Evenings in London never felt so sad || One Direction || Topic 1 - Speeltopics

Het begin:

De jongens zijn allemaal een eigen weg hun eigen weggegaan.
Sommige hebben nog contact met elkaar, maar andere helemaal niet meer. Het leven gaat rustig door al is het wel één hele verandering geweest.
Geen band en geen contact meer.
Maar alles lijkt nu normaal te gaan of zover je het normaal kan noemen. De Directioners zullen blijven altijd.
Allen wat als de andere op een dag ineens voor je staan met een voorstel? Iemand die je kende als een van je beste vrienden?
Samen met het voorstel om het te keren naar de top met One Direction?

Waar kies je voor? Je familie of de roem? Wat is de juiste beslissing? Gaat het lukken om weer een band te vormen of heeft iemand er geen zin in...

[ bericht aangepast op 2 juli 2013 - 16:49 ]

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Malik
Louis zijn glimlach kwam weer terug en gaf me mijn gelijk. Ik schudden langzaam mijn hoofd. 'Niet alles.' Ik drukten allemaal kusjes op zijn lippen, om dat te bewijzen en al snel vulde zijn lach de kamer. Ik grijnsde breet en knikte. Alsof ik dat nog niet allang wist. 'Gek op jou ja.' Zachtjes kuste ik hem echt, maar dit was niet voor lange duur. 'Ik heb honger!' Ik liet Louis langzaam los en keek naar Maddie, die al opgewonden bij de keuken stond te springen. 'We gaan zo eten maken.' Even keek ik afwachtend naar Georgie. 'Eet je mee?' Ik had eigenlijk helemaal niet meer gedacht aan boodschappen doen vandaag en had geen flauw idee of we nog iets in huis hadden.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis Tomlinson
Een vragende blik was al snel in mijn ogen te vinden, want deze keer had ik toch echt één hele andere gedachten. 'Wat niet dan?' Het was Zayn die zorgde voor een glimlach bij iedereen op het gezicht. Ik was eigenlijk nog altijd even blij dat we dichter naar elkaar waren gegroeid en nog steeds het geval was. Iets wat mensen, volgens mij, nog had verbaasd. De brede grijns van de jongen zorgde automatisch dat de mijne ook breder werd. 'En Lou is alleen maar gekker geworden op jou.' Zachtjes kuste ik hem terug, maar schudde al snel mijn hoofd. 'Jij heb altijd honger. En Maddie heeft het ook zeker niet van een vreemde.' zei ik lachend en volgde zijn blik naar het kleine meisje. 'Maar eten maken laat ik aan jou over, want zoals over het algemeen bekend is, ben ik er nog steeds geen ster in. Het gaat beter, maar alsnog blijven sommige dingen een hopeloos geval.' Ik was meer van het uitzoeken en dat was dan ook precies het gene wat ik ging doen. Ik hopte vrolijk naar de keuken toe en begonnen samen met Maddie de kastjes te doorzoeken.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Harry Styles

Met een glimlachje kijk ik naar Hailey terwijl ik haar kleine handje vasthoud terwijl we rustig lopen. Vervolgens gaat mijn blik naar Liam hij is echt schattig samen met Alex, volgens mij is die echt een goede vader maar dat verbaast me niks. Liam is altijd al een soort vaderfiguur geweest. ' Waar willen jullie eigenlijk gaan eten?' vraag ik maar omdat ik nog geen idee heb. Ik vond het meeste wel lekker dus mij maakt het niet zoveel uit, maar met die kleine kinderen en de honden van Eirwen moest het niet iets heel netjes en duur worden denk ik. Ik kijk een beetje om me heen terwijl ik veder loop. Ik was wel blij dat ik Liam nu gezien had en dat het gewoon goed ging, als ik ook nog is met hem ruzie zou hebben gehad was het helemaal erg, Lou is al erg genoeg al ben ik zelf ook veroorzaker van die ruzie. Ik zucht zachtjes, nu denk ik weer aan Lou daar moet ik echt meestoppen. Dat is gewoon klaar en daar moet ik ook nu niet meer zo overin zitten, ik had het later nog goed proberen te maken en dat wou hij niet dus klaar.

Zayn Malik
Langzaam haalde ik mijn schouders op. 'Je hebt je gezinnetje nog.' Doelde ik, op dat niet alles fout ging. Misschien zat het nu even tegen en wilde ook ik het liefst, dat Harry en Louis nooit ruzie hadden gehad. Ik wist hoeveel de krullenbol voor hem betekende en ik snapte niet waarom Harry dat zelf niet kon zien.
Dan waren we samen twee gekken. Ik grijnsde klein en tikte even op Louis zijn neus. 'Je bent er gewoon te lui voor.' Want het was niet alleen dat hij bijna nooit kookten. Ook ik was degenen die de was altijd deed en de boodschapen deed. Niet dat ik het erg vond. Ik wist waar ik aan begon, want precies hetzelfde verhaal van het, toen Louis en Harry, tijdens one direction, bij elkaar woonden. Ja, daar was ik pas jaloers op geweest. Louis verdween met Maddie de keuken in en ik slofte er achteraan. 'Al iets gevonden?' Ik had totaal geen inspiratie om iets lekkers op tafel te toveren.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Rosalie Lauren Holmes\

Al een lange tijd heb ik niet zo geglimlacht en nu blijft die glimlach maar op mijn gezicht. Ik wist niet waar het aan lag, misschien door de manier waarop Harry en Hailey met elkaar omgingen of gewoon hoe deze dag verliep. Het was geweldig en ik voelde me er prima onder. Even afleiding van mijn werk, van school.... Ik slikte en voelde paniek door me heen stromen. School! Ik vloek binnensmonds. Morgen had ik en zwaar soort examen, maar hoe moest ik dat ooit nog in een middag gaan leren?! Ik keek naar Hailey en bijt hard op mijn lip. Misschien kon ze vanavond bij Harry blijven, dan kon ik de hele avond door studeren. Of ik ging met Hailey naar Harry, want het was best logisch dat Hailey het eng zou vinden om bij Harry te zijn. Harry kon ook nog naar mij komen als hij dat zo willen, al begreep ik dat hij de rest van de dag met Liam door wilde brengen, pratend over de afgelopen paar jaar.
Ik moest gewoon rustig worden. Het kwam wel goed. Desnoods blokte ik door tot half zeven morgen ochtend. Niet dat dat kon, dan was ik een wrak wanneer Hailey wakker zou worden. Ik blikte opzij naar Eirwen en daarna naar Liam die Alex op zijn rug had.
'Ik weet misschien wel een restaurantje. Een studiegenoot werkt daar...' ik keek ze allemaal aan. 'Je kan daar buiten zitten, dan kunnen de honden ook gewoon mee. Het stelt niet heel veel voor, ik bedoel, niets vergeleken de vijf sterren restaurants die jullie gewend zijn, maar het is er wel gezellig. Vind ik dan.' Ik keek ze vragend aan. 'En als het niks is, lopen we verder. Het is hier vlakbij..' Mijn blik gleed over de andere. Het was een suggestie en ik vond het wel leuk om mijn studiegenoot weer te zien, aangezien ik hem niet heel veel zag. Ik zag het restaurantje al naderen.
'Dit is het,' bracht ik aarzelend. Gelijk viel mijn blik op een bekend gezicht. 'Is het wat?' Aarzelend keek ik de andere aan. Ondertussen grijnsde ik naar mijn studiegenoot. Ik zwaaide met een glimlachje naar hem en liep naar hem toe. Ik liet Hailey even met Harry achter. De goede vriend gaf ik een knuffel en ik kreeg een kus op mijn wang. Na een kort gesprekje liep ik weer terug naar de groep en keek ze vragend aan.
'Er is nog plek als jullie dit leuk en goed genoeg vinden.' Vragend keek ik ze aan en bewoog wat onzeker heen en weer.

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Louis Tomlinson
Ik knik, want de woorden waren tot de laatste letter waar. 'En dat is iets wat altijd op nummer een zal blijven staan, net als dat het alles altijd goedmaakt.' Met mijn gezin aan mijn zijde, maakte het me echt niet meer uit wat er aan de hand. Dan kon ik alles hebben, want wist gewoon dat het dan allemaal goed kwam. Dat er mensen waren waar ik op kon rekenen.
Ik grinnikte zacht, alleen dat was al snel weer voorbij. Het maakte plaats voor een klein pruillipje waarna ik mijn armen over elkaar sloeg. 'Ik ben niet lui, maar gewoon onhandig wanneer het mij uitkomt of geen zin heb in iets. Dat is iets heel anders, Zayn.' Het was aan de andere kant ook wel waar, want Zayn deed het meeste hier in huis. Iets wat me, en hem trouwens, wel al duidelijk was, want het was vroeger bij Harry ook zo geweest. Misschien moest ik toch wel wat meer gaan doen. Het was natuurlijk ook voor mij. Al had ik er nog nooit een slecht woord over gehoord. Maddie draaide zich als eerst om toen Zayn achter ons aanslofte. 'Nee, ik geloof dat het boodschappen halen word.' zeiden we in koor. 'Of er ligt nog wel wat brood, maar ook niet heel veel.'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Eirwen Cadwalader
Ik liep vrolijk mee. De honden liet ik voor de zekerheid aan de lijn. Bij een restaurant zou dat toch moeten. Ik liep vrolijk mee en begon zacht te fluiten. Onwillekeurig floot ik Live While We're Young. Het was een goede dag. Ik grinnikte bij Rosalie's woorden. "Dat mogen de jongens dan wel ebben, ik heb on the road alleen vreemd smakende afhaalmaaltijden waarvan ik de helft niet heb gegeten." Ik liep nogsteeds vrolijk mee en al snel kwamen we bij het restaurantje. Het was echt super schattig. Owen draaide een hyper rondje. "Nee gek, jij krijgt later." Ik keek naar Rose en de rest van de groep. Het lag natuurlijk aan de jongens maar ik vond het echt leuk. Dit moest ik onthouden. "Ik vind het echt een leuk restaurantje, maar het ligt natuurlijk aan de rest." Ik keek naar de anderen. Alex zat nogsteeds op Liam's schouders. Het was echt veels te lief. Ik haalde dus mijn mobiel uit mijn zak en maakte een foto voor hij het merkte. Ik durfte het nooit te zeggen, maar eigenlijk was Liam gewoon nog een schattig jochie.

Bowties were never Cooler

Liam James Payne

Op de andere lette ik niet echt. Ik was enkel met Alex bezig op dit moment. 'En, wat is twee plus drie?' vroeg ik haar. Haar wenkbrauwen vervormde zich tot een fronsje en ze telde op haar vingers. 'Eèn, twee, drie, vier.. vijf!' riep ze uit. 'Goed zo!' zei ik vrolijk. 'Papa?' vroeg ze en vragend keek ik haar aan. 'Ben ik een prinses?' Hopend keek ze me aan. 'Jij bent mijn prinses' glimlachte ik en blij kirde ze. 'Ben ik een mooie prinses?' vroeg ze door. 'Je bent prachtig' vertelde ik het meisje dat nog altijd op mijn rug zat. Bij het restaurantje aangekomen keek ik goedkeurend. 'Ik vind het er gezellig en leuk uit zien. Aangezien het drie stemmen op dit moment krijgt, sorry Haz maar we blijven hier' grijnsde ik en ik liep naar een leeg tafeltje. Daar plofte ik op een stoel neer. Het was nu best lekker weer, wel warm. Er waren zes stoelen rond het tafeltje, precies genoeg. Alex klom van mijn rug naar mijn schoot en bleef daar zitten. Ik vond het niet erg. Vragend keek ik naar de anderen, wachtend tot ze kwamen zitten.

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Eirwen Cadwalader
Ik glimlachte toen Liam instemde. Naast mijn vader en mijn broers, die ik allemaal nu niet dichtbij me had, was hij de belangrijkste man in mijn leven. Hij leefde gelukkig in de buurt. Ik was altijd een van de jongens geweest, niet qua uiterlijk, maar qua gedrag. Ik keek even naar Harry en keek even naar Rose. Laten we nou maar gewoon gaan zitten. Blijkbaar had Liam hetzelfde idee. Ik keek even naar Rose, Hailey en Harry. "Komen jullie ook?" Ik haalde een hand door mijn haren. Ik liep toen achter Liam aan en plofte naast hem neer. Owen en Ianto bond ik vast aan het hek bij de bak water voor de honden. Ik draaide me naar Alex die aan mijn vlecht trok. "Wat is er, meiske?" vroeg ik aan het meisje. Gelukkig stopte ze wel met trekken aan mijn haar. "Waarom zijn de hondjes niet hier?" Ik glimlachte bij de vraag. "Omdat hondjes niet in een mensen restaurant mogen komen. Zij krijgen straks thuis eten." Hierbij kreeg Alex een klein denkrimpeltje op haar voorhoofd, wat Liam ook altijd ad als hij dacht. "Ik ga later een hondjes restaurant maken." zei ze. Aw, dat was echt lief. Ik kon het niet laten te glimlachen. "Is goed." Ik aaide even over haar bol en keek toen of de rest ook kwam.

Bowties were never Cooler

[Ik hoop dat je het niet erg vind dat ik Alex even bestuur, anders verander ik het]

Bowties were never Cooler

[Nee hoor, je mag haar gewoon besturen [: ]

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Harry Styles

Mijn blik gaat naar het restaurantje, het zag er wel gezellig uit en ik vond toch eigenlijk alles wel prima op dit moment. 'Ja hoor dan gaan we hier zitten' zeg ik met een glimlach en kijk even naar het tafeltje waar Liam en Eirwen al zijn gaan zitten. Samen met Hailey loop ik naar het tafeltje toe en ga zitten waarna hailey op mijn schoot probeert te klimmen. Ik grinnik en til haar op mijn schoot. Daarna kijk ik Liam even aan, 'Nou vertel is, waar heb jij de afgelopen zes jaar uitgehangen?' vraag ik hem. Ik vond het best raar dat ik hem niet eerder tegen ben gekomen als die ook hier woont maar ja er zijn hier ook wel veel mensen dus dan is het ook wel wat lastiger. Het was jammer hem die zes jaar niet gezien te hebben maar wel fijn hem nu wel weer te zien en dit keer ging ik het echt niet weer zover te laten komen.

[Iemand voor Leandra?]

Reality's overrated.

( Wie wilt trouwens met het voorstel komen voor een nieuwe terugkeer naar de top? Of hoe willen jullie het deze keer aanpakken?)

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Rosalie Lauren Holmes

Iedereen liep naar het restaurantje en met een glimlach liep ik achter ze aan. Ik luisterde naar de vraag die Harry aan Liam vroeg en keek met een glimlachje naar Hailey. Ik drukte een kus op haar wang en ging weer recht zitten. Mijn studiegenoot keek naar ons en glimlachte. Ik glimlachte terug en niet veel later kwam hij langs om drankjes op te nemen.
'Voor mij graag een droge, witte wijn en voor Hailey een appelsap,' zei ik maar als eerste, aangezien hij mij als eerste aankeek. Daarna keek hij vragend naar de andere. Ik legde mijn tas naast me neer en keek even naar de honden van Eirwen. Met een glimlachje keerde ik me terug naar de andere. Vroeger had ik altijd honden gehad, althans vroeger... Nog toen ik vijftien was, maar het leek zolang geleden. Mijn ouders had ik al een hele tijd niet gezien en ik mistte. Zouden ze weer komen als ik deed alsof Harry en ik weer bij elkaar waren? Dan zouden ze komen, denk ik. Het was te proberen toch? Ik moest alleen Harry's medewerking krijgen.... Zou het helpen? Gewoon om even weer mijn ouders te zien na drie jaar... Ik mistte ze. Vanuit mijn ooghoek keek ik bedachtzaam naar hem. Zou ik het kunnen vragen? Het was gestoord, het was een gestoord idee... Misschien kwamen ze wel al, als ik vertelde dat ik Harry had ingelicht over Hailey. Kleine kans, mijn plannen waren idioot. Ik moest eerst zelf maar bellen. Hailey had een opa en oma nodig, toch? Harry's moeder zou gelijk een hekel aan me krijgen als zij hoorde dat ik drie jaar lang een kind van Harry had, maar het nooit gezegd heb.
Een zucht verliet mijn lippen. Nu moest ik er niet aandenken. Het ging om Hailey, niet om mij. Het was immers mijn eigen fout. Harry's moeder mocht boos zijn, ik zou haar toch niet hoeven zien en Harry bepaald nog altijd over zijn eigen leven als volwassenen.
Ik schrok op uit mijn gedachtes door een tik tegen mijn pols. Vragend keek ik opzij en zag dat Hailey om aandacht vroeg. Ze vroeg naar haar kleurboek, dus pakte ik mijn tas, haalde alle boeken eruit en zocht tussen de stapel naar haar tekenboek. Ik schoof het naar Hailey, samen met een stift. Mijn studeerboeken ruimde ik weer op. Na mijn tas weggezet te hebben, keek ik naar Eirwen.
'Hoe ken jij Liam?' Vragend keek ik haar aan.

Embrace your weirdness - Cara Delevingne