hem neergeslagen met een houten stoel," Gaf ik enigszins wat beschaamd toe aangezien ik mezelf hierbij had verwond. "Maar er braken wat stukjes af de stoel waardoor ik de splinters ervan in mijn hand kreeg."
Het was een serieuze klap geweest voor de man waardoor ik me afvroeg of hij een blijvend letsel zou hebben.
Ach, niet mijn probleem.
Ik volgde Charles het schip op en stroopte ondertussen mijn mouw op zodat ik mijn hand beter kon bekijken.

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Charles Wright Nixon

Ik grinnikte even en zette een emmer zeewater en een paar lappen stof voor haar neer. Meer kon ik niet vinden. Het handige aan zeewater was dat je wonden er sneller door genazen.
'Steek je hand even in de emmer,' zei ik. Dan was het meeste bloed toch al weg. Ik maakte een lap stof nat en wrong hem uit. De splinters moest ze er zelf maar uittrekken, tenzij het echt niet lukte. Anders deed ik haar, mij kennende, toch weer pijn. Het was niet dat ik geen fijn werk kon doen, ik deed alles gewoon altijd te wild.

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Nevvyandira Nix
De zeewind speelde een beetje met mijn haar en ik glimlachte. Als de wind nog iets aanzwol dan hadden we morgen veel geluk want dan hoefden we niet te roeien. Ik genoot van deze dag. De zon scheen, de wind waaide, het rook naar drank en waarschijnlijk was een deel van mijn bemanning een diefstal aan het plegen. Terwijl ik daar op het dek stond zag ik opeens een van mijn bemanningsleden in mijn ooghoek bewegen. 'Xeon,' zei ik verbaasd. 'Hoor jij niet ergens dronken te worden?'

Remember to be ridiculous.

Maria Blanca Cruzz

Zwijgzaam rolde ik mijn arm op tot aan de plooi van mijn arm en stak mijn hand in het zeewater.
Wanneer ik het brandende gevoel van het water in mijn hand voelde, trok ik even mijn neus wat op.
Leuk was anders, maar het was wel de beste oplossing die hier geboden kon worden.
Wanneer het meeste bloed van mijn hand was en het brandende gevoel wat minderde, haalde ik mijn hand er weer uit.
Met mijn goede hand, begon ik rustig de splinters er uit te halen, een lastige karwij dat wel wat tijd vroeg.
Maar eens ik klaar was, zag het er al een stuk beter uit, op de wond na dan toch.
"Bedankt," Zei ik tegen Charles nadat ik opkeek.
Ik doelde op het feit dat hij toch met me was meegegaan, ondanks hij het eigenlijk niet echt moest.

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Charles Wright Nixon

"Euhm... Graag gedaan," zei ik, niet erg begrijpend wat ze bedoelde. Ik had niet veel gedaan.
Ik stond op en liep even naar de slaapzaal, waar ik een zak munten uit mijn slaapzak viste. Ik liep het dek weer op en zwaaide grijnzend met het zakje naar Maria.
"Ik heb gespaard, tijd om het op te doen," zei ik trots. Sparen was niet echt iets waar ik goed in was, maar ik was er dan toch in geslaagd om wat munten bij elkaar te scharrelen.
Ik keek nog even naar Maria's hand. Ik trok een reep van een lap stof af en hield het haar voor. "Strek je hand even, dan bind ik het er rond voordat het weer gaat bloeden."

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Maria Blanca Cruzz

Ik voelde me net een klein kind dat moest luisteren naar wat erg gevraagd werd, maar liet niets merken.
Hij hielp me, waar ik overigens best dankbaar voor was, ik kon immers geen verband leggen om mijn eigen hand.
Dat zou enorm onhandig werken en dan zou ik toch wel wat tijd kwijt zijn.
Bovendien had ik er het geduld er niet voor, dan werd ik zenuwachtig en gaf ik het uiteindelijk op.
Mijn hand was ondertussen gestopt met bloeden, maar Charles had gelijk.
Er moest een verband op voordat de wonde weer open zou gaan.
"Jij sparen?" Lachte ik wat ongelovig. "Sinds wanneer doe je dat?"

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Xeon Lorea Devolimonde
'Xeon, hoor jij niet ergens dronken te worden?' Ik schut mijn hoofd.
'Nehh, das niet leuk.' Ik spring overeind en loop naar Nevvyandira toe. 'Ik zocht je trouwens nog, ik wou weten wanneer we precies vertrekken.' Ik gebaar met mijn hand richting de stad. 'Ik begin het land een beetje zat te worden.' Ik wacht even en kijk of ik nog iets vergeten was. Oja!
'Gaan we binnen kort trouwens nog iets belangrijks doen? Met een beetje actie...' Ik spring een paar keer op en neer en kijk haar vragend aan.

Het onbegrijpelijkste van de wereld is dat hij begrijpelijk is - Albert Einstein

[ik ben weg, straks terug]

Remember to be ridiculous.

Charles Wright Nixon

Ik grinnikte. "Wel, zo nu en dan... Ik heb er best lang over gedaan hoor."
Ik keek even naar de lucht en toen weer naar Maria. Ik legde een knoopje in het verband en liet haar hand weer los. "Zo."
Ik liet haar hand los en draaide haar de rug toe. "Op naar de bar!" grijnsde ik. Nogal vrolijk wandelde ik richting de bar. Ik neuriede een of ander vreemd lied dat ik tijdens een van de reizen had opgevangen. Ik kende de tekst niet eens en wist ook niet echt waar het over ging, maar het had een leuke melodie.

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Dennis James Smith
Terwijl Maria en Charles naar de boot waren vertrokken om even later in de bar te verschijnen waren Jane en ik er al in beland en hielden we een tafeltje bezet. Ik had vier glazen besteld, met de gedachten dat hun tochtje naar de boot toch niet lang zou duren. Mijn eigen glas was ondertussen al op en de nog twee volle glazen die op het tafeltje stonden, waren me echt aan het aanstaren.
'Het leven is ook te mooi. Varen in een bootje op zee. Vind je niet Jane?' Door mijn bezoek van vanochtend was ik al sneller dronken en begon nu al te lallen. Ik wachtte echter niet op haar antwoord, toen ik achter me iemand hoorde neurien. Het bleek Charles te zijn. Ik stond op met een van de glazen en liep zo goed als mogelijk naar hem toe. Eenmaal bij hem sloeg ik mijn arm om hem heen en drukte het glas tegen zijn borst.
'Hier! Drink mate! Geniet!'

"Everything you see exists together in a delicate balance." -Mufasa

Nevvyndira Nix
Ik ging op de rand van het schip zitten, mocht ik vallen dan kon ik toch wel zwemmen. 'We vertrekken morgenochtend vroeg,' zei ik. 'Geen getreuzel en zeker niet wachten op laatkomers dus zorg dat je de boot niet mist.'
Ik had er trouwens veel vertrouwen in dat ze wel op tijd zou komen. Ik had een blind vertrouwen in veel van mijn bemanningsleden maar van niemand geloofde ik zo goed dat ze niet ergens dronken in de stad lag als van Xeon die er een hekel aan had om dronken te zijn en de controle te verliezen.

Remember to be ridiculous.