[RPG] Alcatraz - Six. - Speeltopics

Nieuw Topic.

[ bericht aangepast op 21 juli 2012 - 23:08 ]

Blanche schreef:
(...)

[Daar ben ik helemaal mee eens. Ik ben toch niet van plan op Drew en Delphine "het" te laten doen. Dat doen ze een andere keer wel. ;p]

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

[Ik sluit de pc af, blijf nog even beneden zitten en ga dan boven in mijn bed verder via mijn telefoon. Tot over een half uurtje ofzo.]

[ Amorphous --> Bisous ]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

[Ik ben vandaag jarig en het is gezellig met vriendinnen enzo, dus ik reageer wel, maar niet snel.]

Blanche schreef:
[Ik ben vandaag jarig en het is gezellig met vriendinnen enzo, dus ik reageer wel, maar niet snel.]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Blanche schreef:
[Ik ben vandaag jarig en het is gezellig met vriendinnen enzo, dus ik reageer wel, maar niet snel.]

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

Andrew Rayan Powell (Drew Foster).
Ik merk dat ze klaarkomt, want haar bekken trekt zich samen.
"Oh God." Fluistert ze. "Drew." Zegt ze hees. "Je bent geweldig." Voegt ze er aan toe.
Ik kruip weer boven op haar en streel met mijn lippen haar voorhoofd, neus en wangen. "Ik weet het." Zeg ik met een grijns.
Plotseling hoor ik geritsel in de bosjes. "Ik denk dat we ons beter kunnen aankleden en een andere keer kunnen verder gaan, want als Quinto, Nicole en Maya ons zó vinden.." Mompel ik zonder mijn zin af te maken.

Delphine Sarah Parker

Drew kruipt meer naar boven en laat zijn lippen over mijn gezicht gaan.
'Ik weet het.' zegt hij grijnzend en ik lach.
Plots kijkt hij op en zegt: 'Ik denk dat we ons beter kunnen aankleden en een andere keer kunnen verder gaan, want als Quinto, Nicole en Maya ons zó vinden..' ik wéét dat hij gelijk heeft, maar ik heb helemaal geen zin om dit te verbreken. Dus besluit ik om hem een laatste aandenken te geven, iets waardoor hij op eenzame nachten aan mij zal denken en niet aan iemand anders. Zachtjes neem ik zijn handen vast en leid die naar mijn heupen. Geleidelijk aan neem ik ze mee naar mijn buik, borsten en schouders, waar ik ze laat liggen. Een laatste keer druk ik mezelf tegen hem aan en geef hem een lange zoen. Dan laat ik mijn lippen langs zijn wang en nek naar zijn oor gaan.
'Bedankt voor deze geweldige avond.' fluister ik en knipoog. Ik zoek mijn kleren bijeen en met spijt in mijn ogen zie ik dat Drew hetzelfde doet. Zonde om zo'n mooi lichaam te bedekken...

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

Maya
''Ze zullen niet ver kunnen zijn.'' zei Quinto, en ik knikte. Ik begon het bos weer in te lopen, en keek een beetje rond. Er was niet veel meer te zien aangezien het donker was, en het geluid van krekels was duidelijk aanwezig.
''Laten we maar naar de open plek gaan.'' zei ik zachtjes, en begon verder te lopen.

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Quinto Thomas Reynolds.

"Wie kunnen niet ver zijn?" Vraagt Nicole nadat ze opgestaan is.
"Drew en Delphine." Antwoord ik kort. "Het lijkt me een handig idee als we weer naar binnen gaan, voordat iemand ons opmerkt." Zeg ik tegen haar.
"Laten we maar naar de open plek gaan." Stelt Maya voor en ze loopt verder.
Ik loop achter Maya aan en Nicole loopt achter me.
Wanneer we op de open plek komen, trekt Drew net zijn shirt aan. "Ah, daar zal je ze hebben." Zeg ik met een grijns.

Andrew Rayan Powell (Drew Foster).

Ik kijk haar verbaasd aan als ze mijn handen vast pakt en ze langs haar heupen omhoog leidt naar haar buik, haar borsten en verder naar haar schouders. Dan drukt ze zich tegen me aan en geeft me een lange, liefdevolle kus.
Ik streel voor de laatste keer deze avond haar prachtige gezicht en haar borsten en laat me vervolgens van haar afrollen.
"Bedankt voor deze geweldige avond." Fluistert ze en knipoogt naar me.
Ik zoek mijn kleren bijeen en trek snel mijn kleren aan. Ik werp een blik op Delphine en zie dat ze zich ook aangekleed heeft, alleen zitten haar kleren nog wat slordig.
Als ik net mijn shirt aan wil trekken, stapt Quinto uit het struikgewas. "Ah, daar zal je ze hebben." Zegt hij met een grijns.

Maya
Zwijgend liepen we naar de open plek, en zag nog net dat Drew zijn shirt aan trok. Het haar van Delphine zat door de war, en haar kleding zat ook niet goed. Mijn adem stokte eventjes. Ze zouden toch niet..? Nee, onmogelijk. Delphine had het beloofd.
Ik stak mijn handen in mijn zakken, en keek naar mijn voeten. Waarom voelde ik me nu zo.. Ellendig? Naar? Wat was dit?

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Delphine Sarah Parker

Ineens, uit het niets, komt Quinto vanuit het bos, met Maya en Nicole achter hem aan.
'Ah, daar zal je ze hebben.' zegt hij grijnzend. Ik voel het bloed naar mijn wangen stijgen en probeer -tevergeefs- mijn kleren recht te trekken.
'Hé Quinto,' zeg ik, maar de luchtigheid in mijn stem ontbreekt.
'Alles goed?'

[ bericht aangepast op 17 juni 2012 - 15:37 ]

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

Nicole Joy Eastwood
'Drew en Delphine. Het lijkt me een handig idee als we weer naar binnen gaan, voordat iemand ons opmerkt,' zegt Quinto.
'Laten we maar naar de open plek gaan,' stelt Maya dan voor en ze loopt alvast verder.
Niet veel later komen we bij de open plek waar Drew net zijn shirt aantrekt.
'Ah, daar zal je ze hebben,' grijnst Quinto.
Delphine's hoofd wordt rood.
'Hé Quinto. Alles goed?' zegt ze tegen hem.
Ik kijk even van Drew naar Delphine, wiens kleren een beetje slordig zitten en ik trek mijn wenkbrauwen even op. Het is niet erg lastig te raden wat ze gedaan hebben. Ik sla mijn armen over en kijk ze afwachtend aan. Nou, meer naar Delphine dan Drew.
'Eh, we moeten terug naar binnen voordat ze merken dat we weg zijn,' zeg ik uiteindelijk.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

[Gosh, ik voel me een slet *hum hum* mijn personage dus]

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

Maya
''Eh, we moeten terug naar binnen voordat ze merken dat we weg zijn.'' zei Nicole, en ik schraapte mijn keel even. ''Eh- Ja, laten we maar gaan.'' zei ik, en mijn stem sloeg halverwege over. Niet van verdriet, maar van woede. Hoe kon ze me dit aan doen?
Ik moest wraak nemen.
Ik begon alvast het bos in te lopen, en balde mijn vuisten.
Ik wist het al. Ja, ik ging wraak nemen. En ze zal er niet blij mee zijn.

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''