[RPG • 200 • Speeltopic] Durmstrang Insitute - Speeltopics

STORY Durmstrang Institute, 2014. De school richt zich nog altijd wat op de duistere magie, maar een stuk minder dan vroeger. Muggleborns worden echter nog altijd niet toegelaten op Durmstrang, en de school heeft een duidelijke voorkeur voor Purebloods. Toch is de school een stuk toegankelijker dan hij vroeger was. Sinds enkele decennia is Durmstrang over gegaan op het indelen van zijn studenten in afdelingen. Dit omdat ze, na weer meer contact gehad te hebben met Hogwarts, het gevoel hadden zo beter overzicht te kunnen houden over de leerlingen en hen beter naar wens dingen konden leren. Leerlingen krijgen hun eerste twee jaar op Durmstrang de kans om zich beter te ontwikkelen, en worden aan het begin van hun derde leerjaar gesorteerd in een van de vier afdelingen. Aan het einde van ieder jaar moet iedereen naast zijn examens een andere grote test begaan, waarin gekeken word of zij nog wel het best passen bij de afdeling waar ze dat jaar in hebben gezeten. Hoewel het nauwelijks voorkomt, veranderen sommige leerlingen dus van afdeling. Op het moment van het RPG volgen we leerlingen in hun zevende jaar, wat voor de meerderheid van deze leerlingen hun voorexamen jaar is. HOUSES Credits • Hallestrom (Colors: Navy Blue & Red, Animal: Eurasian Lynx, Traits: Intelligence & Loyalty) Opinionated, but open to suggestion. These fair few are of the brightest and most inquisitive. They seek knowledge, and respect intelligence. However as students of Durmstrang their chosen paths are still often dark in nature, and the knowledge they truly thirst for is that which no others have found before and the power that comes with it. Their loyalty may be favoured in many situations, but they can be somewhat selfish friends at times, and hard masters to work for as they also command complete loyalty and respect from those around them. • Molokov (Colors: Burned Orange & Black, Animal: Black Bear, Traits: Strength & Endurance) Of great strength, comes great power. The ability to endure whatever is thrown at them, and still hold their heads high. They value not only physical or magical strength, but also inner strength. Many Molokovs rely only on these things and blunder into situations without thinking, and learning to also appreciate mental strength sometimes proves difficult. Molokovs can be bullies, and make excellent henchmen. Hallestroms in particular occasionally think of them as stupid, but this is by no means always the case. • Ranaulph (Colors: Steel Grey & Lime, Animal: Grey Wolf, Traits: Cunning & Bravery) Valiant and chivalrous - for Durmstrang students - those in this house enjoy a challenge. Daring and sly, they rarely back down even from the toughest opponent. And quite a lot of the time they win. But it is often with the aid of copious and outrageous cheating. A good Ranaulph will learn to successfully conceal this deceit. But those who know this house will always be aware of it, even if there is no proof. Charming on the outside, they are often rather talented individuals, and occasionally they are exceptionally talented. but their rash actions can lead them into trouble later on. • Rhoswen (Colors: Purple & Gold, Animal: Osprey, Traits: Integrity & Perseverance) Rhoswens do what they set their minds to no matter the consequence - and what they do always benefits them in some way. The word "impossible" is not a part of their vocabulary. They are determined to remain true to themselves, rarely choosing to voluntarily follow another unless it serves part of a long term plan. When questioned, their integrity holds true, lying is not tolerated. They are proud of their achievements and as a general rule do not particularly care about hiding mistakes unless doing so is essential. They can be very blunt, and usually have a few amusing insults ready for use at any time. Rhoswens are experts at twisting things to their own advantage. OTHER INFORMATION • Vakken en Lessen Durmstrang heeft een groot vakkenpakket, met veel keus, maar ook redelijk wat verplichte vakken. Leerlingen zitten tot en met hun vierde leerjaar vast aan een bepaald vakkenpakket zonder keus. In het begin van het vijfde jaar zullen zij minimaal twee extra vakken moeten kiezen naast de verplichte. Het maximum wat betreft keuzevakken ligt op 5, op deze manier probeert de schoolleiding van Durmstrang er voor te zorgen dat leerlingen niet te veel doen, en ook wat vrije tijd overhouden. In totaal heeft een leerling op Durmstrang keuze uit een tiental vakken naast de zes verplichte vakken. • Lijst met vakken voor het 5e, 6e, 7e, en 8e jaar [V] Charms [V] Dark Arts* [V] History of Magic [HoM] [V] Transfiguration [V] Potions [K] Astronomy [K] Quidditch**/**** [K] Sports***/**** [K] Care of Magical Creatures [CoMC] [K] Arithmancy [K] Divination [K] Studie of Ancient Runes [SoAR] [K] Music**** [K] Art**** [K] Ghoul Studies * Bij Dark Arts wordt zowel de geschiedenis van de Dark Arts, de uitvoering en de verdediging behandeld. ** Enkel leerlingen die Quidditch volgen mogen in het Quidditch-team voor de bovenbouw zitten. *** Bij Sports wordt gericht op individuele sporten. De leerlingen die dit volgen zullen ook wedstrijden hebben, zowel onderling als uitjes naar de muggle-wereld om hier wedstrijden te hebben. Dit zijn sporten waar geen magie bij nodig is, en waar het dan ook verboden is om gebruik van magische hulpmiddelen (spreuken, toverdrankjes, etc.) te maken. Leerlingen richten zich binnen dit vak vaak nog op een sport, om hier meer en beter in te trainen. Eenmaal in de week is er een gezamenlijke les, en twee keer in de week wordt er specifiek getraind. Natuurlijk mogen de fanatiekelingen, in overleg met het schoolbestuur en de leerkracht, ook vaker trainen. Er wordt binnen Sports gericht op Atletiek, Zwemmen, Paardensport, Boogschieten, Roeien en Wielersport. **** Een leerling mag enkel een van deze vakken als extra vak hebben. Als een leerling wenst meerdere van deze vakken te kiezen, dient zij bij een tweede ook een derde keuzevak te kiezen, en bij een derde van deze vakken, een vierde keuzevak. • Rooster • Quidditch Ook op Durmstrang wordt er natuurlijk Quidditch gespeeld, in twee verschillende klassen weliswaar. De onderste klasse is voor de onderbouw (1e - 4e Leerjaar), en de bovenste klasse voor de bovenbouw (5e - 8e Leerjaar). Enkel leerlingen die ook Quidditch volgen, mogen onderdeel nemen in de Quidditch teams in de bovenbouw. Voor ieder afdeling is er een team, maar wanneer een afdeling te weinig leerlingen heeft wordt dit of aangevuld met de bete leerlingen van die afdeling (of eerste/tweede leerjaar) uit de onderbouw, of met leerlingen uit andere afdelingen. Iedere maand is er voor beide klassen een wedstrijd, uitgezonderd van de eerste twee maanden school. Na afloop van de laatste wedstrijd wordt het eindklassement bekend gemaakt, en de winnende afdeling wint de Quidditch-beker van dat jaar. • Hallestrom Captain — Chaser — Chaser — Chaser — Beater — Beater — Keeper — Oliver Amaro Delray Seeker — • Molokov Captain — Vincent Milan Procházka Chaser — Zuzana Ružicka Chaser — Chaser — Beater —Manuello Ezequiel Alvaréz Beater — Keeper — Vincent Milan Procházka Seeker — Claudai Ružicka • Ranaulph Captain — Dimitri Viktor Volkov Chaser — Dimitri Viktor Volkov Chaser — Chaser — Beater — Beater — Keeper — Seeker —Iza Afina Caterina Dascu • Rhoswen Captain — (Loten?) Chaser — Alexander Stoyan Lyuben Chaser —Erika Isole Falker Chaser — Beater —Vyara Kaven Rumaneck Beater — Keeper — Seeker — Sara Tali Herbovitz • Nationaliteiten Leerlingen van Durmstrang komen voornamelijk uit Scandinavië en Oost-Europa, al zijn er ook uitzonderingen van leerlingen uit Noord-West Europa en enkele leerlingen uit het middenoosten. • Leerjaren en Schooljaar Op Durmstrang volgen de leerlingen acht jaar aan onderwijs, en wanneer zij deze succesvol afsluiten heeft bijna elke leerling de kans op een studiebeurs of een gedeeltelijke betaling voor een opleiding. De eerste twee leerjaren zijn leerlingen nog niet ingedeeld in een afdeling, en tot en met het vierde leerjaar hebben zij een vast vakkenpakket. Vanaf het vijfde kiezen zij vakken, die zij tot hun examen zullen moeten volgen, behalve wanneer zij meer dan twee keuzevakken hebben. Wanneer dit het geval is, mag de leerling een van zijn of haar keuzevakken tot en met het zevende leerjaar laten vallen. Het schooljaar begint op de laatste maandag van augustus, en op twee dagen hiervoor vertrekken de leerlingen al naar Durmstrang. Leerlingen krijgen in mei van het jaar dat zij elf worden een brief dat zij zijn toegelaten op Durmstrang, en zullen dat jaar dan ook hun eerste schooljaar starten. Het schooljaar loopt tot en met de laatste vrijdag van juni, en tussen elk schooljaar zit dus telkens ongeveer twee maanden aan zomervakantie. Tussendoor is er natuurlijk de Kerstvakantie, maar ook nog vier andere vrije weken en natuurlijk een aantal vrije dagen/middagen. • Schoolregels — Tijdens lesuren duurt het schooluniform ten allen tijden gedragen te worden. — Vernieling van andermans bezittingen is niet toegestaan. — Het pesten of vernederen van wie dan ook is verboden. — Alle lessen dienen gevolgd te worden, tenzij je een goedgekeurde reden hebt. — Meisjes en jongens mogen niet bij elkaar in de dorms komen — Iedere avond worden de dorms gecheckt, is iedereen er, en zijn er geen meiden bij de jongens/andersom? Als jij niet aanwezig bent, volgen er maatregelen. — Wees op tijd bij lessen en Quidditch wedstrijden. — Aanwezigheid bij Quidditch wedstrijden is voor iedereen verplicht. — Muggle-voorwerpen zoals moderne technologie, dienen niet meegebracht te worden, deze zullen toch niet werken. • Dorms Iedere Durmstrang afdeling heeft zijn eigen Dorms, hier kunnen de leerlingen na de lessen rondhangen, huiswerk maken, en natuurlijk zijn hier ook hun slaapzalen en badkamers. Leerlingen van andere afdelingen kunnen in principe niet in de Dorm van een andere afdeling komen, gezien deze beschermd is met een wachtwoord. Iedere maand veranderd het wachtwoord. • Hallestrom De Hallestrom Dorm bevind zich op de derde verdieping van het kasteel, achter een grote houten deur met daar de naam van de afdeling op. Momenteel is het wachtwoord Wisdom and Knowledge are not completely the same. Hallestroms' slaapzalen zijn verdeeld per leerjaar en sekse. De bovenbouw slaapt aan de rechterkant van de zitkamer, de onderbouw links. Bij beiden is het zo dat de meiden het dichts bij de deur naar de zitkamer slapen, en de jongens meer naar achter. • Molokov Molokov's Dorm ligt vlak naast de eetzaal van de school, verborgen achter een simpele deur als ieder ander. De jongere leerlingen van andere afdelingen vragen zich dan ook dikwijls af waar de Molokov Dorm is. De Dorm neemt twee verdiepingen in beslag, en heeft dan ook op de tweede verdieping van de school een deur. Ook deze valt nauwelijks op. Het wachtwoord is momenteel We may be Reckless, but we create the best stories of all.De slaapzalen voor de meiden bevinden zich op de tweede verdieping, die van de jongens op de begane grond, samen met de zitkamer. • Ranaulph De Ranaulph Dorm bevind zich tegenover die van Rhoswen. Dit komt omdat, voordat Durmstrang de afdelingen invoerde, er op deze plekken ook twee slaapzalen tegenover elkaar waren, en het schoolbestuur het onzin vond om die ruimte niet te gebruiken. Het wachtwoord is Succes, even with cheating, remains succes. Ranaulph heeft twee grote slaapzalen, waar alle leerjaren door elkaar slapen. Jongens en meiden wel gescheiden. • Rhoswen Rhoswen's Dorm is tegenover Ranaulph, en heeft een grote Visarend op de deur geschilderd. De Dorm is strategisch opgedeeld, met slaapzalen ingedeeld in leeftijd. Jongens hebben altijd de linker slaapzaal, en de meiden de rechter. De onderbouw slaapt het verst van de zitkamer af, zodat zij niet gewekt worden wanneer de oudere leerlingen naar bed gaan. Het wachtwoord is de vraag bij het antwoord wat luid Lydia and Simon, de vraag— het wachtwoord— is; Who were unable to stand eachother throughout their school life, but now have a baby? • Uniform Aangezien Durmstrang in een koud gebied staat, dragen de leerlingen altijd veel kleding. De hoofdkleur in het uniform is bruin of zwart, gecombineerd met wit en de afdelingskleuren. Vroeger was het Durmstrang uniform bruin met rood, maar sinds de komst van de afdelingen is dit veranderd. Leerlingen mogen zelf kiezen of zij een rok of broek dragen, maar deze moet altijd egaal van kleur (zwart of bruin) zijn, en er mogen geen gaten in zitten. Daarboven dragen de leerlingen een witte blouse met lange mouwen en een blazer, gevoerd met de hoofdkleur van hun afdeling, en met de buitenkant de andere kleur. Zo kunnen Hallestroms rode blazers met donkerblauwe voering dragen, of donkerblauwe blazer met rode voering. Voor buiten krijgt iedereen een mantel en een dikke winterjas. Ook krijgt iedereen een bontmuts en sjaal, en moeten de leerlingen in de winter stevige laarzen of winterschoenen dragen, waar zij in de zomer, lente en herfst ook hakken, open schoenen, en dunne sneakers mogen dragen. Mocht een leerling de dresscode niet volgen, dan krijgt deze een waarschuwing. • Huisdieren Op Durmstrang staan huisdieren niet hoog in de lijst met prioriteiten, maar zijn ze wel toegestaan. Studenten mogen uilen, padden, katten, ratten en paarden (wanneer zij zich focussen op paardensport en het vak sport hebben) meenemen naar de school, mits zij deze goed verzorgen. • Kasteel en omgeving Durmstrang's kasteel is oud, en heeft drie verdiepingen. Het kasteel heeft naast het hoofdgebouw een astronomietoren, een uilentoren en ligt naast een groot bos, een groot meer en ver verwijderd van de eerste muggle-beschaving. Wanneer de leerlingen van school weggaan of aankomen, gebeurt dit via een boot. Op school aankomen aan het begin van ieder jaar vergaat ook zo. De leerlingen stappen in de buurt van hun woonplaats op de trein/auto/bus/vliegtuig/whatever, en lopen het laatste stuk naar het meer, waar zij opgepikt zullen worden door de boot. Naast het kasteel bevinden zich ook verscheiden sportaccommodaties, waar de leerlingen die het vak sport volgen, dan ook les hebben en trainen. Naast de sportaccommodaties bevind zich het quidditchveld. • Cijfers, toetsen en essays Op Durmstrang wordt educatie in een hoog vaandel gezet, wat logisch is voor een school. Leerlingen mogen per week maximaal een toets hebben voor een verplicht vak, en een voor een keuzevak. Dit zodat de leerlingen goed de tijd hebben om te leren, en om ook dingen te doen aan hun andere vakken. Essays en Opdrachten voor een cijfer mogen echter zo veel gegeven worden als leraren willen, al moet het wel nut hebben. Cijfers worden gegeven op een schaal van 100%. Wanneer een leerling lager dan 65% haalt voor een essay of andere opdracht, wordt dit als onvoldoende beschouwd. Voor toetsen ligt dit op 60%. Wanneer een leerling lagen dan 65% staat als gemiddelde, is er een mogelijkheid dat hij of zij aan het eind van het jaar zijn examens niet mag maken totdat hij of zij zijn cijfers ophaalt door het herkansen van toetsen, maken van extra essays, etc. Wanneer een leerling zijn examens niet maakt, blijft hij automatisch zitten. Wanneer een leerling voor zijn examens minder dan een 65% overall-score haalt, mag hij of zij nog herkansen, maar wanneer de overall-score onder de 50% ligt, blijft hij of zij ook zitten. Wanneer een leerling zijn herkansingen faalt, blijft hij of zij ook zitten.

RULES • Schrijf minimaal 200 woorden, naam, codes etc is uitgezonderd! • De Huisregels van Quizlet gelden uiteraard ook hier. • Posts dienen geschreven te worden in correct Nederlands. • 16+ (sex, extreem geweld, etc) is toegestaan, maar meld dit wel even aan de bovenkant van je post, in het rood. • Enkel ik (BIackburn) maken nieuwe topics, tenzij anders vermeld. • Als je twee weken niet reageert, zal ik je een PB sturen. Als je een geldige reden hebt zal je niet uit de RPG gezet worden. • Als je niet meer met plezier meespeelt of niet meer mee wilt doen, meld je dan netjes af én schrijf nog minimaal een post over hoe je personage het gesprek af rond o.i.d. • Bespeel andermans personages niet zonder toestemming.

[justify]

HET BEGIN

Datum en Tijd
We skippen naar Zondagavond 31 augustus, 20.20

Het avondmaal was deze keer van 18.00-18.30, leerlingen hebben dus ruim de tijd gekregen zich klaar te maken. Het feest begon officieel om 20.00, maar de meesten bovenbouwers zullen nu aankomen/het feest een beetje gezelliger maken. Het feest bevind zich buiten, er is muziek, eten, drinken etc. Alcohol en verdovende middelen zinn zoals altijd verboden. Het feest zal tot 1.00 duren voor bovenbouw, 00.00 voor onderbouw. De volgende dag zullen alle lessen uitvallen. Bovenbouwers hebben de mogelijkheid na het feest te overnachten in een tent (min 1-max 4 per stuk). Deze tenten zijn zo behekst dat de lucht buiten te zien is, maar je niet naar binnen kan kijken.

[ bericht aangepast op 20 maart 2016 - 19:14 ]

---

take me back to the basics and the simple life

Mt

---

In my defense, I was left unsupervised.

Manu keek me met een glimlach aan, en knikte onmiddellijk nadat ik had voorgesteld nog even wat tijd met zijn tweetjes te nemen, aangezien het wel zo fijn was om even alleen met hem te zijn. "Daar is nog een kalm plekje," stelde hij niet veel later voor, terwijl hij naar een bankje in de hoek wees. Ik staarde even naar het plekje, maar bijna al meteen toen hij er naar had gewezen had het me al te publiek geleken. Nou zaten er op die plek gene leerlingen, maar de meeste leraren liepen toch ook rond de bar rond, en om eerlijk te zijn had ik niet zoveel behoefte om aangesproken te worden op 'teveel intimiteit' door een leraar, en eigenlijk ook niet in de gedachte dat leraren ons op die manier konden zien. Het was niet zo dat ik het erg vond als mensen ons met z'n tweetjes zagen zoenen of knuffelen, maar leraren waren toch nog even een ander verhaal dan andere leerlingen. Ik werd even overdonderd door het feit dat Manuello zijn lippen kort op de mijne drukte, en ze er, tot mijn lichte teleurstelling, al snel weer afhaalde en glimlachte. Ik glimlachte terug en beet onbewust lichtjes op mijn lip. "Hmm," mompelde ik, "Misschien iets meer privé? Zoals een plek zonder leraren? Het ruim of de stallen ofzo?" stelde ik voor, waarna ik mijn hand in die van hem haakte en opstond. Vervolgens trok ik hem al lichtelijk naar de richting van beide net genoemde plekken, en bovenaan de trappen die naar het ruim liepen, waar overigens een groot lint voor hing en een bord met het feit dat leerlingen straf kregen als ze dit zouden betreden zonder toestemming, en de kruising die naar de stallen ging. Aangezien het hier verder ook leeg was, drukte ik hier zachtjes mijn lippen op de mijne, sloot ik mijn ogen en deed ik mijn best om op de puntjes van mijn tenen met mijn lippen de zijne aan te kunnen blijven raken. Ugh shitty post, I'm sorry.

---

take me back to the basics and the simple life

Vincent Milan Procházka
Molokov || If they don't want you, show them what they're missing
Ik werd altijd een heel andere jongen als ik knapte, wat mijn rustige zelf heel erg vond, maar nu deze kant eenmaal vrij was, ging die ook niet meer zomaar weg. Stan merkte het duidelijk, en probeerde me ook te kalmeren, maar zelfs dat werkte alleen genoeg dat ik niet meer alles in elkaar wilde slaan, maar daarmee was ook alles gezegd. Ik keek fel en staccato op toen ik voetstappen hoorde. Het was Gabriella. Ik kende haar niet zo goed, maar ze was op zich een mooie dame. Ze aaide het paard over mijn hoofd heen, en net toen ik op wilde staan, ging zij op haar grond zitten. Zij had net als mijn rustige zelf een tik voor netheid en orde, maar dat kon me nu dus echt niets schelen. "Hey Gaby" Mijn accent was zwaar, daar kwam ik ook echt niet vanaf. Niet dat ik van mijn Slovaakse accent af wilde, want het was deel van mij en mijn afkomst. Ik schonk haar een scheve grijns, die je nooit zou zien als ik mijn stille zelf was. "Ach meidenproblemen, maar dat los ik wel weer op." Ik zag haar rillen en stond op om mijn jas over haar schouders te hangen en mijn arm om haar heen te slaan. Als ik Zuzanna niet kon hebben, kon ik net zo goed achter alle andere dames op school aan, toch? Revenge by succeeding. Mijn rustige zelf zou er nooit zo over denken, maar dat kon me nu echt geen ruk schelen. "Dus, hoe gaat het met jou, Gaby?" Mijn hand haalde ik door mijn haren en ik schonk haar weer mijn scheve grijns. Ik had geen slecht lijf of koppie, en dat wist ik maar al te goed, maar het zwakke deel van me wilde het niet gebruiken of laten zien, onzin, waar was het anders voor? Met mijn vrije hand, die niet op haar arm rustte, wikkelde ik een plukje van haar blonde lokken om mijn vinger. "Heb je zin om binnenkort een rondje op Stan rijden? Ik beloof je dat hij heel braaf zal zijn, en als je wil kan ik achter je blijven zitten, zodat je er zeker niet af valt." Stan brieste zachtjes en ik gaf hem een kleine knipoog. Ondanks dat hij enorm fel was, kon hij ook heel lief zijn als hij wilde. Hij wist nu eenmaal dat ik de baas was en als een onzeker iemand op zijn rug zat, gedroeg hij zich meestal wel. Met mijn duim wreef ik zacht over Gabiella's arm, waar ik met mijn andere hand met haar plukje haar bleef spelen. Het was zo zonder jas wel wat frisjes, maar ik kon het wel aan. Ik had genoeg spiermassa om me warm te houden, en Gabriella moest niet koud worden, dat was namelijk niet erg galant. Plots zag ik iets in mijn ooghoek en schoot mijn hoofd er naartoe. Ik liet Gabriella los en drukte een kus op haar wang en gaf haar nog een knipoog. "Zo terug" zei ik tegen haar, voor ik naar de gang liep, waar Manuello en Zuzanna stonden te bekken. Ik trok hem van haar af en gaf hem een hele harde linker hoek, zodat hij straks zeker een blauw oog zou hebben. "Blijf met je vieze vuile poten van haar af, hond." beet ik hem toe, met vuur in mijn ogen. Mijn vuisten stonden klaar voor nog een ronde, terwijl mijn mond zich tot een smalle streep trok.

---

Bowties were never Cooler

Gus zijn reactie viel me mee, hij glimlachte zelfs! "Nee, geen fan." zei hij kort. Maar zo te zien wou hij het nog wel uitleggen, want hij voegde er snel aan toe: "ik ben geen liefhebber van hoogtes."
"Tja, nee dan is Quidditch niet echt iets voor je." zei ik. "Dat vind ik nu juist het leukste aan Quidditch: de hoogtes, de spanning, de snelheid."
Niets kon het gevoel evenaren dat ik kreeg zodra ik over het veld vloog. Of misschien was het applaus na een goal nog net ietsje leuker...
Ik vroeg hem of ik zijn sigaret nog voor hem moest aansteken. Hij knikte "Is goed... Ik heb wel nog nooit gerookt dus.. Niet lachen okay?"
Het verbaasde me dat Gus me zo toe liet, zoals ik hem kende liet hij nooit merken dat hij iets nog niet had gedaan, of ergens niet goed in was. Normaal gesproken kwam hij heel erg zelfverzekerd en ijdel op me over, maar nu leek hij zich iets te ontspannen.
Ik glimlachte naar hem. "Ik zal beloven niet te lachen." zei ik. Hij overhandigde me zijn sigaret en met de mijne stak ik die van hem aan. Zonder verder nog iets te zeggen gaf ik hem terug, hij begreep vast wel wat hij er nu mee moest doen. "Ik kan eigenlijk moeilijk geloven dat je nog nooit gerookt hebt." zei ik eerlijk, want dat had me oprecht verbaasd. Helemaal aangezien hij veel met Oliver omging. "Het is dat het Oliver's sigaretten zijn, anders had ik gezegd dat ik geen slechte invloed op je wil hebben." zei ik speels. "Alhoewel... waarschijnlijk ben jij degene die eerder slechte invloed op mij zou hebben. Hoorde dat je best goed bent in de Dark Arts."
Voor de Dark Arts was ik absoluut niet gemaakt, en dat was best wel tegenstrijdig als je naar een school als Durmstrang ging. Ik mengde me niet graag in duistere magie, ik bleef liever aan de kant van het licht. Maar ik moest wel toegeven dat zodra anderen er echt een passie voor hadden, diegene voor mij ook opeens interessanter werden. Juist omdat ik er zelf niet zoveel van af wist. Opposities attract? Dacht ik bij mezelf.

[ bericht aangepast op 13 jan 2016 - 22:24 ]

August Felix Björk
Volbloed T Hallestrom

"Tja, nee dan is Quidditch niet echt iets voor je." zei hij begrijpend . "Dat vind ik nu juist het leukste aan Quidditch: de hoogtes, de spanning, de snelheid." vertelde hij verder en ik knikte kort . "Ik zal beloven niet te lachen." beloofde Dimi me met een glimlachje na mijn woorden over het roken en een klein glimlachje sierde mijn lippen waarna ik hem de peuk haf die hij via zijn sigaret aanlichtte en hem weer terug haf. Ik wist van Oliver hoe het roken in zijn werking ging en het leek me eigenlijk best simpel , dus stak ik de peuk even tussen mijn lippen maar voor ik een hijs zou nemen luisterde ik naar Dimitri. "Ik kan eigenlijk moeilijk geloven dat je nog nooit gerookt hebt." zij woorden lieten me zacht lachen waarna ik een trekje nam. De rook vulde mijn longen en het is goed dat ik geen grote teug had genomen want eens ik het weer uitblies moest ik toch even kuchen. "Waarom dacht je dat? Zie ik er zo badass uit?" een grijns sierde mijn lippen terwijl ik hem aankeek."Het is dat het Oliver's sigaretten zijn, anders had ik gezegd dat ik geen slechte invloed op je wil hebben." antwoorde hij speels terug en vervolgde zijn zin algauw. "Alhoewel... waarschijnlijk ben jij degene die eerder slechte invloed op mij zou hebben. Hoorde dat je best goed bent in de Dark Arts."
zijn woorden deden me even mijn wenkbrauwen optrekken. "Klopt, ik ben erg goed in dark Arts, niets voor jou dan?" Het verbaasde me best om iemand te horen die niet geïnteresseerd was in Dark Arts hier op Durmstrang. Pech dat het een verplicht vak is dan... " Ah zo'n slechte invloed ben ik toch niet." zei ik met een lachje en knipoogde dan even terwijl ik nog een hijs nam van de peuk. "Daarnaast kan Dark Arts echt vermakelijk zijn, maar hé jij lijkt me ook echt een badboy uit." grijnsde ik hem inschattend of ik meer van hem te weten kon komen.

Manuello Ezequiel Alvaréz
halfbloed { Molokov

"Hmm," mompelde ze twijfelend en ik keek haar vragend aan. "Misschien iets meer privé? Zoals een plek zonder leraren? Het ruim of de stallen ofzo?" stelde Zu voor en nu keek ik ook even rond en zag inderdaad een paar leraren waardoor ik zuchtte en knikte naar haar. "Is goed, ik heb geen zin in gezeur van hen." een speelse grijns sierde mijn lippen terwijl ik haar volgde. Voorzichtig trok ze me met haar mee richting het ruim waar het verboden is voor leerlingen, maar ah wat kon het kwaad? Samen liepen we wat verder tot we in de hal waren en de kruising die naar de stallen ging waren. Het was stil en er was ook niemand te zien. Nog voordat ik iets kon zeggen proefde ik haar zoete zachte lippen en verscheen er een glimlach op die van mij, waarna ik haar vervolgens liefdevol terugkuste en mijn armen om haar middel sloeg. Mijn ogen had ik genietend gesloten, maar erg lang kon ik niet van haar lippen genieten of een stampend geluid verstoorde ons moment. Fronsend keek ik op en zag dat de geluidmaker Vince was die razend op ons leek af te stormen. "He Vi-" meer kon ik niet zeggen of hij trok me bruut van Zuzuna af en ramde zijn vuist in mijn gezicht. Een trekkende pijn vormde zich rond mijn oog en ik strompelde wat achteruit en greep pijnlijk naar mijn gezicht.
"Blijf met je vieze vuile poten van haar af, hond." beet hij me toe en verdwaasd keek ik hem aan. "Wat! Ze is verdomme wel mijn vriendin, daarbij ben ik geen hond!" riep ik hem kwaad toe vervolgd met enkele Portugese vloekwoorden. Het feit da thij me zonder reden had geslagen was echt bizar. Ik was dan niet meteen slim, maar nee een reden leek hij niet te hebben in mijn gedachten. Ik beet hard op mijn lip , me inhouden om hem geen mep terug te verkopen, want hier had ik echt enorm veel zin in. Maar dat kon ik niet maken, niet tegenover Zu.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Zijn lippen op de mijne voelden perfect aan. Mijn handen zaten vast tussen zijn haren, en de zijne lagen rond mijn middel. Langzaam leunde ik steeds iets meer tegen hem aan, mijn hoofd nog altijd omhoog gericht en mijn lippen gretig op de zijne. Na die twee maanden had ik hier behoefte aan, en wou ik eigenlijk alleen maar meer. Plots vulde een stampend geluid mijn oren, maar ik besloot er geen aandacht aan te schenken. Manu echter wel, want hij haalde zijn lippen van de mijne en keek fronsend richting de lawaaimaker, waarvan ik nu kon zien dat het Vincent was, en wou net een begroeting gaan zeggen toen Vince met een woedend gezicht Manuello van mij wegtrok, en hem volop in zijn gezicht sloeg met zijn vuist. "Blijf met je vieze vuile poten van haar af, hond," zei hij luid tegen Manuello. Ik kon enkel geschokt toekijken, maar zette onmiddellijk een stap richting Manuello. Hoe zeer ik Vince ook mocht en om hem gaf, dit snapte ik absoluut niet. "What the fuck, Vincent!" riep ik dan ook boos naar hem. "Wat! Ze is verdomme wel mijn vriendin, daarbij ben ik geen hond!" reageerde Manu kwaad, en aan zijn houding kon ik zien dat hij Vince nu het liefst ook wel een mep recht in zijn gezicht zou willen geven. Vol afschuw keek ik Vincent aan, terwijl er spontaan enkele tranen in mijn ogen stonden toen ik zag dat Manuello's oog nu al dik begon te worden, en er zelfs een druppel bloed langs zijn wang naar beneden liep. Verwarring was duidelijk in mijn ogen af te lezen, evenals woede en bezorgdheid. Om te voorkomen dat Vince Manuello nog een keer zou slaan, pak ik mijn toverstok uit mijn broekzak, om vervolgens een spreuk over Vincent uit te spreken. "Levicorpus!" komt er uit mijn mond vliegen, en binnen een paar seconden hangt Vince dan ook ondersteboven in de lucht. Woedend kijk ik hem nog aan, voordat ik Manu's shirt vastpakte, en hem langzaam meetrok naar het ruim. Dat het niet de meest vriendelijke spreuk was om iemand te weerhouden van aanvallen, wist ik ook wel, maar het was de eerste geweest die in mij op was gekomen. Enkele minuten later waren we ergens in het midden van het ruim, verscholen tussen de vele hutkoffers en tassen. "Gaat het?" vroeg ik dan ook aan Manuello, want hoewel Vince meestal erg rustig was, leek dit er niet op alsof het ging, aangezien hij Manu best wel hard had geraakt. "Lumos," sprak ik, mijn toverstok nog altijd in mijn rechterhand. Ik ging op een van de koffers zitten naast Manu, met de intentie om de wond bij zijn oog beter te bekijken. "Oke, laat eens zien," mompelde ik, terwijl ik zijn gezicht tussen mijn handen nam en het zo tilde dat ik de schade goed kon bekijken. Ook al was het niet lang geleden dat Vince hem daar had geraakt had, kon je al duidelijk zien dat het een flink blauw oog zou worden. Met mijn duim veegde ik de druppel bloed weg, en even kwam het in me op de spreuk balsemio te gebruiken, maar ik vertrouwde mezelf niet toe met spreuken en wonden, wat waarschijnlijk maar goed was ook. "Ik denk dat je even naar de ziekencoupe moet," zei ik, duidend op het feit dat ze daar zijn oog wel konden helen. Maar opstaan deed ik niet, want zin om langs Vincent te lopen en nog zo'n klap te zien had ik niet, maar een andere uitgang via het ruim wist ik ook niet, dus bleef ik in stilte zitten. Mijn ene hand had mijn toverstok nog altijd vast, en trilde lichtjes, terwijl de ander over die van Manuello was gegleden en hem had vastgepakt.

---

take me back to the basics and the simple life

Ik had de deur van de coupé nog niet gesloten of ik hoorde iemand mijn koosnaampje roepen. 'Hé Ies!' Ik draaide me om en zag Finley naar mij toe lopen. Hij was nog een eindje van mij vandaan, dus ik besloot een paar passen in zijn richting te doen. Hij glimlachte lichtjes, zo was Fin nou eenmaal, natuurlijk deed ik daar niet aan mee. Op mijn gezicht was een brede glimlach te zien. 'Fin!' Riep ik. Enthousiast als ik was gaf ik hem een knuffel. Finley was in mijn ogen een hele creatieve jongen. Hij was niet bang om zichzelf te tonen zoals hij was, al leek hij, in tegenstelling tot wat ik deed, zich veel aan te trekken van wat mensen van zijn uiterlijk vonden. Hij deed er verder niets mee, immers zat zijn huid vol met tatoeages wat ik super gaaf vond, maar hij zocht niet veel contact met mensen, mensen zochten dat ook niet met hem. Ik was daar een uitzondering in. 'Wanneer laat je mij nou eens een tatoeage voor je ontwerpen?' Vroeg ik hem. Ik ging met zijn vingers over zijn pols (die minstens de dubbele breedte had van de mijne) en volgde de tatoeage die daar zat. Ik lachte erbij en pakte daarna zijn hand vast. 'We gaan bijpraten aan de bar.' Vertelde ik hem. Finley was niet zo van het ondernemen, dus aan hem vroeg ik meestal geen dingen, maar zei ik gewoon wat we gingen doen. Hij had er nog nooit een probleem van gemaakt. Voor zover ik wist bedoelde ik het ook niet verkeerd. Ik wilde hem juist helpen iets meer onder de mensen te komen. 'Heb je genoten van je vakantie?' Vroeg ik hem terwijl ik nog altijd zijn hand vasthield en hem meenam richting de

bar. Even schoot mijn gedachte naar de laatste keer op het Quidditch veld met hem. We hadden gewonnen. Het was een prettige herinnering.

[ bericht aangepast op 13 jan 2016 - 19:24 ]

---

'Speak the truth, even if your voice shakes...'

Finley Scott Bakker
Volbloed U Ranaulph

Een brede glimlach sierde haar lippen eens ze me had opgemerkt en vrolijk liep ze mijn naam. Eens ik bij haar was haf ze me een knuffel wat me zachtjes deed lachen en haar terug omhelsde. Vele mensen zagen me als een boeman, maar ze moesten eens weten hoe dol ik was op mensen knuffelen. Het was gewoon een simpel gebaar dat alles leek goed te maken. Er waren dan ook niet veel mensen die dit gebaar met me wilden delen of überhaupt weten dat ik het graag heb, wat spijtig is. 'Wanneer laat je mij nou eens een tatoeage voor je ontwerpen?' vroeg Iza me eens ze me losgelaten had wat ik eenderzijds spijtig vond, maar langs de andere kant te lang was ook maar vreemd. Haar vingers namen mijn pols vast en haar ogen bestudeerden de tattoage die er op getekend stond. Iza was dan ook één van de weinige die mijn tattoages een mooi iets vond en dat waardeerde ik erg. Op haar vraag haalde ik simpel mijn schouders op. "Wanneer je maar wilt? Het zal dan wel een eindje duren voordat ze erop staan, maar hé ondertussen mag je tekenen wat je wil." zei ik dan maar, zodat ze zelf nog kon kiezen wat ze deed. Daarbij vond ik het geweldig dat ze dat voor me wilde doen, maar erg mijn enthousiasme uiten kon ik niet echt. Dat was iets waar ik nog te onzeker over was waardoor ik soms een stijve plank leek. Behalve achter een drumtoestel dan. 'We gaan bijpraten aan de bar.' zei ze concreet en nam mijn hand vast waarna ze me lichtjes meetrok richting de bar. Ik stribbelde niet tegen en liep gewoon mee, ondanks dat ik het nooit uit mezelf zou gaan doen. Eens we bij de bar waren aangekomen namen we ergens plaats en richtte ik me op Iza, de andere mensen wat negerend. 'Heb je genoten van je vakantie?' vroeg ze me en deze keer knikte ik waarna een licht glimlachje verscheen. "Ja best wel, ben naar enkele festivals geweest, wat rondgereisd, geëxperimenteerd en nieuwe tattoos laten zetten." zei ik redelijk trots en toonde haar één van de nieuwe die op mijn rechter schouder stond, het was een paar rozen. " En jij? Durmstrang niet te veel gemist?" vroeg ik haar dan terug proberend ons gesprek op gang te houden.

[ bericht aangepast op 13 jan 2016 - 20:26 ]

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

'Ja best wel, ben naar enkele festivals geweest, wat rondgereisd, geëxperimenteerd en nieuwe tattoos laten zetten.' Had Finley geantwoord. Ondertussen hadden we plaatsgenomen aan de bar. Ik had de bar even rond gekeken, maar zo snel niemand herkent. 'En jij? Durmstrang niet te veel gemist?' vroeg hij me. 'Ik heb Durmstrang gigantisch gemist,' Zei ik hem. 'Vooral Quidditch, ik heb de hele vakantie geen bezem aangeraakt!' zei ik. Mijn ouders vonden Quiddich maar niks. Dat spelletje had je niet nodig om groot te worden. 'Straks ben ik het verleerd.' Zei ik plagend. Waarbij ik zijn mouw nog eens naar beneden schoof om te kijken naar de nieuwe tattoo. 'Staan de rozen nog ergens voor?' Vroeg ik hem. Ik vond het oprecht een mooie tattoo, maar bedacht me dat rozen vaak ergens voor stonden en was stiekem wel nieuwsgierig of het misschien voor een geheime liefde stond waar ik niks van wist. Misschien had hij wel leuke meisjes ontmoet op die festivals, of jongens natuurlijk, want ik wist dat hij geen voorkeur had. Ondertussen bestelde ik wat te drinken om aan de bar te nuttigen. 'Een ijsthee graag.' Zei ik. De ijsthee stond bijna gelijk voor mijn neus. Ik nam een klein slokje en hield het glas aan mijn mond, terwijl ik Finley aankeek. Eigenlijk was hij best knap. Bij die gedachte glimlachte ik en nam nog een slokje van mijn ijsthee. 'Wil je ook wat te drinken?' vroeg ik hem.

---

'Speak the truth, even if your voice shakes...'

Hallestrom • Pureblood • Keeper.

---

      Zodra ik Iza de coupé uit zie lopen, sta ik op van mijn plek en pak mijn spullen onder de bank vandaan. Ik knik even naar Alexander voordat ik de coupé uitloop en het dek rondkijk. Met Iza erbij was het nog wel uit de houden maar alleen maar Alexander in één coupé had ik weinig zin in. Enkele meters verderop zie ik mijn twee goede vrienden August en Dimitri staan en terwijl ik een sigaret uit mijn pakje pak, loop ik hun richting op. Als ik bij hun aankom ga ik naast August staan en leun tegen de reiling. Dan klem ik mijn sigaret tussen mijn lippen en steek hem aan. "Zo, hier mogen we tenminste wel roken" zeg ik en laat een zucht van opluchting horen. Het klonk alsof ik een verschrikkelijke kettingroker was maar ik kon er gewoon slecht tegen als mensen mij verbieden om te roken, helemaal als het zo'n arrogante zak als Alexander is. Een scheve grijns siert mijn gezicht terwijl ik de aansteker in mijn broekzak laat glijden en een grote hijs neem. "Dus.. waar hadden jullie het over?' vraag ik als ik merk dat het beetje stil is en ik nam niet aan dat ze hier minuten lang zwijgend hadden gestaan. Mijn blauwe kijkers speuren over het dek opzoek naar meer bekende gezichtjes maar tot nu toe kon hij niemand meer vinden. Tenslotte kijk ik van August naar Dimitri en veeg met mijn hand door mijn haar, iets wat ik volgens mij wel regelmatig doe.

[ bericht aangepast op 13 jan 2016 - 21:46 ]

"Waarom dacht je dat? Zie ik er zo badass uit?" zei Gus waarna hij naar me grijnsde.
"Je lijkt me in ieder geval geen engeltje." reageerde ik uitdagend. "Het is dat het Oliver's sigaretten zijn, anders had ik gezegd dat ik geen slechte invloed op je wil hebben. Alhoewel... waarschijnlijk ben jij degene die eerder slechte invloed op mij zou hebben. Hoorde dat je best goed bent in de Dark Arts."
Gus trok zijn wenkbrauwen op. "Klopt, ik ben erg goed in dark Arts, niets voor jou dan?"
Ik haalde m'n schouders op. "Het interesseert me tot op zekere hoogte. Ben denk ik een van de weinige op Durmstrang, maar begrijp me niet verkeerd, ik zou nooit naar een school als Hogwarts willen gaan. Dat is dan weer het andere uiterste."
"Ah zo'n slechte invloed ben ik toch niet." zei Gus met een glimlach, daarna knipoogde hij naar me terwijl hij nog een hijs van zijn sigaret nam. Er ging een vlaag van spanning door mijn lichaam heen, maar daar liet ik niks van merken. Was hij nu met me aan het flirten? Of beeld ik me dit nu gewoon in? Misschien wou ik wel dat hij met me flirtte? Er ging van alles door me heen. Misschien had hij gezien hoe ik naar hem had zitten kijken in de coupé, misschien was het hem opgevallen dat het niet gewoon staren was geweest. Ik hoopte vurig dat het hem niet was opgevallen.

"Daarnaast kan Dark Arts echt vermakelijk zijn, maar hé jij lijkt me ook echt een badboy uit." met die woorden haalde Gus me uit mijn gedachtes.
Ik grijnsde. "ik hou gewoon niet van regels bedacht door professoren of het Ministerie of eigenlijk regels in het algemeen. Ik geloof er gewoon niet in dat iemand anders het recht heeft om regels voor anderen te maken. Net zoals Alexander net met 'zijn coupé' waar niet in gerookt mag worden.." Bij dat laatste lachte ik even, om aan te geven dat het een grapje was. Alhoewel ik het wel echt irritant vond van Alex.
Mijn familie was verschrikkelijk Ministerie-gezind, bovendien gold bij ons altijd dat je je moest houden aan de regels die door je meerdere bepaald was. Hier heb ik altijd al een afkeer tegen gehad.. en dat was niet zonder gevolgen gebleven. Mijn twee broers waren modelleerlingen geweest op Durmstrang. Het moest voor m'n ouders een teleurstelling zijn geweest dat hun jongste zoon niet bepaald de gemakkelijkste was. Maar die rebelsheid kwam ook mede door m'n broers, als zij niet zo'n belachelijk hoge lat hadden gelegd voor mij, was het misschien nog de moeite waard geweest om proberen eraan te voldoen. Nu was de zaak hoe dan ook al verloren, dus waarom zou ik nog moeite doen? Bovendien was het leuker om te doen wat ik zelf wou, in plaats van te doen wat anderen verwachten.

Blijkbaar heeft Oliver niet veel succes gehad bij Iza, want hij kwam het dek op en kwam richting Gus en mij gelopen. Ik baalde een beetje, eigenlijk had ik best een leuk gesprek met Gus, alleen. Maar Oliver zou wel zorgen voor wat luchtigheid en de spanning zou er misschien een beetje af zijn.
"Zo, hier mogen we tenminste wel roken" Zei hij terwijl hij naast Gus ging staan en opnieuw zijn sigaret pakte om te gaan roken. "Dus.. waar hadden jullie het over?'
"Ik vertelde net Gus dat ik niet van regels hou. Maar dat is niks nieuws voor jou." ik grijnsde naar Oliver. Oliver had schijt aan de meningen van anderen, iets wat heel goed samen ging met mijn persoonlijkheid.
"Heb je Alex nu alleen achter gelaten met Iza?" vroeg ik plagend. Ik gokte erop dat Iza of Alexander allang vertrokken was, want Oliver zou zich echt niet gewonnen geven en zelf weggaan.

[ bericht aangepast op 13 jan 2016 - 22:24 ]

Iza stelde voor om wat te drinken te halen, maar voor Alexander had kunnen antwoorden was ze al weg, dus hij ging er niet vanuit dat hij iets te drinken zou krijgen. “En toen waren wij nog over,” mompelde hij onverstaanbaar. Waarschijnlijk verstond Oliver hem niet. Dat was ook eigenlijk niet de bedoeling. Fijn, nu zat hij met alleen Oliver in een coupé. Daar had hij echt zin in. Oliver dacht er overduidelijk hetzelfde over want hij pakte zijn spullen en verliet de coupé, Alexander alleen achterlatend. Alexander wist dat hij de coupé gewonnen had, maar toch begon hij zich in zijn eentje al snel te vervelen. Hij had liever gezelschap om zich heen en dan voornamelijk van het andere geslacht. Daarom besloot hij ook om zijn spullen te pakken en een rondje over de boot te maken. Misschien kwam hij nog wel een interessant persoon tegen. Hij had de coupé al bijna verlaten toen zijn oog op Iza’s spullen viel. Hij had beloofd om op haar spullen te passen en hij was een man van zijn woord, dus hij kon ze hier niet zomaar laten liggen. Hij pakte dus ook haar spullen en begon richting de bar te lopen. Aangezien haar plan was om wat te drinken te halen, was de kans om haar daar aan te treffen redelijk groot. Sowieso had hij inmiddels ook wel zin in iets te eten, dus naar de bar gaan was in elk geval geen slecht idee. Hij trof haar inderdaad bij de bar aan, in het gezelschap van Finley. Alexander kende Finley niet zo heel goed, maar dat liet hem niet aarzelen om op de twee af te stappen. “Je spullen lagen nog in de coupé,” zei hij met een glimlach tegen Iza toen hij bij ze was aangekomen en hij zette haar spullen neer.

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

Vincent Milan Procházka
Molokov || Fucking hell, fuck!
Manuello probeerde me nog te begroeten, maar ik had een rode waas voor mijn ogen. Ik gaf hem met al mijn kracht een stoot in zijn gezicht, waarbij ik iets hoorde kraken. Dat gaf heel erg veel voldoening, maar wat er volgde was een stuk minder prettig. Toen de jongen weer begon te praten, zorgden zijn woorden dat ik letterlijk begon te trillen van woede. Ik had het nooit kunnen accepteren dat zij van hem was, en dat kwam er nu op de harde manier uit. Ik wilde net weer uitslaan naar Manuello, toen ik plots aan mijn enkel omhoog werd getrokken, waarbij ik mijn hoofd stootte aan de grond, wat echt veel pijn deed. "Fuck!" vloekte ik, maar al snel bungelde ik op m'n kop in het ruim en zag ik de twee verdwijnen. Ik had geen idee hoe ik hier weg kon komen, en kleef dus schoppen en slaan in het wilde weg. Ik kon geen kant op, waardoor ik ook weer begon te vloeken. Ik hoorde achter me Stan beginnen te roeren in zijn box, trappen tegen de deur, gillen, en briesen. Hierdoor hield ik me snel weer stil, want ik wilde niet dat hij zich verwondde. Ondanks dat ik nu echt een ander mens was dan mijn zachte zelf, gaf ik nog altijd onnoemelijk veel om mijn paard, en dat bracht me altijd weer terug tot mezelf. "Fuck, hoe ging die ommekeer spreuk nu weer?" sprak ik meer tegen mezelf dan tegen wie dan ook. Dat het bloed naar mijn hoofd gierde, hielp zeker ook niet met nadenken. Ik bleef wat spartelen, maar het had geen enkele zin. Door een sit-up te doen, kon ik wel mijn hoofd en torso weer in de goede positie krijgen. Toch kostte het enorm veel moeite, en zou ik zo weer omlaag komen te hangen. Ik voelde mijn spieren trillen door de kracht die ik nodig had om mijn lichaam de goede kant op te houden, terwijl mijn been begon te slapen. Mijn andere been hing ik naar beneden, in de hoop wat tegenbalans te krijgen. Het hielp niet veel, en vooral mijn liezen begonnen wat pijn te doen. Ik hoopte dat iemand me zou vinden, maar ik dacht van niet, in elk geval niet voor we bij school zouden zijn, want dit was eigenlijk een verboden plek voor studenten. Alleen de dieren mochten door ons zelf worden in en uitgeladen als we dat wilden, maar voor de rest mochten we niets hier. Ik liet me langzaam weer zakken en hoopte dat iemand me zou vinden, want ik zou zo out gaan door al het bloed wat naar mijn hoofd stroomde nu ik weer zo naar beneden hing.

[ bericht aangepast op 14 jan 2016 - 23:48 ]

---

Bowties were never Cooler

Svetlana Irina Volkov
Ranaulph || Finally going home again
Het was fijn om hier even rustig met Emiel te kunnen zijn en niets anders te doen dan gewoon even zitten en genieten van de omgeving. Daarbij was dit een geweldig plekje, wat blijkbaar niemand nog had ontdekt, of wat gewoon eigenlijk verboden toegang hoorde te zijn voor studenten. Emiel's eerste woorden degen me zacht gniffelen. Ik moet niet vallen, maar als er een ding was wat ik kon, dan was het balanceren. Ik keek naar de jongen naast me, degene die er toch altijd voor me was geweest, hoe hard ik hem ook weg had proberen te duwen met harde woorden en hem totaal negeren voor grote perioden. Hier was ik hem enorm dankbaar voor, zo erg zelfs dat ik het wist te verwoorden. Hij mocht namelijk zeker wel weten hoe belangrijk hij wel niet voor me was. Ik voelde hem schrikken onder mijn aanraking, waardoor ik mijn arm terug wide trekken, maar gelukkig ontspande hij al snel weer, waardoor ik me niet schuldig voelde om toch mijn hand op zijn schouder te laten liggen, niet voor steun, maar voor een balanspunt, mocht ik uit balans raken. Daarbij was het een manier van mij om toch mijn aanwezigheid en genegenheid naar hem kenbaar te maken, zonder iets te zeggen.Zijn woorden zorgde voor een klein glimlachje op mijn gezicht en lichtroze blosjes op mijn wangen. Het was zo lief dat hij dit zei, en dat hij het zelfs nog leek te menen was nog wel het beste van allemaal. Het vervulde me van een vreemd soort warme gloed van binnen, waarvan ik niet goed wist wat ik ermee moest, maar rond Emiel durfde ik me eraan over te geven. Ik keek naar de omgeving, die toch met de seconde minieme hoeveelheden veranderde: Verschuivende bladeren, bewegende diertjes, wolken die voorbij schoven, en die uiteindelijk de zon door lieten. De prachtige heldere warme zon, die het zwarte water van het meer deed glimmen in stroken van puur zilver en goud, die mijn gezicht verwarmde en Emiel liet gloeien als een hemelse verschijning. Ik hoorde zijn woorden en zag hoe hij ging liggen op het dek, een stukje van me af. De wind leek ook langzaam te gaan liggen, waardoor het eigenlijk heel warm en aangenaam werd zo in de buitenlucht, waar het eerst nog best fris was geweest. "Best wel. Ik heb school erg gemist, vooral de mensen. En jij?" Ik hoopte dat hij niet alleen zou vertellen over zijn ideeën over weer naar school gaan, maar ook over wat hij in de vakantie had gedaan en wat zijn plannen waren voor dit schooljaar. Zelf wilde ik het liefst de cup winnen dit jaar, maar dat lag nog veel harde wedstrijden en nog veel meer zware trainingen kosten voor het zover was. Het was er zeker voor over. Die cup was dit jaar van ons, en niemand anders zou er ook maar bij in de buurt komen.

---

Bowties were never Cooler

August Felix Björk
Volbloed T Hallestrom

Dimi haalde zijn schouders op . "Het interesseert me tot op zekere hoogte. Ben denk ik een van de weinige op Durmstrang, maar begrijp me niet verkeerd, ik zou nooit naar een school als Hogwarts willen gaan. Dat is dan weer het andere uiterste." legde hij uit en ik knikte even waarna ik een hand door mijn blonde haren hield. "Hogwarts is een slappe school laat staan dat andere tuttige schooltje van een Beauxbatons" zei ik wat spottend en keek hem dan weer met een halve glimlach aan. "ik hou gewoon niet van regels bedacht door professoren of het Ministerie of eigenlijk regels in het algemeen. Ik geloof er gewoon niet in dat iemand anders het recht heeft om regels voor anderen te maken. Net zoals Alexander net met 'zijn coupé' waar niet in gerookt mag worden.." lachte Dimi en ik grijnsde even. "Regels zijn er om gebroken te worden." Antwoorde ik er simpel op. Alex was cool, behalve als hij beter wilt zijn dan mij want dat is hij niet. Echter duurde het niet lang of Oliver voegde zich bij ons wat me mijn ontspannen houding iets verdween en ik mijn neutrale grijns opzetten en het laatste beetje van mijn sigaret oprookte. Ik vertikte het om te hoesten in het bijzijn van de jongeman dus deed ik alsof het me weinig kon schelen.
"Zo, hier mogen we tenminste wel roken" Zei hij terwijl hij naast me kwam staan en nog een sigaret bovenhaalde . "Dus.. waar hadden jullie het over?'
"Ik vertelde net Gus dat ik niet van regels hou. Maar dat is niks nieuws voor jou." zei Dimitri en ik lachte even "Heb je Alex nu alleen achter gelaten met Iza?" vervolge Dimitri plagen en ik keek even uitdagend naar Oliver. "Wedden dat Iza hem eerst gesmeerd heeft. Oliver is te intimiderend voor haar." zei ik vervolgend en leunde zo tegen te reiling aan dat ik ze beiden aan kon kijken

Manuello Ezequiel Alvaréz
halfbloed { Molokov

"What the fuck, Vincent!" riep Zuzuna kwaad naar de jongen die me zo net een blauw oog had geslagen en me had uitgemaakt voor hond. Niet dat ik wat tegen die beestjes had, ze waren geweldig, maar in deze context wist ik wel dat het geen compliment was. Iets wat ik niet had verwacht is dat Zu een spreuk over Vincent uitsprak en ons beiden sprakeloos maakten want binnen een seconde ging hij ondersteboven te bengelen en keek ik haar verrast aan. Het was wel slim geweest, maar natuurlijk dat ik daar nooit aan gedacht had. Nadat ze de woorden uitgesprken had nam ze mijn hand en liepen we naar het bagage ruim waar we van de agresieve jongen verlost waren. "Gaat het?" vroeg ze me bezorgd en ik knikte even. "Lumos," sprak ze de lichtgevende spreuk uit en bekeek even de wonde. Naast een brandende pijn en het gevoel dat mijn hartslag tien keer harder sloeg ging het best. "Oke, laat eens zien," mompelde Zu , terwijl ik mijn gezicht tussen haar zachte handen nam en het iets kantelde om het te kunnen zien. Ik voelde hoe haar duim over mijn jukbeen gleed en een klein stekend gevoel deed me lichtjes wegtrekken en haar lipbijtend aankijken. "Waarom deed hij dat?" vroeg ik haar fronsend, vorig jaar kwamen ik en Vincent best goed overeen behalve de laatste maanden dan "Ik denk dat je even naar de ziekencoupe moet," zei ze terwijl ze mijn hand vast nam en ik even op mijn lip beet. Als ik dat zou doen, dan wisten ze dat ik gevochten had wat uitdrukkelijk niet mag. " Kun jij me niet helen?" vroeg ik haar dan terwijl ik haar in een knuffel trok. "Ik wil het niet erger maken tussen Vincent en ik, daarbij ik vertrouw je." momelde ik zacht en negeerde het gevloek dat in de verte galmde.
Ht moest vast geen pretje zijn onderste boven hangen

Finley Scott Bakker
Volbloed U Ranaulph

[face=times] 'Ik heb Durmstrang gigantisch gemist,' Zei Iza wat me weer deed glimlachen. 'Vooral Quidditch, ik heb de hele vakantie geen bezem aangeraakt!' vervolgde ze wat me zachtjes deed lachen. Deze vakantie had ik er speciaal voor gezorgd dat ik niet in aanraking kwam met iets uit de magische wereld en probeerde ik me toch iets meer als een normaal mens te gedragen. Ik vond de dreuzelwereld juist erg fascinerend, maar tja. Anderen vinden het dan maar weer saai en dat begreep ik wel. . 'Straks ben ik het verleerd.' zei Iza plagend wat me quasi geschrokken naar haar liet kijken. "Straks moeten we een nieuwe seeker zoeken, we zijn gedoemd!" zei ik plagend en lachte even terwijl ze mijn tattoo inspecteerde . 'Staan de rozen nog ergens voor?' haar vraag had ik wel verwacht. De meeste inkttekeningen op min lichaam stonden wel ergens voor. "Ja, het staat als symbool voor balans in een moeilijk leven. Niet alles is rozengeur en maneschijn, maar je moet het beste er van maken." legde ik uit en haalde even kort een hand door mijn blonde krullen. Iza bestelde een drankje die ze vrijwel meteen kreeg en keek me dan even vragen aan 'Wil je ook wat te drinken?' bij haar vraag schudde ik zachtjes mijn hoofd. "Nee is goed, niet veel zin." zei ik weer als mijn stille zelve. Het feit dat ik niets te drinken wilde was omdat een bekend figuur op ons af kwam met spullen in zijn hand die niet van hem leken te zijn. Het was Alexander. Erg goed kende ik hem niet en dat was ook wederzijds, maar ik wist wel van zijn reputatie af. Ik ben altijd moeilijk geweest met contacten leggen en na een simpele" Hey" kwam er verder niets meer uit mijn mond. “Je spullen lagen nog in de coupé,” vertelde hij tegen Iza en legde haar spullen neer. "Als je wil dan kan ik best gaan?" stelde ik wat stiller voor. Ik wist niet dat de twee elkaar kenden en misschien wilden ze wel even alleen zijn? Ik leek toch enkel een last om mee te sleuren. zei hij met een glimlach tegen Iza toen hij bij ze was aangekomen en hij zette haar spullen neer.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH