[RPG • 0] Experium || 23 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

---

It's never gonna happen, Guys.

Fayr had stilletjes zitten luisteren naar haar vriendin. Uiteindelijk had ze Vienna naar zich toegetrokken in een knuffel en streek nu zachtjes over haar haren. Ze vond het zo naar voor haar vriendin dat het nu zo stuk gelopen was met Fox, maar als ze het verhaal zo hoorde zag ze ook eigenlijk geen andere uitkomst. Tegen de tijd dat Vienna uitgesproken was, bleef het eerst nog even stil terwijl Fayr zocht naar de juiste worden.
      "Het is oké," fluisterde ze wel, met haar hoofd tegen dat van Vienna uitgelegd. "Je bent nergens ingetrapt. Sommige dingen zijn gewoon... not meant to be." Ze schoof nog iets dichter naar Vienna toe zodat ze wat gemakkelijker kon zitten en probeerde het verhaal nog eens zo rechtlijnig mogelijk af te gaan in haar hoofd. "En dat is ook oké. Daarom gaan mensen met elkaar daten, dan kunnen ze erachter komen of ze bij elkaar passen. Soms past dat wel en soms niet. Dan kan je ook nog steeds wel van iemand houden, maar dan klikt het niet op de goede manier in elkaar."
      Fayr maakte zich even een klein stukje van haar vriendin los om haar aan te kunnen kijken en ze veegde voorzichtig een haarlok uit Vienna's gezicht. "Als het niet goed voelde, dan was het ook niet goed. Dan heb je de juiste keus gemaakt." Ze glimlachte bemoedigend. "En voor scherpe woorden kan je altijd nog je excuses aanbieden."
      Fayr legde haar hoofd weer tegen dat van Vienna aan. "En Fox bedoelt de dingen niet zoals Thor dat wel deed. Dat het een hele prestatie is dat jij voor hem gevallen bent bedoelt hij waarschijnlijk dat het een prestatie aan jouw kant is. Dat het met zelfspot bedoeld is. Daar zie ik hem wel voor aan, met zijn Tarzan-jurkje. Die jongen neemt zichzelf nog minder serieus dan de rest van de wereld, weetje. Maar zelfs als hij dat niet rot bedoelt, kan het bij jou nog wel de pijnlijke plekken raken, per ongeluk. Dat is niet stom van jou, daar kunnen jullie allebei niks aan doen."

[ bericht aangepast op 3 juli 2020 - 16:35 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Adam vroeg zich af of hij ook zo schrikachtig was geweest als Dezi vandaag niet naar school was teruggekeerd. Opluchting stroomde echter door hem heen en hij gaf een knikje naar de jongen. Dat klonk al beter dan haar gewoon meenemen naar de lunchtafel en min of meer laten weten dat Adam er maar gewoon mee zou moeten dealen. Hopelijk waren de anderen hem met hem eens en vonden ze dat ze maar ergens anders moest gaan slapen. Misschien wel in het kristallen huisje waar hij toen met Fox had geschuild. Al kon hij begrijpen dat Fox niet wilde dat zie die plaats vol herinneringen met Dezi verontreinigde. Maar de jongen kende het bos op z’n duimpje, hij wist vast wel een andere plek. Ging ze daar maar lekker zitten.

[ bericht aangepast op 3 juli 2020 - 16:42 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

HIj had Adam niet eens antwoord kunnen geven, of precies op dat moment viel Jester binnen. Om een of andere reden steeg het schaamrood naar zijn kaken. Alsof hij iets deed wat niet mocht, al lag hij gewoon netjes naast Adam op bed. Zijn hoofd had eerder echter wel bij andere dingen gestaan en wat nu als Jester op precies zo'n moment kwam binnenlopen? Hij vond het al eng genoeg om aan Adam te zitten. "B- bedankt voor de heads-up," begon hij onhandig, waarna hij de schaamte van zich af gooide. "Heb je al antwoord van Fersephone?" vroeg hij aan Adam. Merrin had eigenlijk er wel zin in om zijn spullen weer naar zijn eigen kamer te brengen. En weer in zijn eigen bed te slapen.

---

It's never gonna happen, Guys.

Adam keek op zijn iNet en zag dat hij inderdaad een kort maar krachtig antwoord van Fersephone had gekregen. ‘Ja. We kunnen onze spullen erheen brengen.’ Hij pakte het shirt dat naast het bed op de grond was beland en trok het over zijn hoofd. Zelfs al was hij van plan er alles aan te doen om te voorkomen dat Dezi in hun campus zou slapen, toch kon hij niet wachten totdat Merrin en hij hun eigen kamer weer terug hadden.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Jester duwde de deur met een iets hardere klap dan nodig weer dicht en zocht toen eindelijk het nummer van Fire op en drukte wél op het groene telefoontje. Beter weer eens zeiken over alle shit waar ze zich als leiders bezig mee moesten houden dan dat hij zich nog eens zo mee zou laten slepen als net. Echt niet. Dan deelde hij zijn kamer nog liever zelf met Dezi.
      Hij liep al bellend weer terug naar de woonkamer en plofte daar op de bank neer.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

De knuffel van Fayr was zo welkom, en zo verwarmend. Ze luisterde naar de woorden van Fayr en voelde zich helemaal warm worden van binnen. Waarom was ze altijd overtuigd geweest dat Fayr over haar zou oordelen? Ze was zo lief... Zoals Fayr het beschreef, misschien moest ze er inderdaad ook maar zo over denken. Misschien was het gewoon Not meant to be. Fox en zij pasten gewoon niet bij elkaar, ze verschilden teveel. En Fox deed inderdaad precies wat Vienna niet kon hebben, ook al was hij tegelijkertijd zo lief geweest.
      Ze keek Fayr met een kleine glimlach aan en voelde een kleine zwaarte van zich afvallen. Als het niet goed voelt, dan is het ook gewoon niet goed. Fayr had gelijk en ze knikte op haar woorden. Ze merkte dat de overtuiging nog niet helemaal in haar hoofd zat, maar ze herhaalde ze zin een aantal keer voor zichzelf. Als het niet goed voelt, dan is het ook gewoon niet goed. Als het niet goed voelt, dan is het ook niet goed. Of hij nu wel op Thor leek of niet, het had niet goed voor haar gevoeld. Het contact met Fox had al die woorden van Thor bij haar naar boven gehaald, had haar hetzelfde gevoel gegeven als de jongen haar jaren geleden gaf. Toen had ze het in het begin prettig gevonden, maar ook misschien wel een jaar lang haar onderbuikgevoel genegeerd. Wat uiteindelijk wel terecht bleek te zijn. Als het niet goed voelt, dan is het ook niet goed. Het was dus goed zo, het feit dat ze niet verder ging daten met Fox.
      "Dankje, Fayr," fluisterde ze haar vriendin toe. "Ik voel me echt al een stuk beter." En daar was niets van gelogen. Ze voelde zich inderdaad een stuk lichter. Ze zou Fox haar excuses aanbieden voor haar scherpe woorden. Al wist ze niet of dat haar vandaag nog wel ging lukken. Ze wilde eerste eigenlijk wat afstand van hem, dat voelde beter. Ze wilde hem gewoon even niet zien, even niet geconfronteerd worden met het feit dat iets niet lukte. Maar excuses aanbieden kon inderdaad altijd nog. Ze drukte een vlugge kus op de wang van Fayr en trok haar nogmaals in een korte knuffel, voor ze haar zachtjes lachend weer losliet. "Als er een vriendin van het jaar Award bestond, zou jij hem verdienen," zei ze met haar lach teruggevonden op haar gezicht.
      Het was de zoveelste keer in korte tijd dat ze besefte dat ze zuinig moest zijn op Fayr, dat ze zo'n vriendin als haar echt niet zomaar ergens anders zou vinden. Ze keek haar vriendin even aan en voelde ontzettend de behoefte om iets terug te doen. Fayr was er altijd voor haar, nu wilde ze ook iets voor Fayr terug doen. Maar wat? "Hoe is het met jou nu?" vroeg ze dus maar. Gisteravond zou vast ook bij Fayr niet in de koude kleren hebben gezeten. Ze had zelf nare ervaringen meegemaakt en daarnaast ook nog is het feit dat haar beste vriendin iets heel heftigs verteld had. Hopelijk zou zij het ook fijn vinden het zo te delen.

[ bericht aangepast op 4 juli 2020 - 9:14 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

HIj begon al rustig met het inpakken van zijn kleding. Vanuit de kast had hij een grote tas tevoorschijn gehaald en langzaam was hij zijn spullen uit de kast aan het trekken. Ook Adam was aan het inpakken van zijn spullen begonnen. Het gebeurde in stilte, niet perse een vervelende stilte, maar gewoon omdat ze allebei bezig waren.
      "Ik breng vast wel de eerste spullen naar boven!" zei hij enthousiast. Eigenlijk kon hij niet wachten om terug te keren naar zijn eigen kamer. Hij liep al enthousiast met zijn tas kleren de trap op en boven liep hij de deur door naar zijn eigen kamer. Hij had het er altijd heerlijk gevonden, het was zijn plekje geweest. Lange tijd had hij alleen in de kamer geslapen, tot Adam erbij gekomen was. En Adam was gelukkig geen vervelende kamergenoot.
      Eenmaal terug in de kamer zag hij dat Fersephone in zijn bed had geslapen. Misschien was dat maar beter ook. Nu Dezi terug was, wist Merrin niet goed hoe Adam dacht over het meisje en hij hoopte dat zijn vriendje blij zou zijn dat zijn bed onbeslapen was gebleven. Uit respect voor Fersephone zette Merrin zijn spullen maar op Adam zijn bed, tot het meisje haar eigen spullen zou weghalen. Even keek hij naar de bedden en kreeg toen een briljant idee. Hij rende naar beneden de trap af, holde terug naar de kamer waar Adam net uit de deuropening kwam.
      "Adam!" zei hij enthousiast. Hij pakte de handen van zijn vriendje vast en wilde al enthousiast zijn idee vertellen, toen hij ineens aarzelde of Adam het ook wel zo'n leuk idee vond. Misschien moest hij met dit ook wel voorzichtig zijn. Of misschien kwamen er wel hele andere dingen van! En opeens kwam er een blos op zijn wangen te staan. "Wel.. Uh.." begon hij ongemakkelijk. "Nu we teruggaan naar onze eigen kamer.. Zullen we onze bedden tegen elkaar aanschuiven? Dan kunnen we echt naast elkaar slapen en wel.." Hij haalde een beetje ongemakkelijk zijn schouders op. Een eenpersoonsbed delen met adam was lekker geweest, maar toch had hij een beetje last van zijn rug door de rare houding, "Dan hebben we allebei toch iets meer ruimte om te slapen," zei hij met een blos op zijn wangen.

---

It's never gonna happen, Guys.

"Ho sorry!" Hij ving het meisje op voor ze de grond raakte. Hij zette het blonde meisje weer op twee voeten neer en schonk haar een grote glimlach. "Ik keek niet zo goed waar ik heen ging en wel, ik heb nogal een lange remweg soms." Hij knipoogde naar het meisje, dat daarna een hoogrode blos op haar gezicht kreeg. Oké, eerste indruk; het verlegen type dus. Ze had in ieder geval niet zo'n grote mond als Agami, dat moest zeker helpen. Yrla knielde neer om de boeken op te rapen die - door zijn botsing die stiekem expres gebeurd was - op de grond waren gevallen. Hij stak ze het meisje toe met een grote glimlach erboven. "Gaat het een beetje?" Met dat Yrla de vraag aan haar rechtstreeks stelde, leek ze zich een beetje bij elkaar te rapen. "Ja, ja het gaat wel." Haar stem was zacht, misschien ietwat onzeker. Dat was vaak met naamlozen die hier nog niet zo lang waren. Vroeger had hij daar zijn slachtoffers om te pesten voor uitgekozen, nu moest hij het gebruiken voor Zebediah. Het gaf een zure smaak in zijn mond. Hij schonk haar een glimlach, ving voor een paar seconden haar ogen, voor hij haar boeken naar haar uitstak.
      "Hier..." zei hij zachtjes. "Sorry nogmaals." Bij het aangeven van haar boeken raakte Yrla even bewust haar hand aan, schonk haar nog een glimlach en liep toen rustig door. Op het moment dat hij over zijn schouder keek, zag hij dat het meisje hem nastaarde. Hij schonk haar even een guitige knipoog en flitste er toen vandoor.
      Eerste ontmoeting met het buffalo-meisje had hij voor elkaar. Check
      Was de ontmoeting zo cliché als wat en net zoals in films? Ja
      En werkte dat? Altijd...
      Komende dagen zou hij haar schaduwen, kijken wat ze deed voor plezier. En haar langzaam inpalmen, als ze zo rustig op hun botsing reageerde, ging hij het ook rustig aanpakken. Van dit meisje wist hij nog helemaal niets. Zij zou dus zijn eerste prioriteit zijn.

[ bericht aangepast op 27 aug 2020 - 16:34 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Het was laat in de middag toen Jester hem belde.
      ‘Hé,’ zei Fire nadat hij het telefoontje had aangenomen. ‘Ik heb je hulp ergens bij nodig. Maar daar praat ik liever… face to face over.’ Misschien was hij paranoïde, maar wie weet konden zulke gesprekken wel worden afgeluisterd. Hij wilde geen risico’s nemen. ‘En eigenlijk het liefst vandaag nog, dus ik hoop dat je tijd hebt. Het hoeft niet lang te duren.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

De vlinders in zijn buik sloegen hun vleugeltjes uit en begonnen wild te flapperen toen hij de blos op Merrins wangen zag en zijn woorden hoorde. De afgelopen twee nachten hadden ze dicht tegen elkaar aan geslapen en dat had hij fijn gevonden, al kon ietsje meer ruimte inderdaad geen kwaad. ‘Dat lijkt me heel fijn.’ Hij liet zijn armen om Merrins middel glijden en gaf hem een kus.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Welp, dat klonk alvast gezellig. Tien tegen één dat dat over Zebediah ging.
      "Sure." Jester kwam weer overeind van de bank en wierp een blik op zijn horloge. "Muurtje voor de school in tien minuten?"

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Fire stemde toe en verbrak de verbinding. Met zijn voet schoof hij zijn schoenen dichterbij die hij voor het douchen had uitgetrokken en deed ze aan.
      Toen Fire bij het muurtje aankwam was Jester er nog niet. Hij hees zich erop terwijl hij wachtte tot de Panther ook zo ver was.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Tijdens het lopen typte Jester nog snel een bericht naar de rest van de Panthers. Waar ze allemaal uithingen wist hij niet, maar als ze er straks niet waren zou hij wel gaan bellen ofzo. Adam en Merrin wisten het gelukkig al, én konden al beginnen met een verhuizing. Ging er alvast iets goed, dat kon hij wel gebruiken.

Teamoverleg om half zes in de huiskamer. Tot het avondeten is de campus nog Dezi-vrij, maar ze moet ergens kunnen slapen. Met mijn gave haar verhaal gecheckt: ze is echt alles vergeten. Zie jullie zo.
      -J

Prachtig. Jester controleerde of Dezi niet per ongeluk ook bij de ontvangers stond (dat was niet zo), probeerde te negeren dat Onyx er wel bij stond (dat kon hem geen reet schelen namelijk) en drukte op verzenden. Hij stak zijn iNet weer in zijn zak en versnelde zijn pas. Fire zat al op het muurtje te wachten. Goed. Gesprek over grote enge Zebediah, here we come. Misschien dat Fire iets minder moordzuchtig ingesteld was dan Onyx.
      "Goed. Brand los," zei hij, toen hij dichtbij genoeg was en ook Fire's blikveld in liep.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Even vroeg Fire zich af of hij moest vragen hoe het met Jester ging, gisteren had hij hem tenslotte alleen huilend en boos gezien. Toch was er iets in Jesters houding dat hem vertelde dat hij niet echt te wachten zat op bezorgdheid en dus kwam hij inderdaad maar ter zake.
      ‘Je hebt gisteren Fox’ verhaal gehoord,’ begon hij. ‘Ik hoopte dat jij naar hem toe zou kunnen gaan en dat je hem, naar aanleiding van zijn verhaal, wil waarschuwen omdat je een gerucht hebt opgevangen dat zijn ex in de buurt gesignaleerd is. Jij kunt het wat voorzichtiger brengen dan ik, aangezien ik aan de waarheid gebonden ben. Ik hoop dat hij daardoor op zijn hoede is maar niet meteen in paniek raakt.’
      Hij keek Jester aan, hopend dat hij het een goed idee vond.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Bingo, Yatzee, en de winnaar is...
      "En dan? Wat schiet hij daarmee op, behalve een ongezonde dosis paranoia?" vroeg Jester septisch. "Voldie is echt wel sneller met het geven van een bevel dan Fox met het opzetten van een zonnebril." Even liet hij zijn eigen woorden bezinken en slaakte toen een zucht. "Maar aan de andere kant is het verrassingseffect weg en kunnen we gaan werken aan sterkere muren, touché. Bovendien weet hij dan niet dat jij ervan weet en komt alle informatie alweer van mij en ik ben toch al ten dode opgeschreven als de hel losbreekt, dus dat scheelt. Oké. Ik- ergens vanavond ofzo. Moet toch nog op zijn bericht antwoorden."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.