[RPG • 200 • Speeltopic] Durmstrang Insitute - Speeltopics

STORY Durmstrang Institute, 2014. De school richt zich nog altijd wat op de duistere magie, maar een stuk minder dan vroeger. Muggleborns worden echter nog altijd niet toegelaten op Durmstrang, en de school heeft een duidelijke voorkeur voor Purebloods. Toch is de school een stuk toegankelijker dan hij vroeger was. Sinds enkele decennia is Durmstrang over gegaan op het indelen van zijn studenten in afdelingen. Dit omdat ze, na weer meer contact gehad te hebben met Hogwarts, het gevoel hadden zo beter overzicht te kunnen houden over de leerlingen en hen beter naar wens dingen konden leren. Leerlingen krijgen hun eerste twee jaar op Durmstrang de kans om zich beter te ontwikkelen, en worden aan het begin van hun derde leerjaar gesorteerd in een van de vier afdelingen. Aan het einde van ieder jaar moet iedereen naast zijn examens een andere grote test begaan, waarin gekeken word of zij nog wel het best passen bij de afdeling waar ze dat jaar in hebben gezeten. Hoewel het nauwelijks voorkomt, veranderen sommige leerlingen dus van afdeling. Op het moment van het RPG volgen we leerlingen in hun zevende jaar, wat voor de meerderheid van deze leerlingen hun voorexamen jaar is. HOUSES Credits • Hallestrom (Colors: Navy Blue & Red, Animal: Eurasian Lynx, Traits: Intelligence & Loyalty) Opinionated, but open to suggestion. These fair few are of the brightest and most inquisitive. They seek knowledge, and respect intelligence. However as students of Durmstrang their chosen paths are still often dark in nature, and the knowledge they truly thirst for is that which no others have found before and the power that comes with it. Their loyalty may be favoured in many situations, but they can be somewhat selfish friends at times, and hard masters to work for as they also command complete loyalty and respect from those around them. • Molokov (Colors: Burned Orange & Black, Animal: Black Bear, Traits: Strength & Endurance) Of great strength, comes great power. The ability to endure whatever is thrown at them, and still hold their heads high. They value not only physical or magical strength, but also inner strength. Many Molokovs rely only on these things and blunder into situations without thinking, and learning to also appreciate mental strength sometimes proves difficult. Molokovs can be bullies, and make excellent henchmen. Hallestroms in particular occasionally think of them as stupid, but this is by no means always the case. • Ranaulph (Colors: Steel Grey & Lime, Animal: Grey Wolf, Traits: Cunning & Bravery) Valiant and chivalrous - for Durmstrang students - those in this house enjoy a challenge. Daring and sly, they rarely back down even from the toughest opponent. And quite a lot of the time they win. But it is often with the aid of copious and outrageous cheating. A good Ranaulph will learn to successfully conceal this deceit. But those who know this house will always be aware of it, even if there is no proof. Charming on the outside, they are often rather talented individuals, and occasionally they are exceptionally talented. but their rash actions can lead them into trouble later on. • Rhoswen (Colors: Purple & Gold, Animal: Osprey, Traits: Integrity & Perseverance) Rhoswens do what they set their minds to no matter the consequence - and what they do always benefits them in some way. The word "impossible" is not a part of their vocabulary. They are determined to remain true to themselves, rarely choosing to voluntarily follow another unless it serves part of a long term plan. When questioned, their integrity holds true, lying is not tolerated. They are proud of their achievements and as a general rule do not particularly care about hiding mistakes unless doing so is essential. They can be very blunt, and usually have a few amusing insults ready for use at any time. Rhoswens are experts at twisting things to their own advantage. OTHER INFORMATION • Vakken en Lessen Durmstrang heeft een groot vakkenpakket, met veel keus, maar ook redelijk wat verplichte vakken. Leerlingen zitten tot en met hun vierde leerjaar vast aan een bepaald vakkenpakket zonder keus. In het begin van het vijfde jaar zullen zij minimaal twee extra vakken moeten kiezen naast de verplichte. Het maximum wat betreft keuzevakken ligt op 5, op deze manier probeert de schoolleiding van Durmstrang er voor te zorgen dat leerlingen niet te veel doen, en ook wat vrije tijd overhouden. In totaal heeft een leerling op Durmstrang keuze uit een tiental vakken naast de zes verplichte vakken. • Lijst met vakken voor het 5e, 6e, 7e, en 8e jaar [V] Charms [V] Dark Arts* [V] History of Magic [HoM] [V] Transfiguration [V] Potions [K] Astronomy [K] Quidditch**/**** [K] Sports***/**** [K] Care of Magical Creatures [CoMC] [K] Arithmancy [K] Divination [K] Studie of Ancient Runes [SoAR] [K] Music**** [K] Art**** [K] Ghoul Studies * Bij Dark Arts wordt zowel de geschiedenis van de Dark Arts, de uitvoering en de verdediging behandeld. ** Enkel leerlingen die Quidditch volgen mogen in het Quidditch-team voor de bovenbouw zitten. *** Bij Sports wordt gericht op individuele sporten. De leerlingen die dit volgen zullen ook wedstrijden hebben, zowel onderling als uitjes naar de muggle-wereld om hier wedstrijden te hebben. Dit zijn sporten waar geen magie bij nodig is, en waar het dan ook verboden is om gebruik van magische hulpmiddelen (spreuken, toverdrankjes, etc.) te maken. Leerlingen richten zich binnen dit vak vaak nog op een sport, om hier meer en beter in te trainen. Eenmaal in de week is er een gezamenlijke les, en twee keer in de week wordt er specifiek getraind. Natuurlijk mogen de fanatiekelingen, in overleg met het schoolbestuur en de leerkracht, ook vaker trainen. Er wordt binnen Sports gericht op Atletiek, Zwemmen, Paardensport, Boogschieten, Roeien en Wielersport. **** Een leerling mag enkel een van deze vakken als extra vak hebben. Als een leerling wenst meerdere van deze vakken te kiezen, dient zij bij een tweede ook een derde keuzevak te kiezen, en bij een derde van deze vakken, een vierde keuzevak. • Rooster • Quidditch Ook op Durmstrang wordt er natuurlijk Quidditch gespeeld, in twee verschillende klassen weliswaar. De onderste klasse is voor de onderbouw (1e - 4e Leerjaar), en de bovenste klasse voor de bovenbouw (5e - 8e Leerjaar). Enkel leerlingen die ook Quidditch volgen, mogen onderdeel nemen in de Quidditch teams in de bovenbouw. Voor ieder afdeling is er een team, maar wanneer een afdeling te weinig leerlingen heeft wordt dit of aangevuld met de bete leerlingen van die afdeling (of eerste/tweede leerjaar) uit de onderbouw, of met leerlingen uit andere afdelingen. Iedere maand is er voor beide klassen een wedstrijd, uitgezonderd van de eerste twee maanden school. Na afloop van de laatste wedstrijd wordt het eindklassement bekend gemaakt, en de winnende afdeling wint de Quidditch-beker van dat jaar. • Hallestrom Captain — Chaser — Chaser — Chaser — Beater — Beater — Keeper — Oliver Amaro Delray Seeker — • Molokov Captain — Vincent Milan Procházka Chaser — Zuzana Ružicka Chaser — Chaser — Beater —Manuello Ezequiel Alvaréz Beater — Keeper — Vincent Milan Procházka Seeker — Claudai Ružicka • Ranaulph Captain — Dimitri Viktor Volkov Chaser — Dimitri Viktor Volkov Chaser — Chaser — Beater — Beater — Keeper — Seeker —Iza Afina Caterina Dascu • Rhoswen Captain — (Loten?) Chaser — Alexander Stoyan Lyuben Chaser —Erika Isole Falker Chaser — Beater —Vyara Kaven Rumaneck Beater — Keeper — Seeker — Sara Tali Herbovitz • Nationaliteiten Leerlingen van Durmstrang komen voornamelijk uit Scandinavië en Oost-Europa, al zijn er ook uitzonderingen van leerlingen uit Noord-West Europa en enkele leerlingen uit het middenoosten. • Leerjaren en Schooljaar Op Durmstrang volgen de leerlingen acht jaar aan onderwijs, en wanneer zij deze succesvol afsluiten heeft bijna elke leerling de kans op een studiebeurs of een gedeeltelijke betaling voor een opleiding. De eerste twee leerjaren zijn leerlingen nog niet ingedeeld in een afdeling, en tot en met het vierde leerjaar hebben zij een vast vakkenpakket. Vanaf het vijfde kiezen zij vakken, die zij tot hun examen zullen moeten volgen, behalve wanneer zij meer dan twee keuzevakken hebben. Wanneer dit het geval is, mag de leerling een van zijn of haar keuzevakken tot en met het zevende leerjaar laten vallen. Het schooljaar begint op de laatste maandag van augustus, en op twee dagen hiervoor vertrekken de leerlingen al naar Durmstrang. Leerlingen krijgen in mei van het jaar dat zij elf worden een brief dat zij zijn toegelaten op Durmstrang, en zullen dat jaar dan ook hun eerste schooljaar starten. Het schooljaar loopt tot en met de laatste vrijdag van juni, en tussen elk schooljaar zit dus telkens ongeveer twee maanden aan zomervakantie. Tussendoor is er natuurlijk de Kerstvakantie, maar ook nog vier andere vrije weken en natuurlijk een aantal vrije dagen/middagen. • Schoolregels — Tijdens lesuren duurt het schooluniform ten allen tijden gedragen te worden. — Vernieling van andermans bezittingen is niet toegestaan. — Het pesten of vernederen van wie dan ook is verboden. — Alle lessen dienen gevolgd te worden, tenzij je een goedgekeurde reden hebt. — Meisjes en jongens mogen niet bij elkaar in de dorms komen — Iedere avond worden de dorms gecheckt, is iedereen er, en zijn er geen meiden bij de jongens/andersom? Als jij niet aanwezig bent, volgen er maatregelen. — Wees op tijd bij lessen en Quidditch wedstrijden. — Aanwezigheid bij Quidditch wedstrijden is voor iedereen verplicht. — Muggle-voorwerpen zoals moderne technologie, dienen niet meegebracht te worden, deze zullen toch niet werken. • Dorms Iedere Durmstrang afdeling heeft zijn eigen Dorms, hier kunnen de leerlingen na de lessen rondhangen, huiswerk maken, en natuurlijk zijn hier ook hun slaapzalen en badkamers. Leerlingen van andere afdelingen kunnen in principe niet in de Dorm van een andere afdeling komen, gezien deze beschermd is met een wachtwoord. Iedere maand veranderd het wachtwoord. • Hallestrom De Hallestrom Dorm bevind zich op de derde verdieping van het kasteel, achter een grote houten deur met daar de naam van de afdeling op. Momenteel is het wachtwoord Wisdom and Knowledge are not completely the same. Hallestroms' slaapzalen zijn verdeeld per leerjaar en sekse. De bovenbouw slaapt aan de rechterkant van de zitkamer, de onderbouw links. Bij beiden is het zo dat de meiden het dichts bij de deur naar de zitkamer slapen, en de jongens meer naar achter. • Molokov Molokov's Dorm ligt vlak naast de eetzaal van de school, verborgen achter een simpele deur als ieder ander. De jongere leerlingen van andere afdelingen vragen zich dan ook dikwijls af waar de Molokov Dorm is. De Dorm neemt twee verdiepingen in beslag, en heeft dan ook op de tweede verdieping van de school een deur. Ook deze valt nauwelijks op. Het wachtwoord is momenteel We may be Reckless, but we create the best stories of all.De slaapzalen voor de meiden bevinden zich op de tweede verdieping, die van de jongens op de begane grond, samen met de zitkamer. • Ranaulph De Ranaulph Dorm bevind zich tegenover die van Rhoswen. Dit komt omdat, voordat Durmstrang de afdelingen invoerde, er op deze plekken ook twee slaapzalen tegenover elkaar waren, en het schoolbestuur het onzin vond om die ruimte niet te gebruiken. Het wachtwoord is Succes, even with cheating, remains succes. Ranaulph heeft twee grote slaapzalen, waar alle leerjaren door elkaar slapen. Jongens en meiden wel gescheiden. • Rhoswen Rhoswen's Dorm is tegenover Ranaulph, en heeft een grote Visarend op de deur geschilderd. De Dorm is strategisch opgedeeld, met slaapzalen ingedeeld in leeftijd. Jongens hebben altijd de linker slaapzaal, en de meiden de rechter. De onderbouw slaapt het verst van de zitkamer af, zodat zij niet gewekt worden wanneer de oudere leerlingen naar bed gaan. Het wachtwoord is de vraag bij het antwoord wat luid Lydia and Simon, de vraag— het wachtwoord— is; Who were unable to stand eachother throughout their school life, but now have a baby? • Uniform Aangezien Durmstrang in een koud gebied staat, dragen de leerlingen altijd veel kleding. De hoofdkleur in het uniform is bruin of zwart, gecombineerd met wit en de afdelingskleuren. Vroeger was het Durmstrang uniform bruin met rood, maar sinds de komst van de afdelingen is dit veranderd. Leerlingen mogen zelf kiezen of zij een rok of broek dragen, maar deze moet altijd egaal van kleur (zwart of bruin) zijn, en er mogen geen gaten in zitten. Daarboven dragen de leerlingen een witte blouse met lange mouwen en een blazer, gevoerd met de hoofdkleur van hun afdeling, en met de buitenkant de andere kleur. Zo kunnen Hallestroms rode blazers met donkerblauwe voering dragen, of donkerblauwe blazer met rode voering. Voor buiten krijgt iedereen een mantel en een dikke winterjas. Ook krijgt iedereen een bontmuts en sjaal, en moeten de leerlingen in de winter stevige laarzen of winterschoenen dragen, waar zij in de zomer, lente en herfst ook hakken, open schoenen, en dunne sneakers mogen dragen. Mocht een leerling de dresscode niet volgen, dan krijgt deze een waarschuwing. • Huisdieren Op Durmstrang staan huisdieren niet hoog in de lijst met prioriteiten, maar zijn ze wel toegestaan. Studenten mogen uilen, padden, katten, ratten en paarden (wanneer zij zich focussen op paardensport en het vak sport hebben) meenemen naar de school, mits zij deze goed verzorgen. • Kasteel en omgeving Durmstrang's kasteel is oud, en heeft drie verdiepingen. Het kasteel heeft naast het hoofdgebouw een astronomietoren, een uilentoren en ligt naast een groot bos, een groot meer en ver verwijderd van de eerste muggle-beschaving. Wanneer de leerlingen van school weggaan of aankomen, gebeurt dit via een boot. Op school aankomen aan het begin van ieder jaar vergaat ook zo. De leerlingen stappen in de buurt van hun woonplaats op de trein/auto/bus/vliegtuig/whatever, en lopen het laatste stuk naar het meer, waar zij opgepikt zullen worden door de boot. Naast het kasteel bevinden zich ook verscheiden sportaccommodaties, waar de leerlingen die het vak sport volgen, dan ook les hebben en trainen. Naast de sportaccommodaties bevind zich het quidditchveld. • Cijfers, toetsen en essays Op Durmstrang wordt educatie in een hoog vaandel gezet, wat logisch is voor een school. Leerlingen mogen per week maximaal een toets hebben voor een verplicht vak, en een voor een keuzevak. Dit zodat de leerlingen goed de tijd hebben om te leren, en om ook dingen te doen aan hun andere vakken. Essays en Opdrachten voor een cijfer mogen echter zo veel gegeven worden als leraren willen, al moet het wel nut hebben. Cijfers worden gegeven op een schaal van 100%. Wanneer een leerling lager dan 65% haalt voor een essay of andere opdracht, wordt dit als onvoldoende beschouwd. Voor toetsen ligt dit op 60%. Wanneer een leerling lagen dan 65% staat als gemiddelde, is er een mogelijkheid dat hij of zij aan het eind van het jaar zijn examens niet mag maken totdat hij of zij zijn cijfers ophaalt door het herkansen van toetsen, maken van extra essays, etc. Wanneer een leerling zijn examens niet maakt, blijft hij automatisch zitten. Wanneer een leerling voor zijn examens minder dan een 65% overall-score haalt, mag hij of zij nog herkansen, maar wanneer de overall-score onder de 50% ligt, blijft hij of zij ook zitten. Wanneer een leerling zijn herkansingen faalt, blijft hij of zij ook zitten.

RULES • Schrijf minimaal 200 woorden, naam, codes etc is uitgezonderd! • De Huisregels van Quizlet gelden uiteraard ook hier. • Posts dienen geschreven te worden in correct Nederlands. • 16+ (sex, extreem geweld, etc) is toegestaan, maar meld dit wel even aan de bovenkant van je post, in het rood. • Enkel ik (BIackburn) maken nieuwe topics, tenzij anders vermeld. • Als je twee weken niet reageert, zal ik je een PB sturen. Als je een geldige reden hebt zal je niet uit de RPG gezet worden. • Als je niet meer met plezier meespeelt of niet meer mee wilt doen, meld je dan netjes af én schrijf nog minimaal een post over hoe je personage het gesprek af rond o.i.d. • Bespeel andermans personages niet zonder toestemming.

[justify]

HET BEGIN

Datum en Tijd
We skippen naar Zondagavond 31 augustus, 20.20

Het avondmaal was deze keer van 18.00-18.30, leerlingen hebben dus ruim de tijd gekregen zich klaar te maken. Het feest begon officieel om 20.00, maar de meesten bovenbouwers zullen nu aankomen/het feest een beetje gezelliger maken. Het feest bevind zich buiten, er is muziek, eten, drinken etc. Alcohol en verdovende middelen zinn zoals altijd verboden. Het feest zal tot 1.00 duren voor bovenbouw, 00.00 voor onderbouw. De volgende dag zullen alle lessen uitvallen. Bovenbouwers hebben de mogelijkheid na het feest te overnachten in een tent (min 1-max 4 per stuk). Deze tenten zijn zo behekst dat de lucht buiten te zien is, maar je niet naar binnen kan kijken.

[ bericht aangepast op 20 maart 2016 - 19:14 ]

---

take me back to the basics and the simple life

Hallestrom • Pureblood • Keeper.

---

      "Niet roken in onze coupé,” hoor ik Alexander zeggen en kijk hem even strak aan. Daarna druk ik zonder commentaar mijn sigaret uit en gooi het voor de uitgedrukte peuk voor zijn voeten neer. "Nu goed?" zeg ik geïrriteerd als ik gefrustreerd mijn hand door mijn witte lokken strijk. Zowel August als Dimitri namen geen genoegen met de mededeling van Alexander en stelde voor om buiten de coupé verder te roken. Eigenlijk vond ik dat wel een goed idee maar ik vond het nogal vervelend als Iza dan met die zeurende Alexander zou zitten opgescheept. Daarom blijf ik zitten en kijk ik naar Iza die opkijkt van haar schetsboek. 'Het spijt me, van net, ik had niet op die manier mogen reageren. Het ligt moeilijk, heeft te maken met mijn thuissituatie.' Zei Iza en ik knikte kort. 'Het is niets persoonlijks August en sorry dat ik het op jou afgereageerd heb Oliver.' - "Het is goed, iedereen heeft wel eens een minder moment" zeg ik vriendelijk en knipoog naar haar. Met een zucht zie ik hoe August en Dimitri de coupé hebben verlaten en bijt ik op de binnenkant van zijn wang. Zonder een greintje van emotie te laten weerschijnen in mijn gezicht of houding, staar ik een paar seconden voor me uit. Eigenlijk had ik geen flauw idee wat er gebeurd was. Alles was zo snel gegaan. Het ene moment zijn we weer vrolijk of normaal en het andere moment is iedereen weer boos op elkaar, of nouja, ik was meer verward. Ik volgde de bewegingen van Iza die haar schetsblok weer terug in haar tas stapte en aanstalten maakte om ook de coupé te gaan verlaten. "Ga jij me ook al verlaten?" vraag ik speels aan Iza en opnieuw weet ze een scheve grijns op mijn gezicht te toveren en ik kijk haar aan, wachtend op haar beslissing.

[ bericht aangepast op 10 jan 2016 - 20:31 ]

'Alsof jouw thuissituatie me boeit, maar ik apprecieer je verontschuldigingen voor het onnodig uitflappen van domme woorden.' Had August geantwoord. Ik had ook geen vriendelijk antwoord verwacht, misschien wel met enig begrip, maar dat leek er ook niet in te zitten. Ik legde me er maar bij neer. Als ik hem vaker zou zien zou ik in ieder geval weten hoe deze jongen in elkaar zat, misschien dat ik me bij hem toch maar wat gedeisd moest houden, want ik had de sfeer in de coupé aardig verpest. August meldde dat hij naar buiten ging, Dimitri ook. Alexander had blijkbaar een opmerking gemaakt over die stokjes die ze in hun mond hadden. Ik moest zeggen dat ik de rook ook niet erg aangenaam vond. 'Het is goed, iedereen heeft wel eens een minder moment' Zei Oliver, terwijl August en Dimitri de coupé verlieten. Ik stond nog altijd in het midden van de coupé, niet wetend wat te doen. De grootste spanningsbron voor mij was op dit moment vertrokken. Had ik nog problemen met Alexander, omdat we anders dachten over bloedstatus? Ik vroeg ik me af of hij daar nog over nadacht. Bij Oliver werd ik normaal erg nerveus, gek genoeg voelde ik me na zijn geruststellende antwoord veel meer op mijn gemak. 'Ga jij me ook al verlaten?' vroeg hij me speels. Er verscheen een grijns op zijn gezicht. Ik glimlachte terug, hield een hand door mijn haar en zette mijn tas op de grond. 'Ik heb je nog helemaal niet geknuffeld,' Zei ik, waarna ik naast hem ging zitten. 'Ik weet dat het cliché is,' Zei ik vervolgens. 'Maar, ik hoop dat je een leuke vakantie hebt gehad.' Grinnikte ik. Bij die woorden knuffelde ik hem, eigenlijk net iets té lang, voor zover een knuffel te lang kan zijn. Ik had even steun nodig, om weer gewoon de vrolijke en opgewekte Iza te worden, die ik echt wel was. Ik liet hem los en glimlachte opnieuw naar hem. Om ervoor te zorgen dat er geen

ongemakkelijk onderwerp ter sprake kwam besloot ik er maar gelijk één aan te snijden. Ik pakte mijn schetsblok opnieuw uit mijn tas, dat even bleef steken en sloeg het ergens middenin open, waar mijn idee-schetsen stonden, hier stond het vol met schetsen van personen, spullen, fantasie werelden en natuurlijk ideeën voor mijn nieuwe sieraden. 'Dit is wat ik heb gedaan in de vakantie.' Zei ik Oliver. Ondertussen keek ik ook naar Alexander, en maakte een gebaar dat als hij wilde, hij er bij kon komen zitten om te kijken. Ik wist van beiden niet echt of ze in mijn werken geïnteresseerd waren. Voor zover ik mij kon herinneren had ik Oliver nog nooit mijn schetsblok getoond, in ieder geval niet de inhoud. Alexander wist er natuurlijk überhaupt niks van. Hoe dan ook, ik wilde geen gespannen sfeer meer en begon dus enthousiast te vertellen over mijn eerste schets, af en toe kijkend of het de heren wel boeiend bleef, zo niet zou ik er na deze gelijk mee ophouden, om een nieuw onderwerp ter sprake te brengen.

[ bericht aangepast op 10 jan 2016 - 21:30 ]

---

'Speak the truth, even if your voice shakes...'

"Ik zeg wel vaker wat ik denk hoor,” reageerde Claudai op mijn opmerking, waarbij ze haar tong even kort naar me uitstak. Haar reactie deed me oprecht even lachen. Want het was wel waar wat ze zei, maar het was nou niet zo dat mijn zusje altijd maar zei wat ze dacht. Altijd al was ze wat meer geweest van het eerst nadenken voordat je wat zegt, en ik altijd meer van doen en zeggen voordat je nadenkt over iets. "Ik wou dat ik dat ook kon, maar veel denken doe ik niet echt." zei Manuello hierop, voordat ik verder kon reageren. Ik leunde nog iets meer tegen hem aan, en zijn arm die om mijn schouders lag, kriebelde lichtjes tegen mijn nek aan. Automatisch verbreedde mijn glimlach hiermee even. Mijn aandacht werd niet veel later opgeëist door Vincent, die aan mijn andere kant een doosje lucifers bruut omgooide en opnieuw begon te sorteren. Ditmaal leek hij echter een stuk minder kalm dan een aantal minuten geleden, en ik keek hem even fronsend aan. Nou wist ik wel dat Vince altijd bezig was met dingen perfect te sorteren, hierin erg perfectionistisch was, en het voornamelijk deed om te kalmeren, maar de oorzaak van wat hem zo boos leek te maken kon ik niet achterhalen. Naar mijn weten was er niet zo veel veranderd, in negatieve zin dan, toen de tweeling en Svetlana de coupe binnen gekomen waren. Voordat ik echter kon vragen waarom hij zo ruw deed, was Manuello me alweer voor. "Waarom gooi je ze er niet gewoon in? " vroeg hij, en hoewel het een vraag was met, op zijn minst voor mij, een duidelijk antwoord, was het wel een logische vraag. Toen ik Vincent leerde kennen snapte ik ook nooit wat van zijn gedrag, en ergerde ik me er veel aan. Het laatste doe ik nog steeds wel, maar ik begrijp het nu wel beter. Op dit moment leek er redelijk veel spanning in de lucht te hangen, en ik wist, in tegenstelling tot gewoonlijk, niet precies wat ik moest doen om deze te breken. "Mijn vakantie was best goed, maar ik miste school wel." probeerde Manuello de spanning een beetje weg te halen, evenals een langzaam vallende stilte. Een seconde later fluisterde hij echter nog een extra zinnetje in mijn oor, waardoor ik weer breed moest glimlachen, en hem enkele seconden dan ook zo aankeek. Mijn blik leek hij te beantwoorden met een zelfde blik die mij nog altijd vulde met vreugde en blijdschap. "Ik jou ook," zei ik dan ook terug, vooraleer Manuello begon over quidditch dit jaar. Op dit moment stonden Emiel en Svetlana op, om vervolgens te verkondigen dat ze even weggingen en de coupe uit liepen. Dit zorgde voor wat meer ruimte in de coupe, waar ik ergens toch wel een beetje blij om was, zeker aangezien ik die twee nou niet super goed kende. Maar tevens leek Manuello's opmerking over dat we dit jaar toch echt wel moesten winnen met quidditch, op een of andere manier te veel voor Vincent, waarna hij boos iets zei in zijn moedertaal en de coupe uit stormde. Dit liet mij in dubio, enerzijds wou ik achter hem aanlopen en vragen wat er nou aan de hand was geweest zonet en waarom hij boos weg stormde, maar aan de andere kant zat ik hier nu heerlijk, en wou ik dit moment ook niet verpesten. En nog weer aan een andere kant begon ik eigenlijk toch wel honger te krijgen. Doordat Claudai en ik zo laat waren geweest, hadden we namelijk nog niet eens de tijd gehad om een fatsoenlijke lunch te eten. "Gaat er iemand mee wat eten halen?" stelde ik dan ook voor. Waarschijnlijk zou ik het toch wel hier in de coupe op eten, maar het was nou eenmaal altijd wat gezelliger om niet alleen te lopen, en op deze manier kon ik ook meer meenemen voor als anderen misschien ook wat wouden. Bij mijn vraag keek ik voornamelijk even naar Manuello en Claudai, aangezien ik natuurlijk het liefst had dat een van hen mee zou gaan, en dan het liefst Manuello, aangezien ik Claudai iedere dag had gezien de afgelopen twee maanden, maar Manuello nou eenmaal niet, en ik eigenlijk ook wel dringend de behoefte had om ook maar heel eventjes alleen te zijn met hem. "En moet ik voor iemand anders nog wat meenemen?" sprak ik uit toen ik opstond.

• • • • • “Heart always wins out over the mind. The heart, although reckless and suicidal and a masochist all on its own, always gets its way.” • • • • •

---

take me back to the basics and the simple life

Svetlana Irina Volkov
Ranaulph || Finally going home again
Ik luisterde zeer geamuseerd naar Emiel, die vertelde over zijn vakantie. Ik vond het heerlijk om naar hem te luisteren, zelfs al zei ik zelf weinig, hij sprak altijd heerlijk door. Ik leunde wat meer tegen hem aan, genietend van zijn verhalen over zijn vakantie. Ik zou ook graag op vakantie gaan, maar zo rijk waren mijn ouders ook weer niet. Uiteindelijk was het aan het einde van zijn verhaal zo druk geworden dat ik me heel benauwd voelde worden. Ik vroeg dan ook al snel aan de jongen naast me, of hij wilde gaan. Hij was een van de weinigen die ik volledig vertrouwde, en ik was heel graag bij hem. Gelukkig wilde hij mee. Tanya bleef liggen, terwijl de spanning maar bleef stijgen. Emiel was net gaan staan, toen Vincent de coupé uit stormde. Ik keek hem wat verbaasd na, zeker toen ik een harde dreun hoorde uit de hal, maar stond wel op. Ik pakte Emiel's grote warme hand en stond op, waarna ik achter hem aan hobbelde. Door mijn hakken en korte benen moest ik twee passen nemen, waar Emiel er een nam, maar gelukkig was mijn conditie goed en hield ik hem perfect bij. Dat ik een rok droeg deed me niets, zeker niet omdat ik nooit iets anders had gedragen. Ik glimlachte instemmend bij zijn woorden en dribbelde verder mee, helemaal naar boven. Daar was helemaal niemand en ontspande ik een stuk meer dan net rond al die mensen. Ik trippelde achter de jongen aan en ging op de railing zitten, waardoor mijn benen onder me bungelde en ik het hele uitzicht tot me kon nemen. "Het is hier prachtig." mompelde ik zacht, terwijl Tanya op de railing kwam staan en rondkeek naar de vogels, opzoek naar een lekker hapje. Ik verplaatste een hand van de rail naar Emiel's schouder" Dank je dat je mijn vriend bleef, hoe bot ik ook deed." zei ik zacht. Ik sprak me hier verre van snel over uit, maar ik vond dat hij mijn dankbaarheid daarover best mocht weten. Ik schonk hem nog een kleine glimlach, voor ik weer verder keek naar het uitzicht, al liet ik mijn hand liggen. Zo hield ik me toch beter in balans, en het gaf me echt het gevoel dat hij dichtbij was, en ik niet alleen was. Ik sloeg mijn benen netjes over elkaar en bleef als een dame op de stang zitten. Het was hier prachtig, al zag ik het liever onder de sneeuw en het meer over gevroren, zodat ik kon schaatsen. Hopelijk zou dat in een maandje, misschien twee, zo zijn, en had ik naast Quidditch, ook weer wat actiefs te doen op school, want alleen Quidditch spelen was niet genoeg voor mij om eerlijk te zijn. De wind woei door mijn haren, die opgestoken zaten, waardoor er alleen korte plukjes in en uit mijn gezicht waaiden. Ik probeerde mijn gezicht vrij te houden, maar het lukte niet echt, dus ik draaide uiteindelijk mijn hoofd maar naar Emiel, omdat het dan ten minste niet zo erg in mijn gezicht waaide. Dit uitzicht was ook niet heel erg, dus ik bleef er maar bij en genoot van de rust die we hier op het dek hadden gevonden met z'n tweeën. Het stond allemaal in schril contrast met de drukte en spanning van net, maar het voelde heel veel beter dan dat.

[Sorry dat mijn posts steeds korter zijn dan de jouwen]

---

Bowties were never Cooler

Gabriëla Antansia Rozycha
Hallestrom •7th year • Music

''Love me, or hate me, both are in my favor. If you love me, i'll always be in your heart. If you hate me, i'll always be in your mind.''

---

Hard tikte de naalden van mijn hakjes op de houten vloer van de boot. Mijn koffer had ik dan ook net de boot in getrokken- met veel pijn en moeite, waar die op een magische wijze als altijd in de bagageruim kwam. Ik was blij dat mijn vader me altijd bracht naar de boot, zodat ik deze nooit de lange rit hoefde te dragen. Nu waren we alleen deze keer zo laat aangekomen dat de boot al bijna ging vertrekken. Vrienden of vage bekende gezichten had ik dan ook nog niet gezien terwijl ik op de boot liep. Net wanneer ik langs een van de zoveelste coupe wilde lopen, werd deze open gesmeten. Snel deed ik een pas naar achter, door de bruinharige jongen die er uit kwam stormen. In een rechte lijn liep die helemaal naar achter en aan de manier van lopen en zijn bouw kon ik merken dat het een woeste Vincent was. Even keek ik de ruimte in waar hij vandaan kwam, waar Zuzana en Manuello zaten. Ze zaten nogal bij elkaar als een inmens verliefd stelletje, waardoor de boze reactie van Vincent ook niet bepaald op zijn plaats leek - mits deze uit jaloezie kwam. In liefdesrelaties ging ik mijzelf dan ook niet mengen en ook al vond ik zulke woede aanvallen ongepast op nog niet eens de eerste dag van school, kon ik het van Vincent accepteren. Ik wist dat hij een bepaalde tik had en hierin liet ik hem ook dan in zijn waarde. Het was een hele lieve en dan ook een leuke jongen als je maar wist hoe je met hem om moest gaan. Vandaar liep ik ook op een normale tred achter Vincent aan, wat ervoor zorgde dat mijn rokje weer langs mijn benen sierde.
Al gauw vond ik Vincent bij de staldeuren, bij zijn paard. Ik was alles behalve atletisch, hoewel op hakjes lopen zeker een vaardigheid is, maar toch hield ik van paardrijden. Ik had dan wel een trapje nodig om er op te komen. Zachtjes liep ik naar Vince toe, waar ik eerst Stan een aai over zijn snoet gaf; gezien die naar buiten stak. Het was lief om te zien hoeveel het paard om zijn baasje gaf, gezien die hem met zijn snoet leek te willen troosten. Kort keek ik naar de zwarte parel ogen van het dier, voordat ik even langs mijn rokje streek en mijn schone kledij op- naar mijn mening vieze vloer zetten. Misschien konden ik en Vince daarom zo goed met elkaar. Als ik een tik had, dan was het wel hygiëne. Ik vond gauw dingen vies en deed daarom ook liever niet aan Quidditch of andere buiten sporten. In mijn vakantie had ik dan ook al mijn schoolboeken uitgelezen, die mijn moeder al met mij behandeld had. Natuurlijk konden we geen spreuken oefenen, maar ik wist zeker dat ik geen vragen zou hebben over de meeste onderwerpen. Mijn moeder was dan ook een prima lerares. Dat bewees ook aan mijn thuisscholing van vroeger. 'Heei, Vince.' Om mijn lippen vormde zich een kleine glimlach van herkenning, voordat ik mijn trui pluisvrij probeerde te maken. Het was toch nog best koud zo- zonder jas. 'Hoe is het?'

[ bericht aangepast op 11 jan 2016 - 12:48 ]

---

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Al leunend over de reling deed hij even zijn ogen dicht. Dan voelde je pas echt de rust. Heerlijk.
De wind voelde hij, de zee rook hij en naast de aanwezigheid van Svetlana was er niemand hier. Op durmstrang zou het gelijk weer een drukte van jewelste zijn. Dat kwam vooral door die eerstejaars die het nodig vonden om zich te gedragen als kleuters. Hij dacht nog even aan Vincent, die nogal aangeslagen leek te zijn toen ze weggingen door iets wat er in de coupe was gezegd, wat hem compleet was ontgaan. Hij had nog even getwijfeld of hij niet even zou vragen hoe het met hem was, maar hij liet het maar. Waarschijnlijk had hij behoefte aan rust en wilde hij niemand zien. Hij deed zijn ogen snel open toen hij merkte dat hij net iets te ver over de leuning aan het leunen was waardoor hij zijn evenwicht bijna verloor. Hij ging met zijn rug tegen de leuning staan en keek even naar Svetlana. "Het is hier prachtig." zei ze. “Klopt. Een plekje dat blijkbaar niemand anders nog heeft ontdekt” beaamde hij. Ze was op de railing gaan zitten. “Niet vanaf vallen he” zei hij nog tegen haar, het was als grapje bedoeld, maar toch hield hij haar in de gaten.

"Dank je dat je mijn vriend bleef, hoe bot ik ook deed." Ze had een hand verplaatst naar zijn schouder. Hij schrok even van de lichamelijke aanraking, al was het niet vreemds en vond hij het niet erg. Op een of andere manier schrok hij toch, waarschijnlijk omdat hij niet gewend was dat mensen hem aanraakten. Ze had haar woorden zacht uitgesproken maar hij had ze wel gehoord. Hij dacht even na over hoe ze vrienden waren geworden. Als hij het zich goed kon herinneren was hij wel de eerste die het initiatief nam en had het een aanzienlijke tijd gekost voordat ze ook daadwerkelijk vrienden waren geworden. Maar dat vond hij niet erg, want hij moest zelf ook altijd eerst mensen aftasten voordat hij ze als zijn vrienden kon beschouwen. “Je hebt nooit echt bot tegen me gedaan” merkte hij op. “En ik ben zelf ook lang niet altijd de gezelligste” voegde hij eraan toe. Het was wel zo, hij kon ook erg afstandelijk zijn, zelfs tegen zijn vrienden, als hij zich minder voelde. Maar zij had hem geaccepteerd zoals hij was en ook niet te veel aandacht gericht op zijn verleden of ernaar gevraagd, wat hij erg van haar waardeerde. De kleine glimlach van haar zorgde ervoor dat hij zelf ook even moest glimlachen. Hij merkte op dat haar haar enigszins in de weg zat doordat het alle kanten op waaide. Samen genoten ze van de rust en hij vond de stilte die ze lieten vallen niet erg.

Hij keek naar de lucht en merkte op dat de eerste zonnestralen tevoorschijn kwamen. “Moet je zien, de zon komt ook nog tevoorschijn” zei hij en hij maakte gelijk gebruik van deze kans door op de achterkant van het dek te gaan liggen met zijn armen onder zijn hoofd. Hij kon Svetlana wel nog steeds zien. Hij hoopte echter de zon niet te sterk zou zijn want hij was niet bepaald bruin en wilde zeker niet verbranden. “Heb jij eigenlijk wel zin om weer te beginnen?” vroeg hij aan haar. Zelf had hij daar namelijk geen zin in, want na zo’n lange vakantie te hebben gehad was het altijd moeilijk om jezelf uit bed te trekken voor de eerste schooldag.

---

Aan niets denken is ook denken.

August Felix Björk
Volbloed T Hallestrom

Met mijn elleboog tegen de reling leunend en de onaangestoken sigaret tussen mijn vingers staarde ik naar het water die zachtjes golfde. De peuk tussen mijn vingers draaide rondjes terwijl ik mijn gedachten ven op een rijtje wilde zetten. Dat was bijna een afgang vandaag en dat wil ik zeker niet meer mee maken. Het was gewoon zo frustrerend en gênant, maar uiteindelijk is het nog goed afgelopen. Haar grote mond en woorden waren haar fatale slag geweest waardoor ik dus gewonnen had... Soort van. Een zucht verliet mijn lippen en twijfelend keek ik naar de peuk in mijn handen.
"Hey." vanuit mijn ooghoeken zag ik dat Dimitri naast me was komen te staan en ik keek naar hem met een zwak glimlachje." Hey, kon je de spanning ook niet meer aan? " vroeg ik hem en bestudeerde hoe hij van de sigaret rookte. "Ik was er ook een beetje klaar mee in de coupé, hopelijk kunnen die twee zich een beetje gedragen met Iza. Je weet hoe ze soms kunnen zijn met meisjes.." Zijn woorden kon ik zeker begrijpen, dus knikte ik maar "Twee haantjes de voorste" zuchtte ik en grijnsde lichtjes " Dus die Iza, een vriendinnetje van je?" ik grijnsde even speels terwijl ik hem even bekeek

Manuello Ezequiel Alvaréz
halfbloed { Molokov

Mijn woorden bleken Vincent niet aan te staan want kwaad stond hij op en riep een heleboel woorden naar me wat ik toch niet verstond en raasde daarna kwaad de coupé uit. Verbaasd van wat er gebeurde keek ik Claudai en Zuzuna aan die samen met mij de enige waren in de coupe. "heb ik wat verkeerds gezegd?" vroeg ik hen en beet even op mijn lip. Het laatste wat ik wilde was ruzie vandaag laat staan in het bijzijn van mijn liefje. Het werd weer stil en na even doelloos voor me uit gestaard te hebben kwam Zu op een geweldig idee. "Gaat er iemand mee wat eten halen?" Na haar woorden keek ze ons aan en vervolgde algauw "En moet ik voor iemand anders nog wat meenemen?" Met deze woorden stond ze op en ik knikte. "Ik ga wel met je mee." een glimlachje sierde mijn lippen en ik stond ook op om vervolgens haar hand vast te nemen en onze vingers in elkaar te vlechten." We kunnen ook wat te drinken mee nemen voor wie wil?" stelde ik er nog bij voor. Stiekem vond ik het ook geniaal om Claudai en mijn broer Marcello even alleen te laten. Wie weet bloeide daar ook nog wat uit voort? Echt lang wachten deed ik niet of ik trok Zu met me mee de coupe uit. "Dat was even krap zeg, maar alles om bij jou te kunnen zijn." grinnikte ik en drukte een kusje op haar voorhoofd. "Wat wil je eerst doen?"

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Na zijn opmerking keken alledrie de jongens hem boos aan. Dit werd duidelijk niet gewaardeerd. Hij keek uitdagend terug en wachtte op hun reacties, die niet lang op zich lieten wachten. August stelde dan maar voor om buiten te gaan roken en ook Dimitri koos ervoor de coupé te verlaten. Oliver gaf nog een kleine verzetpoging door zijn uitgedrukte peuk voor Alexander neer te gooien, maar Alexander had gewonnen. Ze hadden, hoewel met tegenzin, alledrie ervoor gekozen om voor hem te wijken. “Natuurlijk,” antwoordde hij Oliver nog licht uitdagend, maar hij had de winst al binnen dus zijn dominante houding was afgezwakt. Dat Iza zich besloot te verontschuldigen over haar houding, viel hem mee van haar en hoewel het niet meteen aan hem gericht was, besloot hij dat ze toch niet zo erg was als ze had laten lijken en hun verschillende meningen te laten gaan. Er waren wel meer mensen die zijn mening niet deelden en daar moest hij ook mee dealen, dus dit kon hij ook wel. Een stuk meer ontspannen leunde hij achterover, zich afvragend waar het nu weer heen zou gaan in deze coupé. “Ga jij me ook al verlaten?” vroeg Oliver grijnzend aan Iza. Alexander volgde hun korte woordenwisseling in stilte, iets wat niet heel gewoon voor hem was. Iza wilde duidelijk geen herhaling van de eerdere gebeurtenissen en pakte haar schetsboek erbij om tekeningen aan Oliver te laten zien, maar ze gaf ook aan dat hij er ook best bij mocht komen zitten. Niet dat hij zich er iets van zou hebben aangetrokken als dat niet had gemogen, maar dat de sfeer een stuk rustiger en welkomer was, vond hij ook wel prettig. Anders was het zo’n vervelend begin van het jaar. Alexander zat niet op hetzelfde bankje als Oliver en Iza en moest daarom iets naar voren leunen om de tekeningen te kunnen zien. Hoewel hij weinig verstand ervan had en alles op de kop zag, kon hij wel zien dat het zeer goede tekeningen waren. “Je hebt talent,” zei hij met zijn gebruikelijke grijns, om aan te geven dat hij haar poging om er nog iets gezelligs van te maken had begrepen en ermee instemde – en natuurlijk omdat ze echt talent had.

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

"Ik ga wel met je mee." zei Manuello niet veel later nadat ik was opgestaan. Hij stond op en voor de zoveelste keer realiseerde ik me dat hij wel bijna twintig centimeter langer was dan ik, wat er dan weer wel voor zorgde dat, wanneer ik hem een knuffel gaf, zijn kin ongeveer op de hoogte zat van mijn voorhoofd of zelfs nog iets hoger dan dat, en ik me dus helemaal tegen hem aan kon nestelen. En dat gevoel was een van de fijnste dingen aan hem, aan ons. "We kunnen ook wat te drinken mee nemen voor wie wil?" Stelde Manuello nog voor, maar voordat iemand antwoord kon geven, pakte hij mijn hand vast en trok hij me lichtjes mee naar buiten de coupe. Over mijn schouder heen gaf ik Clau nog een klein, lichtelijk verontschuldigend glimlachje. "Dat was even krap zeg, maar alles om bij jou te kunnen zijn." grinnikte Manuello, vooraleer mij een zacht vlinderkusje op mijn voorhoofd te geven. Ik sloot mijn ogen heel eventjes bij die aanraking, maar schrok lichtelijk op toen mijn maag luid rommelde en duidelijk protesteerde tegen ons lichtelijke getreuzel. Ondertussen waren we enkele meters verwijderd van onze coupe waar we net nog knusjes zaten, en kon ik niemand daar dan ook nog überhaupt zien, laat staan horen. "Wat wil je eerst doen?" vervolgde de krullenbol niet veel later. Zijn donkerbruine haren hingen in wilde krullen rond zijn hoofd en ik kon mezelf er niet van weerhouden om even op mijn tenen te staan en er met mijn hand doorheen toe woelen. "Eh, eten, om eerlijk te zijn. Ik denk ook niet dat mijn maag het leuk zou vinden als ik daar langer mee wacht," lachte ik. Want hoewel andere dingen, zoals Manuello voor een langere tijd te kussen en hem even voor helemaal voor mezelf te hebben zonder dat er anderen bij waren, erg aanlokkelijk klonken, had ik echt best wel honger gekregen. Toen we na enkele minuten richting het midden van het schip liepen om hier bij de bar wat eten te bestellen, klom ik op een van de barkrukken en keek ik even rond, voor zover ik zag was er niemand die ik kende, of tenminste, iemand die ik ook daadwerkelijk goed kende. Natuurlijk zaten er genoeg mensen bij de bar die ik van naam en gezicht wel kende, maar meer dan ook niet. Opmerkelijk was dat er veel onderbouw leerlingen zaten, waarvan de meesten hun uniform al aanhadden, ik grinnikte even bij dat aanzicht. Ik had nooit, maar dan ook nooit, de moeite genomen me om te kleden voordat ik de boot op ging, of op de boot. Ik kleedde me eigenlijk pas om de dag nadat we aan waren gekomen voor de lessen. En hoewel ik hier door de jaren heen redelijk wat commentaar op heb gekregen, heb ik ook gemerkt dat steeds meer mensen het idee overnamen en nog niet in hun schooluniform waren bij aankomst op school of het schoolverblijf de eerste avond. Toen ik aan de beurt was bestelde ik een broodje gezond, wat drinken en kocht ik wat snoep. Het snoep was ik van plan om deels met Manuello, wiens hand nog altijd met de mijne verstrengeld was, en ook wel met de anderen, te delen, maar het brood en het drinken niet. Waarschijnlijk zou ik het ook hier opeten, nog voordat we überhaupt een poging maakten terug te gaan naar de coupe. Mijn maag klaagde dan ook weer luid toen het broodje aankwam en ik afrekende. Het broodje was binnen enkele minuten verorberd en een groot deel van het drinken hiermee ook. "Duss, nu het eten gebeurd is," vervolgde ik naar Manuello, toen ik ook daadwerkelijk mijn eten ophad, met een speelse grijns, "kunnen we misschien nog even wachten met teruggaan naar de coupe en wat tijd voor ons tweetjes pakken?" maakte ik mijn zin dan ook af.

• • • • • “Heart always wins out over the mind. The heart, although reckless and suicidal and a masochist all on its own, always gets its way.” • • • • •

---

take me back to the basics and the simple life

Gus knikte. "Twee haantjes de voorste" zuchtte hij en grijnsde naar me. De zon brak door, het was een prachtig aanzicht vanaf de boot. Daarbij zag Gus er nog beter uit in het zonlicht dan hij binnen in de coupé had gedaan. Hij leunde nonchalant tegen de reling aan en speelde met de sigaret in zijn handen.
"Dus die Iza, een vriendinnetje van je?" vroeg hij speels.
Ik lachte. "Ik en Ies zijn gewoon vrienden." legde ik uit. Men vroeg zich vaker af, aangezien we best wel close waren. Maar het was puur vriendschappelijk. In Iza had ik totaal geen interesse, mijn interesses lagen heel ergens anders. Iets waar ik me echter nog steeds tegen aan het verzetten was. De afgelopen jaren had ik wel vriendinnetjes gehad, ik kon goed met meisjes en flirten ging me dan ook al te makkelijk af. Maar toch voelde het voor mij nooit als 'genoeg', als wat ik echt wou. Maar wat wou ik wel echt? Dat vroeg ik me heel vaak af. Vooral de afgelopen zomer heb ik veel lopen piekeren. Eigenlijk wist ik het wel.. maar daar aan toegeven was iets anders. Het kon en mocht gewoon niet, ik was Dimitri, captain van het quidditch team, een grote broer.. Het paste gewoon niet in het plaatje.
"Ze is echt een leuke meid, Iza, kan soms gewoon wat fel zijn. Bovendien een uitstekende seeker, maar zo te horen ben je niet echt van de Quidditch" lachte ik. Hopelijk kon hij het een beetje waarderen.
Ik keek opnieuw naar Gus en knikte naar de sigaret in zijn handen. "zal ik die nog voor je aansteken?"

[ bericht aangepast op 12 jan 2016 - 15:14 ]

MT

---

Spoiler alert: you will save yourself

Het ging een beetje snel voor Claudai’s gevoel en ze had niet echt het idee dat ze het nog volgde. Het ene moment was iedereen nog aan het praten – in groepjes weliswaar –, het volgende moment besloten Svetlana en Emiel om de coupé te verlaten. Emiel nodigde haar nog uit om mee te komen als ze wilde en ze bedankte hem even met een knikje dat ze het begrepen had, maar ging nog niet mee. Hij wilde waarschijnlijk ook gewoon bijpraten met Svetlana. Ze zou hem later misschien nog opzoeken als ze de drukte niet meer aan zou kunnen. Voor nu zat ze wel lekker, hoewel de coupé wel een beetje benauwend aanvoelde tussen al die mensen. Manuello had op haar opmerking gereageerd en ze moest erom lachen. Ze vond Manuello en zijn broer op zich wel aardig. Hoewel zij wat uitgesprokener waren dan zijzelf was, waren ze natuurlijk allemaal Molokov. Vervolgens had Manuello blijkbaar iets verkeerds gezegd, want Vincent stond op en stormde boos weg. Waarom, ze had echt geen idee. Voor zover zij wist, gedroegen Zuzana en Manuello zich prima samen, zelfs na elaar al die tijd niet te hebben gezien. Dit zou ze overigens nooit tegen Zuze zeggen. Ze zou volhouden dat ze veel te klef samen waren, al waren ze best schattig. Zuzana stelde voor om eten te halen, maar ze merkte wel dat het vooral voor Manuello bedoeld was, dus toen Manuello meteen reageerde was ze totaal niet verbaasd. “Neem wat thee voor me mee,” zei Claudai tegen ze. Eigenlijk had ze echt wel zin in thee en iets erbij, maar ze gunde haar zus wel wat quality time met Manuello. Mocht zij uiteindelijk iemand vinden, dan zou zij ook willen dat Zuzana dat voor haar deed. Na hun vertrek was het even stil in de bijna lege coupé en Claudai staarde even uit het raam. Marcello zat er ook nog en na een momentje van staren naar het water, richtte ze zich op hem. “En toen waren wij nog over,” zei ze tegen hem met een glimlach. In een paar minuten tijd was de overvolle coupé compleet leeggestroomd.

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

Hallestrom • Pureblood • Keeper.

---

      Nadat ik mijn vraag had gesteld, zette ze haar tas op de grond en antwoorde. . 'Ik heb je nog helemaal niet geknuffeld." Ondertussen is ze naast me gaan zitten en ik kijk haar aan. 'Ik weet dat het cliché is,' zei ze vervolgens. 'Maar, ik hoop dat je een leuke vakantie hebt gehad.' Mijn mondhoeken krullen langzaam omhoog als Iza tegen al mijn verwachtingen in haar armen om mijn lichaam slaat en me knuffelt. Ik doe automatisch hetzelfde en laat na een paar seconden weer los. "Of course" zeg ik als ik haar heb losgelaten Nog voordat ik haar kon vragen wat ze had gedaan in de vakantie, toverde ze haar schetsboek tevoorschijn en haalde ze de woorden uit mijn mond. 'Dit is wat ik heb gedaan in de vakantie." Ik leun met mijn ellebogen op mijn bovenbenen om de tekeningen goed te bekijken. Tegenover mij zag ik ook dat Alexander naar voren was gebogen om de tekeningen te aanschouwen. “Je hebt talent,” hoor ik hem zeggen en ik knik. "Zeker, ze zijn echt gaaf" zeg ik met een glimlach terwijl ik met mijn hand door mijn haar veeg. Nadat ik een tijdje naar haar tekeningen heb gekeken, ga ik weer rechterop zitten en tik met mijn vingers verveeld tegen de zijkant van de bank. Ik kon niet wachten tot we bij Durmstrang waren.

Alexander, die tegenover ons zat was naar voren gaan leunen om mijn schetsen te bekijken. Oliver leunde met zijn ellebogen op zijn knieën en staarde naar het papier. 'Je hebt talent,' hoorde ik Alexander zeggen. Er verscheen een kleine glimlach op mijn gezicht, ik was sowieso al enthousiast over het feit dat ik mijn creativiteit met mensen kon delen, maar het was fijn om ook daadwerkelijk te horen dat het gewaardeerd werd. 'Zeker, ze zijn echt gaaf' Zei Oliver toen, hij glimlachte erbij, terwijl hij met zijn handen door zijn haar ging. Even werd ik er nerveus van. Ik besefte me nu pas goed naast wie ik zat. Oliver, DE jongen die het afgelopen jaar mijn gedachten vulden. Ik durfde het nog niet verliefdheid te noemen, daar was het allemaal nog niet sterk genoeg voor, maar ik voelde wel iets voor deze jongen. Ik was vooral erg bang dat hij er iets van zou merken, dat ik met bepaalde woorden of gedragingen hem duidelijk zou maken dat ik 'iets' voor hem voelden, wat dat 'iets' dan ook precies mocht zijn. Met deze reden wilde ik iets van Oliver af leunen, maar hij leek, nadat ik een paar minuten door met schetsblok gebladerd had en wat dingen had verteld, wel genoeg te hebben van het hele ding. Ook al kon ik uren naar mijn werk kijken. Ik moest zeggen dat ik ook wel redelijk verveeld was. Oliver ging rechterop zitten en tikte met zijn vingers verveeld tegen de zijkant van de bank. 'Laten we iets gaan doen.' Stelde ik voor. Mijn schetsboek had ik open naast me op de bank neergelegd. Normaal was ik van de creatieve ideeën, ook op het gebied van 'iets doen' maar op dit moment kwam ik niet met iets veel creatievers dan: 'Zal ik anders wat te drinken en wat lekkers gaan halen?' Vroeg ik. 'Dan ben ik zo weer terug, wat willen jullie hebben?' Ik stond al bij de coupé deur voor ik antwoord had gekregen van de jongens. 'Jullie willen wel even op mijn spullen letten toch?' Vroeg ik. Ik had min ofmeer besloten om maar alleen te gaan, het leek me raar om iemand alleen in de coupé te laten zitten wachten. Ik wilde wel voorstellen of ze allebei meewilden, dat we aan de bar gingen chillen, maar om één of andere reden kreeg ik dat niet over mijn lippen. Dit was Alexander zijn coupé, dus die zou hij wel niet zomaar verlaten. Bovendien hoopte ik nog anderen tegen te komen in de gang, Mae of Emiel.
Fin had ik ook nog helemaal niet gezien, mijn andere Quiddich maatje. 'Ik ben zo terug.' Zei ik.
Even keek ik nog of één van de heren zou volgen, toen liep ik de coupé uit.

[ bericht aangepast op 12 jan 2016 - 16:06 ]

---

'Speak the truth, even if your voice shakes...'

August Felix Björk
Volbloed T Hallestrom

Dimi lachtte even om mijn opmerking en een grijns sierde mijn lippen. "Ik en Ies zijn gewoon vrienden." probeerde hij uit te leggen en ik trok lichtjes mijn wenkbrauw op. "Jullie zagen er best close uit, maar ah ze toonde eerder interesse voor Oliver." zei ik dan maar. Oliver kon ieder meisje krijgen dat hij maar wilde, het leek wel iets simpels voor hem en Alexander. De afgelopen jaren had ik ook wel eens een flirt hier en daar maar een echte relatie had ik nooit echt gehad. Tja dat was ook deels mijn schuld gezien ik enkel het beste wil. Of het moet eerder zijn dat mijn ouders het beste voor me willen. "Ze is echt een leuke meid, Iza, kan soms gewoon wat fel zijn. Bovendien een uitstekende seeker, maar zo te horen ben je niet echt van de Quidditch" lachte hij vervolgens wat me uit mijn gedachten haalden en ook even naar hem glimlachte. "Nee, geen fan." zei ik eerst twijfelend of ik er wel een reden moest bijzeggen. Uiteindelijk wist ik er wel een goede verwoording voor te vinden. "ik ben geen liefhebber van hoogtes. " vervolgde ik dan maar en liet de sigaret tussen mijn vingers draaien.
Nee hoogtes en vliegen vond ik verschrikkelijk. Echt bang voor hoogtes was ik niet - misschien een beetje dan- maar dat ter zijde. De sport stond me niet aan en daarbij zou ik nooit aan mijn oudere broer kunnen tippen die in tegenstelling tot mezelf wel erg goed was in Quidditch en het er altijd inwreef dat ik niet eens op een bezem wilde klimmen. Daarom probeerde ik in andere dingen uit te blinken, zodat ze ook nog eens naar mij keken.
Dimi knikte naar de onaangestoken peuk tussen mijn vingers en ik keek hem even kort aan. "zal ik die nog voor je aansteken?" vroeg hij vriendelijk en ik knikte. "Is goed... Ik heb wel nog nooit gerookt dus.. Niet lachen okay?"

Manuello Ezequiel Alvaréz
halfbloed { Molokov

Genietend van mijn aanraking sloot Zuzuna haar ogen wat me ook deed glimlachen en ik kon het dan ook niet laten toen de stilte vertoord werd door het luide geknor van haar maag. Ze woelde haar vingers door mijn bruine haren waardoor ik ook weer lachte en in haar prachtige grote donkerblauwe ogen aankeek.
"Eh, eten, om eerlijk te zijn. Ik denk ook niet dat mijn maag het leuk zou vinden als ik daar langer mee wacht," lachte ze en ik knikte goedkeurend, na dat broodje van vanochten had ik ook nog steeds trek dus kon ik lekker wat kleins erbij eten . Samen liepen we dus hand in hand richting de bar die zich in het midden van het ship bevond en ook hier was er nog veel volk. We bestelden wat aan de bar en aten rustig tot alles binnen was.
Ik zag mijn jongere broertje al tussen de menigte en het leek dat hij best met de anderen van zijn leeftijd kon omgaan. Het was een slim jochie dus dat ging hem wel lukken.
"Duss, nu het eten gebeurd is," Zu had net haar broodje op en ik keek haar afwachtend en glimlachend aan, "kunnen we misschien nog even wachten met teruggaan naar de coupe en wat tijd voor ons tweetjes pakken?" stelde ze voor en meteen knikte ik waarna ik glimlachte. "Tegen dat voorstel zeg ik zeker geen neen." grinnikte ik waarna ik opstond en mijn ene arm om haar heen sloeg. " Daar is er nog een kalm plekkie." zei ik wijzend naar een bankje waar niemand stond. Echt lang kon ik niet wachten of ik drukte een zachte zoen op haar lippen en glimlachte. Ze was zo prachtig en slim en fantastisch gewoon en ze was dan ook nog eens mijn vriendinnetje.

Finley Scott Bakker
Volbloed U Ranaulph

[face=times] Na een laatste trekje van mijn peuk en de rook uit mijn longen geblazen te hebben gooide ik het stukie over de rand heen en rechtte ik mijn leren vestje wat. Het was zoals ieder jaar weer hetzelfde en zo stilaan had ik het wel gehad op Durmstrang. De boot op, uniform keurig dragen, lessen volgens en zoveel mogelijk punten verdienen. Op een duur begon dat zo te vervelen. Het was dan ook wel het feit dat ik een buitenbeentje was en niet echt vrienden had hier op de school. Zelfs nu keken de jongere jaren me gapend aan, want ja het was zo abnormaal om iemand met tatoeages rond te zien lopen. En als ik zou glimlachen naar hen zouden ze me bang aanstaren en zich uit de voeten maken. Nu haf ik er niet veel meer om, het gebeurd ieder jaar en ik was het beu om me er rot over te voelen. Mijn blauwe kijkers keken even rond of er überhaupt iemand was die ik kende en die mij mocht. Ja dat was ook nog eens een probleem. Ze verafschuwden me niet alleen om mijn uitgesproken stijl maar ook wilden ze niet eens de moeite doen om me te leren kennen. Een zucht rolde over mijn lippen en even had ik de neiging om Emiel op de zoeken. Emiel is mijn adoptie broertje waar ik goed mee overweg kon. Echter had hij ook wel zijn eigen vrienden en wilde ik hem ook niet storen. Ook had ik hem nog niet gezien , want hij was vroeger vertrokken. Het was nogal een verwarrend verhaal. Toen ik in de menigte wel een bekend gezichtje zag - wat best gemakkelijk is gezien ik erg boven de menigte uitstak - besloot ik er maar naar toe te gaan om toen de stilte te kunnen doven. In de dreuzelwereld kon je dat probleem gemakkelijk oplossen met wat goede muziek op een Ipod of Iphone maar hier.... Natuurlijk had ik wel een liedje in mijn hoofd zitten - Whole lotta love van Led Zeppelin- en kon ik wel als een mafkees zitten mee neuriën, het was niet hetzelfde. "Hé Ies !" zei ik als ik binnen haar bereik was en glimlachje lichtjes. We waren Quidditch maatjes en ik mocht haar wel.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH