Evenings in London never felt so sad || One Direction || Topic 1 - Speeltopics

Het begin:

De jongens zijn allemaal een eigen weg hun eigen weggegaan.
Sommige hebben nog contact met elkaar, maar andere helemaal niet meer. Het leven gaat rustig door al is het wel één hele verandering geweest.
Geen band en geen contact meer.
Maar alles lijkt nu normaal te gaan of zover je het normaal kan noemen. De Directioners zullen blijven altijd.
Allen wat als de andere op een dag ineens voor je staan met een voorstel? Iemand die je kende als een van je beste vrienden?
Samen met het voorstel om het te keren naar de top met One Direction?

Waar kies je voor? Je familie of de roem? Wat is de juiste beslissing? Gaat het lukken om weer een band te vormen of heeft iemand er geen zin in...

[ bericht aangepast op 2 juli 2013 - 16:49 ]

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Rosalie Lauren Holmes

Even luisterde ik naar Liam, totdat Eirwen mijn vraag begon te antwoorden. Ik glimlachte.
'O, dus je kende Harry ook al.' Het was vreemd, want ik had nooit iets over Eirwen gehoord of over die dan ook. Dat wist ik door mijn eigen werk allemaal, maar het was begrijpelijk. Harry sprak er gewoon liever niet over.
Mijn ogen flitste even naar Liam. Het was leuk om te weten hoeveel steun zij aan elkaar hadden en hoeveel ze voor elkaar betekende. Ik keek even naar Alex. Bij de vraag van Eirwen keek ik haar geschrokken en ongemakkelijk aan. Ik tikte met mijn hand op de tafel en keek naar mijn vingers. Wat moest ik antwoorden? Ik kon wel dingen gaan verzinnen, maar Harry zat naast me. Bovendien zou Eirwen me gelijk niet meer mogen, denk ik.
'Nou, eh... Harry en ik hebben elkaar vier jaar geleden ontmoet. Na een paar maanden kregen we een relatie die ongeveer drie maanden duurde. Toen het uitging, wist ik nog niet dat ik zwanger was. Tot een maand nadat het uit was.' Ik zwijg en bijt op mijn lip. Mijn blik gleed weer naar Harry. Misschien was hij te druk bezig met Liam, dus hoorde hij mij niet. 'Toen mijn ouders erachter kwamen dat ik zwanger was, stelde ze me voor een keuze. Abortus of zj gingen weg. Ik haat abortus en zou het ook nooit doen, dus de keuze was gemaakt. Harry heb ik tot vandaag nooit ingelicht.' Ik zwijg even en sla mijn ogen neer. Ik schraap mijn keel en durf niet meer op te kijken, Van schaamte. Ik kon hier staan liegen, maar dat was onredelijk, dat was weglopen voor je fouten en ik had een fout gemaakt, een hele grote en geloof me, ik haatte mezelf erom.
Langzaam keek ik op naar Eirwen en schraap mijn keel.
'Je hoeft me niet te vertellen hoe fout, achterbaks, gemeen en harteloos dat is, want dat weet ik al,' mompel ik zachtjes. 'Ik had er mijn redenen voor, die misschien niet te begrijpen zijn. Sommige niet eens voor mezelf en het is geen excuus.' Ik bijt hard op mijn lip en kijk weg. hopend dat ons drinken zo zou komen.

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Zayn Malik
Maddie die aan de zoom van mijn shirt trok, trok mijn aandacht. 'Wat is er, uk?' 'Ik wil op je nek!' Haar onschuldige ogen, gingen vast nog eens van pas komen later. Ik liet Louis even los , zodat ik Maddie in een keer op mijn schouders kon zetten. Ze was echt zo licht als een veertje. Meteen klemde ze haar handen in mijn haar en hield ik met een hand haar been vast, zodat ik de andere weer in die van Louis kon leggen. Toen Louis zei dat hij wel pannenkoeken wilde bakken, begon Maddie enthouisiast op mijn schouders te wiebelen. 'Pannekoeken!' Riep ze vrolijk. Ik grinnikte zachtjes. Pannenkoeken waren goed. 'Oke, maar dan moet je morgen wel al je groenten opeten.' Ik kon het niet zien, maar ik wist dat ze nu heel vies keek. Ik grinnikte zachtjes. Ik zag de supermarkt al, maar werd afgeleid door een krant die voorbij waaiden. De krantenkop stond me totaal niet aan. 'Boo. Pak die krant is.' Ik wees naar het ding, dat was blijven haken achter een lantaarnpaal.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Harry Edward Styles

' Doe mij ook maar water' zeg ik met een glimlach tegen de ober en richt me dan op Liam.Ik kijk Liam aan terwijl die wat verteld over wat er allemaal gebeurt is. Ik glimlach even, ' Dat klinkt alsof het nog best goed gegaan is na one direction' zeg ik met een glimlach. Hij vraagt naar mijn leven, ' Eigenlijk is er niet veel bijzonders gebeurt, ik heb wat relatie's gehad na one direction maar nooit is het echt wat geworden, ik werk nu in een bakkerij en heb dus Hailey, wat ik pas sinds vandaag weet. Het was nou niet echt de bedoeling dat Rosalie zwanger zou worden' zeg ik en kijk even naar Rosalie die net het verhaal tegen Eirwen zit te vertellen. Ik bijt even op mijn lip, echt verschrikkelijk dit verhaal. Ik haal mijn hand even door mijn krullen en kijk een beetje rond. Mijn blik blijft uiteindelijk weer op Liam hangen, ik had echt gewild dat het contact tussen ons nooit gestopt werd.

Louis Tomlinson
Ik staarde voor me uit waardoor de woorden en daden van zowel Zayn als Maddie langs me heen glipte. Pas toen Zayn zijn mond weer op die van mij legde, keek ik pas opzij. Een zachte grinnik verliet mijn mond bij het zien van de twee. Ik keek naar het kleine meisje die haar handen in het haar van Zayn had geklemd. 'Je blijft echt een van de weinige die het steeds voor elkaar krijgt.' zei ik lachend. Maddie keek me met nog steeds dezelfde onschuldige ogen aan. Ze wist volgen mij precies waar ik het overhad. Niet dat het moeilijk te raden was, want het was vaak genoeg gebleken dat je niet aan Zayn zijn kapsel moest komen. Door haar volgende reactie op de pannenkoeken ging mijn aandacht weer naar de jongen naast me. 'Daar kom je ook weer mooi mee weg, want dan worden het pannenkoeken. En wat zeg je nu woorden rare dingen.' Dat laatste was meer gericht op zijn volgende woorden. 'Nee, je heb wel gelijk, want anders moeten we alsnog opzoek naar iets anders.' Zei ik en deed erna wat me gevraagd werd. Ik kon het niet laten, want mijn ogen vlogen gelijk over de regels die samen weer een verhaal over ons vormde. 'Uh, sinds wanneer zitten wij weer in de band. Of hebben wij überhaupt contact met de andere?' vroeg ik terwijl ik opkeek. 'Dat wij contact hebben, vind ik niet meer dan logisch. Maar dat andere is deze ochtend pas..' Ik viel stil en keek vragend op.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Eirwen Cadwalader
Ik luisterde stil naar haar verhaal. Ze had het er zo moeilijk mee dat ik er direct spijt van had dat ik het had gevraagd. Ik voelde me alleen nog schuldiger toen ze verder vertelde. Deze meid had het echt zwaar gehad. Gelukkig was Harry er nu en leek hij het allemaal goed op te vatten. Ik pakte haar handen en schudde mijn hoofd toen ze zichzelf verwijten begon te maken. "Shush, Rosalie. Het was misschien niet slim Hazza niet in te lichten, maar je hebt het toch goed gered. Hailey is een gezonde nette meid die het goed doet op school en zelf heb je ook een prima baan. Alles komt wel weer goed. Echt waar." Ik kneep zacht nog even in haar handen voor ik haar losliet omdat het drinken kwam. Ik pakte mijn glas water aan en nam een kort slokje. Het was lekker zo'n glas water op een stralende dag. ik keek even naar Alex die wat rusteloos op Liam's schoot zat. "Wat wil je, meiske?" vroeg ik aan haar. "Hondjes." Natuurlijk. Het kon ook niet anders. Ik schudde mijn hoofd. "Dat kan nu echt niet, Alex. Straks mag je wel op Ianto's rug zitten, maar nu moet je eerst netjes eten en drinken." Ze knikte en zette haar handjes rond het glas om zo te gaan drinken.

Bowties were never Cooler

Rosalie Lauren Holmes

Verbaasd staarde ik Eirwen vast. Ik reageerde niet op het kneepje in mijn hand. Ik had het niet verwacht, niet dat zij zo zou reageren. Ik kende genoeg mensen die kwaad op me zouden worden, maar deze dag was me goed gezind. Eerst Harry die het gelijk goed opnam en nu Eirwen. Een kleine, dankbare glimlach speelde om mijn lippen. Ik keek haar aan en mimede een dankje. Haar complimentjes vrolijkte me gelijk weer op. Hoewel onze ontmoeting raar was begonnen, was ik blij dat Eirwen er nu was. Ze was lief en wist de juiste dingen te zeggen.
'Dankje,' zei ik nu hardop en keek haar aan met een glimlach. Het drinken werd neergezet. Ik schoof de appelsap naar Hailey toe die opkeek van haar teken boek. Vaag hoorde ik het korte gesprek tussen Alex en Eirwen.
'Als je even wilt tekenen, heb ik nog een tekenboek.' Ik keek Alex aan en besloot het gewoon aan haar te geven. Als ze niet wilde, liet ze het liggen en anders had ze iets te doen.
Mijn blik gleed weer naar Hailey, die nog altijd op Harry's schoot zat. Het deed me glimlachen, dus met die gelukzalige glimlach keek ik ook naar Harry. Hem moest ik ook dringend bedanken, maar dat kwam nog wel. Net toen ik wat wilde zeggen, ging mijn mobiel af. Verbaasd pakte ik het ding uit mijn handtas. Aarzelend keek ik naar de afzender. Werk... Ik schoof mijn stoel naar achter en schonk ze even een glimlach.
'Zo terug,' mompelde ik. 'Sorry, werk...' Ik rolde even vermoeid mijn ogen en liep toen met een glimlachje richting een bankje. Halverwege nam ik op. Zoals verwacht ging het over nieuwe roddels, nieuwe nieuwtjes en nieuwe openbaringen. Het ging van David Backham tot Obama. Het blad waar ik voor werkte had verschillende kanten. De beroemdheden en de roddels daarover, maar ook zaten er interviews tussen, nieuwtjes over Amerika, dus Obama en veel foto's met fashion, dus Cara Delevigne stond ook vaak in het tijdschrift. En dan kwam ik met mijn maandelijks artikel over mijn leventje. Aangezien ik promotie wilde, moest ik nu over alles schrijven, dus ook over alles iets weten. Het kwam dan ook als een klap in mijn gezicht toen ik te horen kreeg dat mijn onderwerp voor de volgende maand One Direction zou zijn. Ik wild weigeren, maar ik kon het niet. Zwijgend hoorde ik de roddel aan, die ik dus moest uitzoeken. Nou ik kon nu al de waarheid zeggen, maar ik hield me in. Niemand wist van Hailey, Harry en mijn situatie. Ik hing op en liep terug naar de groep. Ik tikte met mijn vingers op de tafel en dacht na. Ach, Liam en Harry kon ik beter gelijk inlichten.
'Jongens,' bracht ik aarzelend. Ik keek van Harry naar Liam en weer terug. 'Er zijn weer eens roddels over jullie verschenen op internet en in de bladen. Mensen hebben verzonnen dat One Direction terug gaat komen.' Ik staarde ze aan en beet twijfelend op mijn onderlip. Daarna keek ik naar Eirwen. In de tijd vn One Direction had ik nooit met roddels te maken gehad, dus ik wist ook niet hoe de jongens zouden reageren.

[Mag dit? Anders haal ik het wel weer weg (: ]

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Zayn Malik
Louis had gelijk. Maddie, was een van de weinig die aan mijn haar mocht zitten. het was nog altijd van groot belang, dat het altijd goed zat. Mijn pas werd langzamer en ik bleef staan, toen Louis zoals gevraagd, de krant pakten. Mijn ogen vlogen langs de regels, terwijl ik met hem meelas. Ik snapte er niets van. Verward keek ik naar Louis, die me iets vroeg, waar ik geen antwoord op kon geven. 'Niet.' Ik had de jongens in geen jaren gezien. Ja, Louis vanmorgen wel, maar dat was nu niet iets om blij van te worden. We deden zelfs niets meer met muziek. Ja, thuis zong ik nog altijd en Louis tijdens zijn lessen op school. Maar volgens mij was dat het ook wel. Ik snapte niet hoe ze na al die jaren, weer bij ons terecht kwamen. 'Waarschijnlijk is het te stil in de muziekindustrie en verzinnen ze wat raak.' Mompelde ik. Het kon onmogelijk waar zijn, aangezien wij er biet aan meededen.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis Tomlinson
De verwarde blik van Zayn liet me weten dat hij het ook niet snapte en de woorden bevestigde dat alleen maar. Bedenkelijk tuitte ik mijn lippen en keek in het rond. Alsof het antwoord werd gegeven door een voorbijganger of aan kwam waaien, net als de krant. Al die tijd hoorde je niet over One Direction en nu plotseling kwam het weer ter sprake in de media. Ik keek naar de jongen naast me die toch wat had verzonnen waarna ik langzaam knikte. 'Het zou me niet verbazen, maar waarom uitgerekend nu of wij?' Ik wist niet waarom ik deze vraag eigenlijk aan Zayn stelde, want hij wist net zoveel als mij, maar ik denk dat het eerder door de verbazing kwam. De eerste vraag kwam ik nog wel uit met het antwoord van Zayn, maar de tweede niet. 'De tijd komt niet meer terug, want daar is teveel voor veranderd. Als het zo zou zijn, dan is het anders. Maar deze komt niet terug, toch?' zei ik twijfelend. Ik keek naar Maddie die mee probeerde te lezen, maar uiteindelijk de foto's bekeek. Waarschijnlijk omdat het moeilijk te lezen was. Mijn vingers gleden zelf voor een moment over de middelste foto. Degene die het meeste bewerkt was. 'Ik heb geen spijt ervan.' zei ik zachtjes.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Malik
Ik sloeg mijn ogen neer. Ik wist het ook niet. En om heel eerlijk te zijn, kon het me maar weinig schelen wat ze over ons schreven. We wist zelf wel dat het niet waar was. Ik aaide met mijn duim over Louis zijn handpalm. Louis twijfelde, maar ik schudden mijn hoofd. 'Het komt niet terug boo.' Zei ik zacht, maar zeker. Volgens mij had iedereen onderhand een gezin en had een nieuw leven opgebouwd. Net als wij. Ik keek naar Louis zijn vingers die over de foto van hem en Harry gleden. Het speet me zo voor hem. 'Jullie!' Maddie haar kleine vingertje wees naar de eerste foto. Maar Louis zijn worden trokken meer aandacht. Ik wist niet precies waar hij geen spijt van had, maar dacht meteen aan Harry, vanwege de foto. 'Niemand Boo. Ook Harry niet. Hij hield van je en ik weet zeker nu nog steeds.' Ik aaide even door zijn haar en zuchte zachtjes.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis Tomlinson
Ik pakte Zayn zijn hand weer vast en keek nog een keer de straat rond voor ik naar de jongen naast me keek. Ik had het idee dat er iets niet klopte en dat we ook weer van vooraf aan zouden beginnen. Niet dat -dat iets zou veranderen, want we wisten zelf wel hoe of wat. Zayn schudde zijn hoofd als antwoord op mijn twijfelende woorden. 'Vind je dat erg?' Vroeg ik. Op zich vond ik het zelf niet zo erg dat het niet terugkomt, want we waren allemaal een eigen weg gegaan en hadden dingen die bijna net zo mooi, of zelfs mooiere, als die tijd waren. De vriendschap zou ik dan weer niet erg vinden, maar dat lag dan ook net iets anders. Ik keek naar Maddie die naar de eerste foto wees en kon een kleine glimlach niet onderdrukken. Toch ging mijn aandacht weer snel terug naar Zayn die antwoordde op mijn woorden. Langzaam schudde ik nu mijn hoofd en wees naar de tekst onderin de foto. 'Dat eerste is zeker waar, maar dat tweede weet ik nog net zo niet. Wat ik namelijk bedoelde was eerder deze tekst. Het einde klopt, want ik ben gelukkig met jou, maar dat eerste. Als het gelogen was, dan was het nu toch niet zo gelopen? Dan is een vriendschap toch minder sterk dan iedereen dacht?'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Malik
Langzaam haalde ik mijn schouders op, waardoor Maddie haar handjes nog steviger in mijn haar klemde en haar beentjes tegen mijn borst drukten, bang dat ze er anders af zou vallen. Niet dat ik dat liet gebeuren. 'Het liefst had ik het voor altijd gedaan Boo.' Gaf ik eerlijk toe. 'Maar dat maakt me nu niet minder gelukkig.' Ik had nog altijd mijn grote liefde aan mijn zijde en mijn kleine nieuwe grote liefde op mijn nek. Ik had het best naar me zin voor de klas, maar ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik One direction niet misten. Al was het alleen al het contact me de rest van de jongens.
Ik hou Louis duidelijk verkeerd begrepen, als hij me op de tekst onder de foto wijst. ik beet zachtjes op mijn lip. Ik had het nooit echt gehad op al dat Larry gedoe. Maar toen ik die tweet had gelezen. had ik toch met Harry te doen. Het was zo hard geweest. Want misschien was Larry geen romance. een bromance was het wel. Maar ik voelde me ook aan de kant geschoven. Niet door Louis, maar door de mensen die niet wilde geloven dat Louis gelukkig was met mij. 'Die tweet is eeuwen geleden Boo. dat is echt niet de reden dat je nu ruzie met hem hebt.' Zei ik zacht.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis Tomlinson
De woorden van Zayn lieten me niet verbazen, want het was geen raar iets. Het was een droom van ons alle vijf geweest. Een droom die uiteindelijk is uitgekomen en had gezorgd voor één geweldige tijd. 'Het is niet vreemd, darling.' Zei ik en een glimlach speelde rond mijn lippen. 'Dat mag ik toch hopen.' Ondanks ik One Direction wel mistte, was ik heel erg dankbaar met de momenten van nu. Heel langzaam keek ik opzij bij het aanwijzen van de tekst onderaan de foto. Het was misschien hard gezegd, maar ik was er echt klaar mee in die tijd. De fans maakte er echt een romance van terwijl ik juist verliefd was op Zayn. Het was een moment van kiezen, iets wat niet makkelijk was, maar wel het juiste. 'Ik weet het niet, Zayn. Maar zullen we eten gaan halen?' Vroeg ik om weer op een ander onderwerp in te gaan.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Malik
Ik zuchten zachtjes. Er viel helemaal niets aan te veranderen. Ik miste mijn drie beste vrienden en het zingen enorm, maar het leek er niet op, dat het ooit nog hetzelfde zou worden. Niet dat ik dat echt wilde. Misschien was ik wel iets te oud geworden voor al die heisa. En kon je nagaan, dat ik pas 25 was. 'Het belangrijkste is dat we elkaar hebben.' Sloot ik het onderwerp af en stemde in het eten te gaan halen. Maddie, die er niets van leek te begrijpen, had al die tijd stil op mijn nek gezeten, maar werd in een keer weer enthousiast, toen ik weer begon te lopen. 'Ik wil ook bakken!' Ik hield zo van Maddie haar vrolijkheid en onwetendheid. Dat ze zich nog niet druk hoefde te maken over het leven en ze zo genoot, ondanks de dingen die ze had meegemaakt. Ik gunde haar zo het allerbeste. Ik vlocht mijn vingers weer in die van Louis en kneep er even in. 'Zolang wij maar one direction opgaan.' Glimlachte ik. En dat gingen we. En op een dag, een rechte weg, naar het altaar.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis Tomlinson
Mijn greep rond de middel van Zayn verstrakte iets toen een zachte zucht zijn mond verliet. Mijn hoofd legde ik tegen zijn schouder aan waarna ik tot de conclusie kwam dat het onderwerp toch nog best gevoelig was voor ons beide. Maar dat dit toch wel de beste optie was. Sommige dingen daar kwam een eind aan, ondanks het toch niet altijd even leuk was. 'Ons krijg je niet zo snel uit elkaar. Daar heb je meer voor nodig, maar dat is volgens mij ook wel gebleken.' Zei ik zacht en maakte toen een gebaar dat ik er ook niets meer over zou zeggen. Langzaam liep ik mee en keek met een glimlach naar Maddie, die ook weer vrolijk werd. 'Maar natuurlijk mag onze kleine boef ook bakken.' Het kleine meisje had iets waardoor je bij de eerste blik verkocht was en ook geen nee tegen haar kon zeggen. Mijn blik viel af snel op de personen net achter Maddie. De krullen herkende ik, maar het zou vast weer mijn verbeelding zijn, zoals wel vaker voorkwam. In dat opzicht was mijn fantasie en verbeelding echt heel groot. Daardoor was mijn aandacht al snel weer bij Zayn. 'Ik heb echt het idee dat -dat niet meer anders kan. Het kan alleen maar nog erger worden.' Een lichte grijns verscheen op mijn gezicht en drukte een kusje op zijn wang.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Malik
Louis kon me alleen maar gelijk geven en daar was ik blij om. 'Ik ben niet klein!' Protesteerde het kleine meisje in mijn nek. 'Oke, kleine reus.' Grijnsde ik en op een of andere manier, nam Maddie hier wek genoegen mee. Ik hield Louis dicht tegen me aan, terwijl we onze weg naar de supermarkt vervolgden. Zacht begon ik een willekeurig een deuntje te neuriën, terwijl we er bijna waren. 'Ik wil lopen!' Maddie begon wild heen en weer te wiebelen en snel tilde ik haar van mijn nek. Ze rende al naar de karretjes en stond te springen om een muntje. Volgens mij kon dat kind geen vijf seconde stilzitten. Ik gaf haar een muntje, zodat ze een karretje kon pakken en meteen sprong ze er zelf in, zodat ik hem alsnog kon gaan duwen.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''