Evenings in London never felt so sad || One Direction || Topic 1 - Speeltopics

Het begin:

De jongens zijn allemaal een eigen weg hun eigen weggegaan.
Sommige hebben nog contact met elkaar, maar andere helemaal niet meer. Het leven gaat rustig door al is het wel één hele verandering geweest.
Geen band en geen contact meer.
Maar alles lijkt nu normaal te gaan of zover je het normaal kan noemen. De Directioners zullen blijven altijd.
Allen wat als de andere op een dag ineens voor je staan met een voorstel? Iemand die je kende als een van je beste vrienden?
Samen met het voorstel om het te keren naar de top met One Direction?

Waar kies je voor? Je familie of de roem? Wat is de juiste beslissing? Gaat het lukken om weer een band te vormen of heeft iemand er geen zin in...

[ bericht aangepast op 2 juli 2013 - 16:49 ]

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Harry Styles

' Kan je ook niks aandoen maar daardoor blijf je nog wel het kleine prinsesje' zeg ik lachend en geef haar even een knipoog. ' Het inderdaad te lang geleden, dat moet niet nog is een keer gebeurd ' zeg ik tegen haar en kijk er even aan. ' hey je verwachte meer van mij? jij had deze prins ook nog kunnen bezoeken' zeg ik lachend om te laten merken dat ik er niks kwalijk neem. Ik had wel genoeg ruzie voor vandaag gemaakt en wilde echt niet ruzie met nog iemand, een iemand was wel genoeg na mijn idee. ' Ik ben ook blij om jou weer te zien' zeg ik met een glimlach en kijk eraan. 'Hoe gaat het met je?' vraag ik er omdat ik wel nieuwsgierig naar ben wat er met haar allemaal gebeurt is in die zes jaar. Ik haal mijn hand even door mijn krullen terwijl ik Danelea aankijk en op antwoord wacht.

Danelea Caitlin Horan
'Ik zal het accepteren deze keer, maar alleen omdat ik weet wie het zegt.' Zei ik grijnzend en stak mijn tong uit naar de jongen voor me. 'Mwha, deze keer kom je echt niet zo snel van me af. Een keer is eigenlijk al teveel, dus wees maar niet bang.' Ik probeerde niet te ratelen, iets wat meestal onbewust gebeurde op de momenten dat ik vrolijk was. Het probleem was alleen dat ik dan echt niet te verstaan was. 'Ja, Styles ik verwachtte meer van jou. Al had dat laatste ook gekund. Ik dacht alleen dat je ook wel genoeg had van het prinsesje.' Ik hopte naar de jongen toe, om hem nog een knuffel te geven. Ik had hem gemist, want kon wel de vreemdste dingen met Harry uithalen. Kijk maar hoe we elkaar nu noemde. 'Daar ben ik weer blij mee.' Zo zag je dat dingen toch heel anders liepen dan je had verwacht. 'Met mij gaat het goed. Heel goed zelfs en zeker nu ik jullie ook weer zie.' Mijn blik ging naar het andere meisje en schonk haar een glimlach terug. 'Hello.' zei ik en keek weer terug naar Harry. 'Maar hoe gaat het met jou?'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Harry Styles

Ik begin te lachen en schud mijn hoofd even lachend als ze haar tong uitsteekt, ze is echt niks veranderd. ' Ik wil ook niet voor je af dus dat is geen probleem en die ene keer is inderdaad teveel' zeg ik met een glimlach. Ik was blij haar weer is te zien, in de tijd van one direction heb ik echt veel met haar gelachen, met haar deed ik echt de gekste dingen. ' Ja ik wist gewoon niet of je het nog wel wou... ik zou toch nooit genoeg hebben van prinsesje' zeg ik lachend en glimlach daarna even. Als ze me weer een knuffel geeft sla ik mijn armen even om haar heen. ' Gelukkig maar en met mij gaat het ook goed hoor' zeg ik met een glimlach en kijk even naar Hailey. 'Ik heb zelfs een dochter' zeg ik trots terwijl ik van Hailey naar Danelea kijk en even naar haar glimlach.

Zayn Malik
Ik wreef even vermoeid over mijn slaap. 'Het is goed met jullie.' Ik onderzocht de kar, maar kon niet eens meer bedenken of we nu alles hadden, door de troep die Louis er in had gegooid en Maddie, die alles door elkaar had gegooid. Eigenlijk waren het gewoon twee kleine kleutertjes. Ik aaide rustig door Maddie haar, haar en keek Louis hoofdschuddend aan. 'Als ik morgen ochtend wakker word met groen haar. Doe ik je wat hè, dat weet je.' Ik drukte onschuldig een kusje op zijn kaak. 'Gastenlijst?' Vroeg ik toen hij over een lijst begon. Dat was de enige lijst waar we het over hadden gehad, dus dacht dat hij het daar wel over moest hebben. 'Zullen we eerst afrekenen en eten?' Ik was bang dat als we hier te lang bleven, Louis heel de winkel, in het wagentje liet verdwijnen en mee naar huis wilde nemen.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Danelea Caitlin Horan
Met onschuldig twinkelende oogjes keek ik naar Harry. Ik had de jongen zeker gemist, want het was altijd heel erg gezellig. Hij was niet veel veranderd en daar was ik toch ook wel blij mee. 'Dat komt goed uit, want Hazza is veel te gezellig. Trouwens zou je dit kleine prinsesje willen helpen, want een prins helpt toch iemand in nood?' Vroeg ik terwijl ik terugdacht aan het gene wat ik vanmiddag had gehoord. Ik wist hoe Harry was, nog van de tijd van One Direction, iets wat nu heel goed van pas zou komen. Maar natuurlijk eerst zien of hij wel mee wilde helpen. 'Prinsje, waarom zou ik het niet willen. Je was een van mijn beste vrienden.' Zei ik glimlachend en kroop dicht tegen de jongen aan toen ik zijn armen om me heen voelde. Dit soort momenten had ik echt gemist. 'Dat is misschien nog wel het beste om te horen.' Zei ik waarna ik zijn blik volgde. 'Een prachtige dochter om trots op te zijn.' Zei ik bij het zien van het kleine meisje. Het was vreemd hoe alles liep. Nu stond ik tegenover een aantal bekende alsof er nooit iets was gebeurd. Qua contact dan, want het leven was gewoon doorgegaan.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Louis Tomlinson
Ik ging naast Maddie staan, maar mijn blik bleef op Zayn gericht. Volgens mij zagen Maddie en ik er nu echt uit als twee kleutertjes die stiekem het laatste koekjes hadden opgegeten. 'Omdat we jou hebben.' Zei ik met toch een lieve glimlach. Volgens werd Zayn toch een beetje gek van ons, zodra het om boodschappen ging, want het was altijd hetzelfde liedje. We kwamen altijd met het gene terug wat we niet nodig hadden en de rest hadden we niet. 'Boo, je weet toch wel dat als ik dat doe, het goed doe. Dan word je morgen wakker met regenboogkleurtjes.' Ik probeerde jet zo serieus mogelijk te zeggen, maar mijn grijns, die ook werd veroorzaakt door het kusje, maakte het onmogelijk. 'Ja, de gastenlijst.' Antwoordde ik. Het was volgens mij iets waar we inderdaad aan moesten beginnen. 'Lijkt me een heel goed plan. En anders mag je ook nog wel een kar erbij halen.' Zei ik, want we wisten allebei waar het anders zou eindigen.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Harry Styles

'en jij bent ook veel te gezellig om te missen, tuurlijk wil ik je helpen prinsesje, vertel naar waarmee' zeg ik en kijk er even vragend aan. Als het heel raar iets zou zijn zou ik het niet doen maar het meeste zou ik wel doen voor Danelea. Ik vindt het meeste ook wel prima, ik ben niet zo heel moeilijk.'ik weet niet, ik zag helemaal niemand meer van die tijd dusja... Waarom dacht jij dat ik jou niet meer wou zien dan?' vraag ik haar en kijk er vragend aan. Ach die tijd was gewoon allemaal raar gelopen dat zag je bij iedereen en de contacten zijn toen gestopt, heel erg jammer en stom maar het is gebeurd. Ik glimlach even als ze dicht tegen me aankruipt, dit had ik toch wel gemist. Ik glimlach even, 'het is nog beter om te horen dat het goed met jou gaat want daar wordt ik heel blij van' zeg ik met een glimlach. Ik glimlach om wat ze zegt over Hailey, ' ik ben ook heel trots op der' zeg ik waarna ik weer naar Hailey kijk die zit te glunderen door wat wij zeiden. Ik glimlach even, ze zag er echt schattig uit zo. Al snel ging ze weer veder met tekenen en kijk ik weer naar Danelea

Eirwen Cadwalader
Ik glimlachte even naar haar maar wendde me toch af van haar gesprek met Harry. ik ving alles wel op, maar toch vond ik het onbeleefd te luisteren. Ik keek naar Alex die haar tekening nu ook aan mij liet zien. "Hij is echt prachtig. Papa moet hem echt op de koelkast hangen." Ze knikte daarbij vrolijk. Ik vond het best knap hoe goed ze al kon tekenen. Ik had Liam nooit zien tekenen, maar ik wist dat Alex haar moeder het heel goed had gekunt. Ik nam nog een slokje drinken en keek naar Liam, hij was mijn beste vriend en echt mijn steun en toeverlaat. Ik wist neit wat ik zonder hem zou moeten. Ik had hier in het begin op zeer duistere plaatsen gezeten in mijn hoofd, maar hij had me geholpen, net als dat ik hem volgens mij wel had geholpen met het verwerken van haar dood. Ik draaide een losse pluk van mijn vlecht om mijn vinger heen. Misschien moest ik het maar eens overnieuw doen. Ik trok het elastiekje uit mijn haren en ging er met mijn handen door tot het als een zwart gordijn over de leuning van de stoel naar beneden hing. Nog voor ik opnieuw kon gaan vlechten had Alex al een lok te pakken en begon ermee te spelen. Ik zuchtte en grinnikte zacht. Het was toch wel heel schattig, hoe vervelend ik los haar ook vond. De ober bracht kaarten voor ons vieren en vroeg of Danelea ook een kaart wilde. Ik sloeg hem open en keek er even in. Ik nam denk ik gewoon salade zoals meestal of misschien wat pasta. Ik keek naar Liam. "Weet jij al wat je wil?"

[ bericht aangepast op 22 juni 2013 - 19:43 ]

Bowties were never Cooler

Danelea Horan
'Dat is lief van je, Hazz. En ik zoek iemand die me zou willen helpen met mijn laatste tv-programma en ook nog zou willen zingen.' zei ik en keek de jongen met mijn grote blauwe ogen aan. Als Harry het zou doen, dan hoefde ik mijn zoektocht niet voort te zetten. Het was altijd een gewoonte om op het laatste moment met zulk nieuws te komen, dat je nog iemand moest zoeken. 'Ik weet het niet, maar dat idee had ik. Je had me anders al veel eerder gezien en het klinkt bekend, Hazz. Ik had alleen nog contact met mijn broer, maar dat is niet vreemd.' Een zachte zucht verliet mijn mond waarna ik Harry weer aankeek. Nu was het toch weer goedgekomen voor de helft. Ik hoefde niet op te kijken om te weten dat Harry een glimlach op zijn gezicht had en deze kreeg ik toch ook weer op mijn gezicht bij zijn woorden. ''Dan zijn we allebei blij met het nieuws dat het goed gaat met de ander.' Ik wilde door praten, maar mijn telefoon ging af waardoor ik Harry toch weer los liet en me verontschuldigen. Ik las het smsje en werd soms gek van de mensen. Vaak ging dan ook door mijn gedachten waarom ik voor dit vak had gekozen. 'Je kan volgens mij ook niet anders, Hazza.' Zei ik toen ik weer opkeek aangezien er nog wat werd gevraagd. Met een glimlach schudde ik mijn hoofd. Nee, het was voor mij weer tijd, om te vertrekken.

[ bericht aangepast op 22 juni 2013 - 19:51 ]

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Harry Styles

wanneer ik hoor waar het over gaat bijt ik even twijfelend op mijn lip, zou ik het doen? Aan de ene kant was het zeker lruk weer is te doen maar waarschijnlijk zou er ook weer evele aandacht door komen. Ach ik ga het gewoon doen, ik wil Danelea graag helpen en ik vindt het ook wel weer een keertje leuk. ' ik doe het' zeg ik met een glimlach en kijk er even aan. 'Dat idee had je echt niet hoeven heben, maar ik begrijp wel dat het verkeerd gegaan is.' zeg ik. 'inderdaad, dus dat is mooi' zeg ik lachend. Jammer genoeg gaat haar mobiel waardoor ze me los laat en ik kijk even naar de ober die de menu kaart komt brengen. Ik kijk even naar Danelea en grinnik kort. Die keuze had ik inderdaad niet. Ik kijk even van Erwein die vraagt of Danelea ook een menu kaart wilt maar trekt een pruillip als ze dat afwijst. 'aah kom je niet gezellig met ons meeeten? Alsjeblieft?' vraag ik met een pruillipje en pak de menukaart er dan bij. Ik kijk er even doorheen en besluit uiteindelijk maar gewoon een tosti te nemen.

Danelea Horan
Mijn grote puppy-ogen zette ik op toen Harry twijfelend op zijn lip beet. Ik had de jongen nu echt nodig, want anders moest ik alsnog opzoek naar iemand anders. Ik snapte wel dat het een moeilijke keuze was, maar het zo wel geweldig zijn als hij er toch mee in stemde. Mijn ogen kregen de bekende twinkeling en een grijns verscheen op mijn gezicht bij zijn woorden. 'Je bent echt geweldig, maar dat ben je ook altijd geweest.' Ik drukte heel kort en bijna onmerkbaar mijn lippen tegen de jongen zijn wang. Behalve een soort van broer, bleef de krullenbol ook nog steeds een van mijn beste vrienden. 'Dat is het zeker.' zei ik grijnzend. Mijn telefoon maakte alleen weer een einde aan het goede moment. Door de woorden van Harry kon ik wel terugsturen dat we de laatste deelnemer hadden gevonden en dat het plan in werking gezet kon worden. Het moment dat ik weer opkeek, keek ik de andere ook even aan voor mijn blik naar Harry ging. 'Hazz, je weet dat ik geen nee kan zeggen tegen het pruillipje.' Begon ik en keek toen de andere kant op. 'Maar je weet ook dat ik weg moet. De plicht roept..Sowieso heb je me nu al geholpen, maar alsnog.'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Malik
Ik ging hier gewoon niet meer op in. Niet dat ik geïrriteerd was, maar ik wist dat Louis hier eeuwig over kon doorgaan en ik dan wel geïrriteerd zou raken. Daarbij wist hij dondersgoed, dat hij van me haar af moest blijven en dat hoefde ik hem echt niet nog eens duidelijk te maken. 'We moeten nog stroop en poedersuiker en een pak pannenkoekenmix en dan zijn we klaar.' Maakte ik een lijstje voor mezelf, hardop. Louis keek zelf maar wat hij er nog allemaal bij donderde. Zolang hij maar niet met een tweede kar aan kwam zetten. 'Ik wil ook hagelslag op mijn pannenkoek!' Deelde Maddie mee. 'Dat hebben we al in huis.' Zei ik simpel, terwijl ik de kar weer voor me uit begon te duwen.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Harry Styles

ik begin vrolijk te lachen door haar reactie en glimlach daarna even, het was leuk dat ik haar zo blij kon maken met alleen maar meedoen aan een van der programma's wat ik zelf ook nog is leuk vond om te doen. ' nou dat valt ook wel weer me hoor' zeg ik lachend en glimlach als ik haar lippen even op mijn wang voel al is het maar heel kort en voel ik het bijna niet. Ik grijns even bij haar volgende woorden maar besluit niet meer te reageren omdat uit zou lipen op een eeuwig gesprek wat eigenlijk dan neegens over gaat. 'Ja dat weet ik daarom gebruik ik ze ook' zeg ik met een onschuldige grijns maar dat word weer een pruillipje bij de volgende woorden. 'jammer, maar dan moet je maar gaan... Mag ik je nummer, als je een nieuwe hebt tenminste want die andere heb ik nog' zeg ik en kijk er even aan. Het was jammer dat ze nu al weg moest. Het was leuk geweest nog even met haar te praten maar ja, dat moest dan maar een andere keer. Ze moest weg zei ze dus dan kon het nu niet he.

Louis Tomlinson
Ik ging vrolijk over op een ander onderwerp. Het was goed van Zayn om niet meer op deze woorden in te gaan, want we wisten beide hoe het af zou lopen. Maar aan de andere kant wisten we ook beide dat ik het toch niet zo snel zou doen. Gewoon omdat het beter was voor ons beide. 'En nog iets om nu nog te eten, want het duurt echt nog wel tijd voor we de pannenkoeken kunnen eten.' Voegde ik nog aan het lijstje toe en keek heel even naar de kar. 'Of laat ook, maar want er lig wel genoeg in.' Ik besloot wel, om er verder niet meer bij te gooien, behalve de laatst nodige spullen. Hoe moeilijk het ook ging worden. Al was het aan de andere kant ook makkelijk om mijn gedachten te verzetten door de mensen die erbij waren. Over mensen gesproken, ving ik ook een aantal woorden op van mensen die voorbij liepen. Ik liep iets door, zodat ik weer naast Zayn kwam te lopen. 'Ik ga echt geen woorden meer vuil maken over al die roddels.' Mompelde ik zacht,

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Danelea Horan
Ik kon alleen maar breed grijnzen toen Harry vrolijk begon te lachen door mijn reactie. Ik wist hoe het denken en doen van de jongen was, dus kon negen van de tien keer ook wel raden hoe of wat. 'Wat valt wel mee? Het valt niet mee.' Zei ik lachend. Verder zei ik niets meer, want anders ging dit echt nog een keer uitlopen op een discussie. Dit dacht Harry volgens mij bij mijn volgende woorden, aangezien hij daar niet meer op reageerde. Alleen zou dat geen discussie zijn, maar een nutteloos gesprek, zoals wel vaker voorkwam. 'Jij bent helemaal gemeen, Styles.' Zei ik en zette mijn grote puppy ogen weer op. Kijken of hij daar nu wel tegen kon, anders had ik zijn zwakke plek ook gevonden. Bij zijn pruillipje keek ik de andere kant weer op. 'Ik wil helemaal niet gaan, maar wil ook niet dat ik straks alsnog uit het vak word gegooid. Maar mijn nummer is nog steeds hetzelfde, dus je kam me altijd bereiken.' Zei ik en keek heel de jongen aan. Ik gaf hem nog een afscheidsknuffel. 'Regel iets voor me.' Zei ik zachtjes en keek heel even op. Ik had nog geen behoefte om weg te gaan.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer