[RPG • 200 • Speeltopic] Durmstrang Insitute - Speeltopics

STORY Durmstrang Institute, 2014. De school richt zich nog altijd wat op de duistere magie, maar een stuk minder dan vroeger. Muggleborns worden echter nog altijd niet toegelaten op Durmstrang, en de school heeft een duidelijke voorkeur voor Purebloods. Toch is de school een stuk toegankelijker dan hij vroeger was. Sinds enkele decennia is Durmstrang over gegaan op het indelen van zijn studenten in afdelingen. Dit omdat ze, na weer meer contact gehad te hebben met Hogwarts, het gevoel hadden zo beter overzicht te kunnen houden over de leerlingen en hen beter naar wens dingen konden leren. Leerlingen krijgen hun eerste twee jaar op Durmstrang de kans om zich beter te ontwikkelen, en worden aan het begin van hun derde leerjaar gesorteerd in een van de vier afdelingen. Aan het einde van ieder jaar moet iedereen naast zijn examens een andere grote test begaan, waarin gekeken word of zij nog wel het best passen bij de afdeling waar ze dat jaar in hebben gezeten. Hoewel het nauwelijks voorkomt, veranderen sommige leerlingen dus van afdeling. Op het moment van het RPG volgen we leerlingen in hun zevende jaar, wat voor de meerderheid van deze leerlingen hun voorexamen jaar is. HOUSES Credits • Hallestrom (Colors: Navy Blue & Red, Animal: Eurasian Lynx, Traits: Intelligence & Loyalty) Opinionated, but open to suggestion. These fair few are of the brightest and most inquisitive. They seek knowledge, and respect intelligence. However as students of Durmstrang their chosen paths are still often dark in nature, and the knowledge they truly thirst for is that which no others have found before and the power that comes with it. Their loyalty may be favoured in many situations, but they can be somewhat selfish friends at times, and hard masters to work for as they also command complete loyalty and respect from those around them. • Molokov (Colors: Burned Orange & Black, Animal: Black Bear, Traits: Strength & Endurance) Of great strength, comes great power. The ability to endure whatever is thrown at them, and still hold their heads high. They value not only physical or magical strength, but also inner strength. Many Molokovs rely only on these things and blunder into situations without thinking, and learning to also appreciate mental strength sometimes proves difficult. Molokovs can be bullies, and make excellent henchmen. Hallestroms in particular occasionally think of them as stupid, but this is by no means always the case. • Ranaulph (Colors: Steel Grey & Lime, Animal: Grey Wolf, Traits: Cunning & Bravery) Valiant and chivalrous - for Durmstrang students - those in this house enjoy a challenge. Daring and sly, they rarely back down even from the toughest opponent. And quite a lot of the time they win. But it is often with the aid of copious and outrageous cheating. A good Ranaulph will learn to successfully conceal this deceit. But those who know this house will always be aware of it, even if there is no proof. Charming on the outside, they are often rather talented individuals, and occasionally they are exceptionally talented. but their rash actions can lead them into trouble later on. • Rhoswen (Colors: Purple & Gold, Animal: Osprey, Traits: Integrity & Perseverance) Rhoswens do what they set their minds to no matter the consequence - and what they do always benefits them in some way. The word "impossible" is not a part of their vocabulary. They are determined to remain true to themselves, rarely choosing to voluntarily follow another unless it serves part of a long term plan. When questioned, their integrity holds true, lying is not tolerated. They are proud of their achievements and as a general rule do not particularly care about hiding mistakes unless doing so is essential. They can be very blunt, and usually have a few amusing insults ready for use at any time. Rhoswens are experts at twisting things to their own advantage. OTHER INFORMATION • Vakken en Lessen Durmstrang heeft een groot vakkenpakket, met veel keus, maar ook redelijk wat verplichte vakken. Leerlingen zitten tot en met hun vierde leerjaar vast aan een bepaald vakkenpakket zonder keus. In het begin van het vijfde jaar zullen zij minimaal twee extra vakken moeten kiezen naast de verplichte. Het maximum wat betreft keuzevakken ligt op 5, op deze manier probeert de schoolleiding van Durmstrang er voor te zorgen dat leerlingen niet te veel doen, en ook wat vrije tijd overhouden. In totaal heeft een leerling op Durmstrang keuze uit een tiental vakken naast de zes verplichte vakken. • Lijst met vakken voor het 5e, 6e, 7e, en 8e jaar [V] Charms [V] Dark Arts* [V] History of Magic [HoM] [V] Transfiguration [V] Potions [K] Astronomy [K] Quidditch**/**** [K] Sports***/**** [K] Care of Magical Creatures [CoMC] [K] Arithmancy [K] Divination [K] Studie of Ancient Runes [SoAR] [K] Music**** [K] Art**** [K] Ghoul Studies * Bij Dark Arts wordt zowel de geschiedenis van de Dark Arts, de uitvoering en de verdediging behandeld. ** Enkel leerlingen die Quidditch volgen mogen in het Quidditch-team voor de bovenbouw zitten. *** Bij Sports wordt gericht op individuele sporten. De leerlingen die dit volgen zullen ook wedstrijden hebben, zowel onderling als uitjes naar de muggle-wereld om hier wedstrijden te hebben. Dit zijn sporten waar geen magie bij nodig is, en waar het dan ook verboden is om gebruik van magische hulpmiddelen (spreuken, toverdrankjes, etc.) te maken. Leerlingen richten zich binnen dit vak vaak nog op een sport, om hier meer en beter in te trainen. Eenmaal in de week is er een gezamenlijke les, en twee keer in de week wordt er specifiek getraind. Natuurlijk mogen de fanatiekelingen, in overleg met het schoolbestuur en de leerkracht, ook vaker trainen. Er wordt binnen Sports gericht op Atletiek, Zwemmen, Paardensport, Boogschieten, Roeien en Wielersport. **** Een leerling mag enkel een van deze vakken als extra vak hebben. Als een leerling wenst meerdere van deze vakken te kiezen, dient zij bij een tweede ook een derde keuzevak te kiezen, en bij een derde van deze vakken, een vierde keuzevak. • Rooster • Quidditch Ook op Durmstrang wordt er natuurlijk Quidditch gespeeld, in twee verschillende klassen weliswaar. De onderste klasse is voor de onderbouw (1e - 4e Leerjaar), en de bovenste klasse voor de bovenbouw (5e - 8e Leerjaar). Enkel leerlingen die ook Quidditch volgen, mogen onderdeel nemen in de Quidditch teams in de bovenbouw. Voor ieder afdeling is er een team, maar wanneer een afdeling te weinig leerlingen heeft wordt dit of aangevuld met de bete leerlingen van die afdeling (of eerste/tweede leerjaar) uit de onderbouw, of met leerlingen uit andere afdelingen. Iedere maand is er voor beide klassen een wedstrijd, uitgezonderd van de eerste twee maanden school. Na afloop van de laatste wedstrijd wordt het eindklassement bekend gemaakt, en de winnende afdeling wint de Quidditch-beker van dat jaar. • Hallestrom Captain — Chaser — Chaser — Chaser — Beater — Beater — Keeper — Oliver Amaro Delray Seeker — • Molokov Captain — Vincent Milan Procházka Chaser — Zuzana Ružicka Chaser — Chaser — Beater —Manuello Ezequiel Alvaréz Beater — Keeper — Vincent Milan Procházka Seeker — Claudai Ružicka • Ranaulph Captain — Dimitri Viktor Volkov Chaser — Dimitri Viktor Volkov Chaser — Chaser — Beater — Beater — Keeper — Seeker —Iza Afina Caterina Dascu • Rhoswen Captain — (Loten?) Chaser — Alexander Stoyan Lyuben Chaser —Erika Isole Falker Chaser — Beater —Vyara Kaven Rumaneck Beater — Keeper — Seeker — Sara Tali Herbovitz • Nationaliteiten Leerlingen van Durmstrang komen voornamelijk uit Scandinavië en Oost-Europa, al zijn er ook uitzonderingen van leerlingen uit Noord-West Europa en enkele leerlingen uit het middenoosten. • Leerjaren en Schooljaar Op Durmstrang volgen de leerlingen acht jaar aan onderwijs, en wanneer zij deze succesvol afsluiten heeft bijna elke leerling de kans op een studiebeurs of een gedeeltelijke betaling voor een opleiding. De eerste twee leerjaren zijn leerlingen nog niet ingedeeld in een afdeling, en tot en met het vierde leerjaar hebben zij een vast vakkenpakket. Vanaf het vijfde kiezen zij vakken, die zij tot hun examen zullen moeten volgen, behalve wanneer zij meer dan twee keuzevakken hebben. Wanneer dit het geval is, mag de leerling een van zijn of haar keuzevakken tot en met het zevende leerjaar laten vallen. Het schooljaar begint op de laatste maandag van augustus, en op twee dagen hiervoor vertrekken de leerlingen al naar Durmstrang. Leerlingen krijgen in mei van het jaar dat zij elf worden een brief dat zij zijn toegelaten op Durmstrang, en zullen dat jaar dan ook hun eerste schooljaar starten. Het schooljaar loopt tot en met de laatste vrijdag van juni, en tussen elk schooljaar zit dus telkens ongeveer twee maanden aan zomervakantie. Tussendoor is er natuurlijk de Kerstvakantie, maar ook nog vier andere vrije weken en natuurlijk een aantal vrije dagen/middagen. • Schoolregels — Tijdens lesuren duurt het schooluniform ten allen tijden gedragen te worden. — Vernieling van andermans bezittingen is niet toegestaan. — Het pesten of vernederen van wie dan ook is verboden. — Alle lessen dienen gevolgd te worden, tenzij je een goedgekeurde reden hebt. — Meisjes en jongens mogen niet bij elkaar in de dorms komen — Iedere avond worden de dorms gecheckt, is iedereen er, en zijn er geen meiden bij de jongens/andersom? Als jij niet aanwezig bent, volgen er maatregelen. — Wees op tijd bij lessen en Quidditch wedstrijden. — Aanwezigheid bij Quidditch wedstrijden is voor iedereen verplicht. — Muggle-voorwerpen zoals moderne technologie, dienen niet meegebracht te worden, deze zullen toch niet werken. • Dorms Iedere Durmstrang afdeling heeft zijn eigen Dorms, hier kunnen de leerlingen na de lessen rondhangen, huiswerk maken, en natuurlijk zijn hier ook hun slaapzalen en badkamers. Leerlingen van andere afdelingen kunnen in principe niet in de Dorm van een andere afdeling komen, gezien deze beschermd is met een wachtwoord. Iedere maand veranderd het wachtwoord. • Hallestrom De Hallestrom Dorm bevind zich op de derde verdieping van het kasteel, achter een grote houten deur met daar de naam van de afdeling op. Momenteel is het wachtwoord Wisdom and Knowledge are not completely the same. Hallestroms' slaapzalen zijn verdeeld per leerjaar en sekse. De bovenbouw slaapt aan de rechterkant van de zitkamer, de onderbouw links. Bij beiden is het zo dat de meiden het dichts bij de deur naar de zitkamer slapen, en de jongens meer naar achter. • Molokov Molokov's Dorm ligt vlak naast de eetzaal van de school, verborgen achter een simpele deur als ieder ander. De jongere leerlingen van andere afdelingen vragen zich dan ook dikwijls af waar de Molokov Dorm is. De Dorm neemt twee verdiepingen in beslag, en heeft dan ook op de tweede verdieping van de school een deur. Ook deze valt nauwelijks op. Het wachtwoord is momenteel We may be Reckless, but we create the best stories of all.De slaapzalen voor de meiden bevinden zich op de tweede verdieping, die van de jongens op de begane grond, samen met de zitkamer. • Ranaulph De Ranaulph Dorm bevind zich tegenover die van Rhoswen. Dit komt omdat, voordat Durmstrang de afdelingen invoerde, er op deze plekken ook twee slaapzalen tegenover elkaar waren, en het schoolbestuur het onzin vond om die ruimte niet te gebruiken. Het wachtwoord is Succes, even with cheating, remains succes. Ranaulph heeft twee grote slaapzalen, waar alle leerjaren door elkaar slapen. Jongens en meiden wel gescheiden. • Rhoswen Rhoswen's Dorm is tegenover Ranaulph, en heeft een grote Visarend op de deur geschilderd. De Dorm is strategisch opgedeeld, met slaapzalen ingedeeld in leeftijd. Jongens hebben altijd de linker slaapzaal, en de meiden de rechter. De onderbouw slaapt het verst van de zitkamer af, zodat zij niet gewekt worden wanneer de oudere leerlingen naar bed gaan. Het wachtwoord is de vraag bij het antwoord wat luid Lydia and Simon, de vraag— het wachtwoord— is; Who were unable to stand eachother throughout their school life, but now have a baby? • Uniform Aangezien Durmstrang in een koud gebied staat, dragen de leerlingen altijd veel kleding. De hoofdkleur in het uniform is bruin of zwart, gecombineerd met wit en de afdelingskleuren. Vroeger was het Durmstrang uniform bruin met rood, maar sinds de komst van de afdelingen is dit veranderd. Leerlingen mogen zelf kiezen of zij een rok of broek dragen, maar deze moet altijd egaal van kleur (zwart of bruin) zijn, en er mogen geen gaten in zitten. Daarboven dragen de leerlingen een witte blouse met lange mouwen en een blazer, gevoerd met de hoofdkleur van hun afdeling, en met de buitenkant de andere kleur. Zo kunnen Hallestroms rode blazers met donkerblauwe voering dragen, of donkerblauwe blazer met rode voering. Voor buiten krijgt iedereen een mantel en een dikke winterjas. Ook krijgt iedereen een bontmuts en sjaal, en moeten de leerlingen in de winter stevige laarzen of winterschoenen dragen, waar zij in de zomer, lente en herfst ook hakken, open schoenen, en dunne sneakers mogen dragen. Mocht een leerling de dresscode niet volgen, dan krijgt deze een waarschuwing. • Huisdieren Op Durmstrang staan huisdieren niet hoog in de lijst met prioriteiten, maar zijn ze wel toegestaan. Studenten mogen uilen, padden, katten, ratten en paarden (wanneer zij zich focussen op paardensport en het vak sport hebben) meenemen naar de school, mits zij deze goed verzorgen. • Kasteel en omgeving Durmstrang's kasteel is oud, en heeft drie verdiepingen. Het kasteel heeft naast het hoofdgebouw een astronomietoren, een uilentoren en ligt naast een groot bos, een groot meer en ver verwijderd van de eerste muggle-beschaving. Wanneer de leerlingen van school weggaan of aankomen, gebeurt dit via een boot. Op school aankomen aan het begin van ieder jaar vergaat ook zo. De leerlingen stappen in de buurt van hun woonplaats op de trein/auto/bus/vliegtuig/whatever, en lopen het laatste stuk naar het meer, waar zij opgepikt zullen worden door de boot. Naast het kasteel bevinden zich ook verscheiden sportaccommodaties, waar de leerlingen die het vak sport volgen, dan ook les hebben en trainen. Naast de sportaccommodaties bevind zich het quidditchveld. • Cijfers, toetsen en essays Op Durmstrang wordt educatie in een hoog vaandel gezet, wat logisch is voor een school. Leerlingen mogen per week maximaal een toets hebben voor een verplicht vak, en een voor een keuzevak. Dit zodat de leerlingen goed de tijd hebben om te leren, en om ook dingen te doen aan hun andere vakken. Essays en Opdrachten voor een cijfer mogen echter zo veel gegeven worden als leraren willen, al moet het wel nut hebben. Cijfers worden gegeven op een schaal van 100%. Wanneer een leerling lager dan 65% haalt voor een essay of andere opdracht, wordt dit als onvoldoende beschouwd. Voor toetsen ligt dit op 60%. Wanneer een leerling lagen dan 65% staat als gemiddelde, is er een mogelijkheid dat hij of zij aan het eind van het jaar zijn examens niet mag maken totdat hij of zij zijn cijfers ophaalt door het herkansen van toetsen, maken van extra essays, etc. Wanneer een leerling zijn examens niet maakt, blijft hij automatisch zitten. Wanneer een leerling voor zijn examens minder dan een 65% overall-score haalt, mag hij of zij nog herkansen, maar wanneer de overall-score onder de 50% ligt, blijft hij of zij ook zitten. Wanneer een leerling zijn herkansingen faalt, blijft hij of zij ook zitten.

RULES • Schrijf minimaal 200 woorden, naam, codes etc is uitgezonderd! • De Huisregels van Quizlet gelden uiteraard ook hier. • Posts dienen geschreven te worden in correct Nederlands. • 16+ (sex, extreem geweld, etc) is toegestaan, maar meld dit wel even aan de bovenkant van je post, in het rood. • Enkel ik (BIackburn) maken nieuwe topics, tenzij anders vermeld. • Als je twee weken niet reageert, zal ik je een PB sturen. Als je een geldige reden hebt zal je niet uit de RPG gezet worden. • Als je niet meer met plezier meespeelt of niet meer mee wilt doen, meld je dan netjes af én schrijf nog minimaal een post over hoe je personage het gesprek af rond o.i.d. • Bespeel andermans personages niet zonder toestemming.

[justify]

HET BEGIN

Datum en Tijd
We skippen naar Zondagavond 31 augustus, 20.20

Het avondmaal was deze keer van 18.00-18.30, leerlingen hebben dus ruim de tijd gekregen zich klaar te maken. Het feest begon officieel om 20.00, maar de meesten bovenbouwers zullen nu aankomen/het feest een beetje gezelliger maken. Het feest bevind zich buiten, er is muziek, eten, drinken etc. Alcohol en verdovende middelen zinn zoals altijd verboden. Het feest zal tot 1.00 duren voor bovenbouw, 00.00 voor onderbouw. De volgende dag zullen alle lessen uitvallen. Bovenbouwers hebben de mogelijkheid na het feest te overnachten in een tent (min 1-max 4 per stuk). Deze tenten zijn zo behekst dat de lucht buiten te zien is, maar je niet naar binnen kan kijken.

[ bericht aangepast op 20 maart 2016 - 19:14 ]

---

take me back to the basics and the simple life

Emiel bracht duidelijk onder woorden wat Alexander – en met hem eigenlijk iedereen – ook dacht, namelijk dat het alleen maar gelul was en dat hij er liever doorheen sliep. De speech was inmiddels ook zo bekend dat grote stukken woordelijk meegepraat konden worden. Het was altijd hetzelfde praatje. Welkom terug allemaal, het sorteren van de nieuwe leerlingen, blablabla. De regels werden altijd even herhaald met altijd een paar blikken op specifieke groepjes en vervolgens kwamen er eventuele opmerkingen. Niks bijzonders dus. “Slapen klinkt wel als een goed plan,” antwoordde hij grinnikend en hij haalde even een hand door zijn haar. Hij wilde vooral dat dit snel voorbij zou zijn zodat hij vrienden kon gaan zoeken. Het was niet dat hij iets tegen Emiel had, maar hij had ook weinig met de jongen. Ze tolereerden elkaar, liepen elkaar niet in de weg en spraken af en toe wanneer ze op hetzelfde moment in de slaapzaal waren. Meer niet. “Vakantie weer overleeft?” vroeg hij vervolgens. Ze zouden hier nog wel even zitten en als kamergenoten was het wel aardig om interesse te tonen in de ander, dus een gesprek aanknopen zou nooit verkeerd zijn. Misschien konden ze op die manier ook de speech kunnen negeren en dat was zeker iets dat Alexander graag wilde. Saaie speeches aanhoren had hij al zijn hele leven moeten doen, net zoals trainen om zelf ook speeches te geven en ervoor te zorgen dat het juist niet saai was. Het draaide allemaal om de aandacht erbij houden, mensen overtuigen van jouw gelijk. Met de juiste woorden en de juiste intonatie en mimiek zou je mensen ervan kunnen overtuigen dat vuur water is en zwart eigenlijk wit. Het gaat niet om de inhoud van je woorden, maar de manier waarop je het zegt. Kleine details maken het verschil, wist hij, maar helaas leek hun schoolhoofd die kennis niet te bezitten.

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

"Met Finley en Alexander aan de bar gezeten," vertelde Iza me, toen ik haar had gevraagd hoe haar boottocht nog was geweest nadat ik de coupé verlate had. "Bij jou nog iets bijzonders gebeurd, was het nog gezellig met Gus?" vroeg ze me vervolgens.
"Verassend genoeg was het oprecht gezellig." grijnsde ik.
De eetzaal stroomde langzamerhand voller en voller, in de verte zag ik Mae ook binnen komen.
"Ik heb nog aan Quiddtich posities gewerkt deze vakantie," zei Iza "Idee om daar morgen even samen naar te kijken, Captain" Ze porde me en moest zelf lachen om haar captain opmerking.
Ik moest ook lachen. "Nou vooruit dan, omdat je me zo netjes bij mijn titel noemt. Ben trouwens oprecht benieuwd wat je bedacht hebt. Ik heb zelf ook nog een paar posities bedacht, maar helaas ben ik niet zo getalenteerd als jij... zodra ik er een tekening van maak begrijp ik zelf niet meer wat nu het idee was."
Mae plofte naast Iza neer en Iza omhelsde haar en riep enthousiast: "Mae!"
"Poeh, wat duurde die reis lang." zuchtte ze toen Iza haar weer losgelaten had. "Waar waren jullie?"
"De vraag is eigenlijk waar was jij! Wij waren samen." ik wou haar eigenlijk ook een knuffel geven, maar aangezien ik tegenover de twee meisjes zat zat dat er niet in.
"Op dezelfde boot als jij en in dezelfde slaapzaal als jij, nou ja, ik dan." glimlachte Iza. "Hoe was je vakantie? Zin in aankomend jaar? Ons voorlaatste jaartje, daar gaan we wel iets moois van maken natuurlijk!"
"Dat vind ik een erg goed plan." grijnsde ik.

[ bericht aangepast op 27 jan 2016 - 15:56 ]

August Felix Björk
Volbloed T Hallestrom

Na die lange trip kwamen we eindelijk aan in Durmstrang en had als één van de eerste de boot uitgestapt zodat ik één van de betere bedden kon claimen in de Hallestrom slaapzaal. Wisdom and Knowledge are not completely the same. zei ik dan ook , ons wachtwoord en ging het vertrek binnen. Meteen claimde ik dan ook het beste bed - in mijn opinie- welke ook mijn bed van vorig jaar was. Na mijn spullen erop gedumpt te hebben en daarna opgeborgen in de kasten liep ik op mijn gelak naar de gezamelijke eetzaal waar nu wat meer volk zat. Tevreden met mijn goede plek nam ik plaats aan de Hallestrom tafel en keek ik even verveeld rond. Ik zag Oliver niet meteen en ook Gabriëlla niet. Niet dat ik haar zozeer mocht, maar ze was tenminste nog iets meer mijn aandacht waardig dan de rest hier aan de tafel. Ik zuchtte dus maar even en streek mijn blazer goed, wachtend op de speech.

Manuello Ezequiel Alvaréz
halfbloed { Molokov

Zu glimlachte en kreeg lichte blosjes op haar wangen voordat ze naast me kwam zitten en haar hand op mijn schoot plaatste. Gezien dit onder de tafel was, had ik er absoluut geen problemen mee en nam ik haar hand vast en vetrengelden we onze vingers samen. “Ook al zoveel zin in de toespraak?”vroeg Claudai het gesprek starten en ik had het gevoel dat iedereen wel even een tegenpruttelend geluidje maakte of verveeld gezicht trok. Ieder jaar was het weer hetzelfde liedje en konden we dit al rats van buiten - wat voor mij al iets bijzonders was want veel onthoud ik namelijk niet- 'Leerlingen dienen zich ten alle tijden aan de regels te houden, en zullen de rust niet verstoren.' Zei Zuzuna en ik lachte eventjes om haar imitatie van het schoolhoofd. "Ik heb meer zin in het eten," mengde Marcello, zich waardoor ik spontaan ook honger kreeg en even kinderlijk grijnsde. "Maar darling," begon Zu "Je weet toch dat we nu die toespraak hebben, waarschijnlijk wat drinken, thee ofzo, voorgeschoteld krijgen, en dan over twee-en-een-half uur hier weer moeten verzamelen voor het avondeten?" zei ze en ik haalde even mijn schouders op." We sneaken gewoon die koeken mee en eten vanavond zoveel we kunnen broertje van me." zei ik speels en had nu al zin om de koeken in mijn mond te proppen.

Na even kwam het schoolhoofd eindelijk en begon met een kuchje om de aandacht van de leerlingen te trekken. "Ahum ahum!" begon hij met zijn bromstem. "Geachte leerlingen en professoren. Van harte welkom op Durmstrang. Zoals de meeste leerlingen wel weten zijn we een zeer gewaardeerde school met magie van de hoogste soort en we doen er ook alles aan om meestertovenaars op te leiden. Voor alle leerlingen oud en nieuw gaan we nog even de regels overlopen" en ja hoor daar zaten we allemaal naar het gezaag van het schoolhoofd te luisteren. Dit mag wel, dat mag niet etc. En eindelijk na zo'n halfuur kwam zijn afgedrumte lijst regels tot zijn einde "En als laatste, wees een goede tovenaar. Dat was het dan, jullie kunnen nog genieten van een kopje thee en wat koekejs, voor de rest hebben jullie vrij tot het avondmaal" en met die woorden kwam het eten op de tafel en stak ik meteen een viertal koeken in mijn mond.

Finley Scott Bakker
Volbloed U Ranaulph

[face=times] Ik nam nog een laatste trekje van mijn peuk en blies rustig de rook uit terwijl ik even rond keek. De koer was op enkelen na leeg en ik wist dat ik de speech gauw zou missen. Echter had ik mijn sigaretten wel nodig en kon ik het niet laten er toch eentje te roken na mijn spullen naar de kamer gebracht te hebben. Ik gooide de sigaret weg en trapte deze uit voordat ik mijn handen in mijn zakken stak. Naast het pakje sigaretten , zat ook de tekening van Iza in mijn zak en dan ook nog wat andere spullen die ik misschien beter in mijn koffer had verstopt maar tijd had ik niet. Ik ging dan maar op mijn gemak richting de eetzaal. Het meeste volk was vast al verzameld en met wat geluk zat ik naast Adrian of iemand van het zwerkbalteam die me mocht. Na even kwam ik toe en merkte dat de speech al bezig was gelukkig zag ik nog een plekje vrij naast Dimitri, dus kwam ik daar naast zitten en grijnsde ik licht naar hem en de dames tegenover me. 'Hey, deze is toch niet bezet?' vraag ik maar zit dan toch even. De speech kwam toch op zijn einde en zoals ieder jaar kregen we wat vrije tijd en hier wat te eten en drinken, maar vaak deed ik hier niet aan. Even keek ik ook naar de Rhowsen tafel om te zien of ik Emiel zag zitten. Ik merkte iemand op met een gelijkaardige trui als die van hem, maar doordat hij zijn hoodie aanhad verkende ik de jongen niet en keek ik weer naar het gezeldschap van mijn tafel. "Had ik nog wat gemist?" vroeg ik dan maar niet wetend waar hun gesprek over ging of als er nog iets nieuws was in de speech die toch ieder jaar hetzelfde blijkt te zijn.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

---

[ bericht aangepast op 27 jan 2016 - 23:25 ]

Vincent Milan Procházka
Molokov || I already screwed up everything and I'm not even past the first day... Great.
Ik voelde me verre van prettig, verschrikkelijk zelfs. Ik had mezelf in de hand moeten houden. Ik had ermee om moeten gaan dat Zuzanna nu eenmaal meer zag in een ander. Ik zuchtte en kroop nog wat verder in elkaar. Ik voelde de boot met een kleine bonk aanmeren, en wachtte tot de coupé leeg zou zijn, gezien ik Stan toch niet kon uitladen als er nog te veel koffers zouden liggen in het ruim. Ik wachtte alleen duidelijk te lang, want Gabriella kwam naar me toe en ik kroop iets in elkaar, wat met hetgeen wat net was gebeurt in mijn achterhoofd niet vreemd was. Even geleden had ik nooit zo gereageerd, maar het verschil tussen mijn twee gezichten was als dag en nacht, als Dr. Jekyll en Mr. Hyde. Ik probeerde, net als Henry Jekyll in het boek, mijn duistere kant flink te onderdrukken, maar ook bij mij faalde het vaker dan eens. Natuurlijk wilde ik er wel wat aan doen, maar ik had normaal een paar uitlaatkleppen. Soms ging het jammer genoeg alleen goed mis, en dat was echt verschrikkelijk. Ik keek naar het meisje voor me en pakte voorzichtig mijn jas terug aan. "Geeft niet. Het was niet mijn bedoeling om je te gebruiken omdat Zuzana een vriendje heeft. Het spijt me." Mijn stem was nog wat kleintjes en het idee dat ik straks mijn excuses moest aanbieden, voor iets wat ik niet eens had willen doen, deed me niet beter voelen. Een klein stemmetje zei dat ik het wel degelijk had willen doen en dat het goed voelde, maar die stem drukte ik weg. Ik had het niet mogen doen en het mocht ook echt niet meer gebeuren. Ze begon me toe te spreken over mijn gedrag, wat aan de ene kant wat vreemd was, maar aan de andere kant was het ook fijn om te horen dat ik haar tenminste als vriend niet kwijt was. "Ik wil gewoon dat ze gelukkig is. Meer niet. Of dat nu met mij is of met een ander. Ik ben al zat blij dat je nog met me wil praten. Ik hoop dat het straks in het team niet mis zal gaan." Ik zuchtte zacht en keek haar met grote ogen aan toen ze over mijn wang wreef. Ik keek naar buiten, en zag dat het duidelijk een stuk rustiger was geworden. "Zullen we gaan? Ik moet Stan wel meenemen, maar dat komt wel goed." Ik had voor de rest een koffertje die alles wat je erin stopte kleiner maakte, waardoor ik zoel zijn als mijn spullen erin kon passen.

Na het schoolterrein op te zijn gelopen en het paard te hebben gestald in de stal met zijn naam erop, had ik zijn spullen in mijn kastje gelegd, waarna ik naar de dormatory was gegaan om zelf uit te pakken. "We may be Reckless, but we create the best stories of all." Het was waar. Het waren goede verhalen, maar soms ook erg ongemakkelijk. Ik vond mijn kamer weer en pakte rustig mijn spullen uit, waarna ik me naar de eetzaal begaf. Zoals meestal het geval was, kwam ik tijdens de speech binnen, omdat er geen rekening werd gehouden met het feit dat ik een paard moest stallen aan de andere kant van het schoolterrein. Erg was het niet, want de speech was toch elk jaar hetzelfde. Ik schoof aan, aan de Molokov tafel. Een aantal van het team begroette me, maar degene over wie ik me echt zzorgen maakte, Zuzanna en Manuello, zaten tegenover me. Toen de tafel zich vulde met eten, propte de jongen meteen zijn mond vol, wat voor mij de gelegenheid leek om te praten, gezien hij niets terug kon zeggen. Het deed nogsteeds pijn om de twee samen te zien, en diep van binnen borrelde er iets, maar het schuldgevoel was veel erger. "Het spijt me van net. Ik heb geen idee wat me bezielde. Sorry." Ik wist niet zo goed wat ik moest zeggen, nu ik hem een fiks blauw oog had geslagen. Ik pakte dus maar een broodje en begon erop te knabbelen. Ik had echt niet zoveel trek, door de knoop in mijn maag die deze hele situatie had veroorzaakt.

---

Bowties were never Cooler

Marcello Aloisio Alvaréz
Halfblood / Molokov


Marcello keek een beetje om zich heen. Er was toch niet zoveel te doen, dus mensen bestuderen was dan nog wel een goede optie. Hij kon zich altijd weer verbazen over hoe sommige eerstejaars zich gedroegen. Echter had je dat soort types ook wel in de latere jaren zitten. Hij keek op toen Zuzuna wat zei. "Maar darling," "Je weet toch dat we nu die toespraak hebben, waarschijnlijk wat drinken, thee ofzo, voorgeschoteld krijgen, en dan over twee-en-een-half uur hier weer moeten verzamelen voor het avondeten?" had ze gezegd. “Nou en” had hij gezegd met een glimlach. Eten was altijd belangrijker dan dit soort saaie dingen. Al had ze wel een punt, het zou nog wel een tijdje duren. Maar soms had hij gewoon van die dagen dat hij altijd wel zin had in eten. Gelukkig sportte hij nog wel genoeg, want er van aankomen dat wilde je dan natuurlijk niet. Hij vroeg zich even af wat ze zouden kunnen doen in de vrije tijd die ze hadden. Eigenlijk kon hij zo 1,2,3 niets verzinnen. " We sneaken gewoon die koeken mee en eten vanavond zoveel we kunnen broertje van me." had Manuello gezegd, waardoor hij even grijnsde. “Haha. Goed idee” beaamde hij. Het was echter niet zo dat hij zoveel honger had, het was meer trek. Dus hij zou zich nog wel kunnen inhouden. Maar op de een of andere manier kreeg hij wel meer trek toen die toespraak bezig was. Misschien was het zo saai dat dat zijn eetlust opwekte?
En daar kwam de speech. Bij de regels had Marcello het idee dat de ogen van het schoolhoofd wel heel erg op hun plek gerecht waren en hij keek dan ook maar ergens anders heen om die arendsblik te kunnen ontwijken. Eindelijk was hij klaar met praten en Marcello klapte expres heel hard omdat hij zo blij was dat de man eindelijk zijn mond had gehouden. Zijn broer hield zijn woord en stopte meteen wat koeken in zijn mond. Zelf deed hij iets beschaafder, tot zich nu maar eerst te beperken tot 1 koek. Na het eten er van kon hij tenminste weer even praten. Vincent kwam aan hun tafel zitten en het was hem niet meteen duidelijk waarom want hij mocht hem niet zo. Hij vond het maar een vreemd geval. Hij verontschuldigde zich aan zijn broer, waardoor bij Marcello gelijk de alarmbelletjes gingen rinkelen. Natuurlijk wilde hij weten waarom hij dit deed, het zou vast niet voor niets zijn geweest. Wie aan zijn broer kwam, kwam automatisch ook aan hem. "Wat heb je gedaan?" vroeg hij dan ook botweg aan hem. Het interesseerde hem niet dat dit enigszins onbeleefd over kon komen, hij wilde gewoon weten wat er aan de hand was en hij keek hem even aan.

Veel aandacht aan de jongen wilde hij niet besteden, dus richtte hij zijn aandacht daarna weer op de anderen.
“Enig idee wat we kunnen doen in die vrije tijd?” zei hij, er van uitgaand dat de anderen deze niet in hun eentje wilde spenderen. Hij in ieder geval niet, want hij hield niet zo van alleen zijn.

[ bericht aangepast op 28 jan 2016 - 17:43 ]

---

Aan niets denken is ook denken.

“Slapen klinkt wel als een goed plan,” had Alexander op zijn opmerking gezegd, waarop hij even beamend knikte. Hij ging het niet echt doen, maar het was eigenlijk wel een goed idee.

“Vakantie weer overleeft?” vroeg Alexander aan hem waardoor Emiel hem even kort aankeek. “Yep, dat hebben we ook weer gehad” Hij had een prima vakantie gehad, maar ook niet heel speciaal. Hij vertelde even kort hoe zijn vakantie was om vervolgens naar de jongen zijn vakantie te vragen. Op zich was hij wel benieuwd wat hij gedaan had.
Hij vond het wel oké om een gesprek met Alexander aan te knopen. Die had waarschijnlijk hetzelfde idee, dat door de speech heen praten, ongeacht het onderwerp, beter was dan het aan te horen. Hij hoorde dat het schoolhoofd zijn zegde deed maar praatte gewoon door. Dat ze een paar geïrriteerde blikken kregen van mensen die het, for some reason, wel wilde aanhoren, had hij niet door. En dan nog, dan zou het hem nog niets interesseren. Hopelijk houdt hij snel op met praten, dacht hij terwijl hij verveeld voor zich uit bleef kijken, want de hele speech negeren ging nou ook weer niet. Ongewild kreeg je er toch wat van mee. Dat stuk over de regels interesseerde hem ook totaal niet. Ongetwijfeld dat hij er wel meerdere van had overtreden en nog zou overtreden.

Eindelijk, na wat een eeuwigheid leek te duren, ondanks dat hij voornamelijk in gesprek met Alexander was geweest, was de man klaar met spreken. “Godzijdank, dat is ook weer voorbij” merkte hij droogjes op. Nu was het de tijd voor ‘thee en koekjes’. Thee interesseerde hem niet, en die koekjes nog minder. Dit was dan ook het moment om er vandoor te gaan. Hij stond op. “Doei. Zie je wel weer eens” meldde hij als gedag tegen Alexander. Want hij was niet zo’n asociale jongen die zomaar wegliep. Bovendien wilde hij Alexander ook niet als vijand hebben of iets dergelijks, neutraal zou het beste zijn. Je kwam elkaar immers te vaak tegen op deze school om echt vijanden te zijn, al had hij wel wat mensen die hem niet moesten en hij ook niet.

Hij liep zonder nog te zoeken naar mensen richting de dorms, waar hij inkwam na het verplicht zeggen van het wachtwoord. Hij had zijn spullen nu nog netjes opgeruimd, dus al snel vond hij wat hij wilde vinden. Een schetsblok, wat potloden, houtskool, een bidon en een schoudertas waar hij alles in deed. Hij deed zijn versleten zwarte sneakers aan, ja hij had nogal veel zwart, zodat zijn andere schoenen niet vies zouden worden van de modder. Anders kreeg je dat gezeur weer, daar had hij geen zin in. Hij vulde zijn bidon met water en deed deze ook in zijn grijze schoudertas. Hij ging vervolgens meteen naar buiten, want zoveel tijd hadden ze ook weer niet. Hij wilde even weg van hier en om op mooie plekjes te komen moest je toch verder lopen. Al kon hij wel snel lopen. Hij liep richting het bos in zijn eentje. Dat deerde hem niet, want ondanks dat hij het liefst zoveel mogelijk mensen om zich heen had, kon hij ook prima alleen zijn. Het bos was groot genoeg om in te verdwalen maar hij kende al aardig de weg. Terwijl hij liep keek hij om zich heen, voor een goede boom waar hij in kon klimmen. Daar was hij wel behendig genoeg voor en als je een paar takken hoog kon komen had je al een beetje een soort van een uitzicht.

---

Aan niets denken is ook denken.

'De vraag is eigenlijk waar was jij! Wij waren samen.' zei Dmitri. Teleurgesteld keek ik ze aan. 'Ah man, ik zat met saaie mensen in een coupé.' Iza vertelde me dat op ze dezelfde boot, wat me niet verbaasde, maar ook in dezelfde slaapzaal geweest was. Verbaasd keek ik haar aan. Huh, waar was ik geweest met mijn gedachten? Door mijn verbazing hoorde ik even niet wat ze me vroeg, ik ving nog wel iets op van vakantie. 'Eh vakantie?' zei ik, terwijl ik de verbazing van mijn gezicht liet gaan. 'Het was geweldig. Het was echt heerlijk weer en superleuk!' Ik dacht met een grote glimlach op mijn mond terug aan de vakantie. Nu was school weer begonnen en was dat alles over. 'Ons voorlaatste jaartje, daar gaan we wel iets moois van maken natuurlijk!' Iza was nu al enthousiast over dit jaar, zij wel. Dmitri was het er mee eens. Even wilde ik er niet mee in gaan, maar toen ik dacht aan alle dingen die we zouden gaan doen buiten de lessen, verscheen er een grijns op mijn gezicht. Oke, ik moest toegeven dat school zonder de lessen best wel heel erg leuk kon zijn. Ik keek de zaal rond, terwijl ik onbewust zocht naar Oliver. Shit man, vorig jaar dacht ik dat ik dat hoofdstuk wel kon afsluiten. Ja, ik had dus een crush op hem, zo genant. Ik bedoel; zie je hem en mij al samen? Dat was dus nu al drie keer niets. 'Hebben jullie iemand op het oog?' vroeg ik mijn vrienden, terwijl ik ze met een grijns aankeek die als een pedosmile door kon gaan. 'Een leuke jongen of meisje voor dit jaar? Of deze week?' Ik keek rond op zoek naar iemand voor één van de twee. Ik wees naar een random jongen. 'Wat vinden jullie van hem?' In mijn hoofd vormde zich een plan, dat volgens mij wel een goed plan was. 'Zullen we blind dates voor elkaar zoeken?' Ik wilde nu dus echt over Oliver heen komen. Hij zou mij nooit willen en ik wilde hem ook echt niet, echt. Finley kwam bij ons aan tafel zitten. Hij grijnsde naar ons en vroeg pas of zijn stoel bezet was, toen hij er al op was gaan zitten. 'Had ik nog wat gemist?' vroeg hij ons toen, maar het antwoorden liet ik aan mijn vrienden over. Omdat - tja, daar was niet echt een reden voor.

[ bericht aangepast op 30 jan 2016 - 10:35 ]

---

you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman

"We sneaken gewoon die koeken mee en eten vanavond zoveel we kunnen broertje van me." reageerde Manu op mijn reactie, waarop Marcello met een bemoedigend antwoord kwam. Niet veel later begon de toespraak, en tijdens het duidelijk maken van de regels en dat iedereen zich er ook aan moest houden en onder geen enkele voorwaarde de rust en orde mocht verstoren, leek zijn blik erg op de Molokov tafel gericht, wat op zich wel logisch was, maar om wat preciezer te zijn leek hij wel heel erg op óns gericht. Nu wist ik wel dat wij allesbehalve voorbeeldleerlingen waren wat betrof pranks en rust, regels en orde, maar Marcello keek snel weg, waardoor ik even moest grinniken. Zelf bleef ik star richting het schoolhoofd staren, ik bedoel, als hij nou ook echt daadwerkelijk zou denken dat we zouden stoppen, dan zou hij helemaal doorgeslagen zijn. Aan het einde van de speech propte Manuello onmiddellijk vier koeken in zijn mond, waarvan zo ongeveer de helft uitstak. Ik moest lachen en porde hem in zijn zij. "Gedraag je, Manu," zei ik dan ook lachend, voordat ik een stukje koek afbrak van alle delen koek die uit zijn mond staken en het in mijn eigen mond stopte. Ondertussen, zonder dat ik er ook maar iets van had gemerkt, was Vincent blijkbaar tegenover ons gaan zitten. Ik merkte hem pas op toen hij even kuchte en begon te praten. Onmiddellijk schoot ik hem een, misschien iets te, dodelijke blik. "Het spijt me van net. Ik heb geen idee wat me bezielde. Sorry," zei hij. Ik staarde hem aan, mijn gezicht strak. Ik mijn ogen was duidelijk pijn, en misschien ook wel een beetje verdriet af te lezen. Ik kende de jongen, en merkte nu dan ook echt wel dat hij dit daadwerkelijk meende, maar ik twijfelde of ik hem kon vergeven. Ik wou het schooljaar niet ingaan als mensen die een hekel aan elkaar hadden, maar erg veel zin om nu gewoon vrolijk tegen hem te doen had ik ook niet. "Wat heb je gedaan?" hoorde ik bot van Marcello komen, wat er voor zorgde dat ik mijn aandacht op hem richtte. Even verscheen er een klein glimlachje op mijn gezicht, maar toen ik er aan dacht wat hij ook alweer gedaan had verdween deze weer. "Enig idee wat we kunnen doen in de vrije tijd?" begon Marcello vervolgens, duidelijk niet over Vincent praten willend. Ikzelf besloot om Vince grotendeels te negeren, het was toch niet zo dat als ik al wat zou zeggen het positief zou zijn. Aangezien degene naast mij opgestaan waren, draaide ik me een kwartslag en zette ik mijn voeten op de bank, om vervolgens met mijn rug tegen Manuello aan te leunen met een tevreden glimlachje, mijn hand nog altijd in de zijne. "Eh, naja ik zat er aan te denken om misschien wat te trainen, maar die speech heeft zo lang geduurd, dat ik dat niet meer ga redden. Misschien gewoon even lekker buiten zitten, bijkletsen enzo?" Stelde ik voor. Mijn hoofd draaide ik even om en ik keek Manu met een glimlach aan, zo goed mogelijk mijn best doende om Vince, die tegenover ons zat, te negeren.

---

take me back to the basics and the simple life

'Verrassend genoeg was het oprecht gezellig.' Antwoordde Dimitri. Ik glimlachte. Ik vond het fijn dat hij het naar zijn zin gehad had, al vroeg ik mij toch af hoe Gus gezellig kon zijn, al wist ik ook dat ik daar misschien niet het meest eerlijke oordeel over had, na onze 'leuke' ontmoeting. Toch wilde ik niet meer aan deze gebeurtenis denken, het bleef een beetje door mijn hoofd spoken, voornamelijk omdat ik de slag verloren had en daar hield ik niet van. Ik had Dimitri vertelt dat ik morgen graag met hem de posities door wilde nemen die ik had bedacht voor ons Quidditch spel waarop hij enthousiast antwoordde: "Nou vooruit dan, omdat je me zo netjes bij mijn titel noemt. Ben trouwens oprecht benieuwd wat je bedacht hebt. Ik heb zelf ook nog een paar posities bedacht, maar helaas ben ik niet zo getalenteerd als jij... zodra ik er een tekening van maak begrijp ik zelf niet meer wat nu het idee was." Om de toon die ik bij het woord 'Captain' opzette moest hij lachen. 'Dan komen we er samen vast uit! Het Captain duo!' Grapte ik. Mae was inmiddels naast mij komen zitten en ik vloog haar in de armen. Dat ik er een mooi voorlaatste jaartje van wilde maken was Dimitri met me eens. 'Dat vind ik een erg goed plan.' Grijnsde hij. Mae was wat minder geïnteresseerd in mijn vraag. Ik kon aan haar merken dat zij van ons drie het minst enthousiast was weer terug te zijn. Mae moest dan ook wel een geweldige vakantie hebben gehad, een vakantie zonder zich anders voor te hoeven doen. Ze antwoordde niet, maar keek in plaats daarvan de zaal rond. 'Hebben jullie iemand op het oog? Een leuke jongen of meisje? Voor dit jaar? Of deze week?' Ik keek haar een beetje verdwaasd aan. Wat moest ik hier nu op antwoorden. Ik vertrouwde mijn beste vriendin echt alles toe, het enige waar ik het nog nooit over had gehad, was mijn crush voor Oliver. Dit zou ik al helemaal niet onthullen met een jongen erbij. Ik schudde vaagjes nee en keek naar de jongen waar ze naar wees. 'Wat vinden jullie van hem? Zullen we anders blind dates voor elkaar zoeken?' De jongen keek even onze kant op en ik glimlachte naar hem. Hij zag er zeker niet verkeerd uit. Op dat moment werd stilte in de zaal geroepen. De speech begon en ik besloot dit jaar maar eens naar de woorden van het schoolhoofd te luisteren, in plaats van mijn eigen gesprek te beginnen. Bovendien wist ik niet zo goed wat ik op de vraag van Mae moest antwoorden. Hoe kon ik nou een blind date houden, wanneer ik verliefd was op iemand anders? Ik liet mijn blik een paar keer afdwalen naar Dimitri die tegenover mij zat. Het bracht me op een geweldig idee, maar voor ik dit uit kon spreken schoof Finley aan naast Dimitri. 'Hey, deze is toch niet bezet?' Vroeg hij. 'Had ik nog wat gemist?' Op dat moment kwam de speech tegen z'n einde en verschenen er koekjes op tafel. 'De speech was niet vernieuwend, ik heb er eens aandachtig naar geluisterd.' Vertelde ik hem. Vervolgens stond ik op en maakte aanstalte om te vertrekken. 'Overigens heb ik wel een geweldig idee bedacht om mijn vrijetijd aan te besteden.' Glimlachte ik. 'Ik ga naar het Quidditch veld. Ik heb de hele vakantie niet kunnen vliegen en die sensatie wil ik nu graag even hebben. Iemand die zin heeft om mee te gaan?' Ik stond inmiddels naast de tafel en begon in de richting van de Common room van Renaulph te lopen, daar stond immers mijn bezem.

---

'Speak the truth, even if your voice shakes...'

August Felix Björk
Volbloed T Hallestrom

"Hee Handsome" hoorde ik een stem fluisteren waardoor ik naast me keek en even grijnsde. Het was Sasha, een mooie meid uit Hallestrom en ook nog best slim. ik mocht haar héél erg en zag haar wel als één van mijn beste vriendinnen, hoewel ze niet een volle pureblood was. "Hey schoonheid. Jou heb ik vandaag nog niet gezien." zei ik met een glimlachje tegen haar als ik haar een korte knuffel haf.
Hoewel ze erg knap was, was Sasha niet mijn type. Waarom? Dat wist ik zelf niet echt. Sasha was net op tijd gearriveerd want de speech eindigde en de thee en koekjes "Perfect timing." zei ze glimlachend en schonk wat thee in. "Jij ook wat?" vroeg ze me vervolgens en ik knikte dan maar. "Sure" . "Je ruikt naar rook trouwens." merkte ze op en ik beet kort op mijn lip. "Sinds wanneer rook jij?"vervolgde ze geïnteresseerd en ik keek even om me heen, maar zag nog steeds geen Oliver. "Niet echt, Oliver bood me één aan dus ik probeerde het eens." zei ik alsof het niets was en dronk een slokje thee die overig erg warm was. "Hoe was je vakantie?" vroeg ik haar dan ook oprecht geïnteresseerd in haar leven.

Manuello Ezequiel Alvaréz
halfbloed { Molokov

Met al de koeken in mijn mond kon ik niet zeggen en ook niet echt veel doen. Zuzuna lachte op mijn actie en porde me even waardoor er een verrast geluidje mijn mond verliet en ik even spastisch bewoog en haar ook een por terug haf "Gedraag je, Manu," Zu lachte nog eens en brak een stukje koek af van de uitstekende en stak deze zelf in haar mond. Terwijl ik mijn koeken rustig binnensmikkelde kwam Vincent tegenover me zitten waardoor ik me bijna verslik en de jongen fronsend aankeek, nog steeds niet klaar om wat te zeggen. "Het spijt me van net. Ik heb geen idee wat me bezielde. Sorry," zei hij en ik slikte even "Wat heb je gedaan?" Marcello's stem klonk bot en gezien het letsel van net zo goed als weg was, leek het ook best vreemd tegenover de anderen die er niets van af weten, en misschien was dat beter ook. Ik had eingelijk de laatste koek binnen en schudde zacht mijn hoofd. "Het is oké, sorry van mijn kant ook ." zei ik dan maar zonder Vincent echt aan de kijken en dronk vervolgens wat thee terwijl ik naar mijn broer luisterde af en toe eens naar Vincent kijkend.
"Enig idee wat we kunnen doen in de vrije tijd?" begon Marcello en ik schudde mijn hoofd weer. Veel zin om na te denken had ik niet Zuzuna ging zo zitten dat ze haar beide benen op de bank had en zo wat tegen me aan leunde. Ik glimlachte naar haar en het voelde erg fijn haar zo dicht tegen me aan.
"Eh, naja ik zat er aan te denken om misschien wat te trainen, maar die speech heeft zo lang geduurd, dat ik dat niet meer ga redden. Misschien gewoon even lekker buiten zitten, bijkletsen enzo?" Stelde Zuzuna voor en ik knikt even." Ja misschien kunnen we een potje bezemracen ofzo?"

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Op haar vraag antwoordde Marcello dat hij meer zin had in het eten en ze lachte even. Tja, jongens hè? Zij had ook wel zin in eten, maar zou het zelf nog prima volhouden tot het eindelijk etenstijd was, zeker als ze deze keer weer wat te drinken zouden krijgen na de toespraak. Ze wist alleen niet zo goed of Marcello zich wel realiseerde dat hij alleen thee zou krijgen. Zuzana had blijkbaar hetzelfde gedacht, want ze vroeg het gewoon aan hem. Manuello had, zoals verwacht, een oplossing voor hun lange wachten: gewoon wat koeken meenemen. Voor Claudai had kunnen antwoorden, maande het schoolhoofd iedereen tot stilte en begon met zijn gebruikelijke toespraak, met af een toe een waarschuwende blik op ons groepje. Zodra hij klaar was – aan het einde van het schooljaar ongeveer – verschenen eindelijk de langverwachte koeken. Manuello was duidelijk heel uitgehongerd geweest en begon meteen met meerdere koeken tegelijkertijd. Claudai zelf pakte ‘maar’ 1 koek en begon daar rustig aan te knabbelen. Intussen had ook Vincent het groepje uitgebreid. Hij leek nog steeds niet zo vrolijk als zonet en verontschuldigde zich ergens voor. Blijkbaar was Claudai niet de enige die echt geen flauw idee had waar het over ging, want Marcello vroeg het gewoon ronduit. Een iets oplettendere waarneming vertelde Claudai echter dat Manuello een verstopt blauw oog had, dus trok ze de conclusie dat het waarschijnlijk Vincents schuld was geweest en hij zich daarom verontschuldigde. Waarom hij Manuello een blauw oog zou bezorgen? Ze had geen flauw idee. Zuzana scheen – aan de blik die ze naar Vincent worp te oordelen – redelijk boos op hem te zijn en hem te negeren, maar Manuello antwoordde wel. Marcello vroeg in het algemeen wat ze in hun vrije tijd konden doen. Zuzana had eigenlijk willen gaan trainen, maar daar was geen tijd meer voor. “Lang leve speeches van het schoolhoofd,” zei Claudai grinnikend. Ze had ook even willen gaan trainen eigenlijk, maar nu dat geen optie meer was, klonk Manuello’s voorstel om te gaan bezemracen wel goed. Dan kwam ze tenminste nog op een bezem. “Bezemracen klinkt als een goed plan,” antwoordde ze. Ze hoopte maar dat de rest het er ook mee eens zou zijn, want hoewel lekker in de zon zitten ook wel fijn was, snakte ze naar vliegen.

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

"Het is oké, sorry van mijn kant ook." reageerde Manuello op Vincent, waarna ik een lichtelijk verontwaardigd geluid wist te produceren. "Jij? Sorry waarvoor, Manu? Serieus, jij bent niet degene die hier wat fout deed, of wel soms?" sprak ik dan ook voor ik me kon bedenken, en in mijn gedachten sloeg ik mezelf alweer voor mijn kop. Ik moest echt eens leren beter na te denken voordat ik wat deed of zei. "Ja, misschien kunnen we een potje bezemracen ofzo?" stelde Manu voor, teruggaande naar het onderwerp over wat we zouden kunnen doen met deze twee uur vrije tijd. Claudai stemde bijna onmiddellijk in, en niet heel veel later volgde ik ook qua instemming. Nu had ik van de zomer een paar keer 's nachts kleine stukjes gevlogen, maar nooit ver of lang, aangezien het niet echt in het nieuws moest komen dat mensen konden vliegen met bezems en zeker niet dat ik kon vliegen met bezems. Niet zeker wetende of we nu onmiddellijk zouden gaan of dat we hier nog even zouden zitten liet ik mijn vingers ongeduldig over die van Manuello heen en weer wrijven.

---

take me back to the basics and the simple life

---

''Love me, or hate me, both are in my favor. If you love me, i'll always be in your heart. If you hate me, i'll always be in your mind.''

---

Het was duidelijk te merken dat de jongen erg met hele gebeurtenis over Zuzanna mee zat. Helaas betekende dat ook dat elk greintje zelfverzekerdheid in de jongen verdwenen was. Het was zonde dat ik de enige persoon ben die dat heb mogen aanschouwen, op Zuzanna en Manuello na dan. Ik wist dat ik niet de enige reden was waarom de jongen weer in een onzeker muurbloempje veranderd was. Het kwam grotendeels door Zuzanna en Manuello maar toch nam dat de schuldgevoel die ik voelde niet weg. Vince had zich dan ook omgedraaid van mij om Stan te bevrijden uit zijn stalletje in de boot. Het arme dier had de hele rit alleen moeten zitten. Ook al was ik geschrokken toen Stan zich zo wild gedroeg toen Vince op zijn kop hing, vond ik het nog steeds een mooie paard hoewel ik niet verwachte dat ik op hem zou rijden. Zeker niet na wat ik zijn baasje aangedaan had. Dat had ik wel verpest en ik was eenmaal niet een persoon die zomaar op mensen af stapte en ging praten.
Met een zachte zucht liep ik achter Vince aan, hoewel ik de bagageruim in klom voor mijn koffer die eenzaam en alleen stond in het ruim. Snel pakte ik de koffer beet en was dan ook blij dat mijn vader een paar spreuken over deze had uitgesproken. De koffer was wel degelijk zwaar geweest anders. Ik sleurde dan ook ieder jaar een hoeveelheid aan boeken mee naar school. Boeken die we niet op school kon krijgen. Ik hield enorm veel van sprookjes boeken. Het liet me geloven dat ware liefde en geluk nog werkelijk bestond in deze grauwe, duistere wereld. Elke boek sleepte me mee naar een wereld wat beter was waar ik zelf in bevond. Ik had eenmaal geen interessant leven. Ik was meer het muurbloempje in het hoekje. Het zou me dan ook niets verbazen als niemand me gemist zou hebben tijdens de speech. Het was een depressieve gedachten maar ik was reëel. Ik had vrij weinig vrienden omdat ik eenmaal een lastig persoon was om mee om te gaan.

• • •

Tevreden keek ik naar mijn plekje in de slaapzaal. Ik zag dat Sasha en de rest van onze kamergenoten hun bed al had uitgekozen. Ik nam dan ook het laatste over gebleven bed genomen, hoewel dit niet betekende dat het de slechtste was. Ik had er een met het uitzicht over Durmstrang. Iets wat ik altijd enorm rustgevend vond als ik wakker werd in bed. Ik kon soms dan ook uren in het niets staren. Enkel luisteren naar de secondes die voorbij tikte.
Snel zetten ik mijn koffer naast mijn bed, waar ik Hamlet er uit trok. Ik was deze voor de zoveelste keer aan het lezen. Ik kon ieder woord wel dromen maar toch miste ik dan de geur van de bladzijdes en het fysieke deel wat ik in mijn handen vast zou houden. Teder veegde ik dan ook een onzichtbaar stofje van het boek voordat ik de ruimte verliet. Ik had geen tijd meer om alles op zijn plaats te zetten. Iets wat ik normaal wel deed. Ik was enorm netjes en er was dan ook eigenlijk nooit een kruimel of stukje stof te bekennen aan mijn zijde of dat van een ander. Ik had de irritante tik om alles in mijn omgeving op te ruimen voordat ik kon slapen. Iets wat mijn kamergenoten hoogst waarschijnlijk enorm irritant vonden.
Zachtjes sloop ik de zaal in waar ik iedereen al aan tafel zag zitten. Ik zag in een flits Vincent bij Zuzanna, Claudai, Manuello en Marcello zitten. Ergens had ik wel geweten dat hij dit zou toen hoewel er toch een klein steekje van verbazing door mij heen ging. Niet dat daar een reden voor was. het is niet alsof we dagelijks met elkaar praatte. De enige personen waar ik wel eens mee praatte was Sasha, Natalya, Dimitri en August. Hoewel het met de laatste wat minder was. August was naar mijn mening best arrogant wat me ook beletten om naar Sasha en August neer te ploffen. Ik had ze wel gezien maar ik had even geen zin in gezelschap of de arrogantie van August. Ik schoof dan ook aan, aan het eenzame gedeelte van de Hallestrom tafel.
De speech duurde lang hoewel ik er vrij weinig van meekreeg. Zodra deze afgelopen was opende ik de pagina waar ik gebleven was van Hamlet waar ik mezelf weer op liet zuigen door het boek en iedereen rond mij heen vergat of negeerde.

[ bericht aangepast op 1 feb 2016 - 0:34 ]

---

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Emiel vertelde Alexander over zijn vakantie en vroeg vervolgens naar zijn vakantie, waarop Alexander hem ook wat vertelde. Het was best oké om met Emiel te praten. Veel deden ze dat niet, maar ook nu weer merkte Alexander dat Emiel een prima gesprekspartner was, zelfs al was dat alles. Ook Emiel wilde duidelijk niet naar de speech luisteren, waardoor ze de hele toespraak lang aan het praten waren. De mensen die naast hen zaten, hadden ze al een paar geërgerde blikken toegeworpen, maar dat interesseerde Alexander echt niet. Hij had echt wel door dat die tweedejaars daar graag wilden luisteren, maar zij wisten natuurlijk niet dat de speech ieder jaar hetzelfde was. Hij beantwoordde de blikken tijdens het praten met een uitdagende grijns en meteen hielden de blikken op, al merkte hij ook wel dat de irritatie niet verdween. Meteen na de toespraak meldde Emiel dat hij ervandoor ging. “Natuurlijk, we delen een kamer,” antwoordde Alexander op zijn laatste opmerking dat hij Alexander nog wel eens zou zien. Toen was Alexander alleen. Heel even ging dat wel goed, hij at een koekje en keek mensen, maar lang hield hij het natuurlijk niet vol. Hij moest altijd onder de mensen zijn en dan de aandacht krijgen. Alleen dan voelde hij zich goed en nu hij hier zo alleen zat, Verveelde hij zich, met een hoofdletter. Daarom deed hij wat hij altijd deed als hij alleen was en zich verveelde: goed gezelschap opzoeken. Hij liet zijn blik over de verschillende tafels glijden op zoek naar een geschikte kandidaat. Een meisje aan de Hallestrom-tafel ving zijn aandacht. Ze was verdiept in een boek en er leek momenteel niemand bij haar te zitten, een perfecte kandidate dus. Met een charmante glimlach op zijn gezicht stond hij op van de Rhoswen-tafel en liep naar haar toe. Ze kwam hem vaag bekend voor als een meisje waar Dimitri en August wel eens mee optrokken, maar echt goed kende hij haar niet. Dat hoefde ook niet. Sinds wanneer wist hij wel veel over de meisjes met wie hij optrok? “Wat voor goed boek heeft de dame volledig in zijn macht gekregen?” vroeg hij haar met een flirtende ondertoon terwijl hij naast haar plaatsnam, waarna hij een koekje pakte en er een stuk vanaf beet.

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.