-1- This is my life now. -RPG- - Speeltopics

Deze RPG is in principe een vervolg op; My school's Glee club. die dood is gelopen.

Toen kwam er iemand op het idee er nieuw leven in te blazen;
Vijf jaar later. Iedereen is opgegroeid, nog samen of uit elkaar. Heeft een super baan of juist helemaal niet. Heeft kinderen of studeert nog verder. Woont in een groot huis of in een klein huisje in een achterbuurt.

Dit speelt zich dus af na hun schooltijd en dezelfde personen.
-Natuurlijk mag je meedoen, maar doe dan wel een goed verleden met hoe het was op die school en wat die allemaal heeft meegemaakt.-

Wil je meedoen? Klik dan hier.

===================
Nieuwe mensen;
- Marilyn Carter Mohawk
- Layla Amore Woodstock Stuttgart
- Ebony Morris Aria

De al bestaande mensen;
- Levi Unknown Dodge
- Michael Thomas Brown Nadal
- Charlotte Suavez Gancanagh
- Mary Elizabeth Santiago Colfer
- Kyle Noah Morgan. DarrenCrissy
- William Irial Smelting Gancanagh
- Arion O'Leary Gancanagh
- Donna Banu Ganj Heimersson - Jalili Nadal
- André Sean Stenvers DarrenCrissy
- Maya Hart AroonCat
- Dimitry Hart AroonCat
- Lilian Grace Henriet MissStoran
===================
Regels;
Schrijf gelieve meer dan 5 regels.
Ga niet aanstellen of juist niets doen.
Speel alleen je eigen personage, niet die van andere.
Géén perfecte personen.
Wees beleefd -in RPg hoeft dat niet persé-
Personen mogen elkaar niet meer kennen, maar het is toch altijd leuker als ze nog contact hebben.

[ bericht aangepast op 16 okt 2012 - 14:42 ]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Michael

"Maakt mij niet uit hoor. Ik herken sommige nog wel, maar heb er slechte ervaringen mee dus ontwijk ik ze momenteel nog wel wat."
Ik knik instemmend. Niet omdat ik aan de meeste nou zulke slechte ervaringen heb, gewoon geen echte behoefte om oude herinneringen op te halen.
"Mis jij het?"
Vragend kijk ik haar aan. Wat missen? Maar de vraag hoef ik niet te stellen want zelf verklaard ze het al. "Het hele schoolgebeuren bedoel ik dan."
Ik schud mijn hoofd.
"Eigenlijk niet," grinnik ik. "Zovaak ga ik ook niet naar college. Ik hou niet meer van die klassikale sfeer. Al dat gedoe rond school, het huiswerk, de vele verplichtingen, je eigen eer. Nee," grinnik ik. "Jij ook zeker niet," voorspel ik zo.

Donna

"Pfoe, Nee, geen flauw idee eigenlijk. De schoolkrant wilden ze niet opsturen naar Puerto Rico dus ik ken de roddels niet."
Ik grinnik zachtjes en knik instemmend. Misschien heb ik mezelf ooit te veel van al deze mensen opgesloten. Zoveel weet ik niet over ze. Gezichten zijn bekend, sommige namen willen ook wel lukken maar de meeste verhalen blijven achter.
"Ik herinner me ook alleen dat ene homoseksuele stelletje."
Blij dat ik deze ook ken knik ik.
"Ja," zeg ik lachend. "Kiel en nog wat," wetende dat de namen niet helemaal correct zijn maar ik kom in de buurt zover ik weet.

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Marilyn Carter

"Valt het dan zo hard op?" Grinnikte ik. "Nee, ik mis het absoluut niet."
Net op het moment dat ik nog iets wilde vragen, hoorde ik mijn mobieltje afgaan.
"Excuseer," Zei ik snel tegen Michael en keek op het schermpje.
Het was een bericht van Mona, de moeder van één van mijn leerlingen waar ik normaal gezien les zou geven vandaag.
"Fijn, nu kan ik nog langer blijven," Zuchtte ik. "Er is een zangles tussenuit gevallen."

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Arion

Ik kijk rustig door het raam terwijl we naar school rijden. Hoe verder we rijden, hoe meer ik me herinner. Na een tijdje zou ik Mary wél zelf de weg kunnen wijzen, als alles bekend begint te worden. Maar de GPS doet zijn werk prima en al snel heeft Mary een parkeerplaatsje gevonden. Ze heeft de auto amper uitgeschakeld of ze is al uitgestapt. Ik lach zachtjes om haar enthousiasme. Het is één van de vele dingen die ik zo heerlijk aan haar vind.
"Wauw, het is hier echt niets veranderd," zegt ze als ik ook ben uitgestapt.
Ik neem even de tijd om het in me op te nemen.
"Jawel," lach ik. "Daar staat een nieuw gebouw."
Het is niet groot, maar het is er wel en vroeger was het er niet. Het is een stuk moderner dan de rest van de school.
Zonder aarzelen neem ik Mary bij de hand en begin naar de ingang te wandelen.
"Ik ben zó benieuwd," geef ik luidop toe.

Charlotte

"Ja. Kiel en nog wat," knikt Donna.
Ik voel mijn mondhoek omhoog gaan, een klein lachje omdat ik het gevoel heb dat daar iets niet aan klopt.
"Kiel. Kiel," herhaal ik voor mezelf in de hoop dat het me te binnen schiet. "Kyle!" breng ik dan enthousiast uit. "En die andere had een speciale naam. Ik weet nog dat het op "ial" eindigde maar het was niet Niall," ga ik verder.
Ik sta nog even te denken, maar als het echt niet tot me wil komen haal ik mijn schouders op.
"Ze waren in elk geval schattig," lach ik. "Een beetje klef naar mijn smaak, maar schattig."
Ergens zou het me verbazen mochten die twee niet meer samen zijn. Ze leken vroeger wel aan elkaar gekleefd.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Mary

"Jawel, daar staat een nieuw gebouw."
Ik draai me om.
"Owh ja, dat had ik nog niet gezien."
Ik verstrengel grinnikend mijn vingers met die van Arion en vergrendel de auto weer, voor we naar de ingang wandelen.
"Ik ben zó benieuwd."
Ik knik heftig.
"Ik ook. Ik heb Charlie zo gemist. Ik ben eens benieuwd naar die kleine bengel van haar."
Voor we binnengaan, druk ik nog even een kusje op zijn wang en kijk hem glimlachend aan.

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Kyle

Irial volgt kijk vinger. "Is dat echt Donna?" ik knik even, eigenlijk weet ik het wel zeker. "Diegene die bij haar staat, heet zij niet Charlotte?" vraagt Irial aan me. Ik knik even nadenkend.
"Zou goed kunnen. Kan je maar op een manier achterkomen." zeg ik en loop bij Irial vandaan richting de twee jonge vrouwen. Er staan ook kindjes bij, ze zijn schattig. Ik kniel neer bij het meisje naast, denkelijk Charlotte, neer. "Wat een lief meisje," glimlach ik en ga dan weer recht staan. "Als ik het goed heb zijn jullie, Charlotte en Donna." zeg ik en kijk de twee om en om aan. Dan zet ik ontspannen mijn hand op mijn heup en glimlach. Hopelijk heb ik het juist, anders sta ik best voor kak.

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

(kan André verder gaan?)

---

« The "earth" without "art" is just "eh." »

Arion

"Ik ook. Ik heb Charlie zo gemist. Ik ben eens benieuwd naar die kleine bengel van haar."
Ze drukt een kusje op mijn wang en ik kan mezelf even niet tegenhouden. Ik draai me wat meer naar haar toe en neem haar gezicht in mijn handen. Liefdevol druk ik mijn lippen op de hare.
Soms heb ik van die dagen, dat ik gewoon niet bij haar uit de buurt wil gaan en elke kans die ik krijg om haar te kussen met beide handen grijp.
Als ik besef dat vandaag weer zo'n dag is, lach ik zachtjes tegen haar lippen aan.
"Het spijt me," fluister ik. "Dat moest gewoon even.
Ik laat haar liefelijk gezichtje los en neem haar hand weer in de mijne. Even komt het in me op voor te stellen een kijkje te nemen bij de schaatsbaan, maar ik twijfel.

Irial

"Zou goed kunnen. Kan je maar op een manier achterkomen."
Voor ik het goed en wel besef schiet Kyle er vandoor. Ik grijp nog naar hem, maar hij is al buiten bereik. Ik zucht even en besluit dan maar gewoon achter hem aan te gaan. Tegen de tijd dat ik bij hem en de dames ben, zit hij op zijn knieën voor een kleine dame.
"Wat een lief meisje."
Vertederd kijk ik hem aan. Tot nu toe hebben we het nog niet over kinderen gehad, of er veel aan gedacht. Maar als ik hem zo zie zitten besef ik plots dat ik best wel een klein mensje met hem zou willen opvoeden. Binnen een paar jaar dan. Ik kijk hoe hij overeind komt en zich tot de dames richt.
"Als ik het goed heb zijn jullie, Charlotte en Donna."
Ik sta maar een beetje als een idioot te lachen, niet wetend wat ik moet zeggen.

Charlotte

"Wat ben jij een lief meisje."
Met gefronste wenkbrauwen kijk ik naar beneden, waar ik een jongen zie zitten. Achter hem komt iemand staan die ik wel meteen herken. Irial. Nu ik hem voor me zie, komt zijn naam weer boven drijven. Ik kijk nog een keer naar de jongen die het zojuist tegen mijn dochter had en met heel wat moeite weet ik hem ook te herkennen. Kyle.
"Als ik het goed heb zijn jullie, Charlotte en Donna."
"Maar- wat-" Voor ik tot een deftige zin kan komen barst ik in lachen uit. Als ik naar Donna kijk moet ik nog harder lachen.
"Als je het over de duivel hebt," zeg ik een beetje ademloos. "Kyle en Irial. Jullie waren net het gespreksonderwerp."

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Mary

"Het spijt me. Dat moest gewoon even."
Ik grinnik even en kijk hem geamuseerd aan.
"Even?"
Dit keer neem ik het initiatief, en druk mijn lippen liefdevol op de zijne.
"Ik kan mezelf soms zo moeilijk beheersen."
Giechelend open ik de deur en trek hem mee achter me aan naar binnen.
"Waar is dat hier ergens te doen?"

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

AroonCat schreef:
(kan André verder gaan?)

[Ja, als Mombasa gereageerd heeft dan komt er ook weer een André stukje. Ow en dat van gister, laten we dat maar vergeten oké.]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

YouAreMyLove schreef:
(...)

[Ja, als Mombasa gereageerd heeft dan komt er ook weer een André stukje. Ow en dat van gister, laten we dat maar vergeten oké.]

ja is goed

---

« The "earth" without "art" is just "eh." »

Arion

"Even?" zegt Mary met een geamuseerde blik.
Ik haal mijn schouders zachtjes op en begin aan mijn antwoord.
"Zo lang du-" Verder dan dat kom ik niet gezien Mary op haar beurt haar lippen op de mijne drukt. Ik weet niet hoe het plots komt, waarschijnlijk door de omgeving, maar opeens voel ik me weer die verlegen schooljongen van vroeger. Nou, oké, zó verlegen was ik misschien niet maar in de buurt van mooie meisjes als Mary kon ik behoorlijk nerveus worden.
Ik moet lachen om mezelf als ik merk dat ik wat sta te blozen.
"Ik kan mezelf soms zo moeilijk beheersen," giechelt Mary terwijl ze me achter zich aan trekt. Veel kracht hoeft ze er niet achter te steken, gezien ik haar gewillig volg.
"Waar is dat hier ergens te doen?"
Haar enthousiasme is aanstekelijk en geamuseerd kijk ik haar aan.
"Volgens mij worden we in de gymzaal verwacht," zeg ik terwijl we een paar lokalen passeren. "Die zou ik nog wel terug moeten kunnen vinden, gezien gym het enige vak was waar ik met plezier naartoe ging," grinnik ik.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Mary

"Volgens mij worden we in de gymzaal verwacht. Die zou ik nog wel terug moeten kunnen vinden, gezien gym het enige vak was waar ik met plezier naartoe ging."
Ik kijk hem lachend aan en blijf even staan.
"Oeps," grinnik ik, en veeg wat lipgloss van zijn mond weg.
"Het viel een klein beetje op."
Ik haal mijn hand even door zijn haren en kijk hem glimlachend aan.
"Je ziet er goed uit, O'Leary," zeg ik flirterig.
Ik geef hem een klein heupstootje en verstrengel onze vingers.

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Donna

"Wat ben jij een lief meisje."
Fronsend kijk ik naar de man die bij Charlotte's dochtertje zit. Vragend trek ik één wenkbrauw op terwijl ik naar het tafereel kijk.
"Als ik het goed heb zijn jullie, Charlotte en Donna."
Ik open mijn mond om iets te zeggen maar niets zinnigs weet mij te bereiken. Goed kijk ik de man aan voordat ik doorheb wie het is.
Maar- wat-. Als je het over de duivel hebt. Kyle en Irial. Jullie waren net het gespreksonderwerp," lacht Charlotte.
Babys maken je moe en ook dat merk ik nu want het duurt even voordat ik het door heb waarna ik in de lach schiet.
"Sorry," excuseer ik mezelf. "Ik herkende jullie niet."

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Kyle

"Maar- wat-. Als je het over de duivel hebt. Kyle en Irial. Jullie waren net het gespreksonderwerp." ik kijk naar Charlotte en grinnin even.
"Sorry. Ik herkende jullie niet." excuseerde Donna zich. Ik kijk naar Irial en lach dan.
"We zijn het gespreksonderwerp, en worden niet herkend? Dat is grappig." zeg ik dan en stop langzaam met lachen, ik ga wat tegen Irial aanstaan. "Wij moesten ook eerst even voor een tweede keer kijken hoor, voor we jullie herkende." zeg ik dan en leg mijn arm om Irial's middel.
"En, hoe oud is de kleine meid daar?" zeg ik dan en glimlach naar het kleine meisje, ze ziet er best schattig uit. Ik zag bij Donna ook een maxicosi staan en glimlach dan. "Kinderen zij zo leuk." zeg ik dan enthousiast.

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Levi Runner
"Hey maya? wat doe jij eigenlijk?" Vraag ik als ik merk dat ik niet heb gehoord wat haar werk is.
Ik wrijf weer over mijn wang, het voelde heel rottig.
Maar ach de dag dat ik het ziekenhuis in loop ben ik hopeloos verloren. Ik kijk even om me heen, Hmm Gaylords, dat was echt een tijd geleden.

[ bericht aangepast op 3 okt 2012 - 8:54 ]

---

"Find peace in who and what you are." — Saphira