[RPG] tempus viator • 2 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 7 juli 2012 - 22:38 ]

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Tanthalas Zucchilo
Ik wil haar het plezier niet misgunnen, al had ik het graag zelf gedaan. Het is immers haar werk tot nu toe. Dus gebaar ik uitnodigend naar de mensen en zet ik voor de zekerheid een stapje achteruit, benieuwd welke spreuk ze zou gebruiken. Ondertussen neem ik het oude huis nog eens goed in me op. We waren op het moment in de gang, het hout was donker en er hing een oude kroonluchter aan het plafond. Kleine schilderijtjes van mensen sierden de wanden van de brede hal en op de vloer lag een mooi tapijt. Hmmm hier zou ik me wel thuis gaan voelen.

Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

Cyrille Flynn

Tanthalas gebaart dat ik het mag doen en grijnzend stroop ik mijn mouwen op.
"Eens zien of ik het nog kan. Stapje achteruit, Tanthalas, je zou niet willen dat je kleren vies worden." Dit was één van de duisterste spreuken die ik kende. Ik steek mijn hand open naar het echtpaar uit en maak dan een draai met mijn hand. Ik voel de duistere magie knetteren en al snel hoor ik het echtpaar uitgillen van de pijn. Op gegeven moment hoor je een knal en spat het bloed in de rondte. De hele keuken zit onder het rode spul, maar het heeft Tanthalas of mijn niet geraakt. Met één zwaai van mijn arm is het alsof er nooit iets gebeurd is en is de keuken weer schoon. "Zie dit als een waarschuwing voor als je mij belazerd. Dan eindig je precies als die twee daar."

It's never gonna happen, Guys.

[Grace die vroeg wat er was gebeurd nadat ze plots in het bos stonden.]

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

[Ik ga slapen! weltrusten!]

It's never gonna happen, Guys.

Tanthalas Zucchilo
Ik maak een geluidje dat midden houd tussen gegrinnik en gegnuif.
'Nu weet ik in ieder geval naar wie ik toe moet voor een uiterst pijnlijke dood,' zeg ik, mijn stem gekleurd door spot.
'Maar laten we verder gaan, ik wil namelijk even rustig zitten op een comfortabele stoel.' Zonder op Cyrille Flynn te wachten loop ik verder het huis in. In de eerste kamer die ik binnen loop staat een grote fartuil en een zachte bank. Tevreden laat ik me neerploffen op de donkerrode bank en wacht ik op Cyrille Flynn.
{Truste ^^}

[ bericht aangepast op 12 juli 2012 - 22:39 ]

Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

[@LaCerise, ik blijf gewoon in jou buurt, aangezien we beiden twee weken weg zijn Dus dat is makkelijk ]

Cyrille Flynn
Ik loop achter Tanthalas aan. Ik ga in een grote fauteuil zitten die recht tegenover de bank staat, waar Tanthalas zit. "Nou brand maar los." zeg ik hem. Ik was eigenlijk niet zo van samenwerkingen, maar ik had iemand nodig in de strijd tegen Tanlor. Hij leek me uiterst gevaarlijk. Misschien had ik hem in het begin zelfs een klein beetje onderschat. Ik denk na over hoe ik hem heb zien toveren met het boek van Grace. Ik moest het hebben of vernietigen. Zo niet, zou Tanlor te sterk zijn om te verslaan. En daarbij Tanthalas beviel me wel, zijn houding tegenover mensen beviel me enorm. Hij was geen slechte keuze om een samenwerking mee aan te gaan.

It's never gonna happen, Guys.

{Blijven Tanthalas en Cyrille dan gwn in dat huis??}

Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

LaCerise schreef:
{Blijven Tanthalas en Cyrille dan gwn in dat huis??}

It's never gonna happen, Guys.

Tanlor Cardiel

Ik glimlach even en loop naar voren 'Is het wel slim om in een verrot huisje te blijven?' zeg ik en kijk dr even aan 'Of gaan we hem renoveren met wat magie?' glimlachend kijk ik dr aan. Hoewel we wisten dat deze wereld onze energie sneller af kan nemen gebruiken we alsnog de magie van onze tijd.

Mirabelle Jocelyn Talbot

Ik knikte en had weer die glimlach op mijn gezicht terwijl ik nadacht over wat hier vroeger allemaal was gebeurd.
Ergens deed het pijn om er over na te denken, maar aangezien ik wilde bewijzen tegenover mezelf dat ik er alleen maar sterker uit was gekomen, liet ik niets merken.
"Verdelen we de taken zo wat?" Vroeg ik aangezien het op die manier sneller vooruit zou gaan.

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Tanlor Cardiel

Ik glimlach even en knik dan waarna ik haar hand vastpak 'Samen staan we sterker dan alleen' ik glimlach even waarna ik mijn andere hand op het rotte huisje leg en begin herrineringen van de dame naast mij over te nemen om het huisje weer in perfecte staat te brengen.
Terwijl ik dr herrineringen van het huisje terug zie, zie ik wat er allemaal was gebeurt. Ik schrok een seconde maar liet daarna mijn gedachtes weer op het huisje vallen.

Mirabelle Jocelyn Talbot

Wanneer alles weer in zijn oude staat was geworden, keek ik rond en merkte dat zelfs de haard weer aan het branden was.
Langzaam liet ik zijn hand los en wandelde naar het haardvuur en ging er voor zitten op mijn knieën terwijl ik mijn handen uitstak om ze op te warmen.
Ik keek over mijn schouder naar de magiër en keek hem enigszins dankbaar aan.
"Je hebt me je naam nog niet verteld," Merkte ik op. "En toch help je me."

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Tanlor Cardiel

Ik volg dr waarna ik mijzelf naast haar neer laat vallen en glimlach even 'Elke goeie magier zou een ander helpen, hoe erg het gevaar ook is' zeg ik met een glimlach 'Mijn naam is Tanlor Cardiel' en ik warm mijn handen ook even op aan het vuur van de haard 'Heb ik de herrineringen van het huis goed nagemaakt of?' vraag ik dan aan dr en kijk dr even aan.

Mirabelle Jocelyn Talbot

Ik knikte even om antwoord te geven op zijn vraag en staarde weer naar de vlammen.
Hij had ze inderdaad enorm goed nagemaakt, misschien wel zelfs te goed maar dat kon ik hem niet kwalijk nemen aangezien het uit mijn eigen herinneringen kwam.
"Ik ben Mirabelle," Stelde ik mezelf voor zonder mijn ogen af te wenden van het vuur. "Mirabelle Jocelyn Talbot."
Mijn stem klonk zacht en niet onvriendelijk maar wel wat aan de afwezige kant.

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Tanlor Cardiel

Ik knik even 'Mirabelle, weet alleen dat iedereen moeilijke herrineringen heeft, maar dat heeft ons wel gemaakt tot wie wij zijn geworden' zeg ik tegen dr en glimlach even.
Ik begon te hoesten maar na een paar seconden kon ik al weer normaal ademen, was het nu al tijd?... Ik zucht even en kijk weer in het vuur waarna een glimlach op mijn gezicht komt.

[ bericht aangepast op 14 juli 2012 - 16:28 ]