[RPG] tempus viator • 2 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 7 juli 2012 - 22:38 ]

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Mirabelle Jocelyn Talbot

"Misschien wel," Zei ik instemmend en keek hem even aan wanneer hij hoestte. "Maar dat wil niet zeggen dat ik er zonder enige wroeging mee kan leven."
Het was een feit dat ik jarenlang dacht dat het mijn fout was aangezien ik mijn ouders niet kon redden van hun dood, ik had tenminste net als hun ook magie maar wist het toen niet.
Pas op latere leeftijd besefte ik dat er niets was wat ik er aan kon doen.

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Tanlor Cardiel

Ik glimlachte even 'Mirabelle, elke fout in het leven hoeft niet persee die van jezelf te zijn he' zeg ik tegen dr en kijk dan weer in het vuur, het hoeste kwam weer omhoog alleen nu een stuk heftiger.
Wanneer het hoeste gestopt was merkte ik al snel dat er wat bloed op mijn hand zat die ik voor mijn mond had gedaan en veegte het snel af aan mijn broek.
'Ieder van ons heeft zo zijn fouten, zo heb ik die van mijzelf ook' zei ik en keek dr aan met een glimlach.

Mirabelle Jocelyn Talbot

"Wat was dat?" Onderbrak ik hem en had een redelijk kordate blik in mijn ogen. "Dat je aan je broek afveegde?"
Nieuwsgierig boog ik naar hem toe en greep zijn hand beet om het te inspecteren.
Hij was een stukje vergeten af te vegen waardoor ik bijna zeker was dat het bloed was.
Ik keek op en fronste even. "Hoe kom je er aan?"
Mijn ogen stonden al wat milder, maar ik was niet achterlijk, dit kon onmogelijk gezond zijn.

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Tanlor Cardiel

Ik trek mijn hand terug en glimlach even 'Een ouwe ziekte waar ik al 100 jaar mee loop' zeg ik grijnzend en kijk dr aan.
Ze zou mij waarschijnlijk voor gek verklaren maar het kon mij niks schelen, de enige die tot nu toe in het huisje waren was ik en Mirabelle.

Mirabelle Jocelyn Talbot

Ik was nog niet bepaald overtuigd dat het geen kwaad kon, maar besloot niet om er verder op in te gaan aangezien het mij niets aan ging.
Mijn aandacht werd weer naar het vuur getrokken en bijna automatisch warmde ik mijn handen aan de warme gloed.
"Hoe heb jij je magie geleerd?" Vroeg ik abrupt.

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Tanlor Cardiel

De vraag die ze stelde, een vraag die mij niet aanstond. Het vuur begon te flikkeren waarna het nog geen seconde later en vlammenzee creeërde.
'Mijn magie... Ik heb mijn magie geleerd toen ik voor het eerst van de straat geplukt werd...' ik stopte in de zin, het was iets wat mooi was maar onder tussen ook een hel geweest was.

Mirabelle Jocelyn Talbot

De sfeer was verandert en ik was niet zeker hoe ik me nu moest gedragen.
Het voelde niet alleen ongemakkelijk aan, maar ook enigszins vreemd, alsof hij niet wilde dat ik het zou weten.
Er viel een kleine stilte waardoor ik ongemakkelijk naar de grond staarde.

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Tanlor Cardiel

Ik zucht even waarna het vuur weer normaal word 'Ik leerde mijn magie van iemand die mij een leven had gegeven, ik begon hem te zien als een vader, ik was 17 toen ik het helemaal onder de knie kreeg en kreeg toen een speciaal cadeau. De dag erna was hij dood...' ik kijk even in het vuur wat normaal was geworden en glimlach even.

Mirabelle Jocelyn Talbot

"Wauw, dat klinkt best...Erg eigenlijk." Zei ik en keek weer op. "Maar je hebt tenminste wel iemand gehad die het je wilde leren en dat is wat jou een goede magiër maakt."
Ik herinnerde mijn eerste keer nog dat ik in contact kwam met magie, het was allemaal zo snel gegaan maar alles was begonnen door een ongelukje.
"Mag ik je iets vragen?" Vroeg ik en keek hem even aan. "Maar je hoeft niet te antwoorden als je niet wilt."

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Tanlor Cardiel

Ik glimlach even, misschien had ze wel gelijk...
Ik kijk dr even aan en knik dan 'Is goed, vraag maar' zeg ik met een glimlach en kijk weer naar het vuur.
De herrinering aan hoe mijn meester dood was gegaan was wreed, hij begon ook met hoesten en daarna begon die ouder te worden, zijn hele lichaam. En toen ik de dekens omhoog deed lag er alleen nog maar stof.
Toen der tijd wist ik niet wat er was gebeurt, maar sinds ik het boek heb wist ik wat er was gebeurt, hij had een nieuwe vervanger gevonden voor zichzelf en kon eindelijk de rust opzoeken.

Mirabelle Jocelyn Talbot

"Je familie," Vroeg ik voorzichtig. "Wat is er met hen gebeurd? Of kende je ze niet?"
Ik aarzelde even, maar dacht niet dat het kwaad zou kunnen, het was maar een simpele vraag, toch?
Persoonlijk was ik erg gehecht aan mijn familie, al was ik maar een klein meisje.
Na de dood van mijn ouders, had ik Clarisse die ik later als moeder ging zien, als moeder en goede vriendin waar ik altijd bij terecht kon.
Wat er met mijn broer was gebeurd na de dood van mijn ouders, wist ik niet maar ik zou er ooit wel achter komen.

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Tanlor Cardiel

Ik glimlach even 'Mijn echte familie heb ik nooit gekend, ik ben een straatrat geweest tot dat mijn vader mij van de straat afplukte en mij de magie leerde kennen' ik glimlach iets breeder als ik aan de goeie herrineringen terug denk maar word er al snel uitgehaald door meer gehoest wat leid tot meer bloed op mijn handpalm.

Mirabelle Jocelyn Talbot

Ik fronste even wanneer hij weer begon te hoesten en nam hem even in me op.
"Kan je er niets tegen doen?" Vroeg ik en beet onbewust even op de binnenkant van mijn wang. "Ik geloof nooit dat het normaal is."
Uiteindelijk stond ik op van de vloer en keek ik op hem even op hem neer voordat ik besloot om even rond te wandelen en te kijken of letterlijk alles nog was zoals voorheen.

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Tanlor Cardiel

Ik grijns even 'Het is ook geen normaale kwaal' en draai mij om maar merk dat ze wegloopt.
Nu was het mijn kans om het tegen te werken dat gehoest, ik pak het kleine boekje uit onder mijn shirt vandaan en bladder er door heen tot ik op een pagina stop 'Rexile Sdnevel' fluister ik waarna leters op de pagina verschijnen, ik zucht even en loop naar buiten. De meeste dingen waren makkelijk maar ik moest voor deze keer menselijk bloed toevoegen.
Ik stopte ergens bij een meertje waarna ik een bekertje vulde met water, de ingredienten die er altijd in moesten had ik non-stop bij mij. Ik doe ze bij het bekertje met water en pak dan een klein mesje wat bedoelt is om kruiden te snijden uit mijn binnenzak en prik het puntje in mijn vinger waarna ik drie druppels bloed in het bekkertje laat vallen.
Ik grijns even waarna ik er nog een sprankje magie over gooi om het te roeren en gooi het drankje in een keer achter over.

Mirabelle Jocelyn Talbot

Ik wilde net wat zeggen tegen Tanlor, maar kwam er al snel genoeg achter dat hij niet meer in het huisje stond.
Uiteindelijk besloot ik om eens te kijken of het luikje onder het tapijtje dat midden in de kamer lag er nog was.
Voorzichtig schoof ik het tapijt opzij en veegde wat stof van de vloer waarna een brede lach op mijn gezicht verscheen.
Het was er nog steeds.
Ik opende onder een luid gekraak het luikje en wierp nog snel een blik op de voordeur voordat ik me in het gat liet schuiven.

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.