[RPG]A Pirate Life For Me - 1 - Speeltopics

De Vrijbuiter is een piratenschip.
Alle bemanningsleden hebben hun eigen redenen om de wet te ontlopen. De een wil gewoon niet deugen, de volgende heeft per ongeluk een moord gepleegd, een volgende liep weg van huis op de vlucht voor een huwelijk wat hem/haar niet aanstond en weer een ander komt uit een lange traditie van piraterij. Waarom ze er ook zitten vast staat dat de bemanning van De Vrijbuiter over de hele zeven zeeën bekend is. Ze duiken op uit het niets, zijn zeer vriendelijk als je doet wat ze vragen en ander heb je je eigen begrafenisakte net getekend.

[ bericht aangepast op 24 nov 2012 - 10:50 ]

Remember to be ridiculous.

Dennis James Smith
De jongen kreeg een glimlach op zijn gezicht, waardoor ik even knikte. 'Moet jij weten,' was zijn antwoord. Ja, inderdaad. We zouden beter nu kunnen gaan, maar een vrouw mee was wel handig. Meestal waren koopmannen wat guller met een knappe verschijning in de buurt. Mijn blik viel op een meisje aan boord van het schip, Maria. Zij zou ook wel meekunnen.
'Maria! Kom!' riep ik haar toe. Dan konden we vertrekken en opzoek naar de benodigheden.

"Everything you see exists together in a delicate balance." -Mufasa

Gipsy schreef:
[Iemand die Maria wilt meeten? Ze zit namelijk al een tijd alleen op het dek.]

Ik neem even afstand van Quizlet, sorry. Ik stop met alle RPG's.

(moet Jane dan maar mee gaan?)

Ik neem even afstand van Quizlet, sorry. Ik stop met alle RPG's.

Jane Elizabeth Miller

Ik vond Maria zo alleen zitten op het dek, dus bedacht ik me dat ik haar net zo goed kan gaan vergezellen. Net toen ik opstond en naar haar toe wou lopen riep Dennis haar om mee te gaan. 'zal ik dan ook mee gaan?' Vroeg ik.

Ik neem even afstand van Quizlet, sorry. Ik stop met alle RPG's.

Xeon Lorea Devolimonde
Ik ren het dorpje in, ik was even van het schip af gegaan om naar het bos te gaan en onderweg daarheen iets te kopen. Maar nu had ik toch wel een beetje haast. Ik wou geen minuut langer meer op het land zijn. Ik slip de hoek om en zie de haven al voor ons liggen. De zijlen van de Vrijbuiter waren nog gestreken maar ook zonder was het een indrukwekkend gezicht. Even bleef ik staan kijken, ik was al een aardig tijdje op het schip en nog steeds bleef ze me verbazen. Grijnzend loop ik over de planken richting het schip. Ik stap op de plank die zorgt dat we het schip gemakkelijk inkomen. Eindelijk sta ik op de planken van de schip, meteen loop ik naar de andere kant van het schip en ga over de balustraden hangen.
Ik kan echt nooit stoppen met kijken naar de zee.

[Jeej, mijn eerste stukje!]

Het onbegrijpelijkste van de wereld is dat hij begrijpelijk is - Albert Einstein

Maria Blanca Cruzz

"Maria! Kom!" Hoorde ik iemand roepen en draaide mijn hoofd automatisch in de richting van het geluid.
Een kleine glimlach verscheen op mijn gelaat wanneer ik Dennis opmerkte.
Ik legde het houten kistje, waar eerder mijn nieuw pistool in had gezeten, op de rand van het dek en wandelde zijn richting uit.
"Wat is er?" Vroeg ik nieuwsgierig en keek naar hem op.
Mijn Spaans accent was duidelijk hoorbaar, maar ik vermoedde dat iedereen het wel gewend was.
Het was dankzij de bemanning van de vrijbuiter dat ik hun taal had geleerd, wat erg veel tijd in beslag had genomen.
Maar oefening baarde kunst, hoewel ik tot op de dag van vandaag nog steeds leerde.

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Dennis James Smith
'Wat is er?' vroeg Maria met een Spaans accent toen ze naar ons toe was gekomen. Ondertussen was ik enigszins ongeduldig geworden. Het werd steeds later, voor we terug zouden zijn met de "boodschappen" was het al weer laat in de middag en het liefst zou ik nog even de kroeg inglippen en een paar glazen achterover slaan.
'Eindelijk. We moeten wat spullen halen voor Nevvyandira en jij gaat mee.'
'Zal ik dan ook mee gaan?' Achter me stond Jane ook klaar om mee te gaan.
'Ja oké. Hup! We gaan. Charles kom je ook?' Voor de drie anderen uit liep ik de haven uit, het stadje in. Ik was hier wel vaker geweest en wist precies waar we heen moesten. En die man zwichtte altijd met vrouwelijk schoon in de buurt dus deze twee dames waren goed bruikbaar.

"Everything you see exists together in a delicate balance." -Mufasa

Charles Wright Nixon

Ik knikte. "Ja, ik kom al."
Ik wandelde achter de rest aan, de stad in. Ik voelde me nooit veilig in de stad, het maakte me niet uit welke. Als er ergens soldaten te zien waren, was ik weg. Je wist nooit zeker of ze op de hoogte waren dat ik gezocht werd. Al was het wel al enkele jaren geleden. Misschien hadden ze het wel laten gaan en dachten ze dat ik dood was of zo.
Maar toch, ik kon maar beter op mijn hoede blijven.

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Maria Blanca Cruzz

Achter zijn rug, rolde ik even met mijn ogen en hield hem met gemak bij terwijl Dennis voor ons uitliep.
Soms kon hij echt zo ongeduldig zijn en zat hij achter iedereen zijn veren.
Wanneer we door het stadje wandelden, keek ik wat rond terwijl ik me afvroeg waar we in hemelsnaam heen gingen.
"Wat is het plan?" Vroeg ik nieuwsgierig, het was een algemene vraag dus kon het me ook vrij weinig schelen wie er antwoord gaf.
Om er zeker van te zijn dat mijne nieuwe pistool nog steeds op zijn plek zat, voelde ik tijdens het wandelen even aan mijn heup.
Het goud-ivoren pistool zat nog perfect op zijn plek, waardoor ik even glimlachte.
Dat pistool was mijn nieuwe trots.
Al sinds kleins af aan was ik dol op geweren, al wist ik niet echt waarom.
Een hoog gefluit haalde me uit mijn gedachten.
Het was een kalende man met een oorbel die het blijkbaar grappig vond om een te fluiten, alsof we een stel honden waren.
Ik wierp hem een dodelijke blik toe en weigerde om mijn pas te vertragen.

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Jane Elizabeth Miller

Een kalende man met een goude oorbel floot naar ons. Hij deed me denken aan de mannen waarmee ik gedwongen werd naar bed mee te gaan voor geld. Niet..... Aan denken Jane..... ik had gewoon een dik trauma daar aan over gehouden. bedankt mam. we waren arm, mijn vader was verdwenen, en mijn moeder moest voor mij en 4 andere broertjes en zusjes zorgen, dus dwong ze me de prostitutie in te gaan op 10 jarige leeftijd. dat heb ik gedaan tot mijn 14 waarna ik ben ontsnapt.

[ bericht aangepast op 5 nov 2012 - 21:46 ]

Ik neem even afstand van Quizlet, sorry. Ik stop met alle RPG's.

Scatach schreef:
Jane Elizabeth Miller

Een kalende man met een goude oorbel floot naar ons. Hij deed me denken aan de mannen waarmee ik gedwongen werd naar bed mee te gaan voor geld. Niet..... Aan denken Jane.....

Remember to be ridiculous.

Squib schreef:
(...)
minstens drie regels, het is echt niet zo veel.

Ik neem even afstand van Quizlet, sorry. Ik stop met alle RPG's.

Scatach schreef:
(...)

[sorry....]

Remember to be ridiculous.

[Sorry, dan vraag ik of jullie willen reageren, antwoord ik heel lang niet... Maar ik was even douchen, en waarschijnlijk is dit mijn laatste post vanavond, want mijn ouders willen dat ik nu toch echt naar bed ga ]

Dennis James Smith
'Wat is het plan?' vraagt Maria achter me. Haar accent was duidelijk te onderscheiden, waardoor ik precies wist dat zij het was. Ik gaf nog geen antwoord, want hier midden op straat hoefde niet iedereen mijn plan te horen. Niemand was hier te vertrouwen, het was nou eenmaal een piratenstad. Met mijn ogen speur ik het plein af, tot ik het goede gebouwtje heb gevonden. De zaak waar we onze spullen zullen halen. Achter ons klinkt een fluitje en als ik me er naar toe draai zie ik dat het een wat oudere man is zonder haar en een oorbel. Waarschijnlijk heeft hij Jane en Maria wat beter bekeken. Maar het kwam wel goed voor me uit, want als deze man al floot, dan de verkoper van zometeen al helemaal. We liepen nog een stukje door, waarna ik stopte en zorgde dat alle drie luisterde.
'Oké, dit is het plan. We moeten fruit en drank inslaan. De man waar we naar toe gaan is nogal gesteld op knappe jonge dames. Dat is precies wat wij nodig hebben. Jullie.' Ik wees even naar Jane en Maria. 'Gaan zo de zaak als eerst in en pappen wat aan met de man, maakt me niet uit wat jullie doen, als hij maar afgeleid is. Ondertussen hallen Charles en ik een ton rum en een ton fruit weg. Misschien wel 4 tonnen als we genoeg tijd hebben.' Ik stopte met praten en keek ze alle drie één voor een aan, wachtend op een reactie.

"Everything you see exists together in a delicate balance." -Mufasa

Charles Wright Nixon

Ik grijnsde breed. Dat zag ik wel zitten, een beetje actie. Dingen stelen was niets nieuws voor me. We moesten alleen zien dat we niet langs de hoofdweg weer terug gingen, anders vielen we te hard op, met vier tonnen.
Ik kijk Maria en Jane even aan. Soms walgde ik ervan; oude viespeuken die naar jonge meisjes staarden, god wilde weten wat er in de gedachten van die vetzakken omging.
Ik vroeg mezelf af of ik later ook zo zou worden. Eenzaam, dik en vettig. Nee, dat ging ik niet laten gebeuren. Eenzaam misschien, maar niet dik en vettig.
Maar nu kwam het goed uit. 'Ik ben er klaar voor," zei ik.

[Slaapwel!]

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov