• House of Nightmares, hét nieuwe realityprogramma van het jaar. Acht mensen, vier jongens en vier meisjes, gaan het grote oude huis in om daar geconfronteerd te worden door hun grootste nachtmerries in de hoop te winnen. Wat ze niet weten is dat zodra ze het huis binnen zijn gegaan en de deur achter hun sluit, alle connectie met de buitenwereld verloren gaat. Maar dat was niet het orginele plan. De wezens die in dit oude huis wonen nemen de controle over. Nu is het een zaak van overleven geworden.


    De regels:
    - Geen ruzie OOC.
    - 16+ is toegestaan.
    - Niet moorden zonder toestemming.
    - Als je niet meer reageert, vermoorden we je karakter.
    - Alleen ik, DarkSavior en Rechazame openen nieuwe topics.
    - Geen one-liners, minimaal 5 regels. Als je dat niet doet, krijg je echt een waarschuwing.
    - Geen perfecte karakters die zich uit elke situatie kunnen redden etc.


    Rollen:

    Meisjes:
    - Dahlia Evangeline Orellana ~ Rechazame
    - Rikki Madeleine Beck ~ Assassin
    - Katherine Sarah Gray ~ Bagoly
    - Niamh Raine Pierce ~ Isuzu|Cocon

    Jongens:
    - Matthew Freeman ~ InOblivion
    - Sal Levine ~ Soubi
    - Caleb Nathaniël Riverson ~ Carmenta
    - Nathaniel Carter ~ Lexus

    Wezens:
    - Nightshade/Darren Shade ~ CyberLord
    - Parthenope ~ General
    - Amartistus/Amy Jackson ~ RememberYoux
    - Ayaki ~ Uchiha

    Even een kleine beschrijving van het huis:
    Het huis heeft in totaal vijf verdiepingen. De kelder, de begane grond, de eerste verdieping, de tweede verdieping en een zolder. Daarbij is er nog een achtertuin met een veranda waar je kan zitten. De tuin zelf is overwoekerd en er staat een hoge muur omheen. De achterdeur is dan ook de enige buitendeur die niet op slot is.
    De kelder is een donkere ruimte die amper verlicht word. Het is er net een doolhof met gangetjes en opgestapelde dozen. Er gaat een trap heen en bovenaan die trap zit een deur.
    Op de begane grond is alles een stuk normaler. Er is een keuken, een eetkamer, een huiskamer en een wc. In de hal is er een trap die naar boven leid. Er zijn verder geen tv's of radio's aanwezig. Ook is er geen Wi-Fi.
    Op de eerste verdieping slapen de kandidaten. Ze hebben allemaal een identieke slaapkamer met een kleine badkamer eraan. Het bevat een groot, houten bed, een kledingkast en een kaptafel. De badkamer heeft een wc en een kleine douche. Er is maar een beperkte hoeveelheid warm water.
    De tweede verdieping heeft ook allemaal kamers. Deze bevatten schilderijen, portretten, oude stoffige meubels met lakens erover heen, alles wat je je maar kan bedenken. Het is geen fijne omgeving.
    Op de zolder is geen licht en ook geen ramen. Daar kan je ook niet zien wat voor vreselijks zich daar bevind.
    Er zijn maar weinig stopcontacten in het huis. Die heb je ook niet nodig want telefoos, laptops, tablets etc. zijn dan ook niet toegestaan. Er is wel gewoon electriciteit.

    Rollentopic

    [ bericht aangepast op 26 sep 2012 - 11:50 ]


    Your make-up is terrible

    Sal Levine

    'Het moet er zijn, Sal... Er is geen andere verklaring voor hoe het anders gebeurd kan zijn, oké?' zei ze met een wanhopig, trillende stem. Ik knikte iets. 'Alsjeblieft, laten we die spijker zoeken. Hij moet er zijn, hij moet er zijn,' piepte ze zacht en ik voelde dat ze nog harder tegen haar onderbuik duwde. Ik beet op mijn lip. We konden zo niet verder gaan zoeken. Dat besluit werd vaster toen ik haar nog meer tegen mij aanvoelde leunen. Ik zorgde ervoor dat ik telkens net ietsjes harder duwde dan haar.
    'We kunnen niet,' piepte ik zachtjes en ik sloot mijn andere arm om haar heen. De mok liet ik vallen en het kon mij niet schelen als hij kapot ging. Ik wou voorkomen dat ze wegliep en alsnog ging zoeken. 'Jij kan niet. We moeten weg. Jouw buikpijn moet weg Rikki. We gaan terug naar mijn kamer, nu!'


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Ayaki.

    'Ga weg.' Ik zwijg. Dit gaat de verkeerde kant op. 'Of wilde je soms uitleggen hoe ik opeens aan die wond kom?' Hier vreesde ik al voor. Als ik haar gewoon kon ombrengen was het hele probleem opgelost. Ik ben niet iemand van de voorzichtige aanpak. Het is een hoge uitzondering dat dit slachtoffer überhaupt nog leeft.
    'Dit,' zeg ik en haal vanonder mijn kimono een vlijmscherpe dolk tevoorschijn. Ik zet de dolk tegen mijn eigen hals, op exact dezelfde plaats waar ik haar heb gebeten.
    'Ik ben ervoor verantwoordelijk,' zeg ik als mijn blik opnieuw onwillekeurig afdwaalt naar haar hals.
    'Ik zal niet verder ontkennen dat ik een bepaalde soort.. obsessie met bloed heb. Ik vind het fascinerend, het intrigeert me. Dat is de reden dat ik die jongen zijn hand heb doorboord. En dat is de reden dat ik..' Ik mik het mes op mijn eigen hand en snij er een grove snee in.
    '.. nieuwsgierig ben naar het bloed van verschillende mensen. Het is mooi, niet waar?' zeg ik als ik haar mijn hand laat zien. Mijn stem is zacht en mijn ogen twinkelen. Dit is het beste waarmee ik op de proppen kan komen om onze ware aard te verdoezelen. Als de plaats van de wond op haar hals vlakbij haar luchtpijp zat kon ik het nog op ademnood gooien, maar aangezien ik haar vlak onder haar oor heb gebeten gaat dat niet werken.
    Mijn ogen twinkelen en mijn mond krult om in een enge glimlach.
    'Ik vind het.. prachtig.' Nu, dit klinkt meer als de Ayaki van voorheen.


    No growth of the heart is ever a waste

    Rikki Madeleine Beck

    Hij drukt harder dan ik tegen mijn onderbuik aan, wat ervoor zorgt dat mijn onderlichaam ook hard tegen zijn onderlichaam gedrukt word, wat eigenlijk best fout is. Maar ik kan er nu niet over na denken en grapjes over maken, dat lukt niet.
    "We kunnen het niet." piept hij en hij sluit zijn arm om mij heen. De mok laat hij vallen, hij stuitert met een kabaal op de grond en er komt een flinke barst in. De melk spettert rond. Sal houd me zo vast dat ik niet weg kan.
    "Jij kan niet. We moeten weg. Jouw buikpijn moet weg Rikki. We gaan terug naar mijn kamer, nu!" Het klinkt als een bevel dat ik niet kan weigeren, toch wil ik het. Die spijker moet gevonden worden, andere dingen willen niet eens in mijn hoofd. Ik wil niet weten wat er gebeurd is.
    "Nee, alsjeblieft." zeg ik hulpeloos. "Help me met vinden..." smeek ik hem. Ik snik zachtjes, ik weet dat het niet gaat, dat Sal gelijk heeft. Ik kan niet tegenstribbelen als hij me wegloodst, maar kan hij dat wel? Ik wil hem vinden, het móet. Ik leun nog meer tegen hem aan, mijn knieën knikken van de pijn. Een vage zweem van een geur komt langs, seks...

    [ bericht aangepast op 15 sep 2012 - 22:11 ]


    Your make-up is terrible

    Sal Levine

    'NEe, alsjeblieft,' zei ze hulpeloos. 'Help me met vinden...' smeekte ze en ik hoorde haar zachtjes snikken. Nog meer begon ze tegen mij aan te leunen. Ik moest opletten dat ik nu zelf niet naar achter viel. Ik schudde weer mijn hoofd en als het kon had ik haar nu zo opgetild. Ik had dat eerder al gedaan, maar toen was ik nog niet zo moe.. Ook al kon ik van die moeheid nu amper merken.
    'Ik wil je helpen, echt waar Rikki. Ik wil je helpen. Ik wil die spijker ook vinden, maar ik kan hem niet vinden. Ik ben bang dat hij er niet is. Ik weet niet wat er is gebeurd en waarom wij die spijker telkens zien terwijl die spijker niet bestaat. Laten we terug gaan, alsjeblieft.'


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Rikki Madeleine Beck

    "Ik wil je helpen, echt waar Rikki. Ik wil je helpen. Ik wil die spijker ook vinden, maar ik kan hem niet vinden. Ik ben bang dat hij er niet is. Ik weet niet wat er is gebeurd en waarom wij die spijker telkens zien terwijl die spijker niet bestaat. Laten we terug gaan, alsjeblieft." zegt hij, nadat hij met zijn hoofd heeft geschud. Ik jammer zacht, bang en van de pijn. Ik besef me waar ik hem toe dwing, met zijn geringe kracht op het moment. Daardoor knik ik langzaam.
    "Oké, we gaan." stem ik zacht toe. "Sal... Ik ben bang." fluister ik dan zacht. Ik probeer me los te maken uit zijn grip, maar het lukt me niet. Hij wilt hij me anders beneden krijgen? Ik moet zelf lopen, hij kan me echt niet tillen, zeker niet na wat er de laatste keer is gebeurd.
    "Ik kan wel lopen hoor." murmel ik erna.


    Your make-up is terrible

    Sal Levine

    Zachtjes hoorde ik haar jammeren en daar werd mijn humeur niet beter op.. Ik kan het haar alleen niet kwalijk nemen. In tegendeel zelfs, ik had niets anders verwacht.
    'Oké, we gaan,' stemde ze zachtjes toe na langzaam te hebben geknikte. 'Sal... Ik ben bang,' fluisterde ze zacht en ze probeerde zich los te maken, maar ik wou niet los laten. Wat gebeurde er als ik haar los liet? Dan kwam haar pijn weer terug. Ik slikte.
    'Ik kan wel lopen hoor,' murmelde ze. Lichtjes knikte ik en liet langzaam haar los. Toch verstrekte ik mijn greep weer ietsjes.
    'Sorry,' zei ik zachtjes en haalde mijn armen dan toch helemaal van haar af. Eventjes bleef ik achter haar staan tot ik zeker wist dat het ging en deed toen stap op zij zodat ik naast haar kon lopen. Ik pakte haar vast bij haar hand en nam haar mee de gang op. Ik liep langzaam, zodat ze me wel kon bij houden.
    'Je bent niet de enige die bang is,' gaf ik dan zachtjes toe.


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Rikki Madeleine Beck

    Hij knikt lichtjes en lat me langzaam los. Dan versterkt hij zijn grip plotseling weer iets. Ik frons, waarom wilt hij me nou niet los laten?
    "Sorry." zegt hij zacht. Hij haalt zijn armen dan helemaal van mij af. Even blijft hij achter mij staan, waar ik toch wel dankbaar voor ben. Mijn hand hou ik tegen mijn buik gedrukt als hij opzij stapt. Ik wankel een beetje maar blijf gewoon staan. Hij pakt mijn hand vast en neemt mij me de gang op, langzaam, zodat ik hem bij kan houden. Mijn benen willen maar amper meewerken.
    "Je bent niet de enige die bang is." geeft hij zacht toe. Ik kijk achterom, de zolder op. Weer die flits van scherpe tanden, een bittere smaak in mijn mond. Ik herken die smaak, maar waarvan? Ik slik eens. Ik weet het...
    "Waar ben jij dan bang voor?" Mijn stem klinkt schor bij de vraag, de rillingen lopen over mijn rug heen en ik word nog duizeliger. Ik wil snel beneden zijn, mijn hersens spelen met mij. Dit kan nooit kloppen, dat is gewoon onmogelijk. Die smaak hoort hier niet bij, dat kan gewoon niet.


    Your make-up is terrible

    Sal Levine

    Ze keek achterom. Ik bleef doorlopen en nam haar nog steeds mee.
    'Waar ben jij dan bang voor?' vroeg ze met een schorre stem. Ik keek haar eventjes aan. Ze zag er niet goed uit. Ik stond stil en bekeek haar nog eens. Ze had nog wel kleur op haar gezicht, maar verder? Ondertussen dacht ik wat na over haar vraag, al kon ik er niet echt een antwoord op geven.
    'Dit gaat zo niet,' zei ik terwijl mijn blik even bleef hangen op haar hand die nog steeds bij haar buik zat.
    'Kan jij je gewicht zo veel mogelijk aan mijn goede kant houden?' vroeg ik en zonder op antwoord te wachten zette ik mijn ene arm achter haar rug en de ander onder haar knieën. Zo tilde ik haar op en hield haar tegen mij aan. Eventjes bleef ik staan zodat ik zeker wist dat ik haar goed vast had en begon toen met lopen.


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Rikki Madeleine Beck

    Plotseling staat hij stil en bekijkt hij mij. Ik bijt op mijn lip, terwijl hij na lijkt te denken. Hij kijkt zo bedenkelijk, wat is er aan de hand?
    "Dit gaat zo niet." zegt hij terwijl zijn blik naar mijn hand op mijn buik gaat. "Kan jij je gewicht zo veel mogelijk aan mijn goede kant houden?" vraagt hij en als ik met mijn hoofd schud, heeft hij zijn goede arm achter mijn rug gelegd en zijn andere onder mijn knieën. Hij tilt mij op en houd mij tegen zich aan. Ik klem mijn armen om zijn nek en zet mijn gewicht aan de goede kant. Hij blijft nog even aan en begint dan te lopen.
    "Sal, doe dit nou niet." smeek ik. "Het gaat nu wel weer, zet me alsjeblieft neer. Je hechtingen houden dit helemaal niet." probeer ik zacht, terwijl ik me goed vasthoud en zijn slechte kant zo veel mogelijk probeer te ontzien. Ik bijt op mij lip, het gaat helemaal niet beter, zeker niet als al die gedachtes door mijn hoofd heen spoken. Maar goed genoeg om te kunnen lopen, tenminste.


    Your make-up is terrible

    Sal Levine

    'Sal, doe dit nou niet,' smeekte ze. 'Het gaat nu wel weer, zet me alsjeblieft nee. Je hechtingen houden dit helemaal niet,' probeerde ze zacht terwijl ze zich goed vast hield en het meeste gewicht van haar aan de goede kant zit. Ik schudde lichtjes mijn hoofd. Ik voelde het wel lichtjes trekken aan mijn schouder, maar ik negeerde het. Ik was blij dat de aspirine nog werkte. Ik wou niet weten wat voor pijn ik anders voelde. Langzaam begon ik de trap af te lopen. Ik moest bekennen dat ik het ergens wel eng vond om zo de trap af te lopen, maar dat zette ik van mij af. Ik moest het halen. Bijna aan het eind hadden mijn benen wel zo iets van dat het genoeg was geweest. Nog even en ze begaven het. Niet omdat ze zwaar was, maar omdat ze zo moe waren. Om te voorkomen dat ik viel, ging ik even op de trap zitten met Rikki op mijn schoot.
    'Ik ga zo weer verder, eventjes rusten,' zei ik met een mager glimlachje.


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Rikki Madeleine Beck

    Hij schud met zijn hoofd, hij zal me dus niet los laten. Sal begint langzaam de trap af te lopen en ik durf niet naar beneden te kijken. Ik vind het doodeng. Zijn benen lijken wel te trillen en ik bijt weer op mijn lip. Ik klem me nog steviger tegen hem aan. Aan het einde van de trap gaat hij zitten, met mij op zijn schoot.
    "Ik ga zo weer verder, eventjes rusten." zegt hij met een mager glimlachje. Ik schud wild met mijn hoofd en klauter met moeite van zijn schoot af. Wankelend blijf ik even staan waarna ik naast hem ga zitten.
    "Doe nou niet zo absurd, ik kan echt wel lopen, Sal." mompel ik. "Het is lief van je, maar ik kan het heus wel." Ik druk nog maar zacht tegen mijn onderbuik, het vervaagt alweer een beetje. Ik probeer te glimlachen naar Sal.
    "Het is al minder."


    Your make-up is terrible

    [Jullie spammen alles vol! D:]


    I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

    Sal Levine

    Ze schudde wild met haar hoofd en klauterde met moeite van mijn schoot. Wankelend bleef ze staan waarna ze naast mij ging zitten. Verbaasd keek ik haar aan.
    'Doe nou niet zo absurd, ik kan echt wel lopen Sal,' mompelde ze. 'Het is lief van je, maar ik kan het heus wel.' Ik zag dat ze weer drukte op haar onderbuik en zag ook dat ze probeerde te glimlachen naar mij.
    'Het is al minder.' Ik fronste iets. Kon ik het geloven? Ze leek minder te drukken op haar buik. Ik beet eventjes op mijn lip.
    'Wat is er toch met jou gebeurd?' vroeg ik zachtjes. Ik bekeek haar weer eventjes en merkte dat ze er al weer iets beter uit zag. Hoe kon dit toch? Ik stond weer op, bleef eventjes stil staan en stak vervolgens mijn hand naar haar uit. 'Zullen we verder gaan?'


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Rikki Madeleine Beck

    Hij fronst iets en hij bijt dan op zijn lip. Ik knik nogmaals, overtuigend.
    "Wat is er toch met jou gebeurd?" vraagt hij zacht. Hij bekijkt mij weer even en ik haal triest mijn schouders op. Wist ik het maar... Da staat hij weer op, blijft hij stil staan en steekt hij zijn hand naar mij aan.
    "Zullen we verder gaan?" Ik glimlach weer lichtjes en neem zijn hand aan terwijl ik knik. Ik kom weer overeind en blijf even stilstaan tot ik mijn evenwicht hervonden heb.
    "Ja, graag. Je kamer lijkt nu een prettige plek, Sal." glimlach ik. Met zijn hand vast begin ik langzaam aan te lopen. Al snel gaat het iets beter waardoor ik iets sneller kan lopen. Het lijkt wel écht beter te gaan nu we weg lopen bij die verrekte zolder. Ik bijt op mijn lip en hoop dat we niemand van die freaks nu tegen komen. Maar als we de gang overlopen, zie ik Ayaki bij een open deur staan. Ik sla mijn ogen neer en doe alsof ik hem niet zie.


    Your make-up is terrible

    Sal Levine

    Ze glimlachte lichtjes, nam mijn hand aan terwijl ze knikte en kwam toen ook even overeind. Ze bleef eventjes staan en ik kon het wel begrijpen.
    'Ja, graag. Je kamer lijkt nu een prettige plek, Sal,' glimlachte ze. Dat was wel fijn om te horen. Met mijn hand nog steeds vast begon ze langzaam te lopen. Gelijk volgde ik en was verbaasd dat ze iets sneller ging lopen. De pijn werd weer minder? Ik keek even achterom en keek toe hoe de afstand tussen ons en de zolder werd vergroot. Ik schudde mijn hoofd en keek weer naar voren voordat ik val. Mijn ogen werden even groter toen ik Ayaki zag staan. Gelukkig was het niet mijn deur. Ik wou weten waarom hij daar was, maar ook weer niet en dit keer koos ik voor het laatste. Ik ging samen met Rikki naar mijn kamer toe en sloot de deur achter ons dicht zodra we binnen waren.
    'Je buik?' vroeg ik zacht en ik keek haar eventjes aan en vervolgens de kamer rond met de twee matrassen op de vloer.


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you