[RPG • 0] Experium || 23 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

---

It's never gonna happen, Guys.

Dezi zakte naast hem neer, maar met de gedachte aan zijn bloedende hoofd hield ze toch een beetje afstand. Drie mensen had ze geprobeerd te vermoorden… Het ging er gewoon echt niet bij haar in.
      ‘Waren het vrienden van me?’ vroeg ze zacht, hoewel ze niet helemaal zeker was of ze dat antwoord wel wilde weten.

---

Every villain is a hero in his own mind.

      "Nee. Twee van onze jongsten en mijn kamergenoot." Jester keek haar zijdelings aan, probeerde haar reactie te peilen. "Niemand weet waarom je bent teruggestuurd. Zoals ik je eerder al vertelde, is de school bezig met een wedstrijd die eindigt met de complete verwijdering van één afdeling. Misschien dat ze daarom je geheugen hebben gewist en je terug hebben gestuurd; zodat er geen scheve verhoudingen zouden zijn. Niets wat we de schuld zouden kunnen geven als we verloren. Maar dat is een theorie." Hij wendde nu zijn blik af en keek even in de verte, met de mentale notitie erbij dat hij het daarover maar moest hebben met Yrla. Fire, desnoods.
      "Het onderwerp ligt gevoelig," besloot hij, voordat hij haar weer aankeek. "Een nieuwe naam is ook daarom zeker geen slecht idee, maar voor we daarover zouden gaan nadenken, is er nog iets anders. We weten niet of je de waarheid vertelt." Hij zond haar een flauwe glimlach. "Noem het paranoïde, maar ik geef je liever niet het voordeel van de twijfel als ik het ook gewoon zeker kan weten. Vind je het oké als ik mijn gave op je gebruik om daar achter te komen?"

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Dezi was even stil. Twee van de jongsten… Waarom zou ze dat in vredesnaam gedaan kunnen hebben? Ze dacht weer aan het litteken op haar gezicht en streek er zachtjes overheen. Dit had er iets mee te maken, was het niet? Voordat ze die drie geprobeerd had te vermoorden, had iemand dit bij haar gedaan. Misschien was dat wel de reden dat ze het had gedaan. Misschien had ze zich wel bedreigd gevoeld. Ook voor Jester? Was dat de reden dat ze die drang had gevoeld om hem iets aan te doen.
      ‘Wie heeft dit gedaan?’ vroeg ze. ‘En waarom? Vergeef me dat ik het zeg, maar jij mag mij dan wel niet vertrouwen, maar jou vertrouw ik ook niet. Iemand heeft dit gedaan.’ Met haar wijsvinger tikte ze tegen de verdikking op haar gezicht. Aanraken deed nog steeds pijn. Het was recent gedaan… Was het juist geprobeerd doordat iemand zich tegen haar aanval had willen verdedigen?
      Zuchtend wreef ze over haar gezicht. Zo veel vragen… Ze begreep er niets van. Het was alsof ze in het leven van iemand anders was gestapt en voor diens acties moest boeten.

[ bericht aangepast op 30 juni 2020 - 10:58 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij had een vaag vermoeden waar dit over kon gaan. Damon had natuurlijk gister huisgehouden bij de Panthers. Was er daar iets gebeurd dat ze nu met hem wilde delen? Nee, nee dan was het bericht wel anders geweest. Anders van toon. En eerder....
      Grotere kans dat ze iets zwaars met hem wilde bespreken, over hem. Hij moest maar eens voorbereidingen treffen. Hij deed net alsof zijn neus bloedde, alsof hij niet allang in de gaten had dat er iets aan zat te komen. Het meisje was niet heel subtiel in haar veranderde bericht.

Natuurlijk... Over een uurtje op ons plekje?

---

It's never gonna happen, Guys.

Merrin en Adam hadden al een tijdje op bed gelegen zonder al te veel te zeggen, ze genoten gewoon van elkaars gezelschap. Het avondeten kwam steeds dichterbij en eigenlijk wilde Adam wel dat hun kamers voor vannacht gewisseld waren, dus hij pakte zijn iNet om Fersephone een berichtje te sturen. Onyx had niet geantwoord – had het ook nog niet gezien – en dat gaf hem een wrang gevoel. Ging het wel goed met hem? Wat als Dezi hem te grazen had genomen? Onyx was geen persoon waar hij ruzie mee zou willen hebben, maar hij kon niet net als Dezi in een draak veranderen. En als er iemand was op wie ze wraak wilde nemen, dan was hij het waarschijnlijk wel.
      Toen hij in de lijst op zoek ging naar het nummer van Fersephone, zag hij dat Jester ook een bericht had gestuurd, al een paar uur geleden. Die had hij blijkbaar gemist. De jongen waarschuwde hem dat Dezi eraan kwam. Ergens maakte het hem ziedend dat hij haar toch in dit gebouw liet slapen, maar hij probeerde het van zich af te laten glijden en opende een berichtje naar Fersephone.
      Hee. Nu Merrin weer kan lopen en Dezi terug is, willen we heel graag terug naar onze oude kamer. Kunnen we onze spullen alvast neerzetten?
      Hij vergrendelde het toestel weer. De gedachte aan de komende nacht zorgde voor een zwaar gevoel in zijn borst. Toch dacht hij aan gisteren. Toen waren ze een team geweest… Op Jester na waren er vast wel anderen die zich zorgen maakten om Dezi, toch? Konden ze niet met elkaar een manier bedenken waarop ze vannacht met een gerust hart konden slapen?
      ‘Ik heb Fersephone gevraagd of we de spullen alvast naar boven kunnen brengen,’ zei hij tegen Merrin. ‘Misschien kunnen we vanavond met een paar een plan bedenken dat we veilig kunnen slapen? Misschien dat haar kamer op slot kan worden gedaan en dat Azumi ergens anders slaapt,’ peinsde hij.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze keek op van haar iNet die piepte. Fersephone had het voor elkaar gekregen om bijna in slaap te vallen, toen het ineens afging. Fire kon het niet zijn, die was nog niet zo lang geleden vertrokken. Nieuwsgierig naar wie haar wilde bereiken (dat gebeurde namelijk niet zo vaak), trok ze het ding uit haar tas. Een bericht van de nieuweling... Wat moest hij van haar? Ze opende het bericht en keek er met opgetrokken wenkbrauw naar.
      En direct wist ze weer waarom ze normaal dat ding eigenlijk nooit bij zich had. Mensen appten alleen als ze iets van haar moesten. Zo ook nu de nieuweling. Ze zuchtte. Het zou eens niet..

Best.

Het was kort af, maar meer had de jongen ook niet nodig. Eigenlijk had ze willen zeggen dat ze de kamer zou houden, maar het was inderdaad officieel niet haar kamer. Of willen zeggen dat ze maar moesten wachten tot ze er was, maar ze had geen zin in gedoe. En het kon haar ook nog wel eens problemen opleveren als ze te lang zou blijven. Als ze maar niet dachten dat ze Dezi terug op haar kamer zou laten die avond. Ze sliep maar op de bank of iets. Of lekker in haar officieel toegewezen kamer bij Agami. Wat het kind zou doen, dat moest ze zelf weten.
      Ergens zag Phone nog wel dat Agami dan bij haar kwam liggen, dat was dan maar de compromis die ze moest sluiten. Of te koppig was en Dezi gewoon terug zou sturen. Ze flikkerde maar een eind op met Dezi. Ze zou nog liever bij Yrla op de kamer slapen, en dat wilde wat zeggen. Niet dat dat ooit zou gebeuren... Alleen de gedachte al was gruwelijk....

---

It's never gonna happen, Guys.

      "Het klinkt logisch dat jij mij ook niet vertrouwt. Goh, waarom zou je? Misschien zuig ik alles wel uit m'n duim en ben ik zelfs de persoon die je dat litteken heeft bezorgd. Weet jij veel." Jester slaakte een zucht en sloeg zijn armen losjes om zijn knieën. Heel stiekem, heel ver weg, verlangde hij ernaar om Onyx naast zich te hebben. Voor oplossingen. Advies. Gewoon iemand om op te steunen, in plaats van dit nu allemaal alleen te moeten doen.
      Nope, nope en nope kwadraat. Dat gaan we dus even niet doen. Kappen, Jes. Laat dat zelfmedelijden eens zitten en bewijs in plaats daarvan maar eens waarom de Panthers jou precies als leider gekozen hebben. Onyx hier zou toch niet helpen, die vist enkel ergens een mes vandaan en je bent weer terug bij af. Gebruik je hoofd. Denk na.
      Het meisje tegenover hem had een punt. Hoe kon zij nu weten of hij de waarheid vertelde of niet? Voor hetzelfde geld vertelde hij haar complete leugens om haar naar zijn hand te kunnen zetten. Andersom kon hij zijn gave inzetten, maar op zichzelf werkte dat natuurlijk niet. En een leugendetector zwierf hier nu ook niet zomaar-
      Jester hief zijn hoofd op. "Jij wil kunnen weten of ik lieg ," sprak hij zijn gedachte hardop uit. Een plannetje vormde zich in zijn hoofd en een klein glimlachje om zijn lippen. Hij keek opzij. "Weet je hoe een leugendetector werkt?" Hij zag de blik op haar gezicht en trok even verontschuldigend een schouder op. "Ik ben soms nogal hak-op-de-tak, geef even een gil als je het gedachtegangetje niet meer bijhoudt straks."

[ bericht aangepast op 2 juli 2020 - 20:06 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

      "Stukjes en beetjes," zei Fayr zachtjes. Haar blik gleed over Vienna's gezicht en ze stak een hand uit om een haarlok weg te strijken. "Begin maar gewoon bij het begin, Vi. Ik heb alle tijd."
      Romeo had toch andere dingen te doen. Kreeg die- die leugenaar toch nog zijn zin. Vienna was even veel belangrijker.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Dezi knikte langzaam. Hoe een leugendetector precies in zijn werk ging wist ze niet, maar ze wist zeker dat hij niet zo maar zo’n apparaat uit zijn mouw kon toveren. ‘Nou, brand los.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

      "Een leugendetector -eigenlijk een polygraaf- wordt gebruikt om activiteit van het autonome zenuwstelsel te meten. Zegmaar de dingen die je lichaam lekker op automatische piloot doet en die je niet zelf onder controle hebt. Zoals je hartslag, bloeddruk, huidtemperatuur enzovoorts. Dat registreert zo'n ding door het op een strook papier om te zetten in een soort grafiek en nogmeer technische shit waar ik niet vanaf weet. Anyhow, waar ik naartoe wil met het verhaal is dit: leugens uit je duim zuigen gaat niet zomaar en er is vrijwel altijd een onbewuste reactie van je lichaam. Je hartslag schiet even omhoog, omdat je onbewust de angst hebt dat je ontmaskert wordt, of je bent blij dat het gelukt is en er soepel uitkomt, whatever. Zo'n polygraaf meet dat en voila, je weet of iemand liegt. Nu heb ik geen polygraaf, maar je kan iemands hartslag meten aan hun pols."
      Jester. Fucking. Madcap. Wattefuck ben je aan het doen?
      De stem was een vreemde mix tussen Onyx en Yrla, maar Jester was eigenlijk verrassend vastberaden. Hij wist dondersgoed wie hij hier voor zich had en hij wist ook dat het letterlijk een zaak van leven of dood kon zijn of ze aan zijn kant zou staan of niet. Als hij geen herhaling wilde van de aanval van vorige week, moest hij er koste wat het kost ervoor zorgen dat ze hem vertrouwde.
      Ook als dat betekende dat hij Dezi (Dézi!) lekker gezellig en dichtbij zijn polsslag zou laten voelen (met daarbij het beeld van haar lange, scherpe klauwen inderdaad helder op zijn netvlies, vriendelijk bedankt) om te bewijzen dat hij niet loog. Bovendien, hij was fucking Jester Madcap, oké? Als Dezi hem wel wat aan zou doen hoefde hij maar een paar woorden te zeggen en ze kon niets meer en daarna kon hij zelf de wonden weer dicht lullen.
      Niets om zich zorgen over te maken.
      Jester keek het meisje zo open mogelijk aan. "Dan weet je zeker dat ik je enkel de waarheid vertel." Hij blikte even naar Azumi op haar schouder (jup, klaar om all-killer-draak te transformeren, echt heel goed gepland dit, Jes) en er kroop weer een flauwe glimlach om zijn lippen. "Of ik ben een complete sociopaat, maar in dat geval ben je toch al fucked."
      Hij stak zijn arm uit.

[ bericht aangepast op 2 juli 2020 - 21:08 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Dezi had geen flauw idee of hij nú de waarheid sprak. Misschien dat dat bij gewone mensen zo werkte, maar wie zei dat het ook voor mensen als zij gold? Straks wekte hij alleen maar een vals gevoel van vertrouwen.
      ‘Waarom kun je het niet op die manier bij mij doen?’ vroeg ze. ‘In plaats van in mijn hoofd te wroeten?’
 

---

Every villain is a hero in his own mind.

      "Het is niet- Zo werkt-" Jester schudde zijn hoofd en liet het maar gaan. "Niet in me opgekomen? Normaal gesproken ben ik de paranoïde persoon, niet de ander." Oké, behalve toen met Fire, maar Vera kende ze ook niet dus dat ging ook niet werken als oplossen. "Nooit over moeten nadenken dat ik het anders kan doen, vandaar. Mijn gave gebruiken is haast een tweede natuur, weetje." Hij haalde zijn schouders op. "Maar dat kan ik best doen. Ook bij jou het via je polsslag controleren, als je dat liever hebt."

[ bericht aangepast op 2 juli 2020 - 21:20 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Nu stak Dezi haar hand uit. 'Ja. Dat heb ik liever.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

      "Oké," zei Jester. Hij schoof een stukje dichterbij zodat ze allebei nog redelijk ontspannen konden zitten. "Ik begin wel, dan kan jij daarna naar mijn verhaal luisteren. Én het controleren." Hij glimlachte opnieuw voorzichtig en pakte rustig haar hand vast en legde twee vingers tegen haar pols aan, tot hij haar hartslag kon voelen.
      "Vertel je de waarheid? Weet je echt niets meer van de afgelopen weken, of zelfs de afgelopen jaren dat je hier was?" vroeg hij haar toen. Het behoefde geen lang antwoord. De theorie zou ook al werken bij een simpele ja/nee vraag.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

"Wel..." begon ze ongemakkelijk. Ze ging iets beter op het bankje zitten. "Je weet van de brieven. Sinds die eerste brief begon het eigenlijk een beetje. Je had me toen al gewaarschuwd en ik vraag me nu af of ik toen niet gewoon beter had kunnen luisteren." Ze voelde schaamte over zich heen vallen. Had ze weer Fayr haar waarschuwingen genegeerd? Had ze gewoon weer niet geluisterd naar haar vriendin? Alsjeblieft... Liet haar niet weer zo verschrikkelijk dom zijn geweest dat ze Fayr weer genegeerd had. "We hebben een paar brieven uitgewisseld, maar sinds dat we erover hadden gesproken, wist ik niet zo goed meer wat ik over hem moest denken. Ik probeerde het te negeren, de brief, en te luisteren naar je waarschuwing. De date met Merrin was een prima afleiding. Er was zelfs even een moment dat ik dacht dat het anders uit zou pakken met Merrin. Fox moedigde ons zelfs aan te zoenen, dus ik dacht over hem heen te zijn. Misschien verder te kunnen met Merr. Al zal ik eerlijk zijn, ergens vond ik hem nog altijd interessant," begon ze voorzichtig.
      "Na het bal troffen we elkaar toevallig bij het meer. We spraken met elkaar en we bleken beiden door onze date in de steek gelaten. Ik door Merr en hij door -ik gok- Adam. Maar dat wist ik toen nog niet op dat moment. Fox vroeg me uit voor een date, en aangezien de ander nu uit beeld was - althans dat dacht ik - wilde ik de gok wel wagen." Vienna trok haar knieën op naar haar buik en sloeg haar armen eromheen. Ze legde haar hoofd erop, maar draaide haar hoofd zo dat ze Fayr aan kon kijken. "Onze eerste date was echt leuk. Het was gezellig, hij was lief. En voor ik het wist voelde ik de eerste kriebels." Die kriebels voelden nu heel ver weg, alsof ze ze zelf met een hamer verpletterd had, ze stuk voor stuk op de kop geslagen. "We gingen samen dat feest doen en een tweede date. Maar voor die tweede date er was, had hij blijkbaar ineens tussendoor een date met Adam. Adam had blijkbaar hem eerst verteld dat hij op meisjes viel en toen dat niet zo bleek te zijn, ging Fox ineens met hem daten. Ze hadden volgens mij een super romantische date, en blijkbaar ook gezoend." Ze nam even een diepe teug adem.
      "Weet je nog dat we Adam zo woest aantroffen?" Fayr knikte alleen en ergens was Vienna haar dankbaar dat ze gewoon luisterde zonder dat er al dingen tussendoor kwamen. Het was fijn. "Het verhaal ging dat Fox hem aangerand had. Dat bleek achteraf niet waar te zijn, maar blijkbaar was het toch iets verder gegaan dan zoenen." Een verdwaalde traan ontsnapte nog aan haar ooghoek, en woest veegde ze hem weg. "We hebben erover gepraat en ik probeerde aan mezelf te bewijzen dat het nog wel kon. Ik vond die jongen leuk, dat kon toch ook wel andersom? Maar blijkbaar was Adam er nog steeds op de achtergrond, ondanks het feit dat hij al bijna met Merrin een stel was. Ik wilde hem die kans geven, of misschien mezelf wel. En dus de tweede date..."
      Ze zuchtte. "Romeo had het al bijna voor ons verpest. Hij vertelde me dat Fox iemand was waar ik altijd op de tweede plek bleef staan, dat ik altijd in de schaduw van iemand anders zou staan. Ik wilde Romeo niet geloven, ik wilde niet bezig zijn met wat hij had gezegd." Heel even twijfelde ze of ze Fayr zou vertellen dat ze hem zojuist nog had gesproken, al was dat nu niet van toepassing en echt afdwalen van het verhaal. "Maar het bleef terugkomen."

[ bericht aangepast op 2 juli 2020 - 22:34 ]

---

It's never gonna happen, Guys.