[RPG • 0] Experium || 23 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

---

It's never gonna happen, Guys.

Hij keek Jester een beetje ongemakkelijk achterna. Ergens had Jester wel een punt. Ze konden Dezi ook niet zomaar vermoorden, dat maakte hen geen haar beter. Aan de andere kant begreep hij Adam juist weer heel goed, die blijkbaar toch angstiger was voor de terugkeer van Dezi dan hij verwacht had. Moest hij ook banger zijn dan dat hij nu was? Hij had een vaag idee dat er een gebrek aan angst bij hem aanwezig was. Hij wist het niet zo goed waarom hij niet zo bang was als Adam naast hem. Misschien omdat hij zijn hele leven al in een huis gewoond had, waar elke dag de kans was dat die dag je laatste was.
      Merrin stond op van zijn bed en liep naar zijn vriendje toe. Hij nam Adam in zijn armen en liet hem gewoon uithuilen. Hij zei niets, hield de jongen gewoon vast. Op het moment wist hij ook niet zo goed wat hij kon zeggen. Dus probeerde hij zijn vriendje maar te sussen met kussen in zijn haar en een knuffel. Hij gaf eerst de kans aan Adam om iets te zeggen. Maar als het stil zou blijven, dan zou hij vast wel wat kunnen verzinnen.

---

It's never gonna happen, Guys.

Adams tranen waren weer opgedroogd, wat vooral kwam doordat Merrin hem vasthield. Het was een vreemde ervaring dat hij er niet alleen voorstond. Vanaf het moment dat Dezi hem geteisterd had, had hij geloofd dat hij er helemaal alleen voorstond en het was even omschakelen. Met een zucht ging hij wat rechterop zitten en veegde zijn wangen droog. Het voelde zo dubbel. De laatste woorden van Jester leken nog door de kamer te spoken. Dat hij het allemaal ook niet wist. Dat begreep hij ook wel, maar toch voelde het alsof hij maar gewoon moest dealen met wat er gebeurd was – en wat er heel goed opnieuw zou kunnen gebeuren. Hij wierp een blik op zijn iNet en zag dat Onyx nog steeds zijn berichtje niet had gezien. Die zou straks ook wel niet bij de bespreking zijn, terwijl Adam juist wist dat hij aan zijn kant zou staan. Hij begon zich toch wel een beetje zorgen om de jongen te maken. Hij was dan wel vaker een dag weggebleven, maar het zat hem niet lekker.
      ‘Wat vind jij?’ vroeg Adam met neergeslagen ogen. ‘Moet ze maar gewoon weer hier komen wonen? Ik – ik weet niet of ik dat kan, Mer.’ Hij beet op zijn lip. ‘Dan… Dan wil ik liever ergens anders heen. Maar niet zonder jou.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fayr was nog nooit van haar leven zó bang geweest.
      De afgrond onder haar deed haar hart verkrampen in haar borst en Romeo's vingers knepen zo hard om haar keel dat ze haast niet meer kon ademen. Tranen liepen in stilte over haar wangen en ze had haar handen wanhopig om zijn arm geklemd. Ze durfde niet te zeggen dat hij haar pijn deed, dat hij voorzichtig moest doen anders brak hij misschien per ongeluk haar nek wel. Of- of expres. Met brandende ogen moest ze hem aan blijven kijken- ze kón niets anders dan recht in die duistere ogen staren.
      "O-oké," wist ze verstikt over haar lippen te krijgen. Nog een traan liep over haar wang naar beneden. "Ik h-help je wel. L-laat de anderen met r-rust." Haar benen trilden. Niemand wist waar ze was nu, behalve Vienna die ergens beneden was, maar van niets wist. Hoelang was ze al boven? Lang genoeg voor haar vriendin om zich zorgen te gaan maken? Omhoog te kijken? Oh god, als Romeo haar duwde kon Vi nooit op tijd zijn.
      "Jij wint," fluisterde ze schor. "S-stop nu. Ik- ik help je wel."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Ze liep net de gang in, toen Yrla door de deur heen kwam. Hij kwam zo pardoes op haar af, dat ze van schrik een stap achteruit zette en even met haar ogen moest knipperen. "Phone, weet jij waar Jester is?" vroeg hij abrupt. Fersephone moest even schakelen. Ze was gewoon van plan geweest in de woonkamer vast te gaan zitten voor de meeting, had niet een verwilderde Yrla verwacht. Met de draak van Dezi op zijn schouder. Dat beeld leek om een of andere reden ook niet helemaal te kloppen. "Die is gewoon boven. Hoe-"
      Een sidderende angst overviel haar. Hij was vaag en ver weg, maar ze voelde hem kriebelen in haar maag. Hij was duidelijk aanwezig, veel te duidelijk. "Fayr..." zei ze zachtjes. Er was iets aan de hand! Was ze in gevaar?! Een paniek overviel haar. Er was iets aan de hand met haar zus en het was goed fout. "Yr... Heb jij Fayr gezien? Ik moet haar vinden. Ze..." Fersephone maakte haar zin niet eens af en rende al naar de deur, maar voor ze erdoorheen kon verdwijnen voelde ze al de hand van Yrla op haar schouder. "Wacht. Fersephone, wat is er aan de hand?"
      Voor een moment aarzelde Fersephone. Moest ze dit zeggen? "Er is iets aan de hand met Fayr, ik kan het voelen." Yrla reageerde sneller dan ze verwacht had. Voor ze het wist had ze Azumi op haar schouder zitten en schoof Yrla iets in haar handen. "Hou Jester in de gaten, Azumi waarschuwde dat hij wel eens in gevaar kan zijn. Ik zorg wel voor Fayr." Ze greep zijn hand voor hij uit de deur kon verdwijnen. Maar voor ze iets kon zeggen, sprak Yrla al voor haar.
      "Vertrouw me, Fersephone. Ik ben met tien minuten het terrein rond, ik heb haar zo gevonden." Met enige aarzeling liet ze hem los. Het voelde vreemd om Yrla voor haar te laten rennen, om hem haar taak toe te vertrouwen van het vinden van haar zus. Yrla wees even naar het draakje op haar schouder, die heel scherp haar nagels in haar schouders had geboord. De pijn voelde ze nauwelijks, doordat Fayr haar angst haar eigen paniek aanvulde. "En als je slim bent, geef je Azumi iets van Fayr en laat je haar ook zoeken." Yrla keek even streng naar het draakje. "Lief zijn," zei hij streng tegen haar, voor hij met een flits verdween.

[ bericht aangepast op 9 juli 2020 - 10:38 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Het voelde dubbel. Aan de ene kant was het onwijs fijn om wat te kunnen doen, om te kunnen helpen, om de anderen ervan te overtuigen dat ze meer was dan Dezi’s aanhangsel en dat ze een eigen persoonlijkheid had. Tegelijkertijd boezemde het haar angst in. De meeste Panthers geloofden wel dat ze hen tot in een bepaalde mate begreep, want ze reageerde vaak genoeg op dingen die ze zeiden of deden. Maar wat als ze erachter kwamen dat ze écht een intelligent wezen was, die alles begreep wat er om haar heen gebeurde? Wat als ze tegen Dezi zeiden dat dat vroeger niet zo was geweest – zouden de onderzoekers zich dan op haar storten? Zouden ze haar menselijke bewustzijn dan verdringen, vernietigen? Zodat ze echt een beest werd? Ze besloot niet te veel initiatief te nemen. Als Fersephone haar inderdaad een kledingstuk van Fayr gaf, zou ze haar opsporen, anders kwam ze pas in actie als het duidelijk werd dat het écht een kwestie van leven of dood was. En Fersephone kennende, zag die er geen heil in om haar hulp aan te nemen. Als iemand van mening was dat ze gewoon een stompzinnig beest was, dan was zij het wel.

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Vienna!" Ze slaakte een gil toen ze opeens iemand haar naam hoorde noemen. Yrla was vanuit het niets voor haar neus verschenen, iets wat hij wel vaker deed. Maar dit keer was het anders, hij liet haar nog erger schrikken dan normaal. "Waar is Fayr?" Vienna keek even met opgetrokken wenkbrauw naar de jongen voor haar, die haar met grote ogen aankeek. Hij maakte zich duidelijk zorgen. "Ze is boven," ze ze zachtjes, terwijl ze naar het dak wees. Iets in Yrla zijn blik bezorgde haar de kriebels. Er was iets niet goed... En alleen dat idee bracht haar in beweging.
      Haastig liep Vienna de hoek om en rende naar de wiebelige trap die leidde naar het dak waar Fayr was verdwenen. Yrla volgde in haar voetsporen. Vienna rende zo haastig het gammele trapje op dat ze niet goed genoeg keek waar ze liep. Ze stapte opeens in het luchtledige, niet gezien dat er een traptree miste. Het was dat Yrla haar opving, anders was ze een stuk naar beneden gevallen. "Voorzichtig," hoorde ze zijn stem vlak achter haar. Een kriebel schoot door haar maag heen bij het horen van zijn stem zo vlak bij haar oren, maar het meisje gaf de schuld aan de sidderende angst die opeens door haar heenging. Ze had haar blik naar beneden gericht en de grond leek haar van de verte aan te staren. Het was dat Yrla haar vooruit duwde dat ze weer durfde te lopen. Ze moest gewoon niet aan de hoogte denken, ze moest gewoon aan Fayr denken. Fayr had haar nodig .
      Bovenaan de trap gekomen vond ze Fayr in de armen van Romeo, iets wat ze ontzettend vreemd vond. Fayr was naar boven gegaan om het uit te maken, maar hier stond Romeo gewoon met zijn armen om haar heen. Dit leek in de verte niet op uitmaken. "Fayr, gaat alles goed?" vroeg ze wantrouwend. Romeo liet het bleke meisje los en keek haar met een kleine glimlach aan. "Ze gleed uit, waardoor ze bijna van de dakrand viel. Ik kon haar net op tijd grijpen." Dat zou verklaren waarom Fayr er zo bleek uit zag, waarom Yrla bezorgd naast haar stond. Al vroeg ze zich opeens af hoe Yrla het wist. En toch, ze wierp even een blik op Yrla die net zo wantrouwend als haar keek. Hij loog Iets binnenin haar vertelde dat hij loog. Waarom wist ze niet zo goed, maar ze was er heilig van overtuigd. "Ik vroeg niets aan jou," antwoordde ze bot terug. "Fayr?"

[ bericht aangepast op 9 juli 2020 - 14:12 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

- later-

[ bericht aangepast op 9 juli 2020 - 14:29 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

      Ze voelde Romeo's grip iets verstrakken, een stille waarschuwing om nu niet haar woord te breken. Fayrs onderlip trilde, maar de bedreigingen van Romeo speelde nog luid en duidelijk door haar hoofd en ze knikte alleen. "Het- het gaat wel," bracht ze zachtjes uit. Heel even ving ze de bezorgde blik van haar beste vriendin en Fayr sloeg haar ogen angstig meteen weer neer, bang dat ze zou breken als ze Vienna aan bleef kijken. De armen van Romeo voelden verstikkend en ze wilde niets liever dan dat hij haar los zou laten en ze naar de veiligheid van Vienna toe kon vluchten.
      Maar dat ging niet. Dan had ze haar woord gebroken en zou Romeo... Er liep een stille traan over haar wang en ze zei verder niks meer. Romeo had al een verklaring gegeven voor het feit dat ze er zo aan toe was. Die verzon vast ook weer wat om de twee Panthers weer weg te sturen. Fayr kon zelf niet vragen of ze bleven, want dat zou Romeo vast al zien als het breken van haar woord.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Hij had Vienna al aan voelen komen, door de angst die opeens heel hevig was geworden. Haar gevoelens waren naar de achtergrond verdwenen door Fayr haar angst. Maar nu was ze er duidelijk. Net op tijd had hij zijn armen om Fayr heen kunnen gooien, haar tegen zich aan kunnen trekken in plaats van de dreigende houding waarin ze eerst stonden. Hopelijk leken ze nu gewoon een lief stelletje.
      Vienna leek nogal argwanend, wat waarschijnlijk terecht was. Fayr was hier gekomen om het uit te maken en nu stonden ze gearmd om elkaar heen. Hij liet Fayr los en streek met zijn hand langs haar wang. Hij schonk even een glimlach naar het meisje om datzelfde te doen naar haar vriendin. Hij moest iets aan deze gevoelens doen, en wel nu. Het punt was, als Vienna alleen geweest was, was het een eitje geweest. En een extra dreiging aan het adres van Fayr. Maar die stomme idioot van een Yrla stond er ook nog naast. Hij mocht dan wel voor hen werken, maar hij was uiterst beschermend over Vienna. Als Romeo nu iets zou flikken en betrapt werd, had hij grote problemen.
      "Fayr, we gaan. We hebben een belangrijke meeting in ons house over Dezi." Yrla was naar voren gestapt en in zijn woorden klonk het gebod waar geen nee tegen gezegd kon worden. Dezi... die naam stond hem ergens van bij. Was dat niet dat wicht dat de Panthers had aangevallen? Het was belangrijk in ieder geval, dat wist hij naar voren te halen. Romeo had Fayr iets langer bij hem willen houden, iets langer willen kneden, maar had vaag het idee dat beide Panthers tegenover hem niet van plan waren Fayr bij hem achter te laten. Hij zette het later wel goed met Vienna en sprak Fayr nog wel over wat ze moest doen.
      Hij drukte een kus op haar wang. "Ga maar lieverd. Misschien is het ook beter als je even met beide voeten weer op de grond staat. Ik spreek je morgen wel weer, dan maken we ons gesprek af, oke?" Hij streek een traan van de wang van het meisje af en legde toen zijn lippen vlak naast haar oor. "Ik kan meteen voelen als iemand anders over me denkt. Denk daaraan voor je Vienna iets verteld," zei hij zo zachtjes mogelijk. Hij drukte nog een kus op haar wang en liet het meisje toen los. Dit was het kantelpunt. Erop of eronder met zijn plannen. Hij hoopte maar dat hij Fayr genoeg bewerkt had. Het was de reden dat hij haar angst niet weghaalde op het moment, ze moest met recht bang voor hem zijn.

---

It's never gonna happen, Guys.

Ze huiverde toen hij met zijn lippen langs haar wang streek en de tranen sprongen haar meteen weer in de ogen. Fayr zei niets en knikte alleen maar bij alles wat hij zei. De helft hoorde ze niet eens meer. Ze wilde hier weg, zo graag weg. Fayr kon Yrla wel de hemel in prijzen toen hij zei dat ze ergens anders moest zijn, ergens waar Romeo niet bij hoorde en wat betekende dat hij haar los zou laten. En dat deed hij, met nog een laatste kus die haar vervulde van zoveel afschuw dat het fysiek moeite kostte om hem niet meteen weer met haar mouw van haar wang af te vegen.
      Trillerig stapte ze bij de Rhino vandaan, richting de twee Panthers die verderop stonden. Ieder moment verwachtte ze nog dat hij haar terug zou roepen, of weer zo bij haar keel zou grijpen. Ze kon zijn vingers nog op haar huid voelen. Het deed pijn als ze slikte. Voor Vienna uit ging ze van het wiebelige trappetje af. Ze móest een manier vinden om iemand te waarschuwen, maar hoe?
      Roest van het metaal sneed in haar vingers. Vroeger of later kwam dit ding nog eens naar bene-
      Fersephone.
      De gedachte kwam in haar op als een lampje dat plotseling aangezet werd. Met alles wat ze nog in zich had, verzamelde ze de energie van haar gave onder haar vingers en stuurde die vastberaden het gammele trapje in. Romeo had haar immers net boven het luchtledige laten bungelen. Vervolgens zo'n gammel trapje moeten afdalen was doodeng. Dus het was heel logisch dat ze haar gave zou gebruiken om het ding te repareren, dan kon ze tenminste met een enigszins normale hartslag naar beneden. Het feit dat het metaal was en daarom heel veel moeilijker dan de rest wist Romeo toch niet. Er was een kansje dat Phone het zou merken, en dan...
      .... dan kwam Romeo erachter dat Fayr toch geprobeerd had om iemand te waarschuwen en ging iedereen door haar schuld dood.
      Maar wat moest ze anders? Doen wat hij wilde? Dat voelde ergens nog gevaarlijker dan het vertellen en- en-
      Fayr wist het niet meer.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Ze wist absoluut niet wat ze met het beest aanmoest, had ze nooit geweten ook. Het was Dezi haar huisdier, Phone was er altijd ver uit de buurt gebleven. Zij en dieren gingen om een of andere reden nooit samen. Ze was te hardhandig. Of dan had ze weer eens per ongeluk een van hun tere botjes gebroken, waarna ze als een malle begonnen te piepen of schreeuwen. Nee, niet haar ding. Ze twijfelde of ze Azumi wilde inzetten. Het voelde als een soort verraad, het hulpmiddel van Dezi gebruiken om Fayr te vinden. Ze maakte zich verschrikkelijk veel zorgen om haar zus, maar ze wist niet of ze zo ver wilde gaan. Het dier bleef in ieder geval rustig op haar schouder zitten. Dan hoefde ze het in ieder geval niet aan te raken.
      Fersephone keek naar het pakketje wat Yrla in haar handen had gedrukt. Een mes, en een bloes van Jester. Had hij gedacht dat Jester in gevaar was? Hoe moeilijk ze het ook vond, ze draaide zich om naar de trap en probeerde ze Yrla op zijn woord te vertrouwen. Mokkend liep ze naar boven, met Azumi nog altijd op haar schouder. Ze klopte niet eens op de deur, die nog half open stond, maar waggelde gewoon naar binnen.
      "Kijk eens wat de draak binnenbracht," zei ze bot. Ze gooide het pakketje naar Jester toe en plofte tegenover hem op het bed van Onyx neer. Het feit dat ze zich liet vallen, liet het draakje krijsend opstijgen. Maar Fersephone was alleen opgelucht dat ze van haar af was.

---

It's never gonna happen, Guys.

Hij schrok zich kapot toen naast hem een mes op het bed landde in een wirwar van groene stof. In een reflex schoot hij een stukje opzij en keek geschokt op naar het blonde meisje dat het scherpe ding naar hem toegegooid had. "Wattefuck, Phone?" Jester keek fronsend heen en weer tussen het meisje, Azumi (waar was Dezi dan?) en het bundeltje dat nu naast hem lag. Na een tweede keer beter kijken kwam hij erachter dat het zijn bloes was van gisteren. Die Onyx gescheurd had.
      Smaug snoof en herinnerde hem er nogmaals eens aan hoe belachelijk het was dat hij zijn kamergenoot om hulp gevraagd had.
      "Wat is dit, een verkapte doodsbedreiging ofzo? Wat moet Azumi met mijn bloes en een fucking mes?"

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Een waarschuwing, ei.
      Maar dat hoorde hij natuurlijk niet. Man, wat was dit frustrerend. Ze kon het met gebaren proberen uit te leggen, maar Fersephone én Jester die stonden toe te kijken terwijl ze ook al een tipje van haar acteerkunsten aan Yrla had laten zien, leek haar een tikkeltje overdreven. In dat tempo wist iedereen binnen een week dat ze slimmer was dan de gemiddelde mens. Dat was de bedoeling niet. En dus staarde ze Jester maar gewoon aan. Misschien dat het kwartje toch viel.

---

Every villain is a hero in his own mind.

      En nu zat de draak hem nog creepy aan te staren ook. "Jeez, ik doe mijn best voor Dezi, oké?" Had nu iedereen kritiek op hem? Fucking hell, straks ging hij nog voor het echie opzoek naar Dezi's gezelschap, die wist nog te weinig van alle shit die had plaatsgevonden om hem het kwalijk te kunnen nemen dat er dingen buiten zijn macht om fout af liepen.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Ai, dit was gevaarlijk terrein. En hij wist niet zo goed wat hij moest zeggen. "Nee," zei hij zachtjes. "Al is het alleen om het feit wat ze jouw geflikt hebt. Ik snap dat je niet onder een dak met haar wilt wonen." Hij aarzelde. "Maar Jester zei toch ook iets over de Lions. Als zij het echt niet erg vinden, dan moet ze maar daarheen. En misschien Azumi hier ergens in de kamers opsluiten of zoiets," zei hij zachtjes. Hij hoopte dat Adam niet te boos zou worden op wat hij dacht. "Als ze misschien ver uit elkaar slapen, dan kan ze in ieder geval niet in een draak veranderen," zei hij met een kleine glimlach.
      Hij drukte een kus op Adam zijn voorhoofd. "Ik weet niet of het mogelijk is om haar van school te sturen. Ik zou niet eens weten hoe. Ze is nu eenmaal terug. En dat spijt me voor je, Adam." Hij nam het gezicht van zijn vriendje in zijn handen. "Ik weet dat je bang bent. Maar ik zal alles doen om je te beschermen. Jester zegt wel dat we onszelf kunnen beschermen, maar als dat niet zo voor je voelt, dan moeten we daaraan iets gaan doen." Er kwam een kleine glimlach op zijn gezicht te liggen. "Dus wat als we gaan oefenen met je gave? Dat als het echt gevaarlijk wordt, dat je dan weg kan flitsen als het nodig is. Dan kun je jezelf beschermen."


Dit topic is gesloten omdat het maximum van 300 berichten is bereikt

---

It's never gonna happen, Guys.