Charlotte
"Ja. Ik wil d'r wel zien. Als jij dat goed vind."
Ik wil net zeggen tegen Michael dat hij zich niet schuldig hoeft te voelen, dat ik niet naar hier gekomen ben omdat Evangelynn haar vader zou kunnen ontmoeten als het tot me doordringt dat hij net toegestemd heeft. Ik sluit mijn mond weer en knik met een glimlach.
Als ik merk hoe hij staat te trillen kan ik het opkomende moedergevoel niet tegenhouden en leg voorzichtig een hand op zijn arm.
"Kalmeer een beetje. Ze is vier, heel kritisch is ze niet," zeg ik zachtjes, hopend dat het dan ook maar iets uithaalt. Met mijn vrije hand haal ik mijn mobiel even uit mijn tas om te kijken hoe laat het is.
"Luister, eigenlijk hoorde ze al in bed te liggen, dus wat denk je ervan als ik haar nu ga halen? Dan kan je mee naar het hotel en kan ik je wat foto's van haar met leuke verhalen tonen die ik op mijn laptop heb staan. Het is niet veel, maar misschien zou je je er beter bij voelen als je al het een en het ander over haar weet?" stel ik voor.
Ik laat mijn hand van zijn arm glijden en wacht geduldig op zijn antwoord. Ik kan me best wel voorstellen dat het eng voor hem moet zijn; Boem. Je bent vader, hier is je dochter van bijna vijf, zeg eens hallo. Zo werkt het niet, dat weet ik zelf ook wel, dat had ik ook niet verwacht toen ik naar hem toe ging.
Irial
“Dat is toch alleen maar mooi? Vele kunnen daar alleen nog maar van dromen, geniet ervan.”
Ik moet zachtjes lachen en schud mijn hoofd.
"Zegt degene die zich net ongemakkelijk voelde toen hij me een kus gaf," grinnik ik.
Ik snap heus wel dat het voor anderen niet bepaald prettig is om bij een koppel te staan dat niet van elkaar af kan blijven. In theorie besef ik het maar al te goed, in de praktijk durf ik het nogal eens vergeten.
Ik kijk even over mijn schouder en voel me al een pak geruster als ik zie dat Kyle met een jonge dame zit te praten en dat hij niet meer alleen op het bankje zit te mokken. Ze komt me vaag bekend voor, maar dan anders. Ik kan er weer geen naam op kleven.
Ik weet even niet goed meer wat zeggen tegen Donna als mijn blik op haar onderarm valt. Daar, in inkt staan drie namen geschreven.
"Mooi lettertype," bewonder ik de tattoo luidop. "Waar heb je die laten zetten?" vraag ik met oprechte interesse.
Arion
"Ja, dat is wel zo. Het gaat zo snel. En van elks eentje? Dan moeten we wel geluk hebben."
Ik knik. Daar heeft ze wel gelijk in. Maar toch wil ik een zoon, en zij een dochter -niet dat ik met een dochter niet tevreden zou zijn, maar ik denk dat ik dan een hele strenge vader wordt- en het zou misschien gewoon wel fijn zijn zowel een jongen als een meisje rond te hebben lopen. Kwestie van balans.
"We zien wel," zeg ik met een glimlach. "Zolang jij maar de moeder bent."
Ik zie mezelf met niemand anders huisje tuintje kindje spelen. Met Mary voelt alles zo vertrouwd aan, en toch weet ze me altijd nog te verrassen. Zelfs mijn ouders kennen mij waarschijnlijk niet zo goed als zij.
"En dan kan Auryn komen babysitten als wij er een keertje uit willen," denk ik luidop.
Er verschijnt een glimlach op mijn gezicht als ik er denk hoe mijn zusje op mijn kindjes zou passen.
I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.
]