Evenings in London never felt so sad || One Direction || Topic 1 - Speeltopics

Het begin:

De jongens zijn allemaal een eigen weg hun eigen weggegaan.
Sommige hebben nog contact met elkaar, maar andere helemaal niet meer. Het leven gaat rustig door al is het wel één hele verandering geweest.
Geen band en geen contact meer.
Maar alles lijkt nu normaal te gaan of zover je het normaal kan noemen. De Directioners zullen blijven altijd.
Allen wat als de andere op een dag ineens voor je staan met een voorstel? Iemand die je kende als een van je beste vrienden?
Samen met het voorstel om het te keren naar de top met One Direction?

Waar kies je voor? Je familie of de roem? Wat is de juiste beslissing? Gaat het lukken om weer een band te vormen of heeft iemand er geen zin in...

[ bericht aangepast op 2 juli 2013 - 16:49 ]

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Eirwen Cadwalader
Door haar vraag kwam veel oud zeer weer boven. Liam had me voor hem gewaarschuwd, maar ik had niet geluisterd. In het begin was Kejem heel lief voor me geweest, maar al snel was dat verandert. Hij had me eerst alleen af en toe geslagen, maar het liep snel uit de hand toen ik een aanbod had gekregen voor een half jaar mee te gaan over de wereld op tour. Ik was tot 3 keer toe in het ziekenhuis beland. Ik was doodsbang voor hem, maar na de derde keer had ik al mijn moed bij elkaar geschraapt en het uit gemaakt. Dat had me nog een tripje eerste hulp opgeleverd, maar toen viel er wel een last van fysieke pijn van mijn schouders, al wist ik dat de emotionele schade die hij had aangericht nooit helemaal meer zou herstellen. Ik zuchtte en een traan twinkelde in mijn oog terwijl ik stilletjes de instructies van de peuter op mijn schoot opvolgde. Toen ik Rosalie's opmerking hoorde keek ik op. Ik glimlachte wat waterig. "Ik denk het niet, Rosalie, maar het is lief dat je zo positief blijft." zelf had ik de hoop al opgegeven en leefde nu een gelukkig single leven. Ik keek weer naar de kleurplaat en kleurde rustig verder. Ik keek naar haar en knikte kort. "Wat wil je hebben, Alex?" Het kleine meisje keek naar me. "Wat papa eet." zei ze tegen me. Ik glimlachte. "En appelmoes?" Bij het woord appelmoes werden haar ogen graat en ze knikte hyperactief. Ik glimlachte. "Komt goed, meiske." Ik aaide door haar haren. Misschien verwende ik haar te veel, maar zo erg maakte ik het nou ook weer niet, toch? Daarbij zou ik zelf ook de helft van de appelmoes opeten.

Bowties were never Cooler

Daniella Claire Styles Durchville

"Vragen mag altijd, toch Zayn?" Zegt Louis, je kan zien dat hij lichtjes gespannen is, als dit maar goed gaat. "Maar of er overal antwoord op word gegeven, is een tweede." Oh, yep, daar gaan we het al krijgen. "Ik wou vragen of jullie misschien te gast wouden komen in mijn radio show? Het zou echt te gek zijn als jullie voor de luisteraars zouden zingen of een interview zouden kunnen doen? Het is maar een vraag je moet het niet doen, maar, wel.. Het zou echt tof zijn als jullie dat konden doen." Ratel ik aan één stuk door, ik voel mijn adem zo uit mijn longen gaan, zeg ja, zeg ja, alsjeblieft, zeg ja.

The artist is the kid that survived.

GirlWithLove --> Dasskin

Yeah, and people in hell want Slurpees.

Zayn Malik
Meteen sloot ik mijn armen rond Louis zijn schouders toen hij om een knuffel vroeg. Klein kleutertje dat hij was. Ik drukten een kusje op zijn kruin. 'Kom Boo, het is goed zo.' Ik had er na lange tijd geen moeite meer mee gehad om uitbundig met Louis te zijn buiten de deur. Maar nu ik wist dat mensen weer op ons letten, merkte ik toch de spanning bij mezelf op. Ik liet Louis weer los en keek even naar Maddie, die de laatste spulletjes netjes in de tassen aan het doen was. 'Goezo uk.' Ik aaide even door haar, haar en tilde haar uit de kar. Langzaam richten ik me op het meisje wat bij ons was komen staan en keek haar moeilijk aan. Ja, wat moest ik hier nu op zeggen. Dit was totaal niet iets waar ik op zat te wachten.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis Tomlinson
Zayn zijn armen om me heen voelde vertrouwd. Iets waardoor ik een glimlach niet kon onderdrukken. Bijna direct sloeg ik mijn armen ook om hem heen en murmelde zachtjes iets. Pas na zijn woorden verliet iets verstaanbaars mijn mond. 'Ik hoop het. Als is het bijna altijd goed bij jou in de buurt.' Ik was blij dat Zayn eigenlijk net zo vreemd en vrolijk kon doen buiten de deur en ik me niet had hoeven aanpassen. Een heel klein pruillipje trok ik toen hij me uiteindelijk toch weer losliet. Toch hield deze niet lang stand doordat ik naar Maddie keek. Zij en Zayn waren echt de enige die humeur om konden laten slaan l in een seconde. Alleen door een simpele blik. 'Je gaat teveel op iemand lijken, maar wel op de positieve manier.' Waren mijn woorden tegen haar voor ik me op het meisje richtte wat erbij was komen staan. Heel kort beet ik op mijn lip. 'Ik denk eerlijk gezegd niet dat -dat nog voor ons is weggelegd. Of jij zou het graag nog een keer willen?' De laatste woorden waren meer op Zayn gericht en wierp hem kort een blik toe voor ik verder verteld. 'Daarbij sta ik de meeste dagen tot laat voor de klas of ben alles aan het voorbereiden qua lessen en één aantal andere dingen. Een dag heeft al te weinig uur. Het spijt me.'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Malik
Of misschien ook wel. Ik droomde ervan om weer eens te zingen voor mensen. Louis vroeg naar mijn mening en ik haalde langzaam mijn schouders op. Maar voor ik echt kon zeggen hoe ik erover dacht, had Louis al besloten dat het niet ging gebeuren. Maddie leek er helemaal niets van te begrijpen. 'Waarom wil je dat mijn papa's gaan zingen?' Vroeg ze aan het meisje. Misschien moesten we haar toch maar eens goed gaan uitleggen wat Louis en ik vroeger gedaan hadden. 'One direction bestaat niet meer weetje. En niemand van ons klinkt zo goed in zijn eentje als we samen deden.' Behalve Louis. Maar die had het apartste stemgeluid van ons allemaal. 'Ik zou het geweldig vinden om bij je te komen zingen, maar ik wil de geruchten over one direction die zins vandaag door de wereld gaan niet aanwakkeren. Daarbij hebben we inderdaad niet echt tijd.' Deed ik toch mijn kant van het verhaal. 'Daarbij hebben we Maddie nu. Onze carrière is gewoon over.' Ik had er lang over gedaan het hoofdstuk af te sluiten en me er bij neer te leggen dat ik nu maar een gewone docent was.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis Tomlinson
Zayn haalde langzaam zijn schouders op bij de vraag wat hij wilde. 'Je weet dat ik voor jou altijd uitzonderingen wil maken, hé?' Zei ik zachtjes en drukte een kusje tegen zijn kaak. Daarna ging mijn blik van Zayn naar Maddie en weer terug. 'Ik denk dat we thuis toch maar eens een gesprek aan moeten gaan.' Het waren de enige woorden die ik zei, want hield me daarna stil om naar Zayn zijn verhaal te luisteren. Aan het eind knikte ik bijna onopvallende, want het was wel waar. Nou ja, bijna alles. 'Weet je, Zayn, er zit één heel klein foutje in je verhaal, want jij klinkt net zo goed in je eentje als dat we samen deden. Je stem zorgt ervoor wel steeds dat ik opnieuw verliefd word. Samen met dat jij het natuurlijk bent. Dus in dat opzicht speelt alles daarvoor wel weer--' Ik viel stil en schudde mijn hoofd. 'Je snapt wel wat ik bedoel, maar waar het op neer komt is dat je net zo goed bent.' Zei ik met een glimlach. Maar het was wel waar dat onze carrière voorbij was. Maar met alles wat ik ervoor terug had gehad, kon ik het niet heel erg vinden.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

[Wat kan ik doen met Jared?]

Spoiler alert: you will save yourself

[Dunno]

Yeah, and people in hell want Slurpees.

[Ik moet echt weer een keertje gaan reageren, sorry.]

Reality's overrated.

Harry Styles

' Nou dat denk ik toch wel want ik weet niemand anders die dat denk hoor' zeg ik lachend en glimlach daarna om die lieve grijns van haar. Totdat ik haar pruillip zie blijft die glimlach op mijn mond. ' Omdat ik gemeen ben zei ik toch' lach ik en wiebel even met mijn wenkbrauwen. ' Ja als jij blijft ga ik heel lief doen, dus je blijft nog even hé' zeg ik met een grote glimlach en grijns daarna ook even. ' Ik ook niet. geef je mobiel maar dan zet ik hem er even in' zeg ik met een glimlach omdat ik dat makkelijker vindt. Ik vindt wel echt heel leuk dat ik haar nu weer zie, ik had haar toch wel gemist in die tijd. Ik kon het echt altijd goed met haar vinden als ik er zag. Als ze mij niet loslaat grinnik ik zacht en sla ik mijn armen weer om haar heen. ' Je kan zeggen dat je met mij dingen moet bespreken voor dat programma en dat je dat hier doet en dat het nu kan omdat ik anders best wel druk ben nog of zo' stel ik voor even gauw wat verzinnend. Ik had eigenlijk geen idee maar misschien was dit wel goed genoeg. ' Maar zullen we maar gaan zitten?' zeg ik dan met een glimlach omdat Rosalie ook net al aan haar voorstelde een stoel te pakken en der bij te komen zitten.

Rosalie Lauren Holmes

Zwijgend keek iknaar Eirwen en zag hoe moeilijk ze had. Een schuldig gevoel ging door me heen. Waarom was ik er over begonnen? 'Natuurlijk wel, je bent een hartstikke, leuke, lieve meid,' spreek ik haar tegen. Ik pak mijn wijnglas op en kijk haar aan. 'Maar single zijn heeft zo zin voordelen. Proosten op het single zijn dan maar,' vraag ik haar met een glimlachje en hou haar mijn glas voor, zodat ze de hare er tegenaan kan tikken. 'Mannen zijn enkel problemen,' grijns ik. Het kon me niet schelen dat Harry en Liam erbij zaten. Harry had me ook problemen opgeleverd, het was net zo goed mijn fout, maar toch. Hailey pakt haar glas en tikt er ook tegen aan. Ik kijk haar lachend aan. Niet begrijpend kijkt ze me aan.
'Ja, blijf jij ook nog maar eventjes single kleine meid,' grinnik ik en druk een kus op haar kruin. Ze houdt haar hoofdje schuin en kijkt me vragend aan. Ik kijk met een lachje naar Eirwen en schonk haar een glimlach. Het kwam wel goed met haar. Daar geloofde ik in. Misschien moest ze gewoon bij Liam gaan wonen, werden ze friends with benefits en uiteindelijk verliefd. Ik bleef erbij, ze paste goed bij elkaar en voor Alex zou het ook leuk zijn. Volgens mij zag ze Eirwen toch al als moederfiguur.
Nadat Eirwen er tegen aan had getikt nam ik een grote slok wijn en wierp even een korte blik waarmee Harrry al tien minuten lang alleen maar mee aan het knuffelen was. Nee, jaloers was ik niet. En al was ik het, ik zou niet toegeven. Ik bedoel, als Harry andere leuker vindt en wat voor ze voelt, is dat goed. Ik heb hem laten gaan drie jaar geleden en nu mag ik niet klagen. Happy single leven... Al verlang ik soms best naar een leuk gezelschap.
'We zouden ook gewoon een keertje uit kunnen gaan,' stel ik voor. 'Ik bedoel, ik ben student en 22. Dat hoort erbij!' Ik kijk Eirwen vragend aan.

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Danelea Horan
'Misschien moet je dan toch iets beter op gaan letten, want er zijn toch genoeg mensen.' Zei ik serieus, maar de lieve grijns was nog altijd op mijn gezicht te vinden. Bij zijn volgende woorden verdween mijn pruillip al snel en prikte Harry in zijn zij. 'Hazza, is niet gemeen, want als dat wel zo was, dan denk ik niet dat alles zo was gelopen. Daarbij hadden we dan ook echt niet zo gestaan.' Ik stak mijn tong naar hem uit waarna ik heel langzaam knikte. 'Ik zou alles doen, maar dan moet je wel met een goed excuus voor me komen.' Dan zou het misschien nog wel eens lukken, maar anders kon ik toch niet alles doen. Ik haalde mijn telefoon tevoorschijn en overhandigde deze aan Harry. 'Het is goed om je weer terug te zien en ik denk dat nog iemand dat wel denkt. Ik ken namelijk iemand die zijn beste vrienden ook wel weer een keer wilt zien.' Zei Ik ondertussen en ik had het idee dat het vrij duidelijk was wie. Ik was en bleef natuurlijk het kleine zusje van iemand.
'Misschien kan je toch nog zeggen dat het kleine meisje inderdaad nog ergens in me verscholen zit, ondanks de tijd die voorbij is gegaan en natuurlijk de leeftijd.' Deze woorden verlieten mijn mond toen ik de krullenbol niet losliet en daardoor zijn armen ook weer om me heen sloeg. Toch liet ik hem met een grijns los, om vervolgens op te kijken bij de woorden. 'En dat is een van de redenen waarom je zo geweldig bent. Je komt altijd met een oplossing.' Toch moest ik wachten met bellen tot ik mijn telefoon weer terughad gekregen. 'Oké, misschien is dat toch wel het makkelijkste.' Antwoordde ik en wierp ook nog een glimlach naar Rosalie.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Eirwen Cadwalader
Ik ging langzaam op in de getekende wereld van het kleine meisje op mijn schoot. Ik keek op toen Rose weer begon te praten. Ik hoorde schuldbewustzijn in haar stem. Dat wilde ik helemaal niet. Het was toch niet haar fout? Toch schudde ik mijn hoofd bij haar woorden. "Ik ben gewoon niet iemand waarmee mensen een relatie willen hebben. En daar heb ik me bij neer gelegd." Ik kleurde nog even verder maar legde toen toch het potloodje neer toen Rosalie wilde proosten. Wat twijfelend hield ik mijn hand om mijn glas. Ik vond het een beetje ongemakkelijk om hierop te proosten omdat Harry en Liam ook aan de tafel zaten. Zij hadden mij nooit problemen bezorgt, helemaal niet zelfs. Toch deed ik het toen ook Alex haar glas tegen dat van Rose aantikte. Ik tikte zwacht mijn glas tegen dat van haar aan en nam een slokje. "Jij blijft inderdaad oom nog een tijdje single, shatje. Hier ben je allemaal nog veels te jong voor. Daarbij vind je vader het waarschijnlijk zelfs neit goed als je er oud genoeg voor bent." Een beetje plagen mocht wel en Liam wist dat het waar was. Ik keek naar het meisje wat trots de kleurplaat liet zien. Ze had het echt mooi ingekleurd en eigenlijk helemaal zelf, want ik had alleen de lucht gekleurt. "Het is prachtig, toch Li?" ik gaf hem een por, omdat hij nogsteeds wat afwezig aan tafel zat en richtte me tot Rosalie. Bij haar woorden zuchtte ik. "Ik zou het echt leuk vinden, maar ik werk op idiote tijden met mijn werk. Nu is het net een tijdje rustig, en werk ik op normale tijden, maar ik kan zo weer van 4 uur 's middags tot 4 uur 's nachts gaan werken. Daarbij als ik een voorstel krijg zit ik binnen een week in Wellington voor een jaar, dus echt vooruit plannen kan ik niet." Ik haalde een hand door mijn haren die nogsteeds los over mijn stoel hingen.

Bowties were never Cooler

( Amphitryon -> Paynlinson )

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer