[RPG • 200 • Speeltopic] Durmstrang Insitute - Speeltopics

STORY Durmstrang Institute, 2014. De school richt zich nog altijd wat op de duistere magie, maar een stuk minder dan vroeger. Muggleborns worden echter nog altijd niet toegelaten op Durmstrang, en de school heeft een duidelijke voorkeur voor Purebloods. Toch is de school een stuk toegankelijker dan hij vroeger was. Sinds enkele decennia is Durmstrang over gegaan op het indelen van zijn studenten in afdelingen. Dit omdat ze, na weer meer contact gehad te hebben met Hogwarts, het gevoel hadden zo beter overzicht te kunnen houden over de leerlingen en hen beter naar wens dingen konden leren. Leerlingen krijgen hun eerste twee jaar op Durmstrang de kans om zich beter te ontwikkelen, en worden aan het begin van hun derde leerjaar gesorteerd in een van de vier afdelingen. Aan het einde van ieder jaar moet iedereen naast zijn examens een andere grote test begaan, waarin gekeken word of zij nog wel het best passen bij de afdeling waar ze dat jaar in hebben gezeten. Hoewel het nauwelijks voorkomt, veranderen sommige leerlingen dus van afdeling. Op het moment van het RPG volgen we leerlingen in hun zevende jaar, wat voor de meerderheid van deze leerlingen hun voorexamen jaar is. HOUSES Credits • Hallestrom (Colors: Navy Blue & Red, Animal: Eurasian Lynx, Traits: Intelligence & Loyalty) Opinionated, but open to suggestion. These fair few are of the brightest and most inquisitive. They seek knowledge, and respect intelligence. However as students of Durmstrang their chosen paths are still often dark in nature, and the knowledge they truly thirst for is that which no others have found before and the power that comes with it. Their loyalty may be favoured in many situations, but they can be somewhat selfish friends at times, and hard masters to work for as they also command complete loyalty and respect from those around them. • Molokov (Colors: Burned Orange & Black, Animal: Black Bear, Traits: Strength & Endurance) Of great strength, comes great power. The ability to endure whatever is thrown at them, and still hold their heads high. They value not only physical or magical strength, but also inner strength. Many Molokovs rely only on these things and blunder into situations without thinking, and learning to also appreciate mental strength sometimes proves difficult. Molokovs can be bullies, and make excellent henchmen. Hallestroms in particular occasionally think of them as stupid, but this is by no means always the case. • Ranaulph (Colors: Steel Grey & Lime, Animal: Grey Wolf, Traits: Cunning & Bravery) Valiant and chivalrous - for Durmstrang students - those in this house enjoy a challenge. Daring and sly, they rarely back down even from the toughest opponent. And quite a lot of the time they win. But it is often with the aid of copious and outrageous cheating. A good Ranaulph will learn to successfully conceal this deceit. But those who know this house will always be aware of it, even if there is no proof. Charming on the outside, they are often rather talented individuals, and occasionally they are exceptionally talented. but their rash actions can lead them into trouble later on. • Rhoswen (Colors: Purple & Gold, Animal: Osprey, Traits: Integrity & Perseverance) Rhoswens do what they set their minds to no matter the consequence - and what they do always benefits them in some way. The word "impossible" is not a part of their vocabulary. They are determined to remain true to themselves, rarely choosing to voluntarily follow another unless it serves part of a long term plan. When questioned, their integrity holds true, lying is not tolerated. They are proud of their achievements and as a general rule do not particularly care about hiding mistakes unless doing so is essential. They can be very blunt, and usually have a few amusing insults ready for use at any time. Rhoswens are experts at twisting things to their own advantage. OTHER INFORMATION • Vakken en Lessen Durmstrang heeft een groot vakkenpakket, met veel keus, maar ook redelijk wat verplichte vakken. Leerlingen zitten tot en met hun vierde leerjaar vast aan een bepaald vakkenpakket zonder keus. In het begin van het vijfde jaar zullen zij minimaal twee extra vakken moeten kiezen naast de verplichte. Het maximum wat betreft keuzevakken ligt op 5, op deze manier probeert de schoolleiding van Durmstrang er voor te zorgen dat leerlingen niet te veel doen, en ook wat vrije tijd overhouden. In totaal heeft een leerling op Durmstrang keuze uit een tiental vakken naast de zes verplichte vakken. • Lijst met vakken voor het 5e, 6e, 7e, en 8e jaar [V] Charms [V] Dark Arts* [V] History of Magic [HoM] [V] Transfiguration [V] Potions [K] Astronomy [K] Quidditch**/**** [K] Sports***/**** [K] Care of Magical Creatures [CoMC] [K] Arithmancy [K] Divination [K] Studie of Ancient Runes [SoAR] [K] Music**** [K] Art**** [K] Ghoul Studies * Bij Dark Arts wordt zowel de geschiedenis van de Dark Arts, de uitvoering en de verdediging behandeld. ** Enkel leerlingen die Quidditch volgen mogen in het Quidditch-team voor de bovenbouw zitten. *** Bij Sports wordt gericht op individuele sporten. De leerlingen die dit volgen zullen ook wedstrijden hebben, zowel onderling als uitjes naar de muggle-wereld om hier wedstrijden te hebben. Dit zijn sporten waar geen magie bij nodig is, en waar het dan ook verboden is om gebruik van magische hulpmiddelen (spreuken, toverdrankjes, etc.) te maken. Leerlingen richten zich binnen dit vak vaak nog op een sport, om hier meer en beter in te trainen. Eenmaal in de week is er een gezamenlijke les, en twee keer in de week wordt er specifiek getraind. Natuurlijk mogen de fanatiekelingen, in overleg met het schoolbestuur en de leerkracht, ook vaker trainen. Er wordt binnen Sports gericht op Atletiek, Zwemmen, Paardensport, Boogschieten, Roeien en Wielersport. **** Een leerling mag enkel een van deze vakken als extra vak hebben. Als een leerling wenst meerdere van deze vakken te kiezen, dient zij bij een tweede ook een derde keuzevak te kiezen, en bij een derde van deze vakken, een vierde keuzevak. • Rooster • Quidditch Ook op Durmstrang wordt er natuurlijk Quidditch gespeeld, in twee verschillende klassen weliswaar. De onderste klasse is voor de onderbouw (1e - 4e Leerjaar), en de bovenste klasse voor de bovenbouw (5e - 8e Leerjaar). Enkel leerlingen die ook Quidditch volgen, mogen onderdeel nemen in de Quidditch teams in de bovenbouw. Voor ieder afdeling is er een team, maar wanneer een afdeling te weinig leerlingen heeft wordt dit of aangevuld met de bete leerlingen van die afdeling (of eerste/tweede leerjaar) uit de onderbouw, of met leerlingen uit andere afdelingen. Iedere maand is er voor beide klassen een wedstrijd, uitgezonderd van de eerste twee maanden school. Na afloop van de laatste wedstrijd wordt het eindklassement bekend gemaakt, en de winnende afdeling wint de Quidditch-beker van dat jaar. • Hallestrom Captain — Chaser — Chaser — Chaser — Beater — Beater — Keeper — Oliver Amaro Delray Seeker — • Molokov Captain — Vincent Milan Procházka Chaser — Zuzana Ružicka Chaser — Chaser — Beater —Manuello Ezequiel Alvaréz Beater — Keeper — Vincent Milan Procházka Seeker — Claudai Ružicka • Ranaulph Captain — Dimitri Viktor Volkov Chaser — Dimitri Viktor Volkov Chaser — Chaser — Beater — Beater — Keeper — Seeker —Iza Afina Caterina Dascu • Rhoswen Captain — (Loten?) Chaser — Alexander Stoyan Lyuben Chaser —Erika Isole Falker Chaser — Beater —Vyara Kaven Rumaneck Beater — Keeper — Seeker — Sara Tali Herbovitz • Nationaliteiten Leerlingen van Durmstrang komen voornamelijk uit Scandinavië en Oost-Europa, al zijn er ook uitzonderingen van leerlingen uit Noord-West Europa en enkele leerlingen uit het middenoosten. • Leerjaren en Schooljaar Op Durmstrang volgen de leerlingen acht jaar aan onderwijs, en wanneer zij deze succesvol afsluiten heeft bijna elke leerling de kans op een studiebeurs of een gedeeltelijke betaling voor een opleiding. De eerste twee leerjaren zijn leerlingen nog niet ingedeeld in een afdeling, en tot en met het vierde leerjaar hebben zij een vast vakkenpakket. Vanaf het vijfde kiezen zij vakken, die zij tot hun examen zullen moeten volgen, behalve wanneer zij meer dan twee keuzevakken hebben. Wanneer dit het geval is, mag de leerling een van zijn of haar keuzevakken tot en met het zevende leerjaar laten vallen. Het schooljaar begint op de laatste maandag van augustus, en op twee dagen hiervoor vertrekken de leerlingen al naar Durmstrang. Leerlingen krijgen in mei van het jaar dat zij elf worden een brief dat zij zijn toegelaten op Durmstrang, en zullen dat jaar dan ook hun eerste schooljaar starten. Het schooljaar loopt tot en met de laatste vrijdag van juni, en tussen elk schooljaar zit dus telkens ongeveer twee maanden aan zomervakantie. Tussendoor is er natuurlijk de Kerstvakantie, maar ook nog vier andere vrije weken en natuurlijk een aantal vrije dagen/middagen. • Schoolregels — Tijdens lesuren duurt het schooluniform ten allen tijden gedragen te worden. — Vernieling van andermans bezittingen is niet toegestaan. — Het pesten of vernederen van wie dan ook is verboden. — Alle lessen dienen gevolgd te worden, tenzij je een goedgekeurde reden hebt. — Meisjes en jongens mogen niet bij elkaar in de dorms komen — Iedere avond worden de dorms gecheckt, is iedereen er, en zijn er geen meiden bij de jongens/andersom? Als jij niet aanwezig bent, volgen er maatregelen. — Wees op tijd bij lessen en Quidditch wedstrijden. — Aanwezigheid bij Quidditch wedstrijden is voor iedereen verplicht. — Muggle-voorwerpen zoals moderne technologie, dienen niet meegebracht te worden, deze zullen toch niet werken. • Dorms Iedere Durmstrang afdeling heeft zijn eigen Dorms, hier kunnen de leerlingen na de lessen rondhangen, huiswerk maken, en natuurlijk zijn hier ook hun slaapzalen en badkamers. Leerlingen van andere afdelingen kunnen in principe niet in de Dorm van een andere afdeling komen, gezien deze beschermd is met een wachtwoord. Iedere maand veranderd het wachtwoord. • Hallestrom De Hallestrom Dorm bevind zich op de derde verdieping van het kasteel, achter een grote houten deur met daar de naam van de afdeling op. Momenteel is het wachtwoord Wisdom and Knowledge are not completely the same. Hallestroms' slaapzalen zijn verdeeld per leerjaar en sekse. De bovenbouw slaapt aan de rechterkant van de zitkamer, de onderbouw links. Bij beiden is het zo dat de meiden het dichts bij de deur naar de zitkamer slapen, en de jongens meer naar achter. • Molokov Molokov's Dorm ligt vlak naast de eetzaal van de school, verborgen achter een simpele deur als ieder ander. De jongere leerlingen van andere afdelingen vragen zich dan ook dikwijls af waar de Molokov Dorm is. De Dorm neemt twee verdiepingen in beslag, en heeft dan ook op de tweede verdieping van de school een deur. Ook deze valt nauwelijks op. Het wachtwoord is momenteel We may be Reckless, but we create the best stories of all.De slaapzalen voor de meiden bevinden zich op de tweede verdieping, die van de jongens op de begane grond, samen met de zitkamer. • Ranaulph De Ranaulph Dorm bevind zich tegenover die van Rhoswen. Dit komt omdat, voordat Durmstrang de afdelingen invoerde, er op deze plekken ook twee slaapzalen tegenover elkaar waren, en het schoolbestuur het onzin vond om die ruimte niet te gebruiken. Het wachtwoord is Succes, even with cheating, remains succes. Ranaulph heeft twee grote slaapzalen, waar alle leerjaren door elkaar slapen. Jongens en meiden wel gescheiden. • Rhoswen Rhoswen's Dorm is tegenover Ranaulph, en heeft een grote Visarend op de deur geschilderd. De Dorm is strategisch opgedeeld, met slaapzalen ingedeeld in leeftijd. Jongens hebben altijd de linker slaapzaal, en de meiden de rechter. De onderbouw slaapt het verst van de zitkamer af, zodat zij niet gewekt worden wanneer de oudere leerlingen naar bed gaan. Het wachtwoord is de vraag bij het antwoord wat luid Lydia and Simon, de vraag— het wachtwoord— is; Who were unable to stand eachother throughout their school life, but now have a baby? • Uniform Aangezien Durmstrang in een koud gebied staat, dragen de leerlingen altijd veel kleding. De hoofdkleur in het uniform is bruin of zwart, gecombineerd met wit en de afdelingskleuren. Vroeger was het Durmstrang uniform bruin met rood, maar sinds de komst van de afdelingen is dit veranderd. Leerlingen mogen zelf kiezen of zij een rok of broek dragen, maar deze moet altijd egaal van kleur (zwart of bruin) zijn, en er mogen geen gaten in zitten. Daarboven dragen de leerlingen een witte blouse met lange mouwen en een blazer, gevoerd met de hoofdkleur van hun afdeling, en met de buitenkant de andere kleur. Zo kunnen Hallestroms rode blazers met donkerblauwe voering dragen, of donkerblauwe blazer met rode voering. Voor buiten krijgt iedereen een mantel en een dikke winterjas. Ook krijgt iedereen een bontmuts en sjaal, en moeten de leerlingen in de winter stevige laarzen of winterschoenen dragen, waar zij in de zomer, lente en herfst ook hakken, open schoenen, en dunne sneakers mogen dragen. Mocht een leerling de dresscode niet volgen, dan krijgt deze een waarschuwing. • Huisdieren Op Durmstrang staan huisdieren niet hoog in de lijst met prioriteiten, maar zijn ze wel toegestaan. Studenten mogen uilen, padden, katten, ratten en paarden (wanneer zij zich focussen op paardensport en het vak sport hebben) meenemen naar de school, mits zij deze goed verzorgen. • Kasteel en omgeving Durmstrang's kasteel is oud, en heeft drie verdiepingen. Het kasteel heeft naast het hoofdgebouw een astronomietoren, een uilentoren en ligt naast een groot bos, een groot meer en ver verwijderd van de eerste muggle-beschaving. Wanneer de leerlingen van school weggaan of aankomen, gebeurt dit via een boot. Op school aankomen aan het begin van ieder jaar vergaat ook zo. De leerlingen stappen in de buurt van hun woonplaats op de trein/auto/bus/vliegtuig/whatever, en lopen het laatste stuk naar het meer, waar zij opgepikt zullen worden door de boot. Naast het kasteel bevinden zich ook verscheiden sportaccommodaties, waar de leerlingen die het vak sport volgen, dan ook les hebben en trainen. Naast de sportaccommodaties bevind zich het quidditchveld. • Cijfers, toetsen en essays Op Durmstrang wordt educatie in een hoog vaandel gezet, wat logisch is voor een school. Leerlingen mogen per week maximaal een toets hebben voor een verplicht vak, en een voor een keuzevak. Dit zodat de leerlingen goed de tijd hebben om te leren, en om ook dingen te doen aan hun andere vakken. Essays en Opdrachten voor een cijfer mogen echter zo veel gegeven worden als leraren willen, al moet het wel nut hebben. Cijfers worden gegeven op een schaal van 100%. Wanneer een leerling lager dan 65% haalt voor een essay of andere opdracht, wordt dit als onvoldoende beschouwd. Voor toetsen ligt dit op 60%. Wanneer een leerling lagen dan 65% staat als gemiddelde, is er een mogelijkheid dat hij of zij aan het eind van het jaar zijn examens niet mag maken totdat hij of zij zijn cijfers ophaalt door het herkansen van toetsen, maken van extra essays, etc. Wanneer een leerling zijn examens niet maakt, blijft hij automatisch zitten. Wanneer een leerling voor zijn examens minder dan een 65% overall-score haalt, mag hij of zij nog herkansen, maar wanneer de overall-score onder de 50% ligt, blijft hij of zij ook zitten. Wanneer een leerling zijn herkansingen faalt, blijft hij of zij ook zitten.

RULES • Schrijf minimaal 200 woorden, naam, codes etc is uitgezonderd! • De Huisregels van Quizlet gelden uiteraard ook hier. • Posts dienen geschreven te worden in correct Nederlands. • 16+ (sex, extreem geweld, etc) is toegestaan, maar meld dit wel even aan de bovenkant van je post, in het rood. • Enkel ik (BIackburn) maken nieuwe topics, tenzij anders vermeld. • Als je twee weken niet reageert, zal ik je een PB sturen. Als je een geldige reden hebt zal je niet uit de RPG gezet worden. • Als je niet meer met plezier meespeelt of niet meer mee wilt doen, meld je dan netjes af én schrijf nog minimaal een post over hoe je personage het gesprek af rond o.i.d. • Bespeel andermans personages niet zonder toestemming.

[justify]

HET BEGIN

Datum en Tijd
We skippen naar Zondagavond 31 augustus, 20.20

Het avondmaal was deze keer van 18.00-18.30, leerlingen hebben dus ruim de tijd gekregen zich klaar te maken. Het feest begon officieel om 20.00, maar de meesten bovenbouwers zullen nu aankomen/het feest een beetje gezelliger maken. Het feest bevind zich buiten, er is muziek, eten, drinken etc. Alcohol en verdovende middelen zinn zoals altijd verboden. Het feest zal tot 1.00 duren voor bovenbouw, 00.00 voor onderbouw. De volgende dag zullen alle lessen uitvallen. Bovenbouwers hebben de mogelijkheid na het feest te overnachten in een tent (min 1-max 4 per stuk). Deze tenten zijn zo behekst dat de lucht buiten te zien is, maar je niet naar binnen kan kijken.

[ bericht aangepast op 20 maart 2016 - 19:14 ]

---

take me back to the basics and the simple life

Ik ben nooit iemand geweest die met ontzettend veel tegenzin aan het nieuwe jaar begint. Nee, ik vind het niet vreselijk. Dat betekent niet meteen dat ik het helemaal geweldig vind en sta te springen om weer te gaan leren. Ik ben namelijk ook niet zo iemand die helemaal blij is om zijn vrienden weer te zien. Niet dat ik niet blij ben om ze weer te zien, alleen ben ik gewoon niet heel enthiousiast aangelegd. Ik ben nooit echt ergens heel erg blij mee. Behalve dan als een tekening heel goed is gelukt.
Wat zo is in dit geval. Ik zit in mijn eentje in een coupé omdat ik niemand kon vinden die ik aardig vind - die mensen zijn dan ook zeldzaam - en ben daarom maar gaan tekenen. Iets verderop zit namelijk een groep vrienden en ik ben al de hele reis aan het proberen om de groepsdynamiek goed te krijgen. Uit de tekening wil ik meteen kunnen zien wie de leider is en wie niks te zeggen hebben. En dat is eindelijk goed gelukt. De jongen die de hele tijd aan het schreeuwen is staat voor in het midden van de tekening zodat hij duidelijk opvalt en het jongetje dat amper iets zegt zit ergens achter verscholen.
Voorzichtig stop ik de tekening bij de rest van de tekeningen in mijn map. De map is heel erg vol aan het worden en ik heb eigenlijk een tweede nodig. In deze map zitten alleen de tekeningen die echt gelukt zijn. Als ze matig zijn, gaan ze meteen de prullenbak in. Ik ben al bang genoeg dat deze map gevonden wordt, laat staan de tekeningen die niet goed gelukt zijn. Mensen zullen me ontzettend uit gaan lachen en ik zal me doodschamen.

Na een lange reis zijn we eindelijk aangekomen bij het kasteel. Ik kijk met een glimlach uit het raam en geniet van het prachtige uitzicht. Ik moet toegeven; het maakt me wel blij om deze prachtige school weer te zien. Ik krijg meteen al weer zin om in een boom te klimmen en het uitzicht te tekenen, vooral als er leerlingen aan het meer zitten. Mensen tekenen is altijd al mijn favoriet geweest, omdat je er zoveel mee kan. Mensen zien er altijd uit en ze hebben altijd een geweldige uitdrukking op hun gezicht die ik graag wil tekenen.
In mijn eentje - nogsteeds, ik heb niet zoveel vrienden en de vrienden die ik heb, heb ik nog niet gezien - loop ik naar de eetzaal en ga ik daar met een zucht aan de Ranaulph tafel zitten. Ik voel me een beetje eenzaam zo, zonder een vriend naast me. Een tijdje lang zit ik zo en ik probeer beelden in mijn geheugen op te slaan om later te tekenen. Dat doe ik wel vaker als ik niet weet wat ik kan doen en ik niet zomaar kan gaan tekenen.
Maar gelukkig zie ik Finnley aankomen. Hij gaat naast Dimitri zitten en ik duw en schuif een beetje zodat ik tegenover de twee jongens zit. "Had ik nog wat gemist?" vraagt Finnley en ik haal mijn schouders op.
"Niet voor zover ik weet. Alleen was ik niet echt aan het opletten." Even ben ik weer stil, aangezien ik meestal stil ben. "Leuke vakantie gehad?" vraag ik dan maar om een gesprek aan te knopen. Ik praat niet heel veel dus laat ik vooral altijd anderen veel praten zodat er geen ongemakkelijke stiltes vallen. Met FInnley kan ik het altijd goed vinden, wat natuurlijk ook grotendeels komt doordat hij zich niet altijd aan mij stoort, zoals anderen.

[ bericht aangepast op 1 feb 2016 - 17:19 ]

---

Spoiler alert: you will save yourself

---

August had ingestemd met mijn vraag of hij ook wat thee wou, dus schonk ik twee kopjes in. Hij vertelde dat hij geen roker was geworden, maar dat Oliver slechts een sigaret aan hem had aangeboden. Oliver was een knappe jongen en ik wist dat er meerdere meisjes op school een grote crush op hem hadden. Zelf kende ik hem niet zo goed, ondanks dat hij ook in Hallestrom zat.
"Hoe was je vakantie?" vroeg August.
"Het was geweldig!" Begon ik enthousiast te vertellen. Ik kon soms een beetje overdreven overkomen, maar emoties kan ik gewoon slecht voor me houden. Het was oprecht een geweldige zomer geweest en de herinneringen eraan overspoelde me, zoiets kan ik niet voor me houden. "Ik zweer het je, je moet een keertje mee naar Moskou. Het is jammer dat we niet in de winter kunnen gaan, want ja dan zijn we hier. Moskou is zo prachtig in de winter, en ik weet dat je van winter houdt. In ieder geval, er is een grote community van alle rijke tovenaarskinderen, iedereen kent elkaar, en er worden geen sloebers toegelaten, daar zijn we heel streng in. En bijna iedere avond wordt er wel ergens een groot feest gegeven, met alleen maar onze mensen; geen dreuzels of armen." Ratelde ik aan een stuk door. Het klonk misschien een beetje arrogant, en toegegeven dat was het ook wel. Maar dit was gewoon de manier waarop ik opgegroeid ben, binnen een hechte community van rijke tovenaars families in Moskou. Hierbij speelt geld meer een rol dan je bloedstatus.
"Volgende zomer moet je me komen opzoeken en dan gaan we feesten, I know you'll love it. Bovendien is iedereen super knap, de meisjes en de jongens." zei ik uitdagend. Zelf had ik een knappe jongen ontmoet deze zomer, ik wou Gabriëla heel graag over hem vertellen, helaas had ik haar tot nu toe nog niet gezien. Maar net op dat moment kwam ze de eetzaal binnengeglipt. Zo te zien was het niet haar plan om mij en Gus te gaan vergezellen. Ze ging alleen aan het einde van de tafel zitten, ik zwaaide nog, maar volgens mij had ze dat niet gezien. Het duurde niet lang voordat een jongen van Roshwen bij haar kwam zitten. Oh well, ik zou haar straks wel weer spreken. Bovendien wou ik nog verder praten met Gus.
"En hoe is jouw zomer geweest?"

[ bericht aangepast op 1 feb 2016 - 18:11 ]

Vincent Milan Procházka
Molokov || Getting fysical is probably the best way out of this shit.
Er werd veel doorheen gekletst, maar toen ik eenmaal mijn verontschuldiging aan wist te bieden, brak, vooral door de anderen om ons heen, een onprettige situatie aan. Manuello nam mijn verontschuldiging gelukkig aan, maar iedereen om ons heen niet. Zowel Zuzanna als Marcello waren er duidelijk niet blij mee. Deze vijandige situatie, zorgde ervoor dat ik deed wat ik in deze staat van zijn vaak deed: vluchten. Ik pakte nog een appel mee, en verdween toen weer stilletjes van de tafel. Ik at zoizo nooit zo veel, en leek al mager van zichzelf, dus ach. Ik haalde vanavond nog wel wat. Nu stond ik op en dribbelde naar mijn kamer om mijn bezem te halen. Daar wond ik ook sportbandages om mijn polsen, zodat die verstevigd waren. Als ik een polsprobleem kreeg, zou ik niet meer kunnen rijden, en dat kon echt niet. Voor de rest vond ik het wel best en liep al snel richting het Quidditch veld om wat te trainen. Ik had het al een tijd niet gedaan, en ik wilde alles weer goed in de vingers hebben voor de eerste training. Ik was de captain en moest zeker mijn team kunnen leiden, en dus niet afgepeigerd aan het klunzen zijn met mijn bezem en de ballen. Ik liet de ballen los, behalve de snitch, en zette hard af, zodat ik de lucht in ging. Even kostte het me wat moeite om mijn evenwicht weer te vinden, maar na wat rondjes, ging het toch weer aardig. Ik liet de ballen nog maar wat rondvliegen, terwijl ik zelf wat op en neer ging en slalomde wat, gewoon om het weer in mijn vingers te krijgen, voor ik achter de ballen aan begon te gaan, om ze te vangen om weg te slaan met de achterkant van mijn bezem. Ik bleef de keeper. Door de jaren had ik ook op de andere posities gespeeld, behalve als seeker, maar ik zat achterin het veld toch het best op mijn plek. Ik kreeg een keer hard een bal tegen mijn ribben, die ik niet had zien aankomen, wat de lucht uit mijn longen sloeg. Dit zorgde ervoor dat ik op hoge snelheid naar beneden begon te spiralen. Net voor ik de grond raakte, wist ik mezelf genoeg af te remmen, dat ik niet dood zou gaan, maar ik kwam nogsteeds met een flinke klap tegen de grond, die het kleine beetje lucht wat ik weer naar binnen had weten te zuigen, zo hard uit mijn lichaam sloeg, dat het zwart werd voor mijn ogen. Ik rolde over de grond en het leek of ik iets hoorde van mijn bezem die in tweeën brak. De pijn trok recht door mijn lichaam heen. Ik kon geen lucht in mijn lichaam krijgen. Ik probeerde me niet op te krullen, zodat ik misschien nog iets van lucht binnen kon krijgen. Toch was mijn beste hoop nog dat iemand langs zou komen, want ik kreeg het gewoon niet voor elkaar om zuurstof in mijn lichaam te krijgen.

---

Bowties were never Cooler

Bij de common room aangekomen pakte ik mijn bezem van onder mijn bed vandaan. Niemand was me nog gevolgd, dat hoefde van mij ook niet. Het was meer een suggestie, als iemand zin had om mee te gaan dan kon hij of zij komen. Persoonlijk vond ik het ook wel even heerlijk om alleen te vliegen. Om er toch weer even goed in te komen. Ik was niet van plan om al te gaan trainen, ik wilde puur weer even de wind door mijn haren voelen en de sensatie van het vliegen meemaken. Ik kleedde me dan ook niet speciaal om en liep met mijn bezem in de hand, een trui en een spijkerbroek aan, richting het Quiddich veld. Ik had niet verwacht daar iemand te treffen, de meeste deden het rustig aan en dat was nou vaak niet wat men onder vliegen verstond. Echter bleek niets minder waar. Ik betrad het veld en zag in de lucht iemand fanatiek bezig met trainen. Wie het was, was moeilijk te zien, want diegene vloog erg snel. Het duurde even voordat ik doorhad dat er iets misging. Een bal trof de buik van, een jongen, wist ik te herkennen. Met een hoge snelheid begon de jongen in spiralen naar beneden te suizen. Ik greep naar mijn zakken, mijn toverstaf! Daar kon ik hem mee stoppen. De jongen had de grond getroffen toen ik mij besefte dat ik mijn staf in de common room had laten liggen. Ik legde mijn bezem op de grond en sprintte het veld op. Ik dacht niet na over wat ik deed, ik handelde snel, ik was te impulsief om veel na te denken. Het koste me niet zoveel moeite om te zien wat er aan de hand was, ik was geen expert op medisch gebied, maar deze jongen, maakte piepende geluiden, alsof hij snakte naar adem. Hij lag moeilijk, op zijn buik. Ik draaide hem op zijn rug, waardoor de druk van zijn borstkas afging. Even twijfelde ik of hij nu wel instaat was adem te halen. Ik boog voorover, hing enkele centimeters boven hem en voelde dat er lucht mijn gezicht in werd geblazen. Het piepende geluid was verdwenen. Het was pas toen dat ik besefte wie er was gevallen: Vincent, mijn neef. Het leek minuten te duren voor ik rechtop ging zitten. Het feit dat ik hem zag verwarde me. Niet dat ik hem niet vaker zag, deze vakantie nog, had ik hem bij familie getroffen. Het was gewoon... gecompliceerd. Hij kende mij niet zoals ik werkelijk was. Dit was iets wat IK zou doen, zou de Iza die hij kent hem ook geholpen hebben? Ik had nooit zoveel met hem te maken gehad. Naar mijn idee was hij vooral fysiek bezig, hij hield van sporten, meer wist ik eigenlijk niet van hem. Zo kende ik hem. Hij was rustig, niet aanwezig, dat was de Vincent die ik kende. Het waren vaak mijn ouders die mij vertelde afstand te houden. Vincent vonden ze toch, net iets anders als andere mensen. Ik kon mij er iets bij voorstellen en toch... Mijn gedachten werden onderbroken. Ik ging rechter op zitten en hielp hem zitten. 'Waar zit de pijn?' Vroeg ik. Ik raakte zijn borstkas kort aan. Keek hem toen afwachtend aan. 'Ben je duizelig?' Vroeg ik.

---

'Speak the truth, even if your voice shakes...'

---

''Love me, or hate me, both are in my favor. If you love me, i'll always be in your heart. If you hate me, i'll always be in your mind.''

---

Nog geen vijf minuten had het geduurd voordat ik bruut gescheiden werd met de emotionele band die tussen mij en het boek ontstaan was. Een jongen was naast mij komen zitten die het dan ook nodig vond om – naar mijn mening verschrikkelijk irritant – op een koekje te kluiven.
‘Wat voor goed boek heeft de dame volledig in zijn macht gekregen?’ Alleen al door de flirtende ondertoon wilde ik mijn vinger al in mijn keel steken. De stem herkende ik dan ook direct van de grootste flirt en volgens vele meisjes de knapste jongen van school; Alexander Stoyan Lyuben. De jongen mocht misschien wel een knap gezicht hebben met zijn bruine haren en bruine ogen, maar zijn gedrag was zo rot als een bedorven appel in een kist. Ik was misschien geen vrienden met hem of kende hem dan ook absoluut niet – op de verhalen en de keren dat ik hem gezien had na dan. Dat was dan ook genoeg voor mij om te weten dat hij net zo arrogant als August was. Als het niet arroganter was. Zelfvertrouwen was iets goeds, maar je kon ook overdrijven. Alex w as gewoon iemand die verwachtte dat iedereen voor zijn lippen zou zwichten en zo alles voor elkaar kreeg. Een persoon dus die ik ver van mijn karretje wilde houden. Helaas was ik de slachtoffer van het uur geworden, hoewel ik zeker wist dat hij na mij naar een ander zou lopen. Ik snapte wel waarom August vrienden met Alex was, maar Dimitri en Alex waren voor mij een raadsel.
Vol ergernis sloeg ik Hamlet dicht, hoewel ik mijn vinger er nog tussen hield. We zullen kijken wie er van ons twee zal winnen gezien hij vandaag solt met het verkeerde meisje.
‘We kunnen het kort houden of een lange omweg nemen. Ik heb zelf liever het eerste, dus zeg maar wat je nodig hebt of zo graag wilt zodat onze wegen weer kunnen scheiden.’ Poeslief zond ik de jongen een glimlach voordat ik een kop koffie voor mijzelf in schonk. Zwart zoals altijd. Precies waar ik van hield. Ik hoef geen melk, suiker of zoetjes. Ik wilde gewoon duidelijkheid en geen zoete woordjes en dat was iets wat deze jongen waarschijnlijk nooit eerder gehoord had van een meisje.

---

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Svetlana Irina Volkov
Ranaulph || I'm finally home... Just a bit lonely at the moment
Ik was met Emiel naar beneden gedrenteld, waarna de boot al snel had aangelegd. Ik had mijn koffer gepakt en was de jongen kwijtgeraakt. Ik had echt een hele leuke tijd gehad met de jongen, en hoopte dat het zo gezellig zou blijven tussen ons. Ik mocht hem echt heel graag, en als ik hem kon helpen met zin expositie deed ik het graag. Ik trok mijn koffer met me mee tot in mijn dorm en pakte rustig uit. Mijn kleren gingen in de ene lade en mijn sportspullen in de ander. Ik had zowel mijn bezem als mijn schaatsen mee, al zouden die laatsten nog wel even in het vet liggen voor het hier weer hard genoeg vroor. Mijn bezem zou ik weer gebruiken bij de eerste training, maar gezien ik beide in de vakantie had uitgeleefd, maakte het niet veel uit dat ik ze even liet liggen. Toen alles uitgepakt was liep ik naar de eetzaal, waar ik aan de eettafel van mijn huis ging zitten. Ik luisterde rustig naar de speech van de hoofdmeester, wachtend tot het diner zou beginnen. Ik had best veel trek, want sinds vanochtend had ik niet gegeten. Ik mocht op de boot dan nog geen trek hebben gehad, nu had ik dat wel. Uiteindelijk was de man dan toch echt klaar en verscheen het banket voor ons. Ik laadde mijn bord vol met groente, met een aardappeltje en een drumstick. In at in de zomer eigenlijk alleen maar groente, terwijl het in de winter altijd een stuk meer vlees werd, gewoon omdat we thuis maar heel moeilijk aan groente konden komen in de winter, en vlees het grootse component van de maaltijd werd, terwijl er in de zomer juist een overschot aan groenvoer was. Ik begon rustig, met kleine hapjes, te eten. Ik keek rond en zag mijn broer iets verderop zitten. Ik wist niet zo goed wat ik anders moest, en ik zat hier best eenzaam, dus ik stond op, met mijn bordje, en liep naar het groepje toe waar hij bij zat. Ik schoof op een smal plekje naast mijn broer en zette mijn bordje weer neer. "Hey" kwam zacht uit mijn keel, voor ik weer een hapje in mijn mond nam. Het was hier een stuk drukker dan waar ik net zat, en best gezellig. Ik bleef dan wel stil, maar luisterde wel. Misschien dat ik straks nog naar buiten ging, of wat ging lezen, maar voor nu bleef ik in dit gezelschap zitten. Ik had toch niet echt andere plannen.

---

Bowties were never Cooler

***

[ bericht aangepast op 2 feb 2016 - 10:14 ]

---

Bowties were never Cooler

Vincent Milan Procházka
Molokov || I just got myself into more shit.
Het voelde of ik er uren lag te creperen, zonder echt veel lucht naar binnen te krijgen, terwijl het in werkelijkheid waarschijnlijk nog geen minuut was. Ik voelde plots een hand, die me best liet schrikken, maar wat die deed, deed me erg goed. Ik klapte op mijn rug, waardoor mijn longen weer ruimte kregen om uit te zetten en lucht op te nemen. Echt happen naar adem lukte niet, dat deed te veel pijn, maar het voelde tenminste niet meer of ik stikte, wat al een hele opluchting was. Mijn ogen opende ik weer en keek recht in het gezicht van mijn nichtje, Iza. Ik had haar nooit aangezien voor iemand die zo zou helpen, en zeker mij niet, maar dat betekende niet dat ik er niet enorm blij mee was. Ik bleef even rustig liggen om mijn adem te vatten, wat best heel erg fijn was, na dit alles. Uiteindelijk werd ik rechtop gedrukt, waardoor er een pijnlijke kruin uit mijn mond kwam. Ik was zoizo bont en blauw, maar ik zou zo vast wel de ballen kunnen terugkrijgen. Ik zou wel moeten. Ik kreeg het voor elkaar om te blijven zitten en mijn nichtje aan te kijken. Ik wilde net wat zeggen, toen ze mijn borstkas aanraakte, wat een pijnscheut door mijn lichaam zond. Er kwam weer een kreun uit mijn lichaam, maar ik kreeg het niet voor elkaar om iets uit te brengen voor ze haar volgende vraag stelde. Ik zoog diep de lucht naar binnen, wat weer pijn deed, maar het voelde goed aan mijn longen. "Ik ben niet duizelig of misselijk. Alleen alles doet pijn door de klap." Ik keek even omhoog, waar de ballen nog wild rond zoefden. "Ik haal de ballen wel omlaag." Kreunend van de pijn probeerde ik op te staan, maar mijn benen werkten niet goed mee. Het deed misschien nog wel meer pijn dan mijn borstkas. Toen de frustratie begon te te slaan, keek ik pas omlaag, en zag dat er gaten in mijn broek zaten en mijn knieën en schenen compleet rauw waren en open lagen, en niet echt oppervlakkig. Ook zaten mijn knieën duidelijk niet op de goede plek. Een rits scheldwoorden rolde over mijn lippen. Toen pas viel mijn oog weer op Iza. "Sorry. Dat was niet de bedoeling. Kan je de zuster halen?" Het voelde wat vreemd om dit aan mijn nichtje te vragen, vooral omdat ik in dit gesprek meer tegen haar had gezegd dan in mijn hele leven, maar goed. Ik kon niet meer staan, fysiek niet, want anders had ik het wel gedaan. Ik keek rond en zag verderop mijn bezem liggen: In 3 stukken. "Fuck" schold ik zacht onder mijn ademhaling. Ik had niet veel zakgeld mee, en mijn bezem lag aan gort. Dat werd dus geen extra's voor de komende tijd, tot ik weer zakgeld kreeg, want ik had wel een bezem nodig. Morgen in mijn tussenuren zou ik wel meteen naar het dorp gaan om een nieuwe te halen, zodat ik 's avonds bij de training een bezem zou hebben. Het was geen officiele training, maar ik deed graag wat extra, om mijn team goed te kunnen leiden.

---

Bowties were never Cooler

Mae vertelde kort over haar vakantie en kwam toen met de vraag: "Hebben jullie iemand op het oog? Een leuke jongen of meisje voor dit jaar? Of deze week?"
Ik reageerde niet, over mijn gevoelens praten was nu niet echt een sterke kant van me. Ook Iza kon de vraag zo te zie niet echt plaatsen, ze keek verward naar Mae. Soms vroeg ik me af of ik te veel met Iza en Mae omging, gelukkig had ik nog genoeg jongens als vrienden, want anders zou ik denk ik gek worden.
Mae keek de eetzaal rond en wees een jongen aan die ik niet kende. "Wat vinden jullie van hem?" vroeg ze. "Zullen we blind dates voor elkaar zoeken?"
Ik moest lachen, oke dit was de bevestiging: ik ging echt te veel met meisjes om.
"Hey, deze is toch niet bezet?" Finley kwam bij ons aan tafel zitten. "Had ik nog wat gemist?" vroeg hij.
"Hey man, goed je weer te zien." zei ik tegen Finley.
"De speech was niet vernieuwend, ik heb er eens aandachtig naar geluisterd." vertelde Iza aan Finley, vervolgens stond ze op. "Overigens heb ik wel een geweldig idee bedacht om mijn vrije tijd aan te besteden." glimlachte ze. "Ik ga naar het Quidditch veld. Ik heb de hele vakantie niet kunnen vliegen en de sensatie wil ik nu graag even hebben. Iemand die zin heeft om mee te gaan?" vroeg ze.
"Ik kom je zo denk ik wel achterna!" zei ik tegen Iza en ze verdween uit de eetzaal. Ik had best veel zin om te gaan trainen, maar wou eerst nog even bijpraten met iedereen van Ranaulph. Ik was gek op mijn afdeling, er zat eigenlijk niemand bij aan wie ik me echt stoorde, iedereen kon volgens mij wel goed met elkaar opschieten.

Net toen Iza was vertrokken kwam er weer een nieuwe leerling bij ons aan tafel zitten, dit keer was het Adrian Andrej Nordheim. Hij was een stille jongen, ik kende hem niet goed, maar echt storen aan hem kon je je ook niet.
"Leuke vakantie gehad?" vroeg hij aan iedereen aan de tafel.
Persoonlijk voelde ik me niet echt geroepen om te antwoorden, ik kende de jongen amper en zag dat mijn zusje er ook net aan kwam lopen.
"Hey" zei ze met een klein stemmetje terwijl ze naast me kwam zitten.
"Hee klein zusje." begroette ik haar. "Hoe was je boottocht geweest?"
Vervolgens wendde ik me weer tot Mae, want Iza had niet echt gereageerd op haar vraag. "Zeg Mae, aan wie zou jij mij koppelen dan? Als je mocht kiezen uit alle meisjes van ons jaar?" vroeg ik aan Mae. Het maakte natuurlijk weinig uit wat haar antwoord was, maar ik vond het sneu voor haar dat niemand op haar voorstel had gereageerd. Ondertussen begon ik rond te kijken om een jongen voor haar te zoeken. "Wat vind je van Alvaréz tweeling? Is dat iets voor jou?" Vervolgens keek ik weer even terug naar m'n zusje. "of jou misschien?" maar dat bedoelde ik eigenlijk meer als een grapje.
Svetlana was gewoon te lief om al met jongens bezig te zijn, althans in mijn ogen dan. Ze was mijn kleine zusje en dat betekende ook dat gasten van haar af moesten blijven.

[ bericht aangepast op 2 feb 2016 - 13:24 ]

Als blikken konden doden, zou Alexander spontaan zijn neergevallen toen het meisje opkeek van haar boek. In tegenstelling tot de meeste meisjes, leek zij duidelijk niet gevleid dat hij zijn aandacht aan haar gaf en haar met zijn aanwezigheid vereerde, maar dat deed hem weinig. Hoewel de meeste meisjes meteen zwichtten als hij zelfs maar naar ze keek, vond hij de jacht juist het leukste gedeelte. Hij was immers een jager. “We kunnen het kort houden of een lange omweg nemen. Ik heb zelf liever het eerste, dus zeg maar wat je nodig hebt of zo graag wilt zodat onze wegen weer kunnen scheiden,” zei ze met een mierzoete glimlach. Als ze dacht dat hij nu meteen zou opgeven, had ze het mis. Een beetje tegengas was niet verkeerd en hij wist dat op het einde hij zou winnen. Hij won altijd. “Wie zegt dat ik iets wil, kote?” begon hij en hij grijnsde. “Ik wilde gewoon weten wat voor boek jouw aandacht zo kon opslokken.” Net als altijd gooide hij er weer wat Bulgaars doorheen. Katje had hij haar genoemd, want dat was ze overduidelijk. Een katje die met haar scherpe nagels naar hem wilde uithalen, maar zich uiteindelijk toch gewonnen zou moeten geven. Haar nagels zouden misschien wel scherp zijn en kunnen krassen, maar hij kon wel tegen een stootje en ze was uiteindelijk gewoon een pluizig bolletje. Ook hij schonk een kop koffie voor zichzelf in. Hij zou hier zeer waarschijnlijk nog wel een tijdje zitten en hiermee gaf hij ook een duidelijk signaal naar haar dat hij niet van plan was om te vertrekken. [Met een hoofd dat voelt alsof hij ontploft, is dit helaas het beste en langste wat ik momenteel kan produceren.]

[ bericht aangepast op 2 feb 2016 - 14:07 ]

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

Marcello Aloisio Alvaréz
Halfblood / Molokov


Marcello was wel enigszins benieuwd naar het antwoord van Vincent. Wat had hij gedaan, blijkbaar naar zijn broer toe, wat ervoor had gezorgd dat deze zijn verontschuldigingen aanbood? Echter vond hij verder niets aan hem interessant, dus had hij snel zijn aandacht tot de anderen gericht. Terwijl hij wachtte op een antwoord op zijn vraag, hopend dat de anderen ook wat samen wilde doen, schonk hij zichzelf wat thee in. "Eh, naja ik zat er aan te denken om misschien wat te trainen, maar die speech heeft zo lang geduurd, dat ik dat niet meer ga redden. Misschien gewoon even lekker buiten zitten, bijkletsen enzo?" hoorde hij Zuzana zeggen terwijl hij een slokje van zijn thee nam. "Het is oké, sorry van mijn kant ook ." had zijn broer nog gezegd. Dit zorgde ervoor dat Marcello zijn aandacht op Vincent enigszins verslapte. Want blijkbaar was het niet zo erg dat zijn broer niets zei of Vincent boos aan keek o.i.d. Zuzana maakte nog wel een opmerking maar hij besloot er maar ook niet naar te vragen. Als zijn broer wilde vertellen waarover het ging zou hij dat zelf wel doen en iets heel ergs leek het niet te zijn als hij zelf ook zijn verontschuldigingen aanbood. Hij tikte even met zijn vingers tegen het theekopje, puur uit verveling. Hij wilde eigenlijk altijd iets doen, in beweging zijn. " Ja misschien kunnen we een potje bezemracen ofzo?" Dat vond hij dan ook een goed idee. Vanuit zijn ooghoeken kon hij net zien hoe Vincent er vandoor ging. Blijkbaar had hij geen zin in hen. Een beetje een schijterd was het wel. “Bezemracen klinkt als een goed plan,” had Claudai net voor hem gezegd voordat hij zijn woorden uitsprak. “Lijkt me een goed idee” deelde hij dan ook mee, de anderen even aankijkend. Als Claudai het een goed idee vond, zouden de anderen dat vast ook vinden. Hij had geen zin om hier nog te blijven tussen de thee en de koekjes, terwijl ze buiten konden zijn. “Zullen we dan maar gaan?” vroeg hij aan hen terwijl hij op stond en alvast begon te lopen, in de veronderstelling dat de rest wel mee kwam. Nee, stilzitten was echt niets voor hem.

[ bericht aangepast op 2 feb 2016 - 15:20 ]

---

Aan niets denken is ook denken.

Al snel was hij wat dieper in het bos gekomen. Hier werd het pad wat nauwer en leek het af en toe donkerder te zijn omdat de takken van de bomen het zonlicht weerden. Af en toe kwam er dan zo’n zonnestraal tevoorschijn die hem belichtte. Hij liep in een vrij snel tempo want hij wist nog niet precies waar hij heen wilde en hoe lang het hem zou duren. Echter had hij flauw benul van hoe laat het was, dus zou hij eigenlijk wel op tijd terug moeten gaan. Waarschijnlijk zou hij het toch vergeten en te laat komen, maar dat zou hem niet deren want zin in eten had hij niet. Zijn voetstappen waren duidelijk zichtbaar doordat hij enigszins in de modder van het pad wegzakte. Voordat hij het wist zaten zijn schoenen er ook al helemaal onder maar dat maakte hem niet uit. Plotseling bleef hij staan omdat hij een goede boom zag om in te klimmen. Dit deed hij wel vaker, dus was het voor hem geen probleem.

Emiel was leniger dan de meeste jongens, dus als het zou moeten, zou hij zich nog in wat bochten kunnen wringen om te komen waar hij wilde komen. Hij klom wel altijd beheerst, want uit een boom vallen stond niet op zijn to do lijstje. Tak voor tak en dan bedacht hij zich in welke tak hij uiteindelijk zou gaan zitten. Na een tijdje klimmen had hij er een gevonden. Het was vrij hoog maar hij had geen last van hoogtevrees en zou er wel kunnen komen. Hij kwam uiteindelijk bij de tak aan, die iets breder was dan de rest, dus hij kon er goed op zitten en leunde tegen de bast van de boom. Vanaf hier kon hij het meer zien, wat ook een van de redenen was dat hij hier ging zitten. Zoals verwacht was daar niemand. Op warme dagen konden daar wel mensen gevonden worden. Dan kun je vanaf plekken zoals deze mensen zitten te observeren, wat ook wel wat had. Nu deed hij het met dit uitzicht en keek even wat hij al in zijn schetsblok had gemaakt. De zon scheen af en toe op hem en hij deed even zijn ogen dicht. Hij zat toch stevig dus zou hij niet vallen en hij zat hier eigenlijk wel lekker dus even wegdromen kon wel. Je zag duidelijk in het pad de voetstappen van hem die plots ophielden, en hoewel hij niet meteen te zien was, zou het wel duidelijk zijn voor iemand die langs kwam dat hij in de boom geklommen was.

---

Aan niets denken is ook denken.

---

''Love me, or hate me, both are in my favor. If you love me, i'll always be in your heart. If you hate me, i'll always be in your mind.''

---

Na een klein nipje aan de koffie, zette ik deze weer op tafel. Ik ergerde me mateloos aan de blik op zijn gezicht. Hij was zo verwaand dat ik het liefst zijn hoofd in de wc wilde spoelen en dan zo vaak willen doortrekken als de aantal harten die hij had gebroken door de jaren heen.
‘Wie zegt dat ik iets wil, kote?’ Het laatste was bulgaars en ik kon daarbij het ook niet laten om verwaand mijn wenkbrauw op te trekken. Hij wist overduidelijk niet dat ik met mijn ouders in Bulgarije woon. Ik kon zelf dan ook naast Bulgaars ook Pools spreken en ik kon me zelfs in het Russisch redden. Ik was niet de standaard blonde bimbo die lachte om zijn complimentjes en slechte grappen waar hij zo naar snakte.
‘Ik wilde gewoon weten wat voor boek jouw aandacht zo kon opslokken.’ In plaats van weg te lopen, gezien hij allang de titel had kunnen lezen - als hij zijn grijze breincellen gebruikte dan, iets waar de jongen naast me overduidelijk te dom voor was. Aandacht was natuurlijk leuker dan geen aandacht. Het maakte hem dan ook niet uit wat voor vorm het was. Dat bewees maar door het feit dat hij net mijn voorbeeld gevolgd had door een kop koffie voor zichzelf in te schenken.
‘Az nyamam nito mustatsi.’ kaatste ik op zijn Bulgaars. Ik wist dat hij me een katje genoemd had, iets wat ik niet kon negeren net zoals de arrogante grijns op zijn gezicht. Ik maakte dan ook in onze taal duidelijk dat ik geen snorharen had. De idioot.
‘Ik denk dat het nu wel duidelijk is dat het geen nut heeft om bij mij te blijven zitten. Mmh. Zijn genoeg andere domme blondjes die wel in je falende versier trucjes vallen. Oh en als je volgende keer indruk probeert te maken op iemand in een andere taal, zorg dan op zijn minst dat je weet waar ze vandaan komen. Als je een normale vorm van communicatie begrijpt tenminste.’ Arrogant sloeg ik mijn benen weer over elkaar en sloeg mijn boek weer open. Concentreren op de letters ging echter niet lukken. Niet door Alex als persoonlijkheid maar lezen met iemand in de buurt vond ik zo en zo lastig en irritant. Puur door het gestaar en de persoonlijke aanwezigheid wat je uit het verhaal houd.

---

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

August Felix Björk
Volbloed T Hallestrom

"Het was geweldig!" Begon Sasha meteen enthousiast wat me even deed lachen en me ietswat op mijn gemak stelde. Sasha was zo goed als mijn beste vriendin en het feit dat ik mezelf bij haar voelde hielp daar heel erg bij "Ik zweer het je, je moet een keertje mee naar Moskou. Het is jammer dat we niet in de winter kunnen gaan, want ja dan zijn we hier. Moskou is zo prachtig in de winter, en ik weet dat je van winter houdt. In ieder geval, er is een grote community van alle rijke tovenaarskinderen, iedereen kent elkaar, en er worden geen sloebers toegelaten, daar zijn we heel streng in. En bijna iedere avond wordt er wel ergens een groot feest gegeven, met alleen maar onze mensen; geen dreuzels of armen." vertelde ze vluchtig wat het wel moeilijk maakte om te volgen, maar haar enthousiasme deed me grijnzen en zeker gezien ze even als een gestoorde kip leek die aan het ratelen was. "Volgende zomer moet je me komen opzoeken en dan gaan we feesten, I know you'll love it. Bovendien is iedereen super knap, de meisjes en de jongens." zei ze uitdachtend een een lachje verliet mijn lippen waarna ik even mijn wenbrauwen wiebelde. "Hmm, stel je voor. Ik met een rijke knappe Russiche." zei ik fantaserend hoewel ik het niet luidop zei dat ik daar heus ook een man naast mij zag staan eerder dan een vrouw. Ondertussen kwam Gabriëlla de zaal binnen en negeerde ons rats waardoor ik haar geërgerd nakeek. "Nou zijn we ook weer eens niet goed genoeg voor haar hé?" zei ik wat verontwaardigt en zuchtte even dramatisch waarna ik naar Sasha keek. "Ah ja, ik ben toch liever bij jou." lachte ik en haf haar een speels duwtje. "Stel als ik toch geen knappe Rus vind, dan help jij me toch wel hé? En no Dreuzels allowed." zei ik met een grijns en dacht dan even na op haar vraag. "Mijn vakantie was best oké. We zijn wat kastelen gaan bezoeken en naar kennisen van mijn ouders gegaan. Groot tovenaars, zeggen ze maar ik weet dat ik sterker ben dan die ouwe mensen." zei ik preuts " Verder heb ik niet echt zo'n interessante zomer gehad."

Manuello Ezequiel Alvaréz
halfbloed { Molokov

“Bezemracen klinkt als een goed plan,” antwoordde Claudai wat me al deed glimlachen. 1 akkoord nog twee te gaan. Vincent muisde ervandoor en ik keek hem nog even kort na en zuchtte even onhoorbaar waarna ik Zu met een zwak glimlachje aankeek. Wetend dat ze het Vincent erg kwalijk nam dat hij me had geslagen. "Jij? Sorry waarvoor, Manu? Serieus, jij bent niet degene die hier wat fout deed, of wel soms?" had ze nog gezegd maar er echt een antwoord op gegeven had ik niet, enkel een gerustellend kneepje in haar hand was voldoende. Nadat ook Zuzuna ook toegestemd had, ging Marcello ook in op mijn voorstel waardoor ik glimlachte. "Ja laten we gaan!" zei ik enthousiast en sprong recht nog steeds Zu haar hand vasthouden.

Finley Scott Bakker
Volbloed U Ranaulph

Iza was net opgestaan om te vertrekken naar het quidditch veld en wachtte tot Mae of Dimi haar zou volgen. Zelf had ik hier momenteel geen zin in en schudde mijn hoofd en glimlachte vriendelijk, maar toch haar uitnodiging afwijzend. Net op dat moment kwam Adrien erbij zitten en glimlachte ik even naar hem. "Niet voor zover ik weet. Alleen was ik niet echt aan het opletten." beantwoorde hij mijn vraag en Iza zei nog dat ik niets had gemist naast de saaie speech." Dan was ik net optijd voor het lekkers." zei ik dan simpel "Leuke vakantie gehad?"Vroeg hij dan vervolgens en ik knikte even. De anderen waren van plan de zaal al te verlaten, dus Adrien en ik waren dus nog de enige overgebleven. "Best goed, naast het geruzie tussen mijn ouders en mijn adoptie broertje, was het best kalm. Ik heb enkele festivals gedaan en eens door Europa getrokken. Hoe was die van jouw?" vroeg ik hem met een glimlachje en verzette me even zodat ik hem beter kon aankijken. Ondertussen haalde ik een hand door mijn blonde krullen en merkte op dat één van mijn wondjes waar ik onlangs nog druk had gespoten weer open was gegaan, dus trok ik mijn mouwen wat op. " Zie je het wat zitten, het nieuwe schooljaar?" vroeg ik hem vervolgens..

[ bericht aangepast op 3 feb 2016 - 20:28 ]

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Niemand leek mijn idee echt een goed idee te vinden. Ze keken me verbaasd aan of lachtten. Ach, dan zoek ik straks zelf wel iemand. Het was echt niet serieus voor mij. Ik bedoel, echte liefde zou natuurlijk reuze romantisch zijn, maar nu hoef ik dat nog echt niet hoor. Oke, behalve met Oliver dus, maar dat is dus never gonna happen. Ik keek de zaal rond op zoek naar een mogelijke kandidaat, terwijl de rest door praatten. Ik merkte niet echt meer wat er gezegd wordt en keek verbaasd op toen Iza de tafel verliet. Ik besloot maar meer te luisteren naar wat er gezegd werd. Adrian en Svetlana kwamen bij ons aan tafel zitten en ik groette ze met een glimlach. 'Zeg Mae, aan wie zou jij mij koppelen dan? Als je mocht kiezen uit alle meisjes van ons jaar?' vroeg Dmitri me toen. Ik glimlachtte dankbaar naar hem. Hij was de enige die echt op me gereageerd had en alhoewel het me niet echt heel veel uitgemaakt had, vond ik het toch wel fijn dat hij me nog een beetje aandacht gaf - oke, dat klinkt echt alsof ik een aandachtjunk ben, maar je begrijpt me vast wel. Terwijl ik rondkeek opzocht naar een leuk meisje voor mij, stelde hij me de Alvaréz voor. Met één van de twee had ik op de boot gezeten en ik moest toegeven dat ik de jongens wel erg aantrekkelijk vond. Ook stelde hij ze voor aan Svetlana, zijn zusje, maar daar had ik verder niet zoveel mee te maken. Ik trok mijn lippen schuin, waarna ik ze een in een tuitmondje liet over gaan en vervolgens klakte met mijn tong. 'Jij begrijpt wat ik leuk vind' antwoordde ik Dmitri. 'Voor welke zal ik gaan?' Ik keek even naar de jongens om mijn blik vervolgens weer over de zaal te laten gaan. 'Ik voel me echt dom, maar ik weet van heel veel mensen niet hoe ze heten.' Ik wees op een meisje van Hallestrom met bruin haar* en keek Dmitri vragend aan. 'Wat vind je van haar?' Ik knipte met mijn vingers om de naam van een meisje in mijn hoofd te laten komen. In had een hoofd in mijn hoofd, ze was notabene bij mij in de coupe gaan zitten eerder deze dag. 'Nee, ik weet niet meer hoe ze heet.'

---

you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman