-1- This is my life now. -RPG- - Speeltopics

Deze RPG is in principe een vervolg op; My school's Glee club. die dood is gelopen.

Toen kwam er iemand op het idee er nieuw leven in te blazen;
Vijf jaar later. Iedereen is opgegroeid, nog samen of uit elkaar. Heeft een super baan of juist helemaal niet. Heeft kinderen of studeert nog verder. Woont in een groot huis of in een klein huisje in een achterbuurt.

Dit speelt zich dus af na hun schooltijd en dezelfde personen.
-Natuurlijk mag je meedoen, maar doe dan wel een goed verleden met hoe het was op die school en wat die allemaal heeft meegemaakt.-

Wil je meedoen? Klik dan hier.

===================
Nieuwe mensen;
- Marilyn Carter Mohawk
- Layla Amore Woodstock Stuttgart
- Ebony Morris Aria

De al bestaande mensen;
- Levi Unknown Dodge
- Michael Thomas Brown Nadal
- Charlotte Suavez Gancanagh
- Mary Elizabeth Santiago Colfer
- Kyle Noah Morgan. DarrenCrissy
- William Irial Smelting Gancanagh
- Arion O'Leary Gancanagh
- Donna Banu Ganj Heimersson - Jalili Nadal
- André Sean Stenvers DarrenCrissy
- Maya Hart AroonCat
- Dimitry Hart AroonCat
- Lilian Grace Henriet MissStoran
===================
Regels;
Schrijf gelieve meer dan 5 regels.
Ga niet aanstellen of juist niets doen.
Speel alleen je eigen personage, niet die van andere.
Géén perfecte personen.
Wees beleefd -in RPg hoeft dat niet persé-
Personen mogen elkaar niet meer kennen, maar het is toch altijd leuker als ze nog contact hebben.

[ bericht aangepast op 16 okt 2012 - 14:42 ]

---

Ich liebe dich 27.12.23

Arion

"Kunnen we dan?" Ik hoor gewoon aan haar stem dat ze lacht.
Uit gewoonte, en omdat ik gewoon graag naar haar kijk, kijk ik op. Ik wil net antwoorden wanneer ik merk dat ik in mijn afleiding mijn wijsvinger meegestrikt heb met mijn veters. Ik moet er luidop om lachen en na enig getrek heb ik mijn vinger bevrijd. Ik hou mijn blik nu op mijn schoenveters gericht en ben in enkele seconden klaar. Enthousiast, al is het maar omdat zij zo graag wil vertrekken, spring ik recht.
"We kunnen," breng ik misschien iets luider dan gewild uit.
Ik moet alweer lachen om mezelf. Hoe je het ook draait of keert, na vijf jaar ben ik nog steeds zo'n stoetel in Mary's beurt. Ik trek nog snel mijn vest aan en open dan de voordeur, waarop ik braafjes wacht tot zij eerst buiten is.
"Dames gaan voor," mompel ik glimlachend.

Irial

Hoewel Kyle net ingestemd heeft, blijft hij staan. Ik gun hem rustig de tijd en laat mijn ogen nog even over de bekende maar naamloze gezichten glijden. Ik moet me toch iets kunnen herinneren?
Ik sta zo diep na te denken, in de hoop me toch één naam terug te kunnen herinneren, dat ik er van schrik als Kyle plots mijn hand weer vast neemt en ik achter hem aan getrokken word. Niet dat ik protesteer.
Al snel staan we bij de bar. Terwijl Kyle lijkt te staan twijfelen, neem ik gewoon een glaasje water. Alcohol kan niet, gezien ik straks nog wil rijden en van frisdrank gaat mijn mond zo vreselijk plakken. Ik heb net een slokje genomen wanneer Kyle mijn hand los laat en van me weg loopt. Met opgetrokken wenkbrauw kijk ik hem na. Ik weet even niet waar ik met mijn glas heen moet, dus drink ik het snel nog leeg voor ik hem achterna ga. Ik moet me tussen wat mensen wurmen, maar uiteindelijk vind ik hem in een hoekje terug.
"Kyle, gaat het wel?" vraag ik bezorgd. Ik leg een hand op zijn schouder om hem te troosten, tot ik zie dat hij helemaal niet aan het huilen maar aan het lachen is. Met een grijns op mijn gezicht geef ik hem een stompje tegen de schouder.
"Zeg, nutcase, wat krijg jij opeens?" lach ik.

[@Stuttgart: Je hebt nog niet heel erg veel gemist hoor. De meesten zijn net aangekomen op de reünie en slaan een praatje, sommigen zijn nog onderweg. Ik geloof dat Michael en Marylin staan te praten, Dimitry, Levi, André & Maya ook, Donna praat met Charlotte, Kyle en Irial zijn net toegekomen en Mary en Arion zijn nog onderweg. De rest is er nog niet of heb ik niet in de gaten.]

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Donna

Wat afwezig kijk ik naar Charlotte en haar dochtertje die saampjes een gesprek voeren. Ik aai over Sophia's blondje haartjes. Ze is enthousiast een verhaal aan het vertellen tegen haar kleine zusje en tegen mij. Olivia lijkt meer geïnteresseert in haar kleine knuffeltje en ik ben de draad allang kwijt. Het lijkt wel alsof iedereen die ze kent voorbij komt in aan rappe taaltje. Ik haal dan ook opgelucht adem als Charlotte weer tegen mij begint.
"Heb jij nog contact met ex-klasgenoten?" vraagt ze. Zachtjes schudt ik op mijn beurt mijn hoofd.
"Met niemand. Na mijn diploma ben ik meteen vertrokken en nooit meer terug gekomen." Met een klein lachje kijk ik haar aan en haal ik een hand door mijn bruine lokken. "Ik heb verder ook nooit echt de behoefte gehad. Het is een periode die je afsluit, ik hoef hem niet mee te nemen naar een volgende fase." Alsof het voor iedereen vanzelfsprekend is haar ik mijn schouders op en kijk ik haar lachend aan.

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Kyle

"Kyle, gaat het wel?" Ik voel een hand op mijn schouder. Ik krijg een stompje tegen mijn schouder en draai me lachend om.
"Zeg, nutcase, wat krijg jij opeens?" lacht Irial. Ik veeg wat tranen weg die door het lachen zijn ontstaan en kijk Irial aan. Ik leg mijn armen om zijn hals en grinnik. "Nou, ik was aan het bedenken wat ik zou drinken. En toen ging mijn gedachten zo van; Wat zal ik nemen? En net op dat moment keek ik naar jou, het ging zo droog in elkaar over dat ik ervan moest lachen," ik trek een raar gezicht. "In mijn hoofd klonk het leuker." zeg ik dan en lach even. Ik druk een kusje op Irial's wang en kijk hem aan.
Nee echt, in mijn hoofd klonk dat echt leuker dan dat ik het nu vertel. Geniaal gewoon.
Ik kijk Irial recht aan en glimlach naar hem. "Nou, zullen we mensen gaan opzoeken die we menen te kennen?" zeg ik en knipoog even naar hem. Ik ben zo blij dat ik door de jaren heen wat losser en zelfverzekerder ben geworden.

---

Ich liebe dich 27.12.23

Michael

"Ik ben privézangcoach. Mensen kunnen me huren tegen een redelijke prijs en in ruil daarvoor help ik hen zingen. Ik spaar voor een zangschool."
Ik knik onder de indruk. Misschien is ze een van de weinige die echt nog wat met ze zang heeft gedaan. Zelf voelde ik me er verder niet tot aangetrokken. Om het door te zetten heeft veel kracht nodig, veel inzet en ik denk niet dat ik me daar voor toe zou kunnen zetten.
"Wat doe jij zoal deze dagen?" Ik lach wat spottend.
"Mijn leven is niet zo spannend. Ik woon hier in de stad, in een soort studentenhuis en volg een studie Frans. Verder werk ik als kok in een restaurantje in het hartje van de stad." Ik haal mijn schouders op. Mijn leven is inderdaad als je het zo vertelt is het niet zo indrukwekkend en zeker niet spannend. Helemaal niet spannend. Gewoon een studie op je vijfentwintigste.

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Donna

"Met niemand. Na mijn diploma ben ik meteen vertrokken en nooit meer terug gekomen. Ik heb verder ook nooit echt de behoefte gehad. Het is een periode die je afsluit, ik hoef hem niet mee te nemen naar een volgende fase."
Ik weet niet goed hoe ik er moet op reageren. Ik wou echt dat ik haar gelijk kon geven, maar dat lijkt me zo hypocriet. Ik ben dan wel naar Puerto Rico verhuist maar om te zeggen dat ik mijn leven hier afgesloten heb? Nee. Mary zou ik nooit uit mijn leven kunnen schrappen. Haar ken ik al sinds ik amper kon lopen, ze zal nooit een afgesloten hoofdstuk zijn. En ik heb een kind van Michael. Hoe kan je dat ooit afsluiten? Ik zucht even als ik me bedenk hoe graag ik hem wel zou willen vergeten, in een doosje stoppen en dat op zijn beurt weer ergens onder in de kast stoppen om er nooit meer in te hoeven kijken. Voor mij ligt het hele "afsluiten" zo makkelijk niet. Maar ik ben blij voor haar dat zij het wel kan. Dat ik me nooit volledig uit dit helhol van ongeluk zal kunnen trekken betekent niet dat ik het een ander niet gun. Ik slik even een krop weg en besluit maar gewoon -subtiel of niet- van onderwerp te veranderen.
"Heb je gestudeerd of ben je meteen aan de slag gegaan?" vraag ik, blij dat mijn weemoed niet in mijn stem weerklinkt.

Irial

Ik kijk hem nieuwsgierig aan terwijl hij de tranen van zijn wangen wegveegt. Ik vraag me echt af wat er nou zo grappig is. Zodra hij zijn armen om mijn hals geslagen heeft, leg ik mijn handen losjes op zijn heupen. Het is een gewoonte, een reflex. Met opgetrokken wenkbrauw kijk ik hem aan.
"Nou, ik was aan het bedenken wat ik zou drinken. En toen gingen mijn gedachten zo van; Wat zal ik nemen? En net op dat moment keek ik naar jou, het ging zo droog in elkaar over dat ik ervan moest lachen. In mijn hoofd klonk het leuker."
Hij ratelt het verhaal zo snel af dat ik het nog even tot me moet laten doordringen terwijl hij een kusje op mijn drukt.
"Nou, zullen we mensen gaan opzoeken die we menen te kennen?"
Ondertussen draait het molentje op volle toeren en snap ik eindelijk waarom hij zo moest lachen. Zelf barst ik ook in lachen uit.
"Oh, verander niet van onderwerp, kleine," grinnik ik terwijl ik hem -zonder succes- streng probeer aan te kijken. "Wat is dat toch met jou, hmm?" ga ik op samenzweerderige toon verder. "Volgens mij kick jij op schooljongentjes. Toen we hier nog les kregen wist je me ook altijd te overtuigen niet bij de les te blijven." Met ogen die fonkelen van ondeugd kijk ik hem aan.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Donna

Even is Charlotte stil waarna ze zucht en switcht van onderwerp.
"Heb je gestudeerd of ben je meteen aan de slag gegaan?" Ik glimlach en bijt op mijn onderlip.
"Ik heb commerciële economie gestudeerd. Niet echt iets heel bijzonders. Veel cijfertjes en jaren," lach ik. "Nu werk ik als marketing manager." Sophia huppelt weg als ze merkt dat niemand echt naar haar luistert. Ze ploft naast haar zusje en begint dan een heel gesprek tegen haar. Met haar grote hazelnootgekleurde ogen kijkt Olivia naar Sophia. Sophia prikt met haar vingertje in Olivias buikje. Olivias ogen beginnen te schitteren en een kinderlijk lachje verlaat haar mond. Ook Sophia begint in de lach en prikt opnieuw in het baby buikje. Vertederd kijk ik naar het schattige schouwspel.
"En jij?" richt ik me weer tot Charlotte. "Wat doe jij?"

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Kyle

Ineens begint Irial te lachen en ik kijk hem aan.
"Oh, verander niet van onderwerp, kleine. Wat is dat toch met jou, hmm?" Gaat Irial op een samenzweerderige toon verder na een mislukte poging mij streng aan te kijken. "Volgens mij kick jij op schooljongetjes. Toen we hier nog les kregen wist je me ook altijd te overtuigen niet bij de les te blijven." Ik zie zijn ogen fonkelen van ondeugd.
Ik grinnik even. "Natuurlijk doe ik dat." zeg ik speels en druk mijn lippen even op de zijne. Dan kijk ik hem weer aan en laat met tegenzin mijn armen van zijn hals glijden. Ik loop met een uitdagende blik achteruit.
"Tonight i'm all yours." zeg ik speels en loop dan richting de bar. Ik pak een beker water en drink eruit. Ik glimlach naar Irial en knipoog even.

---

Ich liebe dich 27.12.23

Charlotte

"Ik heb commerciële economie gestudeerd. Niet echt iets heel bijzonders. Veel cijfertjes en jaren. Nu werk ik als marketing manager. En jij? Wat doe jij?"
Ik moet even lachen en haal een hand door mijn haren. De vraag zou beter zijn wat ik niet doe.
"Heb je een half uurtje?" zeg ik goedlachs. Na een diepe ademhaling begin ik aan mijn waslijst.
"Thuis, in Puerto Rico, heb ik een tehuis opgericht voor alleenstaande tienermoeders. Ik help de meisjes met hun papierwerk en probeer ze te overtuigen zo lang mogelijk school te lopen. Als ze dat niet kunnen, help ik ze aan een baan. Ik voer gesprekken met ouders en grootouders in de hoop dat ze er uiteindelijk toch niet helemaal alleen voor zullen staan. Drie dagen in de week werk ik als serveerster, twee avonden in de week zing ik in een bar -helemaal à la jaren '40, compleet met vleugelpiano en lange jurk- en momenteel studeer ik voor het staatsexamen. Omdat ik geld in het laatje voor Koekje wilde brengen heb ik mijn middelbaar nog niet afgemaakt."
Ik druk een kusje op mijn dochter's wang, die niet veel van het gesprek opvangt en haar ogen de kost geeft. Ik vind het maar eerlijk dat ik zelf mijn diploma haal als ik dat van mijn dochter ook verwacht. Do as I say, not as I do is een methode die vroeg of laat toch een weerslag geeft.

Irial

"Natuurlijk doe ik dat."
Hij drukt een kusje op mijn lippen om me vervolgens los te laten en achterwaarts van me weg te lopen.
"Tonight i'm all yours."
Met het schaamrood op mijn wangen kijk ik om me heen, maar gelukkig lijkt niemand het gehoord te hebben. Wat er in de slaapkamer gebeurd -of gelijk waar- blijft gewoon tussen Kyle en mij.
Ik moet zachtjes lachen als hij vervolgens doet alsof er niks aan de hand is. Terwijl ik naar hem toe loop overweeg ik even hem een handje te helpen met zijn glas water, maar als ik me bedenk dat Kyle er niet blij van zou worden besluit ik het maar zo te laten. In plaats daarvan breng ik mijn lippen naar zijn oor en fluister.
"Je bent een stoute jongen, Kyle." Het kost me alle moeite van de wereld niet te lachen. "Gelukkig hou ik daar wel van."
Ongezien bijt ik even in zijn oor. Vervolgens zet ik een stapje achteruit, stop mijn handen in mijn broekzakken en kijk gespeeld nonchalant rond.
"Herken je iemand?" vraag ik.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Kyle

Irial komt naar me toe lopen en brengt zijn lippen naar mijn oor. "Je bent een stoute jongen, Kyle. Gelukkig hou ik daar wel van." fluistert hij. Mijn ogen verwijden even, waarom zegt hij dat nu? Er loopt een rilling over mijn lichaam heen van opwinding. Wanneer hij in mijn oor bijt ontsnapt er even een heel zacht kreuntje. Ik word rood en kijk snel naar mijn glas water. Vanuit mijn ooghoek zie ik Irial zijn handen in zijn broekzak stoppen en dat hij nonchalant rondkijkt. "Herken je iemand?" vraagt hij dan. Ik haal mijn schouders wat op.
"Heel eerlijk? Nee." zeg ik dan en kijk rond. "Niet echt. Ik herken wel gezichten, maar de namen.." ik haal mijn schouders op. Ik haal mijn hand even langs Irial zijn wang en loop dan een stukje vooruit. Ik maak mijn ogen nadenkend tot spleetjes. Hmm... Naar wie kunnen we het beste eerst gaan? Ik wil graag wel even een babbeltje maken namelijk.

---

Ich liebe dich 27.12.23

Maya

Even kijk ik André na, en kan het niet laten om met mijn ogen over hem heen te gaan.
Hothothothothot!
Dan als hij terug komt, en hij me vraagt of ik een slokje wil blijen mijn ogen nadenkend op het glas hangen.
Ik pak het glas van André over, en neem een nipje met onschuldige ogen op de zijne gericht.
Dan met een klein lachje neem ik er mog een, en glimlach dan mijn tanden bloot.
Dan geef ik hem het glas terug, en glimlach lief, half hopend dat hij mij vraagt wat ik doe.

[ bericht aangepast op 28 sep 2012 - 22:10 ]

---

« The "earth" without "art" is just "eh." »

[André heeft al gezegd wat voor werk hij doet xd]

---

Ich liebe dich 27.12.23

(Oh fail, aangepast)

---

« The "earth" without "art" is just "eh." »

Gancanagh schreef:
Arion

"Kunnen we dan?" Ik hoor gewoon aan haar stem dat ze lacht.
Uit gewoonte, en omdat ik gewoon graag naar haar kijk, kijk ik op. Ik wil net antwoorden wanneer ik merk dat ik in mijn afleiding mijn wijsvinger meegestrikt heb met mijn veters. Ik moet er luidop om lachen en na enig getrek heb ik mijn vinger bevrijd. Ik hou mijn blik nu op mijn schoenveters gericht en ben in enkele seconden klaar. Enthousiast, al is het maar omdat zij zo graag wil vertrekken, spring ik recht.
"We kunnen," breng ik misschien iets luider dan gewild uit.
Ik moet alweer lachen om mezelf. Hoe je het ook draait of keert, na vijf jaar ben ik nog steeds zo'n stoetel in Mary's beurt. Ik trek nog snel mijn vest aan en open dan de voordeur, waarop ik braafjes wacht tot zij eerst buiten is.
"Dames gaan voor," mompel ik glimlachend.

Mary

"Arme Arion, weet je niet meer hoe je veters moet strikken?" vraag ik lachend.
"We kunnen," zegt hij halfroepend, en ik kijk hem hoofdschuddend aan.
"Je bent te enthousiast, lieverd," zeg ik zacht en druk een kusje op zijn lippen.
"Dames gaan voor," zegt hij galant.
Ik giechel even.
"Zo galant," zeg ik terwijl ik de deur door loop. Ik hou mijn lachende blik op hem gericht.
"Waaraan heb ik dat te danken?"
Ik wacht geduldig af totdat hij de deur heeft dichtgedaan.
"Heb je alles bij?" vraag ik nog een keer voor de zekerheid.

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Irial

"Heel eerlijk? Nee. Niet echt. Ik herken wel gezichten, maar de namen.."
Ik knik rustig.
"Ik heb precies hetzelfde."
Eigenlijk schaam ik me er best wel voor. Vijf jaar is niet zo'n onmenselijk lange tijd, een paar namen hier en daar zou ik me toch moeten kunnen herinneren? Pas nu besef ik hoe zeer ik me steeds met Kyle bezig hield en hoe weinig met de anderen in mijn klas.
Onvrijwillig van ik een gesprek op van een man en vrouw die net als Kyle en ik aan de bar staan. Haar herken ik niet, maar hem wel. Mark. Nee, volledig de bal mis. Mitch. Nee, dat is het ook niet. Mike? Niet helemaal.
"Michael?" vraag ik me luidop af.
Ik haal even mijn hand door mijn haren. Ik denk dat ik goed zit, maar voor de zekerheid kijk ik toch even naar Kyle. Geen idee of hij het weet, maar misschien deed het wel een belletje rinkelen.

Arion

"Zo galant. Waaraan heb ik dat te danken? Heb je alles bij?"
Geen idee waar ze dat aan te danken heeft. Gewoon aan de fantastische persoon die ze is? Ik voel even in mijn achterzak. Portefeuille; check. Zij heeft de auto- en dus ook de huissleutels en mijn mobiel zit in mijn broekzak. Ik kijk even bedenkelijk, alsof ik wat vergeten ben, en sla dan mijn arm om haar schouder.
"Nu heb ik alles," grinnik ik.
Ik raak het nooit zat, haar complimentjes geven, of ze nou serieus zijn of niet. Snel druk ik nog een kusje op haar haren. Stiekem ben ik nog het meest benieuwd om die koter van Charlotte te zien. Voor de rest voel ik maar een gematigd enthousiasme.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Mary

"Nu heb ik alles."
Ik grinnik even en doe de deur op slot.
"Dan kunnen we."
Ik druk een kusje op zijn lippen, maar besef al gauw weer dat ik hier een zwak voor heb, met als resultaat dat ik me heel even laat gaan en hem dichter tegen me aantrek.
"Ik hou van je," fluister ik zacht.
Glimlachend verstrengel ik mijn vingers met de zijne.

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.