[RPG • 200 • Speeltopic] Durmstrang Insitute - Speeltopics

STORY Durmstrang Institute, 2014. De school richt zich nog altijd wat op de duistere magie, maar een stuk minder dan vroeger. Muggleborns worden echter nog altijd niet toegelaten op Durmstrang, en de school heeft een duidelijke voorkeur voor Purebloods. Toch is de school een stuk toegankelijker dan hij vroeger was. Sinds enkele decennia is Durmstrang over gegaan op het indelen van zijn studenten in afdelingen. Dit omdat ze, na weer meer contact gehad te hebben met Hogwarts, het gevoel hadden zo beter overzicht te kunnen houden over de leerlingen en hen beter naar wens dingen konden leren. Leerlingen krijgen hun eerste twee jaar op Durmstrang de kans om zich beter te ontwikkelen, en worden aan het begin van hun derde leerjaar gesorteerd in een van de vier afdelingen. Aan het einde van ieder jaar moet iedereen naast zijn examens een andere grote test begaan, waarin gekeken word of zij nog wel het best passen bij de afdeling waar ze dat jaar in hebben gezeten. Hoewel het nauwelijks voorkomt, veranderen sommige leerlingen dus van afdeling. Op het moment van het RPG volgen we leerlingen in hun zevende jaar, wat voor de meerderheid van deze leerlingen hun voorexamen jaar is. HOUSES Credits • Hallestrom (Colors: Navy Blue & Red, Animal: Eurasian Lynx, Traits: Intelligence & Loyalty) Opinionated, but open to suggestion. These fair few are of the brightest and most inquisitive. They seek knowledge, and respect intelligence. However as students of Durmstrang their chosen paths are still often dark in nature, and the knowledge they truly thirst for is that which no others have found before and the power that comes with it. Their loyalty may be favoured in many situations, but they can be somewhat selfish friends at times, and hard masters to work for as they also command complete loyalty and respect from those around them. • Molokov (Colors: Burned Orange & Black, Animal: Black Bear, Traits: Strength & Endurance) Of great strength, comes great power. The ability to endure whatever is thrown at them, and still hold their heads high. They value not only physical or magical strength, but also inner strength. Many Molokovs rely only on these things and blunder into situations without thinking, and learning to also appreciate mental strength sometimes proves difficult. Molokovs can be bullies, and make excellent henchmen. Hallestroms in particular occasionally think of them as stupid, but this is by no means always the case. • Ranaulph (Colors: Steel Grey & Lime, Animal: Grey Wolf, Traits: Cunning & Bravery) Valiant and chivalrous - for Durmstrang students - those in this house enjoy a challenge. Daring and sly, they rarely back down even from the toughest opponent. And quite a lot of the time they win. But it is often with the aid of copious and outrageous cheating. A good Ranaulph will learn to successfully conceal this deceit. But those who know this house will always be aware of it, even if there is no proof. Charming on the outside, they are often rather talented individuals, and occasionally they are exceptionally talented. but their rash actions can lead them into trouble later on. • Rhoswen (Colors: Purple & Gold, Animal: Osprey, Traits: Integrity & Perseverance) Rhoswens do what they set their minds to no matter the consequence - and what they do always benefits them in some way. The word "impossible" is not a part of their vocabulary. They are determined to remain true to themselves, rarely choosing to voluntarily follow another unless it serves part of a long term plan. When questioned, their integrity holds true, lying is not tolerated. They are proud of their achievements and as a general rule do not particularly care about hiding mistakes unless doing so is essential. They can be very blunt, and usually have a few amusing insults ready for use at any time. Rhoswens are experts at twisting things to their own advantage. OTHER INFORMATION • Vakken en Lessen Durmstrang heeft een groot vakkenpakket, met veel keus, maar ook redelijk wat verplichte vakken. Leerlingen zitten tot en met hun vierde leerjaar vast aan een bepaald vakkenpakket zonder keus. In het begin van het vijfde jaar zullen zij minimaal twee extra vakken moeten kiezen naast de verplichte. Het maximum wat betreft keuzevakken ligt op 5, op deze manier probeert de schoolleiding van Durmstrang er voor te zorgen dat leerlingen niet te veel doen, en ook wat vrije tijd overhouden. In totaal heeft een leerling op Durmstrang keuze uit een tiental vakken naast de zes verplichte vakken. • Lijst met vakken voor het 5e, 6e, 7e, en 8e jaar [V] Charms [V] Dark Arts* [V] History of Magic [HoM] [V] Transfiguration [V] Potions [K] Astronomy [K] Quidditch**/**** [K] Sports***/**** [K] Care of Magical Creatures [CoMC] [K] Arithmancy [K] Divination [K] Studie of Ancient Runes [SoAR] [K] Music**** [K] Art**** [K] Ghoul Studies * Bij Dark Arts wordt zowel de geschiedenis van de Dark Arts, de uitvoering en de verdediging behandeld. ** Enkel leerlingen die Quidditch volgen mogen in het Quidditch-team voor de bovenbouw zitten. *** Bij Sports wordt gericht op individuele sporten. De leerlingen die dit volgen zullen ook wedstrijden hebben, zowel onderling als uitjes naar de muggle-wereld om hier wedstrijden te hebben. Dit zijn sporten waar geen magie bij nodig is, en waar het dan ook verboden is om gebruik van magische hulpmiddelen (spreuken, toverdrankjes, etc.) te maken. Leerlingen richten zich binnen dit vak vaak nog op een sport, om hier meer en beter in te trainen. Eenmaal in de week is er een gezamenlijke les, en twee keer in de week wordt er specifiek getraind. Natuurlijk mogen de fanatiekelingen, in overleg met het schoolbestuur en de leerkracht, ook vaker trainen. Er wordt binnen Sports gericht op Atletiek, Zwemmen, Paardensport, Boogschieten, Roeien en Wielersport. **** Een leerling mag enkel een van deze vakken als extra vak hebben. Als een leerling wenst meerdere van deze vakken te kiezen, dient zij bij een tweede ook een derde keuzevak te kiezen, en bij een derde van deze vakken, een vierde keuzevak. • Rooster • Quidditch Ook op Durmstrang wordt er natuurlijk Quidditch gespeeld, in twee verschillende klassen weliswaar. De onderste klasse is voor de onderbouw (1e - 4e Leerjaar), en de bovenste klasse voor de bovenbouw (5e - 8e Leerjaar). Enkel leerlingen die ook Quidditch volgen, mogen onderdeel nemen in de Quidditch teams in de bovenbouw. Voor ieder afdeling is er een team, maar wanneer een afdeling te weinig leerlingen heeft wordt dit of aangevuld met de bete leerlingen van die afdeling (of eerste/tweede leerjaar) uit de onderbouw, of met leerlingen uit andere afdelingen. Iedere maand is er voor beide klassen een wedstrijd, uitgezonderd van de eerste twee maanden school. Na afloop van de laatste wedstrijd wordt het eindklassement bekend gemaakt, en de winnende afdeling wint de Quidditch-beker van dat jaar. • Hallestrom Captain — Chaser — Chaser — Chaser — Beater — Beater — Keeper — Oliver Amaro Delray Seeker — • Molokov Captain — Vincent Milan Procházka Chaser — Zuzana Ružicka Chaser — Chaser — Beater —Manuello Ezequiel Alvaréz Beater — Keeper — Vincent Milan Procházka Seeker — Claudai Ružicka • Ranaulph Captain — Dimitri Viktor Volkov Chaser — Dimitri Viktor Volkov Chaser — Chaser — Beater — Beater — Keeper — Seeker —Iza Afina Caterina Dascu • Rhoswen Captain — (Loten?) Chaser — Alexander Stoyan Lyuben Chaser —Erika Isole Falker Chaser — Beater —Vyara Kaven Rumaneck Beater — Keeper — Seeker — Sara Tali Herbovitz • Nationaliteiten Leerlingen van Durmstrang komen voornamelijk uit Scandinavië en Oost-Europa, al zijn er ook uitzonderingen van leerlingen uit Noord-West Europa en enkele leerlingen uit het middenoosten. • Leerjaren en Schooljaar Op Durmstrang volgen de leerlingen acht jaar aan onderwijs, en wanneer zij deze succesvol afsluiten heeft bijna elke leerling de kans op een studiebeurs of een gedeeltelijke betaling voor een opleiding. De eerste twee leerjaren zijn leerlingen nog niet ingedeeld in een afdeling, en tot en met het vierde leerjaar hebben zij een vast vakkenpakket. Vanaf het vijfde kiezen zij vakken, die zij tot hun examen zullen moeten volgen, behalve wanneer zij meer dan twee keuzevakken hebben. Wanneer dit het geval is, mag de leerling een van zijn of haar keuzevakken tot en met het zevende leerjaar laten vallen. Het schooljaar begint op de laatste maandag van augustus, en op twee dagen hiervoor vertrekken de leerlingen al naar Durmstrang. Leerlingen krijgen in mei van het jaar dat zij elf worden een brief dat zij zijn toegelaten op Durmstrang, en zullen dat jaar dan ook hun eerste schooljaar starten. Het schooljaar loopt tot en met de laatste vrijdag van juni, en tussen elk schooljaar zit dus telkens ongeveer twee maanden aan zomervakantie. Tussendoor is er natuurlijk de Kerstvakantie, maar ook nog vier andere vrije weken en natuurlijk een aantal vrije dagen/middagen. • Schoolregels — Tijdens lesuren duurt het schooluniform ten allen tijden gedragen te worden. — Vernieling van andermans bezittingen is niet toegestaan. — Het pesten of vernederen van wie dan ook is verboden. — Alle lessen dienen gevolgd te worden, tenzij je een goedgekeurde reden hebt. — Meisjes en jongens mogen niet bij elkaar in de dorms komen — Iedere avond worden de dorms gecheckt, is iedereen er, en zijn er geen meiden bij de jongens/andersom? Als jij niet aanwezig bent, volgen er maatregelen. — Wees op tijd bij lessen en Quidditch wedstrijden. — Aanwezigheid bij Quidditch wedstrijden is voor iedereen verplicht. — Muggle-voorwerpen zoals moderne technologie, dienen niet meegebracht te worden, deze zullen toch niet werken. • Dorms Iedere Durmstrang afdeling heeft zijn eigen Dorms, hier kunnen de leerlingen na de lessen rondhangen, huiswerk maken, en natuurlijk zijn hier ook hun slaapzalen en badkamers. Leerlingen van andere afdelingen kunnen in principe niet in de Dorm van een andere afdeling komen, gezien deze beschermd is met een wachtwoord. Iedere maand veranderd het wachtwoord. • Hallestrom De Hallestrom Dorm bevind zich op de derde verdieping van het kasteel, achter een grote houten deur met daar de naam van de afdeling op. Momenteel is het wachtwoord Wisdom and Knowledge are not completely the same. Hallestroms' slaapzalen zijn verdeeld per leerjaar en sekse. De bovenbouw slaapt aan de rechterkant van de zitkamer, de onderbouw links. Bij beiden is het zo dat de meiden het dichts bij de deur naar de zitkamer slapen, en de jongens meer naar achter. • Molokov Molokov's Dorm ligt vlak naast de eetzaal van de school, verborgen achter een simpele deur als ieder ander. De jongere leerlingen van andere afdelingen vragen zich dan ook dikwijls af waar de Molokov Dorm is. De Dorm neemt twee verdiepingen in beslag, en heeft dan ook op de tweede verdieping van de school een deur. Ook deze valt nauwelijks op. Het wachtwoord is momenteel We may be Reckless, but we create the best stories of all.De slaapzalen voor de meiden bevinden zich op de tweede verdieping, die van de jongens op de begane grond, samen met de zitkamer. • Ranaulph De Ranaulph Dorm bevind zich tegenover die van Rhoswen. Dit komt omdat, voordat Durmstrang de afdelingen invoerde, er op deze plekken ook twee slaapzalen tegenover elkaar waren, en het schoolbestuur het onzin vond om die ruimte niet te gebruiken. Het wachtwoord is Succes, even with cheating, remains succes. Ranaulph heeft twee grote slaapzalen, waar alle leerjaren door elkaar slapen. Jongens en meiden wel gescheiden. • Rhoswen Rhoswen's Dorm is tegenover Ranaulph, en heeft een grote Visarend op de deur geschilderd. De Dorm is strategisch opgedeeld, met slaapzalen ingedeeld in leeftijd. Jongens hebben altijd de linker slaapzaal, en de meiden de rechter. De onderbouw slaapt het verst van de zitkamer af, zodat zij niet gewekt worden wanneer de oudere leerlingen naar bed gaan. Het wachtwoord is de vraag bij het antwoord wat luid Lydia and Simon, de vraag— het wachtwoord— is; Who were unable to stand eachother throughout their school life, but now have a baby? • Uniform Aangezien Durmstrang in een koud gebied staat, dragen de leerlingen altijd veel kleding. De hoofdkleur in het uniform is bruin of zwart, gecombineerd met wit en de afdelingskleuren. Vroeger was het Durmstrang uniform bruin met rood, maar sinds de komst van de afdelingen is dit veranderd. Leerlingen mogen zelf kiezen of zij een rok of broek dragen, maar deze moet altijd egaal van kleur (zwart of bruin) zijn, en er mogen geen gaten in zitten. Daarboven dragen de leerlingen een witte blouse met lange mouwen en een blazer, gevoerd met de hoofdkleur van hun afdeling, en met de buitenkant de andere kleur. Zo kunnen Hallestroms rode blazers met donkerblauwe voering dragen, of donkerblauwe blazer met rode voering. Voor buiten krijgt iedereen een mantel en een dikke winterjas. Ook krijgt iedereen een bontmuts en sjaal, en moeten de leerlingen in de winter stevige laarzen of winterschoenen dragen, waar zij in de zomer, lente en herfst ook hakken, open schoenen, en dunne sneakers mogen dragen. Mocht een leerling de dresscode niet volgen, dan krijgt deze een waarschuwing. • Huisdieren Op Durmstrang staan huisdieren niet hoog in de lijst met prioriteiten, maar zijn ze wel toegestaan. Studenten mogen uilen, padden, katten, ratten en paarden (wanneer zij zich focussen op paardensport en het vak sport hebben) meenemen naar de school, mits zij deze goed verzorgen. • Kasteel en omgeving Durmstrang's kasteel is oud, en heeft drie verdiepingen. Het kasteel heeft naast het hoofdgebouw een astronomietoren, een uilentoren en ligt naast een groot bos, een groot meer en ver verwijderd van de eerste muggle-beschaving. Wanneer de leerlingen van school weggaan of aankomen, gebeurt dit via een boot. Op school aankomen aan het begin van ieder jaar vergaat ook zo. De leerlingen stappen in de buurt van hun woonplaats op de trein/auto/bus/vliegtuig/whatever, en lopen het laatste stuk naar het meer, waar zij opgepikt zullen worden door de boot. Naast het kasteel bevinden zich ook verscheiden sportaccommodaties, waar de leerlingen die het vak sport volgen, dan ook les hebben en trainen. Naast de sportaccommodaties bevind zich het quidditchveld. • Cijfers, toetsen en essays Op Durmstrang wordt educatie in een hoog vaandel gezet, wat logisch is voor een school. Leerlingen mogen per week maximaal een toets hebben voor een verplicht vak, en een voor een keuzevak. Dit zodat de leerlingen goed de tijd hebben om te leren, en om ook dingen te doen aan hun andere vakken. Essays en Opdrachten voor een cijfer mogen echter zo veel gegeven worden als leraren willen, al moet het wel nut hebben. Cijfers worden gegeven op een schaal van 100%. Wanneer een leerling lager dan 65% haalt voor een essay of andere opdracht, wordt dit als onvoldoende beschouwd. Voor toetsen ligt dit op 60%. Wanneer een leerling lagen dan 65% staat als gemiddelde, is er een mogelijkheid dat hij of zij aan het eind van het jaar zijn examens niet mag maken totdat hij of zij zijn cijfers ophaalt door het herkansen van toetsen, maken van extra essays, etc. Wanneer een leerling zijn examens niet maakt, blijft hij automatisch zitten. Wanneer een leerling voor zijn examens minder dan een 65% overall-score haalt, mag hij of zij nog herkansen, maar wanneer de overall-score onder de 50% ligt, blijft hij of zij ook zitten. Wanneer een leerling zijn herkansingen faalt, blijft hij of zij ook zitten.

RULES • Schrijf minimaal 200 woorden, naam, codes etc is uitgezonderd! • De Huisregels van Quizlet gelden uiteraard ook hier. • Posts dienen geschreven te worden in correct Nederlands. • 16+ (sex, extreem geweld, etc) is toegestaan, maar meld dit wel even aan de bovenkant van je post, in het rood. • Enkel ik (BIackburn) maken nieuwe topics, tenzij anders vermeld. • Als je twee weken niet reageert, zal ik je een PB sturen. Als je een geldige reden hebt zal je niet uit de RPG gezet worden. • Als je niet meer met plezier meespeelt of niet meer mee wilt doen, meld je dan netjes af én schrijf nog minimaal een post over hoe je personage het gesprek af rond o.i.d. • Bespeel andermans personages niet zonder toestemming.

[justify]

HET BEGIN

Datum en Tijd
We skippen naar Zondagavond 31 augustus, 20.20

Het avondmaal was deze keer van 18.00-18.30, leerlingen hebben dus ruim de tijd gekregen zich klaar te maken. Het feest begon officieel om 20.00, maar de meesten bovenbouwers zullen nu aankomen/het feest een beetje gezelliger maken. Het feest bevind zich buiten, er is muziek, eten, drinken etc. Alcohol en verdovende middelen zinn zoals altijd verboden. Het feest zal tot 1.00 duren voor bovenbouw, 00.00 voor onderbouw. De volgende dag zullen alle lessen uitvallen. Bovenbouwers hebben de mogelijkheid na het feest te overnachten in een tent (min 1-max 4 per stuk). Deze tenten zijn zo behekst dat de lucht buiten te zien is, maar je niet naar binnen kan kijken.

[ bericht aangepast op 20 maart 2016 - 19:14 ]

---

take me back to the basics and the simple life

De zon scheen zachtjes op zijn gezicht en deed zijn lichaam een beetje doen verwarmen. Hij hield van de zon, hij was namelijk echt een koukleum. In de winter had hij bijna altijd een muts op, en nu ook, dezelfde grijze muts die hij eigenlijk altijd op had als hij een muts op had, want hij vond het nog wel frisjes. Hij genoot nog steeds van de rust. Hij zou de rest van de reis hier wel kunnen verblijven, want hij had niet de behoefte om ergens anders heen te gaan. Bij Svetlana voelde hij zich vaak op zijn gemak. Bij haar hoefde hij niet gemaakt sociaal te doen maar kon hij gewoon zichzelf zijn. En ze hoefden ook niet eens zo veel te praten. Ze haalde een goede kant van hem naar boven, namelijk zijn rustige en sociale kant. Het had even geduurd voordat hij vrienden met haar was geworden, het was zeker niet makkelijk geweest omdat zij hem op een afstand had gehouden, maar hij wist toen al gewoon dat hij haar beter wilde leren kennen en hij gaf niet zo snel op bij mensen. Hij vond dat ze hem maar eerst beter moesten leren kennen wilden ze hem echt kunnen negeren. Hij was zelf ook niet altijd even gezellig en besefte als geen ander dat de slechte kanten van een persoon er ook bij hoorden. Daarom accepteerde hij iedereen ook snel zoals hij / zij is.

Hij deed zijn ogen even dicht toen de zon erin begon te schijnen, dat was irritant. Hij lag hier wel relaxed eigenlijk. Hij had wel gehoord dat ze gegniffeld had op zijn opmerking dat ze niet van de railing moest afvallen. Ze nam het dus niet helemaal serieus, hij nam aan dat ze zich goed staande kon houden door een goed gevoel voor evenwicht. Maar toch, hij gaf veel om zijn vrienden, meer dan dat hij om zichzelf gaf, en dus deed hij zijn ogen af en toe open om te kijken of ze daadwerkelijk nog zat waar ze eerst zat. "Best wel. Ik heb school erg gemist, vooral de mensen. En jij?" hij hoorde haar woorden en besloot om weer rechtop in de kleermakerszit te gaan zitten. Zo zat hij meestal. Het was toch wel prettiger om iemand aan te kunnen kijken terwijl diegene sprak. Hij wilde altijd iemand zijn gezichtsuitdrukking kunnen zien om te zien hoe diegene reageerde. Hij knikte. “Ik heb school niet echt gemist” gaf hij eerlijk toe. “Wat mij betreft had de vakantie nog wel langer mogen duren, want ik wilde nog wel naar wat festivals”. “Maar inderdaad, ik heb mijn vrienden ook wel gemist” zei hij. Dat was dan ook het enige leuke van weer naar school gaan, alle mensen weer terug zien en te horen over hun vakantie en plannen voor het aankomend jaar. “Ik wil op zoek gaan naar een bijbaantje voor aankomend jaar. Maar ik weet nog niet wat” vertelde hij haar. Hij kon het geld wel goed gebruiken, want hij gaf bijna meer geld uit dan dat hij had. Natuurlijk gaf iedereen meer geld uit in de vakantie, maar met zijn terugkerende uitgave betreft drugs was hij in een klap een stuk armer, samen met dat hij wel hield van uitgaan, zorgde ervoor dat hij al snel geen geld meer over hield. En dus niet kon sparen voor de reisjes die hij ook nog wilde maken. Want hij hield van reizen.

Hij vond het ook niet erg om te werken, hij was graag bezig en het zou wat variatie geven naast school en de gebruikelijke dingen. “Oh en er is nog iets wat ik wil doen aankomend jaar” vertelde hij haar, al aarzelde hij wel even of hij het zou vertellen. Hij stond op en kwam dicht naast haar staan, want dat praatte toch wat fijner dan zo’n grote afstand. Aan haar kon hij alles zeggen en hij wist dat ze niet zomaar dingen doorvertelde, dus vertelde hij het haar wel. “Beloof me dat je het niet tegen iemand anders doorverteld” zei hij toch eerst, want hij had liever niet dat anderen het wisten. “Ik zou graag dit jaar willen exposeren met wat werk” vertelde hij haar, waarbij hij haar aankeek. Het was niet iets dat hij zomaar aan iedereen vertelde omdat hij niet wist hoe en wat het dan zou worden, maar hij had al genoeg werk. In de vakantie fotografeerde hij veel en op durmstrang maakte hij gevarieerd werk, voornamelijk schilderijen, van elk soort: portretten, realistische dingen, surrealistische donkere dingen en veel (ruige) landschappen. Hoewel hij van zichzelf niet erg onzeker was, was dit iets waar hij wel onzeker over was. Het werk wat hij maakte, was, zoals veel kunstwerken, wel echt persoonlijk en om aan de buitenwereld te tonen was voor hem toch wel een grote stap. Meestal liet hij toch niet zomaar wat zien. En dan twijfelde hij er al helemaal aan of het wel goed genoeg zou zijn. In de perioden dat het minder met hem ging had hij helemaal geen doelen gehad, kon het hem niets schelen en liet hij veel langs zich glijden, maar nu hij weer een beetje was opgekrabbeld uit dat dal waar voornamelijk Iza hem uit had gehaald, kreeg hij weer ideeën.

“Maar ik weet het nog niet zeker hoor” voegde hij er snel aan toe.” “Ik heb nog wel wat meer portretten nodig” zei hij. Het was altijd lastig om mensen te strikken om te poseren. Het duurde toch altijd een tijdje voordat hij wat op papier had en omdat hij enigszins perfectionistisch was duurde het nog langer voordat het goed genoeg was. Hij kreeg plots een idee. “Zou je een keer model willen zijn?” vroeg hij voorzichtig aan haar. “Ik begrijp het als je het niet wil hoor” voegde hij er snel aan toe. Ze zou echter wel een goed model maken. Omdat ze elkaar al kenden zou het niet zo ongemakkelijk zijn. Maar het voornaamste was dat ze niet onplezierig was om naar te kijken. Met haar mooie lange felrode haren en bruine ogen en bleke huid had ze ook niet een standaarduiterlijk, wat hem wel interesseerde.

---

Aan niets denken is ook denken.

'Straks moeten we een nieuwe seeker zoeken, we zijn gedoemd?' Had Finley plagend gezegd, terwijl ik zijn mouw naar beneden had geschoven. Ik genoot van het feit dat ik gewaardeerd werd als seeker. Ik vond het prettig wanneer mijn kwaliteiten werden geprezen. Ik had hem gevraagd naar de betekenis van zijn tatoeage. Balans in een moeilijk leven, dat vond ik best diepzinnig. Het zette me even aan het denken, terwijl ik van mijn ijsthee dronk. Finley hoefde niets te drinken. 'Diepzinnig...' Mompelde ik afwezig. Zelf gaf ik ook vaak diepzinnige betekenissen aan mijn werken. Ik vroeg me af wat voor tatoeage ik zou ontwerpen voor Fin, want nu hij toestemming had gegeven zou ik dat ook zeker doen. Hij had al veel grote tatoeages op zijn lichaam. Mij leek het mooi een klein symbool voor onze vriendschap te bedenken en daar een tatoeage van te maken. Ik bedacht me dat we allebei dezelfde passie hadden, Quidditch, misschien dat ik daar iets mee kon. Ik werd uit mijn gedachten gewekt toen ik een zachte 'Hey' hoorde van Finley. Ik draaide me om op mijn kruk met mijn glas ijsthee nog altijd aan mijn mond. Ik was zo in gedachten verzonken geweest dat ik nog altijd in de positie stond een slok te nemen. 'Je spullen lagen nog in de coupé,' Zei Alexander. Hij glimlachte breed. Ik werd wakker geschut uit mijn gedachte en zette mijn glas ijsthee op de bar. 'Dankjewel!' Zei ik. 'Iedereen vertrokken?' Vroeg ik. Het was meer een retorische vraag, want ik ging er eigenlijk al vanuit dat Alexander alleen zijn coupé zou verlaten wanneer hij er alleen achterbleef. De zachte stem van Finley klonk weer. 'Als je wil dan kan ik best gaan?' Ik keek hem een beetje raar aan. Hoezo zou hij willen gaan? Alsof ik Alexander zo goed kende. Bovendien vond ik het juist wel heel prettig om nu even met iemand te zijn waar ik nog geen problemen mee had gehad vandaag. Het gedoe in de coupé spookte weer even door mijn hoofd. Ik bedacht me dat ik de slag had verloren en dat beviel me niet. Ik was een Renaulph, ik hoorde te winnen. Toch had ik het idee dat de challenge niet helemaal eerlijk was verlopen. Ik moest me wel overgeven. Ik was immers de vreemden in de coupé. Bij die gedachten glimlachte ik naar Finley. 'Nee, natuurlijk niet.' Zei ik. 'Ik heb net een ontwerp bedacht voor een tatoeage.' Glimlachte ik. Ik pakte mijn tas van de grond en haalde mijn schetsblok eruit, die Alexander en overduidelijk in gefrommeld had. 'Kom erbij zitten.' Zei ik tegen Alexander en schoof de kruk aan mijn andere zijde naar achteren. Ik richtte mijn aandacht op mijn schetsblok. Met een potlood begon ik een symbool te tekenen. Het symbool bevatte de vier ballen waar quidditch mee gespeeld werd, de snitch, quaffle en de twee bludgers. Het duurde even voor ik wat fatsoenlijks getekend had. Ondertussen nam ik slokjes van mijn ijsthee. Ik wist dat Finley wel geïnteresseerd was in wat ik aan het maken was. Van hem mocht ik mijn tijd nemen en hoefde ik geen gesprek aan te knopen, of Alexander daar ook zo van gediend was wist ik niet. Echt kennen deden we elkaar niet, dus ik besloot me er ook niet zoveel van aan te trekken. Hij kon aanschuiven en meekijken, of besluiten dat dit hem te saai was en vertrekken.

[ bericht aangepast op 16 jan 2016 - 20:43 ]

---

'Speak the truth, even if your voice shakes...'

Hallestrom • Pureblood • Keeper.

---

      "Ik vertelde net Gus dat ik niet van regels hou. Maar dat is niks nieuws voor jou." zei Dimitri waardoor ik even moet lachen en de sigaret aansteek. "Heb je Alex nu alleen achter gelaten met Iza?" vervolgde Dimitri plagend terwijl ze me beide aankeken. Opnieuw verschijnt er een grijns op mijn gezicht. "Wedden dat Iza hem eerst gesmeerd heeft. Oliver is te intimiderend voor haar." zei Gus waardoor op weer moest lachen. "Jupp, Iza ging er vandoor, en toen had ik geen zin meer om met die arrogante hufter iin één coupé te zitten dus ben ik hem gesmeerd" zeg ik terwijl ik een hijs van mijn sigaret neem. "Die Iza is soms wel een beetje weird maar wel aardig" zeg ik voordat ik mijn spullen op de grond zet en op de reling ga zitten. Verveeld staar ik voor me uit en tik op de ritmisch op e reling. "Ik verveel me" zeg ik licht geïrriteerd en kijk het dek rond, niemand die ik leek te herkennen of aardig leek te vinden. Zowel Iza als Mea waren nergens meer te bekennen dus vee ik opnieuw door mijn haar, dit keer gefrustreerd. Ik rook het laatste gedeelte van mijn peuk op en gooi het overgebleven puntje over boort. Hopelijk duurde deze boottocht niet al te lang meer.

Finley zag Alexander eerder dan Iza en hij reageerde met alleen een korte “hey”. Iza bedankte hem voor het brengen van de spullen en vroeg of iedereen was vertrokken. Alexander lachte even voordat hij antwoord gaf. “Je denkt toch niet dat Oliver vrijwillig bij mij alleen in de coupé blijft zitten?” zei hij half-grappend. Het was natuurlijk wel waar dat dat scenario – zeker na alle gebeurtenissen in die coupé vandaag – niet heel waarschijnlijk was. Finley stelde voor om weg te gaan. Alexander was duidelijk niet de enige die dit een ietwat vreemde opmerking vond, te oordelen aan het gezicht dat Iza trok en ze zei hem dat hij dat natuurlijk niet hoefde te doen. “Ben ik zo angstaanjagend dat je meteen wil vluchten?” vroeg Alexander met één wenkbrauw opgetrokken, maar zijn halve grijns verried dat hij slechts een grapje maakte en het ook echt niet gemeen bedoelde tegen Finley. Iza stelde tot zijn grote verbazing voor of hij erbij kwam zitten en aangezien hij toch nergens anders heen moest, besloot hij om dat ook te doen. Iza was – alweer – bezig met iets te tekenen, ditmaal een nieuwe tatoeage voor Finley – voor zover hij hun gesprek had begrepen. Aangezien hij inmiddels toch wel dorst had gekregen en toch bij de bar zat, bestelde hij een droge, witte wijn. Vanaf jongs af aan was hij opgegroeid met wijn en champagne. Natuurlijk hadden zijn ouders hem echt niet constant dronken gevoerd, maar hij had eigenlijk altijd al wel slokjes van ze geproefd en van die mierzoete kinderchampagne gehad. Hoe ouder hij werd, hoe meer hij altijd mee mocht drinken en nu hij eenmaal meerderjarig was, kreeg hij ook gewoon wijn te drinken. Degene achter de bar keek hem aan alsof hij gek was geworden – dacht hij nu werkelijk dat er alcohol geschonken werd in een boot vol kinderen? – en Alexander moest heel erg de neiging om met zijn ogen te rollen onderdrukken. “Ik ga het heus niet doorverkopen aan een paar ‘stoere’ vijfdejaars hoor,” zei hij. “Maar goed, doe dan maar gewoon cola.” Ditmaal kreeg hij wel wat hij bestelde en terwijl hij een slok nam, zag hij dat Iza’s tekening inmiddels op de ballen van Quidditch begon te lijken.

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

Manu knikte eventjes, om vervolgens, toen ik het bloed wegveegde, van pijn lichtjes weg te trekken en op zijn lip te bijten. Het bleef even stil, maar Manuello vroeg al snel of ik misschien wist waarom Vince hem had geslagen, een frons op zijn gezicht. Dit was zelf ook de vraag waar ik mee zat, want waarom? De enkele maanden voor school eindigde had ik wat minder met Vincent omgegaan, en leek hij wat chagrijniger en hij had me er zelf een keer op aangesproken dat hij betwijfelde of het een goed idee was dat ik nu een relatie had met Manuello, maar toen ik hem had gezegd dat het juist fantastisch was en vroeg waarom het in godsnaam niet slim zou zijn, glimlachte hij echter. En verder was het tussen ons ook niet heel erg veranderd, hoewel het wel iets stijver was. Maar waarom hij Manuello hard zou slaan wist ik niet, en het kwam niet in me op waarom. "Ik heb geen idee," fluisterde ik zachtjes, terwijl mijn blik gericht was op onze verstrengelde handen. Het deed me pijn dat een van mijn beste vrienden net met mijn vriendje op de vuist was gegaan, zonder hier een verklaarbare reden voor te hebben. " Kun jij me niet helen?" vroeg Manu even later, waarna hij me in een knuffel trok. Hoewel hij degene was die zonet een blauw oog had opgelopen, leunde ik tegen hem aan, bijna alsof ik diegene was en troost nodig had. "Ik wil het niet erger maken tussen Vincent en ik, daarbij ik vertrouw je." vervolgde hij. Ik sloot mij ogen even, maar stopt mijn toverstok, die ik tot noch toe ik mijn andere hand had gehouden, weer in mijn broekzak en schudde mijn hoofd. "Manu," begon ik met een lichte zucht, "Ik spreek geen spreuken uit die ook maar iets met helen of wonden te maken hebben, dat weet je. Ik kan het niet en verpruts het en straks eindig je met een zwaar bloedende wond in plaats van het blauwe oog wat je nu hebt of erger," zei ik. "Het best kan je wel naar de ziekencoupe gaan. Jij hebt immers niet gevochten, enkel een klap te verduren gekregen. Desnoods zeggen we dat je tegen een deur bent opgelopen ofzo," vervolgde ik nog.

---

take me back to the basics and the simple life

Alexander had het ook vreemd gevonden dat Finley wilde vertrekken. Ik snapte Fin wel, hij hield er niet van in aanwezigheid van onbekenden te zijn, maar Alexander wist daar natuurlijk helemaal niets van. Ik had er zelf voor gekozen om ook erg verbaast te reageren, omdat ik zeker wilde dat Fin bleef. Terwijl ik bezig was met mijn schets schoof Alexander aan, enigszins verbaast keek ik opzij, ondanks dat ik het niet vervelend vond dat Alexander bleef, had ik toch niet verwacht dat hij op mijn voorstel in zou gaan. Alexander leek me een jongen die een bepaalde status had en die status graag zo wilde houden. Het was me niet ontgaan dat hij vaak van vriendinnetjes wisselde, maar daar trok ik me niet zoveel van aan. Ik stond er zelfs amper bij stil. Ik bedacht me dat Fin en ik nou niet een uitermate hoge reputatie hadden. Mensen kende mij vaak vanwege mijn creativiteit, hadden een kunstwerk zien hangen of vroegen om een leermethode die 'wel' zou werken, aangezien ik er daar nogal veel van had. Ik had wel uitermate goede prestaties bij Dark Art, wat me vaak toch een beetje onder de aandacht bracht. Ik vond het vak niet perse erg leuk, maar iedere keer als ik iets moest leren, een spreuk, theorie, het lukte me gewoon.

De witte wijn die Alexander -probeerde- te bestellen deed me even terugdenken aan de lunch van vanmiddag. We hadden met z'n vijven gegeten, tot mijn opluchting. Wanneer ik alleen met mijn ouders zat ging het puur over mijn toekomst. Hoe ik de lijn voort zou zetten, hoe ik geacht was een grootse functie te vervullen. Met mijn broertjes erbij was het allemaal wat luchtiger. Mijn oudste broertje zat nu goed in de puberteit en dat zorgde voor wat vermaak aan tafel. Ik kon me wat op hem afreageren zoals hij dat ook bij mij deed. Mijn jongste broertje had wat gedragsproblemen. Hij kon soms uitermate vreemd reageren op wat er gezegd werd aan tafel. Soms was dit lachwekkend, maar ergens had ik het idee dat hij dit deed om meer aandacht te krijgen van mijn ouders, die zich toch voornamelijk op mij richtte. Ik vond het vervelend, zo'n druk op mijn schouders. Soms had ik het idee dat het niet eens mijn ouders waren die mij die druk oplegde, maar dat ik het voor een groot deel ook voor mijzelf zo neerzette. Ik was vrij perfectionistisch, wat mij in dit opzicht erg nekte.

'Maar goed, doe dan maar gewoon een cola.' Had Alexander uiteindelijk gezegd tegen de man aan de bar. Het bestelde drinken stond opnieuw bijna direct voor zijn neus. Hij bekeek mijn schets, waar ik nog steeds mee bezig was. Ik was nog altijd bezig met de ballen, maar had in het midden ook een stok toegevoegd, mijn toverstok, het had een karakteristiek handvat, dat goed te herkennen was. Dit stond symbool voor het feit dat ik deze tatoeage had gemaakt, dat ik mijn vriendschap met hem wilde delen. Ik stopte even met schets, om mijn toverstaf te pakken. Ik bestudeerde het handvat uitvoerig voor ik het naast mij neerlegde. Volgens mij had ik het aardig goed nagetekend uit mijn hoofd, alleen moest de stok in verhouding tot de ballen net iets langer.

Mijn schets was af. Ik besloot dat het wel tijd was voor een beetje magie. Ik pakte mijn toverstok vast en zwaaide ermee. Mijn schetsblok ging de lucht in en bleef hangen voor mijn gezicht. 'En Fin?' Vroeg ik. Ik draaide iets naar hem toe en wreef met mijn hand over de zijkant van zijn nek. 'Dit lijkt met een mooie plek, wat denk jij, of misschien is het juist mooi als je zelf een plek kiest op je lichaam, het is immers ook jou lichaam.' Zei ik. Ik glimlachte naar hem en legde mijn toverstok voor me neer terwijl ik mijn schets nog eens bekeek. 'Het vergt nog wel wat perfectie.' Zei ik. Ik keek naar Alexander die aan het genieten was van zijn 'zwarte wijn met bubbels'. 'Wat denk jij? Of heb je niks met tatoeages?' Vroeg ik. Eigenlijk was ik wel benieuwd hoe hij over tatoeages dacht. Zelf had ik één tatoeage, achter mijn oor. Ik had hem nog nooit aan iemand laten zien. Volgens mij zelfs niet aan Fin, al kan het zijn dat hij de tatoeage een keer toevallig had gezien en er gewoon niets van had gezegd. Het waren vogeltjes. Ze stonden voor mijn vrijgevochtenheid. Terwijl ik mijn vraag had gesteld bleef één van mijn handen rusten op de plek waar mijn tatoeage zat.

Ik had mijn tatoeage laten zetten op jonge leeftijd, 12 was ik. Destijds was er een oudejaarsstudent op Durmstrang die tatoeages zetten. Ik had in contact weten te komen en hem ervan overtuigd dat ik er geen spijt van zou krijgen. Dat had ik ook niet.

[ bericht aangepast op 16 jan 2016 - 20:57 ]

---

'Speak the truth, even if your voice shakes...'

"Ik heb geen idee," fluisterde ze zachtjes en leunde iets tegen me aan terwijl ze haar toverstok weer in haar achterzak stak. "Manu," begon ze met een zucht wat me haar met een lichte pruillip liet aankijken "Ik spreek geen spreuken uit die ook maar iets met helen of wonden te maken hebben, dat weet je. Ik kan het niet en verpruts het en straks eindig je met een zwaar bloedende wond in plaats van het blauwe oog wat je nu hebt of erger," vertelde ze en ik knikte zachtjes, wetend dat ze gelijk had. We leerden enkel spreuken die eindigden tot vernietiging... "Het best kan je wel naar de ziekencoupe gaan. Jij hebt immers niet gevochten, enkel een klap te verduren gekregen. Desnoods zeggen we dat je tegen een deur bent opgelopen ofzo," vervolgde ze en weer knikte ik en glimlachte eventjes. "Maar kunnen we nog even hier blijven? Ik heb geen zin om Vincent weer onder ogen te komen en daarbij vind ik het hier wel zo fijn met jou." glimlachte ik en drukte mijn lippen weer zacht op die van haar. Hopend dat we deze keer niet werden gestoord of aangevallen door iemand zonder geldige reden. "Ik hou van je." fluisterde ik vervolgens. Ze liet me warm voelen vanbinnen, met haar was ik compleet.

Finley Scott Bakker
Volbloed U Ranaulph

[face=times] 'Diepzinnig...' mompelde Iza terwijl ze in gedachten leek te verdwijnen en ik liet haar maar doen. Ik wist dat je iemand nooit uit zijn of haar fantasie mocht halen, want op dat soort momenten kunnen geweldige ideeën tevoorschijn komen. Helaas was het dan ook mijn stem die haar uit haar gedachten haalde toen ik Alexander begroette, en ze draaide zich om kijkend naar de jongen die ze vrolijk bedankte. 'Iedereen vertrokken?' vroeg Iza, waardoor ik veronderstelde dat ze net met hem in een coupé had gezeten. Bij mijn onzeker voorstel keken ze me beiden vreemd aan, waardoor ik gewoon weer zweeg en recht voor me keek echter toen Alex zijn mond opende keek ik hem weer aan.“Ben ik zo angstaanjagend dat je meteen wil vluchten?” zijn vraag had me hem zwijgend doen aankijken, maar zijn grijns en opgetrokken wenkbrauw wezen erop dat hij maar een geintje maakte wat me zacht lachend mijn hoofd liet schudden. "Nee hoor." begon ik dan. "Ik dacht gewoon dat.. Jullie elkaar goed kenden." zei ik met een nadruk op goed. Ik wist dat Alexander een charmeur was. Iza had me ook gezegt dat ik echt niet weg moest gaan wat me liet glimlachen 'Ik heb net een ontwerp bedacht voor een tatoeage.' Glimlachte ze tevreden en nam haar schetblok uit de valies die Alexander net had gebracht. 'Kom erbij zitten.' Zei ze dan ook tegen Alexander en schoof de kruk aan haar zijde naar achteren voordat ze begon te tekenen. Nieuwsgierig keek ik mee en liet haar rustig verder tekenen terwijl ik af en toe ook aandacht haf aan Alexander die een wijn probeerde te bestellen, maar uiteindelijk enkel een glas Cola kreeg. Iza haar tekening begon te lijken op de 4 bekende ballen van het spel Quidditch Je had de snitch, 2 bludgers en de quaffle. Na even had ze haar schets klaar en nam haar toverstok waardoor de tekening binnen de kortste keren in de lucht ging. 'En Fin?' Vroeg ze terwijl ik de tekening even goed bekeek, ze had haar staf erin verwerkt als een soort signatuur wat ik erg creatief en leuk vond. Plots voelde ik haar hand in mijn nek die een stuk kouder aanvoelde tegen mijn warme huid. Het kwam vast door haar ijsthee maar ik moest toegeven dat het me even liet rillen. Niet op een slechte manier, eerder een fijne. 'Dit lijkt met een mooie plek, wat denk jij, of misschien is het juist mooi als je zelf een plek kiest op je lichaam, het is immers ook jou lichaam.' Zei ze glimlachend voordat ze gauw weer verder ging. 'Het vergt nog wel wat perfectie.' ze richtte zich even tot Alexander die de hele tijd amper wat gezegd had. 'Wat denk jij? Of heb je niks met tatoeages?' Vroeg ze hem en eigenlijk was ik daar ook best nieuwsgierig naar. Ik wist dat Iza een tattoo ergens achter haar oor had zitten. Dit had ik tijdens een Quidditch training opgemerkt maar nooit echt wat over gezegd. Langs de ene kant had ik graag geweten wat het betekende, maar misschien wilde ze dat wel helemaal niet. "Ik vind de plek wel leuk, misschien eerder aan de rug kant?" stelde ik voor aan Iza.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Hij keek me met een licht pruillipje aan, maar knikte vervolgens. "Maar kunnen we nog even hier blijven? Ik heb geen zin om Vincent weer onder ogen te komen en daarbij vind ik het hier wel zo fijn met jou." glimlachte hij, waardoor ik onmiddellijk terug glimlachte. Ik draaide me een klein stukje meer naar hem toe, aangezien ik nu half tegen hem aan zat met mijn rug en half met de zijkant van mijn schouder. Net toen ik van plan was om te reageren met iets in de trant dat ik het met hem eens was, voelde ik zijn lippen zachtjes op de mijne drukken. Op dat moment was het enige waar ik aan kon denken Manuello en onze lippen op elkaar, de warmte die telkens weer in mij oplaaide bij iedere aanraking van hem, het gevoel van pure geluk wanneer ik de privilege had mijn lippen op de zijne te drukken. "Ik hou van je." fluisterde hij zachtjes, zijn lippen even van de mijne, wat er voor zorgde dat ik moest glimlachen. Mijn lippen drukte ik weer op de zijne, mijn lichaam iets dichter tegen die van hem, mijn handen in zijn haren. Ik greep naar plukken krullen om vervolgens mijn handen naar beneden te laten zakken, zijn haren uit, en het riedeltje te herhalen. Enkele minuten later haalde ik verhit mijn lippen van de zijne om wat lucht te happen. Mijn wangen waren rood geworden en ik had het gevoel dat mijn lippen tintelden. Mijn handen nog steeds in zijn haren, mijn neus nog tegen de zijne. Een speelse grijns verscheen op mijn gezicht, en de twinkeling van die grijns kwam ook tot mijn ogen. Ik drukte mijn lippen weer op de zijne, ditmaal gretiger dan de vorige kus, die rustig en liefjes was. Want ik wou meer. Meer Manuello, meer ons, meer wij. En dat wou ik op dit moment, hier, in het bagageruim van de boot. Want nu waren we alleen.

---

take me back to the basics and the simple life

"Nee hoor,” antwoordde Finley op zijn vraag of hij te angstaanjagend was. “Ik dacht gewoon dat.. Jullie elkaar goed kenden." Zijn nadruk op het woord ‘goed’ deed Alexander even glimlachen. Zijn reputatie was duidelijk niet onbekend bij Finley. Bij ieder ander persoon zou Alexander een opmerking hebben gemaakt of hij jaloers was, of op een andere manier hinten naar een mogelijke relatie, zelfs als die er niet was, maar hij had wel door dat Finley dat niet zou kunnen waarderen en hij had voor nu wel even genoeg drama gehad. Zelfs hij was af en toe aan rust toe en niet aan die constante strijd om de eerste plaats – waar hij altijd aan mee moest doen, want hij moest zijn plaats natuurlijk verdedigen. Iza was inmiddels klaar met de tekening en liet hem zien aan Finley, waarna ze al aan het bedenken was waar hij het beste die tatoeage kon laten zetten – om vervolgens te bedenken dat het natuurlijk Finley’s lichaam was en dat hij uiteindelijk zelf de keuze zou moeten maken. Alexander lette niet fantastisch op bij dit gedeelte – hij zou toch niet kunnen kiezen wat Finley met zijn lichaam zou doen – dus toen Iza zich ineens op hem richtte, had hij heel even tijd nodig om zich te realiseren wat ze tegen hem zei. Zijn verwarring verborg hij door eerst nog een slok cola te nemen. “Ik denk dat Finley wel gelijk heeft over het eerder aan de rugkant plaatsen,” antwoordde hij vervolgens, met Finley instemmend. “Ik heb momenteel nog geen tatoeages, maar ga zeer waarschijnlijk komende kerst er een laten zetten,” vervolgde hij nonchalant. Zijn ouders waren niet heel erg blij met zijn idee om een tatoeage te nemen en daar hadden ze eigenlijk al jaren ruzie over de keren dat hij ze zag. Uiteindelijk, toen hij eenmaal meerderjarig was, realiseerden ze zich dat ze hem toch niet zouden kunnen tegenhouden als hij het echt wilde en dat ze maar beter hem konden supporten en helpen met de keuze, zodat de tatoeage tenminste nog enigszins acceptabel zou worden. Alexander wist wel dat zij verwachtten dat hij met zijn hele lichaam vol inkt terug zou komen, maar hij wist ook dat dat je kansen in de zakenwereld aanzienlijk verkleinde. Niet veel mensen stonden erom te springen om zaken te doen met iemand die volledig onder de tatoeages zat, zelfs al was hij van een respectabele Pureblood-familie. Hij wilde ook niks groots of opvallends. Hij wilde gewoon een klein plaatje op een onopvallende plek, gewoon iets met een bijzondere betekenis. Hij wist al precies wat hij wilde en waar: een engelenvleugel op zijn schouderblad. Waarom? Omdat het stond voor vrede, voor bescherming en toewijding en ook voor onschuld. Hij wist zelf ook wel dat hij echt niet de onschuld zelve was en dat hij veel dingen gedaan had. Hij wist ook dat hij zeker niet onschuldiger zou worden wanneer hij eenmaal het familiebedrijf overgenomen had en hoewel hij ook echt geen problemen hiermee had en tot nu toe echt geen spijt had van alles wat hij had gedaan, wilde hij nog een klein beetje onschuld met zich mee dragen, zelfs al was het maar in de vorm van een tatoeage.

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

"Wedden dat Iza hem eerst gesmeerd heeft. Olivier is te intimiderend voor haar." zei Gus, Oliver moest lachen.
"Jup, Iza ging er vandoor en toen had ik geen zin meer om met die arrogante hufter in één coupé te zitten dus ben ik hem gesmeerd." vertelde Oliver. Ik vond zijn opmerking een beetje vreemd.. hij wist toch dat ik en Gus allebei vrienden waren met Alexander. Maar ik had geen zin in gezeur, en waarschijnlijk zei Oliver dit puur omdat zijn ego een beetje gekrenkt was, dus ik zei er niks van. "Die Iza is soms wel een beetje weird maar wel aardig." Oliver zette zijn spullen neer en ging op de reling zitten. "Ik verveel me." zei hij en hij keek verveeld voor zich uit terwijl hij, zo te zien, de boot afzocht naar bekende gezichten.
"Hopelijk zijn we er snel." Zei ik. Nu dat Oliver er bij was gaan staan, vond ik het ook ineens minder leuk op de boot. "Maar vertel eens, heb je al een doel voor dit jaar? Misschien Mae?" vroeg ik. "Of toch nog Iza? Ze zijn in ieder geval allebei van Ranaulph dus dat zit wel goed."
Dat deed me weer denken aan Svetlana, die ook bij Ranaulph zat. Ik had haar net toch echt naar boven zien klimmen met Emiel. Even keek ik rond of ik haar alweer ergens kon zien, maar tevergeefs. Op de een of andere manier had ik iets tegen die jongen, voor mijn gevoel moest ik m'n zusje tegen hem beschermen.. Iets aan hem klopte niet helemaal, maar wat? Daar was ik nog niet achter.

[ bericht aangepast op 18 jan 2016 - 16:46 ]

Ik was de trein een aantal keer doelloos doorgelopen, toen ik besloot om maar gewoon in een random coupe naar binnen te gaan. Ik had niet persé gezocht naar een plaats of een persoon; het was meer dat ik nog geen zin had om stil te gaan zitten. Ik klopte ergens op een deur - wat misschien wel een beetje kinderachtig was, maar dat maakte me vrij weinig uit - om snel de volgende coupe binnen te gaan. Ik trok de deur open en zonder te kijken wie er zat of zaten, gooide ik mijn spullen naar binnen en plofte ik neer op de bank. Ik liet een zucht mijn mond ontsnappen, waarna eigenlijk pas het moment aan brak dat ik keek wie er bij mij in de coupe zaten. Er was een bruinharige jongen en een ginger, beiden kende ik wel vaag qua gezicht, maar hun namen kon ik even niet meer in mijn hoofd laten opkomen. Ja sorry hoor, er waren zoveel mensen op school, dan ging ik ze toch niet allemaal uit mijn hoofd leren als ik dat nergens voor nodig had- oke, misschien was het nu wel handig geweest, maar ik kon het ook gewoon vragen. Ik was geen broekpoeper die dichtsloeg als iemand naar haar keek, laat staan bang was om tegen iemand te praten tegen iemand die ik niet kende. 'Hallo' groette ik beiden. Voordat ze ook maar iets konden zeggen - dit deed ik echt niet express - praatte ik weer verder. 'Sorry, maar hoe heten jullie ook alweer?' Ik haalde verontschuldigend mijn schouders op en glimlachtte naar ze. 'Ho wacht,' Plots herinnerde ik me iets. 'Jij heet Marcello, toch?' Ik wees naar de jongen, die volgens mij best bekend was op school, waardoor ik hem denk ik wel kende. Ik vond hem wel stoer. Ik boog naar mijn tas om even wat eten uit mijn tas te halen. Ik had inmiddels echt honger gekregen. Niet dat ik zoveel gedaan had, maar kom op, een meisje mag toch honger hebben? Ik had een heleboel lekkers meegenomen en herinnerde dat ik niet alleen in de coupe zat. Wat hadden mijn ouders me toch goed opgevoed. 'Willen jullie ook wat? Ik heb nu al een enorme honger.' Ik keek ze vragend aan. 'Hebben jullie ook zo'n zin in school weer? Ik voel me echt gek dat ik dat zeg, want eigenlijk heb ik er helemaal niet zoveel zin in.' Ik pakte een tijdschrift (dat kan toch wel?) uit mijn tas en stopte een snoepje in mijn mond. 'Weetje, ik zeg wel niks meer, dan kan er ook niks raars uitkomen.' zeg ik en ik trek mijn benen in op de bank in kleermakerszit en lees een artikel over iets wat me eigenlijk helemaal niet interesseert.

[ bericht aangepast op 18 jan 2016 - 22:16 ]

---

you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman

'Ik vind de plek wel leuk, misschien eerder aan de rugkant?' Stelde Finley voor. Na mijn vraag aan Alexander gesteld te hebben nam hij eerst een slok cola. Hij besloot in te haken op het voorstel van Finley. 'Ik denk dat Finley wel gelijk heeft, over het eerder aan de rugkant plaatsen.' Zei hij, ook inhakend op mijn vraag. 'Ik heb momenteel nog geen tatoeages, maar ga zeer waarschijnlijk komende kerst er een laten zetten,' Meende hij vervolgens. Ik glimlachte naar Alexander. 'Lijkt me gaaf,' Zei ik. 'Als je nog ideeën nodig hebt, ik zit er vol mee.' Zei ik, vriendelijk bedoelt. Ik liet mijn ogen nog eens over het papier glijden en pakte het vervolgens uit de lucht om het weer voor mij op de bar neer te leggen. 'Jullie hebben gelijk,' Zei ik. 'De rugkant lijkt me inderdaad mooier.' Ik keek van Finley naar het papier en toen weer even kort naar Alexander, die nog altijd met zijn Cola voor zich zat. Dat deed mij denken aan mijn IJsthee, die had ik nog niet opgedronken. Ik pakte het glas en zette het aan mijn lippen. Het glas was erg koud, ik trouwens ook. Even rilde ik. 'Ik had echt tijd vrij moeten maken om me om te kleden' mopperde ik zachtjes in mezelf. Ik kroop een beetje ineen en bestudeerde mijn schets nog even. Daarna sloeg ik het schetsblok dicht. 'Binnenkort zal ik de definitieve versie maken.' Zei ik tegen Finley. Ik liet mijn haar een beetje voor mijn gezicht vallen en boog voorover. Ik keek opnieuw de bar rond. Misschien zat er nu een bekende? Ik hoopte nog altijd Mae tegen te komen, of Emiel, die had ik ook nog niet gezien. Ik staarde voor me uit en realiseerde mij ineens dat Fin de stiefbroer van Emiel was. Zou ik naar hem vragen? Ik besloot het niet te doen.

---

'Speak the truth, even if your voice shakes...'

De deur van de coupé ging open en een meisje die Claudai vaag herkende, kwam binnen. Ze zag er niet uit alsof ze iemand had gezocht, maar meer alsof ze gewoon een zitplek wilde en dit de eerste coupé die ze tegen was gekomen. Ze kende Marcello overduidelijk ook niet echt, aangezien ze vroeg wie zij en Marcello eigenlijk waren. Vlak daarna, voor Claudai de kans had gehad om te antwoorden, leek ze zich te realiseren wie Marcello was. Dat verbaasde haar niets. De meeste mensen kenden haar niet zo goed, of hooguit als ‘zusje van Zuzana’. Met haar rode haar viel ze nog wel een keer op, maar niet zo sterk dat ze mensen echt bij bleef. “Hoi,” begroette ze het meisje. Ze dacht even na. Ze wist zeker dat ze haar naam wel kende. Toekijken was een specialiteit van haar, observeren. Daarom wist ze veel van mensen, zelfs als zij het zelf niet wisten. Haar naam was iets met de M. Mabel, Maria… Plots wist ze het weer. Als het goed was, heette ze Mae. “Ik ben Claudai. Jij bent Mae toch?” Het meisje, Mae tot het toch een andere naam zou blijken te zijn, grabbelt in haar tas en haalt er iets te eten uit. “Willen jullie ook wat? Ik heb nu al een enorme honger. Hebben jullie ook zo'n zin in school weer? Ik voel me echt gek dat ik dat zeg, want eigenlijk heb ik er helemaal niet zoveel zin in.” Claudai antwoordde met een voorzichtige glimlach. “Nee hoor, ik hoef niet. Bedankt.” Zij had eigenlijk wel zin in school – alles was beter dan thuis – maar zei dat maar niet. Ze stond nu al bekend als een nerd, dit zou het echt niet beter maken. Mae pakte inmiddels een tijdschrift en begon, na te hebben gezegd dat ze wel niks meer zou zeggen zodat ze niks raars zou zeggen te lezen. Waarschijnlijk had ze gewoon geen zin in praten met haar, bedacht Claudai, en ze gaf haar groot gelijk. Claudai wist niet zo goed hoe ze de stilte nu zou moeten verbreken en ze pakte daarom haar tekenblok maar uit haar tas. Ze had ineens een ingeving gekregen en wilde dat graag op papier zetten, voordat het weg was. Langzaam begon ze lijnen te trekken en al snel kreeg haar tekening wat vorm, al zou het nog wel even duren voordat hij af was.

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

August Felix Björk
Volbloed T Hallestrom

"Jupp, Iza ging er vandoor, en toen had ik geen zin meer om met die arrogante hufter in één coupé te zitten dus ben ik hem gesmeerd" zeg Oliver terwijl hij een hijs nam van zijn peuk en ik even grijnsde bij het feit dat ik gelijk had. Zolang er een meid bij hen twee zou zitten, zouden ze vechten om haar aandacht en geen van beiden zou opgeven tot ze het winnen. Tenzij ze er zelf vandoor gaat.
"Die Iza is soms wel een beetje weird maar wel aardig" vervolgde hij voordat hij wat tegen het ijzer begon te tikken wat tegen mijn zenuwen werkte. Ik hield niet van storende scherpe geluiden dus richtte ik mijn blik even op Dimitri die ook eerder kalm leek. Pas als Olivers stem me uit mijn gedachten haalde zuchtte ik even geërgerd. "Zijn we niet goed genoeg voor je dan?" fronsend keek ik Oliver aan en rolde even met mijn ogen. Stiekem hoopte ik snel op durmstrang te zijn.
Mijn mening deelde ik niet alleen want nu was het Dimi die zijn stem liet horen. "Hopelijk zijn we er snel." Zei hij en ik knikte en haalde een hand door mijn haren. "Maar vertel eens, heb je al een doel voor dit jaar? Misschien Mae?" vroeg hij vervolgend aan Oliver. "Of toch nog Iza? Ze zijn in ieder geval allebei van Ranaulph dus dat zit wel goed." bij Dimitri's woorden moest ik even lachen. " Speel je Cupido ofso? Tell me , wie zou je voor mij uitpikken." zei ik met een uitdagende grijns terwijl ik de jongeman bekeek. Ik was niet zo'n grote casanova als Alexander of Oliver en had ook zeker geen doel voor ogen om zoveel meisjes of jongens binnen te draaien, maar ik was best wel nieuwsgierig wat hij van me dacht

Manuello Ezequiel Alvaréz
halfbloed { Molokov

Liefdevol drukte Zuzuna haar lippen weer op de mijne wat me mijn armen om haar middel deed slaan en haar ietsje dichterbij trok. Haar lippen, haar stem, haar ogen , haar liefde alles aan haar maakte me warm en kriebelig vanbinnen. Ik hield van haar zoals ik nog nooit had gedaan en zou haar ook voor alles en iedereen beschermen die haar kwaad zou willen doen. Haar vingers nestelden zich in mijn warrige krullen en woelden hierdoorheen herhaaldelijk. Ik vond dit gewoon geweldig. Even later en net optijd haalden we onze lippen even van elkaar af om een adem pauze te houden en met een brede glimlach streelde ik haar roodgeworden wangen. Een speelse grijns sierden haar lippen en vrolijke twinkeling was te zien in haar mooie ogen, waarna we ronde twee vervolgden van ons kusspel. Ik grijnsde tegen haar lippen aan terwijl ik zelf haar ook wat wilder begon te zoenen en haar optilde zodat ze niet meer op haar toppen hoefde te staan en ik haar dichter bij me kon hebben. Lichtjes opende ik mijn mond als teken dat ik heus wel wat meer wilde en wachtte tot ze op mijn 'verzoek' in zou gaan.

Finley Scott Bakker
Volbloed U Ranaulph

[face=times] “Ik denk dat Finley wel gelijk heeft over het eerder aan de rugkant plaatsen,” antwoorde Alexander instemmend op mijn idee wat me ietsje losser deed worden Het was fijn dat hij geen problemen had met het tattoeren van het lichaam in tegendeel zelfs. “Ik heb momenteel nog geen tatoeages, maar ga zeer waarschijnlijk komende kerst er een laten zetten,” zei hij nonchalant en ik glimlachte even. "Staat je vast goed een tattoo, maar niet te groot denk ik." zei ik positief en keek even naar de tekening van Iza. "Deze zou ook erg leuk zijn als ze niet te groot word, kleine tattoos hebben altijd zijn charme." vervolgde ik dan wetend dat ik zelf grote en kleine tattoages heb. 'Lijkt me gaaf, Als je nog ideeën nodig hebt, ik zit er vol mee.' Zei Iza vriendelijk en terwijl we hier toch zaten besloot ik een limonade te bestellen voor mezelf. Ik had het best warm gekregen hier integenstelling tot Iza die het koud bleek te hebben . 'Ik had echt tijd vrij moeten maken om me om te kleden' hoorde ik haar zachtjes mopperen terwijl ze haar schetsboek dicht deed 'Binnenkort zal ik de definitieve versie maken.' Ik knikte en glimlachte waarna ik mijn leren vest rustig af deed en deze om haar schouders ging als een vriendendaad. "Geweldig" zei ik en dronk wat van mijn drankje.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Blijkbaar was ik niet de enige die de komst van Oliver niet als volledig positief had ervaren.
"Zijn we niet goed genoeg voor je dan?" Zei Gus terwijl hij met z'n ogen rolde. Ik grinnikte.
"Hopelijk zijn we er snel." zei ik en Gus knikte instemmend, waarna hij met zijn hand door zijn haar ging. "Maar vertel eens, heb je al een doel voor dit jaar? Misschien Mae? Of toch nog Iza? Ze zijn in ieder geval allebei van Ranaulph dus dat zit wel goed."
Gus moet lachen om mijn vraag. " Speel je Cupido ofso? Tell me, wie zou je voor mij uitpikken?" vroeg hij uitdagend terwijl hij naar me keek.
Mezelf, dacht ik. Maar dat zei ik natuurlijk niet. Ik vroeg me af hoe Gus zou reageren als ik het wel zei, maar natuurlijk durfde ik dat risico niet aan.
"Ik speel zeker geen cupido. Maar voor jou zal ik een uitzondering maken. Alhoewel als ik eerlijk ben..." zei ik. "... niemand hier op school is toch goed genoeg voor jou." grapte ik, maar ik bedoelde het helemaal niet als een grap. Hopelijk was mijn opmerking niet te uitdagend geweest. Maar ik kon me Gus ook oprecht niet voorstellen met iemand van ons jaar...

[ bericht aangepast op 20 jan 2016 - 1:22 ]