[RPG]A Pirate Life For Me - 1 - Speeltopics

De Vrijbuiter is een piratenschip.
Alle bemanningsleden hebben hun eigen redenen om de wet te ontlopen. De een wil gewoon niet deugen, de volgende heeft per ongeluk een moord gepleegd, een volgende liep weg van huis op de vlucht voor een huwelijk wat hem/haar niet aanstond en weer een ander komt uit een lange traditie van piraterij. Waarom ze er ook zitten vast staat dat de bemanning van De Vrijbuiter over de hele zeven zeeën bekend is. Ze duiken op uit het niets, zijn zeer vriendelijk als je doet wat ze vragen en ander heb je je eigen begrafenisakte net getekend.

[ bericht aangepast op 24 nov 2012 - 10:50 ]

---

Remember to be ridiculous.

Sorry ik heb het een tijdje niet in de gaten gehouden maar ik zal wel aan Thirza vragen of ze naar de morgen wil gaan. Anders denk ik niet dat het topic de eerste dag overleeft . Als ze niet op quizlet komt zal ik het morgen op school vragen!(we zien elkaar dan toch)

---

Het onbegrijpelijkste van de wereld is dat hij begrijpelijk is - Albert Einstein

07.OO: DE BEMANNING WORD LANGZAAM WAKKER(GEMAAKT), OVER EEN HALF UUR VERTREKT De Vrijbuiter

[ bericht aangepast op 23 nov 2012 - 23:12 ]

---

Remember to be ridiculous.

Dennis James Smith
Door een harde schreeuw, waarschijnlijk een meeuw, schrik ik omhoog. Daarbij bonk ik mijn hoofd tegen een laaghangende balk. Vreemd. Voor zover ik weet, zit er geen balk boven mijn bed. In ieder geval zorgt het voor een kloppende koppijn. Ik wrijf met mijn hand over de plek, zodat het enigszins minder word. Ondertussen sla ik mijn benen over de rand heen om uit bed te stappen. Ik zal toch nooit meer in slaap vallen en misschien kan ik al wat voorbereidingen treffen. Alleen ik beland met mijn voeten niet op de grond, zoals ik verwacht. Dit zorgt ervoor dat ik voorover kukel, hard op de houten vloer. Fijn, dat kon er ook nog wel bij. Ik sta nu voorzichtig op, met behulp van een paal. Dan onderzoek ik de ruimte en merk ik dat ik niet heb geslapen in mijn eigen kajuit, maar in het ruim voor de matrozen. Oké. Hoe was ik hier beland. Ik probeer te denken aan gisteravond, maar eigenlijk is het een groot gat na de diefstal van de tonnen. Vast weer eens te veel gedronken en ben ik daarna hier heen gesleept. Ik merk dat Charles in de hangmat naast de mijne nog ligt te snurken. Ik schud even aan zijn arm.
'Wakker worden!' Dat zal wel genoeg zijn, dus loop ik het ruim uit, het dek op. Het begint net licht te worden, dus we zullen wel snel de haven uitvaren. Ik moet maar even gaan zorgen dat ik dat met een heldere kop kan gaan doen. Water zal me vast wel helpen om mijn koppijn te verdringen, want ik weet nu dat het ook een deel komt door een heftige kater. Op het land stap ik naar een trappetje, naar het water toe. Ik ga er tot mijn knieën in staan en gooi met mijn handen wat water in m'n gezicht. Ik neem ook nog een paar slokken.

---

"Everything you see exists together in a delicate balance." -Mufasa

Topic 2

---

Remember to be ridiculous.

[Ik ben al in het andere topic begonnen, of moest deze eerst vol?]

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

(ik verwaarloos mijn rpg's echt, sorry)

---

Ik neem even afstand van Quizlet, sorry. Ik stop met alle RPG's.

John Clyde
John werd gewekt door het geschreeuw van de meeuwen en het geklots van de golven tegen de boot. Even knipperde hij met zijn ogen tegen het licht dat door de opening de ruimte inviel. De gangmat van John schommelde wat heen en weer op het ritme van het deinen van de golven. Het voordeel was dat John een eigen kajuit had. Slaapdronken ging hij overeind staat en vulde ene kom met ijskoud water waar hij even met zijn handen in ging zitten en toen water in zijn gezicht plensde. John trok een schoon hemd aan -tenminste, het schoonste wat hij had- en stapte in zijn versleten laarzen. Vervolgens liep hij de kajuit uit richting het dek. Vanuit het ruim van de matrozen hoorde John Dennis schreeuwde dat ze moesten opstaan en grinnikend steunde John met zijn ellebogen op de reling van het schip.

---

kindness is never a burden.

Kendra Elisabeth 'Eli' Dawson.
Kendra rolde uit haar hangmat toen Dennis' bulderende stem door het ruim weerklonk. Ze viel met een harde klap op de grond en meteen begon haar hoofd te bonken als een gek. Kreunde krabbelde Eli overeind en wankelend liet ze zich weer vallen in haar hangmat. Jammer voor haar was Eli's coördinatie nog niet helemaal oké en viel ze weer op de grond. Een lange kreunende zucht verliet haar mond en ze besloot het zo maar te laten. Met barstende koppijn bleef Eli maar liggen op de grond van het ruim.

---

kindness is never a burden.

|Iemand voor John of Eli? (: |

---

kindness is never a burden.

[Someone voor Nevvyandira?]

---

Remember to be ridiculous.

[Morrorwind, ik denk dat we eerst deze maar even vol moeten maken, dus hierbij: ]

Morrowind schreef:
Charles Wright Nixon

"Wakker worden!" Dennis' stem klonk als een onweer in mijn hoofd. Ik drukte mijn handen op mijn oren en ging recht zitten. Zijn laarzen verdwenen nog net bovenaan de deur. In mezelf mompelend trok ik mijn laarzen aan en sleurde mezelf het dek op.
Ik kantelde bijna terug het ruim in toen ik verblind werd door de zon. Hoe laat was het?
Mijn maag gromde luidkeels. Eten, dat was wat ik nodig had.
Dennis stond al op het dek. Ik keek hem met halfdichtgeknepen oogjes aan en murmelde iets wat op "Goeie morgen," moest lijken, maar er meer uitkwam als "Gmworgen."
Ik ondersteunde mezelf aan het dek en keek even naar het water. Zoveel drinken deed ik nooit meer. Elk geluidje klonk als een donderslag recht boven me. Er trok weer een steek door mijn hoofd. Godver, hier werd is chagrijnig van.

Dennis James Smith
Ik strompel na een paar minuten weer de kant op, naar het schip. De barstende hoofdpijn, wil ondanks het verkoelende water niet weg en ook heb ik spierpijn in zo'n beetje elke spier die je maar kan bedenken. Niet heel soepel klim ik de loopplank weer op. Eenmaal boven zie ik John staan. Ik wil naar hem toelopen om te vragen of hij enig idee heeft waar Nevvyandira is en anders of hij al een idee heeft wat het plan precies is. Ik word alleen al aangesproken door een niet zo heldere Charles.
'Gmworgen.' Ik wil even grinniken, maar ik merk dat het niet zo'n slim plan is, met de hoofdpijn die ik heb. Daarom knik ik alleen maar. Door een deining van het water, klap ik half omver en beland naast Charles tegen de rand van het schip. Au. Fijn kon er ook nog wel bij. Ik laat mezelf naar beneden glijden tegen de rand en ga zitten. Ik was echt slim geweest, maar niet heus. Ik dronk altijd veel, maar deze hoeveelheid is niet zo slim geweest.

---

"Everything you see exists together in a delicate balance." -Mufasa

Charles Wright Nixon

Ik kijk even grijnzend naar Dennis. "Even beroerd als ik?"
Zo zag hij er in ieder geval wel uit. Ik hoopte maar dat de kater niet te lang zou aanhouden, want ik had nog werk te doen. En als Nevvyandira ook nog eens zou beginnen schreeuwen, zelfs maar luider praten, was het helemaal om zeep.
Ik bukte en probeerde hem weer recht te trekken aan zijn boven arm.
Ik wist perfect hoe hij zich voelde, ik had ook zin om gewoon terug te gaan liggen en de hele wereld om me heen te negeren.

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

[Nevvyandira kan naar Dennis en Charles gaan...]

---

"Everything you see exists together in a delicate balance." -Mufasa

Nevvyandira Nix
Ik zette mijn hoed op mijn lange donkere haren en kwam mijn hut uit. Ik zag Charles en Dennis bij de reling staan, ik kon je zo vertellen dat ze allebei een gigantische kater hadden. Niet alleen wist ik dat die twee zich ontzettend vol konden zuipen en dat ze dat zonder enige twijfel gedaan hadden maar na een tijde herkende je ze. Ikzelf had een lichte bons in mijn hoofd maar daar zou ik zo vanaf komen. 'Lekker hé zo'n kater?'

---

Remember to be ridiculous.

Charles Wright Nixon

Ik liet Dennis geschrokken los toen ik Nevvyandira's stem achter me hoorde. "Lekker hé, zo'n kater."
"Sorry mate," mompelde ik tegen Dennis, en probeerde hem recht te trekken. Ik keek even achter me. "Inderdaad, fantastisch."
Ik kreeg zo'n slecht voorgevoel dat vandaag geen leuke dag voor me ging worden. Hoofdpijn, werk, schreeuwende mensen op het dek en dan nog een chagrijnige ik als het me allemaal teveel zou worden.


Dit topic is gesloten omdat het maximum van 300 berichten is bereikt

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov