[RPG • 0] Experium || 23 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

---

It's never gonna happen, Guys.

"Of ze is dankzij Zebediahs invloed terug." Dat was nog een veel enger idee dan wat Fire opperde. Want dat zou kunnen betekenen dat ze terug was om weer achter Adam aan te gaan. Misschien moest ze de komende dagen de jongen maar een beetje in de gaten houden. Ze hoopte eigenlijk dat Fire gelijk had en de school het gedaan had. Maar het idee dat Dezi haar geheugen gewist was, ze wist niet of het er veel beter op maakte. Het bleef voelen alsof ze haar vriendin kwijt was. En opnieuw begonnen de tranen te rollen. Ze kon ze niet tegenhouden, en ze wist niet waarom ze zich zo opende met Fire erbij. De vorige keer was het Yrla, nu Fire. Ze voelde zich er zwak door.
      Maar aan de andere kant was er tegelijk weer die behoefte. De behoefte om tegen iemand aan te kruipen, om te voelen dat ze niet alleen was. Als een klein kind tegen iemand op te rollen en te huilen. Wie weet deed ze dat vroeger ook wel. Maar ze wist niet of ze dat bij Fire kon maken. Hun vriendschap was nog zo pril. En hij leek niet de persoon te zijn van lichamelijk contact, daar moest ze toch echt voor naar haar zus. Ze begreep zichzelf niet. Ze begreep het niet, het gevoel dat ze de nabijheid van iemand anders wilde zoeken. Ze had jaren niemand nodig gehad, genoeg gehad aan Dezi en Dezi was ook echt geen knuffelaar. Waarom dit nu dan was ontstaan, ze begreep het echt niet. Toch, om gewoon te voelen dat ze niet alleen was, ging ze op zoek naar de hand van Fire en verstrengelde haar vingers met de zijne. Het voelde goed, goed om te weten dat ze echt niet alleen was.

[ bericht aangepast op 28 juni 2020 - 9:49 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Adam liet zich maar al te graag kussen.
      ‘Nou, hier wil ik dan nog wel mee helpen,’ grinnikte hij en hij trok zijn shirt over zijn hoofd. ‘Maar daar blijft het ook bij hoor.’ Hij stak zijn tong uit en kroop wat dichter naar zijn vriendje toe. Opeens begon zijn hart zwaarder te slaan. Hij voelde het verlangen om dicht tegen Merrin aan te kruipen, om zijn borst en buik tegen die van hem te voelen – en tegelijkertijd was het alsof de herinneringen aan Dezi dichter bij hem waren dan de vorige dagen, omdat hij haar net nog had gezien.
      Er flitsten beelden langs, van haar scherpe nagels die over zijn borst krasten, haar giftige fluisteringen waarbij ze vertelde dat ze hem zo mooi vond.
      Met een zucht liet hij zich op zijn rug zakken en staarde naar het plafond. Ze hadden elkaar nauwelijks aangeraakt of dit begon al. Vannacht… vannacht was het precies een week geleden dat het gebeurd was. Als om dat te bevestigen, was ze juist vandaag teruggekomen. Het voelde alsof hij nooit van haar af zou komen. Niet in zijn herinneringen – maar ook niet in het heden.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fire wreef met zijn duim langs die van haar. Hij had op het punt gestaan om toch maar een arm om haar heen te slaan, al merkte hij dat hij te lang getwijfeld had toen ze zijn hand vastpakte. Door Fox was hij nog wel enigszins gewend om mensen een knuffel te geven, maar iemands hand vasthouden… Tuuli was de enige met wie hij dat had gedaan en dat gaf hem het gevoel dat er tussen Fersephone en hem ook iets gaande was wat meer was dan een vriendschap alleen.
      ‘Als dat zo is, moeten we haar ondervragen. Jester kan haar dwingen de waarheid te vertellen.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij merkte aan de houding van Adam dat er iets veranderd was. Hij wist niet wat precies, maar hij kon merken dat hij het op het moment niet fijn vond. Merrin had voor willen stellen dat hij wel kon helpen bij de rest, al was hij waarschijnlijk niet verder gegaan dat zijn broek. Het was ergens nog altijd spannend dit soort dingen te doen met Adam en hij wist niet zo goed wat hij moest doen en hoe. Maar de houding van Adam had alles al in de soep geholpen, voor hij begonnen was. Niet dat hij het erg vond, hij had het idee dat Adam hele andere dingen aan zijn hoofd had. Merrin bleef bewust op een klein afstandje van Adam liggen. Hij legde zijn hand op Adam zijn buik en streelde zachtjes de bovenkant van zijn borst, niet perse omdat hij iets wilde, maar gewoon rustgevend. "Wil je delen waar je aan denkt? Of liever niet?" vroeg hij met een kleine glimlach.

---

It's never gonna happen, Guys.

"Misschien," zuchtte ze. Ze wist niet zo goed wat ze anders moest zeggen. Ze veegde haar tranen af met haar andere hand en draaide haar hoofd opzij om naar Fire te kunnen kijken. Ze betrapte zichzelf erop dat ze hem wel knap vond, net als ze toen gekscherend had gezegd tegen de dames op het feestje van Merrin. Hij was overduidelijk ouder dan alle jeugdige koppies in haar eigen afdeling. Voor hun blonde haar konden ze nog bijna een wedstrijd doen wie er het langste haar had. Maar het leukste aan hem vond ze de uitdrukking op zijn gezicht. Nu keek hij lichtelijk ernstig, waardoor de hoeken in zijn gezicht beter zichtbaar werden. Maar het leukste aan hem vond ze zijn glimlach, de grijns op zijn gezicht die ze had zien staan toen net in de kano.
      Alsof hij haar voelde staren, keek hij juist op dat moment terug. Ze glimlachte even naar hem, voelde zichzelf helemaal opwarmen van binnen, voelde de vlinders door haar buik razen. Verdomme, Fersephone. Je hebt het echt goed te pakken. Ze wist niet zo goed of ze er blij mee moest zijn of niet. Al wist ze zeker dat als er iets zou gebeuren ze het in ieder geval beter zou treffen dan dat Fayr had gedaan.

---

It's never gonna happen, Guys.

Adam antwoordde niet meteen. In plaats daarvan sloot hij zijn ogen en concentreerde zich op de vingers die zachtjes zijn borst streelden. Op de een of andere manier moest hij de nare herinneringen door fijne aanrakingen vervangen. Nieuwe herinneringen maken, zodat hij daaraan terugdacht als Merrin hem vanaf nu aanraakte. Maar hoe deed je zoiets zonder dat het door elkaar heen zou gaan lopen, net zoals dinsdag bij Fox was gebeurd?
      Hij draaide zijn hoofd opzij en keek Merrin aan. Zoals altijd was hij rustig en geduldig. Hij hief een hand en streelde zijn kaaklijn, zijn gladde kin, zijn zachte lippen.
      ‘Ik wilde dicht tegen je aan komen liggen,’ zei hij toen aarzelend. ‘Maar nu Dezi terug is, lijkt het alsof de herinneringen veel dichterbij zijn en ik… ik ben bang dat ze mentaal altijd een soort macht over me zal hebben. Juist op de momenten die zo… privé zijn. Die van ons samen zouden moeten zijn.’ Hij sloeg zijn ogen neer.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fire glimlachte terug. Er hing een spanning tussen hen in die hem een beetje nerveus maakte. Het was niet per se vervelend – zeker niet als alternatieve onderwerpen Dezi en Zebediah waren – maar hij wist er ook niet zo goed raad mee.
      ‘Misschien moeten we zo maar eens teruggaan. Ik wil eigenlijk Jester nog even spreken, al reageert hij niet op mijn berichtje.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Hij confronteerde Fox met zijn gedrag, die het gedrag weer op ons afschoof. Fox ontkende alles. Er was niets gebeurd, niets aan het handje." Romeo zuchtte even en Vienna voelde de kriebels over haar rug trekken. Zijn woorden echoden door haar hoofd heen. "En daarnaast was hij jaloers. In plaats van dat hij bekende dat hij zelf verkeerd zat, beweerde hij tegen Zebediah dat hij verkeerd zat. Zeb moest zijn vriendschap met mij opgeven, omdat hij me niet vertrouwde. Zeb was zogenaamd ineens de dingen aan het doen, waarvan Zebediah Fox van beschuldigde." Vienna luisterde met klapperende oren naar het verhaal. Het feit dat Romeo eigenlijk niet te vertrouwen was volgens Fox en Fire, was ze voor even vergeten. Ze hoorde met grote ogen het verhaal van Romeo aan, wat zo vlekkeloos op dat van Thor leek. Zij die Thor beschuldigde van flirten met anderen of vreemdgaan zelfs, maar dat dat altijd terug kwam in haar eigen gezicht. Zij zat altijd fout, zij mocht niet met Yrla praten. Had ze dan echt een tweede Thor ontweken? Was Fox dan echt zo anders dan dat ze hem had ingeschat van tevoren? Wat zei dat dan over Romeo? Ze keek even naar de jongen naast haar, die haar met een kleine glimlach aankeek. Hij leek zo oprecht, de blik op zijn gezicht ernstig. "En de rest van het verhaal ken je vast. Ik geloof best dat Fayr het je verteld heeft."
      Ze knikte. En toch stak er iets, iets klopte nog niet. "Ze vertelde dat Fox zo jaloers was geworden dat hij in een beer veranderde en je aanviel." Zou Thor ook Yrla hebben aangevallen? Dat was iets wat Yrla haar dan nooit verteld had. Al hoefde ze zich om Yrla geen zorgen te maken, die was veel te snel voor Thor... En toch, iets in het verhaal stak haar. Het maakte haar benauwd, bracht een paniek in haar naar boven die ze lang niet gevoeld had. Ze had het goed gedaan toch? Om Fox weg te duwen, om nog meer leed te voorkomen? Ze zou haarzelf weer te kort gedaan hebben. Maar misschien verdiende ze ook niet beter dan dat.
      Ze schudde haar hoofd. Nee! Nee. Yrla zei altijd dat zij het ook verdiende, om iemand te hebben die echt lief voor haar was. Die zou laten zien dat zij de enige was. En Fox was gewoon niet die persoon. Ze keek naar de zwartharige jongen naast haar, zich opeens herinnerend dat Romeo niet te vertrouwen was, dat hij vrienden was met Zebediah. Maar tegelijkertijd hoorde ze juist van hem dit verhaal dat Fox niet te vertrouwen was. En ze wist niet meer wat ze nu moest geloven. "Fox zegt echter dat Zeb hem in een beer heeft laten veranderen, en hem op zijn huisgenoten heeft afgestuurd," zei ze scherp. Ze was benieuwd naar zijn antwoord. Romeo toonde echter een klein glimlachje. "Hij is zelf in die beer veranderd, Vienna. Ik probeerde hem te kalmeren met mijn gave, maar dat pakte verkeerd uit. Het maakte hem nog woester, liet hem nog sneller op me afkomen. Zebediah moest wel ingrijpen, beval hem weg te gaan met zijn gave. Zonder Zebediah was ik hier misschien niet geweest." Zijn woorden werden steeds zachter. Op zijn gezicht kon ze niets aflezen van een leugen of een droom, ze zag alleen een gekwetste jongen. Vienna had de neiging een hand op zijn schouder te leggen, daar weerhield ze zichzelf net van. Ze wilde niet dat hij al haar gevoelens op het moment zou voelen. Want ze wist niet wat ze over hem moest denken. Zijn antwoord was rap geweest. Hij had er geen tijd voor genomen om het te verzinnen, als hij dit al verzon. "Fox is echt zelf teruggegaan naar het house. Hij is de enige die verantwoordelijk is voor de doden bij de Lions. Maar het is makkelijk he, de schuld afschuiven op iemand anders. Ik denk dat het de enige manier voor hemzelf is om ermee om te kunnen gaan. En natuurlijk gelooft iedereen hem, want ik zal niet ontkennen dat Zebediah en ik ook zeker geen lieverdjes zijn geweest."
      Hij keek haar met een waterige glimlach aan. "Dat is wat ik ook zo fijn vind aan Fayr. Ze is de eerste die me niet veroordeeld op de fouten die ik gemaakt heb."

---

It's never gonna happen, Guys.

Hij had al zoiets verwacht, dat hij nu terug zou denken aan Dezi. "Adam," zei hij zachtjes. Hij streek even een paar lokken van Adam zijn voorhoofd af. "Het is pas een week geleden en dan heb je haar vandaag ook nog eens weer gezien... Natuurlijk zijn die herinneringen er nog." Hij bevochtigde even zijn lippen, op zoek naar de goede woorden. "Maar je hoeft echt niet bang te zijn dat ze altijd tussen ons in blijft staan. Dat geloof ik niet," zei hij met een glimlach. Merrin probeerde Adam zijn blik te vangen. "Ja, nu is ze er nog. En misschien komt ze nog wel vaker terug. Maar ik weet zeker dat onze liefde voor elkaar sterk genoeg is om daar overheen te komen. En al moet ik vier jaar wachten voor je met mij die stap aandurft, dat is dan maar zo. Ik hou van je, Adam. Dus ik wacht geduldig tot je er klaar voor bent. En op een dag zal zij niet meer dan een herinnering zijn, en ben ik er nog altijd voor jou."

---

It's never gonna happen, Guys.

"Ik blijf nog even hier denk ik. Ik heb nog geen zin in een confrontatie met Dezi." Fire naast haar stond al op en haar hand voelde opeens leeg aan, toen hij hem losliet. Ze keek op naar zijn lange lichaam. Hij was echt een reus zo! "En als ik jou was, zou ik iets leukers opzoeken dan Jester. Meneer is absoluut niet te genieten vandaag." Ze ging voor heel even overeind zitten. Fersephone trok haar tas tevoorschijn en legde hem neer op de plek waar eerst haar hoofd had gelegen. Ze vormde hem zo dat ze uiteindelijk een stuk comfortabeler lag. Ze keek nog een keer op omhoog en glimlachte naar hem. "Oh, en bedankt voor de leuke middag!" Ze trok haar zonnebril uit haar tas, draaide zich om en legde haar hoofd op haar tas. Ze was er nog niet achter gekomen of het nu een date was geweest of niet. Ze kon het nog vragen, maar ze was bang teleurgesteld te worden. Deze middag was zo fijn geweest met Fire.
      "Kom je maandag weer mee kickboksen?" Zo, ze had hem in ieder geval weer gevraagd voor de volgende keer. Dan kon ze nog wel uitzoeken of Fire hetzelfde over haar dacht al zij over hem. Al moest ze hem waarschijnlijk daar meer tijd voor geven, haar eigen gevoelens waren haar namelijk ook al zo overvallen...

---

It's never gonna happen, Guys.

Wat een lieverd was het toch. Hij verstrengelde zijn vingers met die van zijn vriendje, die nog steeds op zijn borst lagen.
      ‘Ik weet wel dat je het niet erg vindt om te wachten,’ zei hij met een glimlach. ‘Maar hoe weet ik wanneer ik klaar ben? Ergens denk ik dat het goed is om juist wel kleine stapjes verder te gaan. Zodat de herinneringen aan haar worden overschreven, als het ware. Maar tegelijkertijd ben ik juist bang dat ze dan… samenvloeien. Dat de slechte de goede besmetten, zeg maar.’ Hij zuchtte zachtjes. ‘Jester zei gisteren tegen Tony dat hij het uit zijn geheugen wil wissen. Wat Onyx en hij bij hem hebben gedaan. Ik dacht… misschien kan hij dat ook voor mij doen. Al weet ik niet zeker of dat werkt. Straks krijg ik tóch die herinnering weer terug en herbeleef ik het écht helemaal opnieuw.’
      Maar misschien werkte het wel was hij er daarna wel helemaal van af. Dan hoefde hij zich de rest van de schooljaren niet onveilig te voelen…

---

Every villain is a hero in his own mind.

Dat Jester slechtgehumeurd was, was niet echt een verrassing. Dat zou hij zelf ook zijn. Maar misschien deed het hem ergens wel goed om iemand te kunnen helpen en zorgde dat juist weer voor een positieve ervaring vandaag.
      ‘Bedankt voor de waarschuwing,’ zei hij met een flauwe glimlach. ‘En maandag weer kickboksen is prima. Leuk.’
      Leuk.
      Gewóón leuk, hield hij zich voor. Gewoon iets wat twee vrienden deden. Net zoals kanoën vandaag.
      Voordat ze doorkreeg dat hij veel te moeilijk dacht over zo’n simpel voorstel, zei hij haar gedag en liep naar zijn campus.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Merrin verstrengelde zijn vingers met die van Adam. "Ik weet alleen dat je niet bang hoeft te zijn. Ik weet zeker dat de goede herinneringen winnen." Merrin glimlachte naar Adam. "Dat hebben die van mij ook gedaan uiteindelijk, de slechte zijn er nog wel. Maar ik heb er zoveel voor terug gekregen. Mijn zus, een kans op vrienden, op een manier om mijn gave te ontwikkelen. Jouw heb ik gekregen, en jouw liefde. En ik weet gewoon dat wat wij nu samen hebben dat dat mij sterker maakt." Hij drukte een kus op het voorhoofd van Adam. "Ik weet dat de herinneringen nu nog heel zwaar voelen, en dat ze ontzettend veel pijn doen. Maar dat wordt echt minder met de tijd. Misschien als ik je kan laten zien dat je wel op andere mensen kan laten vertrouwen? Dat we er samen doorheen gaan? Als je me nodig hebt, dan kom je maar gewoon een knuffel halen." Merrin zuchtte, maar hij glimlachte wel naar Adam. Hij aarzelde over het volgende stukje.
      "Ik kan niet zonder je. Dus mocht je echt aan Jester willen vragen om je herinnering te verwijderen, dan sta ik achter je. Maar wil je dan er alsjeblieft alleen die nacht verwijderen? Ik weet dat Yrla je pijn heeft gedaan ook, maar ik ben bang je kwijt te raken als je alles weghaalt." Hij keek even naar beneden. "Misschien is het egoïstisch van me om dat te vragen, maar ik wil gewoon niet zonder je," zei hij zachtjes. "En ik ben bang dat als je alle herinneringen weg haalt, er iets veranderd tussen ons."

[ bericht aangepast op 28 juni 2020 - 18:11 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Adam was blij dat zijn vriend zo optimistisch was en zo veel vertrouwen erin had. Samen kwamen ze er inderdaad wel uit. Hij legde zijn hoofd op Merrins schouder, maakte met zijn wijsvinger krullerige figuren op zijn buik en glimlachte flauwtjes toen het af en toe onbedoeld bleek te kietelen.
      ‘Ik wil dat hij alleen de herinnering aan zaterdagnacht weghaalt. En aan de bedreigingen de volgende ochtend. Verder niet. Dat hij me er gewoon overtuigd dat ik die avond naar mijn eigen bed ben gegaan en doodop was.’
      Yrla’s woorden waren naar geweest, maar ze verdwenen steeds een beetje verder naar de achtergrond. Bovendien kon hij daar nog wel een lering uit trekken – hij moest niet zo goedgelovig zijn en als hij ooit ergens tegenaan liep het niet zelf willen oplossen maar Merrin erbij betrekken.
      Maar die nacht met Dezi, daar was helemaal niets goeds uit voortgekomen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij had haar voor zich gewonnen, en dat bracht opwinding in hem naar boven. Hij wilde haar zo graag aanraken op het moment, hij wilde zo graag haar gevoelens voelen. Ze ruiken, ze beleven. Maar ze stond te ver weg, en op dat stuk van vertrouwen was hij nog lang niet. Hij moest moeite doen zich in te houden, en haar niet hier te bespringen op zoek naar enig gevoel. Waarom hij het zo graag wilde, was een vraag voor hem. "Je houdt echt van Fayr of niet?" vroeg het meisje ineens. Een beetje verbaasd door de vraag keek hij haar kant op. Waar kwam dat vandaan? Het antwoord op de vraag was simpel. "Ja natuurlijk," zei hij met een glimlach. "Waarom vraag je dat? Krijg ik nu mijn overhoor of ik wel goed genoeg ben?" vroeg hij met een grijns. Het bezorgde een klein lachje op Vienna haar gezicht. Het was dat hij goed was in emoties lezen, anders had hij het trekje van haar mondhoek gemist.
      "Fox zei dat je iemand verliefd kon maken." Ai, nu moest hij voorzichtig zijn. Maar voor hij zich een uitweg kon bedenken, sprak Vienna alweer. "Sorry, ik.. ik moet het gewoon vragen." Romeo glimlachte zachtjes. Hij keek niet naar haar toen hij sprak, maar keek uit over het terrein van de school. "Het geeft niet. Ik snap je vraag." Het was bijzonder dat zij eigenlijk met de vraag kwam, terwijl Fayr (zijn vriendin) nooit om verdere uitleg had gevraagd toen hij dat tegen haar riep. "Theoretisch gezien moet ik het kunnen inderdaad. Maar liefde is een heel ingewikkeld iets. Het heeft met aantrekkingskracht te maken, met gunfactor. Je moet blij worden van verliefdheid en zelfs nog een stapje verder. Een tikkeltje jaloezie als je diegene met een ander ziet, extra verdriet als je door diegene gekwetst wordt. Zeer lastig dus... Ik heb het moeten proberen in mijn gave-lessen, maar ik kwam niet heel ver. Ik kan liefde verplaatsen, maar zelfs dan moet het gevoed worden om te blijven bestaan. Ik kan het niet creëren." Hij wist niet of zijn antwoord haar bevredigde. Ze knikte alleen en verdween daarna in haar eigen gedachtes. Het frustreerde hem dat hij haar volgende zet niet kon zien.
      "Dus nee, Vienna. Ik heb Fayr niet verliefd op mij gemaakt. Ik heb haar gewoon op de ouderwetse manier versierd door haar mee te vragen naar het bal en daarna op een paar romantische dates." Hij lachte even spottend. "En als ik dat wel had gedaan, was de enige die ik voor de gek hield mezelf toch?" Hij keek even met een glimlach opzij naar het meisje naast hem. Dezelfde glimlach weerkaatste even vluchtig op haar gezicht.

---

It's never gonna happen, Guys.