[RPG] Alcatraz - Three. - Speeltopics

[ bericht aangepast op 7 mei 2012 - 19:06 ]

Mallory Tracy

Ze haalt mijn schouders open met een kreet gooit ze hem naar een meisje die er behoorlijk van schrikt. Gelukkig gooi ik het niet... Ze knikt me toe en loopt verder.
Ik weet niet waarom, maar mijn benen komen automatisch in beweging om haar te volgen. Als zij iets gooit en ik sta ernaast, kan ik het alsnog om mijn oren krijgen maar dat neem ik er nu even bij, op de één of andere vreemde manier wil ik toch naast haar staan. Misschien geniet ik van binnen toch van deze kinderlijke situatie en ik glimlach in mezelf.

Your make-up is terrible

Luca Jones

"Ik wil niet." zegt Nicole zacht en ik zie een traan over haar wang rollen. Drew buigt naar voren en veegt de traan van haar gezicht, ik begin bijna te denken dat hij sympathie toont voor dit meisje.
Nicole probeert hem tevergeefs weg te trappen. Hij pakt haar beide knieën vast en duwt ze ruw uit elkaar. Voor ik het weet heeft hij zijn geslachtsdeel al uit zijn broek gehaald en in haar geschoven, om in haar te stoten. Hij begint rustig maar beweegt steeds sneller, terwijl ik toekijk in stilte. Ik bijt op mijn lip en kan niet wachten tot ik aan de beurt ben, ze ziet er echt heerlijk uit.

Your make-up is terrible

Nicole Joy Eastwood
Drew buigt voorover en veegt de traan weg.
Daarna duwt hij mijn knieën ruw uit elkaar. Hij haalt zijn geslachtsdeel uit zijn boxer. Als hij in me komt bijt ik op mijn lip en rollen er weer een paar tranen over mijn wang.
Hij stoot eerst rustig maar dan steeds sneller.
Een zachte pijnkreet ontsnapt mijn lippen. 'Stop alsjeblieft,' zeg ik weer zacht.
De tranen beginnen nu echt over mijn wangen te glijden en ik doe nog een poging om mijn polsen los te rukken. In me hoofd vervloek ik mezelf dat ik zo dom ben geweest om naast Luca te gaan zitten. Ik wou dat ik de tijd kon terug draaien om dat ongedaan te maken.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

[Ik kom terug op mijn telefoon!]

Victor Söderberg

"Soms krijg je niet het antwoord wat je wil hebben Vic en dat vind jij niet leuk natuurlijk jij bent zeker gewend te krijgen wat je wil maar we weten allebei dat zoiets niet altijd opgaat of niet soms? Verder kan ik je aanraden om je oren eens uit te laten spuiten. Ik heb niet gezegd dat je iets verkeerd deed en daarom snap ik ook niet waar je dat vandaan haalt want ik weet niet of de mogelijkheid al in je is opgekomen dat ik gewoon zo ben."
Mijn gezicht verhard.
"Als jij het zo wilt spelen," mompel ik bijna onhoorbaar.
Ik schud teleurgesteld met mijn hoofd.
"Je kluis is al gekraakt hoor. Voor mij hoef je dit spelletje niet meer te spelen. Ik heb je al gezien en nee, ik laat mijn oren niet spuiten. Al zou ik willen krijg ik hier niet een de kans om dat te doen."
Ik sla mijn armen gesloten over elkaar en kijk haar doordringend aan. Oh meisje, hier kom jij niet zomaar mee weg.

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

[Waar blijven de cipiers om het voedselgevecht te stoppen?]

Delphine Sarah Parker

Ik kijk om me heen, maar zie Maya nergens staan. Misschien verhult ze zich onder een tafel of is ze al weggelopen om niet onder voedsel bedekt te raken.
Achter me hoor ik voetstappen en kijk om. Het is het meisje die ik nog geen halve minuut geleden achter heb gelaten. Ze kijkt bijna verontschuldigend, terwijl ik niet eens weet waarom. Misschien toch ineens zin gekregen om te gooien met eten voor geen reden? Ik loop naar haar toe maar let toch op zodat ik niet geraakt wordt.
'Hé, toch zin in een voedselgevecht?' vraag ik grijnzend.
Ik let één enkele keer niet op en er wordt een vol glas water over mijn hoofd gegooid. Ik snak naar adem en kijk woedend naar de jongen achter me, die mijn reactie zeker niet verwacht had.
'Wie denk jij in hemelsnaam dat je bent?' sis ik. Ik pak een onaangeroerd bord met eten en gooi dat in zijn gezicht.
'Doe dat nog één keer, en je weet wat je te wachten staat.'
Daarna draai ik me bliksemsnel om en knipoog naar het meisje dat nog steeds naast me staat. Het water druipt van mijn topje af, maar ik knijp het samen en laat het gewoon zoals het is.
'Dat droogt wel weer.' zeg ik schouder ophalend tegen haar.
Maar vanbinnen wil ik het liefst terug naar mijn cel rennen om te douchen en droge kleding aan te trekken. Iets dat ik absoluut niet laat merken.

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

Drew.

In stilte kijkt Luca toe. Ja, jongen jij mag zo.
Nicole kreunt zachtjes, ik weet niet of het van pijn of genot is.
"Stop alsjeblieft," Smeekt ze opnieuw. Het verbaasd me dat dit kind het blijft proberen met woorden. Wanneer legt ze zich er bij neer?
"Daar is het nu te laat voor, popje," Hijg ik, terwijl het steeds sneller en dieper gaat.
De tranen lopen over haar wangen.
Ik grijns kort en geef dan een ruwe klap op haar bovenbeen.
Dit fijne gevoel heb ik al een aantal jaar niet meet gevoeld. Ik was te druk bezig met mijn studie, werk en ik heb natuurlijk ook nog in de gevangenis gezeten. En daarom geen tijd meer voor meiden gehad.

[ bericht aangepast op 7 mei 2012 - 21:16 ]

Mallory Tracy

"Hé, toch zin in een voedselgevecht?" vraagt ze aan me en ze grijnst.
Plotseling gooit iemand een glas water over haar hoofd en ze snakt naar adem. Woedend kijkt ze om, die jongen moet het ontgelden, denk ik bij mezelf.
"Wie denk jij in hemelsnaam dat je bent?" sist ze naar hem. Ze pakt een bord en gooit het recht in zijn gezicht. "Doe dat nog één keer, en je weet wat je te wachten staat."
Ze draait zich om en knipoogt naar me, het water druipt van haar topje af wat ze samenknijpt. Ik vraag me ondertussn af hoe ik die knipoog op moet vatten.
"Dat droogt wel weer." Ze haalt haar schouders op.
Ik staar even naar haar topje dat licht doorschijnt door het water.
"Ja, dat denk ik ook." antwoord ik nuchter, terwijl ik een bord pak en het weggooi. Ik gniffel zacht, vooral om hoe raar ik nu doe. Die gevangenis heeft wel een rare invloed op me.

Your make-up is terrible

Merylle Aurele Virginie Isabelle Blanche -Beau-

'als jij het zo wil spelen. Je kluis is al gekraakt hoor. Voor mij hoef je dit spelletje niet meer te spelen. Ik heb je al gezien en nee, ik laat mijn oren niet spuiten. Al zou ik willen krijg ik hier niet een de kans om dat te doen." terwijl hij praat schud hij even teleurgesteld zijn hoofd. Woedend kijk ik hem aan, ik klem mijn handen in elkaar om niets doms te doen.
'mijn kluis gekraakt Vic je hebt geen idee wat je zegt. Vind je leuk hè. Vond je het leuk Vic heb je genoten, dat triomfgevoel: nog een kapot. Was het lekker Vic. Poppetje gezien kastje dicht dat was niet voor jouw ogen bestemd. Je maakt me niet kapot en dat zal je nooit kunnen,' sis ik ziedend van woede. Victor lijkt meerdere emoties in mij op te kunnen roepen maar dit heeft hij wel slecht getroffen.
'Voel je de macht weer Vic ben je eraan verslaafd dat is duidelijk ja. Maar voed je verslaving niet met waanbeelden. Eens nooit meer. Jij kunt hier niemand vertrouwen en ik nog minder zo zie ik maar weer.' hij mag me niet kapotmaken schiet het door mijn hoofd. Ik laat me niet breken zeker niet door hem. Mijn reacties komen voort uit paniek en angst maar vormen zich tot woede. Ik kijk voor me uit en knars mijn tanden, als hij denkt dat ik nu weg loop, afdruip of vlucht heeft hij het mis

You can turn off the sun, but I'm still gonna shine -The remedy-

[@Frodo: Drew is bezig..]

[Laat Nicole maar reageren, Luca kan nu toch niet veel haha.]

Your make-up is terrible

[Sja, dan wachten we maar zeker, tot er een andere cipier online komt (:]

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

Nicole Joy Eastwood
'Daar is het nu te laat voor, popje,' hijgt Drew.
Hij gaat steeds sneller en dieper. Ergens, heel diep van binnen voelt wel fijn maar dat gevoel wordt helemaal overschaduwd door het feit dat ik dit echt niet wil.
Drew grijnst en geeft een klap op mijn bovenbeen.
Ik moet hard op mijn lip bijten om te zorgen dat de tranen niet sneller over mijn wangen lopen. Protesteren en tegen stribbelen heeft allang geen zin meer, dat weet ik ook wel. Maar ik ben niet van plan om vrijwillig mee te werken.
Ik draai mijn hoofd weg en knijp mijn ogen stijf dicht zodat ik Drew en Luca allebei niet hoef te zien.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Victor Söderberg

"Mijn kluis gekraakt Vic. Je hebt geen idee wat je zegt. Vind je leuk hè. Vond je het leuk Vic heb je genoten, dat triomfgevoel: nog een kapot. Was het lekker Vic. Poppetje gezien kastje dicht dat was niet voor jouw ogen bestemd. Je maakt me niet kapot en dat zal je nooit kunnen. Voel je de macht weer Vic ben je eraan verslaafd dat is duidelijk ja. Maar voed je verslaving niet met waanbeelden. Eens nooit meer. Jij kunt hier niemand vertrouwen en ik nog minder zo zie ik maar weer."
Geduldig luister ik naar haar ontkennende woorden. Deze had ik stuk voor stuk verwacht met geen uitzondering. Wanneer ze klaar is open ik rustig mijn mond.
"Zal ik maar weer eerlijk zijn?" begin ik timide. "Ik ben niet opzoek naar macht. Als ik jou in mijn macht zou willen had ik dit totaal anders aangepakt. Dan had ik mezelf wat naar achteren gehouden, iets meer aan de zijkant en ongemerkt jouw aandacht getrokken. Dan had ik dit hele spel niet eens hoeven te spelen."
Ik stop even en maak mijn lippen nat. Zachtjes begin ik weer te kuchen.
"En als je ook maar éénmaal je gevoel laat zien ben je niet zwak. Je bent niet zwak bij verdriet, absoluut niet. Een echte zwakheid bij de mens ligt bij woede. Dan doe je dingen die je niet wilt. Je zal dit nogmaals ontkenning dat weet ik maar dat doet er niet toe. Beau, ik wil je niet breken. Hier heb ik daar niet aan en voor dat triomfgevoel doe ik dat niet. Ik geef toe dat gevoel had ik heel even daarnet maar ik word er niet beter van. Integendeel."

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

[Sorrysorrysorry! UPC is fucked up, ik ga even een post schrijven :"D]

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''