Heartbreaker || One Direction || Topic 1 - Speeltopics

De jongens van One Direction zijn flink dronken als zij een weddenschap sluiten, waar ze niet meer op terug kunnen komen. Ook al zijn ze er niet allemaal even blij mee zodra ze weer nuchter zijn. Het is een weddenschap die harten kan breken, liefdes kan laten ontstaan en woede in sommigen kan laten opborrelen. Een weddenschap die niet zonder gevolgen is.

Degene die het eerst met al de dochters van de vijf rijkste zakenmannen van Engeland, die veel macht hebben en dus One Direction met één slecht woord uit elkaar kunnen laten vallen, naar bed zijn geweest, wint.

Ook de zakenmannen zijn natuurlijk niet blij dat de harten van hun lievelingetjes worden gebroken, en dan komt er nog bij dat sommige ook nog eens overbezorgde broers of andere familieleden hebben.

Het begin:
De jongens worden wakker met een flinke kater. De een herinnert zich de weddenschap eerder dan de ander. Sommigen zijn er niet even blij mee, maar dat laten ze niet zien aan de rest.
De meisjes worden wakker op een doodgewone ochtrend. Nietsvermoedend over de weddenschap die vijf jongens van de beroemde boyband One Direction gisteravond heeft gemaakt. En dat hij over hen gaat.

[ bericht aangepast op 22 sep 2013 - 17:32 ]

"Family don’t end in blood”

Zayn Malik
Ik glimlachte toen de twee meisje zich voorstelden en zetten voorzichtig mijn zonnebril af. Ik had nog altijd hoofdpijn en last van het licht, maar ik vond het onbeleefd om me mensen te praten en ze niet aan te kunnen kijken. Al kon ik zo wel veel makkelijker herkend worden, deze meisjes leken me niet te kennen. 'Zayn Malik.' Stelde ik mezelf met een glimlach voor en nam nog een slok van mijn koffie. Mijn zonnebril legde ik op het tafeltje neer, naast mijn mobiel. 'Maar, was ik op een leuk feestje?' Probeerde ik het gesprek een beetje op gang te brengen. Ik was niet enorm mood voor een vrolijk babbeltje met vreemden, maar het ging altijd vanzelf. Gewoon omdat ik in het openbaar geleerd had om altijd vrolijk te uiten en op iedereen enthousiast in te gaan. Ik kon mezelf geen ongezellig, chagrijnige Zayn op het internet permitteren. Daarbij, leken deze meisje me nog best gezellig.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Harry Styles
Mijn kaken had ik zo strak op elkaar geduwd dat het pijn deed. Maat ik wist dat ik anders enorm zou uitvallen. Dingen zou roepen, waar ik later spijt van zou krijgen. Maar toen Liam vertelde dat hij me vertrouwden, brook het lint. 'Lieg niet tegen me! Als je dat deed zou je er niet zo'n probleem van maken.' Ik duwde zijn hand weg en probeerde mijn tranen binnen te houden en de snikken te onderdrukken. Ik voelde me gewoon zo verraden. Ik lachte schamper door Liam zijn verklaring, waardoor er een snik meekwam. Ik voelde mijn ogen vochtig worden en draaide me langzaam om. 'Waarom lieg je tegen me?' Zelf mijn stem was gebroken en klein. Precies zoals ik me voelden. Er was geen kans dat het ook maar in Liam op zou komen om met een jongen te zoenen en dat wisten we allebei. En als het was om me niet te proberen te beledigen, was het een behoorlijk slechte actie. 'Zeg het gewoon. Wees eerlijk en zeg gewoon dat je niet meer dat contact wilt zoals vroeg, omdat je me verafschuwd.' Dan kreeg ik maar een klap ik mijn gezicht en sliep ik voortaan echt alleen. Ik wilde gewoon niet dat er tegen me gelogen werd. En al helemaal niet door mijn beste vriend.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Nim Moïra Turner

Ik hoor Nishe door de deur grinniken. "Het staat je vast goed lieve schat."
"Nee," ik grom een beetje. "Geen roze met zwart."
Ik ga de badkamer uit en kom terug met een wit, kort hemdje en een spijkershort, die ik dan snel aandoe. Als ik de badkamer uit kom schiet ik alweer in de stres.
"En wat moet ik dan met mijn haar? Make-up? En vooral: schoenen? Ik bedoel, met hakken word ik nog langer... Nish?" Smekend om hulp kijk ik haar aan. Ik ben uitgaan absoluut niet gewend.
Dan kijk ik Nishe vragend aan. "Is het trouwens niet een beetje vroeg om al om te gaan kleden? We zouden toch pas vanavond gaan? Het is pas ochtend!"

[ bericht aangepast op 25 aug 2013 - 16:46 ]

Reality's overrated.

Nishe Elaine Turner.

Lachend kijk ik naar mijn stressende zus. "Daar help ik je wel mee. Maar kan dit?" Onzeker sta ik weer voor de spiegel. Het zag er niet uit, kijk al dat vet eens. Vet varken! Ik negeer de stem in mijn hoofd en duw mijn zus op de stoel voor mijn dressoir. "Well, Well ik weet hier al iets me." Ik blindoekte mijn zus, hopend dat ze dit leuk zou vinden en begin de punten van haar haren te dipdyen. De onderkant word blond, maar wel zodat het mooi overvloeid in haar eigen haar. Vrolijk krul ik de onderkant en haal de blinddoek weg. "Ta-daa." Zeg ik blij en klap in mijn handen. Ik draai de stoel mijn kant op en begin zonder pardon aan haar make-up. Heel simpel, eyeliner, mascara en lipgloss. "Your done. Ik pak wel iets." Met die woorden duik ik mijn schoenenkast in en komt met zwarte,witte en huidskleurige ballarina's terug. "Misschien deze?" Ik zet ze voor haar neer en neem plaats op mijn bed. "Ja, dat weet ik. Maar ik heb leuke plannen."Grijns ik. "Doe je schoenen en jas aan, want wij gaan Nando'en.

Nandooo's :]

[ bericht aangepast op 25 aug 2013 - 16:48 ]

Yeah, and people in hell want Slurpees.

Maberu schreef:
Nim Moïra Turner

Ik hoor Nishe door de deur grinniken. "Het staat je vast goed lieve schat."
"Nee," ik grom een beetje. "Geen roze met zwart."
Ik ga de badkamer uit en kom terug met een wit, kort hemdje en een spijkershort, die ik dan snel aandoe. Als ik de badkamer uit kom schiet ik alweer in de stres.
"En wat moet ik dan met mijn haar? Make-up? En vooral: schoenen? Ik bedoel, met hakken word ik nog langer... Nish?" Smekend om hulp kijk ik haar aan. Ik ben uitgaan absoluut niet gewend.
Dan kijk ik Nishe vragend aan. "Is het trouwens niet een beetje vroeg om al om te gaan kleden? We zouden toch pas vanavond gaan? Het is pas ochtend!"

Reality's overrated.

Chilaw Schreef:

Nishe Elaine Turner.

Lachend kijk ik naar mijn stressende zus. "Daar help ik je wel mee. Maar kan dit?" Onzeker sta ik weer voor de spiegel. Het zag er niet uit, kijk al dat vet eens. Vet varken! Ik negeer de stem in mijn hoofd en duw mijn zus op de stoel voor mijn dressoir. "Well, Well ik weet hier al iets me." Ik blindoekte mijn zus, hopend dat ze dit leuk zou vinden en begin de punten van haar haren te dipdyen. De onderkant word blond, maar wel zodat het mooi overvloeid in haar eigen haar. Vrolijk krul ik de onderkant en haal de blinddoek weg. "Ta-daa." Zeg ik blij en klap in mijn handen. Ik draai de stoel mijn kant op en begin zonder pardon aan haar make-up. Heel simpel, eyeliner, mascara en lipgloss. "Your done. Ik pak wel iets." Met die woorden duik ik mijn schoenenkast in en komt met zwarte,witte en huidskleurige ballarina's terug. "Misschien deze?" Ik zet ze voor haar neer en neem plaats op mijn bed. "Ja, dat weet ik. Maar ik heb leuke plannen."Grijns ik. "Doe je schoenen en jas aan, want wij gaan Nando'en.

Yeah, and people in hell want Slurpees.

Nim Moïra Turner

Nishe kijkt me lachend aan. "Daar help ik je wel mee. Maar kan dit?" Onzeker staat Nishe voor de spiegel.
Ik knik. "Ziet er super uit."
Mijn oudere, blauwharige zus duwt me in de stoel. "Well. Well ik weet hier al iets mee." Ze blinddoekt me en een beetje angstig piep ik. Ze begint aan de onderkant van mijn haar te plukken en ik blijf zo stil mogelijk zitten. Een beetje - heel erg - zenuwachtig voor het resultaat. Mijn haar heb ik nog nooit geverfd. Een drastische verandering in mijn kapsel heb ik nog nooit gemaakt. Ik heb alleen maar mijn golvende haar gestijld, en één keer gekruld. Verder steek ik mijn haar meestal net op. Of doe er een vlecht in.
Nishe haalt de blinddoek weg. "Ta-daa." Blij klapt ze in haar handen.
Bedenkelijk kijk ik in de spiegel. Zou dit kunnen? Staat het me niet belachelijk? Ik heb geen idee. Ik bijt op de binnenkant van mijn wang. Dan draait Nishe de stoel om en begint aan mijn make-up. Eyeliner, mascara en lipgloss. "Your done. Ik pak wel iets," zegt ze.
Met zwarte, witte en huidkleurige flatjes in haar handen komt ze terug. "Misschien deze?"
Een zachte zucht verlaat mijn mond en ik kijk bedenkelijk naar de schoenen. Flatjes zijn niet echt mijn ding. Maar om dat nu te zeggen vind ik ook zo wat. Uiteindelijk pak ik de witte maar. De huidkleurige steekt namelijk af van mijn huid. En toen die afviel heb ik gewoon random de witte gepakt. Ik schuif de flatjes aan mijn voeten en kijk dan Nishe, als die antwoord geeft op mijn vraag, weer aan.
"Ja, dat weet ik. Maar ik heb leuke plannen. Doe je schoenen en jas aan, want wij gaan Nando'en."
Ik maak een zacht protesterend geluidje. Zo vroeg al? Dan sta ik op en pak mijn spijkerjasje. Waarna ik die aandoe.

Reality's overrated.

Rickena "Ricky" Malou Harrison || outfit

Ik draaide de deur nog even extra op slot voor ik richting mijn geliefde ford mustang cabrio liep. Meestal verwachtten mensen eerder een mini cooper van mij, maar ik was dol op mijn wagen. Bovendien was het zonde om geen geweldig mooie auto die je niet super vaak zag te kopen van al dat geld dat mijn vader had. In een goed humeur reed ik met open dak richting de bibliotheek. Ik moest niet vergeten om ook nog wat nieuwe boeken te lenen en wat oude kranten door te spitten voor een opstel dat we over vijf weken moesten inleveren. Het moest gaan over een zaak waarin de misdadiger naar onze eigen mening een andere straf had moeten krijgen en de fouten die door de advocaat of aanklager waren gemaakt, waardoor er een andere uitspraak was, dan jijzelf verwachtte of terecht vond. Best een interessant onderwerp en ook niet vreselijk om te doen.
'Goedemorgen miss Harrison,' klonk het uit de mond van de man achter de balie. Hij heette mr. Grey en zat er bijna altijd, als ik naar de bieb ging. En ik moest toch bekennen dat ik er best vaak kwam. Ik groette vrolijk terug en liep naar hem toe om hem de boeken te geven, die ik terug wilde brengen, zodat ik er niet al te veel moest tillen, wanneer ik nieuwe had uitgezocht.

Na mijn bezoekje aan de bibliotheek -ik had alle boeken gevonden die ik zocht- reed ik weer terug naar huis. Ik hoopte dat Annemijn het in de tussentijd een beetje gezellig had gehad met die Sem. Nou ja, ook weer niet te gezellig. Straks liet ze hem nog helemaal zijn gang gaan en gooide hij haar vervolgens weg als oud vuil of zo. Dan had hij echt grote problemen. Ik was precies mijn vader en hij zei dikwijs dat niemand ruzie wilde met een harde zakenvrouw of zakenman. Daarbij had ik het talent mensen volledig de grond in te boren en te breken, als ik dat echt wilde.
Ik stak de sleutel in het slot en liep de vila weer binnen. In de gang en keuken was het stil, maar toen ik verder doorliep, hoorde ik geluiden uit de minibioscoop komen. Ik besloot even te melden dat ik terug was en dus liep ik naar de deur, klopte drie keer rustig, voor ik hem open deed. Mijn ogen werden groot, toen ik zag wat er daar aan de gang was. Annemijn en Sem waren helemaal niet bezig met film kijken. De jongen, die ik nét ontmoet had, lag bovenop mijn kleine zusje. Snel trok ik de deur weer dicht en liep naar de keuken om daar te gaan zitten en mijn tas op het keukeneiland te zetten. Ik voelde de afkeer voor de jongen in mij groeien en merkte dat ik de stof van mijn jurk wel heel erg stevig vast had gegrepen. Ik wist natuurlijk dat Annemijn hem al heel lang leuk vond en ze was ook al zeventien, maar dat ze zich zo snel liet ontkleden door een jongen... ze was zo naïef.
Ik hoopte grondig dat mijn binnenkomst de twee hun zin had weggenomen en ze waren gestopt. Ik wilde er niet aan denken waar ze mee bezig waren nu, als dat niet het geval was.

Happy Birthday my Potter!

Liam Payne
Tijdens het interval tussen mijn woorden begon hij tegen me te snauwen. Het deed pijn dat hij echt dacht dat ik loog. Tuurlijk was het wat onverwacht en ongeloofwaardig omdat ik het er nog nooit over had gehad, maar wat wilde je. Ik was een jongen van 19 die nog gigantisch worstelde ermee. Daar schaamde ik me best heel erg voor. Ik zuchtte zacht en trok mijn benen op het bed. Mijn armen sloeg ik om mijn benen heen en ik staarde naar de muur. "Ik lieg niet. Dat zou ik nooit doen. Ik heb er alleen nooit wat over gezegd omdat ik er zelf nog erg mee worstel en ik geen labels opgeplakt wil krijgen voor ik zelf zeker ben." mompelde ik zacht. "Ik heb er serieus wel eens over gedacht om jou of een andere jongen te zoenen. Ik heb het alleen nooit gedurft." Mijn kaken waren knal rood en mijn stem was niet meer dan gefluister. Ik was bang dat hij echt boos zou worden of me raar zou vinden. Het meest vreesde ik er misschien nog wel voor dat hij dit aan de anderen zou vertellen en ze me uit zouden stoten. Ik keek van onder mijn wimpers opzij om zijn reactie te kunnen pijlen. Ik was beschaamd en erg nerveus op dit moment. Nog veel nerveuzer dan voor een groot optreden. Ik hoopte dat hij het zou begrijpen, mijn vriend wilde blijven en zijn mond zou houden, maar dat zou vast niet zo zijn. Zoveel geluk verdiende ik niet na hem zo te hebben gekwetst als daarnet met Niall.

[ bericht aangepast op 25 aug 2013 - 17:34 ]

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Liam trok zijn benen op bed en sloeg zijn armen er omheen. Ik snapte het niet. Hij gaf me het gevoel alsof ik het nu gedaan had. Dat had ik vast ook. Want ik was degene die op jongens viel. Zonder dat, was er nooit een probleem geweest. Zodra Liam weer zei dat hij niet loog had ik de neiging hem uit bed te duwen. Wie hielt hij voor de gek? Maar ik plaats daarvan kwam ik iets overeind en liet ik hem dit keer uitpraten. Ik snapte het niet. Ergens had ik nog altijd het idee dat Liam tegen me loog. Gewoon zodat ik niet uit mijn dak zou gaan. Maar ik kon het niet. Het was niet iets waarover je loog. Toch? Ik beet op mijn lip en veegde mijn ontsnapte tranen weg. Ik voelde me enorm de boosdoener. Ik ging tegen de muur zitten, precies zoals Liam en kauwde op mijn wang. Ik hoefde niet om duidelijkheid te vragen en zijn probleem een naam te geven. Want ik wist hoe hij zich voelde. Heel langzaam stak ik mijn armen naar hem uit. 'Kom hier stommerd.' Lachte ik klein door de tranen heen, die nu echt overmaken wangen liepen. Ergens voelde ik me nog altijd verraden. Dat hij nooit iets gezegd had, terwijl ik me helemaal had blootgegeven. Als iemand hem moest begrijpen, moest ik het toch wel zijn? Maar ik wist ook hoe moeilijk het was. Hij was er duidelijk nog niet over uit. En het enige wat ik nu gewoon wilde, was een knuffel.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Liam Payne
Naar mate ik mijn verhaal verder vertelde werd ik onzekerder. Hij bleef opmerkelijk stil. Het enige wat ik hoorde was wat gerommel aan de lakens, maar dat kon van alles betekenen. Hij kon me net zo goed straks een dreun verkopen, al kreeg ik het vreemde gevoel dat hij dat niet zou doen. Toen ik klaar was waren mijn wangen knal rood van schaamte en beet ik hard op mijn lip. Ik keek opzij opzoek naar hem, maar hij was weg. Ik verborg mijn hoofd in mijn knieën. Ik had het dus mooi verpest door dat van mezelf bloot te geven. Een enkele traan liep over mijn wang. Ik keek verward op bij zijn woorden. Een klein glimlachje verscheen toen ik hem zo zag zitten met zijn armen uitgestrekt. Over zijn wangen liepen ook tranen. Ik kroop een stukje naar hem toe en sloeg mijn armen stevig om hem heen. Dit was eigenlijk net wat ik nodig had. "Dank je, Hazz." zei ik zacht. Hij leek me te begrijpen, iets wat al heel erg veel voor me betekende. Mijn tranen waren inmiddels gestopt met lopen. Het feit dat hij me leek te accepteren was daarvoor genoeg. Alsnog was ik echt niet van plan dit deel voor de anderen te leggen en al helemaal niet voor het grote publiek. Dit had ik al moeilijk genoeg gevonden en het had al bijna een vriendschap gekost.

Bowties were never Cooler

Nishe Elaine Turner.

Blij haak ik mijn arm door die van Nim. Ik zelf had alleen een baseball jack aan en een paar pump, dus dat kwam wel goed. Vrolijk trek ik haar mee naar mijn Witte Ferrari en duw haar in de bijrijders stoel. Start de auto, en rij met een rotvaart naar Nando's. Mijn inparkeren was nog niet echt geweldig goed, maar nu deerde het me niet en duwde ik de auto er gewoon tussen. Ik gooi het portier aan mijn kant open, pak mijn tas en stap uit. Volgensmij was het best een raar gezicht, een zeer kort broekje, een topje en pumps. Achja, waarom zou ik er waarde aan hechten? Blij loop ik Nando's binnen, waar eigenlijk bijna niemand zit op een paar oudere mensen na. Ik loop naar de kassa's en begin met zowaar de hele lijst te bestellen. En de verkooper mag er ook wel zijn. Ik krijg het eten, en een briefje met zijn nummer. Ik zet me aan een van de tafels en wacht op Nim.

Yeah, and people in hell want Slurpees.

Annemijn Alice Harrison.
Geschrokken keek ik op van mijn kus met Sem toen ik de deur hoorde. Met een geschrokken blik keek ze naar ons. Al had Sem haar wel opgemerkt, hij bleef nonchalant naar mijn borsten kijken. De deur werd weer dichtgegooid en ik keek Sem aan. Hij stond op en deed langzaam zijn kleding weer aan, en ik volgde zijn voorbeeld. "Laten we het voor nu maar gewoon hierbij houden. Kom je vanavond naar mijn appartement?" Ik wist dat hij alleen woonde, hij was dan ook al twintig. Ik zag de ondeugende maar lustige blik in zijn ogen. Ik knikte, en hij stapte alweer op me af om zijn lippen op de mijne te drukken, maar ditmaal een afscheidskus. "Tot vanavond, Annemijn." Hij liep de mini-bioscoop uit, en ik bleef even wachten tot ik geen schreeuwende Ricky hoorde. Het bleef stil, dus ik stond op en liep naar de woonkamer, waar ik mijn mobiel pakte en zag dat ik een nieuw berichtje had. Ik haal nog wel even condooms. x Sem Ik staarde naar het schermpje, en kreeg een weeig gevoel in mijn maag. Ging ik vanavond ontmaagd worden? Ik stopte snel mijn mobiel weg. Mooi niet dat Ricky erachter zou komen.

-Geef mee een D, een R, een A, een M, een A, DRAMAA! *O*-

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Nim Moïra Turner

Nishe haakt haar arm in de mijne. Ze trekt me mee naar haar witte Ferrari en duwt me in de bijrijders stoel. Al snel zijn we bij Nando's. En zodra Nishe heeft ingeparkeerd gooit ze de portier open, pakt ze haar tas en stapt ze uit. Ik loop achter haar aan en merk dat Nishe een hele lading eten besteld. Het eten krijgt ze, inclusief zijn nummer.
Al snel ga ik aan de zelfde tafel als Nishe zitten en pruts wat met een servetje. Heel stiekem ben ik een heel klein beetje zenuwachtig voor vanavond. "Wat nou als we niet binnen worden gelaten?" piep ik. "Wat nou als ik niet binnen word gelaten?" Ik kijk op. "En..." Ik ben op slag stil. Dan haal ik mijn schouders op. Oké. Ik geef toe. Dit is de eerste keer dat ik uitga en ik ben stikzenuwachtig.

Reality's overrated.

Harry Styles
Heel even was ik bang dat Liam mijn knuffel zou afwijzen. Maar al snel lag hij in mijn armen. Ik trok hem dicht tegen me aan en sloeg mijn armen stevig om hem heen. Rustig streek ik door zijn haar in de hoop hem een beetje te kalmeren. 'Het is allemaal niet makkelijk, ik weet het.' Zei ik zacht. Ik voelde me best schuldig. Ik was zo tegen hem uitgevallen, terwijl hij zo met zichzelf in de knoop zat. Ook al had ik er geen flauw idee van en dacht ik dat hij me alleen maar voor gek zetten. Ik liet Liam iets los en heef zijn hoofd iets op. 'Kom, zo erg is het toch niet?' Vroeg ik onzeker, terwijl ik zijn tranen weg veegde met mijn duimen. Het was heel tegenstrijdig met mijn eigen tranen, maar ik wist niets anders te doen.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''