[RPG]A Pirate Life For Me - 1 - Speeltopics

De Vrijbuiter is een piratenschip.
Alle bemanningsleden hebben hun eigen redenen om de wet te ontlopen. De een wil gewoon niet deugen, de volgende heeft per ongeluk een moord gepleegd, een volgende liep weg van huis op de vlucht voor een huwelijk wat hem/haar niet aanstond en weer een ander komt uit een lange traditie van piraterij. Waarom ze er ook zitten vast staat dat de bemanning van De Vrijbuiter over de hele zeven zeeën bekend is. Ze duiken op uit het niets, zijn zeer vriendelijk als je doet wat ze vragen en ander heb je je eigen begrafenisakte net getekend.

[ bericht aangepast op 24 nov 2012 - 10:50 ]

Remember to be ridiculous.

[Zal na YOLO wel iets posten en dan ga ik ook slapen (: ]

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Dennis James Smith
Na een tijdje was ik weer omhoog gekomen om de laatste slokken te nemen uit het glas wat ik nog steeds vast had. Daarna viel ik weer neer met mijn hoofd op de tafel. Vaag hoorde ik dat Maria opgaf, iemand die "kotsen, kotsen, kotsen" schreeuwde en hoe de mensen achter me juichte. Had ik gewonnen? Echt waar? Even tilde ik mijn hoofd op, maar de beginnende hoofdpijn werd er niet beter op. Helaas. Het liefst wilde ik nu in m'n bed gaan liggen en niet meer wakker worden tot Nevvyandira me wakker kwam maken morgenochtend. Maar het vinden van m'n bed zou lastiger worden. Waarom ook niet hier. Ik doezelde langzaam in, maar het was een oppervlakkige slaap, meer iets tussen slapen en wakker zijn.
Ik schrok pas weer wakker toen er een boze stem vlakbij klonk, volgens mij Maria. Verdwaasd tilde ik mijn hoofd op, maar kon geen Maria vinden.
'Mariaauuuh? Mariaauuhh?' Wel zag ik een ander bekend meisje, maar ik kon het even niet zo snel plaatsen.
'Ewwlliiiiee? Ben juiij dauuut?' Nee mijn spraak was weggelopen. En mijn energie om mijn hoofd omhoog te houden ook. Met een plof belandde die weer tussen alle glazen en de muntjes die er nog lagen. Die moest iemand ook nog meenemen straks, samen met mij.

"Everything you see exists together in a delicate balance." -Mufasa

Maria Blanca Cruzz

Wanneer Eli niet meteen reageerde, ging ik zelf maar opzoek.
Waar kon die idioot nu toch zitten?
Ik zocht de hele kroeg af om als laatste buiten eens een kijkje te nemen.
Toen ik stemmen hoorde, wist ik dat het Charles was.
Hij was met iemand meegegaan aangezien ik nog een stem hoorde.
Snel liep ik in de richting van het geluid en stuitte op een blondine en Charles.
"Charles!" Riep ik en zag hoe de blonde vrouw zich omdraaide, alleen was het niet echt een vrouw. "Wat krijgen we..."
Ik trok een vies gezicht en barstte daarna in lachen uit.
"Kerel, dat is een man." Hikte ik van het lachen naar Charles. "Wauw, echt...geweldig."

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Charles Wright Nixon

Ik keek Maria nogal wazig aan en trok haar - zijn - bloes omhoog.
O god, ze had gelijk, er was niets te zien.
Met een rood hoofd keek ik hem aan. 'Sorry... Maar eh... Ik moet met de jonge dame mee,' zei ik.
Snel vluchte - hobbelde - ik naar Maria, waarbij ik nog een keer viel en rechtkrabbelde.
'Djeezes...' Ik was helemaal rood geworden en ik kon niet geloven dat hij kleine Charles had recht gekregen. 'Kill me now...'
Maria kon niet stoppen met lachen en ik werd enker roder en roder.
Van ver zag hij er toch nog altijd uit als een vrouw. Ik keerde de blondine de rug toe. Ik ging echt nooit meer met iemand mee als ik zat was.

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

[Slaapwel allemaal!]

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Morrowind schreef:
[Slaapwel allemaal!]

"Everything you see exists together in a delicate balance." -Mufasa

Maria Blanca Cruzz

Hoe hard ik ook probeerde om te stoppen met lachen, het lukte me gewoon niet.
"Zal je leren," Zei ik wat buiten adem wanneer ik mezelf weer onder controle had. "Had je Eli maar niet op me moeten afsturen."
Na een kleine zucht, legde ik mijn hand op mijn wang die erg warm aanvoelde.
Waarschijnlijk van de combinatie van alcohol en het lachen.
"Lieve schat, luister in het vervolg als ik je wat vraag." Grinnikte ik en keek nog een laatste keer over mijn schouder naar de vrouw die eigenlijk een man was.
Gelukkig was ik er op tijd bij, wie weet wat er anders zou gebeurd zijn.
De gedachte alleen al dat Charles bijna een seksueel avontuurtje had gehad met een man liet me in gedachten weer lachen.


[Nu ga ik echt slapen, lol :') ]

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Charles Wright Nixon

Ik gaf Maria een duwtje toen ik zag dat ze weer bijna begon te lachen. "Zo grappig is het nou ook weer niet," mompelde ik.
Ik stond er van verbaasd dat ik nog fatsoenlijk kon praten, want wandelen was al een hele opdracht geworden.
Zo grappig was het eigenlijk wel en als het niet bij mij was geweest, had ik me waarschijnlijk ook kapot gelachen. Maar het was wel bij mezelf.
Ik nam Maria met haar bovenarmen vast en probeerde haar serieus aan te kijken. "Niemand," zei ik, "ik herhaal niémànd mag dit ooit weten."

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Maria Blanca Cruzz

"Ik zal het tegen niemand zeggen," grijnsde ik nadat Charles mijn arm beet had genomen. "Beloofd."
Dit zou hem waarschijnlijk nog een lange tijd achtervolgen en mij ook.
Maar aangezien ik zonet een belofte had gedaan, zou ik erover zwijgen tegen de anderen.
Ik keek even op naar Charles die mijn arm nog steeds vast hield en glimlachte even.
"Je kan er op vertrouwen als je nooit meer iemand betaald om me af te leiden."
De alcohol zat nog steeds in mijn bloed, maar ik wist nog steeds met wat ik bezig was.

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Charles Wright Nixon

"Mooi zo," zei ik. Ik liet haar armen los en krabde even mijn achterhoofd. "Bedankt om... me te redden van die man..."
Het gebeurde zelden dat ik iemand bedankte. Niet dat ik een ondankbaar persoon was, ik zei het gewoon niet zo vaak.
Ik had eigenlijk niet meer zoveel zin om nog in de bar te blijven, maar we moesten Dennis nog in zijn bed krijgen en we konden Eli ook niet achter laten. En ik moest mijn geld natuurlijk nog gaan halen.
Ik liep nogal wankelend. Elke keer als ik dacht dat iets zich links van me bevond liep ik ertegen. Er een grote bocht omheen maken was het enige wat scheen te werken.

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Maria Blanca Cruzz

"Daar zijn vrienden toch voor?" Zei ik met een kleine glimlach en prutste wat aan het verband van mijn hand.
Langzaam begon ik weer in de richting van de kroeg te wandelen en merkte de ongemakkelijke stilte op.
Persoonlijk hield ik niet van zulke stiltes, het maakte me een beetje nerveus.
"Wat ga je de anderen zeggen als we terug zijn?" Vroeg ik na een tijdje. "Dat je de weg niet kon vinden?"
Mijn stem had haar natuurlijke klank terug, waardoor het leek alsof ik nuchter was.
Als ik niet wankelde, zou het nog geloofwaardig zijn ook.

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Charles Wright Nixon

"Ja... Daar zijn we vrienden voor...," zei ik. "En ik zeg wel dat ik ik moest plassen, klinkt geloofwaardiger."
Het gevoel dat ik alweer moest plassen drong weer in me op. Ik probeerde mezelf recht te houden terwijl we weer naar de bar gingen.
Ik griste snel mijn geldbuidel van tafel en keek Dennis aan. "Wordt het niet eens tijd dat we terug gaan?"
Ik ging zitten en keek van Eli naar Maria. Eli was er net, dus ik wist niet of ze veel zin had om terug te gaan.

[Lol, Charles just got friendzoned :'D]

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Maria Blanca Cruzz

Ik knikte even en onderging alweer een vervelende stilte.
Het kon aan de drank liggen, of aan het feit dat ik gewoon niet wist wat ik nog moest zeggen.
"Ik ga Dennis alvast halen," Zei ik vlak voordat ik de kroeg inging en wist niet of Charles zou volgen.
Wanneer ik merkte dat Dennis met zijn hoofd op tafel lag, kreeg ik een kleine glimlach op mijn lippen.
Na een kleine zucht, wandelde ik naar hem toe en trok even aan zijn arm.
"Dennis, schone slaper," Zei ik zacht in zijn oor om hem niet te doen schrikken. "Opstaan...we moeten echt terug."
Als we morgen uit zouden varen, moesten we allen wel nuchter zijn en dat lukte ons alleen als we op tijd ons bed in lagen.


[Looks like you're right :'D]

[ bericht aangepast op 9 nov 2012 - 18:14 ]

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Dennis James Smith
Bootje op de zee. Bootje op de zee. Bootje op de zee. In mijn dronken slaap, was dat de zin die zich maar bleef herhalen. Ik zat op een bootje op de zee. Misschien daarom.
'Dennis, schone slaper,' werd er zacht gefluisterd. Ik keek onderzoekend om me heen op mijn bootje op de zee. Waar kwam die stem vandaan. 'Opstaan... We moeten echt terug.' Weer die stem. Maar ik kon de gebruiker ervan niet vinden. Ik keek over alle randen van de schepen, in de verte, zelfs achter het anker. Waarom? Geen idee, je wist maar nooit of er iemand achter het anker zat.
'Hallo?! Stem?! Waar heb je het over?!'

[Dat laatste zegt hij dus in zijn slaap, maar ook hardop Btw, ik ga ff eten, ben straks waarschijnlijk wel weer terug.]

[ bericht aangepast op 9 nov 2012 - 18:22 ]

"Everything you see exists together in a delicate balance." -Mufasa

Charles Wright Nixon

Ik liep de kroeg binnen, achter Maria aan.
Ze trok zacht aan zijn arm. Dennis lag er nogal afwezig bij.
Maria fluisterde iets in zijn oor. Ik lachte even. "Dat gaat zo echt niet werken, Maria."
Ik trok aan zijn arm en boog naar voren. "Opstaan, slaapkop!" brulde ik.
Ik probeerde hem recht te trekken en stampte de stoel onder zijn kont vandaan. "Niet terug gaan zitten, jij. We moeten terug."

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov