-1- This is my life now. -RPG- - Speeltopics

Deze RPG is in principe een vervolg op; My school's Glee club. die dood is gelopen.

Toen kwam er iemand op het idee er nieuw leven in te blazen;
Vijf jaar later. Iedereen is opgegroeid, nog samen of uit elkaar. Heeft een super baan of juist helemaal niet. Heeft kinderen of studeert nog verder. Woont in een groot huis of in een klein huisje in een achterbuurt.

Dit speelt zich dus af na hun schooltijd en dezelfde personen.
-Natuurlijk mag je meedoen, maar doe dan wel een goed verleden met hoe het was op die school en wat die allemaal heeft meegemaakt.-

Wil je meedoen? Klik dan hier.

===================
Nieuwe mensen;
- Marilyn Carter Mohawk
- Layla Amore Woodstock Stuttgart
- Ebony Morris Aria

De al bestaande mensen;
- Levi Unknown Dodge
- Michael Thomas Brown Nadal
- Charlotte Suavez Gancanagh
- Mary Elizabeth Santiago Colfer
- Kyle Noah Morgan. DarrenCrissy
- William Irial Smelting Gancanagh
- Arion O'Leary Gancanagh
- Donna Banu Ganj Heimersson - Jalili Nadal
- André Sean Stenvers DarrenCrissy
- Maya Hart AroonCat
- Dimitry Hart AroonCat
- Lilian Grace Henriet MissStoran
===================
Regels;
Schrijf gelieve meer dan 5 regels.
Ga niet aanstellen of juist niets doen.
Speel alleen je eigen personage, niet die van andere.
Géén perfecte personen.
Wees beleefd -in RPg hoeft dat niet persé-
Personen mogen elkaar niet meer kennen, maar het is toch altijd leuker als ze nog contact hebben.

[ bericht aangepast op 16 okt 2012 - 14:42 ]

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

[gelukkig past dat achter elkaar, moet ik nu weer? of eerst André?]

"Find peace in who and what you are." — Saphira

(André is, maar anders ga ik wel met dimi)

« The "earth" without "art" is just "eh." »

Donna

"Nee. Meer nog, ik ben al meer dan vijf jaar single. Maar we redden ons prima, Evangelynn en ik."
Even frons ik maar tot mijn geluk lijkt Charlotte het niet door te hebben. Je kind is vier en je bent al vijf jaar single. Bedenkelijk laat ik mijn ogen naar mijn kleinste kindje glijden die stilletjes op haar knuffeltje sabbelt. Normaal had ik het uit haar mondje getrokken maar voor deze keer laat ik het meisje gaan. Zachtjes volg ik met mijn vinger haar ruggegraatje. Even rilt ze in mijn armen waarna ze haar sabbelproces weer voortzet. Liefdevol kijk ik naar haar. Pas nu, bij mijn jongste kind, kan ik genieten van de baby. Bij Noah wilde ik de perfecte moeder zijn en bij Sophia moest ik ook Noah van één nog hanteren. Nu zijn zij veel ouder dan dit hummeltje en kan ik volop van haar genieten.
"Wel, jullie zijn echte picasso's. Niet, Donna?" Bij mijn naam word ik uit mijn gedachten getrokken. Iets wat schaapachtig kijk ik naar het drietal waarna ik met Charlotte instem. De tekening is inderdaad prachtig. Lachend kijk ik naar de meisjes waarna ik Olivia weer in haar Maxi Cosi zet.

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

André

Ik kijk naar Levi, zijn verhaal is nogal vaag. Maya loopt naar Levi toe en laat haar hand over zijn wang glijden. "Levi, wat is dit?" vraagt ze en legt haar hand op zijn schouder. "Hij zei net toch dat hij an boxen deed? Dan kun je dat krijgen, Maya." zeg ik en trek haar naar mij toe, dan sla ik mijn arm weer om haar schouder. "En jij Dimitry, wat doe jij voor werk?" ik richt mijn blik op Dimitry. Ik leg mijn arm wat meer om Maya heen en streel over haar bovenarm.

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Levi
Ik wrijf over mijn pijnlijke wang waar Maya nog geen 5 seconden geleden aan heeft gezeten. Ik pak een zakdoek uit mijn zak en veeg de make-up die het zouden moeten bedekken weg. Zou lekker opvallen nu hij schoon is. "En jij Dimitry, wat doe jij voor werk?" vraagt André aan Dimitry. Ik wrijf over de lelijke huid van de wond, vorige week kon ik mijn vinger er nog insteken en de huid opzij duwen waardoor er meer zichtbaar werd. Ik had het moeten laten hechten ofzo.

"Find peace in who and what you are." — Saphira

Maya

Ik word terug getokken door André, en krijg kippenvel als hij over mijn arm wrijft.
Ik leg mijn hoofd tegen zijn schouder en adem diep zijn geur in, bang hem weer te verliezen.
Mijn arm sla ik om zijn middel en ik slaak een klein zuchtje.


Dimitry

Ik kijk toe hoe Maya aan levi zijn wang zit , en vervolgens terruggetrokken word door André.
Dan kijk kijk ik hem aan.
"Ik werk soms achter een bar, als ik me verveel of als ik opgeroeppen word, verder heb ik geen baan.
Ik leef bij Levi, maar die komt altijd thuis met voldoende geld dus een baan is niet nodig, ookal heb ik wel gestuurdeert."
Antwoord ik, en ik ga even anders staan.

« The "earth" without "art" is just "eh." »

(Anybody alive????)

« The "earth" without "art" is just "eh." »

[Alive and kicking (: ]

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

( lol)

« The "earth" without "art" is just "eh." »

Michael

"Marilyn Carter," zegt ze zachtjes. "Misschien herken je me wel als ik zeg dat ik een bokalenbril en wat overgewicht had, ze noemde me wel eens Jelly Belly."
Ik trek één mondhoek omhoog. Jelly Belly? Wat is dat voor naam. Marilyns omschrijving helpt wel bij mijn beeld en heel langzaam aan kunnen mijn hersenen het meisje herkennen. Mijn andere mondhoek trekt nu mee naar boven wanneer het beeld voor me is.
"Marilyn," herhaal ik met een lachje. Niets spottends, helemaal niet. Veel kan ik me niet van haar herinneren, sowieso niet van iemand. Marilyn was in mijn ogen geen opvallend meisje, niet iemand die graag op de voorgrond treedde.
"Wat doe je nu?" vraag ik oprecht geïnteresseerd en opzoek naar een beetje een lopen gesprek. Van de bar kan ik een glas water en nip er een beetje aan wachtend op een antwoord.

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Marilyn Carter

"Marilyn," Hoorde ik hem zeggen op een toon die ik niet meteen kon plaatsen.
Het was niet spottend, zoals ik eigenlijk wel had verwacht maar eerder alsof hij ter bevestiging mijn naam herhaalde.
"Wat doe je nu?" Vroeg hij met iets was verdacht veel op enige interesse leek.
Ik speelde met het glas tussen mijn vingers en keek naar de punch die er in zat.
"Ik ben privézangcoach." Glimlachte ik en keek weer op. "Mensen kunnen me huren tegen een redelijke prijs en in ruil daarvoor help ik hen zingen."
Stiekem was ik er best trots op aangezien ik bijna genoeg geld had gespaard om mijn eigen zangschool op te starten.
Ik zong erg graag en wilde daarom ook anderen helpen dat talent aan te wakkeren.
Dankzij mijn job, had ik ook connecties met enkele platenlabels, waar ik tot op de dag van vandaag nog geen beroep op had gedaan.
"Ik spaar voor een zangschool." Gaf ik toe en glimlachte weer bij de gedachte. "Wat doe jij zoal deze dagen?"

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

[Sorry, ik was de rpg helemaal vergeten:$ Kan iemand me een beetje bijpraten enzo?]

~

Arion

"Een superkleffe film met Emma Roberts, en anderhalf uur lang giechelen om het knappe lichaam van Alex Pettyfer. Echt iets voor jou. Ik plaag je maar. Vertrekken we dan?"
Terwijl ze praat glijdt haar hand van mijn haren in de mijne. Ik knik zachtjes en voel even in mijn achterzak, want ik ben inmiddels al vergeten of ik de autosleutels al genomen had. Gelukkig voor mij blijken ze veilig te zitten waar ik dacht ze te hebben. Ik haal ze uit mijn broekzak en laat ze voor Mary's neus bungelen.
"Rijd jij?" vraag ik met een klein lachje.
Hoewel ik geen roekeloze rijder ben, heb ik soms de indruk dat ze zich meer comfortabel voelt als ze zelf aan het stuur zit. Ik haar hand, die nog in de mijne ligt, naar mijn mond en druk er een kusje op. Rustig laat ik los om vervolgens mijn schoenen aan te gaan trekken. Iets zegt me dat op mijn sokken arriveren geen goed idee zou zijn.

Irial

Een aantal keer pas ik mijn wandeltempo aan aan dat van Kyle. Ik heb geen haast en ik heb liever dat hij pas naar binnen gaat als hij er zelf klaar voor is. Voor hem is deze school een pak lastiger geweest dan voor mij. Nou niet de school zelf, maar de medeleerlingen. Een duister lachje kruipt op mijn lippen als ik me bedenk dat hij al lang niet meer de verlegen jongen van vroeger is en mensen die hem nu zouden behandelen zoals vroeger kunnen zich aan een flinke tegenslag verwachten.
Nog elke dag ben ik trots op de jongeman die hij geworden is. Alleen zou de ijdelheid wat minder mogen, maar desondanks hou ik van hem.
Voor ik het weet staan we in de gymzaal. Ik laat mijn blik even rond dwalen, en sommige mensen komen me bekend voor maar hun namen zijn me volledig ontgaan.
"Eerst wat te drinken halen?" stel ik voor.

Charlotte

Ik lach een beetje verontschuldigend, als ik merk dat ik Donna uit een gedachtengang gehaald heb. Veel tijd om verder iets te doen heb ik niet, gezien Evangelynn mijn aandacht weer opeist.
"Wanneer komt tante Mary?" vraagt ze, terwijl ze met een lok van mijn haar speelt.
Ik kijk even om me heen om te zien of al ergens een spoor van de twee blondjes te bekennen is, maar voorlopig lijkt het er op dat ze er nog niet zijn.
"Ze zullen zo wel komen, Koekje," zeg ik met een lachje. "Ben je zo nieuwsgierig?"
Ik moet luidop lachen als Evangelynn heel hevig begint te knikken. Zelf ben ik niet echt nieuwsgierig, ik weet namelijk hoe Mary er uit ziet, en niet alleen op foto, maar ik kan niet ontkennen dat ik er naar uit kijk haar weer eens van dichtbij te kunnen zien. En haar verlovingsring.
"Als ik haar zie dan zeg ik het je wel," beloof ik mijn oogappel.
Tevreden slaat ze haar armen om me heen en ik moet toegeven dat ik ervan geniet. Niemand is er ooit in geslaagd me zo geliefd te laten voelen als Evangelynn. En nog nooit heb ik zelf iemand zo lief gehad als haar.
"Heb jij nog contact met ex-klasgenoten?" vraag ik dan aan Donna.

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Mary

"Rijd jij?"
Ik kijk naar de sleutels in zijn hand en neem ze aan.
"Omdat je zo aandringt," zeg ik lachend.
Geduldig wacht ik af tot hij zijn schoenen aanheeft.
"Ik ben eens benieuwd," zuch ik glimlachend.
Ik kijk even in de spiegel nog eens of mijn haren goed zitten en kijk over mijn schouder naar Arion, wachtend tot hij klaar is.
"Kunnen we dan?" vraag ik met een lachje.

But I still have this faith in the truth of my dreams.

André

"Ik werk soms achter een bar, als ik me verveel of als ik opgeroepen word. Verder heb ik geen baan. Ik leef bij Levi, maar die komt altijd thuis met voldoende geld dus een baan is niet nodig, ook al heb ik wel gestudeerd." Ik knik even op Dimitry's antwoord. Dat klinkt wel logisch, nog altijd geloof ik dat verhaaltje van Levi niet. Maar ik ga er wel achter komen. "Zo... Ik ga wat te drinken halen." zeg ik en loop naar de bar toe, ik pak een glas en vul die met punch. Dan loop ik weer terug en neem er een slokje van. Dan bied ik hem aan Maya aan. "Ook een slokje?" glimlach ik dan.

Kyle

"Eerst wat te drinken halen?" stelt Irial voor. Ik denk even na en knik dan. Toch blijf ik nog even staan, het is vreemd om gewoon na vijf jaar weer terug te zijn. Ik krijg nog altijd wat nare herinneringen terug, maar ik duw ze snel aan de kant. Ik haal even een hand door mijn haar en pak Irial's hand weer vast, dan begin ik richting de bar te lopen. Onderweg voel ik een aantal blikken op ons, ik moet er een beetje om lachen. Het is gewoon... Tja... Grappig geworden, als mensen naar ons kijken. Ik voel me er niet zo heel erg ongemakkelijk meer onder. Bij de bar kijk ik naar de drankjes, ik bijt nadenkend op mijn lip. Ik weet niet wat ik wil nemen en kijk naar Irial, dan schiet ik in de lach van mijn gedachten; Wat wil ik nemen? En dan kijk ik ook nog naar Irial. Ik kan mijn lach nu moeilijk inhouden en laat Irial's hand los, ik loop naar een hoekje en probeer te stoppen met lachen.

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.