Why do I love you? X One Direction X Speeltopic 1. - Speeltopics

Harry, Louis, Liam Niall en Zayn (De punkversies.) maken al een aantal jaar duidelijk dat in de school hun regels gelden, en als je slim bent houd je je ook aan die regels. Ook al is vrijwel iedereen hun slachtoffer, ze hebben zo hun vaste groepje dat ze het leven extra zuur maken, een groep van vijf meisjes. Het getreiter is op een gegeven moment zo erg, dat de meisjes bijna niet meer naar school durven. Maar op een dag slaat haat over op liefde...

[ bericht aangepast op 8 jan 2014 - 11:30 ]

How far is far

Tauriel Wendy Smith
Harry leek dit allemaal heel leuk te vinden terwijl ik echt als de dood was. Ik smeekte hem om me los te laten, maar hij bleef alleen maar lachen. Ik slikte bang bij zijn woorden. Daarom wilde ik nu zo graag weg. Ondanks dat we dezelfde les hadden, was er daar een leraar die hem van me af kon houden. Leuk dat hij dit leuk vond, maar zag ik niet dat ik doodsbang was? Toen hij me dichterbij trok maakte ik me nog kleiner. Ik voelde zijn warmte tegen mijn zij. Het was een vreemde schok voor me. Niet dat ik niet had verwacht dat hij warm zou zijn, dat was iedereen, maar toch paste het niet in mijn plaatje van hem. Harry keek nu wel heel wazig uit zijn ogen. Plots kwam Zayn aangelopen en nam zijn hond weer mee, zonder me ook maar een blik waardig te gunnen. Hij vertelde Harry wat we hadden voor hij wegliep. Ik was nu helemaal alleen met Harry, de aula was namelijk leeg. "Kunnen we niet naar de les? Ik wil niets missen en je kan ook daar naast me zitten." piepte ik. Niet dat ik dat wilde, absoluut niet. Maar nu ging mijn school carrière voor mijn gevoel. Hij wilde bij me blijven, dan maar naast me zitten, dan kon hij tenminste een stuk minder dan hier alleen bij de kluisjes en zo zou ik niets van de stof missen.

Bowties were never Cooler

Niall James Horan
Er gebeurde ineens heel veel tegelijk, en voor ik het wist was ik alleen op het schoolplein achtergebleven. Great. Ik besloot Louis en Harry maar achterna te gaan, die ondertussen de school waren ingeparadeerd. Tot mijn grote teleurstelling zag ik dat ze allebei bezig waren met een meisje te treiteren, dus ik besloot maar meteen naar het wiskundelokaal te lopen. Op dat moment ging ook de bel. Zuchtend liep ik de trappen op, we hadden wiskunde op de bovenste verdieping. Yaay. Ik voelde me behoorlijk lonely toen ik naar binnen ging, ik was één van de eersten. Gatver. Hopelijk kwamen Harry en Zayn snel. Ik zette me ergens achterin het lokaal en keek afwachtend naar de deur, in de hoop dat ze snel zouden komen.

[sorry dat ik zo inactief meedoe met Louis en Niall, maar ik reageer gewoon steeds te laat ]

Liam Payne.

Blijkbaar besefte ze dat ik gelijk had, want ze zuchtte zachtjes. 'Zayn, laat haar er alsjeblieft uit,' Smeekte ze Zayn. Ze ging op haar tenen staan, en strekte zich helemaal uit, maar haar handen kwamen net bij mijn gezicht. Ze sprong geirriteeerd, maar ze kon er niet bij. Ik lachte me dood, het was echt komisch om naar te kijken. Ze landde op haar voeten en wankelde naar achteren. Ze keek me met een boos gezicht aan, maar dat veranderde vrijwel gelijk, en ze keek daarna blozend naar haar voeten. Ze probeerde nog een keer haar boek uit mijn handen te trekken, maar dat lukte niet. Ze draaide zich om en liep met een snel tempo de trap op. 'Je vergeet je boek!' Riep ik haar lachend achterna. Harry stond inmiddels ook bij Zayn, ik besteedde er niet te veel aandacht aan, en gaf ze alleen maar een glimlach en rende daarna ook de trap op omdat ik toch niets beters te doen heb. Shit, in welk lokaal had ik nu eigenlijk les? Nou ja, ik kwam er vanzelf wel achter, waarschijnlijk was ik nu al een aantal minuten te laat. Nou ja, dan kreeg ik maar een preek. Ik keek elk klaslokaal binnen of ik mensen kon vinden die dit uur samen met mij wiskunde hebben. Ik keek nog een willekeurig lokaal in. En daar zag ik mijn wiskunde docent staan. Ik zuchtte opgelucht, en liep naar binnen. "waar denk jij vandaan te komen Mr. Payne" Vroeg mijn wiskunde docent. 'Gewoon, van de wc.' Loog ik schouderophalend. "Blijf jij maar even na de les, en ga nu zitten alstublieft.' Zei de docent. Ik zuchtte en keek rond of er nog ergens plek was, nee dus. Alleen maar naast Mackenzie. Ik zuchtte en bleef staan. "Ga je nou nog zitten of niet?" Vroeg hij. 'Maar er is geen plek' Zei ik. "Jawel, naast Mevrouw Reaser is nog een hele mooie plek vrij als zij haar tas even van de stoel af haalt." Zei hij. Ik zuchtte nog een keer, en slenterde naar de plek naast haar. Ik zette haar tas van de stoel en ging zitten. Ik legde eerst mijn armen over elkaar op de tafel, en legde daarna mijn hoofd er in. Nu keek ik dus naar een donkere vlek, wat de tafel voor moet stellen.

How far is far

Harry Styles
Ik keek op toen Zayn de hondenriem uit mijn hand griste. 'Wiskunde, Haz,' zei hij voordat hij met de hond naar boven ging. 'Wist ik wel,' mompelde ik in mezelf, en merkte op dat de aula nu leeg was behalve wij tweeën. Iedereen was waarschijnlijk al naar de les, en eigenlijk wou ik gewoon rustig aan doen. 'Kunnen we niet naar de les? Ik wil niets missen en je kan ook daar naast me zitten,' piepte ze weer. Ik zou haar natuurlijk haar zin kunnen geven, maar dan was er weer zo'n irritante leraar die me de godganselijke tijd in de gaten zou houden. 'Goed dan,' gaf ik toe. 'Maar denk maar niet dat ik je ook maar een seconde uit het oog verlies,' voegde ik eraan toe met een dreigende ondertoon. Alsof er niks aan de hand was sleurde ik haar mee richting het lokaal, waar ik Zayn en Niall al spotte. Ik trok haar mee achterin het lokaal naast de tafeltjes waar de blonde jongen aan zat. Zelf ging ik zitten en keek haar afwachtend aan tot ze zelf ook zou gaan zitten, niet dat ze een keus had maar alsnog. Vandaag was ze van mij en zou ze doen wat ik wou, zo niet moest ze de gevolgen maar aanvaardden.

Because I love him, do I need another reason?

Mackenzie Zoë Reaser.

Verveeld kijk ik naar het koppel voor me maar mijn blik verplaatst zich naar de deuropening als ik daar een bekende zie. Liam krijgt een uitbrander van de leraar waardoor ik zachtjes grinnik. Plotseling zegt de leraar dat hij naast mij moet komen zitten waarna Liam mijn tas op de grond legt en zijn hoofd in zijn armen verstopt. Ik zucht zachtjes en ben redelijk benieuwd naar hetgene wat ik voor hem moet doen, omdat ik bij hem in het krijt sta. 'Wat moet ik voor je doen – omdat ik bij je in het krijt sta bedoel ik,' mompel ik. Ik kijk door de klas en merk Tauriel op bij Liam's vrienden. Ik kijk haar doordringend aan maar daarna focus ik me weer op Liam, terwijl ik zenuwachtig aan mijn sweater pluk.

Liam Payne.

'Wat moet ik voor je doen – omdat ik bij je in het krijt sta bedoel ik,' Hoorde ik Mackenzie zeggen. Ik keek op vanuit mijn armen. 'Weet ik veel, ik kijk nog wel.' Zei ik verveeld. Ik had nog geen idee wat ik met haar belofte wou, ik denk dat ik het liever tegoed houd. Onze leraar zei inmiddels dat we beginnen, en dat we onze boeken op pagina 101 moeten openen. O ja, ik heb haar boek nog. Nou ja, boeien, wiskunde is toch niet interessant. Alsof ze het boek zou missen. Ik pakte mijn boek niet eens. Ik had geen idee wat de rest van mijn vrienden aan het doen zijn, en om eerlijk te zijn boeit me dat nu ook niet echt. Ik viel nu zowat in slaap door die saaie les.

How far is far

Tauriel Wendy Smith
Ik liet een opgeluchte zucht horen toen hij toestemde, maar zijn drijgement deed mijn adem weer stokken. Al het menselijke contact was ik vreemd sinds ik uitgekomen was bij mijn ouders. Ik was doodsbang om met iemand om te gaan die ze later zouden afkeuren. Alleen bij het zwemmen had ik er geen problemen mee, maar dat was anders. Ik liet me meetrekken door hem. Ik kon niets anders dan al struikelend meestrompelen. Hij ging helemaal achterin naast een van zijn vrienden zitten en keek toen naar mij. Ik kon nu rennen, maar dan zou ik de les missen. Ook zou ik waarschijnlijk veel grotere problemen krijgen. Ik schoof stilletjes aan en haalde mijn schrift en boeken uit mijn tas. Ik pakte mijn etui en zette mijn tas weg. Ik trok mijn jurkje recht en sloeg mijn benen over elkaar voor ik driftig begon te schrijven. Ik voelde me heel ongemakkelijk en was me heel erg van hem bewust. Meestal was ik niet zo moeilijk met helften, maar nu bleef ik heel strak op mijn helft. Hopelijk zou hij me niet geen aanraken onder de les. Ik hield mijn ogen strak op het bord en mijn schrift gericht om hem toch zo goed mogelijk te negeren.

Bowties were never Cooler

Mackenzie Zoé Reaser.

'Weet ik veel, ik kijk nog wel.' Zegt hij waardoor ik hoorbaar slik. 'Iedereen sla je boek open op bladzijde honderdéén.' Ik buig mijn hoofd wat aangezien Liam mijn boek heeft en ik het niet durf te vragen. Maar als ik geen boek heb moet ik nablijven – en ik moet Jace zijn klusjes nog doen, dus dat kan niet. 'Liam mag ik mijn boek terug? Anders moet ik nablijven.' Vraag ik. Ik draai me om in het lokaal en zie dat de meeste leerlingen al hun boek hebben gepakt. Het lijkt alsof Liam elk moment in slaap kan vallen en ik schud zachtjes aan zijn arm. 'Mag ik mijn boek terug?' Vraag ik nog een keer, terwijl ik voor deze ene keer gewoon naar hem kijk in plaats van mijn hoofd te buigen.

Liam Payne.

Ze slikte hoorbaar. Niet dat ik nog heel veel hoorde, want volgens mij was ik bijna in slaap gevallen. 'Liam mag ik mijn boek terug? Anders moet ik nablijven.' Vroeg ze geloof ik. Ik was te moe om te reageren, en bovendien lag ik wel lekker. Even later voelde ik iemand zacht aan mijn arm schudden. Ik keek op. 'Huh, wat?' Vroeg ik geergerd. 'Mag ik mijn boek terug?' Vroeg ze nog een keer. Ik zuchtte. Wat kan mij dat boek ook schelen, ik heb mijn lol er nu wel mee gehad. 'Ja, je krijgt hem wacht even.' Zuchtte ik, en pakte haar boek uit mijn tas. Ik legde het boek op haar tafel. 'Hier.' Zei ik. En probeerde nu wakker te blijven, anders kon ik twee uur nablijven in plaats van een.

How far is far

Harry Styles
Het was duidelijk dat ze aan het overwegen was om nu te vluchten, maar braaf als ze was deed ze het niet. Stilletjes ging ze aan het tafeltje naast me zitten en pakte haar spullen om daarna haar benen over elkaar te slaan en driftig te gaan schrijven. Ik trok mijn wenkbrauwen op toen in volledige negeer modus ging, en ik besloot mijn spullen ook maar eens te pakken. Ik sloeg mijn boeken op tafel en legde zuchtend mijn hoofd op mijn armen en keek op naar haar op vanonder mijn wimpers. Ze bleef netjes aan haar kant van de tafel wat me zacht liet grinniken. Preuts kind dat het was. Speels beet ik op mijn lip en ik liet een hand naar haar middel glijden. Ik had geen idee waarom ik dit deed, misschien waren het de drugs die me onredelijk lieten denken of was het gewoon te veel seksuele frustratie de laatste tijd. De leraar begon ondertussen van alles uit te leggen wat me absoluut niet kon boeien, totdat hij me aansprak en ik overeind moest gaan zitten. Ik rolde met mijn ogen en deed maar wat die man zei, anders kon ik nog nablijven ook.

Because I love him, do I need another reason?

Anna Jane "AJ" Valentine

'Als ik toch merk dat je het aan iemand hebt vertelt, dan heb je een heel groot probleem, tutje. Van mijn part verkracht ik je dan waar de hele school bij is en laat ik je smeken. En dan blijft het niet daar bij, dus haal maar niets in je hoofdje.' liet Zayn me weten. Hij scheurde mijn onderbroek van mijn enkels. 'Die houd ik nog even bij me… Voor de veiligheid.' Daarna verliet Zayn de ruimte, eindelijk, alsof ik uit de hel was verlost. Huilend haalde ik mijn broek op, maakte mijn riem vast. Daarna liet ik me tegen de muur vallen en begon ik hard te huilen. Heel hard. Zo zat ik daar nog een tijdje. Vol van woede, maar me tevens beseffend dat ik aan iets vreselijks was ontsnapt. Zayn zou hiervoor boeten, dat wist ik zeker. Ik bleef door huilen, ik wist dat ik wiskunde had, maar dat kon me nu even niet schelen.
Een aantal minuten later stond ik toch maar op, behuilde ogen en verschroeiden haarpunten. Ik sjokte naar het juiste lokaal, terwijl de tranen nog steeds over mijn wangen rolden. Zonder te bedenken dat ik misschien in een gesprek of boeiende uitleg viel, snikte ik: 'S - Sorry dat ik t - te laat ben…'

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

Louis William Tomlinson
De bel was gegaan en ik was langzaam naar het goede lokaal geslenterd. Bijna iedereen was er al, ik kon nog kiezen tussen een plaats naast MacKenzie en een plaats achter haar, naast een jongen die ik van naam kende. Ik koos ervoor om naast hem te gaan zitten. No way dat ik naast dat irritante meisje zou plaatsnemen. Niet veel later kwam Liam het lokaal in en ik stak kort mijn hand op, geen zin om iets te zeggen. Ik volgde de conversatie tussen de twee niet, maar pakte mijn eigen boeken voor me en klapte ze open. Niet dat ik echt aan het werk ging, never. Ik maakte nooit huiswerk, lette nooit op in de les. Toch stond ik voor bijna alles een 7 of hoger, en daar was ik trots op. "Li! Waarom geef je haar dat boek nou terug?" zeurde ik toen ik zag wat hij deed. Ik greep mijn boek en gaf hem een mep op zijn kop. Oké, ik was een beetje high, klein beetje maar. Ik had meestal niet zo heel erg last van de negatieve effecten, behalve dat ik af en toe een beetje raar deed, zoals nu. Ik grinnikte. "Zullen we gewoon gaan spijbelen het volgende uur? Ik heb echt zoo geen zin in Engels!" En ik had behoefte aan een nieuwe joint, maar dat zei ik er niet bij. "Oeh, en dan nemen we MacKenzie mee!" stelde ik voor.

Tauriel Wendy Smith
Ik ging ijverig aan het werk. Al snel hoorde ik ook Harry's boeken op zijn tafeltje vallen. Dan zou hij me tenminste niet van mijn werk houden. Ja, ik was overijverig, maar met een zware onbekende sport een studiebeurs krijgen was lastig, dus ik moest wel. Daarbij had ik toch weinig anders te doen in mijn vrije tijd naast het sporten. Ik voelde zijn arm om mijn middel glijden. Direct ging ik rechter zitten en heel stil. Mijn hand schreef wel mee met de uitleg, maar ik voelde me helemaal niet prettig. De leraar zei dat de krullenbol recht moest gaan zitten. Dat deed hij wel, maar hij liet me niet los. Ik kwam niet van hem af... En dan had ik ook nog training vanavond. "Mag ik na school mijn eigen weg weer gaan?" vroeg ik zacht aan hem. Ik ging daarna stil door met schrijven. Mijn ogen gleden even naar de jongen met de krullen naast me. Ik was doodsbang voor hem, maar ik kon niet ontkennen dat ik de warmte die zijn lichaam uitstraalde prettig vond. Ik had al jaren geen warmte als dat meer gevoelt. Hoe bang ik ook voor hem was, de warmte had je af en toe gewoon nodig als mens. Ik relaxte langzaam een beetje in zijn arm. Door de drugs die hij duidelijk had genomen was hij minder agressief dan normaal en als hij zo zat was hij minder intimiderend. Toch bleef ik bang.

[ bericht aangepast op 31 dec 2013 - 10:39 ]

Bowties were never Cooler

Samantha Brooke Payne (Brooke)

Ik zuchten toen dat ik merkten dat ik me weer had over slapen. Niet dat ik ooit op tijd kwam maar het zou leuk zijn dat Liam me had gewekt ofzo. Ik stond recht plukte een
setje kleren uit de kast en liep naar de badkamer. Na dat ik het setje aan had deed ik nog wat make – up op knipoogde even naar mezelf en liep toen naar beneden. School begon over 5 minuten en ik wist dat ik dat nooit zou halen. En ik begon te vloeken ik had echt geen zin om nog eens na te blijven. Ik keek naar mijn buik die zichtbaar was door het navel topje dat ik aan had en zag de littekens. Het kon me niet schelen dat iemand er iets van zijn want als iemand het zij konden ze een klap verwachten. Niemand wist dat ik me sneed en dat was ook hun probleem niet. Ik pakten mijn tas propten mijn huis sleutels appel en boeken er in en liep naar buiten snel sprong ik op mijn motor. Eenmaal op school hoorde ik de bel en ik maakten een geriteerd geluid. Ik parkeerde mijn motor zetten hem op slot en pakten mijn tas ik rookten tijdens de pauze wel een sigaret daar had ik nu geen tijd meer voor en snel liep ik naar mijn wiskunde lokaal. Toen ik binnen kwam zag ik dat Anna Jane met tranen in haar ogen van voor in de klas stond. Haar haar was van onderen helemaal verbrand en daar moest ik best om lachen. ‘Sorry dat ik te laat ben pech met mijn motor.’ Loog ik snel ook al luisterde ik naar niemand en gelde de regels niet voor mij was ik nog nooit te laat gekomen. ‘mooi kapsel.’ fluisterde ik gniffelend in Anna Jane haar oor terwijl ik voor bij liep en vlijde me neer naast Naill. ‘En heb ik iets gemist.’ Vroeg ik hem met een grijns terwijl ik mijn boek pakten.

“Destroying things is much easier than making them." Suzanne Collins

Mackenzie Zoë Reaser.

'Ja, je krijgt hem wacht even.' Hij zucht even maar uiteindelijk krijg ik mijn boek toch aangereikt. 'Dankje,' mompel ik. Ik blader snel naar bladzijde 101 en maak de sommen – in tegendeel tot Liam, die niets doet. 'Li! Waarom geef je haar dat boek nou terug?" zeurt een stem achter me en ik moet zachtjes lachen om de bijnaam van Liam. "Zullen we gewoon gaan spijbelen het volgende uur? Ik heb echt zoo geen zin in Engels!" Ik negeer Louis maar ik ben redelijk geïntimideerd. "Oeh, en dan nemen we Mackenzie mee!" Bang draai ik me om. 'Nee – dat hoeft niet,' zeg ik zachtjes.