Why do I love you? X One Direction X Speeltopic 1. - Speeltopics

Harry, Louis, Liam Niall en Zayn (De punkversies.) maken al een aantal jaar duidelijk dat in de school hun regels gelden, en als je slim bent houd je je ook aan die regels. Ook al is vrijwel iedereen hun slachtoffer, ze hebben zo hun vaste groepje dat ze het leven extra zuur maken, een groep van vijf meisjes. Het getreiter is op een gegeven moment zo erg, dat de meisjes bijna niet meer naar school durven. Maar op een dag slaat haat over op liefde...

[ bericht aangepast op 8 jan 2014 - 11:30 ]

How far is far

Tauriel Wendy Smith
Ik slikte bij zijn woorden. Ik wilde wel echt boogschieten vanavond. Toch relaxte ik een klein beetje in zijn arm, al kwam het alleen maar door zijn warmte. Na een tijdje trok hij zijn arm terug. Ik keek even naar hem. Het was me wel duidelijk dat hij hoofdpijn had. Ik grabbelde even in mijn tas en haalde er een flesje water en twee asperientjes uit. Ik schoof ze naar hem toe en schreef de laatste aantekeningen over. Ik schreef het huiswerk op en stopte toen mijn spullen weg net voor de bel. Het liefst wilde ik direct weg, maar ik wist beter. Als ik nu zou rennen zou ik diep in de problemen komen. Ik had Anna al huilend weg zien lopen. Zelf wilde ik haar niet achterna gaan. Ik bleef dus netjes zitten en speelde wat met een van mijn vlechten. Mijn haar was nogsteeds nat. Hopelijk wilde hij niet gaan spijbelen. Ik had dat nog nooit gedaan en was het ook niet van plan. Nee, ik wilde geen les missen. Terwijl hij de helft van de lessen er niet was, zat ik altijd netjes optijd achter mijn tafel. Ik stond vast op en hing mijn tas vast over mijn schouder, wachtend op hem.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ik keek verbaasd op toen ze een fles water en twee aspirientjes naar me toe schoof, het was nieuw dat ze op deze manier vriendelijk tegen me deed. Normaal gesproken was het gewoon uit angst, maar nu had ze me ook gewoon kunnen laten zitten met mijn hoofdpijn. Ik knikte haar toe en stopte een van de twee pilletjes in mijn mond en slikte het door met behulp van het water, hetzelfde gold voor de andere. Nog steeds lichtelijk verveeld frummelde ik wat aan mijn lippiercing die ik een jaar geleden had laten zetten, mijn ouders vonden het maar niks, mijn tatoeages ook niet trouwens. Niet dat het mij iets kon schelen, elk en ieder inktplaatje op mijn armen en borst had een speciale betekenis. Toen de bel ging had Tauriel al haar spullen al opgeruimd en stond op, om me afwachtend aan te kijken. Langzaam aan begon ik ook op te ruimen en stond op. Hopelijk dacht ze niet dat ik hier wou blijven, een uurtje was wel genoeg voor vandaag. Ik stond op en gooide de tas op mijn rug, om mijn arm weer rond haar schouders te leggen en het lokaal uit te lopen. 'Wat hebben we hierna? Oh wacht, daar gaan we niet heen,' grijnsde ik.

Because I love him, do I need another reason?

Tauriel Wendy Smith
Hij leek in elk geval mijn gebaar met de asperientjes te waarderen. Ik schreef wat laatste dingetjes op en stopte bij de bel mijn spullen op. Ik stond op en wachtte tot hij ook zou opstaan om naar de volgende les te gaan. Toen hij ook opstond pakte ik mijn waterflesje terug. Het flesje liet ik geschrokken weer bijna uit mijn handen vallen bij zijn woorden. Dit had ik gevreesd: spijbelen. Ik schuifelde in elkaar gedoken met hem mee. "Maar we moeten naar de les. We hebben Engels." piepte ik in de hoop dat hij van gedachte zou veranderen. Ik voelde me hier echt niet lekker bij. Had ik nu maar die zelfverdedigingscursus gedaan. Dan had ik weg kunnen rennen en bij Engels kunnen gaan zitten, hoe dom dat ook als om te doen, want dan zou hij zoizo boos worden. Deze kalme Harry was nog te overleven. Zodra hij zou flippen zou ik in een hoekje wegkruipen in de hoop het te overleven. Ik schudde wat onwennig met mijn schouders om zijn arm weg te krijgen. Dit was nog iets waarom ik liever geen fysiek contact had. Mensen eigenden zich je toe en je had niets meer te vertellen.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ze pakte haar flesje weer op maar liet het bijna uit haar handen vallen bij mijn woorden. Lichtelijk in elkaar gedoken liep ze met me mee. 'Maar we moeten naar de les. We hebben Engels,' piepte ze, waardoor ik weer begon te lachen en mijn hoofd schudde. 'Denk je dat ik dat niet wist? Bovendien, ik zou vandaag een presentatie hebben en daar heb ik geen zin in, dus gaan we niet,' zei ik alsof het meest logische iets ooit was. Ze kon niet weigeren, want dan zou ze diep bij mij en de andere jongens in de problemen komen. Ze schudde iets met haar schouders in de hoop dat ik mijn arm weg zou halen, en tot mijn eigen verbazing deed ik dat ook. 'je gaat gewoon fijn met mij mee, ik vermoord je heus niet hoor,' zei ik met een zwakke glimlach. Het verbaasde me dat ze niet allang de benen had genomen toen ze de kans had, waarschijnlijk uit angst dat ik haar iets zou aandoen of iets dergelijks. Logisch, als ik haar was zou ik ook bang zijn, ik zag er ook niet als een van de liefsten uit en gedroeg me bijlange na niet zo.

Because I love him, do I need another reason?

Tauriel Wendy Smith
Hij begon te lachen en ik wist dat mijn poging nutteloos was. Gelukkig had ik mijn presentatie niet vandaag. Anders had ik een groot probleem gehad. Dan had ik wel gevochten... Nee, toch niet. Ik wilde geen problemen met de 5 gemeenste en agresiefste jongens van de school. Zijn woorden maakte mijn angst voor wat er ging gebeuren niet minder op. Hij zou me niet vermoorden, maar er was nog veel meer verschrikkelijks wat hij kon doen. Gelukkig haalde hij wel zijn arm weg, waardoor ik iets minder timide en bang begon te lopen. Ik liep nu maar gewoon mee. Volgens mij liepen we richting buiten. "Mag ik wel even mijn jas pakken voor we naar buiten gaan? Ik wil geen kou vatten." vroeg ik zacht. Nu ik geen arm meer om me heen had voelde ik me toch iets veiliger, al voelde ik me nogsteeds niet op mijn gemak. Ik liep hier met de grootste player en een van de grootste pestkoppen van de school en ik kon niet anders dan meegaan in zijn ideeën. Het enige wat ik kon doen was hopen dat hij niet over mijn grenzen ging. Dan ging ik wel echt gillen en/of huilen. Spijbelen vond ik niets, maar er waren veel ergere dingen waartoe hij in staat was.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Zodra ik mijn arm van haar af haalde ontspande ze iets en ging minder bangig lopen. 'Mag ik wel even mijn jas pakken voor we naar buiten gaan? Ik wil geen kou vatten,' vroeg ze zacht, duidelijk op haar hoede met wat ze vroeg en niet vroeg. 'Tuurlijk, dacht je soms dat ik je ging verbieden om een jas aan te trekken? Ik wist niet dat je zó laag over me dacht.' Zuchtend liep ik in de richting van haar kluisje, geen moeite doend om achterom te kijken om te zien of ze meeliep, dat deed ze vast wel. Ik mocht dan wel een verschrikkelijke eikel zijn af en toe, ik had echt wel gevoel, alleen moest je er goed naar zoeken. Waarschijnlijk moest ze nu tegen al haar principes in door te gaan spijbelen met mij, maar ik was klaar met school en ik had gezelschap nodig aangezien de anderen te druk waren met hun eigen wicht te pesten. Ik sprak ze later nog wel, al was het alleen maar om te horen wat ze gedaan hadden met ze. Nu keek ik wel achterom. 'Kom je nog?'

Because I love him, do I need another reason?

Mackenzie zoë Reaser.

'Oke, dan gaan we met de auto.' Stemt hij in. Ik zucht opgelucht – ik heb geen totaal geen zin om te lopen. Ik loop achter hem aan en kijk even bewonderend naar zijn zwarte jeep. Hij houdt de deur voor me open en ik stap in de auto. 'Dankje,' mompel ik zachtjes. 'Dus, naar welke bestemming? De stad?' Vraagt hij. 'De stad is goed,' zeg ik, maar ik zit nu liever in mijn scheikunde les. Ik pak mijn iPhone uit mijn tas en zie dat ik Jace's whatsappje nog niet heb geopend.
‘Na de kickbokswedstrijd gaan we door naar de Mac en daarna gaan we naar Jason's huis toe, dus ik ben rond elf uur terug. Mam en pap zijn uiteten dus die zullen wel later dan mij thuiskomen. Niet vergeten om mijn klusjes te doen. X’ Ik zucht zachtjes en typ terug dat het oké is.]

Tauriel Wendy Smith
Gelukkig stemde hij in dat ik mijn jas mocht pakken. "Sorry" zei ik nog wel omdat hij toch wel lichtelijk geirriteerd leek over het feit dat ik hem zo laag inschatte. Ja, dat deed ik inderdaad. Als je sinds de brugklas door deze jongens werd gepest werd je uiteindelijk doodsbang voor ze. Niet iedereen natuurlijk, maar ik wel, en voor mij was Harry de ergste van ze allemaal. Ik liep stil achter hem aan richting mijn kluisje. Ik waagde het maar niet weg te lopen. Alles wat we nu deden ging tegen mijn principes in, maar ik wilde niet dood en het kon veel erger dan een les Engels en een les Schijkunde missen. Bij de een hadden we toch presentaties, waarvan ik die van mij over 2 weken had, en bij Schijkunde ging de leraar ons een stuk laten zien over het leven van Mendeleev. Dat wilde ik graag zien, maar anders zocht ik het zelf nog wel op om thuis te kijken. Echt stof gingen we gelukkig niet behandelen. Bij mijn kluisje stopte hij en keek om, waardoor ik bijna tegen hem opbotste. Ik maakte een licht sprongetje achteruit en liet toen snel om hem heen om na wat geklooi met het slot snel mijn jast e pakken en het deurtje weer te sluiten. "Waar gaan we eigenlijk heen?" vroeg ik uiteindelijk zachtjes. ik was nu toch wel benieuwt.

Zayn Malik
Toen de bel ging was net mijn peuk op. Ik keek even naar Harley en de hond keek mij terug aan. Ik zuchtte. "Okay dan, ventje. Laten we naar Engels gaan. Die presentatie moet toch gebeuren." Het enige wat ik ervoor had gedaan was eigenlijk de vormgeving van het werkstuk en de presentatie. Alles stond op een stickje en het werkstuk zat netjes uitgeprint in mijn tas. Ik pakte de waterbak op en drukte de peuk tegen een muurtje uit voor ik naar binnen liep. Eenmaal bij Engels zag ik het grootste deel van de klas, maar de meeste tutjes en ook de andere jongens waren er niet. Wat verrassend. Ik liep naar de lerares en gaf haar het werkstuk. 'Fijn dat u er in ieder geval bent, meneer Malik. We wachten nog 5 minuten. Als dan uw groepsleden er niet zijn mag u alleen de presentatie doen, maar dan mag u wel de stukken tekst van uw groepsleden erbij houden. Die van uwzelf moet nogsteeds uit uw hoofd." Ik knikte. Engels was naast Tekenen en Muziek het enige vak waar ik echt mijn best voor deed. Dit vond ik namelijk nog wel echt leuk. gelukkig had ik de tekst bij me en mijn tekst al uit mijn hoofd geleerd en wel. Die 3 8en en 9s tussen allemaal 5en en 4en wilde ik graag daar houden. Zo kon ik misschien nog slagen dit jaar. Ik liep met Harley naar mijn tafeltje en zocht de USB stick op uit mijn tas voor ik ging zitten wachten of nog een van de lads zou komen opdagen.

[ bericht aangepast op 31 dec 2013 - 20:03 ]

Bowties were never Cooler

Liam Payne.

Ze zuchtte opgelucht, en liep achter me aan. Ze keek even bewonderend naar mijn Jeep, waardoor ik glimlachte. 'Dankje' mompelde ze zacht. 'De stad is goed,' Zei ze. 'Oké, dan gaan we naar de stad.' Zei ik, en reed richting de stad. Ze pakte haar IPhone uit haar tas, en keek er op. Ze zuchtte zachtjes. 'Wat? Heeft je vriendje het uit gemaakt?' Vroeg ik lachend aangezien ze zuchtte. Ik heb zo'n hekel aan mensen die het uitmaken via sms, of whatsapp. Zeg het dan recht in mijn gezicht. Ik kende de route naar de stad uit mijn hoofd, dus we waren er binnen enkele minuten. Ik stapte uit, en wachtte tot ook Mackenzie uitgestapt was, waarna ik mijn auto op slot deed. 'Wat wil je doen in de stad?' Vroeg ik. Met spijbelen gaat het er om dat je leukere dingen doet dan de les. Aangezien Mackenzie nog nooit gespijbeld heeft, liet ik haar kiezen.

How far is far

Mackenzie Zoë Reaser.

'Wat? Heeft je vriendje het uit gemaakt?' Vraagt hij lachend. 'Nee,' zeg ik giftig. Hij hoeft niet te weten dat ik het eng vind om alleen thuis te zijn. Een paar jaar geleden heeft er iemand geprobeerd in te breken toen ik alleen thuis was. Die man heeft mij bedreigt maar uiteindelijk is hij opgepakt door de politie – gelukkig. Na een tijdje zijn we er eindelijk. Ik stap uit en Liam doet de auto op slot. 'Wat wil je doen in de stad?' Vraagt hij. 'Het was jouw idee om te spijbelen,' zeg ik geïrriteerd. Hij bedenkt maar wat, hij wilt zonodig spijbelen. Ik kijk naar de grond en speel wat met mijn iPhone. Ik kom vaak genoeg in de stad en ik weet wel wat te doen, maar het liefst wil ik gewoon in de les zitten bij mensen die ik aardig vind in plaats van Liam.

Harry Styles
Ze mompelde nog een verontschuldiging waardoor ik even met mijn ogen rolde. Snel toegeven is ook een vak. Toen ik me omdraaide botste ze bijna tegen me aan en sprong achteruit, om daarna om me heen te lopen naar haar kluisje, die ze met enige moeite open kreeg. Ze haalde haar jas eruit en sloot het ding weer, om me daarna weer aan te kijken. 'Waar gaan we eigenlijk heen?' vroeg ze, nieuwsgierigheid in haar stem. Ik twijfelde even, maar besloot haar toen opties te geven. 'Omdat ik in een goede bui ben mag je kiezen: naar de stad of mijn huis?' Honderd procent zeker dat ze voor dat eerste zou gaan, want dat andere durfde ze waarschijnlijk niet. Ondertussen voelde ik even in mijn broekzakken, waar ik tot mijn grote geluk nog een overgebleven joint vond. Vast onbewust van Louis gejat of zo. Gelukkig had ik altijd een aansteker op zak. Ik klemde de joint tussen mijn lippen en stak het aan, waarna ik diep inhaleerde en de aansteker weer wegstopte. Ontspannen blies ik de rook weer uit, geen begrip tonend voor het feit dat we nog steeds on de school waren.

Because I love him, do I need another reason?

Liam Payne.

'Nee,' Zei ze giftig. 'Waarom zuchtte je dan zo?' Vroeg ik. 'Het was jouw idee om te spijbelen,' Zei ze geïrriteerd. 'En het is jouw eerste keer dat je spijbelt.' Zei ik. 'Het gene wat ik doe als ik spijbel vind jij waarschijnlijk saai.' Lachte ik. Als ik spijbel zit ik meestal met mijn vrienden alcohol te drinken, en te roken. Niet echt iets wat meisjes leuk vinden, lijkt me. Ik heb geen idee wat meisjes doen als ze spijbelen, waarschijnlijk winkelen of zoiets wat de meeste jongens niet interesseert. Meestal als ik ga spijbelen ben ik met Louis, Harry, Zayn, en Niall, niet met een meisje die ik niet eens goed ken.

[Sorry, inspiratieloos xd]

How far is far

Mackenzie Zoë Reaser.

'Waarom zuchtte je dan zo?' Vraagt hij. Ondanks dat ik het liever niet wil zeggen is mijn angst nog steeds groter voor hem. 'Omdat ik vanavond alleen ben,' mompel ik zachtjes. 'En het is jouw eerste keer dat je spijbelt.' Zei ik. 'Het gene wat ik doe als ik spijbel vind jij waarschijnlijk saai.' Reageert hij meteen. Ja, waarschijnlijk rookt hij joints. 'Ja, dat is inderdaad de eerste keer dat ik spijbel en jíj wilde spijbelen, niet ik, dus jij bedenkt maar wat.' Reageer ik pissig. Meteen buig ik mijn hoofd weer.

- Je bent niet de enige. x3

Liam Payne.

'Omdat ik vanavond alleen ben,' Mompelde ze zacht. Ik knikte. Ik ben vaak alleen thuis geweest, ik vond het juist leuk, maar voor haar blijkbaar niet. 'Ja, dat is inderdaad de eerste keer dat ik spijbel en jíj wilde spijbelen, niet ik, dus jij bedenkt maar wat.' Reageerde ze pissig, en boog meteen daarna haar hoofd weer. 'Nou, sorry hoor. Ik wist niet dat je pissig werd. En ik begin aardig honger te krijgen, dus we kunnen misschien wel naar een restaurant gaan.' Zei ik. Ik had vandaag nog helemaal niets gegeten, dus ik had nu wel honger.

[Nog steeds weinig inspiratie sorreh xd]

How far is far

Tauriel Wendy Smith
Ik trok mijn jas aan en deed mijn kluisje dicht voor ik toch wel een beetje nieuwsgierig aan hem vroeg waar we heen gingen. Ik vond dit niet kunnen en was het er niet mee eens, maar het was toch ook wel spannend. Anders spannend dan een groot toernooi. Ook was ik bang gepakt te worden. Niet alleen door leraren, maar ook door mijn ouders. Na even twijfel in zijn ogen te zien gaf hij me twee keuzes. In eerste instantie wilde ik direct de stad zeggen, maar mijn moeder zou daar op de markt boodschappen aan het doen zijn. Nu moest ik afwegen of ik liever naar het hol van de leeuw ging of de kans zou lopen mijn moeder onder ogen te moeten komen hierover. Ik was nog niet klaar met denken toen weer zo'n vieze dikke walm in mijn gezicht werd geblazen. Ik begon weer heftig te hoesten en naar adem te happen. "Wil je dat alsjeblieft niet mijn kant op doen." piepte ik terwijl ik zocht naar frisse lucht. Zou zijn huis ook zo onder de walmen hangen? Ik wist het niet, maar eerlijk gezegd won mijn angst voor mijn moeder's reactie op het spijbelen het van mijn angst voor zijn huis. "Jou huis." zei ik zacht terwijl ik uit de buurt van de walmen van zijn bijzondere sigaret probeerde te blijven.

Bowties were never Cooler