[RPG] tempus viator • 2 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 7 juli 2012 - 22:38 ]

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Connor Davids
'Ja dat is waar, Connor Davids. Grace? Aangenaam.' Ik blijf haar even aankijken. 'Wat doen jullie hier.' zeg ik vragend en kijk verbaasd uit over de daken. 'Op het dak.' dat laatste zeg ik langzaam en duidelijk en een beetje sarcastisch.

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

Grace Sawyer

"Ik heb werkelijk geen idee," Zei ik droog en keek even rond me heen en schatte in hoe hoog het was. "Eerst stond ik beneden en voor ik het wist was ik hier. Waarschijnlijk door Tanlor of de heks."
Een kleine glimlach speelde op mijn lippen toen ik hem aankeek. "En jij, wat doe jij hier?"

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Connor Davids

Ik glimlachte.
'Ik verveelde me dood en zag je staan. Ik dacht, ik ga eens kijken.'
Ik ademde kort uit door mijn neus. 'Die stomme heksen en tovenaars ook.' Mijn ogen sloeg ik ten hemel. 'Nou ja, iedereen zo zijn kunsten. Maar waarom ga je niet naar beneden?'

[klik ff op de naam, sorry vond het wel een leuk plaatje van hem (:]

[ bericht aangepast op 11 juli 2012 - 14:57 ]

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

Grace Sawyer

"Omdat ik niet denk dat het beneden veilig is met die twee daar." Ik wees naar de andere magiërs die nog beneden stonden en keek hem uiteindelijk lachend aan. "En ook omdat ik echt geen flauw idee heb hoe ik in hemelsnaam weer beneden raak."
Ik wreef enigszins beschaamd over mijn wang, maar kon er toch nog om lachen.
"Ze zullen me er straks wel weer af halen," Grinnikte ik. "Hoop ik."


[LOTR :') en Legolas...ik vind die films echt zo geniaal ]

[ bericht aangepast op 11 juli 2012 - 15:01 ]

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Elric Derun

Ik kijk de heks even aan en knik 'Dus alleen rust...' zeg ik zuchtend. Ik laat mijzelf achter over vallen waarna ik richting Grace kijk die een stukje verder stond te praten met de ridder.

Tanlor Cardiel

Na een minuut nadat de heks energie had gegeven voelde ik mij als iets sterker, ik deed rustig mijn ogen open waarna ik even door mijn haar wrijfde. Ik kijk in dr ogen en glimlach even 'Bedankt' zeg ik alleen waarna ik rustig opsta en alles afveeg. Tot mijn schrik voel ik hoe het boek onder mijn shirt door valt en op het dak valt, ik gris het van de grond af waarna ik het weer verklein en in het zakje doe wat ik om mijn nek draag.

Connor Davids

Ik kan je zo meenemen.' lach ik vrolijk. Ik krab even aan mijn stoppelige, korte baard. 'Gewoon onder een arm.' ik grinnik. 'Tuurlijk niet, ik zal voorzichtig doen. maar we blijven nog wel even zitten.' Ik kijk even naar beneden.

[Aragorn=Connor Eigenlijk heb ik een hekel aan Aragorn, maar knap is ie wel. Legolas is mine <3 Lotr keek ik voor dat ik 12 was, ik was zo stout Rond mijn 6e of zo xd]

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

Grace Sawyer

"Als je wilt dat ik ga gillen, kan je altijd proberen." Grapte ik en waagde het nog eens om een blik naar beneden te werpen. "Het is best wel hoog eigenlijk."
Gelukkig had ik geen last van hoogtevrees, maar om zo van de ene seconde op de anderen naar beneden te springen, had ik ook niet bepaald veel zin in.
Door een windstoot, wankelde ik wat achteruit, maar kon me toch nog staande houden, desondanks mijn haren nu letterlijk over mijn gezicht hingen.
"Verdorie," Mompelde ik geïrriteerd en probeerde alles uit mijn gezicht te halen.



Mirabelle Jocelyn Talbot

"Hoe lang ben je van plan om hier nog te blijven?" Vroeg ik op een redelijk neutrale toon wanneer ik merkte dat hij al wat meer energie had dan net en keek hem aan. "Op het dak bedoel ik dan."
Mijn ogen gleden naar Pieter en de vrouw in de blauwe mantel.
"We kunnen er nu altijd van door gaan, ze zouden het niet eens merken denk ik." Zei ik en fronste even bedenkelijk. "Wat denk je?"
Ik keek hem aan en kruiste in afwachting mijn benen terwijl ik nog recht stond.

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Connor Davids


Uit een reflex had ik mijn handen uitgestoken om haar te vangen, eer dat nodig was. Ik grinnikte kort toen ze haar haar uit haar gezicht wilde strijken. 'Ik heb altijd haar op mijn gezicht.' zei ik droog. 'Niet naar beneden vallen want dat geeft zoveel troep.' zei ik er nog achteraan en keek een beetje spottend.

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

Grace Sawyer

"Ik zal het proberen te onthouden," Grinnikte ik wanneer mijn rode haren weer goed zaten. "Maar aangezien ik toch redelijk vergeetachtig kan zijn, kan ik niets beloven."
Ik had wel een vermoeden dat het dodelijk kon zijn als je van het dak af zou tuimelen, maar zo lang ik er niet te hard over nadacht, kon het me niet veel schelen.
"Hou oud ben je eigenlijk?" Vroeg ik nieuwsgierig om meer over hem te weten te komen. "Je echte leeftijd dan want als ik alles letterlijk zou nemen zou je over de 1000 jaar zijn of zo."

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Connor Davids

'Ik?' ik dacht zogenaamd na. 'Duizend jaar, klopt.' Ik schudde mijn hoofd. 'Nee, ik ben twintig. Jij? Achttien, negentien?' Ik schatte haar zo rond die leeftijd, hoewel ik geen perfecte schatter was natuurlijk. Mikken en zo ging goed, maar schatten hoeveel meter, lengte, tijd, leeftijd... Dat kon ik niet echt.

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

Tanlor Cardiel

Als ik mijn shirt goed doe kijk ik dr even aan 'Ik heb niet genoeg kracht over om ons allemaal ergens anders naar toe te teleporteren, en we hebben ook geen plek waar we kunnen blijven. Als die twee met ons mee gereist zijn naar deze tijd weten ze waar Grace woont dus daar zijn wij allen niet veilig' zeg ik waarna ik even in mijn ogen wrijf. Ik kijk naar Grace die blijkbaar met Connor staat te praten en kijk dan weer naar de vrouw voor mij 'Hoewel, jij ons kan teleporteren, als je er teminste goed in bent. Op een of andere manier is deze wereld namelijk anders, onze krachten kunnen dan wel krachtig zijn maar we worden sneller leeg getrokken van onze energie' en ik kijk dr even aan.

Elric Derun

Ik loop richting Grace en de ridder waarna ik achter Grace blijf staan, ik kijk ze even aan en kijk dan naar de twee slechte magiers iets in de verte. Ze stonden nog op de zelfde plek, het was een goeie plek om een oog te houden op de twee terwijl ik de ridder ook in de gaten kan houden.

Grace Sawyer

"Goed gegokt," Complimenteerde ik hem met een kleine glimlach. "Ik ben 18."
Ik was best wel blij met die leeftijd aangezien ik meerderjarig was en maar weinig mensen iets over me te zeggen hadden.
Als puber was ik altijd al een enorme laspak, soms nog zelfs, omdat ik nooit kon verdragen wanneer iemand me de les spelde, of iemand me zei wat ik moest doen.
Grotendeels kwam dat echter omdat ik het niet gewend was, wat wil je ook als je ouders er nooit zijn?

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Mirabelle Jocelyn Talbot

"Ik kan altijd proberen," Zei ik en speurde de omgeving af terwijl mijn ogen redelijk oplettend stonden. "Ik heb wel een plek in mijn hoofd, al weet ik niet of het hier nog is."
Ik moest het er gewoon op wagen, we hadden toch geen andere keuze.
Het enige wat kon mislopen was dat we verdwaalden in deze grote stad, maar aangezien we Grace toch hadden, zou me dat verbazen.
Ze kende haar weg hier immers.
"Vertrouw je me?" Vroeg ik en keek hem aan. "Ik wil een poging wagen."

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Tanlor Cardiel

Ik glimlach even 'Ik vertrouw de mens niet zo vaak, maar voor nu zal ik het er maar op wagen' en doe een stap dichterbij. De geur die ze omzich heen had deed mij herrineren aan iemand die ik vroeger lief had, een vrouw waar ik ziels veel van hield maar werd afgenomen. De herrinering schiet weer door mijn gedachtes, een zwaard die door dr lichaam heen ging waarna ze even later neer viel op de grond, de magie die ik gebruikte om dr te proberen te redden hielp niet en nog geen seconde later was ze dood gegaan.
Ik schud mijn hoofd even om de herrinering weer weg te jagen waarna ik even glimlach naar de vrouw.

Mirabelle Jocelyn Talbot

Ik sloot langzaam mijn ogen en liet mijn armen naast mijn lichaam hangen terwijl mijn handpalmen naar voor wezen.
Een felle wind stak op, op de plaats waar we stonden terwijl ik mijn uiterste best deed om de cirkel rond iedereen te sluiten.
Wanneer ik mijn ogen opende, was ik in een soort trance wat voor een witte waas over mijn ogen zorgde.
Ik dacht aan een plaats waar ik vroeger als kind veel met mijn ouders kwam voor hun dood, een plaats waar ik erna nooit meer durfde komen om geen pijnlijke gevoelens op te roepen.
Maar ik had geen andere keuze, ik besloot om weer terug te gaan naar die ene plek in het bos waar we vroeger als gezin gingen zwemmen, afgesloten van de buitenwereld.

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.