Evenings in London never felt so sad || One Direction || Topic 1 - Speeltopics

Het begin:

De jongens zijn allemaal een eigen weg hun eigen weggegaan.
Sommige hebben nog contact met elkaar, maar andere helemaal niet meer. Het leven gaat rustig door al is het wel één hele verandering geweest.
Geen band en geen contact meer.
Maar alles lijkt nu normaal te gaan of zover je het normaal kan noemen. De Directioners zullen blijven altijd.
Allen wat als de andere op een dag ineens voor je staan met een voorstel? Iemand die je kende als een van je beste vrienden?
Samen met het voorstel om het te keren naar de top met One Direction?

Waar kies je voor? Je familie of de roem? Wat is de juiste beslissing? Gaat het lukken om weer een band te vormen of heeft iemand er geen zin in...

[ bericht aangepast op 2 juli 2013 - 16:49 ]

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Ik ben weer ziek 'bovenop' mijn al ziek zijn. Dus tja. And I'm a mess...

Reality's overrated.

[Sorry, ik post morgen wat. Ben doodop]

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Zayn Malik
Als ik iets verschrikkelijk vond, vond ik het dit. Het waren beste vrienden. Ik was altijd enorm jaloers op Harry geweest, dat hij zo'n verschrikkelijke mooie band met Louis had. Ik wist dat Louis maar al te graag deze band weer terug wilden en dan gebeurde er dit.
Het was weer eens bewezen dat mensen veranderlijk konden veranderen in een aantal jaar. Ik sloeg mijn armen stevig om Louis heen en kuste zachtjes zijn voorhoofd. Ik wist eigenlijk niet zo goed wat ik moest doen. 'Ik ook van jou. Heel veel.' Ik streek zachtjes door zijn haar. Ik wilde dat hij lachte. Louis verdiende het om altijd te lachen. 'Ik ook!' Riep Maddie, alsof ze er anders niet bij hoorden. Ik drukte glimlachend een kusje op haar wang en daarna een kusje op Louis zijn lippen. 'Harry draait wel weer bij. Echt. Hij moet zich alleen even realiseren wat hij mist.' Ik streek even over zijn wang.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis Tomlinson
Ondanks een band, voor mijn gevoel, in de vergetelheid verdwenen was, mocht ik eigenlijk nog steeds niet klagen. Er was in die tijd wel één nieuwe sterkere band ontstaan met Zayn. Iets wat ik voor geen goud had willen missen. Ik was gelukkig met deze jongen en Maddie aan mijn zijde. Alleen mistte ik op sommige momenten, ook al leek het net misschien niet zo, nog steeds de band met Harry.
Ik kroop iets dichter tegen Zayn aan toen zijn armen weer om me heen voelde waarna ik met een kleine glimlach opkeek. Zayn was echt een van de weinige die ten alle tijden kon zorgen voor een glimlach op mijn gezicht. Zowel met zijn woorden als met zijn daden. 'Ik zou echt niet weten wat ik zonder je zou moeten.' Het kwam zacht uit mijn mond, maar ik meende wel elk woord. Heel even dwaalde mijn blik af naar Maddie. 'Wij ook van jou, Maddie, wij ook van jou.' Tegelijkertijd met Zayn drukte ik een kusje op haar wang waarna mijn glimlach alleen maar breder werd, door het kusje op mijn lippen. Alleen vervaagde deze al snel weer bij de woorden van Zayn. 'Ik weet het niet. Hij zei dat ik hem sinds het begin van het einde had laten vallen. En ook was hij niet al te blij dat ik nog wel contact had met jou of na moest denken over alles. Het is, volgens mij, echt over.'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

[Waar kan ik inspringen met Georgie, en wat is er allemaal gebeurd ? :'$ ]

But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

Rosalie Lauren Holmes

Ik glimlach naar Eirwen en bijt zenuwachtig op mijn onderlip. Zo dom van mezelf... Ik baalde er nog steeds van. Mijn blik gleed naar Harry die ik een glimlach terug schonk.
'Wat mij betreft kan je gewoon mee,' sprak ik tegen Eirwen. 'Anders zit ik maar alleen tussen die mannen,' grinnik ik en geef Harry een plagende por. Ik kon al raden hoe het zou gaan. Liam en hij zouden alleen maar praten, iets dat ik totaal niet erg vond, maar ik zat er wel een beetje bij. Niet dat het ongezellig zou zijn, misschien kon ik ook nog wel lachen om hun verhalen. Als ze het over One DIrection gingen hebben, dan kon ik sowieso lachen. Ik had filmpjes over ze gezien voor mijn werk en omdat ik toen met Harry in een relatie zat.
'Laten we dan gaan.' Ik wenkte Hailey en pakte met een glimlach haar handje vast. Ik grijnsde en drukte een kus op haar kruin. 'Hé, lieverd,' fluisterde ik e grijnsde . 'Heb je honger?' Ze knikte en pakt met haar andere hand Harry's grote hand vast. Ik glimlachte. Het feit dat Hailey Harry zo accepteerde deed me goed en het nam mijn schuldgevoel iets weg. Stel Haile zou heel afstotelijk tegen Harry doen.... Dat zou verschrikkelijk zijn en mijn schuldgevoel verergeren. Nu leken we wel een happy family. Ik weet niet of dat er ooit inzat, maar wie weet...

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

(24121993-> Amphitryon)

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Georgie Tomlinson.
Met een glimlach stond ik in de deur opening naar mijn broer, Zayn en Maddie te kijken.
Ze leken zo gelukkig. Ze waren erg schattig met z'n driëen. Eindelijk had Lou zijn waren liefde gevonden.
Ik had er ook helemaal geen problemen mee dat hij Biseksueel was. Ik vond het alleen maar leuk.
Ik ben ook oprecht blij voor hem dat hij een gezin heeft kunnen stichten. Ik zelf ben al alleen sinds mijn achttiende,
Nu was ik zevenentwintig. Nog steeds heb ik de ware nog niet gevonden. Snel werd ik niet verliefd. Ik miste mannelijke
Aandacht wel. ik was niet zo'n type die met iedere man in bed stapte, nee dat was ik zeker niet. Hopelijk vond ik de ware snel,
Waar ik een gezin mee kon stichten en misschien zelfs wel mee kon trouwen.
Mijn glimlach werd bredef en er rolde een traan uit mijn linker ooghoek. Maar al snel veegde ik die weg.

But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

Zayn Malik
Ik was blij met Louis zijn glimlach geweest. De blik die dan altijd in zijn ogen glinsterde, was stralend. 'Heel veel.' Ik aaide Maddie even door haar, haar en ook haar glimlach was stralend. Louis zijn glimlach verdween toen hij uitlegde wat er precies gebeurt was en automatisch verdween ook die van mij. Ik zetten Maddie neer, die moest plassen en sloeg meteen mijn armen goed om Louis heen. Ik vond het echt belachelijk en als ik Harry weer zou zien, zou dit zeker niet onbesproken blijven. 'Dan is dat heel jammer voor hem. Je hebt vaak genoeg contact met hem proberen op te nemen. En we weten allemaal dat je altijd voor hem klaar stond.' Zacht drukte ik allemaal kusjes op zijn lippen. Hij moest weer lachen.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Liam James Payne

Daar had ik even niet bij stil gestaan. Eerlijk gezegd dacht ik dat Eirwen zich zou gaan vervelen maar toen pas realiseerde ik me dat Rosalie er ook bij was. 'God, ik ben er even niet bij met m'n hoofd. Sorry, sorry, sorry' zuchtte ik. Nu ik er zo over nadacht had ik heel egoïstisch geklonken. 'Natuurlijk mag je mee, Eirwen. Ik zit alleen nu even ergens anders met mijn hoofd. Dat ik Harry hier zo tegenkom brengt me op andere gedachten' verontschuldigde ik me. Toen Rosalie vroegen of we gingen, knikte ik. 'Alex?' vroeg ik en een klein hoofdje stak tussen de twee honden uit. Ze was weer eens gaan liggen terwijl ze speelde. Niet dat het mij wat uitmaakte, haar kleren zouden sowieso wel vies worden. Waarom worden andere ouders daar eigenlijk boos om? Kinderen kunnen er niks aandoen dat ze vies worden. 'Ga je mee?' vroeg ik haar. 'Waar gaan we dan heen?' vroeg ze nieuwsgierig. 'We gaan samen met Hailey, Harry, Eirwen en Rosalie eten' glimlachte ik. Bij alleen het woord "samen" begonnen haar ogen al te twinkelen. Ze vond het namelijk fantastisch als we met nog meer mensen ergens heen gingen. 'Ik kom! Ik kom!' riep ze vrolijk uit en na een poging om overeind te krabbelen viel ze weer terug. Een harde lach verliet haar mond. Dat kind was ook echt overal vrolijk om. De tweede poging lukte wel en huppelend kwam ze naar me toe. 'Mag ik op je rug, papa?' vroeg ze smekend. 'Natuurlijk' grinnikte ik. In één zwaai zette ik Alex op mijn rug. Stevig hield ze me vast en ik haar.

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Louis Tomlinson
Het was onmogelijk voor mij om te lang zonder glimlach rond te lopen. Zeker bij Zayn in de buurt, want dan is er automatisch een op mijn gezicht te vinden. Niet vreemd, want er waren genoeg redenen voor. Maar de voornaamste was toch dat het gewoon Zayn en ook Maddie waren. Maar soms leek het ook wel alsof het doen en laten, of beter gezegd ons humeur, ook aan elkaar aangepast was. De glimlach van de jongen verdween ook automatisch bij mijn uitleg en voelde niet veel later ook zijn armen goed om me heen. Dat was voor mij de ook gelijk het gene waardoor ik, zoals vertrouwd, weer beter tegen hem aan ging staan en mijn greep ook iets verstrakte. Daarna luisterde ik naar de woorden en wist dat ik altijd op Zayn kon rekenen. Iets waar ik ondertussen al lang achter was, maar toch fijn was om keer op keer weer te zien. 'Er is tenminste nog iemand die er anders overdenkt. Het lijkt er nu namelijk eerder dat alles fout gaat, wat fout kan gaan.' Toch duurde het niet lang voor mijn lach de kamer weer vulde door de kusje op mijn lippen. 'Je bent echt gek. Maar je bent wel mijn gek.' zei ik zacht terwijl ik hem nu ook kusjes gaf. Vanuit mijn ooghoeken zag ik Georgie ook kijken, maar al snel kwam Maddie met een brede glimlach weer teruggelopen en haar aandacht gelijk probeerde te krijgen.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Leandra Eloïse Coaster.

Blijkbaar gaan Liam, Alex, Eirewen, Hailey, Harry en Rosalie eten. Ik zit nog steeds op het bankje, omdat ik niks durf te zeggen. Het zijn hun zaken toch? Wat zouden ze anders van me denken? Mijn handen haal ik door mijn bruine haren. En ik kijk even naar de lucht. Zou er een hemel bestaan? Zou Sascha over me waken? Als er een hemel zou bestaan zou Sascha daar zeker zijn, ze was de meest geweldige persoon die je -je maar voor kon stellen. En ze heeft ooit tegen me gezegt dat ze er altijd voor me zou zijn. Dus ik geloof erin dat ze over me waakt. Een soort troost.
Alex gaat bij Liam op de rug en ik grinnik. Alex is zeker een lief meisje. Ze is vrolijk en sociaal. Al heb ik haar al heel lang niet gezien. Ze is gegroeid. Wat ik een goed teken vind. Liam en Alex lijken hun leven weer opgepakt te hebben, al blijft er natuurlijk altijd die pijn dat Sascha er niet meer is. Maar ze zijn vrolijk, ze redden het samen. In tegenstelling tot ik. Ik ben nog steeds in diepe rauw.

Reality's overrated.

[Oh shit, ik wist dat ik iemand vergeten was o-o]

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

[Morgen komt Eirwen]

Bowties were never Cooler

Eirwen Cadwalader
Ik glimlachte bij Rose haar woorden, maar zij was niet de gene van wie ik toestemming had gevraagd. Harry, maar vooral Liam zijn menig hierover was veel belangrijker voor me. Als hij het liever niet wilde vond ik het ook prima, wel jammer, maar ik kon er mee leven. Ik glimlachte naar Liam en woelde door zijn warrige haar. Het was waarschijnlijk even warrig als zijn hoofd op dit moment. "Rustig aan maar. Ik heb je wel vaker warrig meegemaakt. Het geeft niet." Het was voor hem natuurlijk ook een grote verrassing om een van zijn beste vrienden na 6 jaar weer terug te zien. Ik keek glimlachend naar hoe Liam met Alex deed. Zelf had ik met een zacht rukje aan de riemen de honden laten zitten. Het was wel genoeg geweest. Het waren twee drukke honden, dat wist ik vanaf dat ik ze als pups uit het asiel haalde, maar ze waren ook de liefste die je ooit zou tegenkomen. Hopelijk zouden ze bij het restaurant gewoon gaan liggen en niets doen, want ik had weinig zin in pericelen daar.

Bowties were never Cooler