Evenings in London never felt so sad || One Direction || Topic 1 - Speeltopics

Het begin:

De jongens zijn allemaal een eigen weg hun eigen weggegaan.
Sommige hebben nog contact met elkaar, maar andere helemaal niet meer. Het leven gaat rustig door al is het wel één hele verandering geweest.
Geen band en geen contact meer.
Maar alles lijkt nu normaal te gaan of zover je het normaal kan noemen. De Directioners zullen blijven altijd.
Allen wat als de andere op een dag ineens voor je staan met een voorstel? Iemand die je kende als een van je beste vrienden?
Samen met het voorstel om het te keren naar de top met One Direction?

Waar kies je voor? Je familie of de roem? Wat is de juiste beslissing? Gaat het lukken om weer een band te vormen of heeft iemand er geen zin in...

[ bericht aangepast op 2 juli 2013 - 16:49 ]

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Louis Tomlinson
Ik grinnikte zachtjes door de dingen die Zayn zei, als Maddie begon te protesteren. En dan Maddie die er dan ineens wel ineens genoegen mee had. 'Stelletje gekken.' Mompelde ik zachtjes, maar een grijns was toch niet te missen op mijn gezicht. Het zouden wel altijd mijn twee gekken blijven. Dicht tegen Zayn aan, liepen we naar de supermarkt, al had ik daar niet echt de interesse voor, want mijn blik was meer op de jongen naast me gericht,. Ik luisterde naar het deuntje wat hij zacht begon te neuriën. Dit samen met Maddie die weer druk begon te doen, zorgde ervoor dat mijn grijns alleen maar breder en breder werd. 'Van wie zou ze dat drukke nu toch hebben?' Grinnikte ik zacht terwijl ik het kleine meisje nakeek, die al naar de karretjes rende.'En om heel eerlijk te zijn vrag ik me toch wel is af hoe je het met twee druktemakers volhoud, want ik word soms al gek van mezelf.'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Malik
Ik grinnikte zachtjes. Ik feiten had ze het in geen geval van een van ons twee. Toch was het eng hoe ze eigenlijk enorm veel op ons leek, zonder dat zo ook maar iets van ons in haar genen had. Zelfs haar heel licht getinte huid overeen. Alsof ze echt van ons was. En dat was ze ook. Ondanks dat geen van ons tweeën haar gemaakt had, was ze van ons. Het was ons kindje en dat zou ze altijd blijven en wij waren haar trotsen ouders. Maddie klom in het karretje en rustig duwde ik deze de supermarkt in. Ik grinnikte weer zachtjes en keek naar Louis. 'Het is dat ik enorm veel van jullie hou, anders.' Grijnsde ik.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis Tomlinson
Het was wonderbaarlijk hoeveel iemand op ons kon lijken, maar het was ook wonderbaarlijk hoeveel dromen van iemand werkelijkheid konden worden. Volgens mij was alles waar ik ooit van had duren dromen uitgekomen of stond op het punt om werkelijkheid te worden. Van het zingen tot het perfecte gezin. Rustig volgde ik Zayn en haalde onschuldig mijn schouders op. 'Wij houden ook van jou, Zayn. Heel veel.' Zei ik met een grijns. 'Maar wat anders?' Vroeg ik nieuwsgierig en drukte een kusje op zijn wang.

[ bericht aangepast op 21 juni 2013 - 11:21 ]

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Malik
Het was eng hoe gelukkig je van iemand kon worden. Lachend schudden ik mijn hoofd. 'Anders, had ik knettergek van jullie geworden.' Speels tikte ik even op Louis zijn neus en duwde ik de winkelwagen door de gangpaden heen, langs de stellingen. 'pak maar meel.' Meteen griste Maddie haar handjes richting het aangewezen pak en zetten ze deze naast zich neer in de wagen. 'Hebben we ook een toetje?' Nee, kwa eten deed ze me weer aan Niall denken. Deze kleine meid kon zoveel eten, niet normaal. 'Oeww, dat word morgen wel dubbel zoveel groenten dan he.' grijnsde ik en meteen schudden Maddie wilt haar hoofd. ik grinnikte zachtjes. ze werd echt veelte veel verwent. 'Melk.' ik duwde de kar door naar de zuivel afdeling en pakte een pak melk, aangezien Maddie was afgeleid door de toetjes. 'Pak maar. maar we gaan hier geen gewoonte van maken. straks word je nog zo dik als een olifant!'

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis Tomlinson
Ik lachte zachtjes en prikte Zayn in zijn zij. 'Geef maar toe dat je dat soms alsnog word. Zoals ik al zei, word ik ook wel eens gek van alleen mezelf.' Ik stak mijn tong uit waarna ik de vinger, waarmee Zayn op mijn neus tikte, vastpakte om er een klein kusje op te geven. Ik hopte vrolijk achter de Zayn aan en bekeek de stellingen. Het was een gewoonte van mij om weer onnodige dingen in de winkelwagen de gooien. Een grinnik verliet mijn mond bij de vraag van Maddie en het antwoord van Zayn. Misschien had het kleine meisje toch wel van meerdere bekende mensen trekjes overgenomen. 'Dan word het voor jou ook het dubbele, Boo, want wij eten het ook.' Hielp ik Maddie mee, al wist ik dat het toch niet nodig was. Zayn was niet moeilijk. Onderweg naar de zuivelafdeling, haalde ik een paar potjes met kleurstof uit de stellingen. 'De eerste die me straks durft te storen, is nu alvast gewaarschuwd, want deze heeft niet lang meer zijn eigen haarkleur.' Een onschuldig grijns speelde rond mijn lippen. Deze bleef bij de blik van Maddie op Zayn zijn woorden. Je zag gewoon dat ze een nieuw plan aan het verzinnen was. Ondanks dat ze zei dat het goed was en het geen gewoonte werd.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Danelea Caitlin Horan
Ik liep, ietwat gehaast, door de straten van Londen. Ik had bericht van een vriendin gehad, dat ik gelijk moest komen, want ze had belangrijks nieuws voor ons allebei. Haar kennende wist ik niet wat ik ervan moest vinden of denken, want vak genoeg kwamen de meeste vreemde dingen naar voren. Maar ook vaak genoeg was het serieus, dus eigenlijk was het altijd een verrassing. Mijn blik viel op een krant in de handen van een wat oudere vrouw. De foto's van vier van de vijf jongens van One Direction, maar ook zeker de kop, lieten me verbazen. Daardoor liep ik ook naar de vrouw toe en vroeg of ik de kant misschien mocht hebben. Na een lieve glimlach kreeg ik deze in handen. Hierdoor verliet een bedankje mijn mond en las het artikel door. Volgens mij waren er toch nog wat mensen die me iets uit te leggen hadden, want dit klopte van geen kant. Toch liet ik het er maar bij en liep door. Aan het einde van de straat werd ik opnieuw verbaasd. Deze keer door bekende krullen. De krullen van de jongen die voorheen een goede vriend was van mijn broer. Heel langzaam liep ik het terrasje op en tikte de jongen op zijn schouder. Ik wist eigenlijk niet of hij me nog zou herkennen.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Malik
Hoofdschuddend keek naar het winkelkarretje, waar Louis vanalles ingooiden. Het zal ook eens niet. Ik piepten protesterend toen Louis het voor Maddie opnam en prikte tegen zijn arm. 'Goede opvoeding boo.' Grijnsde ik. Ik keek even naar de potjes kleurstof in zijn hand en trok mijn wenkbrauwen op. 'Wil ik weten
Wat je allemaal van plan bent?' Want ik dacht niet dat hij het werkelijk kocht om mijn haar straks roze te verven. Dat mocht ik tenminste niet voor hem hopen, want dan zou de wereld te klein zijn. Ik pakte nog een doos eieren en merkte op dat de blik in Maddie haar ogen me niet beviel. 'Ik hou je in de gaten, uk.' Grijnsde ik en aaide even door haar, haar. Nu nog dingen voor op de pannenkoeken en brood voor morgenochtend en we waren volgens mij klaar.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis Tomlinson
'Je kent me toch.' Grinnikte ik onschuldig terwijl ik alleen maar meer in het winkelwagentje gooide. Ik hield me eenmaal van onnodige dingen meenemen, want uiteindelijk kwam het toch wel weer een keer van pas. Toch keek ik erna weer op naar de jongen die protesterend piepte. 'Dat zijn jouw woorden.' Lachte ik en haalde toen mijn schouders op. 'Ik weet niet of jij wilt weten wat mijn plan is. Behalve voor een andere haarkleur zorgen natuurlijk.' Hoogstwaarschijnlijk was dat toch niet het plan, want wist hoe dat zou aflopen. Maar zeg nooit dat iets niet gebeurd, want het leven is zo onvoorspelbaar. Ik draaide een rondje om te zien welke stellingen ik nu weer leeg kon halen en grijnsde. 'Maar ik ben niets van plan.' Protesteerde Maddie na de woorden van Zayn, maar wij wisten ondertussen ook wel weer beter. Toch besloot ik mijn mond even dicht te houden daarover. 'Wat willen jullie straks eigenlijk doen?' Zowel Maddie als Zayn keek ik vragend aan. 'Behalve een begin met de lijst van eerder. Of was het niet de bedoeling om daar nog aan te beginnen?'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Harry Styles

Rosalie komt weer terug en de blik op haar gezicht valt me gelijk op, het zegt me dat er niets veel goeds is. Haar aarzelende gepraat beseft dat ook wel, 'Wat is er?' vraag ik en kijk er vragend aan. Al snel begon ze te vertellen en ik staar haar met grote ogen aan. Wat? waarom zijn er nu weer roddels over ons? We zijn al zes jaar niet meer een band en nu ineens komen wij weer in de aandacht? Waarom wij, ze hebben al heel lang niks van ons gehoord en het was eigenlijk ook de bedoeling dat dat zo zou blijven, vannuit mij gezien dan. Hoe dat met de rest van de jongens zat wist ik niet precies maar ik wist wel zeker dat er geen plannen waren over de terugkeer van one direction en die er nog steeds niet zijn. Ik snap niet waar ze dit ineens vandaan halen en waar dit op gebaseerd is. Mijn handen zet ik even gefrustreerd in mijn krullen. 'Ik denk dat we dit maar gewoon beter kunnen negeren en het zo laten, ze merken vanzelf wel dat we niet terugkomen, als het te erg wordt moeten we actie ondernemen maar dat verzinnen we dan wel' zeg ik en kijk even kort naar Liam. Ik snap het echt niet, waarom ineens weer over ons? de paparazzi verzint echt te veel dingen maar dat wist ik inmiddels wel. Ik zucht even en beslis dan het voor nu gewoon even te laten gaan en me er niet teveel op te focussen, dit kwam vanzelf wel weer en ik wou het nu gewoon even gezellig hebben. Verbaast kijk ik om als er ineens iemand op mijn schouder tikt en kijk recht in het gezicht van een vrouw. Verbaast kijk ik haar aan, ' Wat is er?' vraag ik aan haar en ergens komt ze me vaag bekend voor maar ik kan me zo gauw niet bedenken. Nadenkend over wie het is kijk ik haar aan terwijl ik op antwoord wacht.

Danelea Caitlin Horan
Mijn blik ging heel even langs de andere mensen en zag nog wel een paar bekende gezichten. Het was vreemd om ineens hier te staan tegenover mensen die je al een tijd niet had gezien en gesproken. Toch verliet een zachte, maar vrolijke 'Hallo' mijn mond.
Mijn afspraak kwam later wel weer, want ineens leek deze niet al te belangrijk meer. Tenminste niet gelijk. Mijn blik ging naar de krullenbol die vroeg wat er aan de hand was en me verbaasd aankeek. Mijn hoofd hield ik ietwat schuin terwijl een onschuldige grijns op mijn gezicht verscheen. 'Hazza Styles, je gaat niet zeggen dat je dit kleine prinsesje vergeten bent, toch? Nou ja, ondertussen niet al te klein meer, maar nog wel hetzelfde.' Gaf ik als antwoord. Als hij me via mijn uiterlijk of deze woorden niet herkende, dan was het waarschijnlijk mijn accent die het wel duidelijk maakte. Het Ierse accent dat hij vaker gehoord moest hebben. Daarbij beste vrienden en de zusje daarvan vergeet je toch niet al te snel?

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Eirwen Cadwalader
Ik luisterde met grote ogen naar Rose. Dat ging je niet menen. Hadden die paparazzi niet iets beters te doen? De koningin met haar derde achterkleinkind stalken ofzo? Blijkbaar niet. Ik keek naar het de vrouw die achter Harry verscheen. Wacht. Was dat niet Danelia? Ik herkende haar bijna direct. Blijkbaar Hazza niet, want hij deed vrij dom. Bij haar woorden zou hij haar toch wel moeten herkennen. Zelfs ik herkende haar en volgens mij had ik haar maar een keer of 3 gezien toen ze met Niall mee kwam of hem kwam ophalen uit de studio. Ik keek even naar de honden, die erg braaf leken, en toen weer terug naar haar. Van mij mocht ze Harry een klap verkopen als hij het niet meer wist. Als zelfs ik haar kon onthouden zou hij dat zeker moeten. Ze was het zusje van een van zijn beste vrienden. Ik keek even naar Liam of hij haar wel herkende. Konden deze twee jongens echt zo vergeetachtig zijn als dat ze nu leken?

Bowties were never Cooler

Harry Edward Styles

Bij de woorden van Danelea verscheen een grote grijns op mijn gezicht, ja inmiddels wist ik wel wie het was. ' Je blijft een klein prinsesje Danelea' zeg ik grijnzend en kijk even naar Hailey op mijn schoot. Ik til haar eraf zodat ik kan opstaan en draai me naar Danelea toe. Ik kijk haar aan en trek haar in een knuffel. ' Wat heb ik jou lang niet meer gezien zeg' zeg ik en laat haar weer los waarna ik haar met een grote glimlach aankijk. Het was best raar dat ik zoveel mensen weer zie die ik al heel lang niet meer gezien hebt maar bij de meeste was het wel leuk. Het was vandaag wel een verwarrende dag, zeker nu die roddels er ook nog bijkwamen maar dat maakt nu niet uit. De mensen die ik tegenkom heb ik gemist en het is leuk ze weer te zien.

Liam James Payne

Bij het meisje fronste ik even. Ze deed me denken aan iemand. Al wist ik niet meer wie. Alex porde in mijn arm om mijn aandacht te trekken en ik keek haar dus maar aan. 'Wat vindt je van mijn tekening?' vroeg ze terwijl ze naar het tekenblok wees. 'Heel erg mooi' glimlachte ik. 'Dat ben ik. Dat is papa. Dat is Eirwen. Dat is Hailey. Dat is Rosalie. Dat is Harry en dat zijn de hondjes' legde ze me uit. 'Ik zie het. Echt heel mooi. Wil je hem thuis ophangen?' vroeg ik haar. Meteen knikte ze en geconcentreerd scheurde ze de tekening stukje voor stukje uit het tekenblok. Daarna keek Alex me weer aan. 'Buikje heeft honger' mompelde ze terwijl ze naar haar buik wees. Een korte grinnik rolde over mijn lippen. 'Dadelijk komt het eten. Drink maar eerst' knikte ik waarna ik een kusje op haar hoofd drukte. Toen ik het Ierse accent hoorde wist ik het weer. 'Danelea' glimlachte ik kort.

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Danelea Caitlin Horan
De grijns op het gezicht van Harry liet me weten, dat na mijn woorden, hij me wel weer herkende. 'Dat jij nu zo lang bent of ik juist zo klein, daar kan ik ook niets aandoen.' zei ik onschuldig. Ik was een kop kleiner dan mijn broer en hij was vroeger al de kleinste van de band. Ik keek naar naar de vrouw die me wel vanaf het eerste moment leek te herkennen en Liam. 'Eirwen, Liam' zei ik met en glimlach. Alleen de tijd om veel meer te zeggen kreeg ik niet, want ik voelde al een paar armen om me heen. Bijna gelijk sloeg ik mijn armen ook om de krullenbol heen. 'Het is te lang geleden. Maar het is goed om jullie weer terug te zien.' zei ik en liet Harry ook weer los. 'En voor jou, prinsje. Ik had toch echt wel iets meer verwacht van jou.' Een heel klein pruillipje verscheen op mijn gezicht, alleen deze hield niet heel lang stand. 'Nee, ik ben te blij, om jullie weet een keer terug te zien.'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Rosalie Lauren Holmes

Ik keek van Liam naa Harry, die het beiden niet leuk leken te vinden. Ik plofte weer neer en schonk ook Eirwen een blik. Ik knikte op Harry's woorden. Zolang hij dat wilde vond ik het best. Het was zijn leven. Mijn enige wens was dat Hailey uit de media verdween. Toch zat het me dwars, ik moest een stuk gaan schrijven over mijn ex en zijn beste vrienden. Daar had ik geen behoefte aan, wel kon ik de roddels onderuit halen, maar op die manier mijn baan kwijt raken. Tijdschriften wilde roddels, niet de saaie waarheid. Mensen wilde lezen wat ze hoopte. Duizenden meisjes, die vroeger twaalf wren en nu de leeftijd van achttien hadden bereikt, wilde dat One Direction terugkeerde. En nu... Nu moest ik op onderzoek uit, terwijl ik de waarheid al kende. Ik zou het er vanavond wel met Harry over hebben. Of als we met zijn tweeën waren.
Vragend draai ik me om. Wie was dat? Harry leek het eerst niet te weten, maar toen ze begon te praten, leek hij haar weer te herkennen. Prinsesje? Ik trok mijn wenkbrauw op en wierp Eirwen en Liam een vragende blik toe. Was ze een ex van Harry uit de tijd van One Direction, aangezien Liam haar ook leek te kennen. Of een familielid? Ik had me nooit verdiept in de jongens, dus ik wist het niet. Heel tijdperk One Direction hadik niet meegekregen, op hun hoofden na. Pas in mijn relatie met Harry had ik uit nieuwsgierigheid een paar liedjes geluisterd en ja ik vond het goed en in die tijd was ik trots dat ik met zo'n 'perfecte, sexy jongen' een relatie had, maar dat was al drie jaar geleden. Nu was ik volwassen en keek ik niet zo terug naar tijdperk One Direction met Harry bekend als player. Het was enigszins waar, maar de meeste verhaaltjes waren onzin geweest. Ik had Harry leren kennen na zijn periode van One Direction, misschien was hij toen heel anders, misschien niet. Ik wist het niet, net zoals alles wat die tijd met zich meebracht.
Ik glimlach naar het meisje.
'Hé,' begroet ik haar. Hailey kruipt op mijn schoot en gaat verder met tekenen.

Embrace your weirdness - Cara Delevingne