[RPG]A Pirate Life For Me - 1 - Speeltopics

De Vrijbuiter is een piratenschip.
Alle bemanningsleden hebben hun eigen redenen om de wet te ontlopen. De een wil gewoon niet deugen, de volgende heeft per ongeluk een moord gepleegd, een volgende liep weg van huis op de vlucht voor een huwelijk wat hem/haar niet aanstond en weer een ander komt uit een lange traditie van piraterij. Waarom ze er ook zitten vast staat dat de bemanning van De Vrijbuiter over de hele zeven zeeën bekend is. Ze duiken op uit het niets, zijn zeer vriendelijk als je doet wat ze vragen en ander heb je je eigen begrafenisakte net getekend.

[ bericht aangepast op 24 nov 2012 - 10:50 ]

Remember to be ridiculous.

Maria Blanca Cruzz

De rum begon nu echt tegen te steken, maar ik wilde niet zwak overkomen dus bleef ik drinken.
Ik wilde bewijzen dat ik net zo goed als eender welke man kon drinken.
"Yo ho, yo ho, a pirate's life for me. We pillage, we plunder, we rifle, and loot. Drink up, me 'earties, yo ho. We kidnap and ravage and don't give a hoot. Drink up me 'earties, yo ho. Yo ho, yo ho, a pirate's life for me." Zong ik uiterst opgewekt nadat ik besefte dat de muziek al een hele tijd gedaan was.
Het was gewoon omdat ik gedronken had, anders zou ik nooit zingen en al zeker niet in een kroeg.
Blijkbaar vonden enkele mensen het wel een leuk idee, dus zongen ze doodleuk de rest van het lied mee zonder instrumentale begeleiding.
"Dit is leuk," Grinnikte ik en nam nog een glas beet.

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Dennis James Smith
'Dit is leuk,' grinnikte Maria naast me. Ik hief het glas in mijn handen naar haar op.
'Wijssee woordduuhh!' Het draaide, het flikkerde en het danste. Allemaal tegelijk. Het zorgde er tevens voor dat ik in een lachbui was beland, die niet op leek te houden. Reden. Geen idee, lachen was gewoon leuk.
Mijn hoofd voelde zwaar aan, maar tegelijk ook zo licht. Weer legde ik mijn hoofd op tafel. Even uitrusten. Niet opgeven. Dat deed ik nog niet. Maar gewoon even uitrusten. Wel oppassen dat ik niet in slaap viel. Dat zou niet zo slim zijn.

"Everything you see exists together in a delicate balance." -Mufasa

Charles Wright Nixon

Dennis was volgens mij bijna helemaal van de kaart. Of in ieder geval wist hij toch niet echt meer wat hij precies aan het doen was.
Geef op, zei een stemmetje in mijn hoofd, waarschijnlijk mijn verstand. Maar ik wist het niet. Natuurlijk was ik blij met het geld dat ik al had en als ik verloor kon ik het houden. Maar dat meisje... Ik wilde haar niet teleurstellen.
Ik tikte Maria even aan. "Wat je ook doet en hoe hard ik ook tegenwerk," fluisterde ik, "zorg dat ik met niemand meega en dat ik op het schip kom."
Hier ging ik sowieso spijt van krijgen straks, maar ergens wist ik dat het het beste was voor mij. Want nog een paar glazen en ik zou me in dezelfde toestand bevinden als Dennis.

[ bericht aangepast op 8 nov 2012 - 18:48 ]

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Maria Blanca Cruzz

"Wat je ook doet en hoe hard ik ook tegenwerk, zorg dat ik met niemand meega en dat ik op het schip kom." Hoorde ik Charles fluisteren waardoor ik automatisch het glas van mijn lippen haalden en hem even aankeek.
Ik knikte vastberaden en glimlachte haast onzichtbaar. "Zal ik doen, als je het me 's ochtends maar niet kwalijk neemt."
Om geen al te grote achterstand te hebben, zette ik het glas weer aan mijn lippen en dronk weer.
Deze keer sloeg de misselijkheid toe, wat al geen goed teken was.
Doorzetten Maria, ging er door me heen waardoor ik de kracht vond om het misselijke gevoel te onderdrukken.
Ik was me er van bewust dat ik zou verliezen, waar ik geen spijt van zou hebben, ik mocht al trots zijn dat ik al zo ver was geraakt.

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Charles Wright Nixon

"Zal ik doen, als je het me 's ochtends maar niet kwalijk neemt," antwoordde Maria.
Ik haalde mijn schouders op en beet even op mijn lip. "Ik beloof niets, maar help me er maar aan herinneren. Ik heb waarschijnlijk dan toch te veel hoofdpijn."
En ik wilde niet weten hoe vaak ik 's nachts op zou moeten staan om te gaan plassen. Wat ik allemaal niet deed voor geld.
Dus ik moest er nu nog maar van genieten, want straks zou de pret over zijn. Ik voelde de drang om te plassen nu al een beetje toeslaan.
Geen sprake van dat ik zou gaan. Mijn blaas zou het winnen van Maria en Dennis voor me niet belemmeren.

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Maria Blanca Cruzz

Mijn hoofd begon langzaam aan te tollen waardoor ik even een heel wazig zicht kreeg.
Het leek wel alsof de hele kamer begon te tollen.
Had iemand iets in mijn drinken gedaan of had ik echt zo veel gedronken dat ik er gek van werd?
Ik kon het gevoel niet van me afschudden dat ik dadelijk van mijn stoeltje zou vallen, dus deed ik alle moeite van de wereld om me recht te houden.
Snel sloot ik mijn ogen even en fronste waardoor het gevoel al snel weer weg was.
"Ik geef me gewonnen," Zei ik en gooide het laatste restje uit mijn glas naar binnen. "Ik voel me niet zo goed worden vrees ik."

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

John Clyde.
John staarde verdrietig over de deinend golven van de zee. Vandaag was het precies 2 jaar geleden dat zijn vrouw en zoon verloren gingen in de brand. Hij scheurde zijn blik van de zee af en denderde de trap af naar het magazijn waar John een fles rum uithaalde en terug naar het dek liep. Hij ging op de reling zitten, trok de kurk los en zette de fles aan zijn lippen. Drank was alles wat hij nu wilde en alles wat hij nodig had.

Kendra Elisabeth 'Eli' Dawson
Eli rolde over de grond in de modder toen de cafebaas haar buiten gooide. "Eerste betalen!" riep hij haar nog na. Eli krabbelde overeind en zette haar band rechter op haar hoofd. "Ja ja. Alsof ik jou nodig heb!" riep Eli terug voor de barman de deur van de bar dichtgooide en Eli geen blik meer waardig gunde. Wankelend ging Eli op de rand van een drinkbak voor paarden zitten en fatsoeneerde zich een beetje. Ze trok haar kleren recht en veegde het vuil van haar gezicht.

|Iemand voor John of Eli? |

kindness is never a burden.

Charles Wright Nixon

Ik keek Maria even aan, die er niet goed uitzag. Maar de alcohol was me te fel naar het hoofd gestegen om daar om te geven.
Ik haalde mijn glas van mijn lippen en keek haar met een grijns aan. "Kotsen! Kotsen! Kotsen!" riep ik, terwijl mijn aanhang in koor mee begon te doen.
Ik nam nog een slok, waarbij mijn ik weet niet hoeveelste glas leeg was. En het volgende werd al weer voor mijn neus gezet. Ik besloot nog even vol te houden en misschien daarna op te geven. Dat geld was in ieder geval toch al weer gewonnen.

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Maria Blanca Cruzz

"Ik ga niet kotsen," Lachte ik en duwde speels even tegen zijn arm. "Zo zwak ben ik niet."
Na een kleine zucht, sloeg ik mijn benen over elkaar en keek toe hoe Dennis en Charles bleven drinken.
We hadden alle drie te veel gedronken, dus ik had zo'n vermoeden dat er snel een einde aan de drankwedstrijd zou komen.
Het was een kwestie van tijd voordat iemand niet meer kon, hoewel ik niet exact kon zeggen wie het zou zijn.
"Komaaaaan!" Spoorde ik de beide jongens aan om verder te drinken.
Ik voelde nog steeds hoe ik wat zwijmelend op mijn stoel zat, allemaal de schuld van het te veel aan alcohol.

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

[Dennis, Maria en Charles zitten in de kroeg een drinkwedstrijd te houden. Stuur anders iemand naar daar?]

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Gipsy schreef:
[Dennis, Maria en Charles zitten in de kroeg een drinkwedstrijd te houden. Stuur anders iemand naar daar?]

kindness is never a burden.

5HELLEY schreef:
(...)

|Mag ik Eli daarheen sturen?|

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Gipsy schreef:
(...)
[Ik zie niet in waarom niet (: ]

kindness is never a burden.

Charles Wright Nixon

Maria zat nogal wankel op haar stoel toen ze ons aanmoedigde. Ik zette mijn laatste glas neer en stak mijn hand op. "Ik geef op, die gast is een zuipmachine," hikte ik lachend. Dat betekende dat Dennis zijn geld moest teruggeven, maar we zouden de winst wel delen.
We waren misschien niet eerlijk tegen anderen, maar onder elkaar viel dat nog goed mee.
Ik bestelde en paar watertjes, zodat mijn kater morgen minder ging zijn en scharrelde al het geld bijeen in mijn zakje.
Achter me joelde mijn aanhang. Het meisje kwam uit haar hoekje en boog zich weer naar me. "Je hebt je best gedaan," fluisterde ze. Ze liep heupwiegend weg, met haar hand nog even mijn rug strelend.
Mijn tong hing bijna op de grond en ik probeerde recht te krabbelen om haar te achtervolgen.

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Maria Blanca Cruzz

Wanneer ik merkte dat Charles weg probeerde te gaan, greep ik hem stevig vast bij zijn kraag en trok ik hem terug.
Voor stomdronken te zijn, had ik nog net genoeg kracht om hem de baas te kunnen.
"Zit," Zei ik gebiedend en keek hem even aan. "Jij gaat nergens heen."
Ik deed niet graag bot tegen hem, maar als ik hem niet zo zou aanpakken, zou hij waarschijnlijk niet eens moeite doen om te luisteren.
Hopelijk zou hij hier geen drama gaan maken, want ik was te dronken en wist dat ik het verbaal niet zou halen.
En dan zou ik het op de agressieve manier moeten oplossen, wat ik absoluut niet wilde aangezien hij een vriend was.
Geweld op vrienden was altijd mijn laatste redding als ik echt niets anders kon.

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.