[RPG] tempus viator • 2 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 7 juli 2012 - 22:38 ]

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Tanlor Cardiel

Ik liep terug naar binnen als ik het smerige goedje door mijn keel heb laten gaan en vang nog net een glimp op van een luik dat dicht gaat.
Ik grijns even waarna ik er rustig op af loop, twee spreuken zou ik op het moment gebruiken en grijnsde even, de eerste zou mij ontzichtbaar maken en de tweede zou mij door dingen kunnen laten bewegen voor een paar seconden.
Ik gebruik de spreuken snel waarna ik mijzelf door het luik laat zakken zonder hem open te maken en laat mijzelf naar beneden glijden.

Mirabelle Jocelyn Talbot

De geur van de aarde drong mijn neusgaten binnen, een vertrouwde geur die weer een hoop goede herinneringen naar boven bracht.
Als kind kwam ik hier vaak met mijn vader, zonder dat mijn moeder het wist.
Door middel van magie, creëerde ik een lichtbol tussen mijn handen die als fakkel diende en wandelde de lange, smalle gang door tot ik uiteindelijk bij een grote, eiken deur kwam die onder een zwaar gekraak toch opende voordat ik binnen kwam.
Ik liet de lichtbol naar een fakkel aan de muur zweven zodat de fakkel uiteindelijk begon te branden.
Op deze plek bewaarden mijn hun meest waardevolle boeken en spullen, onze familieschat, zoals ze het noemden.
Voorzichtig liet ik mijn vingers over de oude boeken glijden en glimlachte, wanneer een oud stuk papier af één van de boeken rolde, keek ik verrast op en knielde neer om het vervolgens open te vouwen.
Het was een oude schilderij waar mijn ouders opstonden met mij en mijn broer, het was nog uit de tijd dat ik niet snapte wat er in deze boeken stond.

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Tanlor Cardiel

Ik volg haar rustig terwijl ik mij nog ontzichtbaar houd, ik glimlach even als ik merk dat ze van deze plek geniet. Als ze naast een stukje papier neerknielt kom ik tevoorschijn en leun tegen de muur 'Hmmm... aardige collectie boeken' zeg ik glimlachend terwijl ik mijn ogen vanaf deze afstand over de rije boeken laat gaan en deels de namen lees.

Mirabelle Jocelyn Talbot

Geschrokken keek ik over mijn schouder in de richting van de stem en stond op terwijl ik het schilderij snel weer oprolde en terug op zijn plek stak.
"W-wat doe jij hier?" Vroeg ik in een poging mijn hartslag weer normaal te krijgen. "Ik had je niet horen aankomen."
Hoe lang stond hij daar al?
Ik had hem absoluut niet gehoord, wat me eigenlijk best een vreemd gevoel bezorgde alsof ik betrapt was op iets dat eigenlijk verboden was terwijl dat echt niet het geval was.

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Tanlor Cardiel

Ik glimlach even naar Mirabelle en loop dan wat dichterbij 'Ik zag je hier naar binnen gaan dus dacht even kijken, had je het luik dan niet horen dichtvallen?' zeg ik en kijk dr even aan, mijn ogen gingen weer over de verschillende boeken 'Wel een groot assortiment boeken, allemaal over magie of dat niet?' vraag ik als ik mijn vinger op een van de boeken leg.

Mirabelle Jocelyn Talbot

"Nee, ik had het luik niet horen dichtvallen," Bekende ik op zijn eerste vraag. "En grotendeels van de collectie is inderdaad over magie, maar er zitten ook veel spullen tussen van persoonlijke waarde."
Nog steeds een beetje in de war van zijn plotselinge verschijning nam ik plaats op een houten krukje aan het oude tafeltje dat in het midden van de ruimte stond.
Hier lazen ze altijd hun boeken, deze ruimte was een soort van bibliotheek voor hen, verborgen van de buitenwereld aangezien ze wisten dat het anders in beslag genomen zou worden.

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Tanlor Cardiel

Ik pakte er een boek uit en sloeg hem open, ik grijnsde even 'Abraham de Mangus' een glimlach verscheen toen ik het plaatje zag bij het verhaal, de man die mij jaren lang had getraind en opgevoed, nu alleen nog maar een herrinering. Ik zet het boek weer terug waarna ik mijn ogen weer op Mirabelle zet 'Dus je bent wel blij dat het er allemaal nog staat' ik kijk er even aan en glimlach dan.

Mirabelle Jocelyn Talbot

"Natuurlijk ben ik blij dat alles nog was zoals voorheen...of toch ongeveer." Merkte ik op en glimlachte even terwijl ik met mijn vingers op het tafeltje tokkelde en de ruimte rondkeek. "Het lijkt wel alsof de tijd hier stil is blijven staan."
Met een tevreden blik in de ogen sloeg ik mijn benen over elkaar en keek hem even aan.
"Mis je onze tijd niet?" Vroeg ik na een tijdje en besefte iets later dat het wel verkeerd over kon komen. "Ik bedoel...het verleden zoals Grace zou zeggen."

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Tanlor Cardiel

Ik glimlach even 'Ieder mist wel iets, maar in onze tijd heb ik niks om voor terug te keren. Deze tijd heeft zo zijn potentie om in te blijven, maar ik twijfel er nog steeds over' zeg ik waarna ik op een stoel ga zitten die naast Mirabelle staat.
Onze tijd... Daar waar alle herrineringen die ik kwijt wil zijn geboren, het liefst bleef ik weg ervan maar aan de andere kant wist ik dat ik er aan het einde van deze reis er terug naar toe moest.

Mirabelle Jocelyn Talbot

"Dat klinkt best depressief," Grinnikte ik even en zuchtte even. "Maar ik vrees wel dat je gelijk hebt."
Deze tijd was zo anders als de onze, we konden er ook veel van leren maar zou alles werkelijk zijn eigen gangetje weer gaan als we weer in onze tijd waren?
Of zouden we de technologie van nu missen en erg ongelukkig worden?
"Als je de kans kreeg, zou je dan hier blijven of terugkeren?" Vroeg ik na een kleine stilte en keek op.

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Tanlor Cardiel

Ik glimlach even 'Deze tijd heeft ons niet nodig, dat weet ik zelf ook al. Hoewel de tijd waar wij vandaan komen nog puntjes hebben waar wij goeie magiers voor nodig zijn, dus als ik kon kiezen zou ik wel terug gaan' ik glimlach nog eventjes waarna ik naar het plafond kijk.
Onze tijd had de hulp van goeie magiers nodig, deze tijd heeft dat niet meer nodig, de magie is zowat uitgestorven hier.

Mirabelle Jocelyn Talbot

"Als het kon zou ik ook terugkeren," Zei ik enigszins vastberaden. "Deze tijd is erg leerrijk, maar ik mis mijn oude leventje te erg. Vlak na onze aankomst heb ik geprobeerd een portaal te openen om terug te keren maar het lukte niet."
Ik haalde even nonchalant mijn schouders op en stond weer op om vervolgens bedenkelijk te ijsberen.
"Ik vraag me alleen af of we ooit wel terug kunnen keren," Zei ik en hield op met ijsberen om naar een schilderij aan de muur te kijken. "Want ik snap nog steeds niet hoe het mogelijk was dat gewone stervelingen ons hierheen hebben gekregen."

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Tanlor Cardiel

Ik grijns even 'Grace dr oma was een magier, net zoals ons, waarschijnlijk heeft Grace een deel magie in dr zitten en door dat ze woorden verkeerd sprak werd de spreuk die ze oplas een portaal voor ons, door de energieën van de andere kinderen die om haar heen zat had ze waarschijnlijk genoeg kracht om het portaal te openen, ons er door te laten en daarna het portaal te sluiten. Allemaal zonder dat ze het zelf wist' ik glimlach even, ik had het al door toen Grace over dr oma vertelde, hoewel ik er niet verder op in ben gegaan.

Mirabelle Jocelyn Talbot

"Het is beter dat ze het niet weet," Zei ik en draaide me weer naar hem om. "Want ik vrees dat er anders mensen zijn die er misbruik van gaan maken."
Ik zou er niet van verschieten als de twee slechte magiërs hier lucht van zouden krijgen, dat ze Grace naar hun kant willen lokken met valse beloftes.
"Je hebt haar toch niets verteld?" Vroeg ik en wandelde naar de tafel om er vervolgens met mijn handen op te steunen. "Dat zou anders een ramp zijn."

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Tanlor Cardiel

Ik grijns even 'Denk je nauw werkelijk dat ik zo dom ben Mirabelle? Ik heb leerlingen gehad die mij later hebben verraden en die ik met eigen hand heb moeten vermoorden. Dus een meisje zoals dit vertel ik echt niet dat ze kan toveren omdat haar oma het ook kon' ik glimlach even, hoewel het waar was dat ik mijn eigen leerlingen heb moeten vermoorden vanwege verraad van hun weet ik ook dat Grace het deels wel moet weten.