[RPG • 0] Experium || 23 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

---

It's never gonna happen, Guys.

Goden, wat was het raar om Dezi zo te horen.
      Ze zetten beiden hun dienbladen weg en liepen de zaal uit. Ondertussen viste Jester zijn iNet uit zijn zak en stuurde een korte heads-up naar Adam dat Dezi ondertussen richting de campus kwam en dat een kamerwissel vast geen kwaad kon. ETA: halfuur. Of nou, technisch gezien niet, maar een kleine detour was wel soort van van levensbelang als je half oorlog aan het voeren was. Mocht ze ooit verdwalen, moest ze wel weten bij welke campus ze wel aan kon kloppen voor hulp, en waar absoluut niet.
      "Dankjewel voor je hulp, trouwens" zei Jester, toen hij zijn iNet weer in zijn zak liet glijden. Positive reïnforcement, ofzo. Hij moest de bibliotheek maar eens af gaan zoeken naar rehabilitatie of iets dergelijks. Hoe voorkwam hij nu dat Dezi weer hetzelfde gedrag ging vertonen als eerst? Hoewel- truth be told- het duurde wel vijf jaar voordat ze uiteindelijk compleet doordraaide, dus in theorie zat hij nog wel even goed.
      "Dat meisje waar ik tegen sprak was Maaya," ging hij verder. Uitleg was hij haar niet verschuldigd, maar Phone had gisteren iets gezegd over teamwork enzo. En, tja, als de rest van zijn team er vandoor ging zodra ze Dezi zagen, hield hij bar weinig keuze over. "De leider van de Rhino's en de schuldige van het zonnige humeur waar je momenteel van geniet. Hoe zit het met je richtingsgevoel?" ging Jester direct verder, zonder haar een kans te geven daarover door te vragen. Hij wierp een blik op Azumi die achter hen aanvloog en die vast ook wel iets van geografische awareness had. "Kan je een kleine detour aan?"

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Oh-oh. Dat klonk niet al te best. Hij keek naar het berichtje van Fayr wat hij zojuist binnen had gekregen. Dit kon niet veel goeds betekenen. En eigenlijk had hij geen zin in gedoe, voor hij vanavond de naamloze om zeep moest helpen. En dus stuurde hij een berichtje terug. Hij zou gewoon net doen alsof hij niet in de gaten had wat er aan de hand was, maar hij wist al heel goed wat hem te wachten stond. Het bericht was al zo anders geformuleerd. Waarschijnlijk zat hij in de problemen.

Hee lieverd! Eigenlijk niet. Is het heel belangrijk? Is er iets aan de hand?

---

It's never gonna happen, Guys.

Ze was bijna opgelucht toen Fayr haar direct terugbelde. Met een snik nam ze op. "Met Vienna," Het hoorde van de stem van haar beste vriendin aan de andere kant liet haar bijna direct weer breken, maar nu vanwege het feit dat het kon. Haar vriendin begroette haar vriendelijk en vroeg direct wat er aan de hand was. Fayr kende haar te goed. "Ik wilde met je praten. Ik ben net met Fox wezen zwemmen. En wel," een nieuwe traan dwaalde alweer over haar wang heen. "Het liep niet zo best af," zei ze zachtjes. "Waar ben je?" vroeg ze zachtjes.

---

It's never gonna happen, Guys.

      "Oh nee..." Fayr had haar hand tegen haar mond geslagen bij het horen van de tranen in Vienna's stem. "Natuurlijk," zei ze vlug en ze hees haar tas nog iets beter over haar schouder. "Ik ben in de school, kom nu naar beneden. Waar ben jij? Moet ik naar je toekomen?"

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Maaya. Leider van de Rhino’s.
      Ze kon maar beter zo veel mogelijk namen onthouden.
      ‘Of ik richtingsgevoel heb? Dat weet je waarschijnlijk beter dan ik.’ Ze volgde Jesters blik, die naar Azumi keek. Blijkbaar had het dier wel een soort van herinneringen, want ze had ook de weg naar de eetzaal geweten.
      'Maar je hoeft me niet op sleeptouw te nemen hoor. Als je me mijn kamer laat zien, ga ik daarna wel het terrein verkennen. Volgens mij kun je niet wachten tot je je plicht gedaan hebt.' Ze schonk hem een scheve glimlach.

[ bericht aangepast op 29 juni 2020 - 21:16 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Ik ben beneden. Zal ik je opwachten bij de ingang van de school?" Met dat ze dat afgesproken hadden, werd de verbinding verbroken. Ze liep in de richting van de voordeur van de school en wachtte daar rustig op Fayr. Ze was om een of andere reden nerveus, maar zodra Fayr aan kwam lopen, ging ze al. Ze sloeg haar armen om haar vriendin haar schouder heen en voelde hoe de tranen begonnen te stromen. "Ik heb het zo verpest," fluisterde ze zachtjes tegen Fayr.

---

It's never gonna happen, Guys.

      Dat antwoord leverde zowaar een grinnik op- waarvan Jester niet echt gedacht had dat hij er vandaag nog toe in staat zou zijn. "Daar heb je een punt," gaf hij toe, terwijl ze een ander pad insloegen. Hier was het rustiger. Jester duwde zijn handen in zijn zakken en probeerde op te houden met het afzoeken van zijn omgeving en zich in plaats daarvan op Dezi te concentreren. Hij glimlachte flauwtjes. "Valt mee. Noem het ontwijkend gedrag van andere zaken."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

'Wat moet je nog meer doen dan? Het is nu weekend, toch?' vroeg Dezi zich af. Hadden ze eigenlijk ook nog huiswerk ofzo? Daar hoefde ze vast niet aan mee te doen. Hopelijk zou ze zich nog wel de kennis van de afgelopen vijf jaar herinneren!

[ bericht aangepast op 29 juni 2020 - 21:28 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Terwijl ze de trap afliep, zag ze het berichtje van Romeo nog binnenkomen en heel even gunde ze zichzelf de tijd om stil te staan. Fayr wist wel beter dan met haar iNet in de hand blijven traplopen, dat leverde gegarandeerd gebroken botten op.

Ja, eigenlijk wel... Heb je over een uurtje tijd? Alsjeblieft?

Ze drukte vastberaden op verzenden en stopte vervolgens meteen haar iNet weer weg, zodat ze het berichtje terug niet meteen hoefde te zien. Dat was als eerste veel te eng en als tweede had nu Vienna haar nodig. Zo snel ze kon liep ze vervolgens de rest van de trappen af, naar de voordeur van de school waar Vienna haar meteen in de armen viel.
      Fayr liet de tas van haar schouder glijden en sloeg haar tweede arm stevig om haar vriendin heen, terwijl ze sussende geluidjes maakte. "Hé, rustig maar," zei ze zachtjes. Ze aaide zachtjes met een hand over Vienna's haren en bewoog voorzichtig een beetje aan de kant zodat ze niemand in de weg zouden staan. "Rustig maar, lieverd. Alles komt goed." Zo bleven ze samen een tijdje staan, totdat Vienna's snikken weer wat afnamen.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

      "Zaterdag, ja." Jester haalde zijn schouders op. "Maar behalve Maaya moet ik nog een paar mensen spreken vandaag, nog wat onderzoek doen naar mijn eigen gave, schuiven met de kamerindeling en nog een antwoord verzinnen op ondertussen-" hij viste zijn iNet uit zijn zak, "drie berichten. Ik ben populair vandaag," voegde hij er spottend aan toe.
      Ze liepen rustig het pad af in het waterige zonnetje. In de verte doemde de campus van de Buffalo's al voor hen op.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Geen wonder, met zo’n vrolijke snoet,’ plaagde ze.
      Ze liepen verder over het terrein. Af en toe maakte Jester een opmerking, over de sportvelden, het zwembad en enkele campussen. Dezi probeerde mentaal een plattegrond te maken, al merkte ze dat ze af en toe afgeleid raakte. Zo lag er een grote steen op het pad en bij het zien ervan kwam het verlangen in haar op om het net zo hard tegen Jesters hoofd aan te slaan totdat zijn schedel opengebarsten was.
      Waar dat nou vandaan kwam?
      Had ze hem vroeger zo gehaat?
      Ze kreeg er een onbestendig gevoel van in haar maag en schiep ietsje meer afstand tussen haarzelf en de jongen. Waren zulke gedachten de reden dat haar geheugen gewist was? Omdat ze dwanggedachten had? Als ze weer aan zo’n verlangen toegaf, zou ze dan voor de rest van haar leven worden opgesloten?
      Aarzelend bleef ze staan. Ze keek de jongen aan. ‘Wat… Wat heb ik gedaan? Waarom haat iedereen me? Heb ik… iemand geprobeerd te vermoorden?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze trok Fayr uiteindelijk achter zich aan, het terrein op, in de richting van het bankje onder de eik. Ze ging zitten en veegde de laatste tranen van haar gezicht af. "Ik weet niet zo goed hoe ik moet beginnen," zei ze zachtjes. Ze merkte dat ze haar verhaal aan haar kwijt wilde, aan haar vriendin. Ze wilde laten zien dat ze er niet weer in getrapt was. Of misschien wilde ze gewoon horen dat ze het niet verkeerd had gedaan. Of misschien gewoon een knuffel. "Wat heb ik je allemaal verteld over mijn dates met Fox?" vroeg ze zich af. Misschien kon ze daardoor beter een begin vinden...

[ bericht aangepast op 29 juni 2020 - 22:05 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Jester bleef van verrassing stilstaan. Iets aan haar had nu al twijfelend geklonken, alsof ze het zich niet kon voorstellen dat ze dat ooit zou doen. Dat was beter dan dat ze zou vinden dat ze er vast een reden voor had. Jester beet even op zijn lip en besloot toen schoorvoetend dat hij maar beter een stúkje gevoeligheid bij Smaug op kon gaan halen,
      Hij slaakte een zucht en haalde een hand door zijn haar. "Ja," zei hij uiteindelijk. Hij keek Dezi ernstig aan, afwachtend van haar reactie. "Drie, zelfs. Ze leven allemaal nog."
      Dus. Het hoge woord was eruit.

[ bericht aangepast op 29 juni 2020 - 22:08 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Drie… Ze had drie mensen willen vermoorden? Geen wonder dat ze alleen kille blikken terugkreeg! Haar hand trilde toen ze die voor haar mond sloeg. ‘W-waarom? En waarom hebben ze me dan teruggestuurd?’
      Ze staarde Jester aan. Was dit echt waar? Dat – dat kon niet toch?
      Ze wilde niet meer in de buurt van anderen komen, wie weet deed ze het straks weer!

[ bericht aangepast op 29 juni 2020 - 22:19 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

      Jester staarde haar zwijgend aan. Hij zag haar handen trillen en de schok die over haar gezicht trok leek hem echt genoeg. In niets op de Dezi die hij de afgelopen weken had leren kennen. "Ik weet het niet," zei hij tenslotte. Hij keek even om zich heen of er nog andere studenten rondliepen die hen af konden luisteren en het verhaal rond zouden bazuinen (in hoeverre dat nog niet gebeurd was), maar ze waren alleen.
      Met nog een blik op het geschokte meisje voor hem, gebaarde hij naar het gras naast het pas en liet zich zelf ook in de berm neerzakken, wachtend tot Dezi hetzelfde zou doen. "Ik kan je dwingen om stil te blijven staan met mijn gave," legde hij uit, bij het zien van haar blik. "Dus je hoeft je geen zorgen te maken dat je me nu plotseling aanvliegt. Je kan gewoon gaan zitten."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.