• Een van 's werelds meest beroemde bands, One Direction. Gillende fans lijken uit alle hoeken van de wereld naar hun concerten te komen.
    Nu One Direction in Londen werkt aan een nieuw album, maar voor het grootste deel ook allemaal naar hier verhuisd willen ze allemaal een pauze van het leven wat ze nu lijden. Maar wat gebeurt er als een aantal van de jongens trouwen? Anderen verliefd worden.. op elkaar? Ruzie krijgen? Een nieuwe baan vinden?
    Ze lijken elkaar blijven, maar gaan wel eigen weg. Tot de dag van vandaag, want ze komen terug om door te gaan waar ze gebleven waren en willen weer naar de top van de wereld. Hoe ver zullen ze gaan om hun doel te bereiken? Zal het ten koste gaan van hun familie? De liefde? En hoe zit het met de nieuwe vrienden die ze ontmoeten? Met de fans? Zullen ze nog steeds achter ze staan of is er teveel veranderd?



    Lijstje dat je in moet vullen :
    Rol:
    Naam:
    Leeftijd (De leeftijd van de jongens liggen rond de 24-29):
    Nationaliteit:
    Nieuw Beroep:
    Karakter:
    Uiterlijk:
    Extra:
    Had nog contact met:


    Rollen:
    -Niall James Horan;
    -Louis William Tomlinson;24121993
    -Liam James Payne; Appa
    -Harry Edward Styles; quin98
    -Zayn Javadd Malik; Cannibal


    De vriendinnen/vrouwen van de jongens
    ( Vergeet niet dat sommige jongens ook op elkaar verliefd worden)

    - Rosalie Lauren Holmes Lootus
    - Eirwen Cadwalader Llamarmy
    - Nia Joneline Cracio GirlWithLove
    -Marie-Anne Lilia Jhones : Curlies



    De andere mensen ( bijvoorbeeld de kinderen, familie, fans)
    - Leandra Eloïse Coaster Lake
    - Jared Matthew Horan MonkeySwag
    - Georgie Teddy Tomlinson Aquari
    - Daniella Claire Styles Durchville hazzakins
    - Cas Michael Heartshot hazzakins
    - Danelea Caitlin Horan 24121993



    Regels:
    -Géén one-liners. Probeer een stukje te schrijven dat ietsjes langer is. Er is geen minimum, maar one-liners zijn wel héél kort.
    -Maximaal twee personages per persoon
    -Geen perfecte personage's!
    -16+ mag, maar hou het wel netjes.
    -Ga niet teveel off-topic en als je wel off-topic gaat, zet het tussen haakjes; ( ), { } of [ ].
    -Meld het even als je voor langere tijd niet kunt reageren.
    -Alleen 24121993 en quin98 maken de nieuwe topics.
    -Geen ruzie ( In de RPG mag het natuurlijk wel )
    - Het is geen sneltrein! Zorg dat iedereen het een beetje kan volgen!.




    Het begin:

    De jongens zijn allemaal een eigen weg hun eigen weggegaan.
    Sommige hebben nog contact met elkaar, maar andere helemaal niet meer. Het leven gaat rustig door al is het wel één hele verandering geweest.
    Geen band en geen contact meer.
    Maar alles lijkt nu normaal te gaan of zover je het normaal kan noemen. De Directioners zullen blijven altijd.
    Allen wat als de andere op een dag ineens voor je staan met een voorstel? Iemand die je kende als een van je beste vrienden?
    Samen met het voorstel om het te keren naar de top met One Direction?

    Waar kies je voor? Je familie of de roem? Wat is de juiste beslissing? Gaat het lukken om weer een band te vormen of heeft iemand er geen zin in...

    [ bericht aangepast op 2 juli 2013 - 16:49 ]


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    [Sorry, ik wilde op Daniella wachten, maar aangezien het een beetje lang duurt. ;x]

    Zayn Malik
    Mijn wangen kleurden rood en ik sloeg mijn ogen neer. Hoe vaak ik al te horen had gekregen, dat ik goed kon zingen, kwam niet op tegen Louis zijn mening. Toen bedacht ik me iets. 'Weetje nog toen jij naar het ziekenhuis moest tijdens de Judges' Houses Performance. Wij moesten door oefenen terwijl jij weg was. Het eerste wat Harry opmerkten, was dat het nergens naar klonk zonder jou. Misschien kunnen we afzonderlijk ook goed zingen, maar niemand klinkt in zijn eentje als One Direction, of als er iemand mist.' Zei ik stil. Ik glimlachte klein naar Louis en kneep even in zijn hand die ik vastpakten. Spijtig keek ik naar het meisje. 'Sorry.' Ik had eigenlijk geen flauw idee wie ze was. Ik luisterde dan ook maar weinig radio. Thuis stond bijna altijd de muziek wel op, maar dan iets, van onze enorme cd collectie. Of kinderliedjes, die Maddie zo leuk kon meezingen. 'Pap, de ijsjes smelten.' Zei ze, terwijl ze met mijn haar speelden.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    (Maak niet uit. Ik snap het^^)

    Louis Tomlinson
    Ik grinnikte zacht door de reactie van Zayn. Het maakte hem nog schattiger dan dat hij al was. Ik sloeg mijn armen rond zijn middel en hield verder mijn mond, want volgens mij kon de jongen die woorden weer net niet waarderen. 'Meh, dat was verschrikkelijk. Al vind ik het wel heel erg lief en fijn om te horen dat -dat het geval was. Ik kan dus ook eigenlijk niets anders dan gelijk geven. Iedereen is goed, maar samen blijven we het beste.' Murmelde ik. Ik staarde voor me uit, alleen toen mijn hand vastgepakt werd, keek ik weer opzij en wiep Zayn een lieve glimlach toe. Ik wist niet zo goed wat ik van dit moest denken, al hoefde dat nu niet meer, want er was toch al besloten. Maar toch. Alles kwam ineens op een dag naar boven en dat was het vreemde. 'Ja, papa. De ijsje smelten misschien moeten we een klein beetje opschieten voor onze boef alsnog een reden ziet, om ze nu op te eten, in plaats van vanavond.' Normaal was ik niet van het tegenovergestelde zeggen en doen, alleen ik wilde ook gewoon naar huis. 'Al word het nu dan wel delen.' Ik beet op mijn lip en keek op. 'Trouwens om terug te keren op ideeën. Ik heb misschien nog wel iets voor vanavond.'


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    Leandra Eloïse Coaster.

    Thuis zit ik in elkaar gedoken op de bank. Mijn telefoon, die zoals altijd op de trilstand staat, geeft aan dat ik gebeld word. Maar als ik opneemt klinkt er geen geluid. Er klinkt een piep, als teken dat er is opgehangen. Verslagen kijk ik naar de telefoon. Waarschijnlijk iemand die per ongeluk mij heeft gebeld. Waarom zou iemand me anders bellen? Iedereen vind dat ik niets meer als een dikke olifant ben. Dat ik het niet waard ben. Net als iedereen vind.
    Ik sta op en sleep mezelf naar de badkamer. Ik pak een glas water en neem met trillende handen een slok. Dan valt het glas op de grond. Half op de vervloekte weegschaal. Ik buk, om het glas op te rapen. Tot ik me snijd. Een druppeltje bloed ontstaat in mijn vinger. Gefacineerd kijk ik naar het dieprode bloed. Dan besef ik me dat het dé oplossing is. Ik pak het stuk glas. En zet het tegen mijn pols. Hard bijt ik op mijn lip en rijt dan mijn pols open. Ik begin als een gek te bloeden. Waarna ik met de andere pols precies het zelfde doe.
    Wat doe ik nog op de wereld? Ik ben het niet waard. En nu gaat de wereld eindelijk van me verlost zijn.

    [Hehe, drama.]


    Reality's overrated.

    ( wat willen jullie eigenlijk doen met de mensen die niet reageren? Want het gaat zo niet werken)


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    [Wie reageren er allemaal niet meer? ]


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    (Er waren er een aantal alleen kan deze zo niet opnoemen, want moet nu naar studieuur. Zometeen toets. )


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    [Appa --> Abelard. Wat heb ik gemist?]


    "We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

    [Misschien moeten we iets van een centraal feest doen ofzo waardoor iedereen weer iets kan doen. Zo weten we ook direct wie er nog zijn.]


    Bowties were never Cooler

    [Er zijn wat dingen tegen Liam gezegt, maar we hebben hem dat maar een beetje laten negeren, of hij in een dagdroom zit ofzo. Eirwen heeft nu Alex op schoot]


    Bowties were never Cooler

    [Leandra doet een zelfmoordpoging.]


    Reality's overrated.

    Eirwen
    Opeens voelde ik in mijn zak mijn telefoon trillen. "Alex, ga papa de tekening maar laten zien, ik moet even bellen." Ik zette haar weer op Liam's schoot en stond op. Een meter of wat verder pakte ik mijn telefoon op en nam op. "Goede middag... Ja, daar spreekt u mee... Ik ben deze week al mijn projecten aan het afronden, ja... Nee, ik heb geen gezin. Waarom vraagt u dit?... Wat?!... Maar natuurlijk... Ik kan waarschijnlijk alles binnen twee weken rond hebben, is dat snel genoeg?... Okay... Is goed... Maar natuurlijk... Dit is echt helemaal geweldig... Ik kom zeker morgen langs... Tot ziends..." Ik hing op en stopte mijn telefoon terug in mijn broekzak. Het was voor mij allemaal een beetje onwerkelijk. Zei ik net nog tegen Rosalie dat ik volgende week aan de andere kant van de wereld kon zitten, werd dat nu werkelijkheid. Ik liep terug naar de tafel en liet me terug op mijn stoel zakken. Mijn ogen waren wat groot en de schok was nog van mijn gezicht af te lezen, al stond er ook een glimlach op. "Ik heb groot nieuws..." zei ik wat verbouwereerd. "Ik ben gevraagt om te gaan werken in Nieuw-Zeeland." Zelf kon ik het nog neit geloven. Echt heel veel zou ik niet achterlaten. Mijn honden mochten mee en mijn familie zag ik zoizo al heel weinig. Alleen Liam en mijn andere colega's waren eigenlijk wie ik hier achter liet.


    Bowties were never Cooler

    Llamarmy schreef:
    [Misschien moeten we iets van een centraal feest doen ofzo waardoor iedereen weer iets kan doen. Zo weten we ook direct wie er nog zijn.]


    Dat vind ik nog geeneens zo'n heel slecht plan. Trouwens we moeten zover ik begreep wel een nieuwe Niall. En de rest zien we dan inderdaad wel (:


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    [Waar kan ik inspringen met Georgie? En wat heb ik allemaal gemist ?]

    [ bericht aangepast op 2 juli 2013 - 12:59 ]


    But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

    Liam James Payne

    Ik kwam ineens weer uit mijn dagdroom toen Alex weer op mijn schoot zat met een tekening. 'Papa, kijk' straalde ze. Mijn ogen gleden over de tekening en een glimlach kwam rond mijn mond. 'Hij is prachtig. Heb jij hem helemaal zelf gemaakt?' vroeg ik haar. Ze knikte vrolijk. 'Hij is echt heel mooi' knikte ik. Blij sloeg Alex haar armen om me heen en knuffelde me. Lachend pakte ik haar vast en kreeg een idee. De tekening legde ik weg en ik keek grijnzend het kleine meisje op mijn schoot aan. Afwachtend keek ze terug. Gelijk begon ik haar te kietelen. Meteen gierde ze het uit en spartelde tegen. Vrolijk ging ik door om af en toe te stoppen, en daarna weer verder te gaan. Toen Eirwen terug kwam stopte ik en zette ik de giechelende Alex recht. Ongelovig keek ik haar aan. 'Nieuw-Zeeland?' herhaalde ik verbluft. Dat was zowat aan de andere kant van de wereld. 'Dat is geweldig!' zei ik waarbij mijn mondhoeken omhoog krulden. Het was echt fantastisch voor Eirwen. Maar mijn glimlach dreigde een beetje weg te zakken. Dat betekende dus dat ik Eirwen niet meer zag. Ik kon moeilijk gezellig elke week op bezoek komen. Opeens realiseerde ik me dat deze gedachten wel heel egoïstisch waren. Voor de derde keer vandaag kreeg ik een schuldgevoel, wat was ik zelfzuchtig. Het was juist fantastisch voor Eirwen. 'Die kans krijg je maar één keer' glimlachte ik.


    "We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

    [Afscheidsfeestje van Eirwen? Dat ze hem allemaal uitnodigt? En dat de pers er een slag uit probeert te slaan?]


    Bowties were never Cooler