[RPG] Geen weg meer terug 13. - Speeltopics

Nummer 1: Blub.
Nummer 2: Blub.
Nummer 3: Blub.
Nummer 4: Blub.
Nummer 5: Blub.
Nummer 6; Blub.
Nummer 7; Blub.
Nummer 8; Blub.
Nummer 9; Blub.
Nummer 10; Blub.
11 & 12 komen vast nog x'D

Joinen maar geen idee wat RPG's zijn?
Kijk hier!
Inspringen altijd mogelijk. Vraag maar een samenvatting aan mij en ik zal je helpen met in het verhaal komen (;
Het verhaal
Het gaat over een stel kinderen die om de een of andere reden in een verlaten villa in het bos komen. Denk aan weddenschap, weggelopen, verdwaald etc. De villa is enorm, heeft alles wat je maar wensen kan, ookal is het stoffig en wat oud. Maar wat ze niet weten is dat de villa die zo verlaten lijkt al bewoond is, niet door mensen of dieren. Door vampiers. Twee sorten nog wel, de slechte kennen geen medeleven en drinken van alles en iedereen en houden zich vaak niet in, de 'goede' doen het zo lang mogelijk met dierenbloed, maar moeten af en toe ook dat van een mens. Ze nemen dan zo min mogelijk en doen de mensen verder niks. Die twee soorten vampiers haten elkaar, obviously.
Dan nu het grootste probleem, als een mens eenmaal binnen de poorten die rond de villa staan stapt, kan die niet meer terug. Enkel vampiers kunnen naar binnen en naar buiten. Overleven ze het?

Rollen - Het waren er meer maar bon ;p
Normale tiener: Dewi - Candy - Timothy - JamieGoede vampier: Elif - Gawyn - Lew - Odile - Yue
Slechte vampier: Faith - Savoy
Vampierjagers: Ask (Damiën) - Chase (James)

Weetjes over vampiers
- Ze kunnen in het daglicht, maar niet de hele dag. Eerst gaat het jeuken als ze te lang zien en dan pijn doen, als ze dan nog te lang blijven is er logisch wat er gebeurt.
- Als een vampier van een mens drinkt wordt dat mens geen vampier, dat gebeurt pas als een vampier gif 'inspuit'
- Een vampier die een mens ook tot nachtwezen maakt creëert als het ware een band en is eigenlijk verplicht die persoon te begeleiden in het begin.
- Vampier worden is een zeer pijnlijk proces.
- Als vampiers elkaar écht mogen drinken ze elkaars bloed zodat ze een sorot band krijgen ^^
- Vampiers zijn sneller en sterker dan mensen en al hun zintuigen zijn ook sterk ontwikkeld.
- Vampiers kunnen sluipen zonder geluid te maken en kunnen haast opgaan in de schaduwen.
- Vampiers hebben geen eten/drinken nodig, ookal kunnen ze het wel eten.
- Vampiers hebben bijna geen slaap nodig.
- En als laatst; Elke vampier heeft een soort kleine gave, geen vuursturen of iets dergelijks maar denk aan gedachten lezen. Hier een

lijstje met ideeën.
Gedachten lezen door op persoon te concentreren of door aanraking
Iemands hele verleden zien door simpele aanraking
Persoon pijnigen als je wilt door enkel te kijken
Dingen verplaatsen zonder aan te raken
Hypnose
Iemand in slaap kunnen laten vallen
Zelf kunenn beslissen hoe je eruit ziet
Ogen verkleuren naar je emotie
Gedachten kunnen 'verzenden'
Als iemand slaapt en je raakt die persoon aan kan je droom meekijken
Dromen manipuleren
Genezen
Emoties aanvoelen
Weten of iemand de waarheid spreekt
Visioenen
En ga zo maar door.

HAVE FUN :'D

[ topic verplaatst door een moderator ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Oeww:Y) dit word nog leuk, die ideeën van C18 lijken me wel wat.

-Quint-
Opeens bedenk ik me wat, ik sta stil en houd Aimeé tegen door een hand op haar schouder te leggen. 'Nu zijn wij wel ontsnapt maar hoe zit het met de rest, met Odile bijvoorbeeld ? Zij gaat nog steeds trouwen met een of andere kwal. En met Lewis? Dat ik tegen hem was wil niet zeggen dat ik hem niet moet of hem daar acher kan laten. Of met de rest waar ik no niet eens de kans van kreeg om hun namen te kennen. Ik ben echt wel blij dat wij nu ontsnapt zijn maar ik kan hun daar ook niet achterlaten. Wie weet misschien geeft die leider hun wel de schuld van onze ontsnappig en gebeuren er super ergE dingen met hun.' zeg ik tegen Aimeé 'we moeten een plan bedenken om hun ook te helpen!'

[ bericht aangepast op 8 okt 2011 - 13:02 ]

Het ergst was nu voorbij, besefte hij toen hij zonder probleem zijn ogen kon openen en het geen moeite meer kostte om te praten. Zijn spieren deden nog pijn, alsof hij de dag ervoor een marathon had gelopen en hij had barstende koppijn, maar verder was alles in orde. 'Sides, Fjodors irritatie was toch hilarisch dus dat leidde hem voor een groot deel af. Hij hoorde hoe Odile een stempel op Savoy's lot zette. 'Gooi hem maar in de ring tegen één van jullie kampioenen. Is er tenminste nog iets van vermaak in deze hel.' Lew zei niks, maar keek geschrokken naar Odile. Granted, Savoy was echte een dick en Lew haatte hem ook, maar om hem nu als een vogel voor de kat bij die beesten te gooien? Het leek hem nogal wreed. Bovendien had Savoy hen over het algemeen nog het minst problemen gekost. Meestal was het Faith en... ja, Odile, die het hen het moeilijkst hadden gemaakt. Savoy wwas meestal te lui geweest en zocht ergens anders naar zijn voedsel. Niet dat dat hem een haar beter maakte, maar toch... Een zucht ontsnapte aan zijn lippen terwijl hij in zijn zakken naar zijn pakje sigaretten zocht en zijn aansteker wilde pakken. Kut. Blondie had die nog. 'Geef mijn aansteker terug,' gromde hij zonder emotie tegen de grote, lange man, terwijl hij zijn pakje saffen heen en weer zwaaide.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Dubbelpost --'

[ bericht aangepast op 9 okt 2011 - 17:31 ]

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Goede vampier.

Ik merk dat Lew me wat geschrokken aankijkt, eveneens Fjodor. Die zag dit voorstel kennelijk ook niet aankomen.
'Hij overleeft 't wel, helaas,' zeg ik tegen Lew. 'Alsof ze tegen mij zo lief waren.' Ja, mijn allereerste match kan ik me nog herinneren. Als de dag van gisteren. Ik kreeg voeten en vuisten in mijn buik die sterk genoeg waren om zo'n beetje alle organen tot moes te meppen. Na dat gevecht hoefde ik me in elk geval geen zorgen meer te maken als ik toch onverhoopt zwanger zou zijn geraakt.
'Maar goed, ik was dan ook de uitdager,' voeg ik met een korte glimlach toe. Dan slaak ik een korte zucht en staar voor me uit. Ik ben nog geen paar dagen bij Fjodor's clan en nu al lijkt mijn sadistische kant de overhand te nemen. Ik werp kort een schuine blik op Savoy. Ach wat, waar maak ik me ook druk om? Die idioot heeft een mes door m'n ribben gejaagd. Hij verdient het. Oog om oog, tand om tand.
Lew graait in zijn pakje sigaretten en komt er tot zijn ellende achter dat zijn aansteker ontbreekt. 'Geef mijn aansteker terug,' sist hij tegen Fjodor. Deze draait zich om.
'Zodat je mijn gezicht ook nog kan verbranden? Dat plezier gun ik je niet.' Hij grist gauw een peukje uit Lew's pak en steekt het aan. 'Hier.' Met die woorden geeft hij Lew de sigaret in handen en wendt zich dan tot mij.
'Heb ik je eigenlijk al verteld hoe prachtig je eruitziet, Odile?' Weer glijdt zijn hand langs mijn wang. 'Afblijven,' sis ik en sla de hand weg.
'Soms maak je het jezelf ook zo moeilijk. Ben je nu echt van plan de rest van je eeuwige leven boos op me te blijven?' 'Ik heb het al vijftig jaar volgehouden, de komende vijftig moet geen probleem zijn.'
'Ik heb alle tijd. Maar als je je geliefde Lewis zo lang in gevangenschap wil houden, mij best.' Ik bijt kort op de binnenkant van mijn lip. Oh nee. Ik heb al een oplossing om hem hier weg te krijgen, ruim voor die tijd. Let maar op.

No growth of the heart is ever a waste

'Ze gaat toch niet met je trouwen,' mompelde hij zangerig tegen Blondie terwijl hij een trek nam. Uiteindelijk deed hij het gewoon om de man op stang te jagen, een plan om het huwelijk te stoppen had hij niet. Het maakte hem lichtelijk nerveus. Nog vijf dagen had hij de tijd om een plan te bedenken en het uit te voeren, zonder dat er iemand het slachtoffer werd. Let's face it, het was gewoon onmogelijk. Er was gewoon geen geval waarbij Fjodor Odile niet zou kunnen dwingen om met hem te trouwen. Hij was al duizenden scenario's afgegaan, van Fjodor met een molotovcocktail te vermoorden, tot zelf met Odile trouwen voor Blondie de kans had. Maar al zijn plannen hadden wel érgens een gaatje, waardoor ze vroeg of laat op een ramp uit zouden draaien. Voor hij het wist was zijn peuk al bijna op, stak hij een tweede in zijn mond en gebruikte de eerste om hem aan te steken. Zijn blik verplaatste zich opnieuw naar de grond terwijl hij de rook uitblies. De zaak was vrij uitzichtloos en het deprimeerde hem. Desondanks fleurde gedachte dat Odile de volgende dagen bij hen zou zijn hem een beetje op, maar het huwelijk wierp daar als een grote klokkentoren een schaduw bovenop. It was all just a matter of time.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Goede vampier.

Verbaasd kijk ik richting Lew, die haast letterlijk begint te zingen. 'Ze gaat toch niet met je trouwen.' Het irriteert Fjodor mateloos merk ik aan zijn gezichtsuitdrukking, waardoor ik onwillekeurig toch moet glimlachen. Eerst Quinten en Aimee die ontsnappen en vervolgens Lew die het bloed nog eens extra onder zijn nagels haalt. Om eerlijk te zijn verbaast het me dat geen van ons nog straf hebben gekregen voor die ontsnapping. Met name ik. Met hem trouwen is al erg genoeg. Daar hoeft geen extra straf bij.
'Ik blijf voor altijd van jou, Lew. You know it.'
Fjodor leunt zwijgend tegen de muur van het warenhuis aan. Het is rustig in dit deel van de stad. De kou snijdt in mijn botten, doet me levend voelen. Ik pak Lew's hand vast en aai een pluk haar uit zijn gezicht. Het staat zoals gewoonlijk weer alle kanten op. Ik moet glimlachen bij die ene keer dat ik er een stijltang doorheen heb mogen halen. Stiekem maakt mijn hand zich los van de zijne en glipt langs zijn rug onder zijn shirt. Zacht aai ik langs de zachte haren op zijn rug. Ik voel naar mijn tevredenheid de kippenvel op zijn huid verschijnen. De haren staan nu recht overeind. Een stoute twinkeling in mijn ogen komt naar voren. Fjodor kijkt nog steeds voor zich uit, ook Savoy's aandacht is ergens anders op gevestigd. Ik grijns even tevreden, haal mijn hand weer naar veilig gebied, na hem kort op zijn komt te hebben gelegd.
Nu pas bedenk ik me dat ik Lew nog steeds geen verklaring heb gegeven voor mijn kleding. Dat komt nog wel, als we weer samen in de kelder zijn. Mijn blik glijdt naar de ingang van het warenhuis. Hoe lang blijven ze nog weg?

[ bericht aangepast op 9 okt 2011 - 21:25 ]

No growth of the heart is ever a waste

Het was merkwaardig stil voor een tijdje. Ergens weerklonken wel geluiden van leven, maar het was ver weg, alsof ze in een bel zaten die hen van de rest van de wereld afscheidde. Fjodor was geïrriteerd door Lew's opmerking en staarde nu koppig als een klein kind voor zich uit, Savoy hield -merkwaardig genoeg- ook zijn waffel dicht en Odile kwam uiteindelijk naast hem staan, met kleine bolletjes op haar huid die verrieden dat de nachtelijke kou haar niet ongedeerd liet. Haar hand glipte in de zijne en met haar andere wreef ze een pluk haar terug op zijn plaats. Lewis glimlachte en wilde voorover buigen om haar teder te zoenen, tot hij haar kleine handje over zijn blote rug voelde glijden en ze haar befaamde nageltjes gebruikte om hem kippenvel te bezorgen. Toen ze merkte dat haar aandacht hem niet onberoerd liet, kon ze een triomfantelijke grijns niet van haar gezicht bannen. Automatisch voelde hij zijn lippen omkrullen in iets wat zowel puur amusement als genot moest voorstellen. Even gleed haar hand over zijn achterwerk met diezelfde uitdagende blik in haar ogen. Hij merkte dat het hem opwond, waardoor hij onwillekeurig hard op de binnenkant van zijn lip beet. Wat een moment ook om geil te worden, snauwde hij zichzelf toe, terwijl hij zijn gezicht in de plooi probeerde te houden en ritmisch met zijn duim over haar hand streelde en aan bloemkool probeerde te denken.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Goede vampier.

Nog net weet ik te voorkomen dat ik hier en nu kwaadaardig begin te grijnzen van voldoening. Ik weet niet waar ik het vandaan haal en hoe curieus het ook mag zijn, ik heb ineens het grote verlangen om Lewis hier en nu te bespringen. Ik trek even mijn wenkbrauw omhoog bij de gedachte en zet mijn beste pokerface op. Fjodor mag blij zijn dat hij geen gedachten kan lezen, bedenk ik me met een innerlijke grijns. Ook Lew doet zijn best een goeie pokerface te behouden.
'Jouw beurt komt nog wel,' fluister ik in zijn oor. Voor deze actie moet ik op mijn tenen staan. 'Eventjes geduld.' Ik ben me er goed van bewust dat vampiers een goed hoorvermogen hebben. Dat houdt in dat er kans is dat Savoy en Fjodor me alsnog horen fluisteren, hoe goed ik ook mijn best doe om zo zacht mogelijk te praten. Tevens houdt het in dat wanneer ik en Lew het ons echt goed aangenaam willen maken in de slaapkamer, Savoy en Yue daar ook mee geconfronteerd worden. Maar gelukkig heeft Odile daar op vooruitgedacht. De kamer bevat een oude platenspeler en dat zal ruim voldoende moeten zijn om de geluiden te dempen. God, wat ben ik ook briljant soms, denk ik terwijl mijn mondhoek toch heel lichtjes omkrult.
Ik kijk om me heen, scan de omgeving af. Met een beetje mazzel hoeven we niet eens terug. Stel dat we Fjodor nu met z'n allen overmeesteren. Odile, idioot. Wat een belachelijk plan. De enige die me zou willen helpen is Lew. En zelfs met vier man zijn we bij lange na niet sterk genoeg om Fjodor tegen te houden.
'Leonid Kazinsky heeft een kleinzoon.' De woorden snijden door de lucht. Mijn blik schiet Fjodor's kant op, die doodserieus voor zich uitkijkt. Hij verroert geen vin, staart naar de leegte voor zich. 'Zijn naam is Boris. In tegenstelling tot Kazinsky zelf zag ik onschuld. Oprechtheid. Verwonderlijk.' 'Wat wil je hiermee zeggen?' vraag ik.
'Hij is op zoek naar de moordenaar van zijn grootvader. Net zoals jij zocht naar de moordenaar van je ouders. Ironisch, niet? Hoe dingen zo kunnen omkeren.' 'Hoe weet je dit?' Fjodor lacht.
'Hoe wist ik dat je de sterkste vampier in de clan zou worden? Hoe wist ik dat je je familie niet zou verraden? Odile, ik weet alles van je. Je verleden liegt niet. De daden maken de mens. Boris Kazinsky wil je niet vermoorden. Hij wil met je praten. Hij heeft jaren gezocht en wie bete dan jijzelf kan hem de antwoorden geven?'
'Sinds wanneer denk jij aan het belang van mensen, inferieure wezens?' 'Het is maar een voorstel, Odile. Gezien het feit dat hij in exact hetzelfde schuitje zit als jij nu. De man wil antwoorden. Aan jou de keus om die hem al dan niet te geven. Zijn lot maakt me weinig uit. Ik heb een toekomst om aan te werken. Samen met jou, toekomstige mevrouw Koltsov.' Mijn ogen schieten open en een walgelijk gevoel draait mijn maag binnenstebuiten. 'Mijn naam is Odile Lavossa,' zeg ik rauw en draai me van Fjodor af.

No growth of the heart is ever a waste

Op zich wil ik Savoy best bij de clan hebben, maar dat gevecht in de ring moet er sowieso nog inkomen :'D Dat zie ik nu al helemaal voor me ^^
Odiles bruiloft lijkt me ook wel geniaal Zij in zo'n witte jurk terwijl dat totaal niets voor haar is enzo.. Lijkt me grappig
Maar laat haar daarna nog wel Lavossa heten, want dat klinkt mooier dan Koltsov vind ik, hihi :x

Yue
Odiles schouderklopje stelt me gerust, en met nieuwe moed loop ik samen met Dewi en Zachar het enorme warenhuis binnen. "Pak wat je nodig hebt, zou ik zeggen." gromt hij rauw, en snel pak ik Dewi's hand weer vast en loop met haar de winkel in, op de hielen gevolgd door Zachar. We pakken kleren in zo veel mogelijk maten en toiletspullen voor vrouwen en mannen. Als we langs een afdeling met keukengerei komen werp ik een blik op de scherpe vleesmessen. Op mijn lip bijtend bedenk ik me dat we er daar best een paar van zouden kunnen gebruiken. Zo subtiel en rustig mogelijk bekijk ik wat potten en pannen en doe alsof ik heel geïnteresseerd ben in de verschillende soorten eierdopjes die er liggen. Zachar kijkt ongeduldig op zijn horloge en laat zijn ogen, na een blik op mij geworpen te hebben, verveeld over de rest van de afdeling dwalen, waar Dewi bezig is nog meer kleren in te slaan. Snel pak ik een mes, en steek die voorzichtig onder mijn vest. Zonder te aarzelen prop ik er zo nog twee bij mijn armen, en probeer het geprik in mijn zij te negeren. "Bijna klaar?" zegt Zachar nors, en ik knik. "Eh.. Ja.. Ik wel." Ook Dewi draait zich om en knikt. Ik pak de spullen die ik voor mezelf en de rest heb uitgezocht op en klem mijn armen tegen mijn lijf zodat de messen niet vallen. Het sprankje triomf dat ik net voelde toen ik ze verstopte is nu omgeslagen in angst dat iemand er iets van zal merken. Het traplopen naar beneden lijkt eindeloos te duren en ik ben blij als ik weer in de koele buitenlucht sta. Ik glimlach voorzichtig en zo onschuldig mogelijk naar iedereen, als ik voel hoe een van de messen weg begint te glijden. Bang druk ik mijn arm steviger tegen me aan, en nog net kan ik voorkomen dat hij onder mijn vest uit floept en op de grond klettert. Ik slik en kijk om me heen, om me er van te verzekeren dat niemand het heeft gemerkt. Dan voel ik pas de prikkende pijn in mijn zij en het stroompje warm bloed dat tussen mijn arm en lichaam doorloopt en aan mijn kleren plakt. Oeps.

Savoy
Schrijf ik later x]

Hehe zit nog te twijfelen wat ik doe ;]

No growth of the heart is ever a waste

Aangezien Dewi blijkbaar niet meer mee doet: misschien kunnen we haar en Yue laten ontsnappen via Aimée en Quintens plan en dat Yue zichzelf dan zo gezegd opoffert en opnieuw gevangen wordt, of zo?

Als Fjodor gehoort -en begrepen- had wat Odile had gezegd, dan liet hij dat toch niet blijken, want in de plaats van boos te worden om het feit dat zijn verloofde en de man die hij haatte met elkaar sliepen, begon hij over de kleinzoon van Odiles verkrachter. Blijkbaar wilde hij haar ontmoeten. Hij vroeg zich af of dat wel zo'n geweldig plan was. Langs de ene kant was het misschien beter dat de jongen wist wat voor een vuile rat zijn grootvader was. Langs de andere leek het hem voor Odile zelf niet simpel om het vlees en bloed van de man die haar leven verpestte, te ontmoeten. Onderzoekend keek hij naar Odile, om te peilen wat ze van de eventuele ontmoeting vond, maar haar gezicht sprak alleen walging uit, over het feit dat Fjodor haar zonet 'mevrouw Kolstov' had genoemd. Eikel, dacht hij bitter in zichzelf, op jullie huwelijksnacht zal ze aan mij denken en mijn naam roepen. Lewis snoof en draaide zich weg van de man. Fjodor boezemde hem geen angst meer in en zodoende kende hij ook geen respect meer voor de vampier. Voor zover hij ooit respect gehad had, natuurlijk.

Frankly my dear, I don't give a damn.

ik vind het best maar ik heb ook al even niks van Aimeé gehoord dus ik kan eigenlijk een beetje slecht verder??

Stuur haar eens een gb of zo...

Frankly my dear, I don't give a damn.

Ik ben er :'].

Feel the fire, but do not succumb to it.

Aimeé
Mijn ogen worden even groot. ''Ben je helemaal gék geworden, Quint? eerst riskeren wij álles om te ontsnappen. Wat denk je dat ze godverdomme met ons zullen doen zodra we teruggaan?'' Ik laat mezelf zakken tegen een boom en wrijf ruw de tranen van mijn wangen. Boos blijf ik zitten. Alles loopt ineens weer door elkaar. Hij wil al die vampieren gaan redden? Voor Savoy ga ik echt niet terug. Yue kende ik helemaal niet, en Lew zou er zelf wel uitkomen.

Feel the fire, but do not succumb to it.