[RPG]A Pirate Life For Me - 1 - Speeltopics

De Vrijbuiter is een piratenschip.
Alle bemanningsleden hebben hun eigen redenen om de wet te ontlopen. De een wil gewoon niet deugen, de volgende heeft per ongeluk een moord gepleegd, een volgende liep weg van huis op de vlucht voor een huwelijk wat hem/haar niet aanstond en weer een ander komt uit een lange traditie van piraterij. Waarom ze er ook zitten vast staat dat de bemanning van De Vrijbuiter over de hele zeven zeeën bekend is. Ze duiken op uit het niets, zijn zeer vriendelijk als je doet wat ze vragen en ander heb je je eigen begrafenisakte net getekend.

[ bericht aangepast op 24 nov 2012 - 10:50 ]

---

Remember to be ridiculous.

Maria Blanca Cruzz

Ik lachte even toen ik het hele tafereel volgde.
Zo kon het dus blijkbaar ook, het had in ieder geval meer effect dan wat ik probeerde.
"Maak me ooit zo wakker, en ik doe je wat." Grinnikte ik tegen Charles.
Ik was nooit echt vrolijk als ik opstond en al zeker niet als iemand me op die manier wekte.
Gelukkig duurde mijn humeurigheid nooit erg lang.

[Moet nu naar muziekschool (: Ben rond 22u terug.]

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

[Doei! Ik ben om 20 uur weg en rond 22:30 terug, ook muziekschool :'D]

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Charles Wright Nixon

"Maak me ooit zo wakker, en ik doe je wat," zei Maria.
Ik keek haar grijnzend aan. "Ik zou niet durven."
Ik ondersteunde Dennis een beetje en keek hem aan. "Als je moet kotsen, vallen of weet ik veel wat, zeg het dan."
Mijn blik schoot weer van Maria naar Eli. "Kan iemand even helpen? Ik ga zelf al niet meer zo recht..."

[ bericht aangepast op 9 nov 2012 - 18:54 ]

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Dennis James Smith
'Opstaan, slaapkop!' Dit geluid kwam als een storm en had veel meer effect dan de vorige. Gelijk was ik terug in de realiteit. Met mijn hoofd op een tafel omringd door lege glazen. Er werd ruw aan me getrokken en ik werd gedwongen om te gaan staan op mijn benen. Benen die het niet erg lang gingen volhouden. Bijna gelijk knakte ik er doorheen, maar ik werd ondersteund door Charles. Ughh, ik voelde me echt niet lekker. Zo'n fijne koppijn, die niet meer weg lijkt te gaan. Heerlijk. Eigenlijk wilde ik Charles wat aan doen, het was veel fijner daar op dat bootje op de zee. Veel rustiger en mooier.
'Je mag een goeie reden hebben, mate.' Het kwam er nog verrassend goed uit, voor iemand die totaal niet nuchter was. Geen idee hoe het kwam. Geen energie om er aan te denken.
'Als je moet kotsen, vallen of weet ik veel wat, zeg het dan.' Ik trok een grimas.
'Je zult het merken, maar denk te laat.' Het was niet hard, maar ik vertrouwde erop dat hij het verstond. Ik sloeg mijn ene arm om zijn schouder en steunde bijna volledig op hem, bang om anders keihard te vallen.

---

"Everything you see exists together in a delicate balance." -Mufasa

Maria Blanca Cruzz

Snel schoot ik Charles ter hulp en ging aan de andere kant van Dennis staan.
"Is hij eigenlijk wel wakker?" Mompelde ik en probeerde het gezicht van Dennis te kunnen zien.
Het leek wel alsof hij ergens tussen slapen en wakker zijn hing.
Dat ging morgen pijn doen.
Met het lompe gewicht van Dennis op mijn schouder gesteund, probeerde ik mezelf ook staande te houden.

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Charles Wright Nixon

"En of ik een goeie reden heb," zei ik, "Nevvyandira vermoordt ons als we morgen niet nuchter zijn. Is die reden goed genoeg?"
Ik wankelde even en had geen zin om ondergekotst te worden. Voorzichtig sleepte ik hem mee vooruit, richting de deur. Maria kwam me te hulp. Nu maar hopen dat we niet zouden struikelen.
"Is hij eigenlijk wel wakker?" vroeg Maria.
Ik haalde mijn schouders op. "Ergens tussenin denk ik."
"Gaat het nog?" richtte ik me weer tot Dennis
Hij zag er echt niet goed uit. Vooral moe en bleek. Het was een wonder dat hij nog niet in zijn broek geplast had, want ik moest ondertussen weeral dringend.
Normaal zou ik doodleuk tegen iemand anders boot gaan plassen, maar daar had ik nu geen zin in aangezien we Dennis eerst zijn bed in moest krijgen.

[ bericht aangepast op 9 nov 2012 - 22:56 ]

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Dennis James Smith
'En of ik een goeie reden heb. Nevvyandira vermoordt ons als we morgen niet nuchter zijn. Is die reden goed genoeg?' Ik werd ondertussen naar buiten gesleept en probeerde zelf wankelend mee te lopen. Eenmaal buiten rukte ik me los van de twee en stootte daarbij tegen een langslopende man. Hij keek me boos aan, maar ik schonk hem alleen maar een vage glimlach. Daarna richtte ik me weer op mijn medebemanningsleden.
'Ik kan haar wel aan.' Ik vormde vuisten en ging in een vechthouding staan. Daarbij begon ik ook nog op en neer te springen, maar dat had ik beter niet kunnen doen. Ik ging door mijn benen heen en viel plat voorover, richting Maria en Charles.

[Ik ga slapen, reageer morgenochtend weer! Truste everyone!]

---

"Everything you see exists together in a delicate balance." -Mufasa

Maria Blanca Cruzz

Ik kon het niet laten om een stap naar achter te doen wanneer ik hem zag vallen.
"Dennis," Zuchtte ik en keek hem even aan. "Maak het ons nu niet moeilijk."
Eerlijk gezegd had ik geen zin om ruzie te staan maken met hem en al zeker niet omdat hij gedronken had.
Ik gooide mijn haren even over mijn schouder en keek Dennis aan in de hoop dat hij zou luisteren.
"Nevvyandira is nog altijd hoger in rang," Ik zette een hand in mijn heup en fronste even. "Als je tegen haar iets zou beginnen, is dat muiterij."
Ik was absoluut geen voorstander van muiterij en al zeker niet als het op de vrijbuiter zou zijn.
Nevvyandira was altijd goed voor ons, dus zag ik het nut niet in om haar dit aan te doen, ze verdiende dit niet.

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Charles Wright Nixon

Maria deed een stap naar achteren toen Dennis omviel. Ik probeerde hem op te vangen, tevergeefs. Al snel lagen we beiden op de grond. Dennis had tenminste nog een zachte landing gemaakt, ik lag vanonder en had mijn elleboog opengehaald aan de kiezels.
Ik duwde hem van me af en trok hem recht.
"Nevvyandira is nog altijd hoger in rang," Maria zette een hand in mijn heup en fronste even. "Als je tegen haar iets zou beginnen, is dat muiterij."
Ze had gelijk. Bij Dennis zou ze dat nog wel pikken, maar ik dacht niet dat ik het eens moest proberen.
"Kom, mate," zei ik. Ik ondersteunde hem weer. "Ga gewoon je bed in, morgenavond kan je weer zoveel drinken als je wil."

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Dennis James Smith
Ik luisterde gewillig naar de twee en hielp Charles zelfs met mezelf omhoog sleuren.
'Kom mate. Ga gewoon je bed in, morgenavond kan je weer zoveel drinken als je wil.' Ik knikte alleen gehoorzaam. Morgenochtend zou ik alles vergeten zijn van wat hij nu gezegd had en waarschijnlijk zou ik ook niet meer weten van de weddenschap, mijn val en de berisping van Maria. Het maakte ook niet uit, of we zouden het alle drie vergeten zijn, of ik werd er wel door ingelicht. Mijn knallende hoofdpijn zou het bewijs zijn. Maar nu moest ik eerst richting mijn bed.
'Let's go.' Ik begon langzaam vooruit te schuifelen, zonder idee waar we heen moesten.

---

"Everything you see exists together in a delicate balance." -Mufasa

Maria Blanca Cruzz

Voor een tweede keer ondersteunde ik Dennis en wandelde mee in de richting van de vrijbuiter.
De alcohol had er voor gezorgd dat ik me plots niet meer zo vrolijk voelde als daarnet in de steeg wanneer ik Charles had betrapt.
Ik hoopte dat we het schip snel zouden bereiken, dat ik weg kon zakken in een diepe slaap en pas de volgende ochtend wakker kon worden.
"Volgens mij ga ik nooit meer drinken," Mompelde ik zacht, hoewel ik er niets van meende.
Die uitspraak had ik al zo veel gedaan, maar had me er nooit aan gehouden.
Het was voor de gezelligheid en het plezier dat ik dronk, anders zou het maar een saaie boel worden.

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Charles Wright Nixon

"Volgens mij ga ik nooit mee drinken," zei Maria.
Ik begon te lachen. Dat zei ze nu wel, maar waarschijnlijk zou ze zich er toch niet aan houden. Ik zou het zelf ook niet kunnen.
We hielpen Dennis het dek op, de slaapzaal in. Ik duwde hem in een hangmat en snelde de slaapzaal uit, naar de eerste de beste plaats waar ik rustig kon plassen.
Ik kreunde van opluchting en liep daarna de zaal weer in terwijl ik mijn riem dicht deed. Ik ging in mijn hangmat liggen en staarde wat levenloos voor me uit.

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

[Wat ik me eigenlijk afvroeg, hebben de stuurmannen/vrouwen hun eigen hut of liggen ze ook op de slaapzalen?]

Dennis James Smith
Vaag merkte ik dat Maria wat zei, maar wat hoorde ik niet. Ook kwam er binnen dat we de loopplank opstrompelde met ons drieën, waarna Charles me in een hangmat duwde. Gelijk was ik helemaal weg, zat ik weer op mijn bootje op de zee, bootje op de zee, bootje op de zee. Vaag hoorde ik nog het gestommel van Charles in de hangmat naast de mijne, maar ik lette er niet op. Was al te ver heen.

---

"Everything you see exists together in a delicate balance." -Mufasa

[stuurvrouwen/mannen hebben hun eigenhut maar die nemen af in grootte met de rang]

---

Remember to be ridiculous.

Kimology schreef:
Xeon Lorea Devolimonde
Ik grijns en knik. Ik zal wel zo lang mogelijk een lief meisje proberen te zijn en op het moment als iemand na me kijkt het gewoon negeren. Een kabaal komt door de deur heen nog voor dat we binnen zijn. Zo te horen was het al heel gezellig. We duwen de deur open en stappen naar binnen. Het gepraat alle herrie die er nou eenmaal bij hoort gaat gewoon door en wij beginnen een weg naar de bar te banen.

Nevvyandira Nix
Ik grijnsde tevreden toen Xeon knikte. Ik dacht niet dat ze het leuk zou vinden wanneer er iemand naar haar staarde maar ik wilde liever niet dat het uitliep op een serieus gevecht want dan zouden we deze avond misschien nog moeten vertrekken. Ik zag John zitten op mijn weg naar de taverne. Hij leek nogal triest en toen ik even nadacht herinnerde ik me weer dat het vandaag twee jaar geleden was dat zijn vrouw en zoon overleden waren. IK had geen tijd meer om na te denken toen ik eenmaal in de taverne aankam, blijkbaar had mijn bemanning er al een dronken boel van gemaakt. Ik liep zonder veel aandacht aan ze te besteden naar de bar. 'Rum,' zei ik tegen de barman. 'De beste die je hebt.'

---

Remember to be ridiculous.