Heartbreaker || One Direction || Topic 1 - Speeltopics

De jongens van One Direction zijn flink dronken als zij een weddenschap sluiten, waar ze niet meer op terug kunnen komen. Ook al zijn ze er niet allemaal even blij mee zodra ze weer nuchter zijn. Het is een weddenschap die harten kan breken, liefdes kan laten ontstaan en woede in sommigen kan laten opborrelen. Een weddenschap die niet zonder gevolgen is.

Degene die het eerst met al de dochters van de vijf rijkste zakenmannen van Engeland, die veel macht hebben en dus One Direction met één slecht woord uit elkaar kunnen laten vallen, naar bed zijn geweest, wint.

Ook de zakenmannen zijn natuurlijk niet blij dat de harten van hun lievelingetjes worden gebroken, en dan komt er nog bij dat sommige ook nog eens overbezorgde broers of andere familieleden hebben.

Het begin:
De jongens worden wakker met een flinke kater. De een herinnert zich de weddenschap eerder dan de ander. Sommigen zijn er niet even blij mee, maar dat laten ze niet zien aan de rest.
De meisjes worden wakker op een doodgewone ochtrend. Nietsvermoedend over de weddenschap die vijf jongens van de beroemde boyband One Direction gisteravond heeft gemaakt. En dat hij over hen gaat.

[ bericht aangepast op 22 sep 2013 - 17:32 ]

"Family don’t end in blood”

[Zal ik met Liam reageren, of wachten we op Niall en/of Louis?]

Bowties were never Cooler

[ik weet het niet hoor. Als je wat weet om te reageren, kan dat wel toch ;o en anders wacht je even ]

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Liam Payne
Ik plofte neer op de bank en legde aan Niall uit dat ik het ook niet ging doen. Als hij verder ging vragen waarom had ik een probleem. Mijn ogen gleden naar Harry die tegen Louis aan lag. De kleine steken van jaloezie die ik wel eens had gehad waren nu echt heel sterk. Ik keek weg en staarde naar de tv in de hoop afleiding, wat niet werkte. Ik keek toch wel naar Harry toen hij begon te praten. Ik was zo blij dat hij me min of meer ook indekte. Ik glimlachte dankbaar naar hem en gaf hem een knipoog. Ik haalde een hand door mijn krullen. Ik hoefde nu denk ik geen excuus te verzinnen, waar ik wel erg blij mee was. Mijn ogen gleden over Harry en Louis. Als ik niet zo'n watje was zouden wij nu zo zitten, maar ik kon het gewoon niet, niet zonder dat ik wist dat mijn ouders achter me stonden. Ik likte mijn lippen in de hoop dat er nog een beetje van Harry op zat, maar dat viel tegen. Ik zuchtte en richtte me op de tv. De wedstrijd van gister was op de tv. Doncaster - Wolverhampton. Ik had geen idee wat het was geworden, maar dit leidde me ten minste nu wel een beetje af van Harry.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ik had mijn benen opgetrokken en had mezelf als een bolletje opgevouwen, terwijl ik tegen Louis aanhing. Het was mijn vertrouwde plekje en zo zat ik het lieft. Al voelde ik me er nu totaal niet prettig bij. Ik was dol op Louis, maar lag liever tegen de jongen aangenesteld, die mijn hart had veroverd. De jaloerse blik, bleef me totaal niet onopgemerkt en meteen voelde ik me enorm schuldig. Maar wat moest ik dan? Tegen niemand aanhangen, zou pas echt vragen opleveren. Dus probeerde ik mijn beste beentje voor te zetten en hem te steunen in zijn keuze om niet mee te doen aan de weddenschap. Het bloed liep naar mijn wangen en snel wende ik mijn blik af, toen Liam me een knipoog gaf. Het waren zulke kleine dingen, die me al helemaal gek maakte. Toen ik mijn ogen weer opsloeg, keek Liam alweer naar de tv, maar ik kon me er totaal niet op concentreren. 'Ik wil wat doen.' Opperde ik al snel. Ik kon hier nu niet zitten en niets doen. Mijn gedachtes zouden mordend worden.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Liam Payne
Ik was blij dat Harry argumenten opsomde om het niet te doen. Hrt hielp me vrij goed uit de brand op dit vlak. Nogsteeds was ik wel jaloers dat de krullenbol nu tegen Louis aan lag in plaats van tegen mij. Zelf wist ik ook wel dat als hij tegen mij aan zou hangen dat ik niet echt van hem af zou kunnen blijven maar goed. Ik gaf Harry nog een snelle knipoog als dank en zag hem kleuren. Dat was echt heel schattig. Om mezelf af te leiden richtte ik me op de tv met het voetbal van gister. Ik keek vrij geïnteresseerd. Dat gebeurde toch wel altijd als de club uit je thuisplaats speelde. Halverwege begon Harry te klagen. Mijn concentratie was opeens weg en ik keek naar hem. "Ik moet zo nog even langs mijn apartment voor schone kleren enzo. Je kan wel mee gaan." Dan hadden we ook mooi nog even wat tijd alleen, maar dat zei ik er dus niet bij. Nog even richtte ik me op de tv. 3-3. Mooie score, al had je natuurlijk altijd liever dat ze wonnen. Onder de tafel vond ik mijn schoenen, toen de nieuwslezer weer in beeld kwam. Ik trok ze aan en keek afwachtend naar Harry.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ik kon hier echt niet tegen. Ik wiebelde zachtjes heen en weer en kauwde op de binnenkant van mijn wang. Opzich hield ik van voetbal, maar ik was er nu niet echt voor in de stemming. Of het lijden me tenminste niet echt af en mijn ogen gleden telkens even naar Liam. Het was zo stom. Als het bekend zou zijn, zou ik waarschijnlijk wel gewoon naar de tv kunnen kijken, zonder gedoe. Ik klaagde dat ik iets wilde doen en meteen schoten mijn ogen weer naar Liam. Een brede glimlach verscheen op mijn gezicht en ik moest mijn best doen, om niet meteen op te springen. 'Ja, is goed.' Probeerde ik zo nonchalant mogelijk zeggen, waarna ik opstond en mijn schoenen te gaan zoeken. Ik vond ze in de gang, waar ik ze altijd standaard uittapten en stapte erin. De jongens zouden zich wel vermaken ofzo.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Liam Payne
Ik glimlachte toen ik Harry zag grijnzen en lichtjes zag gaan stuiteren. Zijn woorden klonken mij nog redelijk nonchalant in de oren, maar er lag duidelijk wel een lijn van ongeduldigheid onder. Ik pakte mijn schoenen die ik onder het tafeltje zag liggen en begon ze aan te trekken, terwijl hij door de kamer naar de gang banjerde opzoek naar zijn schoenen. Ik trok mijn schoenen aan en strikte ze aandachtig. Daarna stond ik op en liep misschien net iets te snel naar de gang. Dat louis en niall hier zouden zijn zonder dat harry thuis was, voelde nou niet echt vreemd aan. Het gebeurde wel vaker dat we bij iemand thuis zaten en diegene weg moest voor iets, maar wij gewoon bleven. Ik de gang keek ik even in de spiegel en besloot thuis toch maar er wat wax in te gooien. Nu was het echt een pluizenbol. Ik pakte mijn vest van de grond, die ik daar blijkbaar vannacht had neergegooit, en trok hem aan, niet wetende hoe warm het buiten was. Mijn appartement lag 2 straten verderop, dus opzich konden we gewoon lopen. In deze buurten kon dat gelukkig gewoon. "Zullen we gaan?" vroeg ik rustig, maar eronder was volgens mij duidelijk mijn ongeduldigheid te horen. Ongeduld wat ik niet vaak had, maar nu speelde het toch echt wel op.

[ bericht aangepast op 19 sep 2013 - 10:42 ]

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Misschien was ik iets te enthousiast, maar dat kon me even niets schelen. Ik vond mijn schoenen in de gang en stapte er zonder problemen in. Wel schok ik toen ik mijn haar zag en trok even een grimas. Het zat verschrikkelijk en ik werd er echt niet aantrekkelijker door. Ik liep snel terug de woonkamer in, toen Liam op zijn buurt de gang inkwam en griste mijn muts van de salontafel. Die had ik wel nodig, wilde ik normaal over straat kunnen. 'Wij zijn zo terug.' Glimlachte ik. De jongen woonde hier praktisch dus ik hoefde ze niets te vertellen. Ze zaten hier wel vaker als ik er nog niet was, of even weg moest. Ik liep iets haastig terug naar de gang en knikte braaf. 'Klaar voor.' Ik trok mijn capuchon ook nog eens iets op, zodat ik zeker wist dat de zuigzoen in mijn nek niet te zien was en pakte nog snel de sleutels, voordat ik de deur opentrok en naar buiten liep.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Liam Payne
Ik wachtte ongeduldig op Harry in de gang. Mijn haar zat voor geen meter. Het was net een dode cavia. Ik trok mijn vest aan wat ik van de grond had gepakt en trok de capuchon over mijn hoofd om mijn haar wat te verbergen. Ik glimlachte toen ik zag dat Harry zijn beanie op had en zijn capuchon."Tot zo." zei ik kort tegen de rest voor ik me weer op Harry richtte. Echt koud zou het niet zijn, maar mogelijk wel onstuimig. Ik glimlachte naar hem en volgde hem de deur uit. Buiten waaide het hard en de gekleurde blaadjes vlogen wild rond. Ik stak mijn handen diep ik de zakken van mijn vest en glimlachte naar Harry. "Kom, het is koud." Heel koud was het niet, maar de wind zorgde toch wel voor kippenvel op mijn armen. Hier buiten durfte ik hem eigenlijk alleen verliefd aan te kijken. Ik liep snel door. Mijn sleutels zaten in mijn vestzak. Thuis ging ik lekker een trui aandoen en warme sokken. Harry zou het wel koud hebben straks in alleen zijn shirt. Ach ja. Ik had genoeg truien. We liepen mijn straat in. Nog even lopen en we zouden er gelukkig al zijn.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ik trok de touwtjes van mijn trui wat beter aan. Ik had er geen zin in, dat mijn capuchon telkens afwaaide, of mijn beanie. Het was niet erg koud buiten, maar het was redelijk fris, door de wint die hard waaide. Al maakte dat wel, dat het redelijk rustig op straat was, dus we goed door konden lopen. Ik had nu namelijk niet zo'n zin om fans tegen te komen. Ik bleef braaf aan Liam zijn zijde lopen en stopte net als hem, mijn handen diep weg in mijn zakken. Niet wetend waar ik ze anders moest laten en om ze warm te houden. We hadden geluk, dat Liam maar twee straten verderop woonde en dus toen we afsloegen, we er alweer bijna waren. En dan kon ik hem weer even vasthouden. Want die drang werd alleen maar groter nu het niet mocht. Het maakte, dat ik er aan bleef denken en dat irriteerde me. Maar dat zou binnenkort over zijn. Als Liam het zijn ouders had verteld. Even keek ik op, naar zijn gezicht en vroeg ik me af wat hij zou doen als zijn ouders het er niet mee eens waren. Niet dat ik daar vanuit ging, maar hoe klein ook, de kans was aanwezig. En de kans dat Liam me dan liet zitten, was veel groter.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Liam Payne
De wind was guur en sneed door mijn vest heen. Het liefst wilde ik dicht tegen Harry aan haan lopen, maar dat ging nog even niet. Gelukkig waren we al bijna bij mij thuis, want hoe langer dit niet aanraken beleid duurde hoe ondragelijker het werd. Daarom stond ik er ook echt achter om het zo snel mogelijk aan mijn ouders te zeggen. Ik hoopte zo dat ze het zouden accepteren, want ik wist niet wat ik anders zou doen. Het was een onmogelijke keuze. Nog voor ik verder kon denken stonden we voor mijn deur. Ik stak de sleutel snel in het slot en opende de deur. Ik liet hem binnen en glipte snel achter hem aan waarna ik de deur dichtdeed. Mijn sleutel hing ik aan het haakje en mijn vest ernaast. Het was gelukkig binnen lekker warm. Ik zei niet eens meer dat hij mocht doen of hij thuis was, want dat deden we toch al in elkaars appartementen. Ik trok de krullenbol naar me toe en kuste hem op zijn zachte zoete lippen. Hoe kort geleden dit ook was geweest, ik had het wel gemist. Het gemis werd alleen maar groter door het niet kunnen. Nu konden we gelukkig weer wel even helemaal doen waar we zin in hadden zonder pottenkijkers: Elkaar dus.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ondanks dat het appartement van Liam al inzicht was, leek het een eeuwigheid te duren, voordat we er waren. Ik kon hier echt heel slecht tegen. Ik hielt er niet van als me dingen werden verboden. Tenminste, we kozen er zelf voor, of dan toch Liam, maar het werd er niet minder leuk door. Ik was dan ook blij toen we er waren en Liam de deur openmaakte. Ik haalde mijn handen uit mijn zakken en legde ze op mijn gezicht, om deze iets op te warmen. Terwijl ik toekeek hoe Liam zijn vest en sleutel ophing. Ik grijnsde breed toen hij me naar zich toe trok en wikkelde meteen mijn armen om zijn schouders. Ik kuste hem meteen terug en duwde mijn borstkas tegen die van hem. Het was opeens zo'n opluchting hem te kunnen kussen. Om hem überhaupt vast te houden. Dus nu het mocht, maakte ik er ook gebruik van ook.

[ bericht aangepast op 20 sep 2013 - 9:01 ]

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Liam Payne
Zodra ik binnen was hing ik mijn sleutels en vest op voor ik Harry stevig naar me toe trok en hem kuste. Zelfs deze paar minuutjes waren haast ondragelijk geweest. Verliefd zijn was zo warrig. Toch voelde het ook overheerlijk. Ik hield hem dicht tegen me aan en voelde hem nog dichter tegen me aan kruipen. Nu we hier veilig binnen waren was het idee van hem loslaten even onaantrekkelijk als rauwe vis eten met een lepel. Tuurlijk moest ik me ook omkleden en mijn haar doen, maar hier was echt wel tijd voor. De anderen zouden voetbal kijken ofzo. Mijn lippen schuurden prettig tegen de zijnen. Een hand liet ik in zijn pluizige krullen glijden en met de ander drukte ik tegen zijn onderrug zodat ik hem nog dichter bij me kon houden. Al mijn zorgen leken weer als sneeuw voor de zon te verdwijnen nu ik weer zo alleen met deze jongen was.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Nu ik had moeten wachten, omdat ik hem normaliter niet mocht aanraken bij de andere, voelde het nu extra fijn en wilde ik hem meteen niet meer loslaten. Alsof ik het in dat kleine uurtje alweer gemist had. Mijn handen speelde met de kraag van zijn shirt, terwijl Liam tegen mijn rug aanduwde, zodat ik helemaal tegen hem aangeplakt stond. Mijn muts was alweer op de grond gevallen en Liam's vingers gleden door mijn warrige, ontplofte bos krullen, dat best wel aan het klitten was nu. Niet zo gek, want ik had het nog niet eens gekamd. Maar dat gebeurde pas als we weer bij mij thuis waren. En on heel eerlijk te zijn, had ik daar nu niet zo'n zin meer in. Want dat betekende dat ik Liam weer los moest laten en hem voor onbepaalde tijd, niet meer mocht aanraken ook. En ik vervloekte het.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Liam Payne
Ik glimlachte tegen zijn lippen toen zijn vingers met mijn kraag begonnen te spelen. Hij had het blijkbaar ook echt niet leuk gevonden dat we in het openbaar van elkaar af moeten blijven, voor nu dan. Het maakte het wel extra prettig als het wel kon. Ik hield hem dicht tegen me aan gedrukt, zodat er echt geen ruimte meer tussen ons zat en de knoopjes van mijn shirt weer bijna pijnlijk in mijn borst werden geduwd. Een hand liet ik van zijn rug naar zijn krullen glijden, die nu vrij waren, omdat zijn muts af was gevallen, maar de klitten erin waren alleen maar erger. "Als ik nou eens een fijner shirt aan doe, kan jij misshcien de klitten uit je haar krijgen." Mijn vingers bleven namelijk de klitten hangen en ik wilde hem geen pijn doen. Ik wilde hem echt niet loslaten, in geen miljoen jaar, maar met die knoopjes voorop was dit nou geen prettig shirt om dicht tegen elkaar te kunnen staan.


Dit topic is gesloten omdat het maximum van 300 berichten is bereikt

Bowties were never Cooler