[RPG] We're not like the others ~ 8 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 28 mei 2012 - 13:58 ]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Jace Daniël Fox.
Ze rolde met haar ogen. “Oh, ik kan prima zelf lopen hoor.” Ik grinnik even zachtjes om haar opmerking en hield die van mij binnen. Ik denk dat ik haar alleen maar chagrijnig maak als ik zeg: “Oh, kun je dat? Dat heb ik niet gemerkt hoor,” En dan nog iets over baby’s of zo, maar dat vond ik ook nogal neerbuigend, dus zeg ik het maar niet.
“Heb je het trouwens al gehoord?” Vroeg ze terwijl we de trap afliepen en ik keek haar vaag met een wenkbrauw opgetrokken aan. “Wat gehoord? Zeker weer zo’n stom nieuwtje of zo, die niemand wat boeit.” Gromde ik, maar ze ging al verder met praten.
“May is van school gegaan, raar he? Zomaar ineens.” Bij de naam van May keek ik gelijk automatisch op, maar naarmate ze verder ging met praten, ging ik steeds langzamer lopen. “Vanochtend zei ze tegen mij dat ze vond dat ze wel genoeg had geleerd en dat hier toch niks is om voor te blijven dus is ze weggegaan.”
We waren net de trap af toen ik abrupt stopte en alles even door moest laten dringen. Het kwam langzaam binnen gedruppeld, maar daarna voelde het als schok, BAM.
“Wát zeg je? Godverre!” Ik begon te ijsberen in de gang en keek Daphne hierbij niet aan. “Zei ze echt dat ze hier toch niks meer had? Ze heeft mij toch! Wat is dat nou weer voor een bullshit?!”
Dit ging je toch niet geloven? May heeft het wel aan Daphne verteld maar niet aan mij? Verdomde...

Quiet the mind, and the soul will speak.

Daphne Rachel Walker
Jace blijft ineens staan en begint dan te ijsberen door de gang.
'Wát zeg je? Godverre! Zei ze echt dat ze hier toch niks meer had? Ze heeft mij toch! Wat is dat nou weer voor een bullshit?!'
Ik kijk hem verbaasd aan. Ze heeft mij toch? 'Jullie hadden iets?' roep ik verbaasd. Waarom heeft May dat nooit gezegd? Ik dacht dat we vriendinnen waren... 'Maar eh, ja. Ze is dus weg. Ze is vanochtend haast gelijk weggegaan en ik heb nog geprobeerd haar te bereiken op mobiel maar dan krijg je zo'n ding van dat het nummer niet in gebruik is'.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Jace Daniël Fox.
“Jullie hadden iets?” Riep ze verbaasd, maar ik lette niet op haar en trapte boos tegen de muur aan. “Fucking hel…” Mompelde ik kwaad, waardoor het bijna grommen leek.
“Maar eh, ja. Ze is dus weg. Ze is vanochtend haast gelijk weggegaan en ik heb nog geprobeerd haar te bereiken op mobiel maar dan krijg je zo’n ding van dat het nummer niet in gebruik is.”
Ik stond daarvoor al gelijk klaar met mijn mobiel om haar te bellen, maar toen ik dat hoorde van Daphne gooide ik boos mijn mobiel tegen de muur. Met een klap viel hij kapot uit elkaar en de mensen die langsliepen, liepen met een boog om me heen.
“Bitch…” Ik kon er niets aandoen, maar dit keer voelde het alsof ík gebruikt was en damn, wat deed dat pijn. “Ze kon het me toch wel verdomme zeggen? Wat is daar zo moeilijk aan?” Gromde ik witheet van woede.

Quiet the mind, and the soul will speak.

Daphne Rachel Walker
'Fucking hel...' gromt hij haast als hij tegen de muur heeft getrapt.
Als hij het hoort van haar nummer gooit hij zijn mobiel tegen de muur die gelijk kapot op de grond valt. De mensen die langs ons lopen gaan met een grote boog om Jace heen.
'Bitch. Ze kon het me toch wel verdomme zeggen? Wat is daar zo moeilijk aan?'
Ik wil hem er op wijzen dat hij dat ook vaak genoeg bij meisjes heeft geflikt maar ik heb zo'n vermoeden dan ik dan degene ben die tegen de muur word gegooid, niet dat ik er wonden aan over zou houden maar het zou vast behoorlijk pijn doen.
'Dus eh, wil je anders even weg van hier?' vraag ik voorzichtig.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Jace Daniël Fox.
“Dus eh, wil je anders even weg van hier?” Vroeg Daphne voorzichtig en ik keek haar met een moordende blik in mijn ogen aan. “Kom mee.”
Witheet van woede, misschien nog wel erger dan ik net was, trok ik haar mee aan haar pols naar buiten. Toen we pas achter de school waren, waar bijna nooit iemand was, duwde ik haar ruw tegen de muur aan.
“Vertel me alles wat je van May hebt gehoord. Zei ze iets over mij, en zo ja, wat dan?”
Er kwam een gewaarschuwde dodelijke blik in mijn ogen.
“Ik meen het, Daphne, vertel álles.”

[ik moest mijn kamer opruimen...]

Quiet the mind, and the soul will speak.

Daphne Rachel Walker
Jace kijkt me woedend aan. 'Kom mee'.
Hij sleurt me mee aan mijn pols en als we buiten, achter de school zijn duwt hij me ruw tegen de muur.
'Vertel me alles wat je van May hebt gehoord. Zei ze iets over mij, en zo ja, wat dan?'
Van de blik die nu in zijn ogen verschijnt zou ik haast bang worden.
'Ik meen het, Daphne, vertel álles'.
Ik bijt op mijn lip. 'Nou eh, ze kwam vanochtend gewoon naar me toe met de mededeling dat ze weg gaat. Ze zei, zoals ik ook al eerder vertelde, dat ze hier wel genoeg heeft geleerd en vindt dat er toch niet meer bij komt. En dat er geen reden voor haar is waarom ze hier zou blijven.' Ik bijt even op mijn lip voordat ik verder praat. 'Dat er hier toch niemand is waar ze ook maar iets omgeeft en toen liep ze weg,'

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Jace Daniël Fox.
Ze beet op haar lip en gelijk moest ik weer aan May denken, dus kneep ik kwaad en in gedachten mijn ogen dicht. Nu wist ik hoe die meisjes zich voelde, maar ik besloot er maar niets over te zeggen.
“Nou eh, ze kwam vanochtend gewoon naar me toe met de mededeling dat ze weg gaat. Ze zei, zoals ik ook al eerder vertelde, dat ze hier wel genoeg heeft geleerd en vindt dat er toch niet meer bij komt. En dat er geen reden voor haar is waarom ze hier zou blijven.”
Nog steeds had ik mijn ogen dicht, maar toen ik de laatste zin hoorde, schoten mijn ogen open net op het moment dat ze weer op haar lip beet.
“Dat er hier toch niemand is waar ze ook maar iets omgeeft en toen liep ze weg,”
Grommend en kwaad sloeg ik hard tegen de muur vlak naast haar hoofd en draaide me toen snel om voordat ik ook maar iemand, Daphne in dit geval, pijn zou doen.
Een reeks gemompelde scheldwoorden kwamen mijn mond uit.
“What the hell? Wat vindt de directrice hiervan? Liet die dat zomaar toe?!” Maar ze had geen tijd om ertussen te komen, want ik raasde al weer verder. “Godverre, ze zei dat ik haar eerste was en shit…” Misschien stond ik nu wel op het punt om te breken, ik wist het niet. “Geef me je mobiel, Daphne.” Eisde ik toonloos toen ik me weer naar haar toe draaide.

Quiet the mind, and the soul will speak.

Daphne Rachel Walker
Ik knijp even mijn ogen dicht als ik denk dat hij me wil gaan slaan maar slaat gelukkig de muur.
Hij draait zich om en mompelt een hele reeks aan scheldwoorden.
'What the hell? Wat vindt de directrice hiervan? Liet die dat zomaar toe?!'
Voordat ik iets kan zeggen praat hij al verder. 'Godverre, ze zei dat ik haar eerste was en shit… Geef me je mobiel, Daphne,' eist hij dan toonloos.
Ik kijk hem onderzoekend aan, 'Haar nummer doet het toch niet meer Jace,' zeg ik maar toch geef ik hem mijn mobiel. 'Zolang je mijn mobiel dan maar heel houdt,' mompel ik.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Jace Daniël Fox.
“Haar nummer doet het toch niet meer Jace,” Ik kijk boos en verontwaardigd naar haar, waarna ze toch haar mobiel geeft.
“Zolang je mijn mobiel dan maar heel houdt,” Ik besteedde er echter al geen aandacht aan en mompelde een ‘Misschien’ toen ik het nummer ingetoetst had en de mobiel bij mijn oor hield.
“tuut-tuut- dit nummer is niet meer in –” Verder kwam de stem echter niet, want ik drukte nijdig op het rode knopje. Daarna probeerde ik het nog een keer en nog een keer, maar het lukte echt niet, waardoor ik alleen nog maar nijdiger werd.
Ik kneep hard in de mobiel van Daphne, maar probeerde me toch nog zo te houden dat ik die van haar niet kapot maakte, dus gaf het weer terug aan haar en boos zakte ik toen met mijn hoofd in mijn handen tegen de muur naar beneden.

Quiet the mind, and the soul will speak.

Daphne Rachel Walker
'Misschien,' mompelt Jace en hij toets het nummer in.
Twee keer toetst hij het nummer in maar, zoals ik al zei, is het nummer niet meer in gebruik.
Aan zijn handen zie ik dat hij hard in mijn mobiel knijpt. Even ben ik bang dat hij hem kapot maakt maar hij geeft hem alweer terug waarna hij met zijn hoofd in zijn handen, tegen de muur naar beneden zakt.
Ik bijt op mijn lip en ga naast hem zitten. Voorzichtig sla ik mijn arm om hem heen. 'Als je wilt huilen, ga je gang, dan ben je het tenminste kwijt,' zeg ik zacht.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Jace Daniël Fox.
“Als je wilt huilen, ga je gang, dan ben je het tenminste kwijt,” Zei ze zacht, en ik voelde haar arm voorzichtig om me heen slaan.
Eigenlijk wilde ik haar arm wegslaan, maar ik wilde haar ook niet wegjagen door mijn stomme agressie bui nu door May.
Ze had er ook niets mee te maken, dus bespaarde ik het haar.
“Jongens huilen niet, Daphne,” Beet ik haar ongemakkelijk toe, “Ik huil niet. Nooit.”
Natuurlijk loog ik, want ik was ook op het punt van breken geweest toen ik van Nathan hoorde dat Celeste bang voor mij is.

Quiet the mind, and the soul will speak.

Daphne Rachel Walker
'Jongens huilen niet, Daphne,' bijt hij met toe. 'Ik huil niet. Nooit.'
Ik zucht zachtjes en rol met mijn ogen.
'Iedereen huilt weleens Jace,' zeg ik. 'Ook jongens, en ook jij, ook al wil je het toegeven. Het is wel zo,' voeg ik er aan toe. Mijn arm sla ik iets steviger om hem heen. 'Maar als je het niet wilt dan moet je het zelf weten,'

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Jace Daniël Fox.
“Iedereen huilt weleens Jace. Ook jongens, en ook jij, ook al wil je het niet toegeven. Het is wel zo,” Ik wilde haar vertellen dat ze er maar niet mee moest bemoeien, dat ze maar weg moest gaan en ze niet gelijk had, maar ik wist dat ze dat wel had en dat idee irriteerde me mateloos.
“Maar als je het niet wilt, dan moet je het zelf weten.”
Haar arm was nog iets steviger om me heen gegaan en ik rolde mijn ogen door hun kassen, waarna ik nog even zo stil bleef zitten en haar toen aankeek.
“Laten we maar gewoon ergens anders over praten, hier word ik dodelijk geïrriteerd van,” Gromde ik naar haar en haalde een hand stevig door mijn zwarte haar.

Quiet the mind, and the soul will speak.

Daphne Rachel Walker
Jace rolt met zijn ogen, blijft even stil zitten en kijkt me daarna aan.
'Laten we maar gewoon ergens anders over praten, hier word ik dodelijk geïrriteerd van,' gromt hij en hij haalt een hand door zijn zwarte haar.
Ik haal lichtjes mijn wenkbrauwen op. Jongens.
'Wat jij wilt,' mompel ik terwijl ik mijn arm weer rond hem weg haal. Het is even stil. 'Waarover wil je praten dan?' vraag ik.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Jace Daniël Fox.
“Wat jij wilt,” Ze haalt haar arm weer rond me weg en er kwam een kleine stilte. Die voor mij op zich wel aangenaam is, maar niet voor Daphne, want ze begint weer te praten.
“Waarover wil je praten dan?”
Bedenkelijk humde ik even. Weet ik veel, bedenk wat, wilde ik zeggen tegen haar, maar hield me alweer in. Vrouwen zijn echt vermoeiend, verzuchtte ik in mijn gedachtes.
“Wat vindt jij interessant?” Ik probeerde mijn stem geïnteresseerd te laten klinken en een glimlach op mijn mond te plakken.

Quiet the mind, and the soul will speak.