Heartbreaker || One Direction || Topic 1 - Speeltopics

De jongens van One Direction zijn flink dronken als zij een weddenschap sluiten, waar ze niet meer op terug kunnen komen. Ook al zijn ze er niet allemaal even blij mee zodra ze weer nuchter zijn. Het is een weddenschap die harten kan breken, liefdes kan laten ontstaan en woede in sommigen kan laten opborrelen. Een weddenschap die niet zonder gevolgen is.

Degene die het eerst met al de dochters van de vijf rijkste zakenmannen van Engeland, die veel macht hebben en dus One Direction met één slecht woord uit elkaar kunnen laten vallen, naar bed zijn geweest, wint.

Ook de zakenmannen zijn natuurlijk niet blij dat de harten van hun lievelingetjes worden gebroken, en dan komt er nog bij dat sommige ook nog eens overbezorgde broers of andere familieleden hebben.

Het begin:
De jongens worden wakker met een flinke kater. De een herinnert zich de weddenschap eerder dan de ander. Sommigen zijn er niet even blij mee, maar dat laten ze niet zien aan de rest.
De meisjes worden wakker op een doodgewone ochtrend. Nietsvermoedend over de weddenschap die vijf jongens van de beroemde boyband One Direction gisteravond heeft gemaakt. En dat hij over hen gaat.

[ bericht aangepast op 22 sep 2013 - 17:32 ]

"Family don’t end in blood”

Nim Moïra Turner

Als Nishe alleen nog maar harder gaat huilen voel ik me alleen maar nog schuldiger. Ze wijst naar haar IPhone "J-Jesse..." snikt ze.
Haar IPhone gaat af en Nishe rilt. Wat dacht je van die avond herhalen? staat er op het schermpje.
"Nishe doe open.. vuile..."
Verschrikt kijk ik op. Met grote stappen loop ik naar de deur en doe het gordijn dicht zodat er niet meer door het raampje gekeken kan worden. Dan ga ik weer bij Nishe zitten.
"Nish, wat is er gebeurd die avond?" vraag ik mijn grote zus dan bezorgd.

Reality's overrated.

Liam Payne
Onder mijn verhaaltje zag ik Harry vanuit mijn ooghoek zijn benen op trekken en lichtelijk glimlachen. Ik wist niet precies wat ik ervan moest maken. Waarschijnlijk was het goed bedoelt, vast wel, maar ik voelde me nu alleen heel ongemakkelijk en beschaamd in deze situatie en dit onderwerp. Na mijn laatste antwoord op Harry's vragen werden mijn wangen knal rood toen ik door had wat ik had gezegt en schoot ik in paniekmodus. Okay, daar ging mijn vriendschap. Waarom kon ik mijn mond niet gewoon dicht houden? Ik kon mezelf wel voor mijn hoofd slaan met een hamer. Toch werden mijn ogen heel groot bij Harry's woorden. aan de ene kant had ik het gevoel dat hij het alleen zei omdat hij me op mijn gemak wilde stellen, aan de andere kant voelde het wel als een waarheid. Daarnaast hoefde hij het niet over mij te hebben, maar iemand uit de band in general... Waarschijnlijk Lou. Ik zuchtte en keek hem aan. "Zeg je dit alleen om me op mijn gemak te laten voelen of zie je echt iets in iemand uit de band?" vroeg ik voorzichtig. Ik wist niet hoe ver hij wilde gaan in zichzelf blootgeven, niet letterlijk bedoelt, en ik wilde niet dat hij totaal dicht zou klappen. Ik trok ook mijn benen op op het bed en sloeg mijn armen eromheen. "En wat als ik dat helemaal niet wil?" vroeg ik zacht. Het was natuurlijk onontkomelijk als het echt zo was, maar ik had het er heel erg moeilijk mee. Ik wilde geen stikkertje dat ik ook op jongens viel als het niet echt zo was. Ik wilde eigenlijk helemaal geen stickertje.

Bowties were never Cooler

Skull went Ellison.

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Harry Styles
Ik had meteen spijt dat ik over mezelf was begonnen. Het had de makkelijkste manier geleken om Liam op zijn gemakt te stellen, totdat ik het werkelijk gezegd had. Nu dacht hij vast dat ik al heel lang op hem geilde en verpesten ik alles. Het was gewoon niet iets wat hij hoefde te weten. Nu kon ik nog terug. Ik kon zeggen dat ik het inderdaad alleen zei om hem op zijn gemak te stellen. Dat deed ik ook, want als dat niet nodig was, had ik het nooit gezegd. Mar dat betekende niet dat het niet waar was. Langzaam schudden ik mijn hoofd. Wat ik ook zou zeggen. Ik zou alles weggooien en zou hij me nooit meer willen zien. 'Ik zou hier niet over liegen.' Zei ik heel stil. Heel langzaam keek ik weer op. Ik wilde gewoon dat dit ongemakkelijke moment voorbij zou zijn. Ergens schok ik van zijn worden. Ik snapte het wel. In het begin wilde ik me er ook niet aan toe geven. 'Mag ik vragen wat je er zo erg aan vind?' Vroeg ik zacht, terwijl ik hem gekweld aankeek. Ondanks dat ik het snapte, voelde ik me verraden. Hij had iets tegen het biseksueel zijn. Hij had iets tegen mij.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Nishe Elaine Turner.

Verwoed schud ik mijn hoofd. Ik wou het niet vertellen, ik zou het niet vertellen. Mijn gehuil was opgehouden, mijn mascara was uitgelopen, en ik zag er niet uit. "Weetje nog, dat Jesse hier wel eens kwam.." Mijn stem was schor van het huilen, maar stug hield ik aan. " Hij was niet bepaald vriendelijk..eens." En daar liepen de tranen weer. Het was door hem gekomen dat ik waarschijnlijk niet eens kinderen zou krijgen. En het was trouwens verdacht stil buiten, en dat vertrouwde ik niet. Ik stond op en liep naar een van de keukenlade's waar ik een klein zwart pistooltje uithaalde en die in mijn zak stopte. "Je weet maar nooit." Zei ik zacht tegen Nim. Ik wou haar niet bang maken, maar ik wist dat Jesse gewoon binnen zou komen, desnoods door een raam te breken. En hij was link als hij boos was, wat ik wel degenlijk uit gevonden had. "Nim, beloof me dat als er iets gebeurd je via de achtertuin weggaat en Boo mee neemt."

Yeah, and people in hell want Slurpees.

Liam Payne
Ik keek hem even aan toen hij zei dat hij er niet over zou liegen. Het was vaag, maar beter dan het feit dat hij het alleen zou hebben gezegd omdat hij me zielig vond. Dat wilde ik namelijk niet zijn. Mijn gevoelens waren vreemd, dat zeker, maar ik was niet zielig. Hij had het waarschijnlijk nogsteeds niet over mij, maar het was wel een opluchting dat ik niet de enige met zo'n verdraaid hoofd was. Zo voelde het namelijk al een hele tijd wel. Ik had me heel eenzaam gevoelt terwijl mijn hoofd doordraaide. Ik keek hem aan bij zijn vraag en zag zijn gekwelde ogen. Mijn woorden hadden hem pijn gedaan. Dat wilde ik echt niet, maar ik kon nu ook echt niet liegen. niet meer. "Gewoon het feit dat mensen me erop gaan beoordelen en uitsluiten, vooral mensen om wie ik geef. Misschien is nog wel het ergste dat ik mezelf niet meer vertrouw en bang ben dat zodra ik een druppel alcohol op heb ik een van mijn beste vrienden zal bespringen. Dat wil ik gewoon niet." In mijn stem klonken woede en verdriet door. Mijn vuisten waren gebald, maar tegelijkertijd liepen de tranen over mijn wangen. Ik wilde dit niet. Waarom kon niet alles gewoon terug naar de makkelijke tijd dat ik nog een vriendin had en niet al deze veels te ingewikkelde gevoelens waar ik niets mee kon en die ik ook niet meer kon wegschrijven omdat ik sterkere had, die waren er namelijk niet meer. Ik sloeg hard op het matras en keek Harry aan. "Hoe doe jij dat toch? Je lijkt het er zo makkelijk mee te hebben terwijl mijn gevoelens en emoties voelen als een of andere wildwaterdraaikolk waarin ik permanent aan het verzuipen ben." De tranen stonden nogsteeds in mijn ogen.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ik had zijn woorden zien aankomen. Het waren precies de redenen die mij ook zo hadden laten twijfelen. Ik was alleen al een stukje langer over mijn geaardheid uit en had er nu een hele andere kijk op. 'Mensen zullen je altijd beoordelen Li. Dat doen ze nu ook al.' Het was vast niet geruststellend, maar het was de waarheid. 'Waarom zouden mensen, die om je geven, je beoordelen?' zodra ze dat wel deden, vond ik niet dat je het echt vrienden mocht noemen. Ook al wist ik dat het heel moeilijk was. maar hij wist dat de jongens het zouden accepteren. de fans. Ze accepteerden mij ook. Zijn ouders liet hem nog altijd met me optrekken en hadden zover ik wist, geen kwaad woord over mijn geaardheid gesproken. 'Weetje Liam. Dat je ook op jongens valt. betekend niet dat je meteen op elke jongen die je tegenkomt afspringt. Dat doe je toch ook niet met meisjes.' Hij moest begrijpen dat het niet zo werkten. voorzichtig bracht ik mijn hand naar zijn wang en veegde zijn tranen weer weg. Ik schok en trok meteen mijn hand terug, toen Liam kwad met zijn vuisten in het matras sloeg. Ik had zo met hem te doen. onwillekeurig kwam er een kleine grinnik van mijn kant en schudden ik licht mijn hoofd, toen hij vroeg hoe ik het deed. Hij wilde niet weten hoe lang en erg ik met mezelf in de knoop had gezeten. 'Ik ben al jaren uit de kast Li. Ik heb me erbij neergelegd en heb geleerd dat ik me er niet voor hoef te schamen. degene die me ervoor haten, keer ik de rug toe en ik focus me op de mensen die nog steeds om me geven voor wie ik ben. Het is geen ziekte Liam. Je kan er niet tegen vechten of het onderdrukken.' heel voorzichtig legde ik mijn hand op zijn gebalde vuist in het matras. 'Je moet je gewoon even laten meevoeren met die draaikolk in je hoofd en kijken wat je zelf echt wilt. Gewoon even niet aan andere mensen en hun meningen denken. Je komt er wel uit, echt.' ik wist niet waarom ik het deed, maar langzaam boog ik me naar hem toe en drukte ik heel licht mijn lippen op zijn kaak.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Liam Payne
Zijn woorden waren allerminst geruststellend, maar het was de waarheid. Dat wist ik ook wel. "Ik weet het niet, Hazza. Maar wat als ze het doen?" Het was meer een rethorische vraag dan een ewaar ik antwoord verwachtte, maar hij moest er toch uit. Al hadden mijn ouders, de jongens en de fans er waarscfhijnlijk niets op tegen, de angst dat het wel zo was voelde ik weldegelijk. Ik zuchtte bij zijn volgende woorden. Dat wist ik ook wel, maar hij was er niet zomaar een. Die fantasieën had ik ook niet over elk meisje gehad. Daarom was ik juist bang, want dronken had ik toch een heel stuk minder controle over mezelf dan normaal, en normaal vond ik het soms al moeilijk. Ik voelde zijn hand over mijn wang de tranen wegvegen. Toch kon ik een gevoel van woede en onmacht niet goed kwijt. Ik sloeg hard met mijn vuist op het matras waardoor ik hem voelde schrikken. Bij mijn vraag zag ik hem direct zijn hoofd schudden, waardoor ik meteen alle hoop verloor op nuttig advies. Ik zuchtte diep en liet mijn ogen hangen bij zijn hand op mijn vuist. Het was een prettig gevoel. Langzaam ontspande ik mijn spieren en legde mijn hand plat onder de zijne neer. Na zijn woorden draaide ik mijn hoofd naar hem toe. Ik wist niet hoe ik me over moest geven. Precies op dat moment raakten zijn lippen de mijnen. Het was vast niet de bedoeling, maar het gebeurde toch. Even was ik helemaal verlamt van schok, maar toen die wegebte kuste ik hem heel zacht en voorzichtig terug. Mijn hand draaide ik om en ik vlocht mijn vingers door de zijnen. Dit was fout, fouter dan fout, en dat wist ik maar al te goed. Dit kon alles ruineren: Onze vriendschap, de band, onze levens. Maar waarom voelde het dan zo goed?

Bowties were never Cooler

Harry Styles
ik wist het niet meer. Liam leek het gewoon niet te willen toegeven. Wat als het maar een opvlieger van de pubertijd was. Ik wist dat we daar misschien een beetje te oud voor waren, maar ik had al een paar keer meegemaakt dat jongens fantasie over hetzelfde geslacht hadden, maar eenmaal het gebeurt was, ze toch echt hetero bleken te zijn. Het waren gewoon fantasieën geweest. Het was anders dan echt verlieft worden. Gewoon nieuwsgierigheid. En aangezien Liam niet had gezegd of duidelijk gemaakt, dat hij echt gevoelens voor een jongen had. Alleen dat hij er wel eens over had nagedacht met een van ons te zoenen. Ik zei er enkel niets over. Het was iets wat Liam voor zichzelf duidelijk moest maken. en heel misschien was ik gewoon heel egoïstisch en vond ik het wel fijn dat ik er niet meer alleen voor stond. het moment dat ik mijn lippen op Liam zijn kaak wilde drukken ging het mis. Hij draaide zijn hoofd om mijn lippen belanden vol op die van hem. Verstijfd van angst, reageerde mijn hersens natuurlijk weer eens veelte laat, waardoor ik me realiseerde wat er gebeurden. Ik wist niet of Liam dacht, dat dit mijn bedoeling was geweest, maar hij kuste me terug. ongecontroleerd, ontspanden ik toch en ging ik mee in de kus. zijn lippen waren zacht en zoet en heel mijn brein leek te worden uitgeschakeld. waar was ik mee bezig? ik voelde hoe Liam onze vingers samen vlocht en mijn hart leek uit mijn borstkas te komen zetten. Ik wist dat dit fout was. dat ik Liam dit niet kon aandoen. Maar het voelde zo goed.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Liam Payne
de kus voelde goed, echt goed. Beter dan de velen die ik hiervoor had gehad. Waarom? Mijn brein bleef schreeuwen hoe fout het was en hoe ik alles aan het verpesten was. Waarom kon dat dan nog zo goed voelen? Ik kon dit Harry niet aan doen, dat mocht niet. Ik was er nu dan blijkbaar wel uit dat ik ook op jongens viel, maar ik wilde hem niet schuldig laten voelen als hij niets voor mij voelde behalve vriendschap. Heel langzaam trok ik terug en liet ik zijn hand weer log. Ik keek even naar de jongen naast me, maar sloeg toen toch weer mijn ogen neer. "Sorry" zei ik zachtjes. "Ik had dat neit mogen doen." Ik stond verslagen op en liep richting de deur. "Ik snap het als je me nooit meer wil zien." zei ik met mijn hand op de deurklink. Ow god, wat hoopte ik dat hij me terug zou roepen, maar ik had er nou niet echt veel hoop in. Hij kon iedereen krijgen die zijn hartje maar begeerde, jongen en meisje. Waarom zou hij dan ooit voor zo'n kneusje als ik vallen die niet eens eerlijk tegenover zichzelf durfde te zijn over zijn gevoelens? Niet dus. Met dit feit en het feit dat elk meisje me nu als gay beste vriend zou zien en niet meer als datepotentiaal was ik gedoemt tot een leven in een huis met 47 katten... en twee schildpadden. Beroemd of niet, dat zou waarschijnlijk toch mijn einde worden.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Heel even begon ik te geloven dat het niet erg was. Dat dit echt wat kon werken. Maar op het moment dat Liam me losliet, wist ik dat het niet zo zat. Voor een seconde keek hij me aan en ik wist dat het nooit zo zou zijn als ik gehoopt had. dit keer waren het mijn vuisten die samen knepen. Ik was boos, maar tegelijkertijd voelde ik de tranen achter mijn ogen prikken. 'Wat had je niet mogen doen?' Giftig keek ik naar de jongen bij de deur. wat een klootzak. 'Mij gebruiken om er achter te komen of je werkelijk op jongens valt? Ik heb ook gevoel Liam!' gilde ik, terwijl de tranen over mijn wangen liepen. kwaad gooide ik mijn kussen richting de deur, maar kwam ver naast Liam te de muur terecht. huilend liet ik me op mijn zij vallen en trok ik de dekens weer over me heen, terwijl ik dingen begon te brabbelen over hoop, vriendschap en dat hij me gebruikt had. 'Nou, ik hoop voor je dat je eruit bent.' snikte ik zachtjes.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Liam Payne
Ik had hem nog nooit zo gezien, en ik hoopte dat ook nooit meer te doen. Het stak door mijn hart als een houten staak met doornen. "Dat." mompelde ik terwijl ik bij de deur stond. Kon het dan echt zo zijn dat hij ook op mij viel? Hey klonk me nogsteeds zo raar in de oren, maar zijn woorden en acties trokken me wel naar die conclusie toe. Toen hij uiteindelijk een kussen naar me gooide en onder de dekerns verdween bewoog ik pas. Ik pakte het kussen voorzichtig op en liep naar het bed. Met mijn armen stevig om het kussen geslagen ging ik op de rand van het bed zitten. "Ik ben er inderdaad uit..." zei ik zacht. Tussen mijn zinnen zaten lange pauzes omdat ik mijn geboelens niet helemaal goed wist te verwoorden. "Ik val ook op jongens..." Ik zuchtte zacht en trok de deken van zijn hoofd voor ik met mijn hand kort door zijn krullen ging. "En vooral op jou..." Dit was nogsteeds misschien wel de domste zet ooit, maar ik kon hem zo niet achterlaten zonder de hele waarheid. Hoe bang ik ook was voor afwijzing of dat onze vriendschap verkloot zou worden. Dat zou die namelijk ook zijn als ik nu weg zou gaan.

[ bericht aangepast op 30 aug 2013 - 0:45 ]

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Opgerold tot een klein balletje en diep weggestopt onder de dekens, hoopt ik gewoon te verdwijnen. Ik voelde me zo achterlijk, dat ik mezelf verafschuwde. Ik had gewoon mijn bek moeten houden en Liam zijn eigen problemen laten uitzoeken. Maar dat was niet iets wat vrienden deden. Wat je blijkbaar wel bij vrienden kon doen, was ze gebruiken, om achter je geaardheid te komen en ze daarna te laten zitten. Waarom had ik het laten gebeuren. Het was niet de eerste keer geweest en toch had ik het toegelaten. In de hoop dat het dit keer anders zou zijn. ik moest echt eens leren mijn hersens te gebruiken. ik voelde het bed inzakken en kneep mijn ogen stijf dicht. Waarom ging hij niet gewoon weg. Hij had toch wat hij wilde? Ik wilde hem slaan, toen hij zei dat hij er inderdaad uit was. Hij hoefde het er echt niet in te wrijven hoor. mijn handen grepen in mijn haar en mijn armen waren voor mijn gezicht geslagen, zodra hij de dekens van mijn hoofd aftrok. Waarom deed hij dit nu. ik dacht dat hij mijn vriend was. ik was te druk bezig met huilen, waardoor ik pas later besefte wat hij werkelijk had gezegd. 'Je liegt.' Snikte ik zachtjes. 'Je liep weg. Je liep godverdomme bij me weg.' je liep niet weg bij iemand die je leuk vond. Helemaal niet als je met diegene kuste.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Liam Payne
Hij bleef maar huilen. Het was zelfs zo erg dat ik bang werd dat hij nooit meer zou ophouden. Daarom schrok ik ook van zijn hevige reactie en trok direct mijn hand terug. Toen drong het tot me door dat hij me echt niet geloofde. "Ik liep weg omdat de stemmen in mijn hoofd bleven gillen dat het fout was, je me nooit meer zou willen zien en dat als ik niet snel weg zou gaan we nooit meer met elkaar zouden spreken. Dat wilde ik niet. En geloof je het zelf? Jij die op mij valt? Jij, die iedereen die je maar wenst je bed in krijgt door 3 keer met je prachtige ogen te knipperen, of het nou een jongen of een meisje is. Op mij, een raar kattenvrouwtje in wording. Ik heb dan nog geen 47 katten en ben geen vrouw, maar je snapt wat ik bedoel." Ik haalde even diep adem om wat rustiger te worden. "Nee, ik geloofde niet, en doe nogsteeds niet, dat je op mij zou kunnen vallen. Iemand uit de band, zei je. Lou is een goede kanidaat, dan heb je nog Zayn en Niall en zelfs audioknul Tommy is nog een logischer keuze dan ik. Ik ben gewoon dom geweest met denken dat dit kon werken en heb onze vriendschap op het spel gezet. Sorry daarvoor en ik snap dat ik die nu voor eens en voor altijd kwijt ben." Mijn stem werd steeds zachter naar het einde toe terwijl ik nogsteeds het kussen stevig tegen mijn borst geklemd hield. Stille tranen liepen over mijn wangen. Waarom maakte ik alles toch stuk?

Bowties were never Cooler

Harry Styles
ik moest wel uit mijn verkrampten houding komen, aangezien ik het behoorlijk benauwd kreeg. Maar aankeken deed ik Liam niet. Ik probeerde mijn adem onder controle te krijgen en wilde ik dat Liam nog altijd door mijn haar zou strijken. Ik hielt ervan als mensen dat deden en werd er rustig van. Zelf als ik boos op diegene was. ik luisterde naar Liam. Af en toe kwam er nog een korte snik voorbij, maar verder bleef het bij de tranen die over mijn wangen liepen. ik staarde levenloos naar de muur en moest moeite doen om d worden van Liam in me op te nemen. Heel voorzichtig ging mijn hand opzoek naar die van hem. mijn blik was nog altijd recht op de muur, aan de andere kant van de kamer gericht, waardoor ik zijn hand niet kon vinden. op het moment dat ik opkeek snapte ik waarom. ik wist niet hoe ik me moest voelen. opgelucht of schuldig. Dit was al de tweede keer deze ochtend dat ik ergens onnodig drama van maakten en we allebei huilend eindigde.
Ik had nooit geweten dat Liam zo'n laag zelfbeeld had. 'Heb je wel eens in de spiegel gekeken? Als je de rest bij elkaar optelt zijn ze nog niet zo knap als jij.' zei ik stil. Oke, ik was vanaf dag een al als een blok voor Louis gevallen en dat wist volgens mij iedereen. Maar het was allang niet meer zoals vroeger. Liam was mijn maatje geworden. Degene waarmee ik alles deed en me tot aangetrokken voelden. Het voelde altijd zo goed in zijn buurt. 'Behalve Tommy natuurlijk, die is echt goddelijk.' probeerde ik het toch. ik beet op mijn lip en staarde weer even voor me uit. 'Ik wil je niet kwijt. ik wil dat je naast me komt liggen, me knuffelt en zegt dat alles goed komt. me kust.' voorzichtig keek ik Liam weer aan. Bang voor zijn afwijzing.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''